장음표시 사용
171쪽
nissp τ. IV. ante Hispalense Concilium, presbyterorum , aut diaconorum. CAp. VI. depositiones ad provinciale Concilium spectasse non invenies. X. Nec solas diaconorum presbyterorumque causas ad Conci- id ς lium deserti voluerunt Hispani Praesules , sed cuiusvis ordinise, uia omne, Clericos, laicosque causam aliquam habentes Ecclesiasticam ad
Melesiasticae. synodum advenire jusserunt: omnes autem, ajunt, qui causar nc Triet aoeistis Episeopor , aut Iudices, aut potenter , aut controquoslibet alios habere noscuntur ad idem Concilium concurrant,
O quaeumque examine Buodali a quibusIibet prave usurpata inveniuntur , Regii exequatoris instantia justi me bir , qui bus jura sunt, reformentur ἔ ita utpro eompellendis γudiethar vel secularibus ad Bnodum, etropolitani sudio idem executor a
Prineipe postuletur. Et infra eodem Canone agens Concilium de tempore , quum causae hujusmodi sunt audiendae, aperte eas declarat mere Ecclesiasticas , ne quis iterum scrupulus comitio. rum irreperet: Tunes ariquis quamcumque querelam, qua covintra Canonem agit, in audientiam sacerdotalem protulerit, non
prias ad aliud transeatur evitulum, nisi primum quae propositas actio terminetur. Nam eis presister aliquis, aut diaconur, veI Curieus , sis laicus de his qai foris steterint, Coneiliam pro qualibet re erediderit appellandum , Delesiae Metropolitana rehidiacono eausam suam intimet, edi Hu Coneilio deusnetet . Et tane tui ct introeundi, O proponendi licentia eoncedatur.
En rectissimum Ecclesiae eausarum Tribunal iuxta Patrum reg Ias ab Hispaniarum Episcopis constitutum. Personae conditionaturam causae nullatenus immutabat; modo Ecclesiastica esset , Iaicos etiam ad Concilium pertrahebat. Regius quidem Execu tor dabatur a Rege ; at dabatur Episcopis petentibus, tum ut laici prohiberentur Ecclesiasticum Tribunal declinare, tum ut iidem cogerentur Episcoporum sententiam exequutioni manda re . Secus hodie rem esse ex dispensatione Apostolicae sedis neminem latet . Uerumtamen tota illi errant via qui Principibus assentantes, Patrum regulis, seu 3ure niti autumant laicorum Tribunalia de Ecclesiasticis quibusvis negociis . Consuetudo ad summum illa poperit , ae Pontificia dispensatio consuetudine inhaerens eadem confirmavit. Catholicorum equidem Regum
caste integreque iura persequor seculo septimo , nihilque eorum silui, aut deinceps sileam , quae aut facta, aut iura illorum comprobant documentis certis. Nihilo tamen minus vix Reges ipsos aditum aliquando esse , quum nullum superius Tribunal superense Disitigod by CO dile
172쪽
e videbatur, ob dissicultates praedictas veniendi Romam , lucu- DIssERT. IU. lanter ostendam paulo infra. CAP. VI . Ouum vero tam frequenter Concilia non h bere t V s ut -hi. .... cause omnes Ecclesiasticorum expendi in iis possent : idcirco Clericis, S Monachis sua non deerant Tribunalia , juxta Cano- noribus causis. num , & decretorum S. Sed is definita , pro prima , S secunda instantia . Si enim ex Clericis , aut Monachis alicui ad provinciae suae Metropolitam, veluti ad I ribunal Episcopali majus, libuisset appellare, proprii Episcopi silebat autoritas , quamdiu causa penitus retractaretur . Ruieumque ex Gericis, veι -- c.TM.xDI. nachis causam contra propriam Episcopum habens, ad Metropo litanum suum causaturus aecesserit, son ante debet a proprio Episcopo exeommunieationis sententia praedamnari, quam per judicium Metropolitani sui atrum dignus excommunicatione habeatur, possit agnosci, Quin etiam a Metropolita ipso appellare erat licitum ad alienae provinciae Metropolitam , ut patet ex eodem Canone . Ruod etiam ct inter Metropolitanos convenit observari ; si praegravatus quis a Metropolitano proprio ad asterius provineiae Metropolitam molesiam pressura sua unoscendam detulerit. Atque id quidem genus confugii ad alienum
Metropolitam in tertia instantia , negotii aliquid facesit , nam 4 . a Concilio Chalcedonensi non parum abludit. Statuerat siquidem Oecumenicum illud Concilium t Ruod si adversus ejusdem cine. Chalaia provincia Metropolitauum Episcopas , vel Curicus habet que- s. relam , petat aut Primatem Diseesis , aut Iedem Regiae urbis Cpolitanae , O apud ipsam judieetur . Quamquam enim ad huius Canonis autoritatem quod attinet, sentio Cum Lupo Lova niensi, qui Hincmari Remensis doctrinam amplectitur assirmantis , hunc Canonem ad Anatolii Cp. Episcopi ambitum pertinere , qui tres Dioeceses autocephalas a suis praedecessoribus usurpatas, sibi , tamquam legitima possessione, asserere studebat, ideoque a S. Leone Magno fuisse proscriptum et Hispana nihilominus judicia reputans , ipsissimum hunc Canonem relatum video in eorum Codicem et ita tamen ut loco ad Primatem Diseeesit , positum sid ad Miaeesis Episcopos, per quos facile indicatur Nationale Concilium . Quare ab Hispanis nil contra Regulas institutum videretur, si Causas in prima instantia ad Episco-Pum , in secunda ad Metropolitam, S in tertia ad Nationale Concilium deserendas statuissent. At, praeterquam quod a Metropolita uno ad alium eundum statuunt, continuo prosequun
173쪽
DISSERT. IV. tur: ut si inauditus a duobus Metropolitanis, ad Re or auis CAP. VI. ditas negotia sua perlaturus accesserit et Eaque propter supremum Causae Iudicem videntur Regem constituere , quod est omnino contrarium Ecclesiae regulis . Novi equidem ex S. Isidoro, quanti esset potestas Regia apud Hispanos in Ecclesiae rebus tuberri ineque, nisi multum fallor , eam supra descripsi utens Isidori ejusdem Verbis , quae hic recitanda iterum puto : Pν-cipes seeuia nonnumquam inti a Ecclesiam potuiatis adepta euia mina tenent, ut per eamdem potestatem disciplinam Gelasiosti- eam muniant. Caterum intra Getesiam potestates neeessaria non
essent; nisi ut quod non praevalet Deerdos sisere per doctrinae sermonem , Potestas boe impleat per disciplina terrorem . Quia
tamen allatus Canon Toletanus sua illa provocatione ad secuniadum Metropolitam , indeque ad Regem turbare videtur Patrum Regulas , tum de hac nova sorma judicii post sententiam Metropolitae proprii, tum de Regia potestate supremi instar iudicii
adhibita quaestionem instaurari oportet. . XII. Genus hoc judicii, quod provocationem ad alienum Μe- Ouo jur tropolitam admittit, estque idcirco ab ea iudiciorum forma ., Mia phoia quam S. Isidorus stabiliverat nonnihil diverium , videtur de prio ad alienu. sumtum ab antiqua Africae disciplina , quam probe norunt Hispani ex octo Conciliorum Carthaginensium decretis , quot e . rum in collectione recensebantur. Et vero Concilium Milevita-Conc.Mikv.II. num II. statuit: ut presbieri , diaeoni, vel eaeteri inferiores
v. . . Curiei in eausis, qaas habuerint, si de iudiciis Episcoporum suorum quesi fuerint, vieinι Episcopi eos audiant , ct inter eos quidquid es finiant, adhibiti ab eis eum consensu Episeoporum Dorum. Iuod si ab eis provocandum putaverint, non provo cent nisi ad Africana Coneisia, vel ad Primates provinciaram
suarum . Quo ex decreto , tametsi provocatio a Metropolita ad Metropolitam non emicet; tribus tamen instantiis judicia tria, ut apud Hispanos , decerni non videt nemo . Neque hinc abluindere Concilium Chalcedonense , cuius exemplum in suum codicia. Vet. Cau. cem retulerant, verba ipsa docent, quae inibi laudantur : Nam
ιψ si si eontra ipsius provinciae Episcopam, aut contra gMetropolitanum habuerit Episcopus, vel Curieus, ad viseeesis Episcopos pergat. Videtur, inquam, desumtum ab Afrorum veteri disciplina novum hoc judicii genus ; non enim persuasum mihi umquam erit, ut credam quod Hispani Praesules c usque adeo inhaerentes Patrum Regulis,ut ne generale quidem Concilium sextum, iisdem
174쪽
qst intum, ut diximus, inexploratum, cumque aliorum qua- DIssFRT. IV. tuor generalium decretis non collatum acceperint inauditum CAp. VI. antea judicii genus , Regulisque ipsis Patrum contrarium stabi- cine. TH. xIT. Iire se crediderint. Huc accedit, quod ante biennium Toletano Episcopo totius Hispaniae Primati priWilegium ordinandi EpiscO- ea=.ε. pos toto in Catholico Regno unanimes concesserant, idemque in Concilio XIII. confirmarant; quin etiam permi fisse ei viden cine.TM.xII1. tur , ut causas majores Gognosceret: REam poenam, aientes , μ' etiam merebuntur excipere qui exortor contra se clamores negotioram , admoniti a Metropolitauo distulerint emendare, atque
compescere , aut si admoniti , ut ad judicium primae sedis acee-
dant , aut per se noluerint properare , aut vader suos neglexerint legaliter informatos dirigere . Nihilo tamen minus quanta quanta sit Africanorum Canonum similitudo cum Toletano isto decreto , hac etiam occasione , ut alias fecisse eos dixi, non obscure demonstrarunt Hispani Praesules , quam necessaria est Romanae sedis sollicitudo, ubi aliquid novum vel in disciplina decernendum occurrit . Certe si itidem facilis ad S.Sedem accensus fuisset , decretum specie cum regulis Patrum haud pugnans, re autem illis contrarium , condere non essent ausi . Minus contrarium revera est quod de recursu ad Regem statuunt, nisi a duobus Metropolitis causa finiatur . Paradoxis delectari credar primo adspectu, dum minus ad- XIII. versari aio sacris Canonibus recursum Regium , quam pro Voca in Recurius ad Retionem a Metropolita ad Metropolitam . Ouandoquidem utut gς i
Canone stabilita non inveniatur haec provocatio , Innumer eX-tant Canones, qui Clericos vetant adsecularia iudicia recurrere . Ouamobrem plus peccasse videntur Hispani Regiam inserendo autoritatem causis Ecclesiasticis , quam cognitionem illam novi generis committendo Metropolitae alieno. Bene id quidem , si aut Regem illi Episcopi, aut Regios Magistratus constituissent Iudices Causarum Ecclesiae . Seeus autem res habet; estque evi in dens ex eorum decretis tum ante agnitum Toletanum Primatum in Concilio Toletano XII. anno 68 i. tum post id temporis . Etenim quum ii nullam in Hispaniis dignitatem Metropolitica maiorem agnoscerent, ne Metropolitas nulli Ohnoxios relinquerent, ita ut peccare impune possent, apud Regem eosdem accusatum 'iri decreverant: Ruodsi talia Episeopus agere tentet, Cone, Tolet, I x. Metropolitano ejus Me insinuare proeurent. Si autem metro-ς ρ 'politanus talia gerat, Istos Me auribus intimare non differant . - Tom.II. V Post Distrigod by Cooste
175쪽
DIssERT. IU. Post agnitum vero Primatum , quamquam Rexios auditas non CAp. VI. sileant, iudicium tamen Primaesedis, non autem Regium no-
ωκε. Tia. x I. minant, ut patet ex nuper allatis Canonibus . Qua super re.
- quum in Galliis quoque obtinuerit sub imperio Caroli Magni, exemplo haud dubie ex Hispaniis petito , ita eruditissimus Tho De bon . P. t. massinus loquitur e Dilucidum est, nullas tam Frimates Geleiab . c. As, n. .sa Gallicana praefuisse , quum post Episcopi sententiam a Metropolitano eonfirmatam, ad Restem confugerent, qui locum oeviees mirabili quadam ratione implebat Exarchi, seu Primatis.
Sed veri me addi illud quoque potest , non esias bie partet sustinere Regem, quam dvocati, o defensoris Canonum ἔ ex quo illud exurgit, ut judicii Episeoporum , ct Metropolitarum
executorem Mot. Ouod si haec de Galliae Regibus assirmantur centum amplius annis post Hispanam disciplinam : multo magis de Catholicis eadem Regibus asserentur, quos vidimus nil sibi arrogasse unquam in Ecclesia , aut siquid ulli arrogarunt, sen. tentiae Episcoporum fuisse obnoxios . Hispani vero Praesules quidnam aliud suis Regibus concessissent , si Patrum Regulis prohibebantur id gerere Z Concilii praesertim Mileuitani ΙΙ. decreto deponendus erat qui secularia iudicia peteret, omni autem poena carebat qui a Principe Ecclesiasticum iudicium expetebat tConc.Mileu.II FIaeuit, ut quicumque ab Imperatore cognitiovem judiciorum γρ Τρ' pablicorum petit, bonore proprio privetur . Si autem Disc ο- te judicium ab Imperatore postulaverit, vibit ei obsit. Huc igitur collineat Hispanorum recursus ad Rexias aures post Metropolitae sententiam , ut Regia autoritate Iudices Episcopos deputet . qui negotiis finem imponant. Idque non modo cum Patrum regulis nullatenus pugnat,sed etiam iisdem inhaeret:ac praeterea est maximum concordiae sacerdotii, R Regni argumentum. XIV. Notari hic equidem velim, quod ante Toletanum Conei-
.i' εἴ). a. tium in quo uni versi Hispaniarum Episcopi Regiae Sedis Meia
commereti est tropolitam Verum Regni Primatem agnoverunt, nihil aliud filii S. Sede . recursus ille ad Regem, quam incerto Episcoporum judicio se iubiicere e postea Mero, Conciliis certissime Toletanis causam suam examinandam proponere, & ad Regem confugere idem esse caepit . Itaque eo dirigebantur omnia Hispanorum Praesulum consilia , ut Causae Ecclesiasticae supremi instar Tribunalis Concilia Toletana , seu nationalia venerarentur. Attamen frustra quis conatur eXprimere aut Regum usurpationem , aut disciplinae stabilitatem ex ista agendi ratione , neutrum quippe
176쪽
evincet . Unanimes Sacerdotes & Reges Eeclesiae rerum satage- DIssgRT.IU bant : abrupto inter Apostolicam Sedem , S eos Episcopos CAp. VI. commercio , hellorum ac simultatum causa , nullus S. Sedis vi carius rerum summam suscipiebat, atque eventuum admonebat Romanum Pontificem , ut recte omnia procederent, nihilque
ab Ecelesiae Capite dissideret, quod rerum potientibus Arianis. ae Gregorio Magno superstite factum erat; sed sacrorum Canonum , ac Pontificiorum decretorum autoritate regebantur omnia . Peccatum quandoque est in disciplina, id vero in rem iudicatam non transiit, immo in rerum instauratione post expulsos Mauros , pristinum disciplinae robur feracius emersit S. Seiadis auxilio . Siquid dubium in fide pronunciatum est , viam Christus aperuit ad visibile Ecclesiae Caput Vicarium suum , quo doctrina hinc infallibilis peteretur , ut vidimus, quum de Apologetico Juliani de tribus substantiis agebamus: ceteris , qua erant doctrina , & sanctimonia Episcopi, pro temporum difficultate, satis apposite prospexerunt. Caeterum quicquid factum in Hispaniis legitur post S. Gregorii mortem usque ad Saracenorum
invasonem ope veterum Canonum , ad distiplinam quod attinet , nonnisi temere usurpatur ad Ecclesiae universae disciplinam eruendam , quae S. Sedis, Conciliorumque posteriorum autoriistate, locorum ac temporum conditione spectata , varias idenistidem mutationes accepit. Sintque haec satis de minoribus cauis
sis, quarum judicia iuxta veterem illam consuetudinem exposui. Aliquid nunc dicendum restat de majoribus , qua respiciunt Episcopos , quarum aliquid intermixtum minoribus neces.sario delibavimus.
Iudicia Episcoporum Hispaniae ad duo omnino capita re- rudi rό;
ducuntur; ad depositionem videlicet, ac translationem. De-seo orum H s positionum duo exempla suppetunt, quae satis superque comis paniae raprobant rectam hac in re disciplinam eorum Praesulum . Pota j0M
mius Bracarensis, S Sisbertus Toletanus, Metropolitae ambo δ'' 'in Coneiliis dejiciuntur, ut praecipiunt Canones, & Decreta Pontificum, quibus, ut saepe diximus, inhaerebant Hispani per seculum septimum . Potam ius fuit rite depositus in Concilio Toletano x. Judices erant isti Metropolitae , S Episcopi, nequaquam admissis presbyteris, qui vices gerentes suorum Praesulum Concilio intererant e Solitarie tantum, secretimque adu- Conc. Tolet. T.
natis Fontificibus Dei , praedi Iam Episcopum adesse eoram uoia D. r δ' bis Delmas. Videsis caetera indicato loco ; inde enim evidens
177쪽
Quae erat cli-kiplina septem prior. se l. S. Gregor. ibi.
tibi erit, tum rite, atque iure Episcopos pronunciasse depositionis sententiam , tum Metropolitam ipsum depositu in , longe ut quereretur dejectionem suam , ultro fassum esse incontinentiam , quae causa depositionis erat in Hispaniis. Quare Spoenitentia ab eo suscepta usque ad ultimum vitae terminum . Fructuosus in eodem Concilio fit Episcopus Bracarensis . Multo vehementior sententia est , quam Patres Concilii Toletani XUI. . tulerunt adversus Sisbertum Toletanum Primatem Majestatis reum. Non enim dignitate solum , ct honore est dejectus, juxta veteres Canones ; sed juxta peculiares Hispaniae leges communione etiam privatus , rebus omnibus spoliatus, per istu uinque in exilium pulsus suit : in perpetui exilii ergastula relegatus . Estque hic animadvertendum , quod, non sortuito uterque Episcopus sententiae acquiescens , provocare neglexit ad Regiam mansuetudinem , ut Concilio alii suam ipsorum caulam in secunda instantia cognoscendam committeret, ut moris suisse vidimus in Hispaniis : sed necessario quievit: Concilia enim nationalia erant, nec superior Iudex , interdicto ad Romanum Pontificem aditu , inveniri poterat ; ipsumque iudicium omni majus excentione fuerat . Nec sunt quaerendae appellationes, ubi rite recteque iacta omnia constat . Subjiciam Romana: Sedis sententiam de rite deponendo Episcopo, ut Hispanorum quies sit apertior. Florentius Tauritanae Ecclesiae Episcopus, iniuste depositus exulabat. Ea propter S. Gregorius Magnus, re cognita , sic Salonitanum Archiepiscopum compellat: Nuuciatum nobis es a quibusdam , fuisse eum in eausis criminalibus aecusatum: at nullis eanonicis probationibus exquisitis , nee Saeerdotalis Concilii praveniente sedisio , eum ab honoris o eio non jurg, sed autoritate depositum. Ruia ergo non potes quemquam Episcopatus gradu, nisi jusis ex eausis eoneors Sacerdo tum summovere sententia, hortamur maternitatem vestram, urpraefatum virum ex eodem , in quod detrusus es , ejiei faetatis
exilio, eausamque ejus Episcopali disceptistione perquiri ; ct si
in his in quibus seensatur eanonica fuerit probatione convictus, canon ea proeul dubio es ultione pustendus . Eadem prorsus urget, atque impense curanda iubet Subdiacono suo Antonino , quem illuc de S. Sed is more delegaverat, ut Canonum , ac Decretalium Epistolarum custodiae invigilaret. Deinde subjungit : Sin autem generati 'erit iudicio a solutus, nee eum deinceps eujuslibet praejudieio DHaeere per
178쪽
wἰttas , ct praefatae rex disericta tuae sollicitudinis resimantur DissERT. IV.i fantia . Necesse est ergo, ut quanto graviora talium nego- CAP. VI.eiorum perpendis pondera, tanto ea maturiori, vigilantiorique studeas executione complere . Neminem praeterit, quod non solum Metropolitarum , sed omnium quoque Episcoporum causae criminales in prima etiam instantia ab antiquissimis temporibus Romano Pontifici sunt reservatae; ita enim schismata , si monia, aliaeque causae, quas inter Metropolitarum , si Deo placet , aliquorum impotentia persuaserunt S. Sedi, ut fieret, ne Ecclesia Petro , ejusque successoribus a Christo commendata pessum iret. Verum nostri instituti non est originem , causasque hujusmodi disciplinae octavo seculo immutatae nunc referre . Id Pro comperto , atque explorato haberi volumus, quod ante Saracenorum irruptionem in Hispanias , disciplina inibi observata in causis quibuscumque Episcoporum , secundum Canones S decreta Pontificum Romanorum , sic tum obtinebat, Appellationibus dumtaxat ad S. Sedem reservatis , quemadmodum Sardicensis Concilii Canonibus declaratur . Quamobrem quidquid novi occurrit in Hispanis depositionibus , quas audivimus rite actas, est depositio Sisberti Primatis Toletani, unde aperiste conjicimus Primatum hunc non esse ejus generis, quod dignitatem constituit mediam inter Metropolitam, & Romanum Pontificem, sive, ut pro longioris aevi ingenio loquar , majorem Patriarcham . At quum de hoc Prima tu sim insta Ioquuturus speciali capite , unum tantummodo h c dicam , quod Primas TOIetanus in Hispaniis natus per eadem illa tempora , quum nullum erat commercium iis Praesulibus cum Romano Pontifice , etiamsi aliorum Primatum , seu Exarchorum iure omni fruitus esset.
quia a Romano Pontifice nedum institutus , confirmatus nequaquam fuerat, rite a Metropolitis & Episcopis in Concilio con gregatis in prima instantia fuisset depositus inconsulta Romana Sede . Quod saepe in Oriente factum esse constat liquido . Ab judiciis disjungendae non videntur translationes Episco- XVII. Porum , tum quia causae istae, ut caeterae in Conciliis discutieban Τr mlixisse
tur , tum quia cum depositionibus nuper allatis , ut cum cauti S Conei liis fi.j
effectus , coniunctae sunt. Et sane Fructuosus Potamio suffectus , solitae. ex Dum tensi Sede Episcopali ad Metropolitanam Bracarensem est translatus : S Felix loco Sisberti renunciatus Primas Hispaniarum . ex Hispalensi Metropolitana Sede, ad Regiam Prima tialem Toletanam translatus suit. In Concilio autem Toleta in
179쪽
DIsssar. IV. no XUI. eodem post dictam translationem aliae duae sunt taliae, CAP. VI. Bracarensis nempe Metropolitae ad Hispalensein sedem , & Por- tucalensis Antistitis ad Bracarensem . Quae quidem translationes si serio expendantur, contrariae prorsus Uidentur Sacris Canoni-hus , Roinanorumque Pontificum decretis, quorum vim ingentem collegerat S. Isidorus , ut videre est in Codice Veterum Ca-Cod. 0L. Can. nonum. Nullus enim ex translatis Episcopis, ad nobiliorem , di Eb- tis s3- gnioremque sedem non transiit. De Hispalensi nihil dico; nam Regia aderat voluntas in translatione illius ad Toletanum Pri-Cone. Tol. xvi. matum e Seeundum praeleiatonem , atque autoritatem vomini
φερ' ' nostri, per quem in praeteritis jussit, Felicem Hispalensis sedis Episcopum de praeditia sede Toletana , jure debito euram ferre,
nostro eam in postmodum reservans decreto firmandum . Quae , ut suo loco diximus , in Hispaniis invaluerat per ea tempora ubiereandi erant Episcopi. Huc accedit Cleri populique consensus, ut nihil desit Canonicae electioni: Ob id, prosequitur Concilium, nos eum consensa Curi, ae populi ad Gelam Sedem Toletanam
pertinentis praedictum Felieem Episivam de Hispalens sede inmutanam sedem eanonice transducimur . At translationes aliae videntur inquam contrariae Sacris Canonibus . Enimvero praetereo Cleri populique desideratum assensum , nam privilegio Concilii Toletani XII. utentes Toletanus Primas , ct Rex constituebant Episcopos tota Hispania) quaenam urgebat necessitas tres eos Episcopos in meliorem locum transferendi Certe in rebus tanto a nobis dissitis intervallo pronunciari vix potest. Si nihilominus dixero , quod Hispani Praesules Romani Pontificis carenistes ope aliquando a recto tramite deflexerunt, nihil novi attulero . Satis est supra indicatum Codicis titulum usurpare oculis, ut meam in sententiam eatur pedibus .mm. Praesentius quoque argumentum suppetit ex Hispania duo. A dis eiulina bus elapsis seculis, antequam Monarchia in Hispania eadem sta- - .1 4. bilita , Romanis insensi esse coeperint Reges Gothi. Illuc quaeso reflectantur oculi. Hirineum e sua sede in Barcinonensem tranS. - latum esse aiebat Hilaro Papae Ascanius Metropolita Tarraco- . pra dis 3. nensis, violatosque Nicaenos Canones id prohibentes ; eaque propter se asserebat coniugere ad Apostolicam Sedem , unde nihil errore , verba ejus sunt, nihil praesumtione, sed Ponti alitotam deliberatione percipitur . Hilarus vero corruptela hujusmodi vehementer incensus depositionem minitatur Hirineo , nisi relicta Barcinonensi Sede ad suam antiquam revertatur: Leuod
180쪽
FHirineus Episeopus ad Deummsaam , deposito improbitatis DissERT. IV. ambitu redire neglexerit; quod ei non iudieio , sed bamauitate CAp. VI. praestabitur , removendum se ab EpiscopaIl eonsorrio esse cognoseat . Oui autem secus decerneret Romanus Pontifex, tot suorum Praedecessorum decretis, totque Conciliorum Canonibus translationes improbantibus ξ Eosdein scilicet Canones , eadem
que decreta ab Isidoro in laudatum saepe Codicem relata Hispatii haud violassent impune . si ad Rom. Sedem patuisset aditus; ad Romanam inquam Sedem, quae tamdiu post horribile id iudicium
vidit,quo Formosus jam mortuus exautoratus est,quia Portuensi relicta Ecclesia ad Romanam evectus fuerat. Non me latet, Scriptores optimos damnare transmigrationem Episcoporum spontaneam ς translationem vero ob iustas causas in Conciliis provincialibus expendendas non solum non improbare , sed etiam acerrime vindicare . His equidem do manus victas, quum praesertim innumeris , quae hinc inde congesserunt , exemplis consutandis immorari non vacet. Id tamen affirmo , quod Idispaniarum Episcopi post Isidori tempora, utquumque suorum Praedecessorum exemplis admoniti . totque Decretorum S Canonum autoritate prohibiti transferre Fratres de civitate ignobiliori ad nobiliorem aliam, unico in Concilio, inexplorata necessitate Sedium , ad tres nobiliores sedes totidem Episcopos transistulerunt , raro apud antiquitatem exemplo , immo nullo . Hinc
vero consuetudinem disciplinae illius aevi eduxisse , quia ita factum invenitur , probandumne , an improbandum sit , disceptari ab iis cupio , quorum magis interest praecipuum istud caput. Certe Ascanius Tarraconensis Motropolita quinti seculi , de Concilii huius Toletani, S de alterius item Toletani antiquioris facto sententiam proferens, eo liber transferri Episcopo diceret, quod necessario silebat S. Sedes . Perinde in aliis aliquot fidei, ac disciplinae rebus factum esse jam vidimus eadem
Equidem praeceps ruere in hanc opinionem fortasse Vide r. o.. nisi ex Codice illo Isidoriano proferam Concilii alicujus Cano 4 . o,ii itenem quo mea inhaereant. Non invitus igitur a Damasi , Leonis, Onomnae pro-
Gelasii, Hilari Epistolis meretalibus ibi laudatis abstineam ma- - nus : Graeca , Africana , Gallica , Hispana Concilia omittam labens ς uno tantum Canone non praetermisso ex Africanis Conciliis , qui ita se habet: Di Episeopas de Me Deo ignobili ad uoli- G c Carib. 3V lem per ambitionem nos transeat, nee quisquam inferioris ordinis Disit jgoo by Cooste