Libri sibyllistarum veteris Ecclesiae crisi, quatenus monumenta christiana sunt, subjecti. Disquisitio auctore Birgero Thorlacio..

131쪽

molem abibunt; tempus eessibit; nee oriens eriti

nec occidens, ποιησει γαρ Deus μακρον 3o. Ultimum acroama m Christum sistit primum ut Logon, divinorum consiliorum ah aeterno participem, numinisque in creando laetum, dein ut ho- .minem a Marsa conceptum atque ministrantibus angelis, plaudente coelo, et pastoribus jubilantibus in lucem editum. Prior pars solennitatem maje- . statemque habet, quae persyadere alicui posset, hymni partem hie legi; Logon quidem non diserte Θεον appellat sed ei, omnipotentiam tri bisere vi detur n). Eum Deus sic alloquens fingitur v. 442.

, Posterior in ratione . qua Maria 'Gabrielis alloqui- um aecipiebat, pudore intimoque gaudio mixta, . 'atque in saetitia describenda , qua orbis divinum, . Re- ,

132쪽

foetum eompisciebatur,. singularem in faceta expositione dexteritatem probavita

minus Iubrico dein versabitur. omnibus in Seeti. ne IJda disputatis evictum est, hoc opus non spee- , tand am esse ut continuum ab uno auctore prosectum poema', lsed ut compagem plurium oraculorum et acroamatum a diversis hominibus coneinnatorum eo fine, ut mutuae Christianorum οικοδομοῦν singula inservirent. Potissimum eorum argumentum ess ciebant mutuae spes, metus et exspeetationes de nova quadam quae imminere credebitur rerum conversione, sed interveniebant quoque, symbolae ex alio genere ex. c.

hymni, gnomae, pietatis et impietatis descriptiones, mei. quae a Sibyllistis eum coetu Christiano communicatae istis praesagitionum eoileetionibus identidem inserebantur. ' Quinque priores libri maxime contin bant talia oracula P quae See. ado debebantur; a contra.ultimi plura habent, quae ad medium atque adeo

exiens seculum' tertium rectius reseruntur. Ten-

lavimus in singulidi libris singulosum oraculorum vel aeroamatum limites eonstituere; seque internis e it xiis dueti sumus ad multa eum de cujusque Sibyllistae: H α et .

133쪽

M pericopae 'ingenio, tum de mutuo particularum nexu, usu et relatione constituenda, quae crisin horum librorum aliquanto alia, quam qua Eueiusque tractata fuit, ratione repraesentant. . Si id propositum haberemu , ut novam praepa- 'rarem is Sibyllinorum editionem, observationes allacae longius et in singula eundo serent persequendae; nee dubium, 'quin ita cristos superioris face multae, . quae in solitis editionibus plurima loca premunt, dif- ficultates evaneseerent. - Argumenta, quae exhibuimus, et loca, quae adscripsimus, cum opsopaeo vel Gallaeo comparando patebit, nos, diligenti ad orae lorum indolem attentione adiutos, multa et in textu . et in nexu tahite emendas sq, vel aliter quam illi secerint, explicuisse. Verum cum hoc loco id uniee agamus ut ea in medium proserantur, ' quae ad libros , S byllistarum et universe, et praecipue ut monumenta . Christiana, recte considerandos atque aestimandos fa- , ciant, adgredimur id quod tertio loco promisimus , eorum nem te sontes , qua fieri potest, investigare. Id, quod Sibyllistas ab ecclesiasticorum, initio et medio Seduli adi post Chr. no seriptorum vulgo secernit, est ingenium atque dilatio, lectione Graecorum optimi temporis formata atque nutrita. Primum ergo hie disquirendum venit, quosnam Graeeos auctores ita imbiberint, ut eos hi libro praecipue spis

134쪽

'rent sque oleant. Ut Christianos, eosdem in Bibliiε eum Veteris tum Novi Testamenti, qόatenus hujus collectiones ruri divulgatae erant, bene versatos suisisse, ultro credimus. . Qualis haec cognitio' sueriti. discutere alterum erit. Verum cum et inter Judaeo- Christianos et Ethnico-Christianos vasta. circumserrentur apocrypha, quae sorte Sibyllistae snam eos ex utroquet genere deprehendimus , in usum converte-

rint, iertia sei offert disquisitio, morumnam Apo- eryphorum vestigia in Sibyllinis reperiantur. Fert rei*atura ut in hisce libris, quippe poeticis et Sibyl- byllaei ore scindendis, nullae esse possint eitationes; hinc non mirum multa ex iis , quae in sequentibus disputabitntur, conjecturis niti; Τed studebimus eas in tali luce ponere talibusque argumentis munire ut pleraeque non m*do Verosimiles, verum etiam proxime , certo abesse diei queant.

Nil magis obvium ,est Sibyllinorum ieetori bos

hae observatione , quod eorum versus totusque dic tionis tenor prorsus sunt Homericio . In eo concori dat, o Haec scribenti in manus Wonit Diis. tradualia Indieans Vestigia poetios Homeri eae et Hesiodo e in oraculis Sibyllinis, quam praeside II. Ioh. Frodero defendit Ericus Venerborn, V. Gotbus. Ursaliae I 77 . indito, et udo, quod in hanc rum ax Sibyllinis excerpseram. auxit. at Confirmavit. Hujus viri doetissimi diligentiam .i mo hic in usum meum convertura debura' credidi. Duili do by Cooste

135쪽

II 8 dat vel maxIma auetorum dissimilitudo. quod omnes vatis Maeonii lectione non imbuti solum, sed plane . formati cernuntur. ' Quod prosecto non mirum in Asiaticis et Alexandrinis hominibus; nee magis mirum, id aeque de Iudaeo-Christianis ac de aliis valere, , eum constet imprimis de Judaeis Alexandrinis , quod quotquot eorum istis temporibus liberaliter instituti

videli vellent, sontium profanorum i haustus nequaquam reformidaverint, cumque Homerus Vraecarum literarum sundamentum esset, eum imprimis in lac. . eum: san Vinemque conveFrerint . Saepe Sibyllistis exeidunt hemistichia et tantum non integri versus, ex Iliade et Odyssea desumti; innumera epitheta inde derivantur, et . plures imagines indidem desumtae ad historiam biblicani vel res praesentes feliciter plerumque adplicantur. Noacho aream ingressuro perficit Deus, quae antea μεθη και κατενευσε; diluvium cum ingruebar, Θ εου ετελειετο βουλη. . Sibyllista radominosum Iesu nomen animum advertete jubens,

Quae p) siugula ex Homericis parce detorta quisque saei te intelliget. Verbis, quibus bellaοῦ pugnae, di-

136쪽

' , ' II9 'gladiatiores si caedest adeo 'saepe q) exprimuntur, Ver- i'sus Odysseae XI, 6 II: Ἀσμιναιτε, μαχαιτε, φο- νοιτιωροκτασιαιτε vel aperte praeiverunt; nec dubium est, quin Sibyllae gloriatio, qua se et futura et praetetita divinaturam praedicat, petita ait dexHomerieis de 'Calchante, 'ος τ'-τατ εοντα, τατ εσσομενα, προ τ' εοντα r . Epitheta, quibus mors dicitur μοιρα Θανατου, mPrtuos γαια, αμφικαλυ T-τει, manes exanimi ειδωλα καμοντων, et defuncti δεδμημενοι υπνω Vocantur ε), in Homero cuncta oc

ταρταρον ηεροενταῖ Quaerere aliquis posset, nonne 'auetores in dictionum Homericarum usu interdum ni- . - .mii fuerint. Quod numen supremum άιγερι. ναιων, βαρυκτυπος, υψιμεσ'ων, υψ εζαυνος. υ; ρεμ πης et τερπικεραυνος 'ppellatur, neminem iacile offendet; . 'verum quando Noachus loquitur de Sardonio aequalium risu et de Guτιχθονι πιο γαιω, vel quando

137쪽

idem ex aqua caput at liens εκ N ος emersisse dicitur, iste vates suo Hoineio nimis indullisse, credo, judicabitur. Quam commode Eva Adami άλοχος ut - Clytemnaestra Agamemnonis) nuncupe-- - tur, non iruerpretor. Libro IV a. g. . Sibyllista Xerxem ἰγραι κελευΘα βυλυ πεζευειν recte facit; verum vates Libri IIIlii, v. 83 84 , viat adeo bene

Eurotae υγρα κελευθα a Dodona venientia in mare silere dicir. Utrumque Homeri ὐγοα κελευθα. Od. 3, Tl. et alibi, hogitasse mani sellum est. Libro II, 19 . Sibyllista, qui infernos crueiatus expingens dicit d. nnatos objeetum iri teterrimis monstris ἐν Iυκτος αμολγω, si Homerico sensu illa formula usus est,c rem an signiendam haud apto expressit; nam Il. 1 Ie

73. Od. 4, 8 I. caei. a veteribus explicatur de diluculo matutino, cum luce dubia surgebatur ad boves mulgenda u). Videndum tamen, ne Sibyllistam eo nomine nimis culpemus, nam teste Hesyehio Euripi - des noctem tenebricosam ita appellaverat. . Quod sic ita est, Eu ipideae lectionis vestigiunt, haud sane inviti,iaec ultra' quam credere par erat, in nostris depre

138쪽

. Nee minor Sibyllistarum eum Hesiodi poenia tibus familiaritas a madvertitur. Hauserunt impri-

mis ex duobus operibus Theogonia et Ἐργχις καιὴρ omς nune Vocabula totosque versus, nunc integros mythos. Lib. III. F. 3. cana Belial inhibitu. rus dicitur 'Hελιον απυροεγμα μεγαν λαμπζοντε σd- 'illud comma Theogoniae v. 18: sΙωτ', 'Hε- λον τε μεγαν, λαμπροντε Σελ γ, evidenter speetat. Sic edi . Sibyll. I, 2 lo: παλιν ἀλNO. γ - . νος πολυ χειροτερον μετοπιχεν, plane Hesiodeus et et reperitur Eoγ. V. 32 T. Hesiod' Οὐος. ηλιβατον, χρονος περιτελλὶμενος, ζειδωρος αρουρα, et opus ἐυκαι επιςαμενως susceptum , in hosti is poeti. passini recurrir.' A erum ijuvat praecipue observare, quomodo expositionem myttiorum Heliodeorum Sibo listae in usum converterint. Iii Theogonia vv. 9 5I-

'Aιτ εργ ώρευουσι καταθνητοισι β:ο M. expresserat vates Ascraeus dulce philosophendia Iosia ii ogonicum x , egregium prisci orbis inventum. . . cum

139쪽

gum sempe de universa rerum natura melitari eoepissent homines, Themida Iocabant sxviii illum ordinem , quem omnem naturae institutionem spirate ' observaverant; quippe Velut annum annique tempe- .states certis vicibus redire et per sua volvi vesstigia . viderant, ita ad certum. et constitutum ejus tenorem admirandum sensim deserebantur. Ρrosopoeiam deineontinuarunt atque, uri Themida tres peperisse filias fingebant : Eunomiam: Diken et Et renen; ita omnes has deas postea ad civitatum reaimen transtulerunt, et in ho e ritet moderando easdem occupatas'eogitarunt. Ad harum fictionum dulcedinem attentus Sibyllista, almorum istorum numinum partes esse voluit in regni a Messia instaurandi beatitudine consummanda. Locum supra P. 9- ιψ jam adduximus. Alius Sibyllista γ) alium ex mythologia locum', ab Hesiodo in Theogonia longe traditum G, sic tractavit, ut probestile sit eum senis Ascraei repraesentationes aliorum mythographorum traditionibus tempe- asse. Summa hue redit: Ex Patris Coeli eonsilio aequas regni portiones acceperant Eronus, Titan et jJapetu . Pax initur ea lego, ut Monus quidem p

140쪽

tri in imperio succeduet, sed nullam prolem masculam educarer, quo certius post ejus fata ad Titanis progeniem lceptra venirent. Adpropinquante pariu aderant Titanes, et masculum foetum, quem Rhea enixa erat, illic discessebant. Clam demum in lu- - eem editum Jovem mater in Phrygiam devehendum .

euravit, . similique fraude Pluronem et Neptuniis Titanum saevitiae subtravit. Hoc cognito Tirane Eronum et Rheam in carcerem conjecerunr; quam

obrem inter Iovem caeterosque Kroni liberos et Ti- tanas bellum exarsit. Maluisse Sibyllistam qui ipsis Asiata, sorte Phryx, esset, Iovem in Phrygia, quam

ut Hesiodus reserebat v. 477, in Creta, educari,

haud. miramur; caetera praecipue in minutioribus πε- φιήταοσι discrimina ex pluribus sontibus a nostro ebnsultis faelle' poterunt explicari. Auctorem qum

que oraculi quod in Lib. bis. I. vv. 9ar 38ε legitur , in ea parte quae de γενεαις agit Hesiodi εργα XV. IO8-373 solum ob oculos habuisse, sed et

in multis expressisse luculentum his. Jubet res ipsa. ut quaedam ex hisee adseramus. Apud Hesiodum

. oetas aurea genuit homines ριηλοισι, φίλους μακαρεσσι , qui Vivebant νοσφιν άτ δε πινων κω ὀi υος, qui γηρας ignorabant, et tandem ως ὐπνφ- moriebantur. A Sibyllista' sistuna tur primae aetatis hυmines ολβιοι, ους