Libri sibyllistarum veteris Ecclesiae crisi, quatenus monumenta christiana sunt, subjecti. Disquisitio auctore Birgero Thorlacio..

41쪽

RIeminit Apocalypseos lector, nominari Gog et Magog eap. XX, consummandam Christianismi 'vietoriam victo Iudaismo atque Ethnicismo repraesentatur ultimum Satanae adversus divinam Aeligionem tentamen, sed quod igne coelitus dejecto prorsus 'Prosternitur; ἐξελευσεται πλανησο τα εθ νη τα ἐν ταις τεσσαρσι γωνιαις της γης, τον Γωγ και τον Mαγωγ , συναγαγειν ἀυτρος ἐις πολεμον , ων oαριθμος ώς η αμμος της Θαλασσης. Novarunt Apo- ealypseos interpretes a , Gogitas et Magogitas isse populis orientalibus sere eosdem, qui Graecis essent Sothi K e. populos in terris Asiae borealis parum cognitis adeoque remstissimis sedem habentes, qui diversis tetmpyribus, prouti. terra latius patere inciperet, non possent non diversi esse. Putaverat Ro-

ehartui b) per Magog intelligefidum esse populum

Sarmatiae Asiaticae. juxta .montem Caucasum habitatoa exem. Michaelis vero priscos geographos Syriacos . secutus e , Magogitas ultra mare Caspium in Chorasani,

42쪽

ranni, Chorasmiae , Bathiae et Buchariae renonibus. pcinita Disertum unius Sibyllistae effatum Gog Alagog in Aethiopia quaerentis, luod imprimis Bochartum immensae et exquisitae eruditionis virum su- gisse miror perquam notabile est; non tamen id ideo hic astetimus, ut Hi quid de re adeo obscura decidamus, sed ut G servetur, pellucere in pqricopis Libri IIIlii a 'vel su et aa ad v. 639 triplex oraculum,

n*mpe a 33 338, 339-427, i438 63, tresque di- Vertos auctores. Rationes, quae mihi id persuasere, suor: a) praesagii de Gog et Magog versuum vixa ootorum intervallo repetitio, quae in vate ista continua serie cpnente vix poterit statui. bὶ diversus situs Gogitis et Magogitis in his oraculis adsignatus, cum unum illas gentes ad Aethiopiam ableget, alte irum eas populis Asiaticis aecenseat. Prius qui nee- 'rit praeter istum Sibyllistam novi 'minem ; posteriorem sententiam tuentur plures prisci scriptores, Plinius ex. gr. qui Bambycen sive Hierapolin a Sy-xis conditam, et ab iis Mamg appellatam testatur d); et eum Plinio seeisse Sibyllistam, ' sectionis 4et 8-639auetorem, inde concludo, . quod numinis Philistaei.Dagonis G1 Reg. auctoritate nixi tuto

Q Plinius II. N. L. V. e. a3. Coela liabet Apameam BR bycen, quae alio nomine Hierapolis vocatur, Sy

43쪽

Iegimus nomen versu proximo oeeurrit. Episeis dion de multarum regionum urbiumque Asiaticarum excidio, quod vυsibus 339-427 circumscribitur, 'puto propriam sectionem essicere, auctoremque habere non solum a proxime praecedentium et le-quentium concinnatoribus, sed cunctis reliquis Sibyllistis diversum; nam ex omRibus hisce vatibus is unps solusque est, qui locorum, de quibus canit, situm, sive studitorum lectorumve gratia sive ob alias nobis ignotas rationes brevibus sed idoneis ductibui e) delinearum addidit. . in Librum Utum unius auctoris opus esse . nemo , qui eum attente leserit, statuere potest. Repetitae per vices declamationes contra Alexandrum Magnum, Egyptuni et imprimis Memphin, Iudaeam, Italiam atque Romam; praecipue vero quadruplex Neronis intra modicum versuum 4oo spatium commemoratio,/ suspieari gunt, similis argumenti oracula a colleetore quodam in unum volumen juncta hic reperiri. Ut in Neronianis subsistamus, sunt ea certe tanti, uti eum Apocal. XIII, a , et Sibyll. IV, II 6-la I. cOL lata propriae disquisitionis materiam suppeditare possent. Nunc ea delibabimus, quae, quo modo Su

byllina nostra consecta suerint,illustrare queant: Μω l

44쪽

nuerunt viri docti Apocalypseos verba XIII, 3. μαν των κεφαλων άυτου bestiae inarinae 7 capitibus et 1 o cornibus. instructio οἰς- . .

Θη, 'explicanda esse de Nerone, quem juXta Sueton. . e. 4o. et S7. Tacit. Hist. II, 8, et Dionem Cassi 6 , Io. s) multi non Oeelsem esse, sed ad orientem suis gisse credebant, inde duplo quam antea saeviorem rediturum. Quae alii auciores modo imauunt, Si-

byll. L. V. luculentissime praesagit. Verum eum magna diversitate Sibyllistae Neronis mentionem faciunt. Pavea atque historica sunt, quae leguntur OL. IV. 'I I 6. Και τοτ απ' 'Ιταλιης βασιλευς μεγας ωα, τε δρατης .,Φε υξετ' αφαντος, ἁ ποτος, υ περπορον Συφρητοιο,

'Longe sortius . vividiusque se exprimit auctor l,

initio .

Libri

45쪽

Δεινος οφις, φυστων πολεμον βαρυν, ἐς ποτε. , 'Hς γενεης τανυσας όλεσει, και παντα τα-

κτεινων, και μορια τολμων'

'Iσαζων Θεω αυτον' ἐλεγξει δ ου Ff εοντα. uo Ioea quae in eodem libro se sequuntur i) v. I o-a 7 et V. a 7-262, proprium et a nuper laudatis quae gravi simplici te dicenda exprimunt disserentem spirant indolem, quippe quae dii quid comici vel satyrici habeant, quod provocaverat imperatoris Romani vilissimis ludicris indulgentis cogitatio. Pro-

hipet quidem qmborum caminum, eadem magna ex parte vaticinantium, Vicinia, no utrumque ebdem tenore pronuntiata credamus; iubet sorte, ut diverissos sumamus vates, sed jubet simul, ut aliqua ingenii assinitate junctos putemus, licet in ejusdem 'urrilitatis expositione aliquantulum divergentes.

46쪽

Multo sane eum sale erumpit unus: V. x4o: ' Ἐλλα την τριταλαιναν ἀναεουσι sic lego) . ποιηται z: miseram inareiam inundabunt poetae, et V. . III, quem jam allegavimus, τουτου γαρ φάνεντος, η κτισις εξετι- ναχθη o: nascente Nerone stupebat orbis; orumttamen magis adhue poetica censebitur pericopa v. na 7-262, quae et dramatica est, et repetitum offert' epiphonema: 'Aρχη και καματοιο, και άνθ ρωποις μεγα τερμα Βλαπτομενης κτι - , και σωυμενης παλι.μοιρης; ut, nisi grandem illum et evectum haberet exitum, Jesum sqMntum: quidem subobscuram eloquii granditatem intelligere licet 'cum Iosea solem inhibente' eomparantem, dicerem eam fere talem Neronis; qualem Claudii in Apocolohynthosi Seneea dedit, exagitationem continere Aliam denique et ' severiorem, Commodi sorte tyrannide subtristem, animi asseetionem produnt versus k in Mo libri loeo

occurreptes: - . 3' c

47쪽

. 'Oε πασαν γαιαν καθελει, και παντα κρα-

λιντων δ ανθ ρωπων φρονιμ ωτιζα παντα

Tους δ' ἀυ πι πτηωτας ἀνορΘωσει διαζηλον. verba sic intelligo, ut credam innui eam opinionem, fore ut Commodi immanitas finiretur redounte ab

Euphrate matricida Nerone. . Hunc quidem cludeliter laeviturum, . sed neeesse esse, a miseria et opis pressio ad summum velut culmen veniret, quo prosperitatis moac secutulae magnitudo tanta vehementius semiretur. Quis iste ἀλλος V. 47a sit,i nem9, quan- tum scio, expedivit. Conjectavi insigniri Commodum; quod, si sui nitur,. aliquantum adjuvatur eorum sementia o qui V. 399-qoo de. templo Vestae sub isto imperatore incenso explicant. In loco 'tamen multis nominibus obscuro a in medio relinquere, quam . certo decernere, malo. Verum quod hic volumus 'effectum cst, jubere nempe oraculorum Libro Vto

48쪽

eqmprehensorum interiores ratione , ut eir um se. raque a diversis auctoribus orra .existimemus. Quod . ex librorum mutua et eum singulis si gulorum partibus Amparatione elucet, id specialiuni ju4iciorum et repraesentationum , hic illic obviarum, diligentior disquisitio etiam docebit. Ex hoe generqunum et item alterum er Uplum asseremus. Bis in libris nostris de Imperatore Hadriano sententia se

tur, sed sibi repugnans. ita ut eum unus auctor lauet. det, alter viruperet; idque discrimen eo eertius diis versorum vatum indicium est, eum pareat, unum, licet altero usum, tamen ab eo dissensisse. .

49쪽

Και τοτε πενΘησουσιν ὁμου, την σην προ- ', βλεποντες Οικτροτατρο μοιραν πατερες και νηπια τεκ- o

Lepidum est ad observandum, quomodo, quem unus optimum appellat virum, eum n) alter ob .rapidita-

tem, largitiones, rerum chymicarum, magicarum et mysticarum studium ' atque turpem Antinoi.amorem

50쪽

aliaque reprehendat; eaeterum priori auctore usuinesse posteriorem, tanto minus dubium est, cum uterque noΡ, solum a cana caesarie Adriaticique. appella tione incipiat, sed eadem quoque squae supra citaviamus de Antoninis Hadriani sueeessoribus, ille uno,

hie duobus versibus, subjuncta habeat. Verum nil fortasse magis auctorum, qui sia byllina debentur, diversitatem ostendit quam gen rationum' per quas orbis terrarum duratu-ν rus putaretur varia in his libris computatio. Resea multis salebris obsita est, et e si in justa luee ip nenda esset, singularem nee brevem disquisitionem

Posceret. Hic vero cogimur intra paveas observationes nos circumscribere, memores, non nisi eat nus illam tractandam, quatenus rationem, qua hi trubri sint eompositi, illustrent. En itaque sat multas varietates di ab Liber Imus f γενεας ante diluvium numerat, Noachicam periodum in 6ta ponit. Cum plures non addiderit o), haud certo dicere possumus, qu0t omnino rενεας ante Messiae adventum exaetum iri sumserit; suspicamur tamen eum cum