장음표시 사용
161쪽
DIssERT. IV ro nulla alia cx causa per me creditur esse factum , nisi quia or- CAP. V. ' do graduum omnium tum minorum, tum majorum in Hispaniis maxime perspectus ex Romanorum Pontificum Decretis, ei, qui collectionem illam postremus recensuit , persuaserit, ut illis gradibus non insereret ossicium nulli certo ex minoribus adhae- rens. Compertum nihilominus atque exploratum mihi est, quod qui hodie initiantur , seu primam tonsuram accipiunt, nihil rein habent cum veteris Ecclesiae Cantoribus, si ve Psalmistis . Atque
haec satis sint de officiis , atque institutis Clericorum .
De moribus, atque judiciis Clericorum Hispaniae per secutam VII.
f., Q. f., Q Ι ur in re breVitati studendum mihi fuit, ne in immensum ruta Hispatii, excresceret haec de antiquitate Ecclesiae Hispanae dissertatio,
id praesertim facere sum compulsus , ubi ad Clericorum mores me converti . Quandoquidem serio reputans innumeras illas
Ecclesiae regulas , quas sanctissimi illi Episcopi & sibi, S cuicumque gradui observandas proposuerunt, Vix integrum conficien- cod. Vet. Can. do volumen rem digeri per me posse intellexi. Enimvero a dea - , , Ib'ωά, tur conectio veterum Canonum , ac diligenter adnotentur quae' ' tum ex sacris Conciliis, tum ex decretis Romanorum Pontificum ii collegerunt: nonne simplex eorumdem exscriptio , citra Commentaria quaevis, ingentem molem portendit Ouod si eaedem regulae in certa capita distributae & aliarum Ecclesiarum exemplis illustrentur , & poenis in transgressores adhibitis roborentur: ecquis non fastidiat de antiquitate Ecclesiae disputantem tamdiu explorandis morihus vacare Compendio igitur in his maxime uti me oportuit; ita tamen , ut desiderandum vix quicquam relinquerem circa Episcoporum & Cleri mores per totum
id temporis spatium , quod mihi praescripsi . Id vero per me sa-cile erit praestitum , si praetermissis omnibus aliis regulis, quae
indicatis in titulis Codicis recensentur , iis dumtaxat insistam , Ibid. tis.14. quae unico alio titulo enumerantur, de Castimonia , videlicet, totius ordinis Curieorum , quam saepe violatam reperio . Huc si quidem praecipuam Episcoporum sollicitudinem spectare vide δhuc totius ordinis disciplinam corruptam saepe revocari Opor tuisse compertum habeo . Quumque incontinentiam Cleri, cor
162쪽
ruptosque alios mores , antiqua Ecclesia in suis judiciis cohibue- DissERT.IU.rit: ab isto capite judicia non disjungam; proindeque uno S EO CAP. vl. dem ductu de moribus , ac de iudiciis differam, qua in re Lectoribus gratum iaciam, quippe nec diuturnum serent disceptatorem de moribus, nec disputationem de iisdem instaurari eos taedeat. judicia eadem differendo . Unicum his caput praemitti de-het de Tonsura Clericorum , ut severa inde morum disciplina in rebus caeteris conjiciatur : Omnes Geriei , ita Nationale Conciis conciram I Q. lium statuit, vel Leflores, sicut Levita, ct Sacerdotes , detonso superius Capite toto , inferius solam cirenti coronam relinquant. 'Non fieret hueusque in Gallitiae partibus facere Leriores viden in tur , qui prolixis , ut laici , comis in solo capitis apice modicum eireulum tondent . Ritus enim iste in Hispaniis haeusque haereticorum fuit . Multa in hunc Canonem I homassinus observat , De benes P. I. Prae iis autem ingenue fatendum esse contendit, quod primis: 'ς' ιη' η' 'quinque Ecclesiae seculis Clerici a laicis nec tonsura,neque habitu distinguebantur, sexto autem, septimoque coepit laudabile id dis. crimen , coepitque in Hispaniis , unde frequenter vidimus duxisse originem Ecclesiastica tot instituta . Caeterum optandum valde esset nostra aetate , ut Clericorum plurimos non puderet modici illius circuli, quem audivimus ab Hispanis reiectum esse. Ab exteriori Clericorum cultu ad severiorem Ionge alium, II. quo illorum animi ornandi erant, transeo : Canonesque in praedicto titulo adnotatos relegens , pro comperto habeo , quod mquicquid a primaevae Eccles ae Clericis Patres , ct Concilia exige- batur. hant, id omne in Hispaniis severissime instauratum fuit . Et sane Cyprianus, Hieronymus, Augustinus, iisque adhaerentes Synodi Carthaginenses II, & IU. Tarraconensis , & Hispalensis I. allocutionem , congressum , contubernium cum mulieribus prohi-hebant Clericis , ne ad consanguineas quidem absque testimonio accedere iisdem jussis . Harum vero Synodorum Canones in colia lectione Hispana instauratos cernimus. Nam non modo singuli recensentur et sed nova in Concilio Toletano lata lege ad amussim serVandi praecipiuntur . Ruamvis, inquit, conscientiam puram C. c. Tolat, I v d Deum nos habere oporteat, tamen ct apud bbmines famam νε ' δ' optimam custodire eonvenit, ut juxta praeceptum e solicum non tantum coram Deo, sed etiam eoram hominibus vita sancta testimonium habeamus et i emo excludatur deinceps Omnis
nefanda suspieionis Oee io, ct ne detur ultra secularibus Deus obtrectandi, oportet Episeopos testimonium probabilium persona
163쪽
tionis , ac per Petuae menit. propositis.
ram eonversationis oe vita in cincιavi suo bahere , at o Deo plaeeant per eonversationem bonam, ct Geusae per optimam famam. Ita cautum est castimoniae Episcoporum . Nec minori diligentia conversationi Presbyterorum , S Diaconorum prospexit Concilium t Similiter, ajens , placuit, ut quemadmodum Antipites, ita Pres teri , atque Levita , qtios forte infirmitas, atque aetatis gravitas in Conclavi suo manere non Mit, ut iidem in eeuulis suis tepes vita habeant, vitamque suam sicut nomine , ita meritis teneant. Quid quod ipsis adolescentibus clericis conversatio sancta injungebatur ὶ consituendum σον tuit, at siqui in Gero puberes , aut aaolescentes exsunt , omnes in
uno Conelavi atrii commorentur, ut lubrisa retatis annos non in
luxuria ,sed in disciplinis Delestasticis agant, deputato probatissmo seniore, quem ct mohiprum GDUIinae, O testem vitae
habeant. Quae omnia collineant ad Cleri castimoniam exactissime custodiendam , quod Concilium ii sum conceptis verbis exinpressit Iulensos, inquiens, immaculatos Meet Dei exsere Sacerdotes , nec ullius eos fornicationis contagio pollui, sed eoste viventer, mundos semetipsos celebrandis exhibeant sacramentis. Sic novimus esse cautum pro omni Clericorum gradu in ipsa iustauratione Ecclesiasticae disciplinae: procedente autem tempore poenas gravissimas esse propositas transgressoribus mox videbimus , ut constet, non periunctorie esse latas ab Episcopis leges , sed ad formandos Cleri mores, quorum nusquam reperire est vindices magis acres , aut custodes magis Vigiles . Perspicue id enitet post viginti annos ab allatarum legum promulgatione. Ouum enim Episcopi, Presbyterorum , Diaconorum , & Subdiaconorum huiusmoὸi transgressiones se obtulerint Concilio Toletano VIII. Nationali, congregati Patres, cuivis gradui singillatim poenas proposuerunt. Episcopis siquidem depositionem interminantur: Si deinceps Episcopi detecti fuerint exeerabilibas flagitiis eum quibuslibet feminis pollui, aefamiliarλ peeuliaritate versari, noverint se ἰrrevoeabili sententia Patrum alesset, ides o Dei ct Ordinis dignitate privari.
Quod porro decretum minime esse frustratum demonstrat Potamii Bracarensis Episcopi ob eiusmodi lapsum depositio. Presbyteros vero S Diaconos audiens Concilium Deminarum immunda Reietate ct exeerabili contagione turpari , decernit, ut quisque Episcopus in sua Dioecesi similia peccantes inquirat, ac severissime puniat, mulieribus aut venditis, aut ita separatis ux
164쪽
eum iis consortium sint nullatenus habiturae et ac postremo de- DISSERT. IV. cretum claudit his verbis : Iui vero si omnino coereeri nequive- CAP. VI.rint, nsque ad exitum vita sua Monasteriis deputati, diseiplinis monasticis maneant omnino subjecti. Non dissimili assciunt poena
Subdiaconos iidem Patres , si post acceptam in ordinatione benedictionem sorde aliqua contaminentur. Ruodsi host vulnere, aiunt, deinceps fuerint sauciati , mox erunt sub paenitentiae oneribus usque ad extremam vitae Monasteriis religandi . Horremus scilicet aliis assueti moribus severitatem poenae: attamen
a sanctissimis iis Episcopis non modo quicquam non suisse unquam remissum legimus ex severitate illa , sed potius auctam iniues magis esse . Et sane post hiennium in prolem ipsam ita susceptam hanc serunt sententiam : Ruilibet ab Episeopo usque ad O set Subdiaconum deinceps, qui vel ex ancillae, let ex ingenuae dete 'i' stando eonnubio in bonore eonstituti fluos procreaverint,ilii quidem , ex quibus geniti probabuntur, canonica censura damnenis tur : proles autem aliena polistione nata non solum haereditatem parentum nunquam accipiet, sed etiam in servitutem ejus Eeelsae , de erius Sacerdotis , vel ministri ignominia nati sunt,
jure perenni manebunt. Quae profecto decreta sunt a Patribus , ut insignis interminatione poenae modum afferrent Clericorum incontinentiae hauddum proscriptae ab Hispaniis , ut aperte ostendunt eorum verba: Leuum multa super incontinentia ordiis ni Curicorum bactenus emanaverint sententiae Patrum. O nullatenus ipsorum reformari quiverit correctio morum cte. Estque haec lex postrema, quam ego viderim, hujus generis: tertius enim Canon Concilii Toletani XVI. huc non spectat; ita ut mihi persuadeam ut credam, Clerum Hispanum post annum continentiam adeo coluisse, ut hac super re nullam Episcopis molestiam amplius ingesserit. Nolim credi ad duo ista capita tonsurae , Sc cast imoniae Cle- IV.
ricorum data opera eorum mores reduxisse c quasi vero ingen- Hinc via nobistem vitiorum segetem extirpandam fuisse olim non perspexerim in tot Conciliis 3 ut duo illa dumtaxat curanda putem nostra ρfite finita 'retate . Ouamvis enim non dissitear, quod vestium S tonsurae moribus. antiquus rigor, & praesertim castimonia integra venerationem Clero , atque Ecclesiae sanctitatem compararet, quod votis omnibus optandum est: Ecclesiae nihilominus Hispanae antiquae moribus sic coarctor. Quandoquidem demtis nonnullis Ob Ecclesiasticorum inscitiam vitiis, conspirationibusque aliquibus adver-Disit jgoo by Cooste
165쪽
DIssERT. IU.sus Principem , de quibus alibi sum locutus , raro admodum de CAp. VI. pravatam in Hispaniis disciplinam sum assequutus septimo seeu Io, in quo nunc versor, quod ex Conciliis evidens cuique erit. Nec puto , quod depravationes alicubi semel emendatae, ad Cleritotius mores breviter describendos debeant adiberi . Huc acce citis. ωMiι. dit, quod de Ecclesiasticorum moribus praestantissimae Card. Aguirrii dissertationes suppetunt in collectione Conciliorum Hispaniae , qua quidem in re doctissimum Virum veneror, sumiamasque in ejus laudes effunderer , nisi veniendum mihi esset ad Iudicia,quo vocari videor a recensiti S nuper pinnis,ad continen dos in ossicio Clericos , synodaliter stabilitis . Certum siquidem, ac deliberatum habeo Hispaniarum Praesulibus praecipuam lauisdem vindicare, quae est Romanae Sedi constanter adhaesisse usique ad initia septimi seculi, nimirum , quoad gliscentibus in Italia bellis , ac Langobardorum saevitia in dies invalescente, neces.sitas illos coegit Ecclesias regere iuxta Decretales Pontificum Romanorum Epistolas , & Conciliorum Canones . Namque Imperii orientalis , Regumque Italiae , atque EXarchorum Ravenianae suspiciones , audacia , temeritas omnem Pontificibus libertatem scribendi, atque agendi abstulerant ἰ neque erat, cur Galliarum & Hispaniarum Reges alienae sortis periculum facerent, nisi aditus iis patuisset a Romano Pontifice , quemadmodum liquet multo post secisse Francos Carolinae stirpis ab eodem Pontifice invitatos . Praeterquam quod Gothorum Reges Imperii legum osores, Canonumque haud scientes quonam loco habuissent Legationes Episcoporum , si quae Romam saetae essent , ob Ecclesiastica negocia : quuin praesertim ad avertenda quaevis pericula cavendum suerit ab ipsis Episcopis sacra lege , ne ad alias C e. N. vI I. gentes quis se conferret PDeuit nune eoneordi sententia de cv. . nire , ut qu*quis in ordine Curieatus a maximo gradu usque minimum constitutus, in alienae gentis regionem se quacumque oceasione transduxerit, ut exinde superbiendo vel editum suum, .el quodlibet aliud videatur expetere , sive etiam quo genti Gothorum vel patriae vel regno speetaliter sub hae oee ione possit noeere cte. isse ita indubitanter omni honoris sui gradu privetur , ut locum ejus, in quo miniseraverat, alter continuo perpetim reaendum accipiat.
V. Quae quum ita sint, Scriptor Disciplinae veteris in magnam DuI gςηη admirationem coniicit, dum re non satis explorata , ductus Hispaniis. que Canonibus Conciliorum Hispaniae, inibi iudiciorum for
166쪽
mam ab illa diversam , quae vcre fuit, stabilivit. Siquidem Tho- Drssso. IV. massinus Africanis Conciliis quinto seculo celebratis inhaerens , CAp. UI. inde assirmat fluxisse in Hispaniam Afrorum judiciorum sormam: Ab Afris, inquit, ad Hispanos manarat tua judiciorum Canoia De Benef. P. .nicorum consuetudo , ct ad Concilium maxime Hispalense , ex quo in reIiquas fluxit Hispanias. Quae sane arguendi ratio per se ipsa corruit; nam postremum Carthaginense Concilium, quod
vulgo audit Carth. I r. anno 4as. celebrabatur, unde ad 6i9.
quum Hispalense II. est habitum, anni fere hiscentum elapsi sunt, spatium temporis, consuetudinis emanationi longe amplum. Praeterea iam vidimus suo loco , quae Hispanorum Iudiciorum forma esset quinto sextoque secuto,dum regnum tenuerunt Ariani . In causis enim minoribus Nicaeno adhaeserunt Concilio Episcopi, & in majoribus Sardicensi . Quamobrem ut certius aliisqn id de hac re assirmem , duplex mihi judiciorum genus, quorum uni aliud successerit, considerandum videtur . Primum scilicet quamdiu in vivis fuit S. Gregorius Magnus , qui sub initia seculi septimi supremum diem obiit; alterum post summi ejusdem
Pontificis mortem, quum ex supra allatis causis desiit omne comis mercium inter Hispanos Praesules, Romanumque Pontificem . Prosecto ex utroque Iudiciorum genere erit evidens, quod Thomassini conjectura levi haeret fundamento. Nam Gregorii tempore sorma eadem iudicandi obtinuit in Hispaniis, quam vidimus Sardicensibus decretis maxime accommodatam. Postea vero
nihil est opus ad Africana Concilia excurrere , ut Hispanam inde consuetudinem eruamus . Ouandoquidem praesto est Collectio
Veterum Canonum , qua utebantur Hispani, unde Graecorum , Cod. Vet. Can. Gallicanorum, Africanorum , suorumque Conciliorum decretis
usos eosdem esse in iudicando palam fit . Ouin etiam quum titulus Codicis vicesimus tertius de majoribus causis , si is de Episcoporum depositione, id solum praeseserat, quod in Sardicensi Concilio , & in duabus S. Innocentii Epistolis decretalibus sancitum fuit; solumque addat graecuin Canonem ex Collectione Maristini pro Diaconis Ac Presbyteris injuste excommunicatis , &can. 28. Concilii Toletani IV. de ordine quo depositi iterum ordinentur , protrahi longius posse primum Iudiciorum genus persuadet: tametsi exemplorum penuria me coegerit ad constituendos eius limites intra Gregorii Magni Pontificatum . Praesentissimum exemplum suppetit iudiciorum primi gene- . Vi
eis in depositione Ianuarii, S Stephani Episcoporum Hispaniae , 'c. . .
167쪽
DIssERT. IV. quae facta dicitur, Duce krsan provinciae Baeticae Comitiolo in. CAp. VI. stigante , dum sedes Hispalensis ob S. Leandri mortem vacabat, S ab Episcopis alieni Concilii, sive alterius Provinciae, quae om-tis. Ia. - .s. nia liquido constant ex Regestis S.Gregorii Magni; nam duplex, instructio ad Ioannem Desensorein , S hujus acta , utquumque extra suum locum congesta , dubium omne amovent. De Ducis violentia testantur acta : Subtiliter quaerere veritatem, st ut petitio ejus continet , transmissis Curicis a memoratis Discopis, una eum hominibus glorios Comitioli de Getesia fuerit violenter abstractus . Metropolitanam quoque Sedem vacasse fidem facit secunda Instructio Gregoriii: Contra baesi dictum fuerit , quia nee Metropolitanum babait nee Patriarebam . Eadeinqne docet, factam esse depositionem ab alterius provinciae Episcopis , continuo adjungens : Misendam es quia a Sede Apost stiea qua om-xium Ecclesiarum evat est, ea a baec audienda , ae dirimenda
fuerat , fiest praedictus Episeopas petiisse dignoscitur, qui Epia scopos alieni Coueilii judices habait omninosuspectos. Multam de
his esse controversiam omnes norunt; non enim constat, cujus-
nam sedis Episcopus esset Stephanus , neque a quibus Episcopistum Ianuarius Malacitanae Sedis Antistes , tum Stephanus inceristae , fuerint depositi. In uno tamen Conveniunt, quod uterque Episcopus Comitioii violentia dejectus, damnatusque est; quodque S. Pontifex Gregorius misso in Hispanias presbytero Ioanne Desens re, utriusque causam retractari iussit, probandam scilicet, improbandamve constituens latam contra illos sententiam,
modo servarentur leges sequi . Huiusmodi vero judicium ipsissimum illud esse , quod cum Osio Cordubensi congregati Patres e.. .s,ia βῆ di Dies decre erant, nil melius comprobat, quam Concilii. ἴ,. ' decretum . Duodsi is, qui rogat eausam suam iterum audiri , δε- precatione fua moverit Episcopum Romanum, si e Iutere suo presisterum mittat, erit in potestate Episcopi , quid velit, O qui aestimet. Et si deereverit mittendos ese , qui praesentes eum Est scopis judicent , habentes ejus autoritatem a quo destinati sunt,
erit in suo arbitrio . At enimvero cuinam persuasum esset, descivisse Hispanos Praesules Sacrorum Canonum retinentissimos ab ea iudicii sorma, quam Arianis rerum potientibus sequuti erant, postquam unanimes in Concilio Toletano III. deliberaverant, Sacros Canones & Decreta Pontificum servanda omnino esse λConc Πι. III. Permaneant, inquiunt, in suo vigore Conciliorum omnium coη
situta , simul cthnodieae sanctoram Praefutam Epipolae romanο-
168쪽
rum . Nullus deinceps ad promerendor honores Eeelesiastieor eou. DIsmo. U.
tra Canonum statuta aspiret indiguur; nihil ex hoe fiat, quod C p. VI. Saocti Patres spiritu Dei pleni sanxerunt debere non fieri . Esqui praesumserit , severitate priorum Canonum di Iagatur . Non erit abs re ex documento ipso latae a Ioanne sententiae VII. vliquid huc aflerre et quandoquidem ex antiqua Hispania suppetit Eeelesiasti eum iudicium istud iuxta Canones Sardicenses , ut Pe--JMinarii dinitus rejiciatur Thomassini doctrina, quam supra audivimus, Me m p. de consuetudine Afrorum in Hispaniis adoptata . Non enim praeoterit eruditos, quantae fuerint apud Asros distordiae , quum au dierunt Nicaenos laudari Canones deforma iudicii, quos ipsimon norant, tametsi ct Sardicenses Nicaenorum appendix sint.
Raam igitur , ait Joannes, ex deputatione, O jussione beatissimi, S. Gνειον. Rei . atque inpostoliet Domini mei Gregorii ego Foannes Defensor in- M. - ep-ς I. per Myanuarium Episcopum malacitauae eivitatis , ἰutar illos, ct
illas Episcopos euuitον resedissem , neeesse fuit hujusmodi causam praedicti yanuarii interua inquisitione discutere aeui
cum multa eontra se invicem , ficut gesta testantur, Objiserent, ad eonelusionis hune utraque partes aliquando terminum pervenerunt , petentes me de agnitit debere iudieare Ea qua contra eum statuta sunt , iiset iure non teneant, nee rite ut sint momenti, injusto tamen , O in'ma esse pronuneio , atqui
illos memorator Episeopor, qui postposita eonsideratione sacerdot Ii , in fratris praejudisium, atque eondemnationem injuste, Oeontra Dei timorem versati sunt, eondemnant , in Mo sterium reeipiendos ad agendam in tempus paenitentiam statuo , atque δε- eerno . Iuum vero , qui Deum antedicti sanctissimi Ianuarii eoπ-tra Derorum Canonum statuta, nequiter praesum sit invadere condemnans , privari Sacerdotio , ct ab omni Getesiastiso ordine removeri statuo . En praeclarissimum monumentum Dupinio, linque omnibus , qui Canones Sardicenses suo arbitratu interpretantur , objiciendum de Episcoporum depositione a Romano Pontifice per suum presbyterum cognita , Si rescissa r en Iudiciorum formam , quae apud Hispanos obtinuit vivente Gregorio Magno nullatenus ab ea diversam, quam sub Arianis regibus inibi viguisse comperimus. Quam profecto nisi ingruentia in Italia bella , Regumque Gothorum nulla cum republica Romanorum conjunctio postmodum abrupissent, haud necesse haberemus genus Iudiciorum novum in Hispaniis explorare , quum Regia potestas fuit adhibita majoribus causis componendis , Concilio-
169쪽
DISIART. IU. rumque autoritas deposuit , transtulitve Episcopos Romano CAp. VI. Pontifice inconsulto , quod quo jure secerint, quibusve aut Conis ciliorum , aut Romanorum Pontificum decretis inhaeserint, videndum modo est. Vm. Quamquam Thomasino adverser contendenti, quod Asri- Alterum Iudi--de Cieri eorum iudiciis consuetudo in Hispanias irrepserit; pri viri domi negare tamen non ausim, quin rem judiciariam Hispani Praesua noribus causis. les gesserint ad normam Canonum praecipue Africanorum t ita enim docent tituli Collectionis superius allati . Id vero tribui potius debet maiori copiae id genus Canonum , quos praesto ha huerunt Hispani ex Conciliis Africae, quam Iudiciorum imitatio-CM. Vet. Can. ni . Et sane titulo Codicis octavodecimo quatuor habentur . ' - nones Carthaginensium Conciliorum , quibus subditur Hispalen sis ille , unde imitationem hausit Thomassinus . Ii nihilominus si serio animadvertantur, parem Hispanorum consuetudinem non evincunt. Decernunt Africani Patres de numero certo Judicum in causis Episcoporum , Presbyterorum , Diaconorum . Cone. Caetb. . Si aliquam ea iam habuerit, a tribus vieinis Episcopis , si Di
Ur , ,' '' eonus est , arguatur : si Presbditer a sex : si Episcopus a duodecim
eonsaeerdotibus audiatur , idque decernunt tribus in Conciliis , non quidem habitis quinto seculo, ut vult Thomassinus , sed annis 349. 39 . S 42 s. ita ut unicum ad quinti seculi principia referatur . Talis est summa Africanorum huiusmodi iudiciorum: ut nimirum pro personis judicandis tres , sex, aut duodecim con gregarentur Episcopi viciniores , quod genus agendi nedum in Africa Episcopis frequentissima, nusquam provinciale Concilium redolet, Primates siquidem in Africae provinciis, alibi Metropolitas cum pluribus , paucioribusve comprovincialthus congrega tos Concilium fecisse quis ignorat ὶ Hispalense autem Concilium aperte agit de Synodo, neque vult ullum aut Diaconum , aut conc. Hi p. II. Presbyterum condemnari absque Concilior Nullus nostrum, in v si quit , siue ciueilii examine dejieiendam quemlibet presisterum, vel Diaconum putet . . . . Diseopus enim presbyteris, ac mini stris solus honorem dare potest, auferre solus non potes . Longe Cane. Tolet. v. etiam clarius loquuntur Patres Toletani IU. Discopas . Presbγ-ς P ter , aut Diaeonus , si a gradu suo injuste dejectus , in fecunda Synodo innocens reperiatur . Ouae satis sunt ad comprobandum, quod judicia Hispana ab Africanis diversa erant; nam Afri certum Judicum Ecclesiasticorum numerum extra Concilium in cauisss , praesertim minoribus , requirebant: Hispani vero incerto
170쪽
Iudicum numero contenti, majores minoresque causas Conci- DIssERT. IV liis cognoscendas demandabant. Quae sane agendi sorma iis Prae- CAP. VI.sulibus usque adeo arrisit, ut duplex Conciliorum genus Celeia Cinc. Tolet. IV,
brandum statuerint, ut dicebam alibi, Nationale in causis Fidei, aut publicae utilitatis Ecclesiae , S Provinciale in minoribus causis : idque Afrorum vere exemplo Reerunt, qui perinde statue- cinc.Mihv H. rant in Concilio Meleuitano II. eorum siquidem Concilia praesto '' habebant, unde Ecclesiae suae utilia decerperent.
Sentio , aliquid momenti mihi obiectum iri ad vindican- IX dam Thomassini doctrinam, seu coniecturam . Dicet namque p ,sulibζ u
hujusmodi propugnator e Codex Veterum Canonum , qui cer- hilitum jumtis tot argumentis S. Isidoro adscribitur , in eo titulo , quem Patrum Reg de numero Iudisum vocat, Canones illos Africanos laudat de tribus, sex, ac duodecim Iudicibus pro dignitate personae ju-- is.13. dicandae, ac eontinuo addit Canonem Hispalensem memoratum:
quum vero Concilio isti, necnon Toletano IV. ipse Isidorus praesederit, non est dubium quin Africae consuetudinem in Hispanias invexerit . Nil minus . Id nihilominus animadverti velim , quod quaecumque occurrunt in Codice Conciliorum localium decreta , non eo credi debent relata, ut quidquid definiunt, Hispanam disciplinam importet , quemadmodum Concilia oecuismenica , & Decretales Epistolae ; sed ut Distiplina ex tot depravationibus expurganda , Patrum regulis destituta ne videretur . Et sane S. Isidorus, & comprovinciales inter alia disciplinae vitia compertum habuerunt, quod presbyter iniuste depositus, missusque exulatum erat a suo Epistopo e cimperimat , in c- ΗΟ t I quiunt, quemdam presbterum a Pontifice suo Olim tritisse δε- 'e' iectum , O innoeentem ex illo eondemnatum . Quare frenandam credidit Concilium Episcoporum audaciam , ita ut deponi non possent presbyteri, & diaconi, absque Concilici r aitque se decernere juxta priscorum Patrum Decretum et Non sane quod trium, sexve Episcoporum viciniorum numerus juxta Asros, quos certe sequitur , Concilium esset ; sed quod inde suppete-hat exemplum depositionis Presbyteri , aut Diaconi non permissae uni Episcopo, idque erat satis ad condendum in Hispaniis
Canonem nullatenus adversantem Regulis Patrum . Quamobrem illud urgeo, sortasse ad nauseam , quod nequaquam Africana consuetudo ad Hispanos transiit, ut vult Thomassinus ;sed Canones suppeditavit, quibus Hispani Praesules inhaererent,