장음표시 사용
241쪽
serendum sentiret, ct clarissimi iIlius aevi scriptores uberrime testarentur, quanti esset Leander . De eo scilicet sic S. Isidorus: Leander Episeopus in Hispaniis ad gentis Gothorum eonverso-uem doctrina fidei, O seientiarum elaruit. Et alibii Vir suavis eloquio , i enio praestanti mus, vita quoque etiam , atque δε- Birina clarus mus , ut fide ejus, atque industria popuιi gentis Gotborum ab A iana hares ad fidem Catholieam relerterentur . Cumque Isidoro concinens Ioannes Biclarensis, Leandrum, cui . Monachum Eutropium adjungit socium , gessisse ait quaecumque pro revocanda in Hispanias Catholica fide acta sunt: Samis 1 : Biri. tarm. ma , inquit Duodalis negotii penes S. Leandrum Hispalensis Ee-
elesiae Episcopum beatissimum Eutropium Monasterii Servi
tani Abbatem fuit. Quae prolaeto ut amplissima , ut summa hahenda sint, cum iis nihilominus comparari non debent, quae de Leandro assirmat Gregorius , ut mox palam fiet, prolatis pro rerum ordine ipsius sententiis . Id firmum ratumque esse omnibus velim , quod nullus tota Hispania Episcopus morum, doctrinae , ac virtutis ornamentis erat ea tempestate celebris, praeinter Leandrum. Quam sane rem Mariana similem esse ait miraculo : Singulari eeuditione , morum probitate eximia , ne que minori orationis suavitate, o elegantia, res eo tempore com paranda miraeuis . Et quidem jure; nam Ariani , ut vidimus omnia pessum dederant. Haec autem singularis Leandri praestantia, quae Gregoriis. R. E. Diaconi benevolentiam illi comparavit, ab eodem postea Petri Cathedram tenente , insigne illud obtinuit Indumenis tum , videlicet sacrum Pallium , de quo tam multa , S tam veritati contraria ante hunc diem disputata sunt. Inficiari non ausim, quod Gregorius ipse dum Pallium mittit Leandro , testatur Reccaredo Regi , motum se esse aliis etiam causis : Reverentissimo autem fratri , ait , e, αν scopo no o Leandro Faiasium a B. Petri Aposoli Sede transmismus, quod ontiqua consuetudini, ct vestris moribus, ct ejus bonitati, atque grainvitati debeamur. Attamen velim animadverti, quod tum ante septimum seculum disciplina Pallii alia erat ab ea , uuae post moridum a Gregorio ipso instituta est: tum quas recenset causas Recista redo , obsecuti ac venerationis plenae quidem sunt, nonnihil tamen novi praeseserunt , quod disciplinam illius aevi parum exprimit. Et sane motum se esse ait Gregorius antiqua consuetudine, Regiis moribus, & Leandri virtutibus . Ponamus hic,
242쪽
tum Regios mores,tum Leandri virtutes esse causarum merita,quae DissERT. V. in Gregorii literis frequenter exaggerantur r certe consuetudo CAP. I. vetus ,'quam caepisse ineunte sexto seculo ostendam infra, Pontifice eodem teste quid plus exigebat, quam causas istas r exige-hat nimirum petitionem Episcopi , qui Pallio uti desiderabat, citra quam concedi non poterat. Quamobrem Gregorius Reginae Francorum Brun Ghildi, quae Pallium petierat pro Stagrio Augustodunensi Episcopo optime de Ecclesia merito , luculenister testatur, se haud posse ab instituto praedecessorum recedere. Res plurima , inquit, restiterunt , quae nox hoe interim facere minime permiseνunt. 'Primum siquidem qaia is , qui Fauium tuum venerat aceepturus , schsmaticorum tenetur
errore implieatus . Deinde quod non id ex vestra petitione, sed ex nobis transmistium voluissis intelligi. Extra hoe aatem , quia aeee is , qui eo uti desiderat, directa ad nos hoe sibi M iri speetali petitione poposcerat, O tantam causam nullo modo praebere si ne qua postulatione debuimus, maxime quia O prifaeonsuetudo obtinuit, at honor Falii ubi exigentibus eausarum meritis, O fortiter postulanti dari non debeat. Nos tamen ne Oestrae Exeeuentiae desiderium sub praetextu e Ulam excusati nis forsitan videremur velle disserre, dilectissimo fluo nostro Candido presbdite, o Fallium praevidimus dirigendum , injungentes
ei viee nostra eongrua id debeat observatione tribuere . Unde neiseesse est , ut ex eo opere supraseriptus frater , ct Coepiscopus noster Stagrius facta eum aliquantis suis Diseopis petitione hoe sperare, atque eam praedicto debeat dare praΘtero: quatenurdigne ejusdem pauli usum eum Dei gratia valeat adipisci .
Hinc sane colligimus , quod quanta vis veneratione Pontifex Prosequeretur Brunechillem , a veteri nullatenus disciplina voluit recedere, nee Pallium absque Episcopi petitione dandum esse constanter censuit. Nil tamen hujusmodi de Pallio ad Leandrum misso aut dici, aut cogitari debet, ut laudatae ad Recca- redum literae ostendunt , quibuscum eae concinunt , quae uno eodemque tempore ad Leandrum datae sunt : Praeterea, inquit Gregorius , ex benedictione beati Petri Apostolorum Prin- Id. ι. .ep.I s.
eipis Fallium vobis transmisimas ad sola missarum solennia utendum . Ruo transmisso, valde debui , qualiter vohis esset vi-wendum admonere . Sed loquutionem supprimo , quia verba moribus anteitis .
Supersedeo hic de Pallii natura dicere; nam infra uberius de
243쪽
DisssRT. V. de eodem inqu*r in genere. Id tantum praeterire non debeo, CAP. I. quod praeclarum adeo munus, atque Onn mentum , i singula rhadeo concessionis genere in Hispanias missum quod unum omisnino illuc directum legitur, antequam irruentibus Saracenis Acaclesia illa pessum iret prorsus ignotum eo pervenit. Summae id quidem Gregorii moderationi, & si Deo placet, humilitati ejus maximae tribuendum est ; Leandru eniin, uirinium ejus memorine verbum quidem de Sacri indumenti ingenis facere praevene r/tione ausias est . Quumque idem Leandro, non superstiis illuc .i pervenisset cum alii S muneribus, quae Gregorius tum Regi, tum Leandro transmiserat: nullo discrimine S pallium , & claves, ct quidquid ex benedictione D. Petri processidi; instar munerum aestimatum fuit . Locupletiori teste non possu in uti, quam Codi I b ce Veterum Cananum is De maraveribus missis. De directis librisse Regulae Pastoralis . Ep. Grex. ad Leandri De Pallio a D. Petri si Apostoli Sede transuisso . o. Gν ex. ad Leasis. De muneri se hus R. Petro Apostolo a Reccaredo Principe missis . D. m. si ad P ecared. Regem. De clave corporis B. Petri, & de cruceo Domini missa, S de Pallio ad Leanstrum Episcopii directo his P. Grex. ad Reccare an Remm .LTuam lector fidem. Nulla in Hispaniis per septimum seculum , quum Collectio ista Cano num facta est, cognitio vel minima pallii Archiepiscopalis: quod caeteroqui ostendam infra multis allatis exemplis , tam impense a Gallicanis praesertim Episcopis , Regia ipsa autoritate interposita, flagitatum esse. Quin etiam en tibi argumentum perinde firmum ex S. Isidoro praecipuo eius collectionis Autore . Disserte Orig I. s.can. is loquitur de pallio tum virorum , tuin mulierum e de superhuis
..is merali summi Sacerdotis pallio, factisque aliis vestibus mystice, 'E' ' ' A efudite disputat; de Pallio vero Archiepiscopesi in nullo ex suis operibus quicquam assert. Quaerere hyc nihil attinet, num
Hispanoruin nullum cum S. Sede commercium ,ian nulla Iun
temporis jurisdictio cuin pallio conjuncta iisdem persuaserint. pro munere accipiendum esse quod dignitatis insigne merito hahendum erat . Id exploratissimum est, quod aeque decipiuntur ii, qui pallium Leandro missum adhibent ad Sedis Hispalensis
praerogativam eruendam , atque ii, qui S. etiam Isidoro transimissum contendunt; quum neque hic dignitatem ejus noverit, neque Leander, qui eam certe nosset, erat in vivis, ubi cum aliis muneribus pallium eo pervenit, cumque iisdem consulam, velut benevolentiae , non autoritatis indicium acceptum fuit .
244쪽
Puto equidem, omnium neminem a mea r ecessurum senten- DIssem. V.
tia , modo evertam illorum opinionem , qui , ut pallium missum CAp. I. esse ostendant Leandro superstiti, loco mouent laudatas Gregorii XI. Epistolas , nullo quidem iurei nulluve ratione ducti; at conio cturis, mihi certe levis is . inhaerentes , quas videsis apud Pa--,h.so, ' pehrochium ad diem i ac Mendis Manli . Nuperus etiam Scriptor laudatorque immodicus Eeclesiae Hispalensis in sententiam h u. P.Canas Mem. jusmodi ivit pedibus t incredibile esse, aiens , quod Gregorius θ' gratulatus sit Reccaredo post novem annos a suscepta Catholi 'Τ ca fide: praeterea Leandrum obiisse diem suum anno s9 . quum tamen illae epistolae scriptae post hiennium videantur . Quamo
rem duo haec chronologice expendenda esse arbitror,nempe litea rarum aetatem , S emortualem Leandri annum . Ad literas quod attinet, ne Maurini quidem Patres castigatores acerrimi operum
Gregorii removere illas sunt ausi ab Indictione II. quae annum indicat s 99. immo ne ab extrema quidem, quam Occupant, se de amovent: ita ut quae in antiquis editionibus erant Ias. Sta6. libri septimi, sint apud Patres S. Mauri lat. & ia a. libri noni, Indictione ubique secunda declinante . Eaque propter pro certo habeo, quod , tametsi in conjectura remaneat quo potissimum mense sint datae, haud dubie aut extremo Iulio , aut Augusto ad summum anni 09. Gregorius Leandro pallium transimisit. Caeterum ouod recte religio fuerit Maurinis movere ea Sitteras , fidem faciunt sequentes literae ejusdem sententiae . Enim in vero solatur Leandrum Pontifex podagra laborantem, se eodem affictari morbo amrmans i De ρodagrae vero, inquit, molestio sumetis. lib. .
Sanctitas vestra, ut seruit, assistitur, cujus dolore assiduo ct ipse ep. iis .
vehementer attritus sum . Hanc Grestorii epistolam sequitur alia ad Reccaredum Regem, quem diligebat quidem Ponti sex , at familiaritas cum eo tanta sibi non erat, ut sua illi incommoda significaret. Contra vero in epistola statim sequente, quae est ad Italiam Patriciam , & Venantium , ita de se loquitur : Ecce Id. mep.ri .
jam undecim menses sunt, quod valde rarum est, si de lecto furgere siiquando potuero . Tantis enim podagra , tantisque molesiarum doloribus premor. ut vita mea mihi gravi ma poena sit. Ac demum in penultima hujus Indictionis Epistola ad Maximum
Salonitanum , allevari se aliquantulum testatur eodem morbo et Hune , inquit, apud me vel paue s diebus immorari dolores cre Id. λι ep.ris. bri mearum ae ritudinum eo uleruntiat postquam melῆorari vel
modicum carpi cte. Ex quibus constat liquido , quod vel si eae li-
245쪽
DIssERT. V. terae evagarentur longius ab Indictione secunda , revoeandae ad CAP. I. eamdem essent, quippe quae unius sententiae sunt. Ad conjecturam vero illam levissiluam quod spectat, Gregoriuin videlicet gratulari Regi, quod Arianismum detestatus esset, venire id ceriste in mentem non poterat nisi literarum Gregorii prorsus inscio.
Quid dico literarum inscio dixissem melius lectori minus
navo , ac multo negligentissimo unius epistolae interpreti. Ejus siquidem non gratulatio argumentum est, sed responsum Regiis litteris, gratiarumque actio ob munera D. Petro transmissa e Id. ibi ep. 6. vero , inquit, transmissos eAbbates, qui oblationem vestram beato Petro postolo deferebant, vi maris dieitis fatigatos ex ipso itinere ad Hispanias remeasse e non munera vestra reparusa sunt, qua postmodum pervenerunt, sed eorum qui transmus
fuerant, consantia est probata . Quin etiam multo post quam Rex susceperat Catholicam fidem datas esse eas literas liquet
tum ex generali earum sententia , qua diurno potius actionum usu cognitus , quam nuper conversus, describitur , tum maxime ex diuturnitate ipsa temporis quam testatur Gregorius aliquanto infra r Item in Anagnoseleo ante longum tempus dulcissima mihi vestra Exeellentia Neapolitano quodam juvene veniente, mandare euraverat cte. Quid quod Probinus presbyter annou.ι.ε. v 6. seu indictione XIII. in Hispaniam revertebatur Roma Ut librum, ait Gregorius Leandro , eam eommuni Aio Probino prer-Θtero veniente transmitterem . Idemque , quum Gregorius scri-μ ι- --bebat Reccaredo reversus in urbem erat: Crevit de vestro opere
in laudibus Dei Boe quod dilectissimo filio meo Probino presb-tero narrante cognovi. Nonne aliquod spatium ultro citroque
venienti oportet tribui 3 Quid vero immoror levissimis hisce conjecturis Autoris , qui apud Eruditos parvo, nullove habetur in numero Ouaestioni modum alserat vera Pontificis gratulatio primo sui Pontificatus anno, seu s9 i. quum Leandro eximium I. i. A sui gaudium testabatur his verbis: Expure loquendo nuuatenus valeo gaudium meum, quod communem filium Reeearedum gloriosissimum Regem ad Catholieam fidem integerrima agnovi deis votione eonversum . Hujus dum mihi per scripta vestra mores emprimitis , amare me etiam quem nescio , feeistis . Sed quia antiis qui hostis insidias seisis, quoniam bellum duriar eontra victore proponit: nune ema eumdem solertius sanctitas vestra evigilet, ut bene erepta per latet nee se de perfeHis bonis operibus extollatior fidem eognitam vita quoque meritis tenem. Itaque a constanis Disitigod by GOrale
246쪽
ti omnium editionum , praeque aliis Maurinae testimonio recede- DIssgRΥ. v. re non inodo audax , sed etiam ineptum mihi esse videtur; rerum C Ap. I. quippe causae , S sententiae omnino repugnant . Quod si nefas istud non admittamus, ut Gregorii literae ab anno s99. removeantur , necessario fatendum nobis erit, quod Leander quum temporis Romae dabantur eae literae , serebanturque in Hispaniam una cum sacro Pallio , ac muneribus , egit animam. Unum hoc probandum mihi restat, paucisque mox expedio .
S. Leandri emortualem annum antiquitati acceptum reser- XII. re nequicquam conarer, germanus si quidem S. Isidorus intra Quum lium
Reccaredi Regnum Fraterno Episcopatu conjecto , nihil omnino ζ' Σ' . it
agit de anno , d leve illius mortis . Sanctusque Ildesonius de Isi- mortuita . doro eodem scribens, qui Leandro successit: Horuit, inquit , m MN. e.f. temporibus Reeearedi, Liuvanis, vitteriei, Gundemari , ,S F-Buti, Scinthilani, ct S nandi Regum annis fere quadraxinta
tenens 'Ponti Mus honorem . Hinc autem patet , quod S.Isidori Episcopatus produci non potest citra annum 636. quum Conci- Iium Toletanum U. celebrabatur ἔ tunc enim Chinti janes regna in Bat anno primo. Et sane eodem illo anno die quarta mensis Apri- Iis S. Isidorum esse mortuum sensit Hen schenius. At de annorum Acta u. d. 4. numero, quos sedisse eum tradit Ildefonsus, detraxit aliquid , op 'ν A
nec plures 3 . illi tribuendos diligentissime ostendit: qua s i perxe nemo arbitror litem illi moveat; non enim quadraginta annos solidos, sed sere quadraginta Isidoro tribuit Iidemn sus ..Quumque idem Leandri mortem , constitutam in antiquis Maris tyrologiis die et . Februarii , consignet anno s99. unde ad diem
4. Aprilis 636. sunt anni 3 , mensis , diesque octo : Hen schenti
potius sententiae quiescendum puto, quam alii cui Vis , praesertim Papebrochii, qui religionem arbitratus quicquam demere de annis quadraginta , quicquam adjungere non est veritus consignando Leandri mortem cum anno s96. unde ad Aprilem 636. sunt anni plusquam quadraginta , quod cum S. Ildeson si affirmatis pugnat. Nec tamen primus opinionis illius autor est Henis schenius, doctissimus quippe Onuphrius ante eum id senserat . Ouin etiam eruditissimus Mabillonius Leandri mortem biennio MaIAun. Ge. differt , & Iacobus Breulius ad annum 6oo. eam refert. Neutri Penea. ut in tamen conjicienti adhaerendum censeo: tum quia quo serius ερς IF constituitur Leandri obitus , eo pauciores Isidoro anni sunt reliqui ; tum praesertim quia Pallium a Gregorio missum anno s09. Iulio , ad summum Augusto mense , ante annum 6oo. haud du-
247쪽
DIsspar. U. bie in Hispanias est allatum Leandro iam vita nutino; quod sua-CAp. I. dent nullae amplius S. Viri literae , &, quod magi S, generalis ea institia Ilispanorum de sacri hujus Indumenti natura , quam suis pra vidimus.Itaque utquumque nihil certi ex antiquis Scriptoriis bus Leandri aequalibus suppetat de emortuali hujus anno , tamen
ope eruditorum tenemus , quod exeunte Februario mense annis99. S. Leander explevit suae vitae curriculum. Atque ea propter admiratio omnis cessat, cur Pallii ad Leandrum missi non habeamus alios testes praeter allatas S. Gregorii literas , quemadmodum aliis non sunt usi Hispani per seculum septimum,quum sacri eius ornamenti dignitatem nescientes , inter munera illuc Roma transmissa reiecerunt tantae dignitatis insigne .XIII. Neque id mirari aliquem velim , quod nulla praeeunte aut Histum p. 1 4' Regis , aut Leandri petitione, insueto prorsus more Pallium istud
inutiliter in concederetur . Quum praesertim paulo ante Brunechil dem ino Hisp. Venit . nuerit Pontifex concedi Pallium non posse absque petitione ς &RVest. L7. v. uno eodemque sere tempore Metropolitae Salonitano Pallium 9- rite petitu i , Gallinici etiam Exarchi autoritate accedente, concesserit . Hujusmodi enim concessio nescio quid simile illius habet, quam postmodo idem Pontifex secit Augustino Anglorum Apostolo et quod sane agendi genus novae importat disciplinae ingenium , ut planum faciam suo loco . Quidni vero λ Acceperat Ponti sex Reccaredi Regis literas obsequii plenas erga Apostolicam Sedem , veraeque , & constantis fidei argumentum pretiosa munera Apostolorum Principi offerenda ; tantaeque autorem rei certo sciebat Leandrum esse, qui decem spatio annorum ab Aria nae haeresis detestatione , & praedicando , S libros conscribendo nunquam non sedulam navarat operam, ut quivis ab Hispania error eliminaretur . Gravissimis hisce causis ductus vel non petitum concessit Pallium Leandro , quemadmodum haud in multo post sacri eiusdem ornamenti usum tribuit Augustino Anglorum Apostolo , spectatis dumtaxat illius meritis . nullo autem rogante, aut petente. Quem scilicet sibi finem proposuerit Ponti- sex , planum erit , ubi ad Augustini Pallium ordo rerum me ducet . Nunc siquidem insistendum mihi est iis, quae tam multa hariolantur homines caeteroqui eruditissimi super Pallio ipso ad Leandrum misso . quod manthus iam tenemus directum suisse in
Hispaniam , Leandro , oui solus naturam ejus nosset, praemortuo et ita ut nullius omnino usus futurum . nulliusque autoritatis
aestimanduin mitteretur Pallium Metropolitae, qui ante plures
248쪽
menses occubuerat mortem ViX credibile est , quanta conji- Drssro. V. eiendo affrmaverint super ris , non dico falsa , sed vix , immo ne Ch p. I. vix quidem probahili . Hispalensem tollicet sedem prae aliis quatuor Hilhanis a Romano Pontifice esse habitam ς ea propter non
Leandro solum , sed S Datri ejus Isidoro usum Pallii concessum esse, quasi non privata Epistopi merita, sed sedis Hispalensis
praerogativa honorem illum adepta esset; factum id iuxta eorum tem porum consuetudinesn , quum videlicet solis vicariis Apostolicis id privilegii tribuebatur , ac proinde S Leandrum, SIsidorum Uicaria tu fuisse praeditos . Haec , horumque si nil iamulta conjiciendo conflarunt viri eruditissimi , quippe qui re
centioru in assirmatis , quam Veteri ullo documento suas ratio.
ties inniti maluerunt. Brevi eas solo aequatum iri confido , antequam generalem de Sacro Pallio disceptationem instituo. Summae singularisque ejus laudis , qua Leandrum diximus XIV. prosequutos esse tum Scripto S illius aequales , tum inter recen- gitio tes Marianam nec Hispaniae rerum inscientem , neque lauda- gumetiracsiluuiatorem suae gentis illiberalem ς eius inquam laudis aestimator pa-tur. Tum sagax Lucas Tudensis, Autor scilicet seculi tertii cimi, nova quaedam , atque ante eum diem inaudita posterorum memoriae commendavit. De Concilio siquidem Toletano tertio sermo nem habens : Interfuit lase , ait, 'Primur ille Cribolitus, O Lae. Lor
Orthodoxas Leander Hispalensir Arehiepiscopas, Romanae Relesiae Legatus ,sanctitate , or doctrina perspieuus . Unde has
iste ampullas hauserit quaerendum non puto: laudati autem Μarianae vectis deridendas censeo t cineuit acta hale opinioni re- sterlamant: ubi Leander exsuffcriptionibus tertio Deo eo edisse Ahss' Melaratur , Eapbemium Toletanum feeundo , primo Mausonam erit ensem , nimirum ordinationis praerogativa , O antiquiatate taeteris praelatum. Quae quidem doctissimi viri sententia non modo cum Hispanica disciplina uberrime declarata non pugnat, verum etiam ea omnia confirmat, quae summa ipse ac diligenti perstestigatione rerum Ecclesiae illius disputavi. Utinam huc resipexissent Scriptores duo praestantissimi Ioannes Morinus, Se D Moris. Ludovicus Thomassinus in quorum sententiam turba ingens ruiti Horum profecto neuter Tudensis versutiam deprehendit Isidoro ι . . ,6 ' nimirum adiudieantis sua, ut majorem inde iis fidem eonciliaret; quare uterque novam hinc disciplinam derivat: unoquoque gresisu obvias dissieultates, utquumque , explanat; & , ut dicam li- here, cum falsis vera miscet e tanti momenti est, antequam scri-
249쪽
DHsERT. U. has, animadvertere , num certa , an supposita sint documenta CAp. I. vetera , quibus inhaereast Summa est, quod Apostolicum Uicariatum , & Primatum unum atque idem esse autumant, sacrique
Pallii traditione alterutrum conferri olim consuevisse . Pauli investitara , Morini verba sunt, Visariatus deferebatur, solis enim meariis , O Primatibus Pasiti olim ornamentum , ct inearia autoritatis in ne eonferebatur. Thomassinus autem locupletius etiam, iurans in verba Tudensis, quae ab Isidoro prolata instimat, Lexatum , mearium Apostolicum, Primatem , Arebi iis
scopum, unam eamdemque rem , nomine tenus diversam nobis venditat. Quae quantum pugnent cum vera Isidori sententia , fugiet arbitror omnium neminem , modo in mentem revocet,
quae superius attuli, Leandrum videlicet cum Reccaredo Rege Catholicae religionis satagentem, eisquentia , optima vita exemplo, doctrina , fide , , industria rem totam transegisse; non autem Pontificias gerentem vices , sacroque conspicuum Pallio , Se uno Verbo autoritate caeteris praeeuntem Episcopis , Hispanos ad Catholicam fidem convertisse'.
XV. Inficiari potest nemo. quod aevi illius scriptor aequalis Bi-Abi R ifim tu et arensis de Leandro affirmat rem , quae recentiorum opinioniterum 'nez, est se Vere admodum Videtur, ubi ait: summam Duodatis negotii recedere. apud Leandrum Discopum , ct Eutropium Monaebam extitisse. Uelim nihilominus animadverti, quod Conciliorum etiam generalium negotia doctissimoruin virorum opera sunt confecta ἔnec tamen praerogativa inde . aut praestantia ulla iis accessit, nisi sorte S. Sedis autoritate una simul coniuncta , S pertractarunt negocia , ct congregatis Patrihus praesederunt. Generale supremum Tridentinum sit mihi instar omnium . Hujus siquidem decreta de reformatione Hugo Boncompagnus , postea Grego rius XIII. S Abbas Covarruvias direxerunt: Didaeusque Laines decreta digessit de Iustificatione. gratiao & ordinibus. e nec Vero eorum ullus Concilio praesuit: ouemadmodum Concilio Toletano III. non praesuit Leander. qui Metropolitis caeteris nullatenus autoritate praeibat , tametsi doctrina & eruditione omnibus antecelleret. Hinc est . quod neu ue Ioannes Biclarensis , neque Isidorus , neque, quod maius araumentum est, Concilium ipsum Leandro tribuunt hujusmcidi praerogativa m. Quam obrem non nisi aegre quis ferat , Morinum a Luca Tudensi evidenter decentum movere loco subscriptionein Leandri, qui
iuxta eorum temporum disciplinam, duobus Metropolitis Ordi- .
250쪽
natione antiquioribus optimo meritoque jure concedit . Eaque DusERT. V. propter tum eius , tum sui exscriptoris Τhomassini argumenta CAP. I. hac de re corruunt, praesertim quod caeteris credibilius videtur esse, Isidorum videlicet praesuisse Concilio Toletano IV. eodem jure. Si enim confideretur, quod anno quum idem celebrabatur, Isidorus agebat quintum , & triccsimum sui Epincopatus, res non erit ad credendum dissicilis, si non solum Metropolitis, sed ceteris etiam Episcopis senior praedicetur. Quae quum ita sint, ut venia adhibeatur aliqua Ioanni Morino in Pseudo-Isidori Tudensis aut supinitatem , aut versutiam eunti pedibus , nulla mihi videtur danda esse Thomamno , qui ct Isidori de Archiepiscopo sententiam novit: Arebiepiscopus graece Orig.ι. .c. II. dieitur summus Diseoporum , tenet enim vicem inpostolicam , ct praesidet tam Metropolitis , quam Episcopis : Sc docuit, quod De Benes P. r. per quintum seculum praeclaro isto titulo soli majores Patriaria ς π chae , deinde etiam Exarchi Dioeceseon appellabantur: ac denique communis est factus Primatibus , Augustino Angliae , &Bonifacio Germaniae Apostolis in testimonium vocatis, quorum
primum ita appellat Beda , alter sibi ipse tribuit Archiepiscopi nomen . Quumque hadtenus in istam disciplinae partem erudite ac sapienter disputaverit, haud ita multo post falsa Tudensis doctrina pertrahitur in opinionem omnino a veritate absonam e pere, inquiens, Hispani nomen id eorum facere proprium , De Benes P. r. quos Graeci dicebant Exarehor. Is porro usus per totum occiden- ι. .c. . n. s .A.
tem eaepit egliscere . Principium isto altius Archiepiscopi , Primatis, Vicarii , Legati nominibus eamdem sibi autoritatem significantibus toto in occidente non deprehendit . Prosecto si is documentis certis inhaeserat, tum Lucae se in XVI. Ponentis fallaciam detexisset, tum Toletanae Sed is praestantiam Documetis iis sensim emergentem nosset, neque in Concilium Toletanum XII -..hii, is incidens admirabundus exclamasset: Eo potesatis nulli uuq Gm legitur. venerant Primates. Enimvero amandatis in ultimas terras iis quae a Tudensi affrmantur gratis , ante Leandri tempora unus
in occidente Primas Carthaginensis Africae invenietur et Uicarii S. Sedis plures, alii autoritate alia , prout Romanis Pontificibus visum est, a Primatibus diversi tenebuntur: Archiepiscopi demum in Hispaniis excogitari poterunt nulli, nisi post Isidori mortem, eius siquidem generis, cujusmodi eos definit, unus Toletanus longe post evasit, quod est demonstratum . Coepta quidem est per Pallii traditionem dari autoritas , quae non multum