De antiquitate ecclesiae Hispanae dissertationes, in duos tomos distributae. Iis praemittitur Codex veterum canonum Ecclesiae Hispanae ex genuina ... collectione S. Isidori Hispalensis, quo illustratur antiquitas Ecclesiae, praesertim Occidentalis op

발행: 1741년

분량: 414페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

261쪽

Drmin. V. diximus et nam Gallicani Praesules, dum Apostolicas vices gereisCAp. II. re certatim cupiebant, subjectionem illam , quam certo sciebant esse debitam S. Sedi, Summoque Pontifici, minime ab se arcere conabantur , sed evidentius profiteri , tum alii nulli praeter Ro, manum Pontificem obtemperando , tum Primatum supra ipsos Metropolitas exercendo 1 Ouid quod amplius centum annis antequam Nicolaus ad S.Sedem ascenderet, Gallicani omnes Metropolitae in Concilio congregati cum Bonifacio Moguntino , suhjectionis nomen ipsum antea inauditum aliisque expressum. Verbis , ultro enunciaverant λ Decrevimus, verba ipsa sunt Bois

nilacii, in nostro Bnodali conventu , ct confessi fumus fidem Cr- thoiaeam , ct unitatem, ct subjestionem Romanae Getesiae fine

tenus vita arosera velle servare : S. Petro, O Meario ejus velis subjiei: Ssnodum per omnes annos congregare et Metropolitanor Pallia ab illa sede quaerere : ct per omnia praecepta Petri cano nise sequi desiderare; ut inter oves sibi commendatas numeremur. Certe qui haec non ignorans , in Petri de Marca sententiam inciis dit , aut fiduciam eius , aut, ita me Deus amet, livorem condemnet , necesse est . Nihil umquam moliti sunt Romani Pontifices adversus Episcoporum ullum; immo potius Episcopale decus, atque universorum concordiam Praesulum studiis omnibus procurarunt. Neque aliud unquam sibi voluerunt per Pallii conia,

eessionem .

u. Id constat Iiquido ex supra allatis literis symmachi, seu

u ρωρ ἡ ma Vis Brinisa antiqua tradendi Pallium , ut ab ultima antiquilistis. late depromantur exempla. Neque enim aliud sibi volunt Saee dotalis o ii deeor , S unanimitas eum H. Petro, quam decus , ct concordiam Episcoporum omnium . Hoc accedit, quod Pallii usus non concedebatur, nisi petentibus: quae res tum patet ex

iisdem literis Symmachi, inpostolicam Sedem , fleui Meet ρνο- scissi ; tum omnibus obvia est in Symmachi successorum epistolis: ita ut Gregorius Reginae Brunechildi affirmet, se Syagrio Pulislium non misisse , quia prisca consuetudo obtinuit, ut honor parulii , nisi exipentibus causarum meritis , em fortiter pistulanti darἰ non debeat. Et paulo ante dixerat: nee is qui eo uti desiderat, directa ad nos hoe sibi lamiri speetali petitione poposcerat.

Deinde metuens prudentissimus Pontifex, ne Reginae pietas latindi videretur, mittit vere Pallium, sed una netendi illud rationem a suo Apostolico Uicario praescribit: Gundida , inquiens ,

presbiero Pallium praevidimus dirigendum, injungantes ei vi

262쪽

re , atque eam praditio debeor dore ρι esotero ἔ quatenus dioeejU.em Pauli asum eum Dei grotis valeat adipisei . Quaerenia claui mihi esse non arbitror, sive ut melius dicam exponendam , causam cur Syagrius non acceperit Pallium ab isto presbytero , sed multos post inenses a Gregorio ipso et satis quippe mihi est petitionis necessitatem ostendisse , quam utique esse factam testa tur Pontifex , ubi Episcopo huic concedit usum Pallii: Secundum Lb.7. v. - , poy uIationis tuae depaerium Pauli te usu , quod intra Getesiam tuam habere debeas ad fera tantum Misurum Iolennia cele-hranda leo autore , praevidimus honorandum . Silentio hic praeteriri non debet, quod Episcopale id Ornamentum non semel ab

ipsis Principibus flagitatum est pro suae ipsorum ditionis Episcopis. Ita Brunechildem Reginam secisse jam vidimus; ita Chil

debertum Regem constat ex Gregorii literis I ita demum Gallinicum Exarehum Ravennae testatur idem Ponti X: Licet autem, I b. .ep.gri inquiens , ad hae eoneedenda dispensatio nos loci nostri vocave ris , multum tamen a uobis petitio dulcissimi, atque Excellentissimi filii nostri Domini Gallintei Exarebi , ut temperantius ergare veremur , exegit. Idque malim dictum ad retundendam Pe tri de Marca fiduciam , quam ad Ruinartii opinionem probandam : qua nimirum petitionis Principum consuetudinem affert, falso Recea redi exemplo adhibito, quem ex literis Gregorii superius recitatis liquet ignarum prorsus fuisse sacri hujus ornameniati , quemadmodum Hispani omnes Praesules ante octavum secuialum id ignorarunt . Caeterum Ruinartii assirmatio ea perquam liberalis de aliis X.

aliisque privilegiis Pallio adnexis pro locorum, personarum , D P-lli Rac temporum conditione non solum mihi non arridet, sed etiam s.; ' j j

veri limites aliquantulum transgredi visa est. At enim vero perpaucis ex epistola Gregorii ad Syagrium allatis , rationis ordo Di . d. m. nos admonet, ut eum usti Pauli aiaqua largiri privilexia debea- cap. 13. L. mus, multa, doctissime quidem , a stirmat tum de Pallio nunquam concedi solito sine aliquo privilegio, tum de privilegiis eidem semper adnexis ς at quibuscum pugnat ipsa Gregorii epistola , unde paucula is decerpsit suo argumento conducentia. Quaeso non pigeat plenam Gregorii sententiam mente atque

263쪽

DIssERT. U. cum mentis gravitate, qua Deo te propitio pollere didisimas, ha CAp. Il. bitus quoque exterioris clarior in te cultas accresceret: praeseriatim quum te hunc non ad Iuperflua etationis pompam, sed pro genio ct honore tuae arbitramur Ecclesia petivisse . Cujus ne indumenti munificentiam nudam viriumur quosammodo eontulisse; Boe etiam pariter prospeximus concedendum , ut Metropolita suo

per omnia Deo ct honore servato, Delesia Cieitatis Augustodu-na , cui omnipotens Deus praeesse te voluit, post Lugdunensem Gelesiam esse debeat, Ο ne sibi locum ordinem ex nostrae

autoritatis indulgentia vendieare. Caeteros vero Episcopos se- eundum ordinationis suae tempus , sive ad confedendum in Con-ellio , sive ad eonscribendum , vel in qualibet alia re sua attendere Ioea decrevimus , ct suorum sibi praerogativam ordinam

vendicare : quia omnino rationis ordo nos admonet, ut cum usu

Pauli aliqua simul, sicut diximur, largiri privilegia debeamur . Et quidem jure: nam res erat de praecipuo Romani Pontificis insigni concesso Praesuli, qui praeter gratiam Principum , nulla alia autoritate pollebat inter Coepiscopos . Ouamquam vero tenue privilegium haberi debeat locum principem occupa re inter Fratres c dum caeteroqui Metropolitae suo parendum illi erat, ut reliquis Episcopis) quodque minime excedat inditam Pallio naturam , ut nempe sacerdotalis ossicii decor sit; tamen

summi privilegii loco iuvat id putare. Ouid λ Qualecumque illud esset, adnexum ne erat pallio, an seorsim a Pontifice con cedebatur, ne sacrum id ornamentum quodammodo prostitutum videretur λ Gregorii sententia commentariis non indiget .

Itaque id ratum atque firmum haberi velim, quod non modo nulla inerat autoritas sacro pallio, ut supra aiebam ς verum etiam nullum praeseserebat privilegium : ornabat solum eos Praesules . qui ab Apostolica Sede ipsum acceperant , sanctiorisque eos vitae admonebat. Quae duo S ex allatis Gregorii literis, S ex aliis quae opportunius asserentur , liquent , ct luce ipsa clariora sunt. XI. Pensius modo exolorari oportet opinionem Morini, ScV carN Aposto aliorum , qui non solum privilegia Pallio innata esse, Verumbiis .i '''p i, etiam per pallii investituram Apostolicas vices demandari conis

nil no vi auto suevisse contendunt. Neque id quidem eam improbando, aut 1iῖ acquirebat. refellendo; at nostro ex more documenta ipsa proPrendo, qu firmissimo quovis argumento potiora eme non est dubium . Pri

264쪽

ECCLESIAE HISPANIE. 2 3

ss suecessoribus: Ut agenti , ait Auxanio , vices nostra , paι- DIssgRT. U. ω non dest ornatus , usum risi ejus, sicut praeaecesori tuo pra- CAp. II. Meesor noster Iancta reo. Θmmacbus ιegitur contulisse , fBeati Vagri. . ep. . Pet i Iautia autoritate eoneedimus . Auxanio autem e vivis Q sublato successit Aurelianus , cui vigilius idem S Apostolicas vices, ct Pallium concellit, iisdem fere verbis utens . Aureliano successit Sapaudus , cui Pelagius I. Apostolicas vices demanda ἀvit, ct juxta concessit usu in pallii et D nos, inquiens , frate i- Pelag.I. v. c.

tali taα ι Umodi euras i angimus, ut sedis nostrae mearias Insitatas, ad inpar nostrum in Guuiorum partibus primi sae er- dotis loeam obtineas : ct quidquid ad gubernationem GeusM-

siet status gerendum est, se, votis Patrum regulis, Sedit Apostoliea eonstitatis, Divini judicii consederatione di enses .

um quoque Pauli tioi alacriter , ofectuoseque concedimus,edie. Sapaudi successor Licerius, qui biennium 1edit, nec vices Apostolicas, nec Pallium legitur accepisse . At Uirgilius qui eidem est suffectus in Sede Arelatensi , eratque S. Gregorii inagnin miliarissimus, ut frequentes Pontificis ad illum literae testanis tur, triginta post annis , quam Sapaudus S Uicarii potestatem. Ec pallii honorem a Pelagio assequutus fuerat, utrumque rem instaurari flagitavit a Magno Pontifice. Quare hic et aeuod Te- Lib.4.en. s I. νο , ait, in eis juxta antiquum morem Uam Pauli , ae mees Sedis Apostolieae postulasti , absit, ne aut trangitoriae potolatis euumen , aut exterioris castus ornamentum, in Gethus nostris, ae

Paulo quaesisse te suspieer Libenti ergo animo postuιataeoncedimus, ne aut vobis quicquam de debito Lonoὸ e subtrahe.re , aut praeelientissimi Mii noseri Gildeberti Regis petitionem

contemsisse videamur . Eiusdem rei, eodem seroto discrimine admonet Regem : Fratri noytro, aiens , Virgilio inrelatensis Civitatis Dise o viees nostras juxta antiquum morem , Exineelientiae Gytrae desiderium, leo favente , commisimus e cui etiam ct Fauit Uum , sicut priyca habuit eo uetudo concessimur. Ouod autem maxime animadverti Velim , per idem tempus dat literas ad universos Galliarum Episcopos, quos subiici mandat suo Vicario; & quoniam de autoritate res est, ne verishum quidem facit de exteriori ornatu, videlicet Pallio. Ilaia, inquit, unumquodque tune falubriter eompletur os tam , quum

fuerit unus, ad quem possit recurri , praepositur : ἰdcirco opportunum se perspeximus , in Resepis , qua jub regno praceia

Ieatissimi Alii nostri Gildeberti Regis Iunt , seeandum anti-H h a quom

265쪽

DIssERT. U. quam consuetudinem fratri nostro Virgilio Arelatensis eisha-CAp. II. tis Episcopo vices nostras tribuere t quatenus edi Catholisur fidei integritas, idest sanctarum quatuor Bnodorum, Deo protegente , Dilieita devotione servetur ἔ ct si inter fratres , eo acerdotesque nostros aliqua evenerit forte contentio, autoritatis Ibae vigore , vicibus nempe Sedis Apostoliea 'nflus discreta moderatione compescat Necesse est, ut ad eum , cui nostras vises injuuximus , quoties oportere perspexerit, pro faciendaeollatione , aptis debeant Discopi temporibus conlenire . m. Celeberrimae Arelatensis Ecclesiae Praesules , qui Apostolici ci VicariatuS autoritate , & ornamento pallii fuerunt conspicui, Vieariatu. numerando recensui. Florianus si quidem, Cyprianus , aliique Uirgilii successores nec Uicaria potestate praediti, nec pallio ornati, Arelatensis potius sedis vicissitudines, quam rem nostram conia firmant . Id vero eo Iubentius seci, quo benignius agendum mihi esse video cum Em. & juxta doctissimo , sanctissimoque viro Card. Bona , qui S ipse aliorum aliis opinionibus distractus de No .Lι ι' ι. . Pallici parum scite , ac dubitanter loquitur et In Gallia , inquit, ' Α ' .emini mittebatur , nisisti Arelatensi, de qua re extant Oistola: Vigilii ad Auxanium . Pelagii I. ad Sapaudum , Gregoriι Muni ad Gildebertum Regem Franeorum. Iu Hispania δειλHispalensi; In Dalmatia Salonitano: In Italia Ravennati ; In Stellia Syracusano et In Sardinia Calaritano , ut ex episeolis Gregorii liquet. Has siquidem S ego Epistolas , Uenerabili viro obtemperans perlegi, R nuper attuli ouae ad Arelatenses spectant, quemadmodum , quae ad Hispalensem unum Leandrum pertinent , superiori capite sunt recitatae . De iis vero quae Illyricum occidentale, & suburbicarias respiciunt, non suit, quid agerem , nam diversa admodum res est , Pallitque ad disciplinam pertinet, de qua capite sequenti disputabo . Uerum aut licior ego inspector literarum suerim , aut minus distractus re rum multitudine, aliorum dicta aversenda, quam adoptanda

magis duxerim, dubitationem illam grandem doctissimi Cardinalis abjeci omnem e sive boe fieret, ille aiebat, intuitu Geusarum , seu civitatum prae exteris eminentium , sive ob Vie

piatum Apostolieae Sedis illis A ebiepiscopis tributum , quo titulo constat Pallio a Summis Ponti thus inonitosfuisse Ar-ebiepsopos Corinthi, Thessalon eae, ct primae ustinianae . Namque ex Gregorio inso causas deprom si certas ; demonstrari,

quod S. Leander Hispalensis non erat Uicarius, pallium licet ob-Disiligod by Corale

266쪽

ΕCCLESIAE HISPANAE. 2 s

tinuerit; ostendi, quod Augustodunum nec Metropolis erat, DIssERT. U. Dec praeclarior urbs Lugdunensi Metropoli; ac demum pateχ- CAP. II. ei quod Pallio nulla inerat autoritas , quin potius mores vitae sanctiores exigebat Insigne istud Pontificium ab iis quibus concedebatur . Ouare ad solum ornatum redacto Pallio , autoritas omnis , omnisque potestas vindicatur Vicariatui Apostolico , quo qui erant praediti Episcopi sacro Pallio ornarentur, necne, non secus atque Romanum Pontificem,Cujus gerebant vices, praeseserrent, & Episcopos alienae provinciae , ct Metropolitas ipsos hahebat subditos . Hanc vero postremam partem ante me perinsecuti erant scriptores toto orbe celeberrimi Card. Norisus, Garnerius , & Ruinartius , quorum ego vestigiis inhaesisse glo-xior , tametsi extra omnem aleam , quod ipsi non secerunt, rem

posuisse mihi videor .

Nec vero gratis aliquid, aut minus constans per me allatum XIII.

quis putet, quasi Pontificum seorsim concedentium usum Pallii Pallium conce- ad ornatum iis Episcopis , qui Apostolico Uicariatu perfungehantur, meo interpretatus arbitrio fim , Pallioque abstulerim qii, illud olia Privilegia , quae a nonnullis ei adnectuntur . inandoquidem habuerant. tot suppetunt argumenta ex largitore illo maximo huius sacri ornatus Gregorio Magno , quibus ipse inhaereo , ut ad inolestiam usque urgere idem possim . Unicum valdequam apertum subjungam , quo constat liquido , nihil autoritatis , nihilque privilegii adnexum suisse Pallio . Desiderius Viennensis Episcopus , cujus praedecessoribus tantae fuerant controversiae de honore Metropolitico cum A relatensibus , quum temporis Virgi-

Iius Arelatensis Apostolicas gerebat Vices in Galliis petiit de

more Pallii usum , quia scilicet tale ornamentum nullatenus Onscere autoritati Vicarii S. Sed is norat. Perinde Pontifex nullatenus inde laedi Vicariatum at unum ornari Episcopum sciens reponit , se per Ioannem Regionarium edoctum suisse : od Ee- m. v. D s.

etesiae vestrae quaedam olim privilegia ab Apostoliea Sede eoneefasunt, atque usum Pallii ejus Saeerdotes antiqnitus habuisse.

ξνοd quia vobis m nopere poscitis reformari, in Ecclesiue no- prae Serinio requiri feeimus, ct inveniri nil potuit . . . . In requirendis chartis Relesiae vestrae vigilantius euram impendite , O siquae exinde scripto inveniri potuerint, quae nos valeant informare , bue eura vestrae sit ira mittere . Nam qui nova concedimur , vetera libentUsMe reparamus . Huiusmodi chartae inventae fuerint , necne , parum attinet indagare: id certum,

267쪽

a 6 DE ANTI Q U ITA TE

Drssεκτ. V. quod hiennii spatio nihil dissicultatis est inventum , quod Pallii

CAp. II. concessionem averteret, praeter Desiderii ejusdem culpam , quae praeterita extinguebat eius merita ad accipiendum Pallium necessaria . Relatum siquidem Gregorio erat , quod Desiderius tradebat grammaticae artis praecepta et 'uam rem , inquit, ita

moleste suscepimus, ae sumus vehementius aspernati , ut ea quae prias dieta fuerant, in gemitum ct trifitiam verteremus . Ei succenset acriter : Candido presbytero id neganti vix adhibet fidem : neque alio se pacto induci posse protestatur ad concedendum Pallium , quam dimidia ct veraei satisfactione r deinde concludit Unde si post hoc evidenter ea, quae ad nos perlata sunt, falsa esse eIaruerint , nee vos nugis ct seeularibus iate. ris studere eontigerit, Deo nostro gratias agimus , qui eor Sestrum maeulari olasphemis nefandorum laudibus non permisit, Ode eoneedendis quae poscitis secure jam , ct fine ati via dubitatione tra mus . Gregorio igitur nihil prorsus obstitit Uicariatus Arelatensis,quominus Pallium Uiennensi concederet,quia scilicet sacro Insigni autoritas nulla, nullumve privilegium adnectebatur, quod Apostolici Uicarii potestatem imminueret ς mores tantummodo petentis Episcopi impedimento erant , quin sacro idem ornatu conspicuus fieret. Quid autem obstiterit Pontifici Ecclesiarum decoris amantin II: .. si mo,quominus pallii usum Viennensi concederetῖIpsomet utamur .ia .... .'' teste, ut certius aliquid afferamus de hac re: Omni , ait, eonve--. Io. ep.sσ. nire novimus rationi , ut eos amictu Palliι decoremus, quos initiis talitatibus Dioina inspirante miserisordia Saeerdotii honor illuminat, in quibus hoe etiam ab iliis, qui praeteritis temporibus Pontifices fieri meruerant,ct ab Apostolisa Sede eonstat esse indultum. Hinc est, quod perinde Virgilio Arelatensi, cujus

praedecessores ab Apostolica Sede obtinuerant pallium; ac Desiderio Viennensi , modo suis praedecessoribus concessium ostenderet, pallii usum largiturus erat. Et haec quidem de instauratione antiqui Ecclesiarum decoris . Ubi enim de nova concessione

res erat, causarum merita , ut vidimus , erant opus . Estque omnium instar concessio primum vehementer negata, deinde

ossiciosissime facta Augustodunensi Sytigrio , de qua frequenter Lib. . v. II a. sum loquutus : Ruia igitur , inquit, in praedieationis opere, quam diu euitans , Anglorum genti per Aurastinum quondam mouasterii mei praepositum , nane Fratrem, ct Coepiscopum no-sram impendere studui, ita sollieitum, atque devotam, adjuto

268쪽

ECCLESIAE HISPANAE. 2ψ

remque omnibus te, ut oportuit, fuisse eo novimus, ut magnum DIssgRΥ. U. me Iibi fraternitas tua hae de re faceret debitorem, tanta res CAP. II eonsideratione commonitas , ne infractassus erga te viderer eacia μγ e , Fraternitatis tuae petitionem nulla pertali ratione postponere. Similiterque Maximiano Syracusarum Episcopo, quem ipse ordinavit Romae, idcirco usum Pallii concessit, quia meritis causarum eum esse spectabilem norat, quod docent eius ad eumdem literae, dum sua in Ecclesia Episcopali ossici ci laudabiliter fungebatur: stuat videlicet vices c constituebat Maximianum Itb- .F. . Vicarium suum ) non Deo ,sed personae tribuimus: quia ex transacta in te vita didielmus quid etiam de subsequenti tua conversatione praesumamur. Contra vero constat, ne ad eos quidem , quorum Praedecessores pallii usum hahuerant, mitti consuevisseici ornamentum, si causarum merita abessent. Salonitanis Praesuinii ras infra ostenda in , Pallii traditione confirmari solitam fuisse eorum dignitatem . Pallium nihilominus Gregorius negavit Ma-Ximo , quia merita causarum deerant, nam schismate laborabat; nCque ante de tradendo ei pallio egit, quam reversum eum ad frugem intellexit: Postquam ergo, inquit, Fraternitus tua Apo- Lib. 7. ep. 8 I.

stolicae Sedis communionem se reparasse cognovit, personam ad Nos transmittat, quae Paulum tibi deferendum ex more percipiat. Nam quemadmodum iuuita perpetrari non patimur, sic qua sunt consuetudinis, non negamus . Ita, si meministi, Syagrio Augustodunensi id ornamenti est negatum , praecipue ob ipsissimam illam causam schismatis , quo laborabat qui allaturus erat in Gallias sacrum Insigne . Primum , ait Gregorius, quia is qui venerat Di. v s

Fallium accepturus, Sebismatisorum tenetur errore implicatus. Itaque aut nova fieret concesso , aut instauraretur antiqua , ct merita causarum , & petitio adessent necesse erat. In admirationem quis , arbitror, conjectus erit, memoria

repetens Pallium in Hispanias missum ad Leandrum Hisp. en- sine Di tinthialam , nulla praevia petitione, nullaque accedente Consuetudine . cura consue

At longe alia pallii hujus ratio est . Non multo siquidem interia diuςm. lecto tempore, postquam Syagrii vota explere se testabatur Gregorius ob praeclara illius merita de Anglicana missione, literae ei redduntur ab Hispaniis tum Leandri Praesulis amicissimi , tum Reccaredi Regis Catholici, de ovibus , ouantum res patiebatur, sum loquutus, ubi de Pallio ad Leandrum misso disserebam. Ibidem nihilominus singularitatem concessionis maxime eXaggera

269쪽

DissERT. V. clarum adeo Insigne illuc mitteretur: mihique praeterea excidit, Cap. II. quod huiusnodi concessionis genus nescio quid disdiplinae illius redolet, quam ab ipso Gregorio institutam in Anglia mox paleiabit. Enimvero Pallium ulli Episcoporum datum extra Italiam haud petenti, non inveni aliud , praeter istud Leandri. Quamobrem causis exploratis, quae singulare id genus concessionis pepererunt, earum quamsi millimas has esse cognovi, quae Augustino Anglorum , S postinodo Bontiacio Germanorum Apostolo , abs.que ulla petitione Pallium compararunt. Omnem scilicet Hispaniam ab insanissi inoArianorum dogmate ad Catholicam fidem reis vocavit : Episcopos, Clerumque uni Mersum Sacrorum Canonum ignoratione laborantem instruxit; ac demum spatio annorrmdecem post generalem haeresis detestationem, praedicatione, Sescriptis libris nunquam non Ecclesiam illam fovit, confirmavitque. Neque horum quicquam sugisse putes Pontificem , quippe qui ne admonere quidem est ausus Leandrum , quid sibi vellet vitae sanctioris sacer ille ornatus: Loquutionem, inquit ,supprimo, quia verba moribus anteitis. Quid quod sanctos item mores in Rege Pontifex mirabatur, quem S norat optime, & saepe testa- Lib. . ep. I x ε. tuS erat, esse alumnum Leandri aeuid ego , alloquitur Recca

redum , in illa tremendo examine Padiei venienti didrarus fum, si tune illuc vacuus venero, ubi tua exeelientia greges post se βdelium dueet, quos modo ad verae fidei gratiam per studiosam, ereontinuam praeduationem traxit Sed est mihi, bone vir , hoe ex Dei munere in magna eonsolatione , quia opus flanctum , quod iume non habeo, diligo in te. Ruumque de tuis actibus muna exurutatione gaudeo, ea, qua per Iaborem tua sunt,per earitatem mea fiant. Nec mirabatur solum , sed etiam inter causas recensebat , quae S. Leandro Pallium promeruerante Leandro , inquit, parulium a T. Petri e soli Sede transmisimus, quod antiquσeonsuetudini, O vestris moribus, ct ejus bonitati, atque aer

vitati debeamus. Ouae quidem non leviter praetereunda mihi ense intelligo ; namque interpres aliquis parum sagax retundendus mihi videtur hac super re .gQ. Antiquam scilicet eonsuetudinem pro argumento usurpat Uni Leandro tape iam concessi usus pallii Metropolitae Hispalens . Ouasi verodituri id. ι, nullum Omnino e emplum rei sup 'etens ex totaHispaniarum antiquitate argumentum sit parum firmum, quod ei objiciatur. Oui enimvero primus omnium Pontificum I ransalpinos Praesules de-eoravit Pallio, is constanti eruditorum omnium opinione est Sym-

270쪽

symmachus. Ita Uigilius sex & viginti post illum annis Ponti- DIssgRT. U. ex, testabatur Auxanior Sicat Praedecessori tuo Praedecessor no- CAp. II. serjanctae ree. Summaehus legitur contulisse . Ita Caesarii Arela- V I. . o. i. tensis c de quo vigilius loquitur vitae scriptor Cyprianus ejusdem aequalis , S discipulus nobis posteris declaravit: Virum , in- Mabia. see. t. quiens, Aphioticum non tantum fama vulgante , sed eorporaii

prasentia eomprobantes, certatim diligere, ae Tenerari coeperunt: pro qua re etiam Papa Θmmachus tanta meritorum ejus dignitate permotus , non solum eum veris e eum Metropotitano bonore juspexit ,sed O eone o Decialiter Pauli decoravit priviis

D io . Symmachi autem successor Hormisda pessumdatam Hispaniarum Ecclesiam duobus legitur Praesulibus commendasse,Joanis ni videlicet Illicitano Episcopo in aliquibus provinciis, S in Baetica S Lusitania Sallustio Metropolitae Hispalensi : at neque is .

neque ex Successoribus alius ullus, ante Gregorium Magnum ,

non dico pallii honore, sed ne Uicaria tu quidem privilegio,

quod supra est uberrime demonstratum, Praesulem quemvis alium dignatus est. Ouamobrem antiqua haec tonsetudo a Gregorio eodem laudata, non Hispanam consuetudinem praeseseri , sed Romanorum Pontificum , centum quippe ante annis Coeperant pallium trans alpes mittere . Haud selicius interpretatur vestris moribus ς non enim legit, ve=ris , ut restituerunt PP. S. Mauri

optimae notae Codicibus exploratis, sed nostris quod in antiquiores editiones irrepsit. Quid enimvero sibi vult nouris moribus Num sorte Gregorius suorum ipse morum laudator causam eκ se petit alieni meritiὶ Non quidem puto alicui venire in mentem posse , Pontificem incredibili erga omnes Principes obsequio, ab ossicio semel discessisset at si sorte venerit, pergat quaeso episto Iam illam legere , nec diu in sententia ista persistet. Salutaria si quidem monita Regi Gregorius imperiit , summae praesertim aequitatis , atque humilitatis , quae , ut vidimus , ingenitae pallii

virtutes erant, mox tempestive se corrigens r autem, inquit, vos autore Deo omnia servare non ambigo . Sed occasione

admonitionis exorta, honis vepris actibus me furtive fuljungo, u quod non admoniti Deitis , quando vobis admonens additur , jam non soli faciatis . Dubiumne ullum remanet, quin Re gis moribus debere se pallium dicat Sanctus Ponti x ὶ Nullum ut re r. Singularitas tantum eoncessionis admiratione digna est. Datur siquidem pallium Metropolitae neque per se, neque per

SEARCH

MENU NAVIGATION