장음표시 사용
151쪽
DissERT.IU. currunt vestigia electionis Regiae ante Concilium Toletanum IV.CAp. V. - minime usurpentur de inon strandis iis , quae post Concilium idem evenerunt. Huiusmodi sunt quae in Concilio Barcinonensi an-Conc. Barcinom no s99. Reccaredo Rege deprehenduntur : Navi deineeps laico-cv I rum liceat ad Delesiasticos ordines praetermisso Cononum praef-xo tempore , aut per Gera Regalia , aut per consensionem Ceri, Deiplebis, veι per elestionem assensionemque Ponti eum, adsummum Saeerdotium aspirare, O provehi. Aliaque vestigia sunt laudatae nuper epistolae Braulionis , S Isidori : quae , ut patet, quin Electionibus Regia admisceretur autoritas dubitare non siis
nunt . Uerumtamen , mitto illud quaerere , num Reccaredo instauratae Ecclesiae auspici plus aequo indulserint grati animi causa illi Praesules, quod postea Reges successores sibi vindicaverint , omni procul dubio ademtum id omne est Regibus in Concilio Toletano IU. quum Episcopi omnes Isidoro praeside statuerunt, canonicas electiones instauratum iri: Nee ille deineus Sacerdos erit, quem nee merus, nec populus propria civitatis elegerit, vel autoritas metropolitani, vel Comprovincialium Sacerdotum assensio exquisivit. Quod decretum aperte pugnat cum ea Regiae electionis libertate , quade agitur in Concilio ΤΟ-letano XII. neque hariolari fas cuiquam esse puto, ita ut in Concilio IV. prudenter sileri autoritatem Regiam , ac perinde in XII. ius Cleri S populi, fidenter dicat. Scribendi enim id genus a reis hus facti removendum omnino est. Itaque alia erat Regia electio ante Concilium Toletanum IU. alia vero duodecimi Concilii
aevo, neutra iure utente aliquo . Prior tamen propius consuetudini universae Ecclesiae accedit, quippe quae Cleri & populi su
fragia nequaquam respuit: sed altera prorsus nova est,atque Augusteam usurnationem redoIet: quae praeterea Cleri populique jura antiquasse videtur, nullius autoritate Canonis , nulliusque Romani Pontificis decreti privilegio innixa , quod minime esse factum ab Augustis certum cinius . Quumque illius originem detexisse mihi Midear , dum primo Catholicorum Regum Recca redo eam convenire ostendi: simulque ei finem allatum esse in Concilio Toletano IU. compertum sit atque exploratum ς ad redivivam hanc Regiam Electionem indagandam me converto , de cuius conditione admodum diversa a priori illa satis Ioquitur Canon Concilii ΤοIetani XII XVJΙ. Ante Concilii huius tempora Regiam hanc autoritatem Vi- ω μν2 Et non istum Verba Canonis, ut monebam , demonstrant; ve
152쪽
rum etiam ex historia desectionis adversus Regem Wambanem DrasERT. IV luculenter agnoscitur . Ibi enim de Nemausensi Episcopo haec re- CAp. V. feruntur: In erius electione nullas ordo attenditur, nulla Prin- ctiones anti eipis, vel δMetropolitani definitio praestolatur. Unde nova assul-- gumget lux Electionibus Episcoporum hujus aevi . Inter Metropolitas nimirum , & Reges res tota erat, Cleri populique suffragiis antiquatis. Eapropter avertendis protelationis incommodis in t unum Toletanum ΜetropoIitam aliorum sollicitudo reclinlatur, disciplinae su inma nullatenus variata . Cujus rei originem assequuturi, ad septi in i , aut octavi Concilii tempora, sive ad Chin-dasvindi, ejusque filii ac successoris Reccesvindi regnum redeamus necesse est . Desectionum scilicet cujuscumque ordinis Dequentia , simoniacae ordinationes indeque non rari tumultus , ingenium utriusque Regis optimis nempe moribus atque institutis imbuendae Monarchiae cupidissimi , necnon conniventia
Praesulum mutui amoris ac reverentiae causa , non secus rem
habere persuassimum nobis esse volunt. Quod si Canone ab Episcopis constitutum , aut a Regibus lege cautum hac de re aliquis suspicetur , is enimvero nec pro summa Principum religione, nec pro Antistitum spectata doctrina , atque in S. Sedem reverentia facere mihi videtur . Quid Rem tanti momenti , totque inhaerentem decretis Conciliorum Romanorumque Pontificum , illi Praesules lata in contrarium lege convellerent Ad thimiamaterium ii Principes manum extenderent, sanctioraque Ecclesiae instituta suis sanctionibus antiquarent Non ea Catholicis Regibus indita mens; non ea Praesulibus audacia innata erat.
Eligebantur quidem Episcopi a Principibus, neque ipsi Episcopi,
ut antea in Galliis tactum erat, obstiterunt . Qui autem stetisset summa ea concordia Sacerdotii & Regni , quam in Hispaniis miramur , nisi datum esset Principibus, ut quae extra Ecclesiam erant, sua S ipsi autoritate subditis metuenda sulcirent 3 Caeterum quicquid aut datum , aut toleratum hujusnodi ab Ecclesia legitur, nequicquam legibus definitum quaeritur; ac proinde torqueat se quantum vult qui ex factis iura nititur deriuare, multa in provinciis praesertim longe dissitis dissicultas temporum produxit Apostolicae institutioni adversantia , quae, quamquam
diutissime tolerata , iuris tamen naturam non sunt adepta. Non ne Christi etiam vicarii confirmationem usurpatam prius a is Principibus, deinde mordicus retentam novimus Imperialis
153쪽
Dass8RT. IV. ctionibus Hispanorum Praesulum. Ante annum siquidem 6 CAP. V. , quum Concilium Toletanum IV. celebrabatur , Cleri populique. suffragiis Regiam autoritatem consuevisse accedere compertum est i post eum annum aliquandiu canonica electio citra Regis sus- fragiuin quodvis obtinuit: procedente autem tempore , haud-
dubie ob vitiosas saepe electiones obsoletis Cleri populique sunfragiis , Reges & Episcopi, atque horum loco Metropolitae sinisguli in sua provincia, instar erant Cleri totius , S populi : aepostreino Concilium Τoletanum XII. anno 68r . cujusvis Metro politae hac de re sollicitudinem in Regiae Urbis Metropolitana rejecit .
XVIII. Quod si electio Episcoporum tam varia suit in Hispaniis et
Consecrat . E- contra eorum consecratio una semper atque eadem custodita est,i . ID. Episcopis iis sanctissimis , ct juxta Cancinum , ac Decretalium ni eo . Epistolarum scientissimis ς tametsi Ecclesiae utilitas iis persuaserit, ut Toleti quaevis consecratio fieret, salvis Metropolitarum privilegiis , qui ultro concedebant iure dumtaxat consecratio nis , ut celerius populis crearetur Pastor . Quumque de hac disciplinae parte abunde dixerim principio capitis , rem hic non ociosam pertractare lubet, quam alibi adversus Pagium acerrime vindicabam , de die nimirum consecrationis Epi opalis cerinta afferens documenta, quae Pagii ejusdem axioma de ordinandis Episcopis die dominico, aut solenniori aliquo prorsus diruant . Duo tantum afferam documenta , tum quia satis supe que sunt ad hanc disciplinam Hispaniis asserendam per totum seculum septimum , tum quia illustriora iis peti nequaquam posisunt. Primum est , celebre id decretum Concilii Toletani IU. cui cone. Tolat. V. praesidebat egregius Ecclesiae Doctor S. Isidorus. Ab universiis,' aiunt Patres, Comprominetalibus Episcopis aut eerte a tribus in Sacerdotium die dominica eonferabitur . Alterum vero est Ca- non Concilii Caesaraugustani III. anno 69 i. celebrati, quod , quia proxime sequuntur calamitates Hispaniae , certissimus testis est disciplinae hujus ante Mauricam invasionem: neque aliud ipse Cupio , praeter certam disciplinae consecrationis Episcoporum doctrinam ante octavum seculum . Caesaraugustant igitur Patres Basilicarum consecrationem die dominico factum iri decernentes , argumento utuntur consecrationis Episcoporum , tanquam Gnc.Casar.III. maxime omnium firmo , his verbis r Si eryo quum quisque n
' δ' strum mortaliam ad faeerdotale promovetur officium, nullatenus
patimur, ut in reliquis diebus, ns tantum Dominieis festivita-
154쪽
tibus, i, qui honoris digni habentur Ulaio , in ordine prae ian- DIssERT. IV. tuae Getesiasteo; quonto magis ut Dei alasantia templa , qua CAP. V. ab hominibus fidelibus censentur honorifieanda, sine diebus dominicis prohibeantur consteran Quod sane documentum iis facile praeserendum , quae doctissimus Card. Noris adhibuit, quum Ηφ. Pel. lib. . dominicam diem consecrationi Episcoporum vindicavit in Ec--' Α elesia latina, adjungi velim illis, quae egomet adversus Antonium Pagium saepe attuli in notis ad librum Pontificalem , ut certo nunc demum sciatur, quod non solum Romani Pontifices unde omnis disciplina, velut ex puro fonte originem ducit; sed Episcopi omnes septem prioribus Ecclesiae seculis die Dominica ordinari consueverunt. Non enim levis momenti est aetates certas Episcoporum nosse ; hinc quippe praecipui rerum eventus pen dent , qui Ecclesiasticam illustrant historiam . Consecrationem Episcopalem tot sacris Canonibus, Roma- XIX. norumque Pontificum decretis stabilitam, ut ex Codice Veterum Canonum Hispana in Ecclesia celeberrimo habemus, eonsequi-U'u
tur caeremonia , sive ordo eius celebrandae . Atque utinam iste mae.
integer ad nos venisseti Uestigia ejus tantummodo ex Conciliis suppetunt, praesertim Promissionis , seu professionis fidei, quam faciebat consecrandus ; ct cautionis, nempe promissionis a priori diversae, quippe quae munus ipsum Episcopale spectabat: quin etiam juxta Diurnum Pontificum , scriptis mandabatur. Ouumque de iis eruditi recentiores disputent, ut antiquae consecrationis rationem in tot ordinum Codiei hus tum editis, tum M SS.& in diurno Pontificum extantem illustrent; mea etiam interest utramque breviter considerare in Hispaniis ante octavum seculum: nam postquam Saraceni expulsi inde sunt. nova iam passim obtinebat disciplina consecrationum , quae omnibus absoluta numeris in Pontificali Romano habetur. Argumento hujusmodi nullum affert praesidium Codex Veterum Canonum Ecclesiae His panae . Ex iis vero Conciliis, quorum nullus Canon relatus suit in Codicem, duo, Emeritense, S Toletanum XI. abunde agunt de utraque promissione: Emeritense siquidem anno 666. celebratum decernit: Ut tempore, quo Metropolitantis in Deum
Dei fuerit ordinatus Episcopus, placitum in nomine suorum eomprovinetalium Episcoporum Deiat et ut caste , sobrie, recteque vivat . Similiter edi quando eonfinit mἰ osse i in Retesiis, quibus praeesse poterint, fuerint ordinati , placitum faciant in πο-
mine Episcopi sui Metropolitani, ut eam, recte , edi sobrie via
155쪽
DissERT. lv. vant. Concilium vero Toletanum xl. Post annos novem celeisCAp. U. hratum non modo de Episcoporum, sed de omnium Ecclesiae Re C .e.GDι. xx. ctorum promissione statuit ἴ aeuamquom omuel, aiens, qui saerit cv. o. mancipantur ordinibus, canonicis regulis teneantur adstricti ;expedibile tamen est, ut promisionis Da vota sub cautione spondeant, quos ad pνomotionis gradus Ecelestostiea provehit diseipliana: solet enim plus timeri, quod singulariter povicetur , quam quod generali innexione coneιuditur . Et ideo placuit tale functo Concilio , ut unusquisque , qui ad Ecclesiasteos gradas es aeeeffarus, non ante honoris consecrationem occipiat, quam plaeiti
sui innodatione promittat, ut fidem catholicum Heera eordis devotione eustodiens , juste , ct pie vivere debeat, ct ut in uultis
operibus suis eanouisis regulis eontradicat, atque ut debitum per omnia honorem , atque obsequii reverentiam praeminentili unusquisque dependat.
XX, Recte hinc Scriptor veteris & novae Disciplinae primum exis μω ' μοῦ eulpit documentum promissionis obedientiae , quae in Pontificali I k,M' Romano audit Forma jaramenti . Verba ejus recito : In Hispa-De benes P. . nia ergo prima se explicuere documento expressae seu promissonis,
Metropolitanis in ipsa sui ordinatione. Nec parva hinc laus accedit Ecclesiae Hispanae, cujus optima tot instituta ipsis ex ejus ruderibus collecta in Galliis , immo ab Apostolica Sede adoptata ad universam postea Ecclesiam emanarunt. Aliquid tamen plus ego Uideo in allatis Canonibus , nam utramque promissionem in libro diurno Pontificum vulgatam valde perspicuam esse puto . Et sane primae illius promissionis character usque a Concilii Toletani ΙU. aetate cognitus , satis aperte promissionum diversita-Cone. Tolet.IV. tem praesesert: aeuando Fresisteri, vel Dacones per paroebias
u constituuntur, oportet, eos professionem Discopo suo Deere , ut easte pure vivant sub Dei timore , ut dum eos talis professio
religat, vitae sanctae disciplinam retineant . Promissio vero altera quam suis Metropolitanis Episcopi faciebant,non ipsa tantum in ordinatione fieri consuevit, sed qui minime consecrabantura suo Metropolita , post ordinationem eam facere tenebantur rcine. er.e.4. Tempore , ait Emeritense idem Concilium , quo ad Metropolitanum suum post suam venerint ordinationem, tale plaeitum noudisserant facere . Remque attingens propius Concilium Toleta-Gnc. Τοι. xl I. num XII. Ruatiter ejus autoritate , inquit, vel diseiplina instru- φρ' ' esus eondigne suscepta Sedis gubernacula teneat. Neque aliud in mihi
156쪽
mihi videor posse educere ab ipso illo cautionis exemplo , quod DI SERT.IV. in Diurno occurrit : Inter eaetera salubris instituta doctrinae , CAP. V. quibus me LI. Episcopum vos ad accipiendum, regendum- Diurn. . c. . que Discopatum Geloia M. Aerducere, atque informare dignati t-7esis drc. Quamobrem assirmare nullus dubito, quod utraque illa Promissio aut conjuncte, quum Episcopi ordinabantur a suo Metropolita , aut separatim , quum alibi consecrati ante suum Metropolitani se sistebant, ab iisdem fieri consuevit. Id mihi non licuit reperire , num Cautio illa , seu placitum, ipsum munus Episcopale spectans ab Hispanis Praesulibus mandaretur scripto I tametsi parum nostra interesse arbitror, utrovis modo fieret, dum summa eadem erat, & , quod majus, sollers adeo indagator disciplinae veteris fatetur, se huiusmodi promissionis prima documenta non alibi, quam in Hispaniis comperisse: unde Hispanae Ecclesiae gloria non parum accipit incrementum .
De Hispanorum Praesulum ossicio nihil attineret Verbo fa--f.icere , nisi aliquid huc reserendum esset de vitiis disciplinae Arianorum tempore t attamen de re eruditis non ignota aliquantu- per sec. vi I. alum loquar alia etiam de causa: quia scilicet caeterorum ordinum vitiis disciplis
ossicia singula in medium attuli, & quia rem Episcopalem quam ' PRygφxv 'fieri potest , magis integram, teneri cupio . Itaque Isidoro teste: G Episcopum pertinet hasiliearum eonsteratio , unctis altarit, E. IM M LAE . confectio chrismatis . Ipse praedicta osse;a ct ordines Ecclesiastieos 'ν 'constituit . Ipse Deras .irgines benedieit: dum prasit unusquisque insingulis, hie tamen est praeordinator in euntiis. Quinque ex his capitibus ullum esse violatum post S. Isidori tempora
monumentorum veterum nullum docet: antea vero EUenerant
Plura , quae Oportuit corrigi etiam post generalem detestationem haeresis. Neque id mirum : namque Ecclesiasticorum plerique morum ac disciplinae corruptelae insueverant, Praesulesque ut- Plurimum ignoratione insigni laborabant. Testa tur rem Concilium Hispalense II. S. Isidoro praeside anno 6i9. a detestata haeresi tricesimo . Deponit scilicet id Concilium presbyterum & Gne.HispaI. ItDiaconos duos , qui suo ipsorum Episcopo laborante oculis, benedictionem acceperant a presbytero , manum dumta Xat imponente Episcopo super eorum capita:& presbyterum ordinatorem condemnatum iri statuit, si superstes esset Deinde aliam depravationem disciplinae sugillat in Agapio Cordubensi Episcopo, qui presbyteris certis demandaverat, se absente erectionem al-13rium, & basilicarum consecrationem : Ruod quidem, inquiens, v 7-
157쪽
DissERT.IU. non est mirum id prae isse virum Geusastiea diseiplisae lana- CAP. U. rum , edi statim a seculari militia in sacerdotali minisserio dele
gatum . Uberiorem vero testem ejusdem rei habemus Isidorum ipsum , cuius in oculis & corruptela , S ignoratio erant : aeuo. De O . Mel. modo enim , exclamat, valebit secuIuris homo Deex dotis magiste- -- - - . Hum adimplere , cujus nec incium tenuit, nec disciplinam agno-wit Aut quid doeere poterit, quum ipse non didicit ne vero e cernimus plurimos ordinationem talibus facere, nee eligunt qui Gelsis prosint , sed quos vel ipsi amant, vel quorum sunt Missequiis de ianiti, vel pro quibus majorum quispiam rogaverit, orat deteriora dicam, qui ut ordinentur muneribus impetraverunt.
neeo de reIiquis . Alii Deeesores filios, vel parentes Detunt, Otonantur posteris Prasulatus relinquere dignitatem Interdum autem ct juxta meritam plebium , eliguntur personae Re- florum ; unde noverint populi, meriti fui fuisse regimen perversi suscepisse Ponti is . Ita se habebant res disciplinae Episcopalis , quum S. Isidorus suos de Ossiciis Ecclesie libros scribebat Fulgentio fratri . XXII. Hoc vero ex disciplinae corruptae , & ignorationis coenoso owA.-' ' sonte ossicii Episcoporum turbatio omnis prosecta est . Estque o ,.stitu a Dei optimi Maximi consilium summis laudibus efferendum, quippe sanctissimos duos Praesules Leandrum , & Isidorum dedit
Hispaniis , quorum primus Catholicam fidem revocavit; alter coeptum ab eodem opus de instauranda disciplina perfecit , atque Episcopale ossicium pessumdatum acerrime vindicavit. Nec vero fuit Isidoro negotium facile instauratio istaec: nam, tametsi statutum in Concilio Toletano III. erat de servandis Canonibus, S decretis Romanorum Pontificum ς tamen triginta iis annis, qui Concilium Hispalense II. praeiverant, extirpari omnino non potuerant disciplinae vitia, & ignoratio rerum Ecclesiae . Quamobrem non modo emendare facta , sed facienda docere opus fuit Conc.Hispaι.II Episcopos, Se presbyteros. ivumvis, ait Canon nuper lauda -
p 7 tus , eum Discopis plurima tuis c presbyteris) ministeriorum communis sit di pensatio ; quaedam novellis, ct Gelesiasticis Regulis sibi prohibita noverint: fient Presbterorum, Diacon inrum, ae Virginum consecratio; secat constitutio altaris , benedi-ino, vel unctio: siquidem non licere eis Gessam, vel altarium consecrare, nec per impositionem manus fidelibus baptizatis , veι conversis ex haeresi Paracutum spiritum tradere, nee ebri seonficere, nee ebrismate baptizatoram frontem signare; sed nee
158쪽
publiee quidem in Missa quemquam paenitentium r ecox eiliare ;DIssERT. IV nee formatas cuilibet ephtolas mittere. Notandum hἱc Obiter , CAP. U. quod indicati presbyteri sunt Chorcpiscopi , de quibus mox dicam . Ouin etiam longe post Hispalense Concilium , anno videlicet 633. tota Hispania restitutam novimus eam disciplinam tam multis decretis Concilii Toletani IV. cujus digestor fuit Sanctus
idem Praesul, praecipue capitibus I9.& as. quorum Verba non pigeat hic referri: In veteri lege, inquit, ab anno vigesimo quinto Cone. Tolet. . Levitae in tabernaculo servire mandantur, erius autoritatem in s. M.
Canonibus edi Sancti Patres sequuti sunt. Idos divinae legis Goneiliorum praee ii immemores, infantes ct pueros Levitarfacimus ante legitimam aetatem, ct ante experientiam vitae. Leoque ne alterius fiat a nobis ct divinae legis , ct Canonum admonemur sententiis . Sed Sigintiquinque annorum aetatis Leetita consecrentur , ct triginta Fresisteri ordinentur , ita ut fecundum prae tum inpostolicam probentur primum, ct si eminifrent, nullum crimen habentes. Alio autem ex indicatis capitibus cavetur , ne in sacramentorum saltem administratione presbyteri errent: Quando presisteri in parochiis ordinantur ,
libellum inficialem a Do Deerdote aeeipiant, ut ad Delesias sibi deputatas instructi Deeedant , ne per ignorantiam etiam in ipsis
divinis saeramentis ostendant. Hujusmodi multa videsis in eo dem Concilio , tum ut corruptam ex ignorantia disciplinam hauddum esse penitus instauratam intelligas , tum ut egregio Ecclesiae doctori S. Isidoro ejus instaurationem referri acceptam mecum sentias: quem tamen , inscitiae plena opuscula ei vindicando , aliqui disciplinae ignarum temere sugillarunt. Inter disciplinae Episcopalis vitia illud recensui, quod pres. XXIII, hyteri aliquot sibi usurpare erant ausi ossicium Episcoporum, eosque vocari aiebam Chorepiscopos , quorum conditionem zradium '
Hispanis notissimam audire oportet ex eodem Isidoro . morepi- Deo H. . .
scopi, inquit, ides Mearii Episeoporum, juxta quod Canone ς' ε' 'ipsi testantur , instituti sunt ad exemplum 7o. seniorum , ωmquam Meerdotes, propter sollicitudinem pauperum. Hi in vieis, O villis insitati gubernant sibi eommissas Relesias habentes Iliscentiam eonstituere Lectores , Subdiaconos, Exoreissas : Hrerh
seros autem, fi Diaeonos ordinare non audeant, praeter conis
fientiam Episcopi, in cujus rexione praeesse noscuntur : hi enima solo Episcopo Civitatis, eui adjacent, ordinantur . Quae quidem Isidoriana doctrina a sacris Canonibus Conciliorum NeΟ- Tom. II. S cae in Disitigod by GOrale
159쪽
DIsnRT. IV. caesariensis, Ancyritani, & Antiocheni desumta est , quos sanis CAp. v. ctus ille Doctor in suam Collectionem Veterum Canonum re tuis α. Vet. n. lerat. Quod ut verum sit, Antiocheni Canonis verba ipsa sunt
Ga u.aisita, rocitand e J n vicis, vel posse nibus Go=episcopi nomiisais tur , quamvis manus impositionem Di coporum peὸ ceperint, ct ut Episcopi conferati sint: tamen S. SInodo placuit, ut modum proprium recognoscant, ct gubernent sibi subjectas Ecclesias , earumque moderamine , curaque contentisint. Ordinent etiam Le- Hores , ct Subdiaconos, atque Exorciseas , quibus promotionesi αβ iant. Nec 'Presbterum vero , nec Diaconum audeant
ordinare , praeter Civitatis Episcopum, eui ipse eum poste ne subjectus est .... Gorepiscopum vero Civitatis Discopus ordinet , eui ille sufestus est. Postremis hisce verbis superiora illustrantur , ne fortasse consecrationem Chore piscopi cum Episcopali quis confunderet. Itaque recte Concilium Hispalense II. Chorepiscoporum usurpationes condemnat. Verum id Choreis piscoporum ossicium tum ex Codice Veterum Canonum, tum ex libris de offetis Ecclesiae satis notum in Hispaniis nolim vicis villisque Hispaniae omnibus quis adscriberet eadem prorsus ratione , qua in oriente eos fuisse constat. Nam ne illorum qui isdem nomen post praedictam disciplinae instaurationem invenitur , quidquid innumera documenta extent, quae septimi seculi Ecclesiam illustrent: immo potius Concilia praesertim Emeri ten-O, S Toletanum XII. testantur, quod Parochi, S Abhates Chorepiscoporum munere in vicis, & villis fungebantur . Praeterea S. Isidorus in saepe laudata epistola ad Laude edum , ossi- Cia omnium graduum recenset, ne verbum quidem faciens de
Chorepiscopis , subditque continuo : Ipse Episcopus praeditia eta ordines Deus astuos eonstituit. Ratio autem hujus rei ab Isidoro eodem redditur , quia nimirum Chorepiscopi, Sc ης ΗἰPH. I Presbyteri eadem prorsus autoritate pollebant . Relatum es nobis , aiebat cum Concilio comprovincialium Fratrum, Agapium Cordubensem Episcopum frequenter G orepiscopos, vel Presbte-νοι destinasse, qui tamen iuxta Canones unum Dnt. Ea propter si post instauratam disciplinam , Chorepiscoporum autoritatem omnem sensim obsolevisse dixerimus, nullum sane afferri poterit documentum , Quod nobis objiciatur : ac proinde Parochi illi, R Abbates, quos in vicis R villis munere illorum functos esse vidimus, aut plus aliquid autoritatis habuerint, quam meri Presbyteri, aut pari cum iisdem potestate suerint, certe nihil
160쪽
novi afferunt, quod ossiciis, institutisque enarratis objiciatur. Drisv T. IU. Unum ex iis ossiciis praeteriri non debet, quod nostri aevi disci-CAp. U. plinam spectans data opera reieci post gradus alios omnes , estique Psalmistatus ossicium . Inter eos gradus quos Laudesredum monuit Isidorus con- XXIV. stitui omnes ab Episcopo,Psalmista etiam recensetur . Hunc novi - ψει
mus appellari hodie uluin qui initiatur ἰ ol in Vero allicr se res illinoribu, de hahuit. Psalmista scilicet, S Cantor unum idemque erant, Con- mandar. solitu.
eilio Carthaginensi teste et Psalmissa, ides Gntor potest obsque ciis .c νιι. iv. seientia Episcopi ista jussione presbieri incium suscipere canin cap. Io.tandi. Cui profecto Canoni non adversatur Isidorus, dum constitui eos assirmat per Episcopum, ii siquidem non constituebant peculiarem gradum , sed ex minoribus eligebantur ut canendi ossicio fungerentur. Quare in libris de Ecclesiae ossiciis cum Carthaginensi Concilio concinens : Solent autem , inquit, ad hoc D. Eee sinetum etiam absque eonscientia Episcopi sola ju ne presbdite. lib. . c. 1 .ri eligi quinque, quos probabiles in cantandi arte esse eonstiterit. Qui autem extra aleam rem ponit , est Magnus Gregorius , dum Acta Concilii Romani reserens : In sancto , inquit, Roma S. Q. G. 4.sa Delesia, eui divina dispensatio praesse me votait, dudum conin v. . Detudo es maxime reprehensibilis exorta , ut quidam ad faeri altaris miniperium Cantores eligantur, ct in Diaeonatur ordia se eonstituti , mo Iationi vocis inserviant, quos ad praedicatiosis o tum , eleemosnarumque pudiam vacare eongruebat. Unis
de fit plerumque, ut ad sacrum minisserium dum blanda vox quaeritur, quari congrua vita negligatur , es Cantor miniuer Deum moribus stimulet, quam populam vocibus delectat. Rusἐn re praesenti decreto eonstituo, ut in sede haesueri altaris mi-ubiri eantare non debeant, solumque leti ionis Evangelieae o ettim inter Missarumsolennia exsolvant: psalmor vero ac resiquas Deliones censeo per Subdiaeones, vel si necessias fuerit , per minores ordines exbiberi . Hinc eth quod S. Isidorus tam in libris de ossiciis Ecclesiae, quam in Epistola ad Laude edum Psalmistas recenset pone Lectores , quippe quos in Hispaniis haud dubium est consuevisse eligi ex minoribus gradibus: quod ante Isidorum esse factum novimus in Concilio Laodiceno , a quo est decretum , ut non oporteat Lectores , aut Cantores orariis uti, ct ita Cone Laode. x
Iegere , ct psallere . In libro Ueterum Canonum Ecclesiae Hispanae, cui secundas, tertiasve post Isidori collectionem curas, accessisse vidimus, Psalmistae primi omnium recensentur . Id ve-S a ro