Vindiciae Kempensis adversus r.p. Franciscum Delfau monachum ac presbyterum congregationis S. Mauri. Auctore r. p. ... canonico Regulari ..

181쪽

I I VINDICIAE A doctissimus Sirmondus in Observatio- ω nibus ad librum ep. Petri Ceil. ep. 2. M scripserit utrumque Coenobium Sanctiis Crispini Suessionensis esse Benedictinae

familiae, cum tamen eorum alterum sit M Canonicorum Regularium: Hoc quid sit E Deus bone, quam non rationis Ino

piam patitur, qui talem patitur lis De Mauburno haec habet. Equidem, F Ris inquit, Thomae librum de Imitationeri Christi in Roseto suo assingit : Fraterra Thomas, inquit, inter cetera opusula quae o fecit, composuit libesium, Qui sequitur me, quem falso quidam Iohanni Gerseni attriis buunt. Sed idem in eo incommodum is est quod in SCotto , cum enim scribit, ,, librum de miratione Chrsi Ioanni Ger-- i tributum fuisse , multo plus ossicit,i causae Kempensi quam faveat. Caetera rum Mauburnum in Monte Sanctae M Agnetis una cum Thoma Clericum M egisse, non Compsrio. Hoc incommode semper accidit Del- favio, ut nullam fere lineam scribat, in qua indiligentia eius ac negligentia non appareat. IQ. enim nullo Roscii

sui loco haec habet Mauburnus, sed in suo de illustribus viris ordinis Canonici

182쪽

libro. 2'. Quod ait, non comperisse se Mausurnum una cum Thoma Clericum egise. Hinc aperte ostendit, se ne levissime quidem in operibus Buschii, Thomae , & Mauburni, de quibus tamen tam libere loquitur, versatum esse. His enim autoribus Clericum agere non est Canonicum Regularem esse , sed aut in Congregationibus Devotorum commor ri , aut inter Canonicos Regulares, in eo statu quem proba appellabant, & in quo per plures annos remanebant, antequam scilicet initiarentur, exerceri. Unde Thomas desiit Clericum agere anno I o6. Mauburnus vero, ut scribit Trithemius, anno I 9 F. adhuc juvenis erat. Non igitur potuit una cum Τhoma Clericum agere anno I o6. sed hac de re mox plura. Voluit dicere , non comperisse se Mauburnum una cum Thoma Canonicum in Monte Sanctae Agnetis egisse : id tamen facile posset demonstrari, si res tanti esset. Hoc unum dico, cum constet Mauburnum Canonicum Regularem fuisse in Monte Sanctae Agnetis, & certum sit etiam jam ab anno I 9 I. multa ipsum edidisse, & Thomas non obierit, nisi anno

183쪽

r VINDICIAE 1471. probabile est admodum uno salatem aut altero anno, una cum Thoma

Mauburnum Canonicum Regularem in Monte Sanctae Agnetis egisse. 3'. Annon contra omnem sensus communis

existimationem est illud quod asserit, nempe cum Mauburnus cum Scotto S aliis innumeris viris eruditissimis, ait libros de Imitatione falso a vulgaribus tribui Gersni, cum conset se Thom.e, istud ipsum multo pluου Uficere quam proficere Tempensi. Quid enim contra apud omnes eruditos S prudentes magis illi fa- Vere potest, quam quod pro sua causa ab omnibus omnium regionum viris doctissimis, ipsique Thomae pene coa

vis contraria: & temerariae vulgarium hominum opinioni reclamatum est Eadems a. Ad Scottum respondet, non palam& ex instituto, sed obiter & aliud agentem dixisse ipsum in closio suo , constare libros de Imitatione Christi, non se Ioannis Gersnis , sed Thomae.' En egregiam responsionem. Scottus vir, ut ait Trithemius, doctissimus simul & elegantissimus, hortatu. Ioannis., Keiserbergit anno 1488. de vita scriptis clarissimi Ioannis Gersonis elogium instituit,

184쪽

I Sinstituit, ut illud deinceps omnibus ediationibus praefigeretur, in eo diligenter examinat quae vera, quae dubia , quae falsa sint Gersonis opera, aitque, Conflure libros de Imitatione Chrsi non ejus esse , sed Thomae; & idcirco inter opera hujus Cancellarii a se non esse edita ,& Deltavius hoc appellat, non palam

o ex insitura , sed obiter o aliud agendo

Sed nihil sic juvat, quὶm ipsum de

Trithemii testimoniis differentem audi re. Vult itaque Trithemium librum de Imitatione Thoma antiquiorem agnovisse, triaque propterea contendit. Primum est Trithemii sententiam maxime ex libro de illustribus Germa-'.' niae viris petendam esse, utpote edito is anno I 9F. tertio circiter anno post vul- gatum opus de Scriptoribus Ecclesiasti- ..cis. Sed hic sane, sicut & in plerisque is aliis, desideratur ejus diligentia in perpendendis autorum sententiis. Nam comtra ubique tum in epistolis suis, tum in praefationibus, tum denique in ipsis li- , bris, testatur Trithemius longe majorem libro suo de Scriptoribus Ecclesiasticis habendam esse fidem, quam ii -

185쪽

i 6 V I N D I C I AEbris de illustribus Germaniae viris. Idque tribus de causis; i'. quia posteriorciset aliis 3 20. quia majori ac diuturniori labore M opera compositus; 3'. quia faciliori dc meliori ordine quam in aliis, novoque scribendi modo, ut ait, processistet. Posteriorem esse significat, cum

in epistola ad Wimphelingum scribie

se libros de illustribus Germaniae viris edidisse anno 1491. In Epistola vero ad Joannem de Dalberg Episcopum modi maciensem, ait se opus de Scriptoribus Ecclesiasticis composuisse anno I 492. immo innuit in fine se illud nonnisi amno i 494. publici juris fecisse; diuturni ri ver b opera ac labore opus istud ab eo compos tum fuisse declarat, tum in Epistola ad Episcopum mormaciensem, tum in prologo ad Lectorem, cum ait: Diu disisti, ne si tam ardua inconsiderate

age edi pr.esumerem, amulorum odia ex le-vItate mea provocarem ; tum denique in fine, cum ait: Hunc Catalogum de Scriptoribin Ecclesiasticis jam tertio emendavi, angmentavi, o complevi, per septennium ferme in eo laborans: jam nunc igitur permultos tandem labores operi nostro nem -- Ionamuc. Denique novo ac longe me-

186쪽

ΚEM PENSES. 1 7 liori in eo ordine usum fuisse quam quo

187쪽

1 8 VINDICIAE ea referenda his omnibus vocibus utitur , Feruntur duo fuisse b0m nominis Thomas. Dicitur, forsitan, putatur, fertur, ferunt; tum ex eo quod addit, quamvis

siciam nonnullos in hac re sentire contrarium; id est Thomam unicum fuisse, eum ., que Gerardo Juniorem a quam sentemtiam postea secutus est in libro de Scruptoribus Ecclesiasticis: in quo jam non dubitans, aut aliorum opiniones de diplici Thoma curans, affirmate scribit:

Thomas de Kempis fripsit de contemptu mundi lib. .. Qui sequitur me. Egregium vero prorsus illud est quod

is tertio loco ait, nempe idcirco venisseis in mentem Trithemio ut fictilio Tho-- mae antiquiori librum de Imitatione tribueret, qubd Trithemius librum in hunc nomine Thomae excusium fuisseis vidisset Norimbergae anno 1 94. Ecce hominis constantiam & pr dentiam. Supra aiebat hunc ipsum Thimam seniorem esse , cujus meminit

Trithemius in libro de Scriptoribus E clesiasticis; huncque librum contendebat editum esse anno I 'Σ. quin Mconstat librum de illustribus Germaniae

viris editum anno 1 9 I. Extat enim

188쪽

KEM PENSE s. I 'etiam nunc talis editio) M tamen modo scribit, idcirco Trithemio venisse in mentem, ut Thomae antiquiori librum de Imitatione assereret, quia nomini ejus tribui legerat in editione Norimbergensi anni 1 94. id est , vult idcirco venisse in mentem Trithemio, ut anno I49I. aut I492. tribueret libros de Imitatione Thomae, quia legerat anno I 94.

hos illi tribui, qui ista secum & cum

sensu communi consentiunt Sed Trithemium nunquam forte, aut Certe tunc, cum utrumque suum opus

scriberet, editionem Norimbergensem vidisse , facile liquet; tum eo quod multa praetermittit opuscula Thomae in indice suo, quae in Catalogo Norimbergensi habentur ι cujusmodi sunt, liber vitae Magistri Gerardi Groot, liber vitae Florentii , liber de discipulis Florentii, &c. Tum ex eo quod addit, Thomam qui dicebatur iunior, varia composuisse quae ad manus suas non Ven rant : haec enim tria opuscula haud dubie Thomae juniori tribuisset, si indicem Norimbergensem legisset. Ad reliquos omnes autores, Philippum inquam Bergomensem, Ioannem

189쪽

iso VI DI cI EGellerum, Badium sive RR. PP. Benedictinos Sancti Germani a Pratis Parisientibus, Carthusianos, & Celestinos, Conradum, Geterum, Iosiam Simi

rum, Aubertum Mireum, dcc. ait plamis stra fabularum congeri, eorum maxi- is mam partem arietem suum secutam ὐ esse, aut caeco impetu, aut partium stu-- dio ductam. Sed saltem in hoc agmine, in hoc plaustro Deltavius majores suos RR. scilicet PP. Benedictinos Sancti Ger- mani a Pratis Parisiensibus, qui in eo

tam eminent, revereretur, ut non Om

nes pro fabulatoribus haberet; saltem conspectus eorum manum cohiberet ut non tam facile scriberet, caeco impetu eos ductos fuisse , aur partium stadio, cum semel & iterum anno IF21. M IJ23. Iibros de Imit. Chri pientissimi & optimae memoriae Thomae Kempensis nomine Parisis edendos procurarunt.

190쪽

CAPUT III.

Resondetur argumentis qui π contendit v minores editiones non favcre Thomae.

OU AE toto pene paragrapho suo

quarto habet Deltavius, ea prorsus perinfirma sunt dc levia, neque satis profecto digna, quibus confutandis diu

immoremur. Hoc unum his omnibus repono, verissimum esse, quod a nostris hactenus asseveratum est, vetustissimas nempe librorum de Imitatione Christi editiones, Thomae favere, non D. Be nardo, non Gersoni Parisiensi Cancellario. Neque quidquam ossicit, quod' refert ex Rosveido, contrarium ut videtur Vind. cap. q. ultri, profitente, cum

scribit: Vetustissimae quaequae editiones librum hunc fanni Gersoni ascripsere , ita

vetus editio Mediolanensis se Veneta utraque anno 1 SI. se Parisiensis a po. Nam vir ille doctissimus non viderat editionem Argentoratensem anni I 87. nomine Thomae inscriptam per Martinum Flach; multo minus celebrem illam vis

....