장음표시 사용
121쪽
De nono ars viti l Non exeludit tamen per hoe Apostolus Baptismum lacrymarum ae Ρ nitentiae, quo commissa post regenerationem erimina expie tur: ipse enim non semel alibi id commemdat . virum'ue Corinthium, inest reum, quie sura Ecclesiastica mul ri meruit, in E
Si vero sermo sit de Poenitentia , dicendum i illud impossibile idem sonare ae di elle. Nullum enim peccati genus est veniae incapax: aliqua tamen sint naturae ct semctitati Religionis Christianae adeo opposita, lut Ecclesia plane desperare videatur de emem datione eorum , quibus nequitia tanta filii, ut in barathrum adeo ingens prolaberentur. Idem responsum dari potest ad secundum
textum et aluntarie pereantibus pos aeceptam notitiam veritatis, jam non relinquitur pro peceatis Hostia, id est, quemadmodum Christus mori iterum non potest, ita & vos ablui' Baptismo, mortis Christi, bolo, non potestis.
Non desunt, qui dicant: Apostolum loqui de peccato Apostasiae, qua Religio Christiana prorsus abjicitur, quod indicant i
haec verba. post oe am notitiam veritatis. Apostasa siquidem tam grave peccatum est, ut sit quasi irreparabile; nis quod vere poenitenti non pateat locus veniae per Sanguis nem Christi, sed quia vix ad veram perv nit Poenitentiam, qui ex pura malitia uero eati e
122쪽
Symboli. II 30. Quid de pereato in Spiritum sanctum, quod Christus dicit irremissibile in hoe saevio,
in futuro ν Matth. I a. R. Eodem modo respondendum quo superius ς quod nempe multum di ita sit ut remittatur, non vero, quod absolute per Poenitentiae Sacramentum remitti non possiti Nec de omni peccato contra Spiritum sanctum loquitur Christus, sed de blasphemia, qua manifesta Spiritus sancti opera Daemoni tribuuntur. Est enim haec blasphe- .mia atrocissima, inexcusabilis & plane venia indigna , ita , ut rei hujus peccati vix vere
convertantur ad Deum, quia majorem Sr tiae obicem opponunt, omnemque modum perveniendi ad remissionem a se ipsi3 aufe-Tunt. Quemadmodum igitur, qui medicianam non admittit, nec cibum, insanabilem
dicimus, non quod curari non possit, sed quia non vult r ita de blasphemo, qui reis piscere non vult, ct a se abricit Spiritum semesum, a quo solo abstivi, curari & sanctifi. . cari poterat, dicitur inevrabilis, & pece . tum ejus irremissibile. Cum tamen per hoc nori claudat manus Deo , potest ipsius misereri, & eum ad se convertere, uti convertit S. Paulum, qui se blasphemum in Deum fuisse confitetur.
Q. Peccatum illud, quod S. Ioannes dieiι esse ad mortem, o pro quo non intendit, ut quis oget, nonne es irremissHis
123쪽
R. Iam dictum est, nullum peceatum esse tam grave, quod per Poenitentiam deleri non porsit. Peccatum, quod Apostolus dbeii es ad mortem . illud est, in quo quis pertinaciter & malitiose perseverat : talis loeccator insuperabiles ferme Dei miserico aiae obices ponit; quamquam . ut ostensum nihil sit, quod omnipotenti Salvatoris Batia superari nequeat: attamen, quia raro tertinaeibus & obstinatis efficacem converinionis gratiam largitur Deus, peccata eorum dicuntur esse ad mortem. Potest etiam per pereatum ad mortem in felligi Apostasiae . desertionis & infidelitatis crimen, aut aliud cum anathemate coriumctum , aeternis cr ciatibus dignum. De simili loquitur Ioannes, cum ait: Non pro Blo di o. ut roget quis. quasi diceret: pro h rusmodi peccati remissione non sussiciunt. vulgares unius aut alterius hominis orationes , sed universa Meusae preces quaerendae sunt, ut peccatoris hujus conversio impetr tur. Opus est etiam, ut ille, qui peccavit; assiduis precibus eleemosynas, jejunium, Sceaetera pietatis opera adjiciat, quibus flemo itur Dei misericordia. Non prohibet tamen absolute. ne pro hujusmodi peccati venia Deus ullo modo exoretur. Q. Christus re lossoli admini aruntne Geramentum Poenitentia
R. Non legitur in Evangelio, Christum hoc Sacramentum adminis e quia ipse
124쪽
κ 2potestate divina, qua pollebat, sine Sa-zramentis peccata remittebat, ut Deit Μ κctalen, & Paralytico. Quantum ad Ap tholos . etsi pariter non lubeatur esare dc aperte . illos Sacramentum Poenitentiae amminis rasse, quid mirum 8 cum peccatores ad Christiim conversos necesse foret prismum reconciliari per Baptismum Et quid necesse fuit id scripto tradare, etiamsi quis post Baptismum lapsus in mortale, fuisset in Apostolorum almuo absolutus Τ quamquam ct hoc factum esse circa incestuosum Cori thium , haud obscure insinuatur. a. Cor. a.
Q. Esne Confessio necessaria ad remissionem
R. Confessio cum sit a Christo instituta jure divino . necessaria est iis omnibus, qui habent peccata mortalia. Est contra Lust ranos S Calvinistas. Quod autem a Christo instituta sit, de fide est: probatur ex his textibus: Qua eunque alligaveritis super terram, erunt ligata V in eo Io: o quacunque solveritis super te
rara, erunt soluta B in eoelo. Matth. I 8. - . Aeripite Spiritum sarias in, Forum remis ritis peccata, remittentur eis, εν -- retinu ritis retenta sunt. Ioann. a . .
Q. Quomodo ex his Scripturae loris prob tar neesilas Confessionis Τ jR. 4'ali ratione. Si Christus Apostolis di eorum successoribus Potestatem aedit x H a miti
125쪽
ais De nono Artieusto mittendi dc retinendi peecata, illos judices
peccatorum inecit, ita, ut sine ipsorum sententia nemo post Baptismum lapsus reconcia Iiari possit: sed nequeunt Sacerdotes recte judicare, nisi peccata cognoscant; ergo j re divino tenentur, qui post Baptismum lapsi sunt, peccata sua Sacerdotibus aperire, alioOuin discernere non possent, an sint l, ganda vel solvenda, remittenda an retinendas
Q. Cessi ne potes hae veritas ex aliis Ser ' plurin Ioeis R. Ita est ἔ hane veritatem ostendit S. Ioannes in prima sua Epistola : Si confitea
mur, inquit, pereata nosra; fidelis est ρο justus
Deus, ut remittat nobis peccata nostra, cap. I. .
V. 9. En, quomodo remissionem peccat rum promittit, si ea confiteamur, nempe iis, quibus ex parte Christi ea remittendi facuutas concessa est.
Colligitur insuper haec veritas ex Μa,staeo, ubi resertur, quod multi Judaei reciapientes Joannis Baptismum, confitebantur' ei sua peccata, non in genere ut sie, sed distinctam faciebant ei expositionem : Bπι zabantur ab eo in Iordane, eo tentes peccata sua. Μatth. a. v. 6. Item: Baptizabantur ab eo in Iordanis sumine, eo tentet peceat sua. Marc. I. I. Id etiam clarius habetur in Actibur Apostolorum, ubi legitur: ΜQucredentium veniebant eo tentes V annuncia res ans suos, M. IWV. I 3. i Me
126쪽
NEQ dieendum est; quod hie apytur so- Iom cle peccato in genere. Etenim quod hi etiam de particularibus sermo sit, constat QN Eo . quod aliqui Paulo declararint se lis tiros moXios legisse, quod ad ejus pedes ab tulerarit, & qui in ignem projecti sunt. Μuiati aratem ex eis, fuerant curiosa tractati, eo stiterunt libros, ct eombusserunt ostram omnibus. Ibid. v. l9.
Et, licet his in locis non eruatur absel te Ec distincte Confessio *acramentalis , dis noscitur tamen congruentia . praxis in utis 11tas manifestationis propriarum .culparum, etiam in particulari.
trum Area Confessionem Geramentalem y R. Certe anathematizant quoscunque dicentes, eam non esse necessariam, & a Christo institutam. Si quis negaverit, inquit Concilium Tridentinum, Confessionem Sacramen talem esse jure divino institutam, vel jure divinoas salutem necessariam : s quis etiam dixerit. .mossum secrete eo tendi soli Sacerdoti esse ab . in tutione o mandato Chrsi alienum, aut esse inllentum humanum, Anathema st. Sexta Synodus in Trullo can. ioa. Ono DL inquit, eos, qui solvendi V ligandi Potest tem acceperunt, pereati qualitatem considerare, V ejus, qui peccavit, ad eam conversionemptam flusium, V ste morbo eonvenientem asperremedicinam. Et Carthaginense III. Ut paniarentibus seeundum peceatorum dioerentiam δε- .H 3 deer
127쪽
I18 De nono Artimueerdotibus seu Discopi arbitrio poenitentia
Quomodo autem possent Sacerdotes conmuas imponere peccatoribus satisfactiones sine delictorum cognitione Τ quomodo scient, quae peccata remittenda aut retinenda sint, ni eis manifestentur 3 Ex hoc ergo, quod Deus eis potestatem ligandi & solvem ei concesserit, voluit pariter, ut eis peccata
SS. Patres Doctrinae Apostolieae ct Tr ditimis testes fidelissimi hanc agnoscunt tr ditam Sacerdotibus Potestatem & obligati nem ipsis detegendi peccata. Si revelaveri ιs, inquit Origenes, peccata
non solum Deo, sed V iis , qui possunt mederi
vulneribus nostris P peceatis, delebuntur ab eo , qui ait: ecce deIeo ut nubem iniquitates tuas, in Psal. 27. S. Bassilius: Necessario, inquit, iis peccata aperiri debent, quibus credita est diapen satio Mysteriorum Dei, in respons. ad interro 288. Tandem antiquissimus Ecclesiae usus demonstrat, peccatorum Confessionem necesshrio esse faciendam Sacerdoti ex Ρraec pio divino, quippe cum nihil admittat essen- 'tiale in Sacramentis, quod non acceperit a Christo.
mentalem Confessionem ΤR. Allegant quosdam Scripturae textus, in quibus fideli contrito absque Confessione promittitur remissio 'peccatorum : quod si
128쪽
Coriωsi1o exigeretur a Christianis', 'illorum coraclitio, inquiunt ipsi, foret deterior, quam Ioclaeorum in lege veteri. Secundo dicunt: Nectarium Episcopum. Connantinopolitanues abrogasse Consessi Hem et ergo non est: Iuris divini. Tortio. producunt locum S. Ambrosii Iib. X. in Lucam dicentis: Petrum lacrymiseκPiasse suum peccatum, non Confessione et invenio, inquit, quod severit; non invenio, quid . dixerit. Quarto: Christus, insuiunt,absque Con- .fessione poenitentes reconciliavit ergo nec Apostoli, nec eorum Successores Sacerdotes/ eam eXigere debenti Q. re onso danda es rationibus as . Haereticis adductis R. Ad primum dicendum: non ita abs lute Deum in veteri Lege veniam promiti re; ut solus dolor sussiceret, cum velit, ut secundum 1tatutas ab eo leges poenitentiam agant, oblationibus, sacrificiis, purificationi, bus peccata expient, dc judicium & justitiam faciant; ita pariter & in novo Testamento non sussicit Contritio, ut quis absolutam obtineat remissionem, sed recurrendum est ad unum eorum, quibus Christus dixit: --rum remiseritis pereata, remittuntur eis Uc. . quibus verbis, ut supra dictum est, constati necessariam esse Confessionem in re, vel in
129쪽
Iao i De nono Artieula me sequitur, nostrum statum deteriorem esse quam Judaeorum . imo potior est: psiquidem excusso per Christum veterum SMcramentorum. Sacrificiorum, Caeremoni rum & Observantiarum legalium jugo, alia' nobis Sacramenta data sunt, virtute major essem meliora, actu Deiliora, numero pauciora, ait S. Augustinus lib. 9. contra Faustum cap.
Ad seeundum : Nectarius abrogavit
Confessionem publicam, quae tune G man dato aut conlatiHSacerdotis nonnunquam fieri certis in locis consueverat, etiam de O cultis ; dc hoc occasione cujusdam mulieris, quae se a Diacono vitiatam publice confessa erat, cujus Consessio magnum crearat in plebe scandalum. Sacramentalem V ro Confessionem, quae Iuris divini est, nec abrogavit, net abrogare poterati Publicam autem fuisse mulieris Confestionem , certo constat, quia non adeo Ecclesiam turbasset, si fuisset secreta; peccatum tamen ejus non
fuisse publicum, dignoscitur ex hoc, quod magnam nimis tune plebi Christianae excitarit offensionem ,
Inde colligitur, quod Confessio publiea
non erat solum pro peccatis publicis, verum etiam pro occultis. Μale tamen se gessit mulier, declarando nomisatim complicem
Ad tertium: verum est, quod Petrum poenituerit, Christum negasse, quodque ve-iniam
130쪽
erumicem tram: veae imSmboli. niam eriminis fletu & dolore sine saerame, tali Confessione consecutus fuerit. Ratio vero in promptu est, quia necdum instit tum erat Poenitentiae Sacramentum, cuJus pars essentialis est Confessio. Ad quartum : magna est disparitas inter Christum & Apostolos. & alios Sacerdotes. Christus omnium hominum actus cognosce- bat. & ita poterat sine praevia Confessione , dimittere peccata. Apostoli autem & SMeerdotes. cum sint judices delegati, non pos . sunt judicare, an sint remittenda aut retine da peceata. nifi ipsis declarentur. Deinde, Christus habebat suprediam Potestatem remittendi peccata. dc ideo poterat delimicondonare absque Confessione auriculari; Sacerdotes vero non habeotes hanc supremam Potestatem, non possisnt peccata remi, tere, nisi prius audierint peccatorum accusationem. t
Q. quae es utilitas Confessionis ΤR. Tanta est Confessionis Sacramentalis utilitas. ut, etsi omnia alia deessent, divino consilio instituta videri possit: nam illustrat Μiserieordiam & Justitiam Dei; Pastores instruit ad morbos ovium suarum curandori Ecclesiam & Rempublicam emendat, & multiplicem utilitatem affert confitenti, scilicet consilium, instrumonem, consolationem, quietem animi ob praeterita, remedium contra futura. Ille ipse rubor, q ae n inter comfitendum patimur, & pars quaedam est satis-