장음표시 사용
81쪽
in seipse manet, nihil de seipse tenens. Et
Joannes de Hues den in Regula sua:
Nimis multum non teneas de ui 3. Quem alium, quam Teutonem declarat haec loquendi formulat l. 2. C. Io. Non ponas te ad multam requiem, sed ad patientiam. Et l. q. c. II. Oportet ut me ponam ad magnam patientiam. Haec etiam phrasis Teutonica est; unde Thomas Sermone ad novit. p. 2. S. I. Ponat in quirique se ad patientiam, si vult habere cordis tranquillitatem. Et opust. Io. Oportet te ad pacem ponere. Et Buschius i. 2. c. 24.
ter lige putavit jam Ampliciter ipsum ad pacem ponere se debere. Quem denique alium, quam Flandrum , indicant haephrases, & voces i. i. c. 7. Ne fles super teipsum. Et l.2. c. .' uando homo flat severse ipsum. Et l. 3. c. I. Fili, noli tibi auris
res videas alios honorari. Et l. .c.Io. Propter aliquam turbationem parvam vel o .itatem jacrum, ne dimittaου communionem.
Supersedeo innumeris aliis hujusmodi peregrinis phrasibus, quibus ita passim autor ille abundat, ut qui Latine& Flandrice scit, videat ipsum non L tine magis quam Flandrice loqui: cum enim plures habeat Teutonicas voces
82쪽
ΚEM PENSES. 43 ac phrases, tum vero quas habet Latinas, non Latine, sed prorsus Flandrice eloquitur, non quidem ingenii vitio, quod illi fuit admodum eximium, sed quod vel saeculi siti barbarie & patriae peregrinitate infuscatus fuerit, vel quod cum scribat sapientia duce, comite eloquentia , illam sequens, hanc ducens rerum quas scribit curam & sollicitudinem habet, verborum A compositi
Quemadmodum igitur olim Ascensus Badius in illa editione quam R R. PP. Sancti Germani a Pratis anno IsM. edendam procuraverunt, aiebat libros de Imitatione Christi Joanni Gersoni Cancellario Parisiensi Gallo perperam adscribi, cum totus stilus Teutonicam redoleat phrasim , ita nos illud idem etiam jam adversum ipsos Benedictinos dicimus, perperam eosdem libros Ioanni Gerseni Italo-Benedictino de Canabaco adscribi, cum totus stilus Teutonicam redoleat phrasim. Σ'. Autoris aetas Gerseni, quem an-
pugnat; ab eo enim integro duorum φε ' saeculorum intervallo distata S contra,
83쪽
in Thomam de Κempis, qui anno I IO. post inchoatas Devotorum Congregationes & instituta Canonicorum Regularium I in destinensium Monasteria florebat, mirifice convenit. Ut enim omittam , cum l. 3. c. Io. laudetur Sanctus Franciscus, qui nonnisi anno I 218. Sanctorum Catalogo ascriptus est, hinc liquere impossibile esse hoc opus jam ab
anno I 22o. ut Volunt adversarii, compositum esse. Ut, inquam, hoc omittam, ecce autor, cum saepe Congregationum Devotorum mentionem faciat,tam diserto innuit se nonnisi anno circiter I Io. scribpsisse, ut hinc dubitandi locus non supersit. Verum argumentum istud , ut perfecte intelligatur, quaedam ex hist ria Daventriensi eruenda sunt. Autore Gerardo Grotio cive Daventriensi, ingenti sanctitatis & praedicationum suarum fama Magno appellato, MFlorentio Radmino, pietate etiam admodum inclito , anno post Christum natum circiter I376. primum Daventriae, deinde per totam Alamanniam, Flandriam , & Hollandiam institutae sunt Sodalitates quaedam Devotorum, seu Clericorum in communi viventium, um
84쪽
de postea Canonicorum Regularium Windes emensium Monasteria prodierunt. De harum Sodalitatum origine scripsere Buschius, Thomas de Κempis, Andreas Valerius, Iacobus Revius in historia Daventriensi, & Joannes Lind hornius in notitia Episcopatus Daventriensis. Et quidem Buschius de origine harum Congregationum c. 2. CuJUS hic est titulus : auomodo vita communis omnium Congregationum modernae devotionis primarium suum sumsit exordium a Venerabili Chriss Levita Gerardo Magno, haec habet: Hu semodi occasione, Gerardi scilicet es Florentii, cum suis Clericis isita communi viventium omnes ubique Comgregationes Devotorum , Presbyterorum,
Coricorum, se sororum primitivum suscepisse dignoscuntur exordium per orbem fam
Alammanicum plurimum dilatatae. Et Thomas in vita ejusdem Gerardi Magni C. 4y. cujus hic est titulus de devotis Congregationibus se Monasteriis a Gerardo Magno exortis: Benedictus, inquit, Deus , qui auxit populum suum, ut de paucis granis conversis surgerent multae Congregationes Devotorum. Et Andreas Valerius: Gerardus Magnus, volgo Groo ,Cleriora sto
85쪽
46 VINDICIAE tres vitae communis, id est Devotos, insiluit. Idem S alii referunt. Porro hujusmodi Sodalitates Devotorum, ut a caeteris Religiosorum Collegiis , quae Monasteria dicuntur, distinguerentur, Vulgo Congregationes, nomine
sibi singulari, in his locis & temporibus appellabantur, ut jam liquet, & ex his videri potest, quae habet Thomas in una Epistolarum suarum i 'uid obloquimini, quia servi Dei mundum fugiunt, o Monasteria vel Congregationes Devotorum intrant ZEt in vita Joannis Gronde c. I. Exuemiae Congregationis primus fundator extitit Florentius. Cap. 2. Cum primis statribus Congregationis. Cap. 3. Mansit cu utribus in Congregatione. Et c. 28. Fundatis quamplurimis Congregationibus o Monasteriis Harum vero Congregationum Sodales appellabantur Devoti , ut E Thoma frequentissime in Chronico montis Sanctae Agnetis c. q. Dominus Gerardus nonicus in Trajecto magnus Devotorum
amicus. Et cap. 6. Vir valde honesus es potens, armiger in Hoseis, integer amicus Devotorum. Et cap. Is. de Frederico Traiectensi Episcopo loquens: Fuit ambcus omnium Devotorum.
86쪽
ΚEM FENSES. 47 Aliquando appellabantur Fratres Devoti, ut C. Io. Hic primum Davent cum devotis sturibus fletis. Et c. 26. Exiit ira Dei contra Devotos o devotas Congrega tiones Fratrum se Sororum. His praenotatis, ecce tibi autorem librorum de Imitatione Christi , de iis dem omnibus diserte mentionem facientem.
Et de Congreditionibus quidem i. I. C. I7. n. I. Non ea parum in Monasteriis vel in Coniugatione habitare. De Devotis vero ac Fratribus δευotis eodem i. I. C. I8. n. 6 Utinam in te penitus non dormiret profectus virtutum, qui multa saepius vidisti exempla Devotorum. Et l. . C. I . cujus titulus , de quorumdam Devotorum ardenti desiderio ad corpus Christi. . uando, inquit, recordor Devotorum tuorum Domine, tunc erubeso. Et l. 2.C. 9. n. 6. Sive adsint homines boni, e Devoti tres. Et l. 3. c. 3. Ego sum remuisnerator omnium Devotorum. Et c. J2. n. 2.
In veritate confiteor, quoniam sum dignus omni ludibrio, nec decet me inter Devotos tuos commorari. Et l. 4. C. '. n. s. Ossero tibi omnia pia desideria Devotorum. Et C. Iq. n. 3. Licet tanto desiderio, tam
87쪽
heriadium Devotorum tuorum non arrio. Denique, ut omittam innumera alia i ca , in quibus Devotorum meminit, C. II. n. 3. Omnium Devotorum jubilationes ardentes, assectus , mentales excessus, ac supernaturales istaminationes ac caelicus --μnes tibi ossero. Quorumnam Devotorum in particulari fuerint illi ardentes affectus, mox dicam. Tandem hic omitti non debet Religiosos mendicantes his Devotorum Congregationibus , ac Vitae eorum communi statim ab initio vehementissime adversatos fuisse: unde, ut videre est in primo tomo operum Gersonis Cancellarii, unus illorum frater Mathaeus Cra-bon, in Concilio Constantiensi ausus est multas adversus eos propositiones pestiferas, ut loquitur Gerson, blasphemas, injuriosas, ac haereticas proferre; nempe non licere illis devotis vitiam communem ducere, cum religiosi non essent; ficere eos contra jura Canonica s peccare momtaliter, tria vota, paupertatem, castitatem,or obedientiam voυentes; peccare fimiliter eos omnes, qui hos consilio se auxilio jmmarent. Quod probare nitebatur quibusdam Ioannis 2 2. cxtravagantibus, ac
88쪽
Κ E M P E N s E S. MD. Thomae, M Magistri Sententiarum doctrina. Verum harum Congregationum a Cardinali Cameracensi & Joanne Gersone dc aliis Theologis in hoc sancrosancto Concilio agente Ioanne de Huesden Canonicorum Regularium in Vindesiem Priore dc praecipuo De votorum amico, qui huic Synodo inte erat , defensione suscepta, coactus est Matham se Crambon, propositiones suas
solemniter ejurare. Idem refert S: Busiachius lib. i. de origine harum Congregationum, tum cap. 2. in quo narrat cum Florentius Gerardum Magnum albquando sic affatus esci: Praedilecte M
Aser, quid noceret quod ero se Clerici im
is communi pariter viveremus ' Respondisse Gerardum, communia, communia. Isi de ordine Mendicantium nullatenus δε-
sinebunt,sed totis visibin μὰ resi ere, s
omnino se ononere tenta Ut. Tum cap. 3. cujus titulus est, de tribus mendicant
hin communem vitam modernorum Devotorum reprobare conantibus , d a Gerardo
Magno publice convictis et in quo capite haec fuse exequitur; primo , quot in Coenobiis horum Religiosorum, quitum temporis , id est saeculo 1 . a pri-
89쪽
V 1 N D I C I AE stina regulae & morum disciplina longe
defecerant, fierent mala. 2'. Quot scam data apud populum CXcltarent, moVcntes quaestiones de Extravagantibus de Clementinis, quibus Vitam communem Deτotorum impugnabant, his dudum reprobatam & anathematisatam causantes. 3R. Denique sequenti capite narrat
quomodo horum Religiosorum disputationibus ac dissensionibus commoti Cives Campenses, amici prius Gerardi Magni ac discipulorum ejus, quosdam
Demotos mires ex urbe ejecerint. Et occe autorem librorum de Imitatione Christi de iisdem Religiosorum
Mendicantium scandalis impugnationibus ac dissensionibus querentem, statim initio libri primi c. 3. O si tantam adhiberent diligentiam ad extirpanda vitia, se virtutes inserendas, scuti ad movendas quaestiones, non ferent tanta mala os an data in populo, nec tanta dissolatio in cae
nobiu. Et c. I 4. n. 2. Propter diversitatems uum se opinionum satis frequenter ortumor dissensiones inter amicos o cives, inter abligiosos se DeVOxo Ex quibus omnibus quis non clare videat 1 cum igitur in libris de Imita-
90쪽
ΚΕMPENSES. sitione Christi tam frequens ac diserta Devotorum trum, Congregationum, ac impugnationis eorum Mendicantibus factae occurrat mentio : hinc colligendum esse, impossibile prorsus esse ut liber ille anno 111 o. a Ger sene de Canabaco compositus sit, cum constet illas Congregationes Devotorum nonnisi anno 138 o. incepisse. Tertio, vitae autoris institutum Ger- seni repugnat, S: Thomae de Kempis
convenit: nam, ut Omittam ausorCm 'limis ialibri de Imitatione Christi se inter Devotos & in eorum Congregatione vitam egisse testari. Unde M eorum exemplo .c 'υ ad virtutis protectum sele incitat & a Vindurinen-cendit. Utinam, inquit l. i. c. 18. in tei penitus non dormiret profectus virtutum,
qui multu sepius vidisti exe la Devotorum. Et l. q. c. I4. suanao recordor Devotorum, tunc erubeso. Quod in Gersenem non potest cadere, M in Thomam mire convenit, qui de seipso narrat invita Arnoldi Sconoviensis: Eodem tempore , adjuvante Domino Florcntio, or consulente , domum ejus inhabiture carpi, se fere per annum in Congregatione i a sese mansi. Et in vita Ioan. Gronde, c. I.