장음표시 사용
171쪽
secundam quoque, cuius mentio sit apud Maratorium p. 778. 2 , Flaviae nomine insignitam fuisse docet vetultam Marmor a Reinesio descriptum Cl. VI. u. I 28. p. 462. Sextam denique indicat inscriptio , quam reddit Graterus p. IIo I. 3. NO-titia Dignitatum Imperii Tribunum Cobortis iit Brittorum Ab uno conlocat: ibi autem pro Brit-τorum legendum Brittonum scite monuit Uoctiss. Pan circitus cap. 84. Cluverius porro, quem sequutus est Cellarius, Abusnam , seu Abasenam do
tato nuper loco fuisse ait Populos Galliae, aut Infulae Brittanniae, seu Angliae. At Blanchus Britannos fuisse, Anglos nempe , nihil dubitans ad . firmat. Atque ille quidem magnum suae 1 ententiae patronum habet Cellarium, cuius haec Verba lib. O. c. q. pQ. 322. ubi de Britannis Britanniam insulam ineolentibus: Est alia forma nominis Brito , Dei potius Britto , quo posteriores frequenier usi sunt. Ausin. Epigr. CX: Silvios bis bonus est. Luis Silvius y isti Brirannus . Aut Britto hic nos est Silvius , aut malus est. At font qui propter eam aliquid discrimi es, inter
Brittonem, Britannum quaerunt; in qxa θpinioΠr etiam Christophorus Broverus ad Fortunati lib. I ii. Carm. 6. pae. 6'. quod verius Elias Vinetus negat addictu ν locum Ausonii, o illo covfutat, qui Brito-ves non in Insul a , sed in Armoricci Galliae regione possuut; nam Iuvenalis aetate nulli Britanni tu Gallia: nihilominus Ille Sa r uet v. vers 124. dixit. dis nec terribiles Cimbri, nee Brittones uaqπam. 3. L
172쪽
Icilicet, rabie saeviunt, geminato Tati non ran
tam metri cauD , sed etiam alibi hae forma scribitur: Haec Cellarius. A qua quidem viri lumini sententia abhorrebam maxime, quod noverim, sequiore praesertim aevo , Britanniae Aremoricae , seu minoris incolas in Galliis Brittones adpellatos fuisse ; de quo auctor sum , ut adeas Hossim annum in Lexico , di Hadrianum Valesium in Notiria Galliarum. At vel invitum ine in ea misdem sententiam pertrahit Tacitus, a qαO Britannorum Cohortes saepissime nominantur . nusquai fi Brittonum, iisque in locis, ae verbis illis nominantur, quae non nisi de Britanniae Magnae populis intelligi possint. Sed , quod rem plane con-sicit , Flaviae , & Aeliae nomen est, quo Brittonum Cohortes antea Vidisti praenotatas. Perdo mita Britannia est ab . Iulio Agricola sub Flavio Domitiano , quod suis persequitur idem Tacitus in vita Agricolae . Deinde T. Aelio Hadriano imperante , quum descientibus nationibus, quas Traianus subegerat, Mauri lacessierent, Sarmatae bellum inferrent , Britanni teneri sub Romana ditione non possent , ut in Hadriani vita scribit Spartianus, expeditio in Britanniam suscepta ea, quam etiam Inscriptio Reii relli antea indicata commemorat .
M. MAENIO C. F. co R. AGRIPP A E ET V S I DIO CAMPESTRI HOSPITI DIVI HADRIANI PATRIS SENATORIS PRAEF. Cous I. FL: BRITTON. Ec ITAT.ELECTO A DIUO HADRIANO
ET MISSO IN EXPEDITIONLA BRITTANNICAM &e. Tum
173쪽
Tum Imperator, Spartiano eodem teste, Britan niam petiit , in qua multa correxit , murumque
per octoginta millia passuum primus duxit , qui
Barbaros Romanosque vivideret. Vides, unda Ha- viae . unde Aeliae nomina Cohortibus Brittonum 3 A Flavio Domitiano, a quo domita Britannia maior . FIaviae dictae: tum Aeliae a T. Aelio Hadriano , qui compressis Britannorum motibus, muroque ibi ducto . Romanam rem in ea insula plane restituit. Quam belle omnia i Fac , Brittones intelligas Britanniae Aremoricae populos; frustra quidquam satis verosimile excogitabis, quo illorum Cohortibus Haviae , atque Aeliae nomina vindices. XI. Cohors III Brittonum Veteranorum dicitur in Ariminensi tuo lapide , Vel ex hoc, mea quidem sententia, magni faciendo . Nam in universis Gruteri, Reinesii, Donii, ac Muratorii conis lectionibus nulla exstat Cohors Ueteranorum a In indice quidem Muratorii legitur cohors II. Veteraianorum ; sed minus apte . Vide Inscriptionem ipsam, quae ibi notatur p. 76o. i.
s. VIRGILIO. P o P . P . N. POL. LAUREAE AED. II. VI R. I. D. PRAEF. FABR.
I V D I C I . DE. IIII . DECVR1IS. E Q V I T rs ELECTORUM PUBLICIS PRIVATIS , PRAEF . DRUSI. CAEsARIS. GERMANI. II. V R. QVINO P. VIRGILIO P. F. p. Nώ POL. PAVLINDE Q. V O. PV BL IC . I UDICI. DE IIII . DEC. PRAE P. FAB RUM. PRAEF. COHORTIS . II.
174쪽
Num genuina Inscriptio isthaec sit, non quaero:
illud aio , vocem Veteranorum, quae a Muratorio Cohorti II. iungitur, ad exercitum potius referendam esse . Magna sane multitudo Veteranorum sub Tiberio fuit, ut notat Tacitus Anu. Lib. iv. c. 4. Exercitum vero Veteranorum intelligo Veteranorum Vexilium , ut idem Tacitus loquitur Lib ui. c. 21. Veteranos scilicet, qui exauctorati retinebantur sub vexillo , ceterorum im-.munes, nisi propulsandi hostis. Decuriam Veteraianorum visus quoque sibi est videre Reinesius in lapide, quem Cl. viii. n. 27. pag. p. 342 exhibet:
I tam ct hele, inquit ille , notae numeroram in literas resolvendae sunt; sed quotusquisque est, qui Reine sit nimiam in vexandis Marmoribus licentiam ignoret, feratque 3 Deeuriae septimae ibi
lego; nec ullam caussam subesse video, cur numeros in literas convertamus . Fuere enimvero Cohortes aliquae Veteranorum, sed numero paucae, eaeque, ut equidem credo, auxiliares. Nam
Veterani milites , qui nempe vicena stipendia meruerant , florente Republica , militia solvebantur; sed sub Principibus aliter factum. Tiberius enim , Suetonio teste in vita eap. 48. missiones Veteranorum rarissimas fecit , ex senio mortem, ex morte compesdium capros. Hinc vero in seditio-
175쪽
he illa Pannoniearum legionum sub eodem Tiberio , quam Annal. lib. i. describit Tacitus, Per-eennius quidam promptis iam ct aliis seditionis
minifris , velut concionabundus interrogabat, cur paucis Centurionibus, paucioribus Tribunis, in modum servorum obedirent' quando ausuros exposcere remedia, nis novum, di nutantem adhuc Principem precibus vel armis adirent ' satis per tot annos ignavia peccatum , quod tricena , aut quadragena sipendia senes, ct plerique trunculo exlulneribus corpore tollerent 3 At qui honeste non dimittebantur, exauctorabantur. ac retinebantur sub aliquo vexillo, donec illis praemia solverentur, &agri immunes a labore, & munere omni castrensi, pugna in hostem excepta. Itaque vix apud Romanos Veteranorum Cohortes esse potuere. singulare tamen quodpiam Legionis viii. Veteranorum eXem
plum obiicies in Inscript. ccxxxviii. Oliverti P. TI
Fortasse tamen intelligi posset Miles Legionis viii.
Veteranus . Hinc Oliverius ipse in Indice g. Di. Inscriptionem hanc tum ad Legionem viii. Veteran . tum ad Veteranum militem resert. Quis etiam omnia norit, quae milita ei disciplina apud Roma nos conlapsa inrepserunt Z porro in auxiliaribus Cohortibus non eadem omnia, quae a Romanis, instituta servabantur , ut facilius , etfr non admo
176쪽
DE ARIMINE N ss Is 7 dum frequenter Veteranas Cohortes in sociis populis, quam in Romano exercitu, invenias. Ceriate Batavorum Cohortes, quae sub Vespasiano a Romanis defecerant, Veteranast adpellat idem Tacitus Hist. Lib. quincto Cap XYii. ct XXVii. XII. Quid autem monstri est vox illa Equitatae p Insolens fateor esse hocce nomen , sed magno se auctore tuetur, Hygino, ut Fabricius sapienter notavit, aera iani Augusti Liberto , alio sane ab illo, quem sub Octaviano Augusto so- ruisse Suetonius narrat . Lapides quoque plurimi illud confirmant. Recole Reinesianae Inseriptionis verba nuper descript . Vin P Inscriptiones alias tGruterus p. IIo 8. s. dabit L. Flavium Titi Filium Quirina Secularem
invenies in Marmore , quod primus edidit oli- verius meus in Adnotat. ad Marm. Pisaur. p. 96. Quid plura Milites duos exhihet Thesaurus Murgiorianus, alterum Coh. viii. Praetoriae Fiae Victricis Equitatae p. 338. 3. alterum Cob. X. Equi-
177쪽
tatae p. 866. s. Imo vero quotiens in Inscriptionibus additur Cohortibus Sigia EQ. explico Equiratae : quum nusquam reperiam diserte scriptum Equitum , Equitatae semper. Quamobrem haud probare possum, quod ad Inscriptionem a Cl Gorio editam T. I. Inseripi. Etruriae p. 337. 6. ubi
Praef. Cob. V. Eq. Spanorum legitur, adnotavit vir ceteroqui magna eruditione Antonius Maria Salvinus , compendio illo Εα Equites, Hispanos scilicet, denotari. At Salvino praeiverat Ursatus in suo de Notis Romanorum commentario , quem hele Propterea ut in aliis pluribus locis , emendandum
intelligis. Neque in lapidibus solum vox illa lon-ie usitatissima, Cohors prima Claudia Equitato δε- assopoli , Cohors quoque prima Equitata Calamonae occurrit in Notitia Imperii ab eruditissimo Pancirolo inlustrata, illa quidem sub titulo in Ponto, haec sub titulo Palaestinae. Equestres eiusmodi Cohortes vocat Plinius, itemque Traianus Imperator Lib. Disol. Plinii x. est. Cun. θ Cum . nisi potius id ad Criticos referas, qui Equi atae
nomen aut ignorantes, aut malo consilio explodentes , sigiam E E in epistolis illis equesris reddiderint. Hygini certe Sub Traiano scribentis auctoritas , & mira lapidum consensio magno argumento esse potest. Equitatae Cobortis nomen apud milites iam tum obtinuisse , ut cur illud defugerint Plinius, ac Traianusi non facile adsequaris.
XIII. Multo dissicilius explicatu est, quid Cohors Equitata significet . Quum porro apud Hyginum
Cohortes equitatas, peditatas inveniamus, in earum adsignando discrimine situs est labor universus. Enimvero putant eruditissimi quique inter recentiores militaris antiquae rei Scriptores,
178쪽
Cohortes ex solo pedite constitisse ; tum aliquas equite auctas , quibus equitatarum numen additum , peditatarum vocabulo ab illis retento, quae ex veteri consuetudine pedites pantum censerent . Addit Schelius , eiusque exscriptor Pitiscus , quas Hyginus Equitatas Cohortes adpellat , eas ceteris antiquis auctoribus, Tacito , Suetonio esse auxi .liares ; Cohortes vero sine ullo additamento ab aliis nominari , quae ab Hygino Peditatae nua. cupantur. At aliter hac de re ita esse existimavarim. Equitatum Cohortium ante Imperatores nulla mentio. In Cohortibus tamen Equite. suisse, contra quam eruditissimi quique sentiant, multa mihi saadent. Nam praeter alarios , equites legionarios fuisse apud Romanos vel a remotissimis Reipublicae tem poribus nemo negaverit. Livium adpello lib. 3 s. s. Ad perturbandos ordines eorum C. Livium Sali natorem . qui praeerat alariis equitibus t auxi
liaribus scilicet ) quam concitatissimos equos immit- rerς iubet: legionarios equiter in subsiis esse. Hos porro legionarios dictos , quod ad legionem
Omnino spectarent, extra controversam est . Ve-
geri s enim lib. ii, cap. D. Legionem adfirmat propriis Cohortibus plenam ... proprios , o fibi insitos Equites legionarios, iisdem matriculis tenere . Hinc saepe idem Livius scriptas legiones dum memorat , in his equites recenset. Audi illum lib. v ii. Scribebantur autem quatuor fere legiones , quinis millibus peditum, equitibus in singu-ιas legiones trecenis, Libro autem XLiii. Fini in rus ibi quoque in legiones militum numerus, peditum quina millia, treceni, ct XXX. equites . Aio iam, legionum Equites in Cohortibus censos fuisse. Nam Vegetius, qui eiusdem lib. H. cap. lv
179쪽
adserit, expositurum se ordinationem legionis au-tiquae secundum normam militaris iuris cap. vi ait: his decem Cohortibus legio sena fluviatur, quae aucto scilicet in dies legionariorum militum numero, qui nec satis constata. ante Livianis temporibus suit ) habet pedites sex millia. equites septingentos vigino sex ; equites autem
istos ad singulas Cohortes ibidem refert, plures paucioresve pro Cohortium dignitate . Isidorus quoque dum scripsit, Legionem habere centurias LX. manipulos XXX. Cohortes X. , non alia de causta Iegionarios equites videtur praetermisisse , nisi quod in Cohortibus comprehenderentur. At, inquies , axiomatis instar esse , Turmas equitum , Cohortes peditum fuisse. Fateor; sed axioma hocce ab errore profectum reiicere quid vetat ξQuamquam aliquo illud pacto defendi potest; nam quum Turmae solos equites admitterent; Cohox tes vero maxima ex parte peditibus constarent, peditum ratio haberi potuit in his potius , quam equitum. Hinc Tacitus Ann. Lib. X Di. 3s. Adiectaque ex Germania legio cum equitibqs alariis , em peditatu Cohortium , socialium nempe , qaae in Marmoribus Equitatae saepissime adpellantur. Non ergo inde equitatarum Cohortium a peditatis discrimen petendum , quod equites admitterent equitatae, nisi Cohortea omnes, quae In Peratorum aeVum praecessere , equitatas fuisse di camus, cuius rei nullum apud veteres Vestigium . Etsi tamen legionarii equites Cohortium pars erant, in acie a peditibus separari potuere: nam& Uegetio auctore, qui equites ad Cohortes re fert, constructa acie equites ordinabantur.
XVI. Nee minus salium, quas FIyginus equi