장음표시 사용
171쪽
aeta VINDICIAEctor Seraphicae Sapientiae anno Ias c. Quo tamen tempore vult Deltavius ipsi a Joanne Parmensi traditum fuisse Ubertinum. Nodum hunc ipsi solvant, δί Ubertinum non Ubertino , neque
enim diversa scripsit, sed sibi ipsis qui
ab illo tam diversa scribunt concilient, si tamen conciliando pares existunt.
Sed quod addit Deltavius pro sua peritia in solvendis difficultatibus , nem
pe , cum Ubertinus narrat annum Ja. conversionis sua cum anno Iso f. coincedere,
non de prima sui a sculo conversione ipsum loqui, sed de sua in meliorem fugem re- itutione , pos decursum Parisu sudium.1'. Quam ingentes ingenium ejus p tiatur angustias, palam indicat, quod talia commenta quibus saltem videri possit effugisse, adinvenire cogitur: quis enim fando audivit unquam conVersionis nomine non suam a saeculo conve sonem homines Religiosos vulgo intelligere . sed suam in meliorem frugem restitutionem Z Certe vadingus
Ubertinum interpretatur de sua a 1 culo conversione. Ait, inquit Ubertinus, Ie anno IJos. quo optra suum complevit, trige am secundom in sodalitio Mi-
172쪽
O MPENSE s. runorum transegisse, ex quo conficitur initiatum anno Iar i .sub generalatu Sancti Bo
Σ'. In idipsum se induit Deltavius, quod timet, & imprudens eo revolvi tur, quo minime vult : nam si Vberti inus non de prima, sed de secunda conversione sua loquitur, qua post decursum Parisiis Theologiae studium a Christo almonitus, mutationem magnam subiit; non ergo anno 1216. & multo minus an
ua Sacris Franciscanis addictus es. Quod sic conficitur: narrat enim Vbertinus in prologo Arboris vitae, hanc immutationem sibi anno as. aetatis suae contigisse, id est, annis undecim ab ingressu Religionis ; quos annos si ad. duos supra triginta, qui ab hac sua conversione ad annum I 3os. intercesserunt addideris, erunt omnes 43. Hos porro si ab annis13oy. dempseris, erit annus I 26 2. non ergo anno I 2s6. & multo minus antea
a sanne Parmensi initiatus es Ubertinus. Et hunc etiam nodum solvat adversariorum quilibet, si tamen solvendo par
est. t Hac cum non succedat, alia tentandum existimat via. Nam . ut illae . in-
173쪽
334 VINDICIAE M quit, Collationes non sint Bonaventuis rae, certe sunt hominis Thomae anti-M quioris: nam Marianus Florentinus in- is ter opera Sancti Doctoris eas recensuit, ,, ac deinceps editio Argentinensis annia, I 9S Sed satisne justa est ista consecutio Id tum quidem reste sequeretur, si aut Marianus antiquior esset Thoma Κem pensi , aut exemplaribus ipso Thoma vetustioribus usus esset. Horum autem neutrum sic sese habet: non primum, nam vel consentiente Quatremario scribebat Marianus Chronica sua anno 1486. & constat ex Marco Ulisipponensi 3. p. lib. 9. cap. 4o. ad annum usque Is28. id est 1 1 o. & amplius annos post natum Kempensem vixisse, quod idem ex V dingo colligi potest. Non etiam secundum, neque enim oportuit illa exemplaria antiquiora esse iis quibus usus est, ut alphabetum Monachi assereret Sancto Doctori: haec autem CCrto cer lius Thoma non fuere vetustiora, cum constet omnium authorum fide opus istud Kem pensis esse, non Bonaventurae. Tantumdem est quod ex editione Argentinensi anni 149 s. opponit; nam
174쪽
& Goma longe posterior est , & illi
opponimus aliam Argentinensem editionem anni I 489. in qua lue Collationes non habentur.
Tandem in fine hujus paragraphi ait Deltavius, omnibus a se hactenus dictis robur accedere ex Doctore Ang lico Sancto Thoma, qui pleraque ex V lib. . de Imitatione Christi derivavit in officium Sanctissimi Sacramenti: exem- plo sit Antiphona quae praecinitur ad 'Magnificat, O quam suavis es, &c. Sed 'respondeo breviter non Doctor Angelicus a Kempensi, sed Kem pensis a Doctore Angelico, immo ne quidem ab illo, sed a divinis & Ecclesiasticis officiis multa in A. suum de Sacramento Altaris libellum derivavit. Ex iis enim est ille versus cap. 3. O mira circa nos maeyetatis dignatio 1 qui versus ex benedictione cerei Paschalis desumptus est. Ex iis est illa oratio : Tua me , Domine, gratia semper praeveniat se subsequatur, ac bonis operibus jugiter praestet esse intentum .: per sesum Christum Filium tuum. Amen. Lib. 3. cap. y s. quae ex Dominica I 6. post Pentec. sumpta est. Porrbhoc in aliis omnibus operibus suis idem I iiij
175쪽
r36 VINDIC IAE saepius factitavit Kem pensis, ut multa scilicet in iis ex Ecclesiasticis ossicii derivaret. Sic lib. de tribus Tabem. cap. 3. hanc eandem etiam qua de agimus Antiphonam integram habet : O quam suauta es, sec.
Solvuntur argumenta Dessavii , quibuν autores nihilo Thomam iuvare contendit. ADVERsu M autores il los omnes, quibus in primo capite partis antecedentis utebamur , haec habex Del-
favius quae reponat. is I'. Autorem ait Anonimum, qui in seis receperat indicem opusculorum Tho- is mae contexere, aut fidem non exolvisse,
is aut libelli de Imitatione non meministasse. Immo, inquam , utrumque ab illo egregie praestitum. Et fidem enim exolvit sillabumque operum Kem pensis te- Xuit, quem vir doctissimus R. P. Hesserus Societatis Iesu ex Monasterii Reb-dorffensis Canonicorum Regularium
tribus pervetustis M. SS. Codicibus
176쪽
erutum in lucem protulit. Et libri de Imitatione Christi in vita Thomae diserte meminit, quod ejus testimonium supra exscriptimus. Qui igitur tam confidenter scribit Deltavius, non meminisse libelli de Imitatione Christi Sed ecce quam sibi constet, qui enim pagina II. haec scribit idem pagina 76. haec scripsit : Equidem librum de , Imitatione Christi Thomae asserit se Monimus , sed cum perflua o assectata repetitione. Qui
ista simul cohaerent i tantumdem fere est quod scribit, I homae vitam ab Anm ranimo illo concinnatam interpolatam reesse, novissima enim, inquit, periodus rein editionibus Venetis anni Is 68. N is I176. desideratur: utpote nuper abS quo- redam malae fidei homine consarcinata: resed an non perfectissime notum est ab illo jam olim hanc ipsam vitam Cum hac novissima periodo xontineri in editione Norimbergensi anni 14s t Qui igitur nuper & in editionibus 1 1 68. MII76. dicitur consarcinata Ad Buschii testimonium ait, vereri mse ut risu excipiat lector tam intempesti- re Vam , tam ineptam, tam incompositam, tam ambiguam , tam affectatam. tam ε
177쪽
138 VINDICIAE , falsi suspicione non carentem parenthe in sim illam tam animadvertendam: Fra-υ ter Thomas de Kempis, Vir probata vita - qui plures devotos libros composuit, vide-- licet, Qui sequitur me, de Imitatione Chri--μ cum aliis nocte insecuta somnium vidit - praesagi- futurorum.
Ego Vero non vereor, ut risu excipiat lector tam ineptum judicium ejus. Quid enim illa parenthesi aptum magis magisque tempestivum , quid minus ambiguum ac clarius, quid minus affectatum M simplicius , quid denique magis suspicione carens Sed, inquit, quid huic libro de Imi--tatione Christi & visioni Multum sane. Nempe Thomas testis magnae rei advocatur, revelationis scilicet sibi factae de morte Ioannis de Huesiden Superioris generalis in mindessem: prudentissimo itaque a scriptis suis commendatur
Sed quid, inquit, caeteras lucubra
istiones tacitus praeteriit Unam de qua, controvertitur dumtaxat recenseti Nempe quia haec sola quae tam eminet inter caeteras , tamque omnibus nota erat ad fidei 3c aut ritatis Thomae commenis
178쪽
dationem sussiciebat. An indicem integrum omnium ejus operum in hac parenthesi vellet recensitum esse Sed quam vere tunc intempestive istud factum esset. Quamquam nec Caeteras Kempensis lucubrationes tacitus omnino praeteriit, sed eas satis innuit, cum ait: Thomin, qui plures libros composuit, videlicet, Qui sequitur me, de Imitatione Christi, cum aliis scilicet opusculis bene multis. Eodem modo Buschius saepe
commendat autores, unum dumtaxat locum ejus profero eX l. 2. C. sso. In
Monasterio , inquit, viridis vastas duo se runt magna Ecclesiae Dei lumina, videlicet fannes Riauroch Prior ibidem, qui plures devotissimos libros composuit , videlicet, Ecce sponsus, de calculo , de gradibus amoris, o consimiles. Lepidum vero omnino illud est, quod hic vult Deltavius, voces illas cum aliis, non de libris intelligendas esse, sed ad
visionem referendas, ut sensus sit, vidit cum aliis. Cum tamen & Buschius MKem pensis ipse, uni & soli sibi Thomae
visionem hanc contigisse diserte scribant : Contigit, inquit Thomas in Chron. Mont. Sanctae Agnetis c. I9. Vte pauta
179쪽
1 o VINDICI RIdies obitus Ioannis de Humden, ut duo
tres de Monte Sanctae Agnetis ad colloquen' dum ei in minissem venirent, tunc unus Lorum eadem nocte tale somnium habuit.,, Sed Thomas, inquit, ejus somnii me- ,, minit quidem, at eam de sacro libello narrationem non interserit. Quia scilicet modestissimus, unde & nomen etiam suum reticuit. is Non temere igitur, inquit, assirmareis ausim hanc parenthesim aliunde' acci- M tam. Immo, inquam, nonnisi maxime temere : nam diu est quod Rosveidus vindiciarum suarum c. 6. vobis haec respondit: Ne ulla dubitatio inhaereat quasi vel margini vel textui ea verba po Mo-H- fuerint apposita, vel inserta: librum Ioanniis Busichii habeo ipsa aetate autoris scriptum, in quo nusium marginale, nusium addititium apparet, se plura sunt in bestio talia exemplaria, quae ubi opus fuerit testimonium dicent. Et certe extat de quia modi codicibus publicum in Biblioth rea Sangenovesana instrumentum. - Addit Deltavius. Sed Franciscus To-- lensis diserte profitetur, nulli eorum, in qui cum Thoma vitam agitaVCrunt, cu-- rae fuisse res illius gestas memoriae pro-
180쪽
ΚEM PENSES. I Idere. Quasi vero parenthesim illam in- stituisse sit res omnes gestas Thomae de vitam ejus memoriae prodidisse. Quin inquit, Continuator Mon- istis Sanctae Agnetisne verbo quidem te- nus id innuit. En verba Continuatoris: Composuit Thomas varios tractatulos ad M,
Iscationem juvenum in plano se simplicissis , sed praegrandes in sententia es operis
efficacia : fuit etiam multum amorosu in Passione Domini, se mire consolativus tribulatis es ientalis. Quibus verbis clare innui autorem librorum de Imitatione Christi supra nos satis demonstravimus. At cedo, inquit, de gradu isto italicet senserit Buschius, eum ego animi μfalsum esse contendo. Quibus tandem poterit istud persuaderet ait enim Buia chius non scribere se nisi quae oculata fide coram positus vidit de audivit tri ginta insuper & amplius annis una cum Thoma familiarissime convixit; OpCrum omnium quae scribebat Thomas Conscius Sc particeps fuit. Unde igitur haberi potest eum animi falsum: esse Potuit, inquit, errare; bellam sane rationem l Neque vero, inquit, mirandum, si tam turpiter erraverit Buschius, cum