장음표시 사용
111쪽
DrassRT. IV. rone , duae Bracarenses Synodi, una Lucensis celebratae extant. CAp. IV. Omnes ex prαcepto Regis. Quumque harum autoritate Synodorum disceptaretur , tertiodecimo Ecclesiae seculo ineunte, ah Archiepiscopis Bracarensi , S Compostellano , de jurisdictionis limitibus et iidem c sorte antiqui moris parum scientes de Braca
rensis I. S Lucensis celebratione nonnihil dubitandum esse aiebant; de Bracarensi autem II. longe ut dubitaretur quidquam , In ste, m. ad ita Innocentius III. pronunciat: In fecundo vero Aracarens Con-ς situ. Am eilio . non dabitatur . quin fit authenticum . Tamen id M. Mae.11. Concilium sub ipsa initia : rum Gai elae , ait , provinetae Epi-n f Dopi tam ex Eraearensi, quam ex Laeensi Θnodo eum suis Metropolitanir praeepto praefati Regis μαι in Metropolitana 6ra- carensi eonvenissent Oe. Cuius prosecto Synodi ad majorem stabilitatem , Canon IX. observandus , unde annunciatio Paschatis ante Concilii absolutionein facienda . iuxta allatum ordinem , est desumta et tametsi exequutioni mandatum non invenies , non enim Paschalis Cycli ratio omnis ingenii erat. Equidem Ociosum non movi lapidcm , ubi ostendi , perinde L .hi, i, r. antiquam esse convocationem Regia in Conciliorum Hispaniae .cIesiae consueta ac fidem Principum e turba enim Scriptorum nimis delicata udine abhor- prope est ut fuci Dinnis expertem veritatem a me prolatam er roris insimulet, immo aversetur , atque condemnet . Quamobrem imminens mihi periculum declinaturus ad Magni Gregorii
certissimi veterum Consuetudinuin testis autoritatem me conis
verto . Gliscentem in Galliis Simoniacam hae rein eliminaturus S. Pontifex , ita Brunechildem Reginam suis literis affatur: aevia Regu=- ιώ, γ, tantum facinus non Iolum illis periculosum , verum etiam P0,οReeno satis est noxium ,salutantes exeellentiam vestram paterna Uectu petimur, ut de hujus pravitatis emendatione teum Osthia placabilem faetatis. Et ut nulla deinceps valeat occasione eommitti , Sunodam fieri jussio vestra constituat, uti prasente dilectis o δεύο nostro Griaeo Ablute, stib Africta anatbematis in terpositione debeat interdici cte. Quid autem exspiscor iussiones
Regias pro convocandis Synodis provincialibus Z Nonne Concilia in cumenica Divales sacras prae ferunt λ Nonne Summi Pontifices . praesertim quos praecipuos Catholici dogmatis assert res veneramur, ita factu in esse testantur , immo fieri voluerunt Mep Generalem Sunodum jabea ἰs intra Italiam eelebrari r aiebat Theodosio S.Leo Magnus. Eiusdemque consuetudinis testis Hinc marus Remensis c ut veniam brevitatis gratia ad Imperii occid-
112쪽
dentalis instaurationem a Romanis pontificibus factam , quum DIssERT. IV. summa Imperii, & Sacerdotii concordia erat ) Si jussio, inquit, CAp. IV. Apostoliea Sedis, O praeceptio 'Domini Caroli Imperatoris Asia is c. n. 8, gusti, nos ad Synodum , sent praecipiunt Rexulae, vocare decre- merit. Ubi Hincinarus falso amplectitur sub Canonum praeceptis iussionem Imperialem , quae nullis inhaeret; attamen sui aevi testis integer , S a Pontifice , & ab Imperatore convocari consuevisse Scumenicas Synodos affirmat. Quamobrem longe ut e rum laudemus industriam , qui apocryphis prolatis Epistolis evidentia ista facta negant et dolendum potius nobis est, quod Sancta Sedes tam imperitos antiquitatis vindices sortita sit, qui projicientes falsa , veris etiam argumentis fidem ne adVer sarii habeant, effecerunt. Hujusmodi figmentum sugillans doctissimus Card. Noris , quo Imperator Pontificem admonere dicitur , ut generale Concilium congreget; profert vim ingentem Ηι f.'ι. ub φ. documentorum veterum secus docentium , quae si adeantur, ςqρ''
rem Imperialis jussionis extra omne dubium ponent; minusique opportunam hujusmodi Scriptorum subtilitatem palam sa-
Rectius eruditissimus Thomassinus c duo in Coneiliis Hispa-
niae actvertario utor , quia Inexplorata re de ris emeruit Iulii. PYi imis, nubnem hanc Principum pertractat . Non enim Divales sacras, quod is jure nititur.
fieri nefas est, impugnat; immo quicquid negotii habuerunt Imperatores circa in cumenicas Synodos dissertissime exponit, ni- De cincti F. hil eorum negans , quae certa esse constat liquido . Verum scitin 3 fime Iura secernit a Factis . Docet con Vocationem Synodorum
a Romano Pontifice , ct Episcopis faciendam Divino , S Canonico iure t eodem usos esse Pontiscem & Episcopos sub Ethnicis Imperatoribus : ac proinde ab omni fide abhorrere , quod Christiani Principes eodem illos privaverint: ab eorum tantum aliquibus limphatissimis , ne quid detrimenti inferretur reipublicae metuentibus , Concilia cogere filisse prohibitos t Principes convocasse & ipsos Concilia, at autoritate a Praesulibus sibi indulta,
indeque sacerdotii, & imperii concordiam maxime eminere: Eorumdem Principum subscriptiones , seu confirmationes Syn OdOrum non autoritatem , sed exsequutionem , & desensionem praeseserre . Summa est en , ait, Chrsianos omnes Synodorum autorisas , sed inermis: Usi ergo necessum est opituletur adversus eontumates ultrix Regum legumque potentia . Ouod quam sa
113쪽
DIsssRT. IV. Sisberti ab Hispaniensibus facta : Secundum edierum priscam Θ-CAp. IV. nodica sanctionis , ac decretum de talibus promustatae legis. Cone. TM. xv I. Ouam uuam enim in Episcopum animadverterint autoritate Cain ' nonis, Principis quippe lex in hujusmodi causis nullius est roboris e tamen Canonem a Principe confirmatum sequutos se aiunt cino TM. xar. Audiamus Canonem ipsum , ex Cone. Tol.XII. Non erit jam δε- v δ' inceps aut ab anathematis sententia alienus , aut a divinae animadversionis ultione securus quisquis superbe contra salutem Principis aut erexerit vocem, aut commoverit cadem, aut quam eumque exquisierit taedendi oeeasionem . Cujus Confirmationem Regiam videre est in fine Concilii: Θnodalibus gestis, ait
Rex , atque decretis edi debitam reverentiam honoris impendimur , ct patulum autoritatis nostrae vigorem bis innectere procuramur . Certe nemo assirmet, quod seu confirmatio Regia , seu ejusdem autoritas in Ecclesiastico judicio adhibita , robur Canoni ullum addiderit, verum inficias eat nemo, quod Episcopi haud nuduin praesidio Regis se adhibere Canonem profitentes . formidabiliorem cunctis sententiam pronunciarint. Quamobrem ut- quumque nullo intra Ecclesiam iure pollerent Principes ; eorum autoritas necessaria fuit Ecclesiae, ut constituta eius metuerentur.
Eiusdem prorsus ingenii sunt Regiae iussiones pro convocandis Synodis , quas in Hispaniis fieri illis dumtaxat novum videbitur,
qui tam diu toleratas Imperiales a Romano Pontifice non considerant.
XXI. Quumque ad Catholicorum Regum iussiones deprehendensio quiestiu, das exemPlo Imperialium usus sim , compellare iuvat audacissi iaunodi, o I; ma illa capita,quae factis freta, jus asserere non dubitarunt Impetu praeiqit, ei, ratoribus in orientalium Synodorum convocatione : idque sim fit P. ά ά Rς Parabili argumento,quod Viri doctissimi neglexerunt po- mel suti. tioribus validioribusque inhaerentes.Unum scilicet generale Concilium ab universae Ecclesiae Episcopis congregatis, Nicaeae celebratum esse in selices iniquae causae assertores invenient anno Chr. 32 s. illudque non ab uno Constantino, in quem ob praeclara in Ecclesiam merita S. Pontifex Silvester atque omnes Cath Iici orbis Episcopi a persequutionibus respirantes , quidquid honoris licuit, profuderunt; sed una simul a Silvestro Pontifice Convocatum discent ex acclamatione Patrum Concilii generalis sexti , cui fides maior adhibenda est, quam studioso , rectique osori dogmatis Eusebio, qui aequo plus Imperatori tribuit: απ-
114쪽
O Silvester laudabiris magnam, atque Insignem in scaa Θnodum congregabant. Post Nicaenum vero Concilium Imperialem jussionem nullam , ad universos Episcopos invenire erit, dummodo series rerum analytice revocetur in mentem . At enimvero , celebratur anno 38i . Constantinopolitanum Concilium primum , hauddum fatiscente Imperio, diciturque in laudato Pros. phonetico a Magno Theodosio , ct Damaso coactum . Verum compertum exploratumque est , Damasum habito occidentalium Concilio , a solis orientalibus celebrari Constantinopolitanum permisisse , tametsi esse voluit in cumenicam II. Synodum quippe qui doctrinam orientalium a Fidei dogmate nullatenus discre-Pare perspexit. Anno 43 l. congregatur Ephesina Synodus incumenica III. Ab Imperatoribus Theodosio Iuniore, & Valentiniano, ut testantur eorum Sacrae Divales . Res tamen si pensius expendatur, Metropolitas universae Ecclesiae convocari ab Imperatoribus nequivisse liquebit. Porro praeter Italiam, & partem Asricae, occidentales reliquas provincias ab Imperio avulsas ense protestatur historia . Ephesum vero non convolasse Episcopos
ex Galliis , aut ex Hispaniis, subscriptiones ipsae produnt; RCapreolus Carthaginensis Primas Vitali & Constantio Hispaniensibus significat, quod sola ex Proconsulari provincia legatus illuc prosectus erat: Ruod etiam ad vestram notitiam pervenisse non dubito , intra orientis partes, ubi primum pestir illac Nestorianismus fur rexit, eonere ata eloriosa Synodo Sacerdotum c cui etiam legatio nostra non defuit ) cte. Magnam igitur diminutionem patitur Imperialis jussio, quae ad Metropolitas omnes jactatur missa . Longe autem maiori est obnoxia Divalis eorumdem Caeserum pro Concilio Chalcedonensi an.4si. Africa enim omnis abscisa ab Imperio erat: & idcirco nullum inde Episcopum evocatum ab Imperatoribus suisse constat. Quamobrem , ut molestus non sim congerendo exempla Conciliorum , quae Iussiones Caesarum angustioribus semper limitibus circumscribant, certissimam hanc veritatem mecum fateantur velim ansertores illarum acerrimi; quod unus Romanus Ponti sex qui Concilii generalis convocator Divino, & Canonico jure est,con
gregare semper potuit totius Catholi et orbis sibi subditi Antistites et tametsi autoritate exterioris Ecclesiae brachii uti maluerit; quod Principum c qui exequutores simi supremae huius Pote statis in universam Ecclesiam J Jussiones, propriae ditionis limitibus circumscribuntur; ideoque illusoria fuisset Divalis sacra
115쪽
DIssa RT. IV. pro Ephesino , ac Conciliis reliquis celebrandis, nisi Romanus CAp. IV. Pontifex, qui obtemperantiores ut essent Praesules, vocari a Principe & ferebat, & jubebat, caeterarum provinciarum extra Imperii limites sategisset: quod denique circumspectio ea sum inma , ac reverentia ingens erga Principes , quam Pontifices Romani perpetuo ad nostram usque aetatein professi sunt, maximum argumentum est sollicitudinis , quam gerunt universae Fcclesiae a Christo Domino sibi creditae , cuius conspicua membra sunt ipsi Principes: horum siquidem cum Sacerdotio concordiam sumina ope quaesierunt semper , ac laverunt ἔ quippe quae iis merito visa est ad conservandam Ecclesiam necessaria .
XXII. Iussiones ipsas Imperiales non iure, sed consensu & volun - .sMys. 'd; tate Romani Pontificis factas, ut constanter docent Catholicitionis Episeo omnes Theologi , quam recte coarctaverim ad Imperii limites
pos , tamquam mox Iuce clarius ostendam. Duas constat Synodos Generales. ' Constantinopoli esse habitas V.S VI .annis nimirnm ss3.S 68 i. ihi. ' quae sacris Di Walibus convocatae esse dicuntur. At assirmet soria san aliquis , Iustinianu in , S Constantinum Pogonatum universae Ecclesiae Episcopos convocasse λ Nil magis a veritate abhorret . In Gallieciae primum Regno, Sueuorum Reges , deinde in tota Hispaniarum Monarchia Gothi Catholici suae ditionis convocatabant Episcopos ad suae gentis Concilia r perinde facere Brune-childem Reginam in Francia iussam a Gregorio esse superius vidimus: ex Regno Langobardorum in ipsa Italia nullum Praesulem accitum fuisse Constantinopolim,neque ex Anglorum regnis, testatur Synodica Agathonis in orientem missa . Duo hinc elucent . Primum nimirum , Principes omnes Catholicos suae ditionis Episcopos consuevisse ad Synodum convocare; quam rem Episcopi, longe ut aversarentur , tamquam priscae consuetudini frequenter per Sacros Canones confirmatae contrariam, religioni ac pietati suorum Principum tribuebant ; consensu unanimi obtemperantes praecepto Regio , simul convenisse gloriabantur ;atque Ecclesiae utilitatis amantiores, quam iuris invasi vindices,. 'se fuis Principibus c de Hispaniarum Episcopis certa res est per-TM.x1.cap. 11. inde ac Metropolitani S provinciales Synodos convocandi ius fecerunt . Alterum vero, Episcopos ab Imperatoribus convocatos c temere , atque inepte contrarium tenent Etherodoxi non
consti tuisse Synodum oecumenicam, sed coetum Episcoporum Imperii orientalis , quorum frequentia Iatrocinia levitatis , Merrorum, quam rectae ficii se raciores eos sugillant. Ratio perse
116쪽
st patet. Si enim Romanus Pontifex consueto erga Principes Οc- DissERT. IV.cidentis obsequio, dogma fidei ab Episcopis sui Patriarchatus CAP. IV. confirmatum in Orientem transmisit, ut liquet de Agathone . quo, accedente Orientalium unanimitate, unitas Fidei ab universa teneretur Ecclesia, eademque in generali Concilio definita diei posset et tametsi , praeter Legatos Apostolicae Sedis , qui Concilio praeessent, ex tanta occidentalis Ecclesiae parte Episcopus nullus
intererat; nonnisi per maximam Ecclesiae rerum inscitiam , asissentationemque insignem tribueretur Imperatori convocatio Synodi in cumenicae. Idque mihi est satis de jussione Principum
agenti, ut Comitiorum notam abstergam Synodis Hispaniarum. Uuodsi de usurpato isto iure ab Imperatoribus , quos alii Principes imitati sunt, nec Romano Pontifice , nec Episcopis refragantibus , tum quia consuetudo esse coeperat, tum quia majoribus etiam hostiis litari oportuit Ecclesiae tranquillitati, sermo instituendus mihi esset: tunc vero haud quiescerem facto , sed facti necessitatem ostenderem . At enim , Dogma Fidei tum quatuor in primis Synodis sin cumenicis, quibus quatuor Evangeliorum autoritatem Gregorius dedit, tum in aliis quatuor Orientalibus definitum , nonne ad putidissimas orientalium haereses extinguendas est consectum ξ Nonne pertinacissimos fidei hostes
Orientales, qui non semel Imperatores ipsos errorum vindices habuerunt, vi & metu coerceri oportuit Z Nonne flagitantibus Imperatoribus , ut Dogma fidei, ad avertenda schisinata , pacemque instaurandam Ecclesiae, in generali Synodo decerneretur , indulgendum fuit, ut Imperii omnes Praesules convocarent Caeterum ad meum institutum revertens, id de Hispaniarum Conciliis affirmo, quod Regia eorum convocatio nullatenus ab antiqua Ecclesiae consuetudine abhorret; atque ea propter neminimum quidem detrimentum illorum autoritati importat .
Restat nunc , ut de subscriptionibus Virorum Illustrium XXIII. Ossicii Palatini dicendum aliquid videatur , ad dirimendum alte. rum ex fundamentis eorum , qui eisdein Conciliis Regni Comi- eilii, Hispini, tia inserere non dubitarunt. Dixi iam , quod primo in Natio- rum nihil cli nati Concilio Catholicorum Regum , statuerunt Episcopi, ut gu. g'i x dimu
bernatores provinciarum S locorum convenirent cum Episcopis cine. Gl. m.
ad Concilia, idque , ut Regi morem gererent , Ex decreto glo- ςορ δε riin imi Domini nostri ; piissimus enim Reccaredus malebat sacerdotali pietate atque aequitate subditas sibi gentes gubernari , quam severitate judicii: eaque propter ad Concilium , tamquam ad
117쪽
ad Cathedram , accedere illos volebat, at discant, quom pie juste eum populis agere debeant. Deinde conceptis Reccesvindiusus verbis, causas quoque , cur Palatini interessent, palam se ci : stuos ex o eiu Palatino, bute Sanine Θnodo interesse primatus obtinuit, ae nobiIitas Detrabilis honoravit, ct experientia aequitatis , plebium rectores exegit. Ac demum non minus aperte patelaci finem eorumdem Palatinorum Ervigii Regis senistentiam adhibens: Ut, qxia praesto sunt religiosi provinciarum reuores, m elaris oram ordinum totius Hispaniae Duces, promulgationis vestrae sententias eoram positi praenoscenter , eo illas in eommissas sibi terrarum latitudines inoffensibili exerant judi-eiorum instantia. Haec sane omnia, Ionge ut admirationem mihi ingerant ob eorumdem Uirorum Illustrium subscriptiones , quae primum inveniuntur Concilio Toletano VIII. causa potius sunt Cur mirer , in praecedentibus Conciliis desiderari. Ouamobrem
indagare supersedens , cur non antea coeperint, necessarias eas
fuisse contendo Catholici ejus Regni politiae. At enimvero veIleviter quis percurrens Wisigothorum historiam , aeque continendos in ossicio Episcopos, ac Monachos, laicosque comperiet, cujusvis enim generis sive ordinis, violatores sacramenti fidelitatis offendet. Quum itaque , Deo opimo Maximo sic volente , Ecclesiae magis sacris legibus contineri eos populos experientia perspectum esset, quam Principis constitutis ς sive ut melius ac verius dicam , concordia Sacerdotii & Regni formidabiliores omnibus leges serri: nemo non videt, quam necessario subscripserint iis legibus cujusvis ordinis hominibus praesecti, ne aut Episcopi constituisse, aut Abbates , & Palatini intersuisse perfunctorie viderentur.Id tamen discriminis servari oportet in subscriptionibus r quod soli Episcopi Divino , S Canonico iure utentes definiebant, ac subscriptione roborabant definita omnia; Abbates confirmabant definita , quae ad Monachos sibi subditos continendos attinebant: Viri autem Illustres sua subscriptione pollicebantur , se ossicio nunquam in populos sibi commissos defuturos; caeterum nec Abbates , nec Monachi utebantur ullo iure, praeter Episcoporum , ac Principis voluntatem, quae ipsis ex Conciliis perspicua sunt . Ipsa tamen sacrosancta Toletana Concilia nunquam videar satis vindicasse , nisi sententiam Episcoporum , qui eadem celebrabant c praelarendam scilicet quibuslibet recentiorum Commentariis in medium afferam . Hanc Iubet petere, brevitatis ergo Diuiti sed by Gorale
118쪽
ergo ex Concilio Toletano lU.& ex UIII. ut perspicuum sit,Con- DIsssar. IV. eilia omnia tam quae subscriptiones Palatinorum praeseserunt, CAP. IV. quam quae iis carent, ab omni Comitiorum suspicione immunia esse . Dum stadio amoris oripi sic praefantur Patres Concilii Cme. TMet. v.
Τolet .lU. ae diligentia religiosi mi Sisenandi Regis Hispaniae
atque Gauia Sacerdotes apud Toletanam urbem in nomine Domini eonvenisemus, ut ejus imperiis atque jussis eommunis a no-kis agitaretur de quibusdam GeIesia di ciplinis traiiatus , primam gratias Salvatori nostro Deo omnipotenti egimus , post haec antefuto mininro ejus Exceii. gloriosis. Regi, cujus tanta orga Deam detorio extat, ut non Iotam in rebus Bumanis, vertim etiam in causis Divinis Iouicitus maneat. In fine autem Concilii post Decretum , quo Regiae incolumitati prospicitur . Gloria autem ρο honor Omnipotenti Deo nostro , in cujus nomine eongregati Iumus . Post hae salus, ct pax, ct diuturnitas piis μο, ct amatori Chrisei Domino Sisenando Regi , erius devotis
nos ad hoe Meretum salutiferum convoeavit. Audiendi nunc Patres Concilii Toletani VIII. qui sic ordiuntur et Anuo quinto or- cine.GI.HIr. rhodoxi,atque glorios,e P vera elementiae dignitate perspieui Ree- ρη eefvinthi Regir, quum nos omnes Divinae ordinatio voluntatis
ejusdem Prineipis Jerenissimi justu in basiliea Sanctorum Apostolorum ad Sacrum Θnodi coegisset aggregari conventum, O . Iidem in actione Concilii ultima definientes de Iudaeis r Nihil aliud, inquiunt , pro his ex nostra sententia definitur , quam uectereta Coneiiii nutant , quod divae memoriae Sisexandi Regit aggregatum es tempore , o nobis ac posteris omnimoda suppleantur . Quibus profecto non minus Concilii hujus odia. i dignitatem asserunt, quam eorum omnium quae omuuin sunt sequuta.
Absolutis autem decretis , gratiarum actionis compotes Palatini etiam fiunt: Gratiarum aflio, Ο reverentiae plenitudo a nobis omnibus in eommune ipsi Gementissimo Frineipi bonorum grati-seo largitori o.Quam porro societatem ne quis fortasse tribueret decreto alicui, attendi oportet caput Concilii hujus undecimum t Decreta pracedentium Patrum , ad contentionis jurgium radieitus evellendum , rite Θnodalem fieri censuere eonveniam ς ut illic de diversitate judiciorum protensae lites habeant
terminum, ubi Spiritur Sauctus universalem eoadunaverit eaetum .... uum vero qualibet Sancta SInodus agitur, aut pae
Ilae inter Ponti es quippium definitar es pauciores per nescieπ-tiam, vel eontentionem forte dissentiant; aut commoniti pluriarim. II. N morum Disit iroo by Cooste
119쪽
DrissRT. Iv. morum sententia cedant, aut ab eorum eaeta cum dedeeore esturi
CAP. IV. . 'sitinis abcedant , ct excommunieationis annua sententiam luant. Ouidnam desideratur firmius, atque illustrius ad Conciliorum Hispaniensium dignitatem adstruendam Est tamen argumentum aliud , quod Thomassinum praecipiti esse usum leta istentia demonstrat. XXV. Scriptor hic eruditissimus veteris & novae disciplinae a ca- R ΠΤ pite 46. ad sa. libri tertii secundae partis vires nervosque omiserit' his si dum nes intendit, ut Nationalia Concilia in Comitia generalia Regni Condit. Hispan. coaluisse persuadeat. Equidem merita prosequor laude optimi το ιμ Πx- scriptoris conatum , ut jussionem Principum ad Comitia evocantium Episcopos Canonicam residentiae exceptionem jure appellatam, hahi tamque esse demonstret. Verum ut hujusmodi cona istum ab Hispaniarum Conciliis prorsus abludere omnes videant, Comitia ipsa in Galliis habita aevo Caroli Magni cum Thomas. sino eodem subjiciam oculis. Primum is exemplum affert ex Concilio Moguntino celebrato anno 8i3. in cujus praefatione ita le-
. VI lib.,.gitur z Convenit nobis tres facere turmas , seui ct feeimur . Luprima turma eonsederunt Episcopi eum quibusdam Iintariis legentes , atque tractantes S. Evangelium, Epistolas , O afrua ostolorum, Onones, ct defensa Patrum opuscula, Pastora-
Iemque librum Greyorii. . . In alia vero turma eonsederunt Abbates , O probati Monachi, Regulam Sancti Benedicti legenter,
atque trafranter . . . In tertia denique turma sederunt Comites. o. Iudises in Mundanis legibus Meantantes e e. Silentio prae tereo exempla caetera: res enim pluribus confirmari non indiget. Prosecto siquis cum Thomassino ex hujusmodi Gallicanis Conciliis in tres Conventus distributis , Comitiorum Cameras exculpserit, nec dictu incredibilem , nec difficilem creditu is rem affirmet . Sacrosancta autem Hispaniensia Concilia , quae uberrime, ut mihi videor, descripsi , cum Comitiis confundere, eo quod Episcopi, Monachi, & Palatini perinde ac in Galliis convenirent; nedum erudito, Ecclesiae rerum prorsus inscio scriptore in is dignum est . At enimvero Coetum Sacrorum Iudicum sancte riteque omnia peragentem , legesque aliquot ferentem specie a Synodali conventu alienas, re autem a Conciliis non abhorrentes , quippe ordinem quoque Ecclesiae amplectebantur, coetum hunc, inquam , in Comitia degenerasse, quis conjiciat ὶ Aderant sane cujusvis ordinis vertices , Episcopi, Abbates , Uiri Illustres rectores Provinciarum, ita eni in Regni tranquillitas, Regumque
120쪽
ineolumitas exigebant: sed non de regula Monastica Abbates, Drsm r. IV. Virique Illustres de mundanis legibus pertractabant: Causarum CAp. IV.
Iudices sacros audiebant, Verebantur eorum sententias , definita eorumdem unanimes confirmabant. Hoc erat Hispaniensium
Conciliorum ingenium , nonnihil, si mavis, ab aliarum gentium Synodis diversum ς attamen loci, temporis , rerumque conditione sic volente . Out enim secus facerent ὶ Ita Catholicorum Regum pietas, & religio optabat fieri; atque ita factum esse is oriente, studio Imperatorum non ignorabant, idcirco sanctas tegulas , seu Canones imitari se , ac sequi semper profitebantur.
Quid igitur rei habent cum Comitiis Regni ab aevo Caroli Maagni coeptis fieri
Mihi, ut arbitror , succenseant quicumque ab illustratore mur. veteris disciplinae opus immensum naevi omnis expers prodiisse Conditia Hinputant: quum praesertim in disciplinae antiquae corruptorem Du--nς tui
pinium licuisset invehi, qui fidenter pronunciat Concilium Tole- e,ui msidii
tanum XII. Comitiorum loco habendum esse , atque Episcopis ti scompar non ultimum inter Regni Primores locum tribui oportere, qua, ut verum fatear , sententia insulsior, atque audacior nulla proia με 7. t
ferri potest : namque hominem dignitatis , atque autoritatis Episcopalis osorem , legumque Catholici Regni iundamentalium omnino nescium sugillat . Uambanis scilicet depositio illi dolet . quia Regni ejus leges ignorat: Absolutionem vero populoruma juramento , utpote nimis claram , detestatur, quia suo cum instituto aperte pugnat. Caeterum Thomassini potius opinionem explodendam suscepi, quia non obiter, ut Dupinius, sed consulisto de Conciliis Hispaniarum agit; viamque veri admodum simia Iem sternit iudicio , quod demum proferre de iis non dubitat.
Duo is Concilia assere Gallicana Liptinense convocatum a Caro Iomanno an . Chr. 743. R Suessionense a Pipino , sequenti anno.
Eadem observat simul Synodos & Comitia esse: pessum eunte Chlodovaei prosapia semel in anno celebrari consuevisse: sub Caroli Magni stirpe his quotannis haberi coepisse , instar Comitiorum regni: ae denique sub Hugonis Capitii stirpe Partamenta audivisse. Hanc vero disciplinam ad Hispanias quoque extendit: HUdem, inquiens , fuere generis Coneilia propemodum omnia Tisma s. ubi Toletana : ad ea Discopos , Proeeresque Rex eonvoeabat: ς 47 'postquam Discopi commentati ipsiseeum erant statuta omnἰa C ero repurgando aeeommodata ἔ tam demum ad Paceeres aecede