장음표시 사용
141쪽
mus ἀθανατος βασιλευς λος, quibus Deus dederat πολυόρονον ἡμαρ εις ζω ν πολυηζατον' ου γαρ άrιαις τὀιρομενοι Θν σnον, άλλ ως υπνη. Uter- qae ergo vates illis vitam omni felicitatis genere florentem et exitum somno simillimum tribuit. . re primaeva illa felicitate multum degenerabat argentea
aetas producebat enim homineS qui neque απιχειν αλληλων poterant, sὰ α νατους Θεραπευεινηγελον. Apud Sibyllistam prodeunt homines secundae aetatis gnavi et industrii, qui varias artes meditan. do extundebant; sed sic ramen illis erat απλης-ον δε- μας, atque ipsi erant f ιβαζοι μεγαλοι τε ε λδει. IVIagia: criminationem his mcommode insertam supra monuimuso Securim meum tulit genus hominum o ινον τε και ομβριμον, ὼσιν Αρηος εργα Θελε; aetas
tertia vates Sibyllici huic similis, erat, γενος όμβρωμοΘυμον, eique blacebant bella, caedes, Pugnae, et, ut Hesiodus loquitur, ἔργα ς ονοεντα αρ ος. Ene iu, Hesiodi aetatem excepic alia, belli studiis asperrima, quae in armis periit, partim ad Thebis, pastina ad
Trojae moenia: 'nec alia fata habebant homines quam far aetatis Sibyllinae, nam et illos πολεμοι τ' ανδρο ταο αι. τε μαχαιτε ε;ς εζεβον προῖ v In ferremn denique aetatem conclusit Jupirer omne nefas; extiterunt enim homines, qui abjecto pudore Deoiamque metu in . nulla non flaἶma proni ruerent.
142쪽
Quintae quoqueAetati assignavit Sibyllista deserrimos
. mortalium, qui , υβρις ρες και μιαρως χερντες , demum effecere, ut grassantia scelera diluvii aquisb punirentur. Quae de Homeri et Hesiodi in Sibyllini, usu hactenus disseruimus, dubitationem non bene adinmittunt, cum vatis et Moeonii et Ascraei poemata a nobis inspici yyssint. Non aeque certa 'vel dubio majora sunt, quae de Phocylide vel Orphicis disquirenda nune habemus. , Gnomica multa ut in his ear- '
minibus exspectemus, iacit ipsa hujus compagis, qu lem explicuimus, ratio et origo. Non solum subjunguntur ipsis libris93 versus, qui omites sunt gnomici, quosque optimus librorum nostrorum codex. inter V. ss & 56 libri IIdi inseruit, verum et in multis aliis ferieopis reperiuntur versus, gnomas redolemes, quos vel ex Gnomicis poetis desumtos eon. Dctamus , Vel de quibus adeo mygis aut minus certo dicere possumus, quorum sint auctorum. Idem ille Liber IIdus is est, in quem plura ex isto genere suere illata, ex. gr. vv. I 69. 'I79-8a. I 88-89. sed - similia in L. .III, IT3- 4 et Saa seqv. V. 433 VIII, a 6, aliisque locis oeeurrunt. . In libro secundo versuum series, a ad Iso, gnomes spirat Partim Hefodeas; partim 'Phocylideas. In loeo L. 'IIIlli, crederes auctorem sua secisse haec Πωgn
143쪽
. χρημοσυνη εμων, ἡ κακα, πολλα δῖανκει φρυ- τ', αξα πατας τ' ύλομεν-τ, εριδας. In Phoci Iideis id molestiae Ast, quod ea tot eriticis dubitati inibus sunt obnoxia. Plerique non alia vero Phoeylidi, qui . medio seculo sexto ante Chr. n. florebat, tribuere volunt, quam pauca breviaque fragmenta, . quae Brunckius in Analectis' Graeeis edidit. Poεma contra νουθετικον, Versibus et I constans, Philosopho . Milesio adjudicant, pariim quia nemo,' excepto Ni- ,
eandri Scholiasta, aliquid ipde Audat, partim quia . multa in isto earmine es Saero Codiee hausta videntur. Si istius poematis editores in m, quae Sibylli-
, nis subjuncta est, collectionem diligentius inquirere dignati fuissent, tertium argumentum pro hacce sententia petere potuissent ex quibusdam ibi immixtis,
quae in seculum potius alium post Chr. quam in re-
yum Theomideum cadant. Ast quamvis Verum est, Christianismum si pere istud poema, et in ampliori compage, quae sub nomine ποιηματος νουθετικου Pseudophoeytidea vulgo appellatur a , et in breviori sua forma, qua inter Sibyllina cum quibusdam mu-' lationibus comaaret; quamvis V A. Radius noster '
144쪽
in opere elegantis et exquisitae ςruditionis, de Vete. . rum poetarum Sapientia Gnomica b , sagacissime ostendit, haud pauciora quam XLVI ποιηματος νουθετικου loca ad literas interdum cum V T. et Sira-
xaehidae dietis consormia esse; sereor tamen nondum , t vel hic vel in multis aliis ejusmodi ' rebus, de Christianorum fraude, cujus docti eos adeo saepe accusam mihi persuasum esse. I Cum inter varias ad mutuam οικοδομην symbolas aliquis Christianus διδαχην adse rei gnoinis consistitem, atque his gnomis, maxime Pho- lideis ipse passim interspersisset sive suas, sive alias e libris sacris vel aliis moralis argumenti petitas et temporis rationibus magis accommodatas, ecquis talem ideo fraudis jure insimularet Τ Si eju modi gnmae, egregia morum praecepta continentes, quando colligebantur , Phoeylidete dictae fuere, quia Phoeytidea Gn mologia o: κεφαλαια c) fundamentum collectionis
efficiebant, quid quaeso in eo est, quod fraudis suspicionem excitat Τ Nonne idem Critica Sacra multoties in libris V. T. absque ullo dolo aceldissse testatur Τ Ut ad breviorem Gnomologiam Libro Sib. IIdo
dieit MIdas in φω na, et wραιο , πιι μοεσιας, πω. ραππια σποι γνωμας a me ναφαλαια ἐπιγραψου- σαν n. - in Σιβυλλι-ων κεκλεμμme. Nos diceremus t quae in Sibyllinis reperiuntur, ex his maxime desumta si urunt. Si ista ex bono sonia hausta sunt, aliquid va labit Suidis
145쪽
pa e 46 loca erant vel ex Codice T. vel ex Sira ehida desumta, ira in hocce syntagmata Io versus n 'tamus, N. estamenti doctrinam diserte indigitantes.
Γο ζην εν θανατω δοκιμαζεται' ἐιτις επραξεν
146쪽
Deeaeteris observo quod παρ9ενιο τηρει ν V. io uti non in Phoeylide, ita nee in Christianis eirca medium seculi adi, nedum in tam sobrio moruna doctore e ,
sed potius abinominibus annorum centuria serioribus exspectatur. Verum quae erga peregrinos vV. 49- rpulchre commendatur humanitas, Christianis certe dignissima erat, sed in aevum. Phoeylideum, quod in peregrinos livorem aliquem semper exhibebat, sorte non adeo bene cadere censebituri In versu 66 legendum suspicor: Mηδ', ως- rqλυπους, κώτα, χώραν α ρε ε ι β ω ν, Πασι ἀπλοος ἰσθου, τατἐκ ψυχης αγορευε, ut sententia sit: ubi sede mutata , ad exteros veneris, apertus et ingenuus, nec intra taipsum inclusus esto, veluti polypus suo saxo adfixus. Sunt in Sibyllinis nostris qdaedam loca, iis quae in Orphisis leguntur vel prorsus similia vel quae eo rum sententiam ira exprimunt, ut ea ob oculos habuisse videantur. Nempe Sibyll. I, Io-33. Tiς γαρ σαρξ δυναται τον επουρανιον και
' M quod in serinis pastora virginitatis vlὸu tatisque vivida commendatio reperitui . hic nobis objici vix poterit iquid enim dissimilius, qutim lanaticae uermae iniones..t sedasa Sibyllistis nostri morum praeceptat
147쪽
148쪽
orphie. juxta Clementis Protreptic. συ μη μελλων βροτε ποικιλομητι Aλλα παλιμπλαγκτος τρεψας Θόον ἱλα
A vero Orpheo ista esse proneta nemo nostro tem,pore saeile sibi persuadebit. Nam si vel ille reliquisset,
ut Veteres volunt, carmen layον λογον dictum, id 'certe non puras de uno veto, saneto et omnipotenti numine ideas, sed potius mystica et aenigmattea ad sacras voces ritusque pertinentia, ex antiquitatis fide
eomplecti debebat. Sed ostendit paucis abhine ananis cum immenso eruditionis apparatu L. C. Valekensterius H, pleraque apud Patres Eeelqsiasticos oeeuris rentia de Deo loca, quae Homero, Hesiodo, Orpheo, Lino tribuuntur, desumta esse ex Commentariis in
Libros Alosaicos, quos Philometoris Regis AEgyptii
Diathib. de Aristobulo , philosopho peripatetico Alexandrino. Lugduni Bat. 38o6. 4to. Cons. impr. p. ' - 46 et do locis, de quibus hic sermo p. I S, 74, 8 . Verum ne ille quidem Si Ilina re, cere dignatus est.
149쪽
tempore eon semipserat Aristobuli s Iudaeus, Philosophus texandrinus. Cum ei displiceret conternitas, quo eruditi caeteri Alexandrini gentem Judaicam aspernabantur, opus istud concinnavit et Regi , ipsi amico, dedicavit, quo monstrare conatus est, nihil paganos, habere, cur suis vel philosophis, Pythagora, Socrate, Platone, vel poetis Orpheo, Lino, Home-TO,' Hesiodo caet . tantopere glorirrentur; nam siquid haberent prae caeteris eximium, id ipsos derivasse de laeto legislatoris Mosis sonte; ad hujus librorum an liquitatem quod aequiparari posset, Graecos nihil in sua historia habere; ista vera volumina jam ante Alexandri Magni tempore Graeee versa suisse. Cum Valet enaerius locum Clementis, ubi μουνογενης, et άπορρωξ nuneupantur, uti et Eusebianum de Iove, crisi sagacissimae subjieiendo, Aristobuli et in his Da des vel interpolationes luculente probaverit, otium nobis secit hisce immorandi. Notamus modo. sic essectum esse, quod isti Sibyllistaei videlicet Alexandrini, Aristobuli opus legerint, atque, ut Pastes Eccl.
ei fidem habuerint; rogamusque Lectorem, ut attendat, quam bene ista et hypothesi nostrae univeris, et Maculorum distributioni supia propositae conveni- ant; nam duo priores loci partem esset ebant λογουπερι θεου, cui . quid commodius quaeso esse poterat, qua pulcherrima ex Orphei qui putabatur laoω λογωia de
150쪽
de numine essita inserere ; locus tertius in oraeulo legitur ad Judaeorum laudem omnia trahentei quaris rus denique ad Logologiam pertinet , quorum auctores non vulgaris doctrinae fuisse multa cin istis peri- 'copis indicia evincunt. caeterum tota ista quaestio de hymnorum ab Alersandrinis consectorum ratione, est 'disquisitio de hymnis Sibyllistarum intexta est, novam ilicem desiderat, ad quam ei impertiendam h. l. evagari non possumus. Quod hymni Cessimachela
nolis fleeti V. T. sibi impressas habent M; quod in sibyllinis voeabula Callimachea. hie illis iridagasse mihi videor, uti quoque perico. - ου et arae. λοψ ἐrque hymni passim obvii, epitheta, vel ut Calis
limachii et Orphici, accomulant; quod denique quaedam fragmenta Orphisa, prognosticorum de intestiis nis terrae motibu et tremorum 'telluri s mentioned facientia, suspicionem excitant de auctore poeta Alexandrino, qui sicut Sibyllistae) vixerit sub imperatoribus Romanis ' quum erebri ter E motus multas Asiae Italiaeque' urbes prostravissent h) ; haec omnia ostendunt, quam arcte nexa sit carminum Sibyllinorum