장음표시 사용
271쪽
DIssERT. V. mo Hispanae consuetudinem ς datur denique non tantum Episco-CAp. II. pi , sed & Regis moribus exploratis , largitore ipso Gregorio id testante. XVII. Fateri non dubito, me, quumprimum in huiusmodi conis est' '2.1.n cessionem incidi, quam potui diligentius explorasse , num sorteno.' Iseisi assumentum utraque epistola passa esset, usque adeo rei novitate Pallii. sum perculsust verum ut vidi ab Hispanis suum in Codicem veterum Canonum has quoque epistolas relatas fuisse , dubitationem abieci omnem , quin pallium vere in Hispanias missum fuerit , missumque ob eas causas, quas recensui; eoquod nimirum consuetudo vetus Romanae Ecclesiae, Reccaredi Regis mores,
virtutesque s. Leandri id exigerent: aliam quippe nullam binae illae literae singulare scilicet ac certum hujus rei monumentum praeseserunt. Ea vero singularitas concessionis mihi persuadet ut credam , quod Sanctus iste Pontifex , quem constat pro fidei SEcclesiae unitate pugnasse semper plurimum , de confirmandis omnibus sui Patriarchatus Metropolitis traditione pallii cogitabat ; tantum videlicet de plenitudine potestatis in eosdem effusurus, quantum esset satis ad custodiendos in provinciis Canones , continendosque in Micio subjectos Praesules . Nec mihi secus credendum esse videtur animadvertenti, quod paulo post missum pallium in Hispanias,Gregorius idem Augustino Anglorum Apostolo misit pallium cum autoritate , parique ratione ab se missum L, v 64- iri ad Episcopum Eboracensem aflirmati Metropolitani honore perfruatur ἰ quia ei quoque si vita comes fuerit, paulum tribue. e , Domino favente proponimur . Ouod sane confirmationis genus infra ostendam in Italia , S per Illyricum obtinuisse; at in Gallia , quae una ex occidentalibus provinciis usum pallii nove
rat, sacrum hoc indumentum ad ornandam potius, quam ad confirmandam Metropoliticam autoritatem mitti semper consuevis se , luce clarius ostendi supra. Tamen nihilominus quum Grego
rio eidem res suit de autoritate pallii, quam recenti in Echlesia Anglicana peroptabat intelligi, Augustinum monuit, ne late nimium autoritatem suam extenderet, ita ut Gallicani Episcopi ab ο ὐ iurisdictione Arelatensis Metropolitae avellerentur . In Galilarum, inquit, Discopor nullam sutoritatem tribuimus: quia ab antiquis praederessorum meo=um temporibus pallium Arelatensis Episcopus seeepit, quem nos privare autoritate pereepta minime debemus . Quae sane pugnant non modo cum Gregorii praedeces forum epistolis superius allatis, quarum unaquaeque in vicaria
272쪽
tu autoritatem, ornatum in pallio aperte constituunt; verum DIssERT. U.
etiam eum ipsis Gregorii literis, quibus S Uirgilio Arelatensii, CAp. ILS Childeberto Regi testatur, nullam pallio autoritatem inesse ,
dum quae pallii, quaeVe vicariatus sunt, seorsim recenset. Puia gnant inquam , sed specie tantum: Nam Pontifex cum Augustiis no agit de autoritate , quam pallii traditione Metropolitis ubique avebat accedere , tamquam in partem supremae potestatis vocatis ah ipso Christi Vicario, cuius quidem expers erat pallium Arelatensi Metropolitae concessum quippe concessionis tempore nullam is autoritatem adeptus fuerat , nondum enim coeperat hujusmodi disciplina . tam vero, ut, quemadmodum se habuit , quisque intelligat fusiori aliquantulum disceptatione
CAPUT III. De disciplina veteri, ct nota saeri Pallii.
TAm multis tamque variis ante hunc diem disputationibus I. rem sacri pallii pertractatam invenio, ut integram inde Disciplitra pal- disciplinam erui posse dissidam . Ruinartius, quem aiebam caeteris uberius de eo scripsisse, tria perspexit genera concedendi Gregor. literis usum pallii in S. Gregorii epistolis . Eruditi alii, qui eum seri- ruenit, . hendo praeiverant , disciplinam posuisse duplicem contenti, qua- Irim de Paulorum altera ante octavum seculum . altera post obtinuerit: hane μ' ' patere latius, quam illam, viderunt quidem : at minime animad-Wrterunt , quod utraque disciplina ipso eodemque ex fonte, ex Gregorii nimirum literis, derivatur. Equidem nulli adhaerendum magis reor, quam tanti Pontificis testimonio. quo scilicet necesse est utatur quisquis de sacro hoc indumento sermonem habet. Hinc liber ipse diurnus Pontificum antiquas suas formulas decerpsit: hinc doctissimus Cardinalis Bona , recentioresque omnes eruditi sua eduxerunt argumenta : hinc denique disciplina omnis pallii certissime repetenda est. Quamobrem a communi ea opinione arbitror recedendum , qua duplex ponitur disci-Plina prorsus varia , ita ut, quam octavo seculo coepisse aiunt, ei cum vetustiori alia disti plina sit nulla coniunctio : stabiliendumque esse censeo , quod veterem subinde recentior subsequuta . minime antiquavit illam, sed produxit, eidemque pro conditione temporum nova semper attulit incrementa. Estque , ut
273쪽
DII ERT. U. Verum fatear, cur multum ego admirer, venisse nonnullis in C p. III. mentem multiplicis consuetudinis naturam pallio etiam adscribere : quas vero Pontificiae supremae potestatis indicium illud maximum, praecipuuinque Insigne Romani Pontificis communicatum Episcopis , consuetudines , quae sensim inoleverunt in De σἰ Eccles. Ecclesiis, reserat, de quibus ita egregius Doctor Isidorus : uod tisi enim neque eontra fidem , neque eontra mores bonos habetur , indifferenter sequendum , ct propter eorum inter quos vivitur , societatem servandum est; ne per diversitatem observatiouaem schismata generentur . Et ante Isidorum Gregorius Augustino Anglorum Apostolo testatus erat, minime improbandas Eccleasiarum consuetudines , modo earum Varietas non adversaretur
fidei. Non sane hujusmodi consuetudo erat sacri pallii extra Italiam & Illyricum ; sed rara , ut vidimus , ejusdem largitio ,
tot prius causis exploratis , nec nisi ad ornatum impertita concesso nescio quid ostentationis redolent, qua in illius amorem pertrahere trafivontanos Metropolitas conabatur Romanus Ponti sex , ut orientalium Patriarcha tuum more confirmati aliquando omnes per pallii traditionem , in Ecclesiae unitate ipsi, comprovincialesque omnes Praesules per ipsos, conservarentur. In Italia vero, & Illyrico erat quidem Consuetudo confirmandi Metropolitas traditione pallii; at consuetudo, quae nullam passa erat, pative poterat mutationem, quippe quam ex Apostolica institutione coeptam orientales Patriarchatus uni eidemque imperio obsecundantes passim obtinere gloriabantur ἔdum contra in Occidentali angustis circumscriptam limitibus Obdifficultates temporum, maxi ineque ob Regnorum varietates diu perseverasse compertum , exploratumque est .
n. In suburbicariis enimvero , seu provinciis dioecesis Romae Metropolitae I. iuxta notitiam imperii nihil attinet rem istam quaerere anti-rat, di Illyric quioribus Gregorio aetatihus: nulli siquidem Metropolitae ibi clem erant. In dioecesi autem Italiae duo illi celebres Metropoli-lii. tae statim occurrunt Mediolanensis, & Ravennas ς quemadmodum in Illyrico occidentali Laureacensis utrocuc eorum aliquanto recentior . Hos vero confirmari' consilevisse per traditionem
pallii, vel inde discimus , quod quae inpetunt documenta hujusmodi concessionis, earum sedium consuetudinis meminerunt . Ita Mediolanensi Constantio Gregorius : Fauium ad faera Misiab.3. v. 3. sarum solennia utendum ex more transmisimus. Ita idem Ponti-LI. . v. io. kX Ioanni Ravennati : Sodicite requirentes ab Adeodato dia-
274쪽
eono quondam fraternitatis tua eo novimus quia nunquam con- DISSERT. U.
suetudo fuerit decessoribus tuis , ut tu Letaniis pallio, nis in CAp. III. solennitate β. yoannis Baptissae , ct B. Fetri Apsou, ct B.
Maroris Amuinaris uterentur . IIta ante Gregorium Symmachus Theodoro Laureacensi in alibi laudata epistolai: Ruo, inquit , seeundum tua morem uti possis Ecclesiae . Et, quod maxime animadverti velim , Ravennatem illum Metropolitam comis pellans Gregorius , quippe abusus pallio erat ἰ Blud tamen , Lib. . o. y3. inquit, frater earissime, tibi non putamus ignotum , quod pene de nulla Metropolitano in quibasIibet mundi partibus fit auditum , extra missarum tempus usum sibi pallii vendicasse .......
Aut enim mos omnium Metropolitanorum etιam a tua effateris
nitote servandus, aut si tuae Delesiae aliquid Deeialiter dieis esse concessum prae tamve a prioribus Romana urbis Fontificiabus , quod hae Ravennati Getesiae sunt eoue a a vobis oportet ostendi. Ex quibus patet, quod pallii uius apud Ravennates
Metropolitas non modo erat antiquissimus , verum etiam Omnino ejus senilis, qui in Patriarchatibus orientis vigebat, in quibus scilicet Metropolitae omnes per pallium autoritatem suam assequebantur . Neque alium lubet testem adhibere, praeter Gregorium ipsum, qui mittens pallium Ioanni Episcopo Justinianae I. Magna , inquit, nos exultatio habuit, talem Deo Pin.
autore ad Saeerdotii officium esse provectum, qui dignus eun ram est electionis judisio eomprobatas . Froinde iuxta postulationis vestrae desiderium , praedictum fratrem , edi eoepiscopum nostrum in eo, in quo est sacerdotii ordine eossit utar, nostri assensus autoritate firmamus t ratamque nox ejus consecrationem habere dirieeuter Paulum indieamus . Neque vero ex Illyrico Orientali solum exempla sueeurrunt: perinde enim in occidentali secisse vidimus Symmachum cum Theodoro Laureacensi; cumque Salonitano Maximo factum a Gregorio esse non ignoramus, quum mittens ei pallium, quod antea metu schismatis nega in Verat , Quemadmodum , inquit, illieita perpetrari non patimur ιia. ' ep. L. se quα sunt eonsuetudinis non neaeamus: ita ut dubitari omnino nequeat, quin utroque in Illyrico , ct in Italia Metropolitae perpallii traditionem confirmarentur.
Facili hic negotio possem ex literis Gregorii decerpere quas III. dedit ad Metropolitas Corinthium in Achaia, ct Nicopolitanum in Epiro veteri, ouae duae provinciae Orientalis Illyrici subditae do , tanta, erant Primati Thessalonicensi , simul cum Dacia Mediterranea , ditiuae pallii.
275쪽
Dacia Ripensi, Praevali, Dardania, & Maesia superiori novo Metropolitae. S Primati Achri densi subjectis in gratiam Iustiniani, cujus patria erat . id Vero magis magisque comprobat quae aiebam nuper, in utroque nimirum Illyrico tradi Metro. politis pallium consuevisse . Mea autem refert plurimum demon strare , quod in provinciis Diceceston a Romano imperio disjuncta ruin haud confirmabantur Metropolitae per ejusmodi traditionem ante magni Gregorii aevum , qui parens institutorque est hujus disciplinae . Et sane de more concedendi pallium Arein laterisi Metropolitae aliiwe in Galliis ad ornatum , iam satis multa . De pallio item in Hispanias semel misso sermonem , ut Puto, satis uberem habuisse videor. Africa dumtaxat est reliqua ex iis Dioecesibus, quo mitti a Romanis Pontificibus potuit. Huc vero, quando etiam Symmachi praedecessores extra Italiam,& Illyricum id concessionis genus adhibuissent, directum scilicet esset pallium , si, quam exigebat unanimitatem id sacrum oris namentum , eam prae se Ecclesia ista tulisset cum D. Petri succensoribus . Quae autem Afris Ecclesiis unanimitas esse potuit Nonne Pelagiana haeresi post Donatismum magna ex parte laborantes ab Arianis Uvandalis sunt in vasar atque pessumdatae Z Nonne ad momentum reviviscentes Belisarii ope, trium Capitulorum schismate affligebantur Z Praetereo , quod indidem , utquumque praestantes doctrinae S sanctitatis Iaude Antistites nunquam
non ostentarit Africa , controversiis semper, ac disputationibus vexata est S. Sedes . Huc accedit potissima pallium avertendi ratio, desultoria quaevis Metropolis, ita ut nunquam uni sedi , praeter Carthaginensem , adhaesurum fuisset unquam conistra consuetudinem , sacrum pallium . Quae igitur Dioecesis inter occidentales supererat non primo impetu barbarorum ab imperio avulsa, multas ob alias causas confirmationis Metropolitarum, huiusmodi ab se disciplinam avertit. Nec est, cur alibi quaeramus causae isti praesidium et nam nullo etiam impedimento ab Occidentis Metropolitis accedente , Romani Pontifices prudenti consilio Regnorum , quae ab Imperio defecerant, moderari debuerunt Ecclesias leniter , magnaque cum circumspectione; namque per vastos Orientis tractus Augustorum opera , ct conineordia egebant, ut fidei, S Ecclesiae unitas illihata conserva retur , ea ue omnia , quae ad optimum Ecclesiastici orbis regimen pertinebant , consensu unanimi in sacris Conciliis decernerentur: nec Principibus ab Romani imperii legibus pIane
276쪽
abhorrentibus proprio debuerunt periculo non dico adhaerere, DIsIERT. V. sed adhaesuri esse videri . CAP. III. Cessavit demum aliquando is metus, eaque tanta Roma IV. norum Pontificum circumspectio , ubi qua orientalium Augustorum vesania , qua levissimorum orientis Praesulum ambitio , perunt in M. S schisma eam subsequutum praecipuam S. Sedis curam ab se glia. averterunt. Interim vero Gregorius Magnus in Patriarcha tu occidentis laudabilem illam disti plinam excitaverat, qua Mein tropolitae omnes sacri pallii traditione ab ipso Universalis Ecclesiae capite confirmantur . Augustino siquidem Monacho ad conia versionem Anglorum misso, hujusque opera S industria populis ad Catholicam fidem conversis , de Ecelesia inibi constituenda iuxta optimam illam disciplinam, quae ab Apostolorum aevo sen sim coaluerat , deliberavit . Itaque duas pro fidelium numer ordinavit provincias a duodecim utramque Episcopis administrandam, quarum Metropolitae aut ab ipso , aut a futuris Pontificibus pallii traditione confirmarentur. uia nova,inquit, Anglorum Ecclesia ad omnipotentis Dei gratiam , eodem mmi '''no largiente , ct te laborante perducta es, usum tibi pauli ad sola missarum solennia agenda eoneedimus, ita ut per De mula duodeeim Episeopos ordines, qui tua ditioni subjaceanti quatenus Londoniensis Episeopus Civitatis semper in posterum a B- nodo propria debeat eonferari,atque honoris pauiam ab hae sau-Ha ct Apostoliea , eui autore Deo deservio , sede pereipiat. Ad
Eboraeam vero G vitatem te volamus Discopum mittere , quem
ipse judicaveris ordinandam: ita ut si eadem Civitas eam finitia mis Deis terbum Dei ree erit, ipse quoque duodecim Discopos ordinet, etropolitani bonore perfruatur et quia ei quoque ,s vita eomes fuerit, Paulum tribuere, Domino favente raropo nimas ἔ quem tamen tua fraternitatis volumus dispositioni subjaeere. Fost obitam vero tuum ita Episcopis , quos ordinaverit , praesit, ut Londoniensis Niseopi nullo modo ditioni subjaeeat. Hinc sane aliquantulum divagari compellor recitata epistola : ea siquidem abuti nonnullos sentio , suae ipsorum opinionis tuendae majori studio , quam rectar integraeque Pontificissententiae assequendae . Duo enimvero hic spectanda se osserunt rdisciplina nimirum confirmandi Metropolitas traditione pallii , & primatus praerogativa concessa uni Augustino , quae caeteroqui instar Uicariatus Apostolici ipsi privatim , non
ei us successoribus adhaereret. Quae prosecto si serio , ac se-
277쪽
DIsnRT. V. orsim examinentur , negotii Paruin facessiant , nec est , eur p. III. tam multa de institutione, ac vicibus hujus primatus congeis
V. Ad primatum quod attinet c si modo personalis praerogativa primatus naturam induit Augustino ejusmodi honorem imis nam n5 mutat. pertitum esse negari non potest . Qui autem secus fieret λ Tan Lib. . v. 3o. to idem successu Missionem Britannicam, Dei Optimi maximi beneficio implevit, ut biennio postquam eo appulit, populos sero innumeros baptizaverit. Audiendus gaudio elatus Gregorius qui Eulogium Patriarcham Alexandrinum rei compotem saeit; In Iolennitate , inquit, Dominica nativitatis, quae hae prima
Indictione transacta est , plusquam deeem millia Angli ab eodem nunciati sunt fratre, ct Coepiscopo nostro baptizati. Hi ne sibi
quilibet ominetur, quae per tantum operarium habuit incrementa Ecclesia illa tribus fere annis , antequam pallium acciperet Augustinus; nam epistola nuper recitata dabatur anno s98. per inensem Julium , quae autem Metropolitae creationem , conis firmationemque collato usu pallii continet, anno fioi. Quid igitur mirum , si sanctus Ponti sex alte jam insidere Anglorum animis fidem certo sciens , Augustino simul Metropoliticam dignitatem consert, ct tanquam parenti Episcoporum , praerogativam inter ipsos , ne Metropolita quidem excepto , concedit Ouin etiam , praeter provincias ab se ordinatas , quidquid Epis.coporum in magna Britannia aut futurum erat, aut tunc temporis existebat, omne id subjecit Anglorum Apostolo : Tua erisgo Fraternitas, prosequitur in epistola superius allata, nos solum eos Episcopor , quos ordinaverit, neque eos tantummodo
qui per Eboraeensem Episcopum fuerint ordinati , sed etiam omnes Britanniae Saeerdotes Baleat, vomino Deo nostro autore , subjectore quatenus ex vita lingua tua sanctitatis, ct recte eredendi, ct bene vivendi formam pereipiant, atquα istum suum fide , ae moribus prosequenter, ad caelestia, quum Dominus voluerit, regna pertingat. Ouam longe adeo lateque effusam potestatem negari non potest praeseserre primatum insignem nulli omnino primatui posthabendum. Π . Idque agnitu iis est perquam tacite, quicumque historiam
si illius aetatis memoria repetentes , animadvertant, quod Britanis ranniam extem nia maior appellabatur quicquid peninsulae est citra Hiberniam: deretur,in Au- ita ut Caledonia quoque, Scotia postea nuncupata, a Britan-
Romani Imperii disjuncta , majori Britanniae adjungere
278쪽
eur. In Scotia vero suisse Episcopos , Schisinaticos licet, ante- DIssgRT. T. quam eo Augustinus appelleret, inter omnes constat, tametsi CAp. III. compertum exploratumque est , quod Metropoles Andreopolitana , ct Glastvensis anno dumtaxat i 4 I. a Sixto IV. fueruntitistitutae . Quicquid igitur Episcoporum in Scotia erat Augustini tempore , omne a Gregorio subjectum fuit Augustino, ut Catholicae religionis in tota Britannia satageret. Reliqua vero Britannia amplectebatur antiquas eas quinque provincias Imperii , Britanniam I , Britanniam II, Flaviam Caesarientem , Maximam Caesariensem, & Ualentiam: ex quibus Heptarchia illa, seu regna septem ab Anglo-saxonibus facta erant, Cantium , cujus Metr polis Dorouernum e tria regna Saxoniim , orientalium , Merudianorum , S Occidentalium e totidemque Anglorum , Orientalium , Merciorum , ct Nordan-Hymbrorum cuius postremi Metropolis Eboracum. Hanc vero heptarchiam totam Augustino
Gregorius subiecit. Praeterea eidem subdidit partem Britanniae ilJam , quo confugerant Britanni a Barbaris pulsi , appellatam Cambriam , ct Walliam , incertum num ibi Episcopi ulli essent, quos Schisma a Romana Sede , ut Scolos , seiungeret. Tantam vero iurisdictionem errat qui putat Augustini successoribus primatus jure demandatam esse , quae postea vicissitudines temporum passa sit; sententia enim Gregorii aperta est . Suceetaribus Augustini non solum caeteros Britanniae Episcopos non vult subiacere , sed ne Eboracensem quidem e Post obitum vero tuam ita Episcopis , quos ordinaverit, praesit, ut Londoniensis Discopi nullo modo ditioni subjaeeat. Sit vero inter Londoniae , O Eboinraea civitatis Episcopos in posterum bonoris ista distinctio , ut ipse prior babeatur , qui prius fuerit ordinatus . Communi auia rem eonsilio , ct eoneordi actione quaeumque erunt pro Gγissi zelo venda, disponant, unanimiter recta sentiant, ct ea quae senserint, non sibimet discrepando, perficiant. Ex quibus liquet.
quod causarum merita personalem Augustino dignitatem com Pararunt , quae ad successores non transiit. Illud nihilominus praeteriri hic non debet, quod huiusmodi primatus in provincias hauddum natas paulo differt ab jurisdictione Metropolitica, quae ubique maxima semper fuit in Ecclesiae sun datione. minor deinde pro numero Episcoporum effecta . Neque aliam fuisse Gregorii mentem persuadet concessio uni Augustino facta quoad viveret . Quae clarius etiam patet ex nona Interrogatione Augustini, qualem se gereret cum Gallia
279쪽
De sola Metr politica autorutate instituenis res fuit .
rum Episcopis ξ Responso enim Gregorii ad eamdem interroga iationem praefigitur titulus e aeualiter metropolitanus in aliena provincia I e bahere debeat. Huc accedit, quod Augustinus , temporibus ita serentibus, officio Primatis minime iunctus fuit in Britannia,quippe ubi Metropolis nulla eo superstite est excitata .Ehoracensis ipsa Gregorii decretum subsequuta est triginta annis post : quum Augustino jam successerant Laurentius , Mellitus, ct Iustus , qui ct esse debuerant , & quidem suerunt meri Metropolitae . Quare idem decretum ea tantum ex parte impletum est , qua aequalis utraque Metropolis instituebatur , Divinoque factum consilio videtur, ut Londonium tantam dignitatem non assequeretur , sortasse ne procedente tempore hujus Sedis Episcopi honorem sibi non suum vindicarent e nam Augustinus non Londonii, sed Cantua iariae, sive , ut tunc audiebat, Dorouerni in urbe Regia Cantii Metropolim instituit, confirmatam postea a Bonifacio V. qui misit Pallium Iusto Melliti successori ex Rhoffensi ad Cantuariensem Sedem translato . Literas ipsas Bonifacit quae leguntur apud Bedam recitabo , ut Anglorum Ecclesiae status multo etiam post Augustini mortem teneatur . Anno igitur 624. Bonifacius mittit pallium ad missarum solennia adhibendum Dorouernensi Epincopo : Goncedentes etiam, inquiens, tibi ordinationes Episeoporum, exigente opportunitate , Domini praeveniente miseri-eordia eelebrare : ita ut orsi Evangelium plurimorum annun- elatione in omnibus gentibus , quae necdum conversae funi, di latetur . Quod si tamdiu post Gregorii decretum , quo unus Augustinus honore Primatis afficiebatur , rudem adhuc, Epincopisque indigentem Britanniam fuisse consideremus , superva caneam porro judicabimus in re nostra partem primam decreti Gregorii , nec nisi alteram spectandam intelligemus , qua perinde successores Augustini, ac Praesules Eboracenses Metropolitae declarantur . Idque unum serio animadvertendum nobis
orit, quod & Dorouerni, & Eboracae juxta disciplinam a Gregorio institutam confirmati sunt Metropolitae per sacri pallii traditionem , quod liquido constat ex sequentium Romanorum Pontificum literis eo missis .
Primae omnium occurrunt, quas dedit Honorius ad Eduinum Regem Nordan-Hymbrorum, auum Dorouernensi, R Eboracensi nuperrimo Metropolitae pallium misit. Earum sententia
haec est e aeuo pallia utrorumqae Metropolitanorum , idest m-
280쪽
ψω io, o Paulino direximus: ut dum quis eorum de hoc secuιo Drsnstr. V. ou autoremsuum fuerit accersitus , in ιoco ipsius auer asteram CAp. III Dibopum ex hae nostra autoritate debeat fu rogare. xuod quidem tum veprae caritatis Uetiu , quam pro tantarum provinciaarum spatio , quae inter vos O nos e se noscuntur , sumus invi
sum , ct juxta vestra uepiaria praberemus. Nec dubium est , quin disciplina haec a Gregorio instituta , semper apud Anglos
perseverarat: nam Bonifacius Moguntinus , cujus testiinonio utor compendii gratia , rei fidem facit in literis ad Cuthbertum Gut. Bonifest. Dorouernentem Metropolitam : MI or , inquiens , uobis soI- - φν
licitudo Deissarum , ct cura populorum propter pauia credita, O recepta , quam cateris Episcopis , qui proprias tantum procurant paroebias, incumhit . Nec mihi aliquis hie objiciat .
quod Bonifacius Primas cum Cui liberto Primate de communi Utriusque potestate loquitur . Nam, praeterquamquod jam novimus , Augustini successores meros Μetropolitas esse , Bonifacius evidenter comparat Metropoliticam autoritatem cum Episcopali , provinciaeque administrationem cum Parochiali , sive , ut nos dicimus, Dioecesana . Itaque apud Anglos consuetudo
jam obtinebat confirmandi Metropolitas traditione pallii octavo declinante seculo , quum Bonifacit ejusdem opera communi in Concilio Gallicani etiam Praesules confirmationis genus istud ab Apostolica Sede petendum sibi esse decreverunt, qua de re aliis quanto inferius dicendum erit. Caeterum Paulinus , qui Eboracensium Metropolitarum primus suit, anno 62 . illam sedem instituit, quum praedictus Rex Eduinus Catholicam fidem amplexus , doctori isti suo concessit, ut in regia urbe Eboraco Epiccopalem Cathedram excitaret; ac post quinquennium accepit pallium ab Apostolica Sede, proindeque anno 63 a. Sedes Eboracensis declarata est Metropolis , ita ut ipsam eamde inque auis toritatein hujus sedis Episcopi sint adepti, qua Dorouernenses iampridem utebantur . Quamobrem S. Gregorii consilium serius Ocyus impletum est, Anglorumque Ecclesia recens instituta disciplinam confirmandi Metropolitas traditione pallii prima omnium occidentalium didicit extra Italiam , S utrumque Illy
Qus quum ita sint, facile perceptu est , cur Gregorius rhi Sopos
Augustini nullam suturam autoritatem declaret in Galliarum toritas in A,