Libri sibyllistarum veteris Ecclesiae crisi, quatenus monumenta christiana sunt, subjecti. Disquisitio auctore Birgero Thorlacio..

21쪽

legantur. Si plaeeat vitra Christiana, Boldati coemeteria eorundem, Arringhi Romam subterraneam vel Mamathii Antiquitates Christianas pervolvere, reperies idearum cyclum, quem eorum Ars plerumque exprimebat, illum ipsum esse, quem Sibyllistae siequentius attingunt, ex. c. ex Noachi historia columbarum vel corvi ex navi emissionem, ex Christi miraculisDaemonum expulsionem,Lagari ex mo liuis exeitationem ἰ multorumque millium cibationem. Si verum est acrostichidem squae in L. VIII, a17-5 legitur, et initialibus versuum triginta Oatuor literisI οχυς Xρειτος Θεου Τιος accedente Σταυρος, initialibus item quinque priorum vocabulorum notis, Θυς exprimit, occasionem dedisse piscium sym.'bolo ad Christianos insigniendos, convenienter Iesuessatis Maith. IV, i 0. Mare. I, II. adhibendo, eVidenti sane exemplo comprobatum cernitur, quid auetoritatis luee carmina in veteri ecclesia habuerint 2 . Verum id me judiee valde memorabile , quod hy-.norum Christianorum, ex quibus vix nisi unum alt*

rumque hi Patribus Ecclesiasticis detegere licuit a), hic

M Mondol sur Ies Sibylles p. 16 . id fatetur. Repugna

Fabricius in Bibl. Gr. ' Munterus noster non refraga tur in Epistola ad Archiep. I. A. Liudblom de duobus f . monumentis vet. ecclesiae. IIa . agro '

a CD. MAnter uber die alisae cur labe Psiae, quae dis

22쪽

hie non modo vesthia, sed integras' adeo reliquias' intextas animadvertimus. Scribit Plinius, Bithyniae praesectus, Trajano, quod Christiani VChristo ut deo. hymnos sibi dicant invicem'; et Tertullianus reseri,plinium nihil de eorum coetibus indagare potuisse, nisi ''coetus antelucanos ad canendum mo et Christo' . Quod Ilanterus noster de talium hymno. 'rum natura ex veterum essetis elicuit, id per Sibyllina plus roboris lucisque aecipit, licet Viro praestan-i tisimo ibi non in mentem venerit istos libros eo nomine consulere. Loca, in quibus hymnos agnoscere mihi videor, sunt: L. III, 6s4-6 T. VI, I-28.

L. VII, 6 -0 et VIII, 429-3 9,' uti quoque acrostiis chis L. VIII, ai7-so haud paucas hymni notas sibi habet impressas.' Quam frequentia inter christianόssuerint ejusmodi eantiea saera, inde concludi potest, quod Deus υμν- ηγητωὶ L. III p et appeti tur

Duo carmina, quae de λογω agunt, sacrum prorsus t norem spirant; unum ex L. VN. Q, majestate poetica eximium, dramatici quid intermixtum habet, quod in Plinianum 'sibi dicunt invicem', egregie ea-

. disquisitio praemissa est libro Eld. Dis offenbarunc

, Iohannis motrista uherse C Nopenhagen L8ο6. 8. p. ex Clemento Alexandrino.

23쪽

dit, Logique laudes eum Dei laudibus con)ungit ;

4lterum ex L. VIIIvo id jam suo thitio 'Aγεννητος, αχραντος, αενναος, αῖλοςτε, epithetis Orphicorum et Callimacheorum more accumulatis hymnum proindit, et inserto Dei alloquio . animatur. Liber UI, qui totus hymnus est, singulatim tractari meretur, id quod alia sorte occasione tentabimus. - Brevius canticum, quod Liber IIIlius offert, eo potius ex hymno desumtum 'credimus , cum in versibus et praeeedentibus et sequ*ntibus ua nuncupetur. Sic vero habet e): III. 6sq-6I. Δευτε πεσουντες ἀπαντες ἐπιχθονι,λισσω

24쪽

cum Ita ostenderimus, non utique suntes, nee ieeta indignos esse Sibyllinos, qui dicuntur: libros, tempus ut ad eorum rationem penitius investigandam

transeamus; quod commode siet, dum de eorum aetate, auctoribus et consilio, de singulorum oraculorum aDη.

gumento atque crisi, et denique de librorum 'sontibus, prosania, sacris et apocryphis, ordinen agemus. L . Quaestiisnes de tempore, modo atque fine, quo libri Sibyllini eoneinnati fuerint, adeo arcte sibi in- ,

nexae senti ut nee una sine altera tractari, nec omne nis singulis discussa, rite explicari possint.. De craculorum Sibyllinorum inter Christianos usu antiquissimus, quem habcinus, testis est Celsus philosophus, Christianoriim impugnator, cujus asserta, ab origine servata ,. hie tanto magis asserenis da sunt, eum et, illis rectior de horum librorum ori.

gine repraesentatio ultro progredi videatur. Sic ha-

que ille ': 'τι τοιουτον quale Epictetus, subridens, 'sum herus ipsi , crus torquendo perfringereo ο υμε - Σ

25쪽

δειξας δε μηy ότι βλασφημα μι ταυται quid vero

in vita Jesu infame esser, non ostendit, sed satis ha- . buit convicia adferre.''.' In Libro sto adversus Celsum idem Origines h): Σιπε δε Κελσος τινας ει-

ναι - και Σ ιλλλις α ς' ταχα παρακουσας τινωνεγκαλουντων τοις οιο ενοις ποοφητιν γεγονεναι την Σιβυλλαν, και Σιβυλλιτας τους τοιουτους καλεσαντων.' Ad haee loea in sequentibus revolvemur. Nunc n

lasse juvabit: quod Celso, qui anno sere Iaci post Chr. sub Hadriano florebat, quaedam innotuerint, de

h p. a7a. Speneerus haec Ita vertite FaeIt etiam msntῖoianem n scio quotum fortasse qhod audiorat a quibusdam improbari eos, qui Sibyllam pro-pbοudam uti uiuant, notarique Sibrilinarum nomine.'

26쪽

hominibus intei Christianos, qui Sibyllistae appella.

rentur, deque scriptis inter eos jam tum vulgatis, quorum eum oraculis ethnieo - Sibyllinis simili- 'tudo illi persuaserit, quos Christi ini oracula ista adul- . . iterassent. 3 Iustini Martyris et rarmae ' tempore a circiter 1go post Christum eollectiones oraculorum Christiano - Sibyllinas extitisse, ex illius Apolo. gia majore et hujus Pastore manifestum est. Idem valet de Clementis Alexandrini et Theophili Anti elieni operibus. Cum vero quaedam saltem decennia requirerentur, antequam tales libelli ςompagem aliquam esscere, vulgari et auctoritatem quandam o, tinere possent, hortam oraculorum origines ad fetidi . primi finem vel seeundi initium reserre necesse erit. 'Temporis terminum, ad quem extendenda sit

librorum conseetio, ipsi sup editam. L. VIII, 348-ueo i, legitur memorabilis de Roma divinatio, se e

, pressa:

, Τρις-τριηκοσιους και τεσσαρακοντα και οκτω

Πληρωσεις λυκαβαντας , όταν σοι δυσμορος - 54ωρα βιαζομενη τεον ἰυνομα πλ ζωσασα. Auctor morae impatiens, qua nova totius orbis inis hauratio retardari videretue, in ipso Romae nomine. ad eabbalisticum computnm revocato, certam epin 'ehae adeo .vehementer exspeetatae indicationem inve- iis

27쪽

nisse sibi videbatur. Cum itaque literi ρ roo. ω go μ 4o, η 8 Vulgo eXprimerent, prodibat annus 9 8,

unde novum rerum ordinem ineepturum certo augurabatur. Incidebat , ille in annum 3 imperii Sept. Severi. aerae Cl ist 19 . Cum vero talem epocham constituere velle nemo credi possit, nisi qui eam nondum attigerit, aliquot annis antea ille comis putator, si vel . maxime istum eventum approperari optaret, . vixisse putandus est. Cum itaque Comm dum anno V. C. 94s interfectum fuisse constet, haud improbabile est, hominem, qui calculos ita sub. . duxisset, inter annos V. C. 93oet 94o vixisse. Siquidem lava Commodi irrannis talis erat, quae Neronum

et Domitianorum atrocitatem, non aemularetur solum, 'verum adeo superaret, non prosecto tum deerant,

melioris rerum status desiderium excitarent. L eo h) L. V. 397-4ro nullam temporis designationem superstruemus, cum nee omnino certum sit, . Vestaene an Hierosolymitani templi excidium hic sit eotiarandum , nec fixa filis ira poneretur periodus, siqui- έdem prima 'templi Vestae combustio ad annum U. C., sis vulgo resertur, secundam vero quidam anno U. C. 8i8 sub Nerone, alii a U. C. 94a sub Commodo accidisse autumant. Non , minus perspicuus,

quam ille de ominoso Romae nomine, sed idem ad

28쪽

aetatem earminum, in quibus reperitur , essetendam

eertior est duplex locus, unus in L. U, alter in L. VIII, uterque brevissimus, nempe L. V. s I. Tρεις αρξου ν, ο δε τριτρς όψεκρατησει

sermo est de tribus Hadriani s recessoribus, Antonino Pio , Antonino, Philosopho et Aurelio Vero, quorum praevomina a litera A, vocis Adonat initiali, ineipiebant. Scripta haec esse debent ante Veri mo tem, quam a. 922 U. C. Obiit veneno sublatus, tum eum Mareo suo socero insidiabatur. Fallebatur ergo initii L. Vti auctor, qui non dubitabat Verum, ad quem successio impera post Marcum Antoninum Phil. pertineret, huic superstitem Tuturum . verum

illius in praesagiendo erroris nos non pigebit, cum ita annum U. C. ,so circ. 167 post Chr. n. er,' ut nuper vidimus, a. D. C. 1 3' e 'Ioo P. Chr. n. , septuaginta sere annorum spatium sumere possimus, i intra quod plurima, quae H libri complectuntur, oracula concinnata et ex parte collecta suerint. Atqui ea braculorum compages, qua nunc uti-

mur, nequaquam omnia continet, quae veteres ecele.

29쪽

sar patres habuere i nam Iustinus Μ. sub finem suae . - cohortationis ad Graecos dicit, Sibyllam σαφως και

μεMi. οντων, in quibus nostri Sibyllini satis bre- lves sunt; Theophilus Antiochenus longa servavit l loea i , quae in Sibyllinorum eodicibus Μstis desi- 'derabantur; et, si Suidae fides, solius Chaldaeae Sibyu Iae XXIV erant, oraculorum περι κομχωρας, libri m . Ex altera parte non est ambiguum, quod his nostris vel inseriae sunt, vel sensim assurae quaedam, non solum strophi et breviores pericopae, sed integrae quoque stationes, patribus seeuli secundi

ignotae, quae vel sectis quibusdam Christianis vel o thodoxiae, sub seculi stii finem ad eertam dogmatum' normam et subtiliorem theologiam sensim sensimque

nitenti, debebantur. Huc refero partim exquisitio res quasdam formulas, ex. c. cum Logus αυτολοχευ-- τος n , cum Christus, antequam elum et terra exi. sterent, ἀυΘεντης λαγω πατρος γινεχαι dicitur Q,

κ . . cuml . e. mox ab initio libri pulchrum illum lotam dδ Deo. qui in Codd. duerat. . Ἀη m notat Falrie. In Bibl. Gr. p. x a quod in bibliotheca Vaticana Romis extara leriantur libri XIU Sibyllini;

M L. VII, p. 35. . . Duiliaeo by Coo illa l

30쪽

eum martyrium et virginitas singulari metito dueiatur, cum Deus χειρων παρ9ενου αγνης hominum misertus describitur, cum crucis' signo, Parisis 'Iesu manibus, vel vi mςεως miraeulosae, grave m mentum tribuitur, ete. , Licet vero hie illic haud pauca see. ado aliquanto seriora existimanda sint, licet in librorum compositioia, qualis nunc habetur, multa vitiosa, consula, permixta, atque locis alienis posita sateamur, manet tamen . quod nostro fininunc lassi, longe maximam horum oraculorum partem annis Ioomo ad /I7o post Chr. n. exaratam

'cuinam vel quibusnam auctoribus tribuenda sint Sibyllinc , investigaturi nobis ipsis nos prorsu srelictos antriadvertimus, nam quamvis viri doeti hane quaestionem proposuere, ejus tamen' solutionem vix attigerunt, nedum persecuti sunt. . Quod.Bkndellas p) et H. Dodisesi eonjecerant', sive Hermam, sive Montanum, vel Semlerus q) Tertulli num auctorem agnoscendum, opinio erat idoneo sun-damqnto prorsus destituta; nam x.il dissimilius , quam Herniae ineptiae inepto sermone expresse, et Sibylli-

' norum

Cainbdenianae p. 5 2. u in Novis obis. quibus studiosius illustrantur potiora Capita historiae et rel. Clitillianae usque ad Constantimum Μ. q. 22. p. 33. sequ, i