장음표시 사용
131쪽
DissERT. IV. disciplinam , utpote serius emergentem , injecerint: in Arcani CAp. v. memoriam redire eum oportet, a cujus legibus immunem non De Dise. Are. fuisse ordinem iure contendit Schelestratius . Quam sane doctri-cv rt nam eruditissimi viri eonfirmat Canon Laodiceni Concilii anno nimirum Iao. celebrati, non multo postquam Ecclesia a perse- e. La κω . quutionibus respiraverat. Ruod non oporteat, inquit, ordinationes sub eonspectu audientium celebrari : multoque clarius Chrysostomi verba in epistolam secundam ad Corinthios, quae is Ca-Hom. I . saubono accepta reserti aeui in sacrum ordinem , ait, eooptaturus es aliquem , fidelium preees exigit illa tempore: atque illi assensu suo , quae geruntur eomprobant, O aeclamant illa , quae
nota habent initiati . Nam apud eos qui initiati non sunt, omnia retexere fas non est. Hinc est, quod Schelestratius idem verba Basilii de tribus Sacramentis Eucharistia , baptismo , & oleo , quae enim nee intueri fas est non initiatis , non eonveniebat horum doctrinam pullieitur cireumferri scripto , iure ad ordinis sacramentum extendit. Seculo autem quarto iam provecto, ubi Ecclesia nihil sibi amplius metuendum agnovit , scripto etiam mandari ubique coeperunt, quae jamdiu traditione nitebantur; tametsi in vulgus minime einissa sint, aiente Isidoro e Multa sunt qua earnalium , minusque intellistentium sensibus oecultantes Sacerdotes, qua ub signaculo abscondunt, ne indiguis quibusque Saeramenta Dei aperiantur . De Obs. Ecel. I. a. e.6. 3 quod de sui aevi ordinatione Episcopali testatur . Ac de ordinationibus quidem luculentissimum habemus testem Concilium
Carthaginense IU. al. III. anno 398. celebratum . De ordinando Cone. rab.Iv. enim Episcopo , Presbytero, Diacono , sic decernit: Episcopus σπε q, quum ordinatur , duo Episcopi ponant, ct teneant Evangeliorum Codieem super eaput, ct eervicem ejus , ct uno super eum fundente benedictionem , reliqui omnes Episcopi, qui adsunt manibus fuἰs eaput ejus tangant. Presister quam ordinatur, Episcopo eum benedicente, ct manum super eaput ejus tenente, etiam omnes prerbieri, qui praesentes sunt, manus fuat juxta manum Discopi, super eaput illius teneant. Diaconus quum Ordinatur, solus Episcopus, qui eum benedicit, manum super eaput illius ponat, quἰa non adfacerdotium, sed ad ministerium eonferatur . Deinde pergens aliorum graduum minorum disciplinam absque benedictione , seu manuum impositione, describere: Submi/. cis s. X diaeonas, inquit, quum ordinatur , quia manus impositionem Dii' non aeeipit, patenam de Episcopi manu aceipiat vacuam , ct co licem Dissiligod by Corale
132쪽
neem vaeuum. De manu vero EArchidiaconi urceolam cum aqua, DIMERT. IV.
mantile, ct mauutemium . De Acolyto, Exorcis a , Lecto . CAP. U. re , Ostiario habes in Pontificali Romano ipsissima Concilii verba , si numerum singularem ad plures in Pontificali aptatum exiscipias . Unum videre est Psalmistam a nova disciplina diversuin , ex qua Clericos initiari consuevisse liquet per primam Tonsuram, Psalinistae Ossicio praetermisso . De hoc igitur etia Concilium loquitur : PDimisu , idest tantor , potes absque scientia Episcopi, Ibid. cap. Io. Dia jus e presisteri , o cium suscipere eantandi, dicente sibi
prefotero: Vide, ut quod ore cantas , eurde credas, O quod corde credis , Operibus comprobes. Nec vero inter minores ordines recensendum , aut cum prima tonsura confundendum , constabit in a. Disciplinam hanc ordinationum non sta tutam in Africa , . iii sed declaratam iuxta consuetudinem traditione Patrum in hae iarentem,ac propterea unam eamdemque in universa Ecclesia fuisse Histonii, sepidtestatur Codex Sacramentorum Gelasianus vix, immo ne vix primis seculis.
quidem discrepans verbo in aliquo . Hinc est, quod Praesules Hispani, ut scripto mandatam praes ohaberent, singula ea Carthaginensis Capita in suum Codicem retulerunt: quare fidem no- P. Can. bis faciunt, quod ubi primum haec disciplina scriptis vulgari potuit tota Hispania, sub Gothorum saltem Catholicis Regibus, factum est quantocyus , ut tota ea Monarchia unam , eamque firmam atque constantem de ordinationibus peragendis Regulam custodiret. Estque id adeo certum , .ut minime peregrinandum nobis sit extra Carthaginenses eosdem Canones , quibus ex laudatis capitibus Codicis Regulam aliunde aliam non esse petitam constat liquido. Ex iisdem sane capitibus alia etiam omnia eruuntur , quae ad universam Clericorum disciplinam pertinent. Ere autem nostra est animadVertere quo praesertim tempore ordinationes ipsae fierent, monente eodem Codice, qui minorum ordinum tempora silentio praeterit; ubi autem venit ad Diacones: nM.tis.1 s. σDe ordinatione, inquit, 'Diaeoni, vel totius ordinis,ut die vomi- nico celebretur , O ut ordinaus, vel ordinandus sabbato jeju-nent. D. Leon. ad Diosc. tit. i. De ordinatione totius ordinis
quibus mensibus, O temporibus fiat; Deer. Gelasii tit. I . Easdem Leonis & Gelasii Decretales Epistolas affert infra de presbyteris et tametsi ex Leone alia verba profert, videlicet: Ut, ordinatio presbieri sabbato ad vesperam celebretur . Quamobrem utriusque Pontificis Decreta ipsa recitari oportet. 2uod ergo , β Leo est ait Disitigod by GOrale
133쪽
DIsMar. IV. ait Leo , a Patribus nostris propensiore cura novimus esse serΦa-CAp. U. tum, a vobis hoc volumus custodiri , ut non possim diebus omnibus faeerdotalis, vel Levitica ordinatio eelebretur: sed post diem sabbati ejus noeris , quae in prima sabbati lueescit exordia deligantur : in quibus his , qui consecrandi sunt, jejunis a jejunantibus saera benedictio conferatur . Ruod ejusdem offervantia erit, si mane ipse Dominiso die, continuato sabbati jejunio eelebretur bis qui consecrandi Iunt, nunquam benedictio, nisi in die resurrectionis Dominicae tribuatur , eui a vespera sabbati initium eonstat adferibi. Gelasii autem verba sunt ad Epi- S. Gelas. v. scopos per Lucaniam, & Brutios : ordinationes Presisterorum, ct Diaeouorum nisi certis temporibus ct diebas exerceri non δε-bent, idest quarti mensis jejunio , septimi, ct decimi sed etiam quadragesimalis initii, ae mediana bebdomada , ct sabbati jejunio circa vesperam , noverit celebrandas . Quae ipsissima fere verba legere est in Dagmento epistolae , quam Pontifex idem dedit ad Clerum , ordines , & plebem Africae , ut ne dubium sit, quin disciplinae cujusvis mutationes ab ipso ejus autore Romano Pontifice in quasvis Catholici orbis partes prostme sint: ordinationes igitur apud Hispanos non solum Diaconorum, S Pres-hyterorum, sed totius ordinis Cleri celebrabantur sabbato quovis quatuor temporum ad vesperam, ut die Dominico celebra tae dici possent, juxta Leonis sententiam , quam hodie consuetudinem ad matutinas horas retrocessisse cernimus, servata eorum dem ratione temporum, nisi causae adsint, cur extra illa fieri Supremus Dispensator permittat, ad Presbyteros videlicet, Diaconos , & etiam Subdiaconos quod spectat; minores enim ordines ne olim quidem ea lege comprehendi & Leonis , & Gelasii decreta docent; quamvis ad istos quoque eam extenderint HispanienseS .
IV. Disciplinain ordinationum sancte adeo constitutam a Ro-Da. E. m*Πk Pontificibus , sancteque adeo in Hispaniis custoditam OH-o 4inu, she ' cia cujusvis ordinis, tamquam effectus causam consequuntur. Ea septimo. Vero nec breviori, nec luculentiori possem sermone coinplecti , quam sui aevi suaeque consuetudinis scientissimus Isidorus fecerit sua in Epistola ad Laudefredum Cordubensem Episcopum. Hanc sane epistolam Monachus Sangermanensis Jacobus de Breulsua in editione operum S. Isidori vulgavit mutilam , atque in- Isidor, pag. terpolatam ex Decreto Gratiani dist. as. Feriectis , S ex Ivone ' i' ' ' Carnotensii p.6. Decr. cap. ao. deinde nactus partem aliam, h*Πς
134쪽
quoque seorsim edidit. Eodem selicior Loalsa ex Cod.MS.S.Lau- DIssaRT. I, rentii, cui nomen Nigilanus , suis in Conciliis exscripsit inte-CAp. U. gram , nullaque interpolatione laborantem, prout recudendam curavit Card. Aguirrius ς tametsi apud utrumque Isidori Iunioris epigraphem falsis praeseserat: salso inquam, non enim in Sede P 'Hispalensi alius i sidorus sedit, praecipue Leudefredi aevo . Praeterquamquod doctrina Epistolae si per ocium conseratur cum S. Isidori operibus , suum ipsa autorem per se promit. Eadem itaque ex epistola S. Doctoris ossicia nunc omnium ordinum hic subjiciam , caetera etiam daturus , ubi ordo rerum exposcet. Ad optariam , ait, pertinent Gaves Ecclesiae, ut claudat, est aperiat Templum 'Dei, edi omnia, quα sunt intus , extraque euinfodiat, fideles recipiat, excommunicatos, ct infideles projiciat. Ad Aeolditum pertinet praeparatio Iuminarioram iusserario: ipse cereum portat, ipse suggeso pro Eucharisia Calice praeparat.
Ad Exoresam pertinet exorcismos memoriter retinere , manum saper Energumenos, ct Catechumenos exorcieandor imponere .
Ad Psalmistam pertinet O ium canendi, dicere benedictioner, psalmum, lauder ,sacrificium , responsoria, ct quicquid pertinet
ad eantandi peritiam . Ad Lectorem pertinet Lectiones pronun-elare , ea qua Fropheta vatici noverunt, populis praedieare . d Suhdiaeonum pertinet Calicem edi Patenam ad Quartum orsi deferre, edi Levitis tradere, eisque administrare r urceo-Iam quoque edi aquamanilem , ct manutemium texere , ese Oiscopo , O presisteris , e, levitis pro lavandis ante altarium maianibus aquam praebere. Sic S. Doctor de minoribus sui aevi Ordinibus , qui absque manuum impositione, seu benedictione con-Κrri consueverunt. De sacris vero Diaconatus , S Presbyteratus ordinibus , prosequitur: Ad Diaconum pertinet a flere Sa-eerdotibus, edi miniserare in omnibus , quae Muntur in Sacramentis Christi ; in Baptismo seilicet, in cir mare ς in Patenae, Catiee oblationes inferre, ese disponere iπ auario, componere mensum Domini, atque vestire , crucem ferre, praedicare evangelium, edi Apostolum. Nam Aut L.estoribus vetas Testamentum , ita Diaconibus novum praedicare praeceptum est. Ad tuum quoque pertinet O cium preeum, reeitatio nominum, ipse praemonet precer ad Dominum , ipse hortatar orare , ipse elamat, Opaeem ipse annuneiat. Ad Fresisterum pertinet Deramentum Corporis, edi Sanguinis Dominι in altario Dei conficere, orationes dicere, edi benedicere populum. Graduum horum, qui om- Tom. II. Ρ nes
135쪽
nes ab Episcopo constituuntur, praeter Psalmistam, quem gradum non esse diximus , disciplinam ct ossicium satis pro re nostra vidimus . Veniendum modo esset ad ipsos Episcopos: nisi aliquid animadvertendum nobis occurreret ad disciplinam hujusmodi, seu ossicia praedicta, antequam rerum serie abrepti paulo hinc longius digrediamur , unde intempestivum , S sortasse
molestum esset referre gradum .
Scriptor eruditissimus veteris & novae disciplinae osticium Lectoris expendit apud Afros vigente Augustorum Tyrannide , prolatisque Cypriani Epistolis comprobat, consuevisse inibi eos prauertim , qui sortes se ostenderant in Christianae fidei consessione, ad osticium Lectoris promoveri: Interim placuit, verba
sunt Cypriani apud eum , ut ab incio Leutonis incipiat; quia ct nihil mastis esura it voei , qua Dominum gloriosa praedicatione eonfessa est , quam celebrandis divinis leuionibus personare , post verba sublimia , quae Gripi mar rium prolocuta sunt. Evangelium Gripi lexere , unde Marores sunt ebe. Deinde iure colligit, quod huius ordinis apud Afros ossicium erat Iegere Evangelium , quod nuper vidimus, Isidoro teste , ad solos Levitas seu Diaconos pertinere in Hispaniis , quae Sancti ejus
Doctoris aevo Conciliorum , Decretaliumque Epistolarum autoritate optimam , concordemque cum Catholica Ecclesia disciplinam sequebantur. Africanam vero istam consuetudinem inter
alias multas , de quibus superius diximus , apud Hispanos quoque obtinuisse, antequam a Leandro , Isidoro doctisque aliis Praesulibus recta ea disciplina stabiliretur, testes sunt minime duisbii duo Canones Concilii Toletani I. ex quibus insuper constat, multo Etiam post Ecclesiae calamitates Lectoris officium esse Epistolas D. Pauli , & Evangelium in Ecclesia legere : De paenitente,ajunt Patres , non admittatur ad Clarum . nisi tantum si neeumras, aut usus exexerit, inter ostiarios deputetur, vel inter L Hores ; ita ut Eva elia, ct Apostolum non legat. Et instar Subindiaconus autem defuncta uxore, si aliam duxerit, ab offieio , in quo ordinatus fuerat, removeatur, em habeatur in Osiarios , vel inter Lectores r ita ut Mavelium , ct Apostolum non legat. Ergo liquet, ut dicam cum doctissimo Alba spinaeo in notis ad horum Canonum primum , Lectorem apud Hispanos non modo Evangelium, ut apud Afros, verum etiam Apostolum legere consuevisse, quae duo ossicia Diaconos, & Subdiaconos spectant. Nec vero desuevisse hane disciplinam putandum est continuo
136쪽
post quartum seculum; nain Martinus Bracarensis Canonum Drsfg RT. IV. scientissimus sua in collectione quam Episcopis Gallaeciae, seu CAp. U. Regni Suevorum proposuit anno s a. in Concilio Bracarensi II. ipsissima Canonis secundi Toletani verba expressit capite a I. iPaenitens ere. Prosecto idem Μartinus infra Toletanum alterum Canonem recenset, disciplinamque illam veterem emendat: Si Gu--N.e. 4 bdiaconus, inquiens fecundam duxerit uxorem, inter Leesores , vel ostiarios habeatur , ita ut Apostolum non legat. Quasi dixerit, Subdiaconum ob incontinentiam , officio suo , legendi nimirum Apostolum , privandum esse, rejiciendumque inter Lectores , quorum erat munus legere vetus Testamentum , sive inter ostiarios Clavium Templi Custodes. Quin etiam juxta hane
sententiam interpretari liceret priorem Canonem ; non secus aedixerit, quod ex ordine poenitentium, necessitate aut consuetuis dine urgente , ad summum Lectores potuissent fieri, non autem ad altiores gradus promoveri, ut ex eorum coetu in Ecclesiis
non essent qui Apostolum , & Evangelium legerent, idest Subdiaconi, & Diaconi. Ouid vero λ Ut hujusmodi interpretatio
designet Martini tempora , sextum nempe seculum lare exactum. ad puram putamque illam veterem consuetudinem Hispanam reis serri non potest . Itaque Lectoris inscium nuper ex Isidoro allatum septimi tantum seculi disciplinam spectat, non quae praecesserat priscae Africanae perquam similem anno Aoo. in Toletano Concilio palam sectam . Ouam spectavimus varietatem in Lectoris ossicio,eam nune VI. de moriurare aggredior in ordine Subdiaconorum. Id tamen SV Uς0n tus
discriminis inter utrIulque ordinis varietatem Intercedit, quod eontistitia pret
Lectoris ossicium ante optimae instaurationem disciplinae , ab in- scribitur anno stituto S. Sedis distrepabat; Subdiaconi autem ordo post eam- ''dem instaurationem diversus esse coepit ah Apostolicae Sedis consuetudine . Praeterea quidquid varietatis animadvertemus , Iaudari potius debet, quam reprehendit aut si reprehendi, fieri tantum debet, quatenus una Dioecesis , seu Regnum praeivit S. Sedis decreta hac de re , quae tandem ab eadem S. Sede Irodierunt . Idque est dandum ardenti Episcoporum studio erga Ecelesiasticam Disciplinam et tametsi novum nobis erit argumentum rari eorum Praesulum commercii cum Romanis Pontificibus; quippe quos praevenire non dubitarunt subdiaconatum ad saerorum ordinum dignitatem provehendo , in suis nimirum pro
137쪽
DIsSERT. IV. fieret, ut aequuin erat . Natura interim praemittenda hujus orisCAp. V. dinis juxta veterem Ecclesiae disciplinam , quae in Hispaniis nonnisi post S. Isidori sevum mutationi obnoxia fuit. Compertum exploratumque est, quod Romanorum Pontificum nullus , ante Pelagium II. Subdiaconibus continentiam praescripserat . Isauia . tem Ponti sex laudabilem Romanae Ecclesiae morem , ut Subdia coni ab suis uxoribus abstinerent, ad Siciliae provincias extendit, tametsi Gregorius Magnus eius successor in decernendo moderatior, Pelagii decretum pro suturis dumtaxat Subdiaconis ser- Rets. lib. 1. Vandum instituit. Mute triennium , ita Petrum Subdiaconum e p. 41. in Sicilia alloquitur, Subdiaconi omniam Gelesiarum Sisiliae probibiti fuerunt, ut more 2 nanae Ecclesiae nullatenus fuisuxoribus miscerentur ; quod mibi durum atque incompetens via detur , ut qui usum ejusdem continentia non invenit, neque caissitatem ante promist, compellatur a sua uxore separari: atque per boe, quod absit, in deteritis eadat. Unde videtur mibi, ut a praefenti die omnibus Episcopis dicatur, ut nullum Subdiaconum facere praesumant, nisi qui se victurum easte promiserit . . . . Eos autem, qui post prohibitionem factam se a suis uxoribus eontinere
noluerint,promoleri adserum ordinem notamus. Haec Gregorius
anno syl. Idemque post triennium Leoni Episcopo Catanensitum de Pelagii decreto , tum de servanda in posterum disciplina satis perspicue scribit: Multorum, inquiens , relatione comperimus, bane apud vor olim eo uetudinem tentiisse , ut Subdiaconi suis licite miscerentur conjugiba s. aeuod ne denuo quisquam prae- fumeret, a se vo Dei sedis nostrae Diacone , ex autoritate nosrλDecessoris es isto modo prohibitum i ut eodem tempore hi , qui iam uxoribus fuerant copulati, unum e duobus eligerent, idest, a suis uxoribus abstinerent, aut certe nulla ratione ministrare praesumerent. . . . De cetero vero Fraternitas tua fit omnino fialieita , ct quos ad hoe jam Ofetam eontigerit promoveri. boc quam maxime diligenter inspiciat, ne si uxores babent, miscendi se eum eis licentia potiantur , sed ad similitudinem Sedis e ο- pollea eos eunAa observare sua nihilominus districtione eonpia
tuat. Itaque Pelagius omnium primus , anno circiter s88. decrevit , ut Romanae Ecclesiae consuetudo aliarum quoque apud Ecclesiarum Subdiaconos obtineret: ut nempe qui ad eum Ordinem assumebantur inter matrimonio junctos , continentiae legibus se adstringerent . Quod deinde tam religiose custodiendum ubique suit, ut incontinentes Subdiaconi ab ossicio dejici , com
138쪽
munione inter Iaicos iisdem, concessa , ex Decreto S. Sedis con-DIssERT.ΙWsueveri ut, Gregorio ipso teste . - CAP. V.
Praeteriri h1c non debet, quod ubi Pelagius II. generale id vII.
decretum de continentia Subdiaconorum tulit, Romanae Ecclesiae semper usus exemplo est; perindeque cius successor Gregorius . Romae siquidem , quanto licuit altius antiquitate indagata , continen ouumque non
tiain semper Subdiaconis esse iniunctam deprehendi . Et sane in- incro. ter Concilii Romani II. decreta hoc fuisse conditum a Silvestro
video anno 324. Nullus autem Subriacinorum ad nuptias trans Cone. Ro.cap. 8.ire, ne aliqua pro aricatione praesumserit , prae imus. Ouo ex decreto facile potest colligi, quod ipsa ab institutione eorumdem in Ecclesia Romana , quae S. Fabiano refertur accepta , ut docet liber Pontificalis r me feeit septem Suhdiaconos , qui δε- an in ιο fec. ptem notariis imminerent, ut gesta Marorum in intetro eoui- 'gerent: consueverunt Subdiaconi ordinari caelibes; si enim transire ad nuptias prohibebantur, matrimonio igitur non erant iuncti. Ouam rem mirum in modum comprobat Leo Magnus , de eodem ordine agens cum Anastasio Thessalonicensi : stuum ex- S. D. ep. ουε. tra Gericorum ordinem , inquit, constitutis , nuptiarum sese- P Α
toti, ct proereationi filiorum studere sit libertim arbitrium ; ad
exhibendam tamen perfellae eontinentiae puritatem, nee Subdiaconis quidem connubium carnale conceditur e tit O qui habent fini tanquam non babentes, ct qui non babent, permaneaπt singularer . Hinc enimvero duplex emicat Subdiaconorum conditio : S eorum , qui erant matrimonio iuncti, qui tamquam non habentes essent necesse erat: & eorum qui ad ossicium Subdiaconi ad Venerant Coelibes , quos ita permanere oportuit. Si autem Silvester vetat Subdiaconos uxorem ducere ς ergo prima eorum conditio nondum Romae obtinebat r ocIosum quippe esset prohibere illis connubium , quo uti nequirent vel matrimonio juncti. Neque id multum a vero mihi videtur abludere quod primo Subdiaconi eligerentur Coelibes , aetatisque immaturae utplurimum nuptiis , quum Fabianum reputo instituisse Subdiaconos paulo ante dimidium tertii seculi, ut Acta Martyrum brevibus notis Per Notarios excerpta ipsi integra curarent exscribi, ac Silvestrum non multo hinc dissitum intervallo, quiescentis licet Ecclesiae Pontificem , a nuptiis arcere Subdiaconos . Quae quidem res persuasissimum mihi esse iubet, quod Subdiaconi aliquot, cessante eorum ossicio primo , antequam Levitis ministrare ex no-VO munere inciperent, coniugia expetierint, quare occasonem
139쪽
DissaRT.IU. praebuerint Silvestro , cur sic decerneret. Post hujus vero Pon CAp. U. tificis tempora , coalescente Ecclesia , Subdiaconique gradu Dia conatum necessario non Praeeunte , utriusque generis ordinari eos consuevisse luculenter constat ex Leonis allata epistola : quae caeteroqui non minuS luculenter fidem facit, quod Romae conia tinentia semper fuit adnexa subdiaconatus Ordini . Estque id maxime notatu dignum ; Subdiaconatus enim , ut eruditissimem b.nos P. I. demonstrat Thomassinus , usque ad duodecimum seculum interminores ordines recensetur e idemque affert decretum Concilii Beneventani anno Io9 I. celebrati, cui praesedit Urbanus II. adiaversus eos , qui eumdem Urbanum constituisse volunt, ut saceresset. Verba decreti afferre non erit abs re : Nullus in Dise
patum eligatar , ns in I aeris Ordinibus religiose vivens fuerit
inventus . Sacros autem ordines dicimus Diaeonatum, O Pres-Θteratum : hos siquidem solos primitiva legitur habuisse Relesia. Subdiaeonos vero, quia in ipsi altaribus miniserant, opportunitate exigente concedimus, si tamen spectata sint religionis Oseientiae. Quamobrem ut 4 homassino ipso liberalior quis nolle honorem differre huic ordini usque ad initium seculi XIII. quum
Innocentius III. Statuimus , inquit, ut Subdiaeontis in Episeopam valeat Iibere eligi sicut Diaconus , vel Sacerdos: ante unis decimi exitum Subdiaconatum esse factum sacrum ordinem nullatenus poterit comprobare. Vm. Hinc est, quod Subdiaconi ordinatio aeque ac aliorum mi-o aiis,' '' norum ordinum non comprehendebatur Pontificia ea lege qua ἀ-favit usque tuor anni temporum , de qua nuper diximus ; praeter illos enim ad seculu xi 1. solennes jejuniorum dies , nefas erat sacras, publicasque ordinationes fieri ; at minores Clericos instituere licitum semper, Rubique erat . Testemque hujus rei adhibeam ordinem illum Romanum a Mabillonio editum, qni non tantae antiquitatis est , ut tempora , quibus versamur , non subsequatur , ct idcirco fidem Mabiuod.ix. nostris integram non possit adjungere r e eipient, inquit, primam benedictionem ab eArchidiaeono , ut liceat eis super linteum velissumsedere, quod mos est ponere super sellam equi. Deinmeut Sacramentorum Codex continet, quando ct tibi libitum fuerit, usque in Subdiaconatus ossisium ordinantur: Diaconi versatque Fresisteri nunquam , nisi in publica ordinatione. Quamobrem inanem mihi videntur aleam ii ludere, tum qui Canonum Wulgo Apostolorum incertae aetatis autoritate , quam maximam Subdiaconatui antiquitatem vindicant; tum qui Ordinum mino
140쪽
rum varios gradus ab Apostolica institutione conantur reiieere. DIssyRT. IV. Di siquidem nihil omnino promovent ; nam in Concilio Silve- CAP. V. stri nuper laudato gradus ii Omnes recensentur. Quamobrem horum alterutrum os res isti fateantur necesse est, aut vigente tyrannide eos prudenter occultari consuevisse , continuoque post Pacem redditam ubique vulgatos esse ac proinde Apostolicam institutionem negari non posse et aut ossicia illa varia , quae ado- Iescente sensim Ecclesia sunt adhibita, Ecclesia jam tranquilla atque pacata, Pontificia lege esse consti tuta tanquam necessarios ad Diaconatum gradus , quanquam antea neque singuli , neque eodem ordine inveniantur adhibiti; atque ea propter Pontificiar institutionis eosdem esse . Alterutrum autem fateantur , nihil
subdiaconatus dignitati adiungunti sive enim Apostoli, sive jurisdictionis , autoritatisque Apostolicae haeres Romanus Pontiis sex minorum ordinum institutor habeatur, conditio eorumdem non mutatur ; ostiarii, Lectoris, Exorcistae, Acolyti, Subdia coni gradus tum omnes simul, tum olim pauciores , quandoque etiam plures numero Clericum semper secerunt, non consecrarunt. Cujus rei praesentissimum argumentum suppetit ex Conincilio Patriarchali Lateranensi , quod ante triennium edidi; nam Constantinus S. Sedis invasori Laisus existens eum armis Apo- cine. Laistran.
soluam invasit Sedem, O Curietis in eodem Fatriarehio esse- Steph. III Aus es. . . . AIio vero die Reanda ferIa ἰdem invaser Apostoli- eae Sedis aetaeontis Forensis in oratorio Patriarchii Lateranensis consecratus est . Quadere illorum industriam commendo , qui ultimam Subdiaconatui antiquitatem vindicant ; isto nihilominus ossicio perinde ac minorum quatuor caeterorum graduum
ossiciis veIim sciant, constitui olim in Ecclesia Clericos, non autem consecrari ἔ vix per Pelagium II. sexto seculo exeunt. continentiam illi praescriptam esse: ac duodecimo dumtaxat seculo inter sacros ordines relatum fuisse. Plura de hac re Morinus , quae minime ad nos faciunt; quae enim diximus , sunt satis ad Hispaniensem disciplinam mox expendendam . Subdiaconatus ordinem in Hispaniis , si velim argumento IX.
simili inter minores reiicere, otio abutar: inibi enim disciplina Pist sim R viguit, quam spectavimus , tum sacros , tum minores Ordines Aznii, Intesabbato ad vesperam conserendi. Ex ossiciis autem,quae ab Isidoro Greg. Magnu . mutuati sumus , satis superque constat, Subdiaconatum S. eius Doctoris aevo inter minores gradus recenseri .Id nihilominus ut
firmius insideat animis, pleniorem ejusdem doctrinam asseram ,