장음표시 사용
191쪽
D1Λεκτ. IU. 2uod pretis eisdem fundatoribus, Rectores ibidem praesumse-CAp. VII. rit Episcopus ordinare , ct ordinationem suam irritam ese noverit , ct ad verecundiam sui alios in eorum loco , quos iidem usi
fundatores condignos elegerint, ordinari . Quae postrema verba emendandis Episcoporum excessibus , ut principio erant professi Patres , ita decernendum suisse luce clarius ostendunt. Equidem penitus assequutus mihi esse videor eorum mentem , qui ius ει tronatus inde educunt. Institutione haud dissi initi illud reputantes, ejusdemque originem quam fieri pollit altiorem aucupanistes , in localis hujus Concilii Canonem offendunt, rerumque eventubus sus deque habitis, Toletanis Patribus appingunt, quae
nec constituerunt, nec constituere omnino poterant. Pensius , oro , animadvertant quae in eo Concilio decernuntur, necneis gligant causas, quae Canonem pepererunt. Facultas ea conceditur solis Fundatoribus , ne eorum quidem filiis comprehensis in Canone et de Monasteriis , ac Parochialthus Ecclesiis agitur, quae Episcopis omnino suberant, neque institui ab alio poterant, quod enucleatius ostendam in dissertatione de Monasteriis; ac denique arbitrio Fundatorum permittitur praesentatio idonearum personarum , quae non modo Parochiis , sed etiam Monasteriis praeficiantur , vita tantum superstite .
m. Ex tribus his capitibus primum & tertium , jus Patronatus. ITH.I prorsus eXcludunt, modo ejus natura consi retur attentius tm, e eessum neque est aliud canonica ea facultas, quam merum privilegium Fundatoribus Fundatoribus Ecclesiarum in provincia Carthaginensi concessum Eccl. in pro . ad cohibendos Episcoporum excessus, miserationis dumta Xat,
S aequitatis intuitu: quod scilicet cum fundatore ipso habebat finem . Ad caput alterum quod spectat, nec Parochiales Ecclesiae, nec Monasteria ulla praesentationem Abhatum & Parochorum a laicis landatoribus factam tulissent, absque disciplinae omnis excidio . Quumque incredibile prorsus sit, quod Eugenius Metropolita Toletanus eiusque Comprovinciales legem tulerint a Metropolitis Episcopisque aliis improbandam, utpote sacris contrariam Canonibus et quid sibi velit haec Rectorum praesentatio tam pro Monasteriis, quam pro Parochialibus Ecclesis , quae tertio capite indicatur, aut saltem Fundatorum consensus in Reinctoribus eligendis per Episcopum , facile assequemur spectata causa , qua se moveri ajunt Episcopi . a'num sepe, inquiunt,' solitum etiam illa quae non debentur, prece supplieationis , O viquodammodo extorqueri doloris : quanto magis ct fine obstaculo
192쪽
eoueeri debent exquisita simul-oraine juris, O dolore eo asonis Fundatores igitur Basilicarum aliquot in provincia Carthaginensi , quae postmodo Episcopali autoritate in Monasteria ,
S Parochiales Ecclesias evaserant, aegre serentes , quod quae ipsi pro redemtione animarum obtulerant, aliena negligentia coria tuissent, supplices ad coetum Episcopalem accessere, obtinueruntque, ut non modo Basilicarum , quas fundaverant sarta tecta si- hi, quoad viverent, permitterentur ; sed ut Rectorum quoque electio ipsis invitis non fieret , quod utique privilegium ad omnes ejus provinciae sun datores se extendit. Longe vero , ut limitatum adeo privilegium Fundatoribus solis Carthaginensibus concessum, ad Hispaniae provincias caeteras transserre quis ponsit, e contrario Concilium Toletanum Nationale X. anno post
celebratum, pristinam in Hispaniis disciplinam obtinere testatur, qua juhebantur Episcopi Monachos ad eonve/fationem sanctam praemonere , Abbates, otiaque inficia instituere , atque extra regulam facta corrigere ς neque aliud sibi usurpare eontra instituta Canonum illicita praesumtione. Et sane dolet id Concilium , nonnullos Episcopos praecepti Apostolici ita esse immemores, ut quibusdam Monasteriis, Foroebialibusque Bessis aut sua consanguinitatis personas aut sui favoris participes iniquum saepe
taant in Fralatum et pomamque interminatur depositionis huiusmodi personis , atque annuae excommunicationis Episcopis id praestare deinceps ausis . De interventu autem Fundatoris neque hic , neque alibi ulla occurrit mentio , ut Canones evolvenisti patens erit, quod satis superque est ad affirmandum, quod privilegium e re nata concessum aliquibus Fundatoribus in una provincia , vita dumtaxat superstite, vix, immo ne vix quidem attendi debet . De iure illo Patronatus tum laicali tum Ecclesiastico sequio.ribus seculis nato, quod sacris tot legibus nulli eruditorum ignotis nititur , nihil dicam et nimio enim intervallo disiungitur vetus Ecclesia Hispana ab iis temporibus, quum revixit in aliqua ex iisdem provinciis , quas omnes Monarchia Gothorum amplectebatur . Quadringentis lare annis sub iugo Saracenorum gemuisse eam quis nescit totidemque annis non modo patronatum, interim natum, nosci non potuisse, sed ne landationem quidem ullam inibi. factam esse quem praeterit Z Ad vetera igitur tempora , seu ad septimum redeamus seculum , quum neque Ecclesiastici, neque laici Patronatus iure Ecclesiae bona turbaban-Y a tur,
Cone. Tolet. v. capri I. Cone. Tolet. x. cap. I a
193쪽
tur , sed omnimoda in potestate erant Episcoporum, quorum aliquot eadem abutentes in ordinem redactos audivimus Ouum iaque aliquantulum digressi inde simus, non erit abs re Nationalis Concilii Canone sundationum ejus aetatis ingenium memoria reia petere . Sic quidam contra Canonum autoritatem Ecclesias , quas ad caverunt , postulant consecrari, ut dotem , quam eidem Dis elepια eontulerint, censeant ad Episcopi ordinationem non pertianere . nod fusium taliter in praeterito corrigatur, ut in futurone fiat prohibeatur , ct omnia seeundum constitutionem antiquam ad Discopi Ordinationem , ct potestatem pertineant . Haec vero Episcoporum Hispaniae potestas in Ecclesiastica omnia hoiana suae Dioecesis, certis ut vidimus circumscripta erat limitibus, adeo ut nec vendere , nec distrahere, nec donare ex iis aliquid, fas iisdem esset: praeterea dispensatio ipsa eorumdem bonorum tam caute facienda erat, ut semel, R iterum a S. Isidoro in provinciali primum , deinde in Nationali Concilio sancitum suerit, nefas esse Episcopo rem Ecclesiasticam administrare per se solum.
Si quis Episcopus posthae sine testimonio oeconomi rem Delesiasti-
egm crediderit gubernan2am, ut eoutemtor Canonum Chalce donensium fraudator Ecclesiasticarum rerum a Christo jaῶ-eabitur reus, ct ciuellio manebit obnoxius . Sic cum suis Comprovincialibus Isidorus . Toletanum vero Concilium S. eodem viro Praeside: Eos , inquit, quos ineonomos Graeci appellant, boc est qui viee Episcoporum res Ecclesiastieas tramni stetit S. Sunodus Galaedonensis instituit, omnes Discopos de proprio Gero ad rexendas Ecclesias habere oportet. Dui deinceps contemserit, obnoxias ejusdem magni Concilii erit. Haec ad rectam Episcoporum administrationem quod attinet. Recitanda modo sunt ex eodem Canone Hispalensi quae cum argumento sint conjunctiora , Codice Veterum Canonum duce , qui his verbis citat laudatum Canonem : De smeonomis, ne ex lateis eonstituantur. Sen tentia autem ejus haec est : Unusiaisque Discopus fecundum GaDeianensium Patrum deereta ex proprio Claro meonomammbi eonstituat. Indecorum enim es Dicam esse Georium Episcopi, ct seculares in Ecclesia judicare . . . . . Si quis Episcopus psboc Ecclesiasteam rem per laicalem procurationem elexerit adminia strandam , ut contemtor Canonum, a Christo iudicabitur reus . Guae quum ita sint , quisnam erit tanta sagacitate praeditus , ut jura Patronatus ista in Hispaniarum antiquitate deprehendat Perfunctorie videar huc advocasse ciconomos , qui Patr
194쪽
nos excluderent, nisi prolatis singulis eorum muneribus, quem - DISIERT. IV. Cumque aditum Patronatui ad Hispanam antiquitatem interclu- CAp. VII.
dam . Quaobrem juvat ex celebri illa S. Isidori epistola ad Lau- defredum Cordubensem huc transmovere quicquid oeconomi isti .
ex Clero desumti autoritatis habuerint in Ecclesiae bonis. Ad S. Isid. ep. ad oeconomum , inquit, pertinet reparatio Basilicarum, atque eon in Laudes
structio : actiones Ecclesiae in judieiis vel in proferendo , vel in
respondeudo : tributi quoque aeceptio ct rationes eorum, qua inferuntur : cura urorum, culturae vinearum : causa possessionum, er servitialium , stipendia Curicorum , Viduarum , ct aevolarum pauperum , dispensatio vestimenti, ct victus domesticorum , Gericorum , servitialium quoque rtificum' quα omnia eum jussu er arhitrio fui Episcopi ab eo complentur . Sic Isidorus Laudefredo interroganti de ossicio oeconomi. Itaque praedia omnia , R Basilicae, essent eae landatae ab Ecclesiasticis , sive a laicis , caeteraque omnia ad Sconomi curam pertinebant ἰ nihilque erat ad Cathedrales Ecclesias spectans , cuius non illi satagerent; qua quidem ex parte ceaque erat maxima , nam quaecumque a Fidelibus donabantur, ad Episcopos eorumque Ecclesias perpetuo attinere jam novimus praetensus ille Patronatus siet. Monasteriis sane , & Parochialibus Ecclesiis , quibus Perpetuo afferebantur quaecumque aut ab Episcopo , aut a Fundatoribus semel tributa suerant, sui erant privati reditus, qui Episcopali, aut laicali largitione coaluerant, legeque cautum erat, quid inde Episcopis proveniret, atque inter tributa ab cicon
mo exigenda recensebatur . Tertiam partem omnium rerum cuiusvis Parochiae ad Episcopum pertinere testatur Concilium Toletanum I U. Constitutum est a praesenti Coneilio , Discopos ita Cone. Glet. v. Dioeceser c sic vocari Parochias per id tempus liquet ) suas re- ς 'gere , ut nihil ex earum jure praestimant auferre ; sed juxta priorum autoritatem Coneiliorum tam de oblationibus , quam de δε- eimis , tributis , ac frugibus tertiam eonsequantur . Et multo antea Tarraconense eadem docuerat: Si qua forte basilica repercine l. Tarracita fuerit destituta, ordinatione ipsius reparari pracipiatur, quia ς p tertia pars ex omnibus , per antiquam traditionem , ut accipiatur ab Episcopis novimus statutam . Hac vero ex tertia parte, quae apud alias gentes quarta , pro rerum divisione appellabatur , instauratio Ecclesiarum earumdem curanda erat ab Episcopo per suum oeconomum . Hinc est , quod aliquorum incuriam damnatam novimus in ConcilioTol.IX.sollicitudinem Fundatori
195쪽
Disssar. IV. bu S demandando , ut instaurationem cPuta ex tertia ea honorum CAp. VII. Parte ) curarent fieri teinpestive , avertendis Basilicarum exei diis r quo singulari exemplo perperam jus Patronatus exprimi, reclamante sacra omni antiquitate , contendimus, & , si Deo placet, demonstravimus .
n. Nunc, quoniam Occasione patronatus reiiciendi ab antiqua Tertia pars P. Hispania , Tertiarum , ut audiunt, meminimus , operae pretium ν hi h d D seeero , si de ipsis Tertiis , quae post Maurorum expulsionem , , bii 'aliam sortitae sunt conditionem , luculenter dicam aliquid pro EcclesiaeHispanae antiquitate,quade agimuS.Antequam Leovigildi Regis Arianorum ultimi praepotentia Suevorum Regnum extingueretur, Martini graecorum Canonum coiectoris industria Sreligionem, S disciplinam Ecclesiasticam in Gallaecia instaura tam esse suo loco diximus . Itaque lubet ex hac provincia exoriadium ducere . occurrit primum Canon Concilii Bracarens s Ι. tui sub Metropolita Lucretio aderat vir idem doctissimus , tunc Dumiensis Episcopus , conceptis his verbis definiens de Tertiis i ncit. Erae. r. Fiacuit, ut de rebus Geusameis tres aqua fiant portiones, ἐδε δρ 7, es Episcopi ana , alia Curicorum , tertia in recuperatione, vel
In luminariis Getesiae; de qua parte si e Archipresister , seveArebidiaeOnus tuam administrans Episcopo faciat rationem. Unde liquet tum quaenam esset tertia illa pars, quam antiqua traditione inhaerere ait Concilium Tarraconense, ct qua contentos esse volebat Episcopos Toletanum IV , tum quis esset suturus Tertiarum usus. At propius accedamus ad septimi finem seculi, quae res & ad brevitatem aptior , & ad reliquas res providentior mihi erit. Concilium Toletanum XUI. anno 693. cecine. Tu. xvi. lebratum de Tertiis ita decernit: Tertia, quas antiqui Canones
cap. . de Paroebiis suis habendas Episeopis censuerunt; si ear ex xendas erediderint, ab ipsis Episcopis diruta Gelesiae reparentur : si
vero eas maluerint eedere, ab earumdem Dessarum cultoribus,
sub cura ct sollieitudiue sui Ponti eis, reparatio iisdem basilia eis adbibenda est . Duod si omnes Ecelsa aut incolumes fuerint,
aut qua diruta erant, reparata extiterinc, secundum antiquorum Cauonam instituta, tertias sibi debitas unusquisque Episcopus assequi,si voluerit, saeuitas sibi omnimodo erit. Quid desideratur illustrius p Antiquissima Tertiarum institutio in Hispaniis usque adeo adnexa erat Ecclesiarum reparationi, & iuxta potestati Episcoporum, ut seu ab Episcopo, puta per ipsius oeconomum , seu a Rectoribus Ecclesiarum cum voluntate, & cura
196쪽
Epi scopi, adhibendae essent ad eum finem , si Ecclesiarum necessi- DissERT. IV.tas id exigeret: sin autem reparationis minus indigentes Eccle- CAP. VII. sae essent, haud in ipsarum potestate Tertiae remanerent, invito Episcopo, cui aeque erat liberum eas exigere, ac remittere . Hanc bonorum Ecclesiae portionem omnino aequalem alterutriisque ad Episcopum , Clerumque spectanti, egie voluerunt antiqui Canones, quantumvislibet in immensum ea excrevissent septimo seculo exeunte e quia scilicet quidquid supererat instaurationi unius Basilicae, instaurandae alii magis inopi , aut pauperum sublev. ndae egestati ab Episcopo , in cujus potestate erant Tertiae , destinabatur; sicque Ecclesia tum formalis , tum materialis ad Dei laudem erigebatur. Ouod sane arbitrium Episcoporum circa Tertias aut eXi- XII. gendaS , aut relinquendas, aut exactas impendendas in alius Ecclesiae utilitatem, non ego meis ex thecis edu i , sede ipsi. alii indutael. Conciliis Toletanis juxta meum morem Concilium siquidem Toletanum IX. tametsi non provinciale , ideoque ad solam Cartha ginensem provinciam pertinens , sic decernit: stuum praeteritis sanctionibus uotissimum habeatur, quae de rebus parochialium Ecclesiarum pars Discopo eonferatur , opportune duximus decerinnendum , uis Discopus tertiam quam de rebus eisum fanilione paterna sibi debitam novit, aut ipsi Fecusa , cujus res Use potescit, aut alteri Gelsa , cui eleperit, eonferre decreverit, Olieitum maneat, ct irrevocabile robur ejus sententia ferat. Quid sibi velint Patres Emeritenses undecimo anno post ΤOletanum Concilium IX. congregati, Christi videlicet 666. dum Tertiae hujus notionem aliquanto aliam nobis praebent, assequi mente non Possum et quum tamen quidquid ipsi decernunt, in
idem recidat , pono ob omnium oculos eorum decretum: Bene, cρης
inquiunt, disposuit Divina gratia , quidquid unaquaque Ecclesia a fidelibus conlatum est, habeat. Priscis quippe Canonibus erat decretam, ut Episcopus de Farochitanis Ecelsis tertiam sequeretur, eui sua plenissime suffieere possunt . Flaeuit huic Sancto Concilio, ut nautis FroΦineiae Lusitania Discopus sententia b ur terminum exeedat, nee a qualibet Faroebitana Fcelsa tertiam auferre praesumat: sed quidquid exinde consequi potuerat, totum in reparationem Usarum basilicaram proficiat. Omnes vero supradicti presisteri, qui .irtatem habuerint, Discopo suo placitum Deiant, at reparare Feelsas sibi eommissas intendant. Equidem nisi Concilii Nationalis Toletani XVI. de
197쪽
DIssERT. IV. creto superius allato disciplinam Tertiarum tota Idispania obti-CAp. VII. nentium edocerer , non invita abriperer Minerva in eorum opinionem , qui nullo provinciarum discrimine, nullaque earum ratione habita , quidquid in Hispaniis ubi libet locorum statutum inveniunt, ad universam ejus Ecclesiae consuetudinem trahunt. Verum continuata ea Tertiarum disciplina inulto post Lusitanorum decretum , mihi persuadet, ut credam , perinde eos prospexisse incommodis parochialium Ecclesiarum negando Teriatiam Episcopis , ac olim lacerant Toletani concedendo Fundatoribus , ut hasilicarum satagerent, quas fundaverant. Caeterum quam prudentius reparationi Ecclesiarum consultum fuerit concedendo Tertias Episcopis , quam negando , iidem Lusitani Patres ostendunt, nam Ecclesias inopes in nuper recitato Canone misericordiae Episcoporum commendant: Ecclesia tamen, aiunt, , qua mundiales res nullas babent , sollicitudine , intentione, ct
dispositione Episcopali ut ratio permiserit habeant reparationem . Quod sane confugium non erat opus , si Tertiae arbitrio Episcoporum relictae erant, ut earum subsidio uterentur, si quando inopes reparari Ecclesias oportebat, quod secit Concilium Toletanum IX. permittens Episcopo, ut Tertiam impenderet pro qualibet basilicarum reparatione. XIII. Silentio praeteriri non debet aliud Lusitanorum decretum Talis enim erat de oblationibus fieri solitis per dies sestos; nonnihil enim di Dejus insti crepat a Nationalis Concilii Toletani IV. Canone superius laucine. Tolet. Iv. dato. In eo siquidem tripertita divisio fieri praecipitur juxta priorum autoritatem Conciliorum, tam de oblationibus, quam de decimis , tributis, ac frutibus. Patres autem Emeritensesqua praedictas oblationes , tripertito dividundas decernunt in Ecclesiis parochialibus, ut in Cathedralibus , Toletano Canonicineia. Emeris. minime adhaerent. Statuimus , inquiunt, in nostris Gelsis ,
v. q. vel civitatibus hoc esse servandum , ut quidquid peeuniae o fidelibus in Gelesia fuerit oblatum , fideliser eouectum maneat, Oonservatum, fideiater Episcopo praesentetur; qualiter exindo tres partes fiant aequales , unam Episeopus habeat, ct alteram Presbditeri Diacones inibi deservientes consequantur, ct inter se , ut Gynitas ct ordo poposcerit, dividant: tertia vero αδ- Laeonibus , ct ciericis tribuatur , ut a Primiclero, juxta quod
in inmis eos praeseit esse intentos, ita singulis dispensetur. Similis forma ct de Paroebitanis presbuteris in Relesiis iliis a Deo creditis erit servanda. Haec profecto , ad Parochiales Ecclesias quod Disiti Corale
198쪽
quod spectat, procedunt; nam quae tertia pars Episcopo dehe-DrsssRT.I V. batur , tametsi alio Canone nuper recitato constituatur , ut pe-CAp. VII. nes presbyteros remaneat; in Ecclesiae tamen instauratione im pendi eam oportebat. Quod vero ad Cathedrales attinet, tripertita ea divisione saginari videntur Presbyteri, Diaconi, Subia diaeoni & Clerici, quos inter dividebantur partes duae aequales uni illi Episcoporum, instauratione Ecclesiae prorsus neglecta equum caeteroqui, ut Bracarensi Canone sumus edocti, pars unica inter omnem Clerum dividenda esset, duabus caeteris ad Episcopum , & ad Ecclesiam pertinentibus. Praeterquam quod nomprorsus videtur disciplina illa , qua Subdiaconi cum Clericis ad miscentur , subjiciunturque Primi certo; nova inquam in Hispaniis, ut constat ex superius dictis de Subdiaconis . Immo Isido rus inquiens: rebidiaconus imperat Subdiaconibus; Et: GL S. Uta. v. arilectam peeuniam de eommunione ipse aecipit, ct Episcopo defert, L η Ur Curteis partes proprias ipse diseribait, novitatem Lusitanae disciplinae luculentiorem reddit; nam Primicerio Subdiaconos, R distributionem eriplans, assirmat, quod ad eumdem pertinent colyti, ct Exoreissae, Psalmistae, atque Lectores. Itaque quod-
quumque hae de re suis in Ecclesiis servatum iri sanxerunt Emeiaritenses, neque ad reliquas Hispaniarum provincias transferri debet , quod recte iidem admonent , statuimus , in nostris Eealesiis , vel Civitatibus hoc esse servandum', neque ullatenus laedit Tertiarum institutionem pro instaurandis Ecclesiis laudabiliter lactam , acerrime vindicatam , ac usque ad invasionem Mauricam constantissime in Nationali Concilio confirmatam; quod satis est pro re nostra . Neminem latet, hona Ecclesiarum omnia in quatuor par- XIV tes dividi consuevisse in Occidente ab antiquissima memoria , QER P iquamquam primum hujus rei decretum tribuatur Simplicio Pa-πVitidi . pae, quod postea confirmatum Constat a Gelasio . Quin etiam batur in tertia ignotum id partitionis genus non fuisse Hispanis testatur Codex MCloe. Veterum Canonum qui habet: Di de redditibus Gelesiae , O ob-cod. Vet. Gn. latione fidelium quatuor portiones fieri debeant. Decretum Gelaia ni 3 7.fli generale tit. 29. eap. 84. Nihilominus quum primam Collectionem Canonum habuerit Hispania eam, quam secit Martinus Bracarensis ex Orientis Conciliis , quae hujusmodi divisionis nihil habent; eodemque Martino praesente , sortasse etiam suggerente , constituerit Bracarense Concilium I, tres faciendas esse portiones aequales, ut vidimus, detestata postmodum haeresi tota
199쪽
DissxRτ.IU. Hispania , ac subinde abrupto cum Romanis Pontificibus eom-CAp. VII. mercio , trina ea dimensio invaluit, neque aliam ullam in antiquitate illius Ecclesiae reperire est. Nec tamen propterea suam defuisse partem pauperibus , quoniam siletur, quis putet . Episcopi enimvero , quorum in potestate omnia erant, quae ad E clesiam pertinuerunt, idcirco tertiam partem ex Parochialibus etiam Ecclesiis colligebant instaurationis non indigentibus , non ut abundarent, pinguioresque heredes relinquerent, quod Canonibus erat vetitum , sed ut liberaliores in pauperes fierent, quorum curam iis incumbere , ossicium oeconomi palam facit . Ea propter ex bonis Ecclesiae aliquid non solum Clericis , sed &laicis pauperibus , sub praestatione tradere consueverunt, quod ne.ritia. I x. patet ex Concilio Toletano IX. Si Sacerdos, vel Miniper de re-cυ s. bus Delesiae suae quippiam alleui sub praestationis obtentu concedat , in serie instrumenti eausum praestiti evidenter exponat: ut
ex hoe aut juste eonfecta transaelio innotescat, aut fraus incomis peteus, qua latet, appareat. Aliter vero pro hujus negotii causa deineeps scriptura confecta non valeat. Et Concilium Agathense, cujus Canones saepe occurrunt in Codice Hispano, decreverat
GM.Agaibaa aliquanto Clarius e Minusculas vero res, aut Delesia minus uti-ies , c puta terrulas seu agellos peregrinis vel Curicis , sareo jure Ecclesiae , in usum praestari permittimus. Nec praetermitten da mihi sunt Nationalis Concilii Toletani quarti verba de ea isdem re, ut consuetudo generalis Hispaniarum teneatur . SI Gη - ut V. enim , inquit, Gerieis , seu Monachis, vel peregrinis, aut quam
' i'' tibet neeessitatem fusinentibus pro solo religionis intuitu in usum res selesiasticae Iargiuntur , quanto magis cte. Itaque ha nova laude non pigeat prosequi Hispaniarum Episcopos, qui nimirum quaecumque Ecclesiae bona , non in partes quatuor, ut reliquum occidens , at in solas tres iudicarunt dividenda , praetermissa ea , quae erat in pauperes eroganda, ut subsidium abundantius ii acciperent ab Episcopis , ct Clericis , qui scilicet norant Ecclesiae honorum ingenium. Idque tum quia est notissimu in & nobis seris posteris , tum quia a nostro abhorret dicendi genere , haud videtur hic explanandum et tametsi scriptorem integrum non dedeceat suadere , ut serio aestimetur ab iis , quicumque mas opes patrimonio pauperum , ac pretio Peccatorum ampliores redditas non ignorat.1--; AM .CRxholiςi quidem Reges huius rei naturam usque adeo sunt
nosum' taru assequuti , ut Clerum omnem voluerint esse immunem ab inse-
200쪽
rendo in Regium aerarium ex Ecclesiasticis suis redditibus quic- Dismar.IV. quam . Extatque Nationalis Concilii decretum de eadem re val- CAp. VII. de perspicuum. Fraeipiente, aiunt Toletani Patres, Domino Canc. Tolet. lv. nosero , atque Excellentissimo Si euando Rege, id eo tituit San v 47 Etum Concilium , ut omnes ingenui Gerici pro officio religionis ab omni publiea indictione atque Iabore habeantur immunes, at, liberi Deo serviant, nullaque praepediti necessitate ab Getesiasti- eis ossiciis retrabantur. Solos invenio Episcopos, exeunte seculo septimo , suis Regibus contribuere aliquid consuevisse , quia scilicet fundi, possessionesque Cathedralium eo usque excreverant , ut pro patrice, ac gentis incolumitate etiam Principi sub ministranda non deessent. Nullum vero Canonem hac de re condiderunt , quia scilicet voluntate id, non jure faciendum norunt. Quod sane constat ex Egi canis Regis petitione frustrata a Patrihus Concilii Toletani XVI. quam hic recitandam puto; inde enim multa suppetunt ad rem istam illustrandam: Et hoc, inquit, ciri. N. xvi. honorificentia vestra promulgare curabit , ut nemo Estiycoporum pras pro Regiis inquisitionuus exhibendis, Parochialiam Eecusarum jura contingat, nee quascumque exinde inquistiones, aut erectiones exigere audeat; sed de praesis I uarum Sedium Rexioeulmini solita perquisitionum obsequia deferat, nihilque de rebus earumdem paroebialium Geusarum causa stipendii e uspiam dare praesumat. Duod si feeerit, duorum mensum spatio exeommunieari se noverit. Hinc non minus emicat Regia pietas , qua parochiales Ecclesiae a contribuendo immunes declarantur,quam consuetudo Hispana , qua scilicet Cathedrales Regi aliquid persolvebant de Ecclesiae bonis . Namque hic Egicanis amor in parochiales hauddubie originem duxerit ex Parochorum querelis renuentium subire onus contributionum: ac proinde petitio Regia non est de nova ferenda lege, sed de moderanda exactionum consuetudine , ita ut sola Cathedralium praedia contributioni Regiae essent obnoxia , quia nempe ampli Ora , atque opulentio ra . Episcopi igitur , incertum quando coeperint, suo Principi contribuebant sponte , nec ullum reperire erit decretum ab iisdem factum sive ante, sive post Regiam hanc petitionem , quo Ecclesiarum praedia , antiquis Canonibus repugnantibus , tributorum oneri subjicerentur. Audivimur, aiebat Francorum Rein S, Gregor. Reg. gibus Gregorius , quia Delsarum praedia tributa naue prae ι - 7. mi. 3.