장음표시 사용
161쪽
eruditi l , solertiore Historiae Canonis investigatione
ad liquidum perduxerunt: Evangeliorum 'nempe eompagem jam seculo imo post Che. exeunte, epistolarum vero apostoli earum colletreiones απος ολιν et epistolas caliolicao uti quoque Apocalypsin et Ep. ad Hebraeos sub medium sec. adum inter Christianos ita vulgatas fuisse, ut jam ante ultimam ejusdem seculi triadem totum N. volumen omnium Christianorum manibus tritum fuerit. Cum oracula Si . byllina inter annox 1 - 17o post Chr. n. ad eam,
. quam nunc habemus, syllogen concreverint, exspeetamus frequentiorem et certum evangeliorum, Pir. ciorem vero et minus certum epistolarum usum nos in iis deprelisnsuros; id quod attentior eorum. lecti. quemque 'docebit, i Dixerat Iesus, alatth. R I . Mηνεμιζετε, οτικαταλυσαι τον νομον ἡ τους προφητας ό υκ λγον κ αταλυσαι ,. άλλα πληοωσα .
Aperte ast habe respiciunt verba Sib. L. I, 4α3 :- Αυυς Θ εου. πακ πληρώσει δε Θεου-eυ καταλυσει. Quae Christus Mattia. XI, 4- , legatis Iohanne Baptista missis de consilio quo prodiisset spondebat: Τυφλοι ἀναβλεπουσι, και χωλοc me
162쪽
. πατουσι λεπροι καθ άζιζον ι, και κωφοὶ ακουουσι , νεκρι εγειρονται, ἰκαι πτωχοι ευαγγελιζονται , ea se expressit Sibyllista : - . '
quein Ioeutii ex isto Matthaei furiatum, et verba vel bis exacte respondentia, probant et nexus, dum in vate nostro, uti in Matthho; praecessit Johannis mentio; quod tenere tanto Magis juvat, cum et in evanis geliis eadem effata ex Es 6 L, r. petita alia occasionet Lue. U, I 8 memorenitur, et Libri quoque,VBIvi Sibyllista similia habeat, sed nescio qua commixtion de statu παρουσιὰ, Messi. secuturo, In phaenomenis Messanam apparitionem comitaturis multa sunt, nee mirum, ex evaἡgeliis fere verborenus hausta, ex. c. L. II, 86-89. ' ακαρες Θεραποντες, μου ἐλ9ων
163쪽
quae in. Mare. XIII, 3 s. et Lue. XII,'3 . se leguntur: γρηγορειτε, ου ὀιδατε γαζ, ποτε ὀ Κυρβς ἐρ-
gelicis historiis pericopas adferre, ut probabile reddatur, eas, quales nunc habeamus, Sibyllictis ob ersa- ..tis suisse. Rarihelii Iohannei haud adeo clara indieta
164쪽
' reperi, nisi quod γεννηθιντες αν Θ εν L. 1, 43 I ae VIII, ars nuncupantur, et LaZari ex mortuis exei tatio inter miracula a Christo patrata verosimiliter in. nuisur. Caetergit, finis Sibyllistis propositus ex orata itionibus Christi praecipue' eas exponendi quae clim ἐπιφανειν ejus ebhaererent, secisse Videtur, ut Io hanne, in orationibus Christi alia spectante, minus
Epistolatum Pauli ema indieia In sibyllinis vix
invenientur. Gravis illς locus a Thess. II, I-r4, his auctoribus absque dubio ignotus suit; nam si novissent, proseeto sibi non defuissent in essatis apostoli adumbrandis. Verum licet saepissime Neronem redivivuna nuneupent, et se deum venditaturum canant, eum i tamen Ionge aliis coloribus pingunt. Quod L. VIII, 13. Πιῶτος ἁ ν ας α σε ω ς κλητοις άρχην υπολέας Christus vocatur, credi quidem posset auctor Paullinum ἀπαρ χην των, κεκειμ μ -μ ενων I Cor. XV, AOP, expressisse, uti quoque L. III. III et alibi, αρσtνοκοπους quos hic Apostolus Rom: I, 27 & I Cor. VI, 9 exagitat . . respexisse; atque ista de Christo dictio: VIII, 4I3. . . άνας η τει
τρον, 'non absimilis est Paulinae r Cor. XV, s s. 'που σου Θαναῖε το κεντρον, verum saris semi' illa nimi η tepuia esse, quam ut aliquid inde tuto concludi
165쪽
' I48 queat. In epistola' ad Ebraeos nil est, quod eum
nostrisi commode comparatur, nisi C. I, 3. ubi Christus άπαυγασμα της δοξης και χαρακτηρ της ἰυπε ς ατεως Θεου. appellatur; cui similia habet partim. L. I, 'U. 42I :. θ εου αντιτυπον μιμημα φ εζων, partim tria oracula Libri VIII vi,. Logologiam efficientia. Epistolae Catholicae plura' ad contendendum suppeditant. Noa quidem valde urgetbo L. I, 6 I. ση- τ ρωτα, quae VOX ad Jaer V, I. lectorem sorte ableg, t. Nec si modo unus locus suppeteret, acrifer defenderem, L. I. 43s-36 u καλος λιθος' is δ' ρα τουτω λαος π ρ ος κοψει Ἐβαιων, necessario ει x Petri II, 6-8-deriVandum, eum vel ex ROm. . .
IX, 33 vel ex V T. peti pcsset, lIcet longior Petri explicatio probabilius reddat ad illam potissimum re- spissi. Vsrum firmatur nostra persuasio de primae Petrinae in Sibyllinis us partim istis όλιγαι ψυχαιτ υτεςιν in ουςo de hominibus ex diluvio Noa- lchico servatis I, 3, 2O, cui numero etiam Sibyllista L I. momentum tribuit, partim Sib. VIII, 278-79. . Κ ολαφιζιμνος πιγηροι, μη τις ἐπιγνω, τις, τι
- νος ων, ποΘρο ηλθεν ινα φθιμενο ιτι λαλνση, quibus auctor non solutari verba Petri I, δ, i 23. λοιδορου- μενος sκ άντελοιδορει, πασχων Ουκ ηπειλει, sed to- . tam quoque ratiocinationem a Petr. III, 17-eta in mente
166쪽
mente habuisse videtur. Iudae epistolam et adam Pe- trinam a Sibyllistis consultam fuisse, vix poterit dubitari. . Iudae libellum ceu Petrin, sontem spectan. dum v) idoneis argumentis probavir. Ut ergo ab eo ineipiamus, quod ille v. 6 dicit malos' ange- .los ad iudieii diem in inseris vinetos servari, alacrori orae uti Libri adi v. 6i -as 4 longae atque saris gravis picturae materiam praebuit; quod vero ' I4 de Enο- no memorat, ad apocryphon, de quo moXera ierunt adserenda, nos remittit. Amolior adhue est . usus Epistolae Uetri secunua in Libriue Sibyllinis. Quae Cap. IV de angelis habet, communia sunt cum Ju-
dae. effatis; sed Noachi .v. s commemoratio S byllistbrum lectoribus pretecipue notari meretur. ' Petrus, euia, nominat όγοοον, nominat δικαιοσυνεπι κηρυκα. Oraculi auctor a v. 9a-38i Lit, yib. I mi non so- , - .lum Noachum diserte ογδοον et Jικαιοτατον quoque versibus continuis nominat: v. 372-T3. ',Και το- τε δητοι Nωε δικαιοτατ ος ' ανθρώπων Dγδοος σξηλθεν;' atque Deum ipsum fingit eum ita cumpellantem v. 36o): Nωε πεφυλαγιι ενε, δικαιε, uti jam antea eum sic agatus negebatur ao9- lo :xαοισι τε πατι Κηρυξο ν μετανοια v I Verum etiam ipsam μετανοιας praedicationem longa versuum '
serie exponit. Posuisse vatem in isto poematio quid
167쪽
dam' traditionibus nixa supra vidi Mus; caeterum suadent Pegri verba, ut statuamus, Novhi praedicationem in aliquo apocrypho expositam fuisse, quamvis nullum, quantum equidem novi, disertum ex antiquitate superest talis κηρυγματος Noachi. indicium.
Cap. IIIlium hujus Epistolae considerari. potest ut silum, quo iby Iistae usi sint in suis ad ultim s Jesu '
orationes commentariis. Versus si T, Io et I 3 ube- l. liorem in libias nostram explicationem accepere.. Sedidi certe hic 'bservars debet, quod licet v. Io. οτιμια παρα κ ρικιους χιλιοι is 1 και χιλια ετ η .ως ημερα μια commodissimam fictionibus de regno millenario accurare computando occasionem praeberet, Sibyllistae tamen ab argumentationibus inde progressis, quae veri chillasmi cardinem constituebanc prorsus abstinendum prudenter censuerunt; contra in ista
exspectationis Petrinaria parte,. quae nOEum coelum nΟVamque terram , εν λς κατοικει, sibi
Promitterer, persequenda laetissimisque coloribus pingenda lubenter stoi indulgebant. Ex omnibus vero N. T'. libris nullus est, quem magis eum Sibyllinis conferre Ipsum argumentum juber, quam . Apocalypsis Johannea. Cum ignea ejus auctoris phantasia religionis Christianae fata vividissimis imaginibus delineaverit, operae pretium so-ret videre, quomodo plures seculi secundi vates ,
168쪽
proohetae primi seculi repr entationibus usi fuerint, at explicanda sibi Jesu effata regno Messiae mox' moxque inaugurando. Sibyllistas illum librum eo:
novisse vix est dubium; nam occurrunt apud 'ipsos et singulae voces formulaeque Apocalypsi Popriae, id ar. quae nullibi ita ut in illo opere expositae fuere uti quoque multorum oraculorum tenor idem qui in isto apostolico poemate deprehenditur. Verum 'ex utera parte sunt in aliis collectionis nostrae oraculis tantae ali Apocalypsi diversitates, ut non solum pateat, ob hanc causam. sumendos esse diversos Si- carmin infit auctores, Verum i ut necesse; statuerer, quosdam horum aucrosum vel Johanneum illud opus nψn cognovisse via de industrii inde dissensisse. 'In utroqu* libro de elise adhibitum crebro legitur. ἐγω ο ε D in Apocalypsi est
utrisque sunt sacrificia deo gram. Mannam coele sera laudat Apoe. e. II, I . Sibyllistae et eam selieitatis partem iaciunt, et Deum μαννοδοτρο nominaui. Dicit Johannes: όι ρανός άπεχωρισθη, ως βι- βλιον ειλισσομενον; similem dictionem in nostris III, 24. jam attulimus. Apocalypticum illud c. IX. λεπιθυμησουσιν αποθανειν , και φευξεται Ο Θανατος ἀπ αυτων , ita expressit Sib. II, 2I . Και καλε-
169쪽
ες κρανον ουκ αναβησεις. Omnes, quae in utroque 'volumine similes sunt repraesentationes afferre, lon gum est nec necessarium. Quae in Apocalypsi non per transennam pellucent, in Sibyllinis plenum, que maiorem accepere claritatem. Ibi VI. 9 oe- eisorum propter sanctam doctrinam animae sub 'altari divino repositae praemium expectantes, hic Sib. II I 6 martyribus brabeum diserte adsignatur.' Ibi Bφ. . hylon mystiee Romam significit, hie interdum mysticam, interdum veram urbem' istius nominis insist nit. Indignationem adversus Romana 4mbo spirans, Apoealypsis tectius sed prophetiea cum asperitate, cSibyllina apertius, et majori cum Varietatς, nunei austeritarent, nunc ironiam, pro cujusque vatis ingenio, induente. In ;lla opinata Neronis mors modo per nutus indieatur; in his matricida redivivus ab oriente agmina, quae in nova mala orbem conjici Int, ducens saepius 'sistitur. Apocalypsis eabbalisticis nu- i' in 'is tegit, quae aperte proferre parum tutum vi- . deretur; SibylIistae artisetosas has computationes
adhibent, sed magis ora tus causa ei. iii e-
170쪽
niostatem auctorum commendaturv.' Loquuntur ambo de elementorum commixtiqne, . bellis, fame; peste, mortales vexaturis, igneis sanguineisque ror-
rentibus , Apocalypsis quidem unice poetice et coloribus ad quos identidem horrestas, Sibyllistae. interdum quidem etiam tetris descriptiqnibus, sed aeque sepe hiiloricis delineationibus, et interdum picturis ad animum pariter ac sensus jucundissimis. Conspirant imprimis utrique in pulcra victrieis .randem Christianorum cause repraesentatione, apud Johannem sub Hierosolymae: eoelestis, gravissime auor. nata. imagine, apud unum ex Sibyllinis vatibus, sub figura templi coelum tangentis omasque morta-
. les augusto sancti numinis cultu complectentis; confer 'Apoe. XXII, r-5 cum Sibyll. V, 42 - 436. Sed nee pauca 'sunt inter Apocalypsin et Sibyllina dissj militudines, quibuι nonnulli ex horum oraculorum auctoribus, se repraesentationςs quibus Johannes in regno Messiano informando praeivisset, haud sequi ostenderunt. Non urgebo, quod serpens qui protoplastos decepit, et quem 'Apoe. bis, τορ οφὸν τον αμαιον, τον λαβυλs XII, 9 et XX, a) a Sibyllista I, 13 I. non malus daemon, sed simisplicj ter οῖιο vocatur, lice hocce silentium satis diis