장음표시 사용
291쪽
Biss T. V. tropolitas omnes occidentalis Patriarchatus , quemadmodum C p. III. in Italia , S utroque Illyrico factum semper fuerist, Gallicanos primum Bonifacii Moguntini tempore, idest integro ante Nicolaum primum seculo , ipsissimam illam distiplinam ultro amplexos esse , ac pallii traditione ab Apostolica Sede confirmari petiisse non solum demonstravi, sed certis etiam documentis alia tis comprobavi. Quamobrem mirari omnes velim, quod Praesul doctrina , S autoritate conspicuus novi conflatores dogma intis adversus eentrum unitatis , sontemque ac radicem disciplinae omnis Apostolica in Sedem, suis a firmatis incendat; idque inexplorata prorsus antiquitate , quicum aperte pugnant quae anfirmat . Enimvero Christi Vicarios novarum rerum studiosos , sanctissimaque horum instituta de optimo Ecclesiae regimine, Conciliorum autoritate indigentia venditare , quid aliud est, quam debitam summo Ecclesiae Capiti venerationem deterere ;atque hanc omnium mentibus animisque opinionem ingerere , ut Decretis Pontificum , nisi Concilii generalis autoritate inhaereant, fides negetur impune Z Quantum hinc detrimentum an liqua Ecclesiae instituta accipiant, veteris disciplinae non ignari judicent : mihi enim satis est res in Widia plenas indicasse, quatenus disputatio haec de sacro pallio patitur . Caeterum hisce omissis, quae nequicquam iactitantur adversus supremam Apostolicae Sedis potestatem, jure quidem in illos inveherer, qui tesseram subjectionis appellant sacrum hoc Archiepiscopale oris
namentum ς non enim quae in remotis ab Italia provinciis evenerunt quinto , sextoque seculo in mentem revocant; dum dinficultate temporum factum est, ut nulli ab Apostolica sede Me tropolitae confirmarentur traditione pallii. Nonne saepe oportuit iApostolicum aliquem Uicarium instituere , cui Metropolitae obsecundarent , ne omnia miscerentur , ac pessum irent Nonne in incertum vagantibus iudiciis a Metropolita ad Metropolitam ire oportuit, maximeque frequentibus Synodorum Conissultationibus a Romano Pontifice supremum in rebus judicium praestolari Z His demum attulit modum confirmatio ista per traditionem pallii .ris in ita V num esset disputationes scriptorum de Disciplina veteridi pl. ouaevia hic referre, quibus Metropolitae omnes, tamquam Vicarii Apo- Metropolitica stolicae Sedis, ac Primates eonstituuntur. Compertum siquiet-, , ides dem , atque eXploratum est, quod tales ii fuerunt post adeptum unitate mostrat. pallium , quoad Primatus, ininorisve Patriarchatus dignitate aliis Diqiligo Orale
292쪽
alicubi emergente , Metropolitas inter, & Romanum Pontifi-DIssERT. U. cem media potestas collocata est in occidente , quam olim in CAp. III. Oriente fuisse vidimus S. Leone teste, cujus'verba iterutri usurpare nunc lubet: Magna, inquit, dispositione provisum es, ne S.IAEo epist. 84. omnes sbi omnia vindicarent r sed essent in fluxusis prominetis 'singuli, quorum inter frat=es haberetur prima sententia : rurissus quidam in majoribur urbibus eonstituti, sollieitudinem susciperent ampliorem . per quos ad unam Petri sedem anivei fa- Iis Delesia cura conflueret, ct nihil usquam a suo eapite di deret . Uerum praestantissima haec disciplina, quae alia subinde
habuit adiumenta iudiciorum commoditati saluberrima , nullam omnino conjunctionem habet cum sacro pallio , cuius traditione confirmantur Metropolitae , Primates, & Patriarchae , servan- unitatis gratia , ut videlicet ii omnes norint, unum Caput . .: in Ecclesia esse , quo velut ad suum centrum , confluere omnes
debent Praesules , quacumque ii praestent dignitate . Itaque &Morinus , S Thomasinus , multique alii recentiores , ubi cum veteri disciplina pallii, autoritatis augmentum conjunxerunt, haud respexisse videntur ad potissimum Romanorum Pontificum finem , ut videlicet longe iam , atque late patente Ecclesia , ac Metropolitis undique , aliisque majoribus dignitatibus abundante , certam atque perpetuam rationem stabilirent Ecclesiasticae unitatis conservandae, melius quam servata olim fuerit: dum ambitioni , & audaciae aditus , ut ita dicam, concedebatur
Permittendo , ut rari admodum Praesules sacri pallii privilesio decorarentur.
293쪽
De origine, fundatione, o Institutis
ATER Joannes Mariana , qui, ut mihi videtur , caeteris Hispaniarum scriptoribus accuratius de re Monastica scripsit , non posse altius repeti originem Monasterio iarum aflirmat, quam a seculo sexto. Quamobrem ubi agebam de Ecclesia Hispana quarti seculi, tum tanti scriptoris autoriis late inhaerens , tum maxime testimonio usus antiquitatis , non obscure arbitror , disputavi de Monasteriorum discrimine , ne quarti & quinti seculi Monasteria saepe apud Historicos occurrentia mihi objicerentur . Quid enim rei est Monasteriis, seu Cellis unius Monachi solitariam vitam agentis cum Coenobiis, in quibus plurium Congregatio Monachorum Monastico vacat Instituto De his equidem disputare aggredior nunc : eorum scilicet originem . fundationem , Instituta pertractandi cupiditate inlectus . Idque studii causis procul habitis , quod minime ab iis factum animadverti, quos rem ad trutinam revocare pertaesum est . ostendam itaque , sexti seculi dimidio antiquiorem non esse eorum originem e fundationem recte tribui Episcopis a viro doctissimo, qui eiusmodi di-TMma . sciplinam servari consuevisse autumat toto in occidente , eam-i 3'que .iguisse apud Hispanos usque ad Saracenicam irruptionem .' Instituta demum , seu Regulas Monachorum a Benedictina alias fuisse ante Saracenicam eamdem invasonem , nempe ante octa vum seculum , intra cujus limites disputatio mea omnis versa bitur . Reprehendar sane , quod negligens pios tot scriptorum conatus, praesertim Ambrosii de Morales, ct Yepesii; necnon
P. Mabillonii, & Cardinalis Aguirrii praestantissimorum virorum sententiis reiectis, abjudicarim sacro eorum ordini quid-Disitiroo by Cooste
294쪽
quid Monasteriorum summis iidem viribus vindicarunt. Ani- DrssERT.Vi. madverti tamen velim, quod studio omni vacuus nunquam sui R CAP. I. se videar , nisi veritate una utar duce, quodvis malum mihi omen immineat a studiosis hominibus . Praeterquam quod ,quanta injuria fieret sanctissimis tot Fundatoribus , aut Praesules illi fuerint, aut simplices Monachi, decorem iis suum auferendo, ut uni ordini aliunde celeberrimo indebita laus tribueretur ἔ quum maxime nulla id ratione alia inhaereat, praeter conjecturas plerumque fallaces Recentiorum Equidem non imitabor eos , qui S. Benedicti Regulam in Hispanias invehunt, vixdum a S. Viro conscripta in in Italia: haud enim animadvertunt,quod ex Oriente, S ex Africa primi Monasteriorum Institutores ad Menerunt . Rutionem plane temporum,ac rerum spectandam primum, deinde analystin fundationum , ac Regularum subiiciam legentium oculis ἔ ut ipsi judicent, num recte disputaverint, qui aut gentis , aut professionis illicio suadente , rem Monasticam postero in
origo Monasteriorum Hispaniae adeo certa suppetit ex an- II. liquitatis Ecclesiasticae documentis, ut dubitari de eadem ne- origo Mo-quaquam possit. Duo tantum Monasteria omnium prima me inor. His p morantur : in Gallaecia , seu Regno Suevorum unum : alterum in Regno Gothorum . Ea vero sunt Dumiense , S Servitanum ,
de quorum Fundatoribus Isidorus, ct Iidemn sus doctrinae , &sanctimoniae Iaude celeberrimi scriptores, constansque omnis Hispaniarum antiquitas mentionem faciunt maxime luculentam.
Sanctum siquidem Martinum , Bracarensem postea Praesulem, Monasterii Dumiensis fundatorem fuisse meminit Isidorus rinartinus, inquiens , Dumiensis Monasterii sanctissimus Fon- S.I . δε m. tifex in Orientis partibus navigans , in Gallae am venit; ibiis mustr. cost 3s que eonversis ab oriana impietate ad fidem Citholicam Suevorum populis , rvulam fidei , edi findia religionis constituit, δε- elesar eonfirmavit, Monasteria condidit, euissaque praeepta piae institutionis composuit. Quo cum scriptore integerrimo Concilium Toletanum X. concinit; nam in altero ex subjectis eidem
decretis ita legitur e Testameninmyloriosae memoriae S. M.Irtini Cone. Tolet. x.
Delesiae Braearensis Discopi, qui Damiense Monasterian ' 'visus es eonstruxisse . De fundatore autem Monasterii Serνitani S. IVesonsus ita scriptum reliquit: Donatus edi professione, edi De Viria nust. opere Monachus , cujusdam Eremita fertur in Africa extitisse curi diseipulus . me violentias barbararum gentium imminere con-
295쪽
Drisgκτ. VI.s Heus, utque ovilis dissipationem , ct gregis Monaeborum pe-CAp. I. ricula pertimescens, ferme cum septuaginta Monachis, eopiosisque librotum eodie bus navali vehiculo in m aniam eommea
iit. Cui ab iiIustri, religiosaque femina EMinicea sub iis , aererum opibus miniseratis , Simitanum Monasterium visus eseonstruxisse . hie prior in Hispaniam Monastica obfer.antiae
vim , ct regulam dieitur adduxisse . Dubium tantum remanet, Monasteriorum alterutrum sit fundatione antiquius ς nam Ildeia sonius Servitanuin praestare Dum tensi videtur innuere , quum caeteroqui hoc illi praeserendum ratio temporum moneat. Quare operae me pretium facturum arbitror , si utriusque aetatem
diligenter spectandam proposuero , quippe ad hujusmodi quaestiones exstricandas praesentius quicquam excogitari non potest Chronologia . , W- Dumiense Monasterium prope urbem Bra caram a S. Marata, Iri u tino esse positum Isidorus assirmat , ut vidimus . Eodem autem adventus, Epi scriptore docente perspectum est , Martinum advenisse in Hin QP tus, mors. panias e regionibus longe dissitis . Quem quidem adventum testatur Autor synchronus , qui superstes fuit Martino annis aliquot . ac proinde & de adventu, S de morte ejus oculatus testis esse potuit. Estque is Gregorius Turonensis , unde omnes veteres , recentioresque scriptores , alii opiniones alias mutuati sunt. Narrat igitur, quod Theodomi rus , seu Λria mirus Rex Suevorum adhue Arianus vovit aedem secram S. Martino Turo- . nensi, modo aegrotanti filio sanitatem impetraret: quod res ex voto accidit x & quod reliquias ad se nonnullas sacri eius coriaporis flagitarat asserri . Oua sane occasione ita de illius ad- Greg. r. ventu loquitur et Nee hoe eredo sine divina fuisse providentia, Mart. quod eo die Ire eommoveret de patria , quo beatae reliquiae de Deo
levatae sunt, re Ae simul eum ipsis pignoribus Gallista portum ingressus sit. λ ae pignora funisu a veneratione fuscipientes , fidem miraeulis firmant: nam filias Regis dimissa omni aegritudine Ianus properat ad occursum . Beatus astem Martinus fa-eer dotalis xratia accepit princ atam , Rex unitatem Patrir, m. HIii, ct Spiritas Sancti confessus eum omni domo Da chrismatus est. Pretiosam vero ejusdem mortem praeclara hac laude prosequitur Chil deberti Regis Austrasiorum anno quinto : Hoc in .Franca. . tempore, ct Beatus Martinus Galliciensis Discopus obiit, in a- ''i' ' gnum mptiis illi faeiente planseum: nam Pannonia ortus fuit, O minde ad visitanda loea fansea in orIeute properans, in lay
296쪽
tam fe literis imbuit, ut nutuseeandar suis temporibui habere- n-VI. r. Exinde Gaιιleiam venit , ubi quam Beati Marrini reILCAp. I. quia portarentur Episcopus ordinatuν, in quo Deerdotio impulis ριus minus triginta annis , pIesus meritis migraudi ad 2 o minum . Unde etiam liquet de illius Episcopatu triginta circiter annorum . Qua inobrem si Martini adventum in Gallaeciam , aetatem Episcopalem , atque obitum cum aera Dionysiana componais mus , Monasterii utique Dumiensis certa aetas suppetet, cujus
. Ad Μartini adventum quod attinet, insigne habemus testi. IV. monium ex Gallaecia ipsa ἔ Concilium videlicet Bracarense anno aerae s99.Christi s 6 i. celebratum sub Metropolita Lucretio, Tta, . cui lubscribit Martinus quinto loco , tribus eum Episcopis consequentibus , tanquam ordinatione junioribus . Crius Buota principium ste se babet: Regnante D. N. I. ortyto , eurrente aras 99. anno tertio Ariamiri Regis , die calendarum Majaν. Quod fi anno s6 I. Martinus iam erat Episcopus , intra id triennium igitur , quod praecessit, statui oportet Ariam iri Regis fiiii vale
tudinem , paterna vota , reliquiarum translationem , atque . .
aedificationem sacrae aedis in honorem S.Martini Turonensis, Cuinius primus Episcopus suit Martinus hic noster Pannonius e tem
pus, ut verum fatear, valdequam angustum tot rerum eventu
bus excipiendis . Huc accedit annus certus Martini mortis . nempe quintus Chil deberti II. Francorum Regis, cui respondet s8o. Chr. iuxta doctissimam G defridi Henschenii Chronolo-oau. I.F b. giam de Franchorum Regibus , quam eruditi omnes amplexi σ d. Mori sunt . Si enim ah anno emortuali praedicto retro abeamus ad triennium illud , intra cuius terminos tot rerum series coarctanda est , vix anni remanent viginti, qui Martini Episeopatui tribuantur a nec sane plures illi adscribit Hen schenius , decem irrepsisse annos affirmans librarii vitio . Equidem , ne invidia &ocio plenam rem suscipiam explorans iterum annos Franchorum
Regum, adhaerere S ipse cogor.Henschenio; ita ut Almo inoipsi fidem negem, quasi levis Gregorii exscriptor fuerit, dum ait: In bosiliea, qua prima apud Hispanos in bonore S. maritia DePAE'. Lx ni dedicata es, Pontifex ordinatas , trit ta in hoe Ofisio ex '' γ'
plev t annos. Nihilominus rem sateor mihi videri adhuc coniecturae indigentem : Qua enim necessitate compellimur angustis adeo limitibus tot rerum eventus circumscrihere Nonne Aria is mirus Gregorio teste , dum adhuc Arianus esset, vovit aedem M m et, sa-
297쪽
DIssERT. VI. sacram S. Martino Θ impedimento igitur nihil fuerit, quin &CAp. I. Episcopum sacrae eiusdem aedis Creari permitteret. Anno, in inquies s6 i. numerabat regni annum tertium, Coque Propter nonnisi anno ς;8. regnare orsus erat. Attamen Centum sere annis vacuam habemus Chronologiam Suevorum Regum . qui teste Isidoro ob Arianam haeresi in usque ad Theudemirum , si re Ariami ruin silentur . Ouodnam autem monimentum assirmat, sex eos annos , qui Ariam iri Regno tribuuntur, non sumere initium ab ipsa haeresis detestatione et ita ut spatium amplius remaneat tot rerum eventibus , falsique arguantur leviter scriptores Veteres , qui Martino Bracarensi triginta annos adscribunt
Quidquid vero sit tum de ancipiti hoc principio Episcopatus
Martini, tum de ejus exitu ad annum s82. relato per Henschenium , floruisse eum constat ab anno s6o. ad fgo. annoque i psos So. tardius Monasterii Dumiensis fundationem ab eo factam non posse constitui. .. y Monasterium id esse fundatum a Martino Episcopo neu uerniensi fundi eX i adori , neque ex Gregorii Turonensis allatis sententias eviniat o in. 363. Citur c uterque enim scriptor de Episcopatu agens , de Monast rii landatione, tanquam de re sibi certa , non loquitur . Concilii nihilominus Toletani autoritas supra allata ipsis iisdem ver- his Dum tensis Monasterii landationem afirmans , quibus Udesonius loquitur de iundatione Servitani, omne amovet dubium, quin Martinus ejus Monasterii landator praedicetur . Quinetiam de se ipse testatur in celebri eo Epitaphio , quod sibi ponendum curavit et tametsi subobscure Episcopatum , ae Monasticae Observantiae instituta commemoret: Pannoniis genitus transcendens aeqaora vasta, Gallistae in premiam divinis nutibus alius ,
Confessor Martine , tua hae dicatas in aula Antistes , ealtum institat, ritamque Derorum, Teque , patrone , sequens famulas martinas , eodem Nomine , non merito , hie in oripi pace quiesco . Hinc profecto , necnon ex historiae autoritate superius allata Sec. V . - , . constat liquido , quod Martinus , non Damiensis in GaIlaeeia Coenolii Asbas, deinde Eroearensis Discopus factus csse cum Natali Alexandro debet credi , sed simul Episcopus . R Abbas Nonasterii Dumiensis ab se instituti est habendus , unde ad Metropolim Bracarensem deinde translatus suit. Duplex vero haec Dumiensis Ecclesiae conditio , qua nimirum Cathedralis , &qua
298쪽
qua Monasterium erat, brevi ac seorsim consideranda mihi vi- DIssERT.VI. detur , ne prima haec coenobiorum in Hispaniis institutio certa , CAp. I. nullo haerens fundamento satis firmo obtrudatur. Atque hic primuin, quod attinet ad Monasterii fundationem, ponam cum Mariana praeivisse eam Episcopatus erectioni t Extrνxit, ait, De reb. Hi r ab imo Dumiense 'Ionasterium , quo in Episcopatum transfor- ι ε' ς' γ'
mato , ex Abbate Dumiensis Episcopus factus est . Ac proinde
anno s6o. tardius initia Monasterii suius constituere non ausim; nain sequenti anno , ut vidimus Martinus Episcopus intererat Concilio Bracarensi I. Pervestigare nunc pergam , quidnam hic
novus Episcopatus esset , quaeve ejus cum Monasterio coniunctio : certum quippe ac deliberatum habeo Marianae nuper recitatam sententiam levitatis arguere ς tametsi temporum ratio nem quod spectat, amplexus eam sim , ne minuta observatione rerum a meo instituto diutius , quam par est , dimovear . Quaenam urbs esset Dum tum , quantave extensio dioecesis VI.
Dum tensii Antistiti subjectae, non facile compertu est nobis seris Durniensis Epi-Posteris . Nam apud veteres quoque scriptores dubia , & inia si 'μ Certa omnia occurrunt . In Concilio siquidem Lucens octo annis habito post Bracarense , novo isti Episcopo adscribitur Parochia, seu Dioecesis Familia servorum: Ueterique in illa notitia , cui nomen , Daeius , eidem trihuitur pro Dioecesi Familia Rexia . Hinc est, quod Garsias Loatia , nonnullique hunc imitati familiam regiam , seu servorum , pie magis , quam scite Monachos Duinienses interpretantur, quia , inquiunt, Deo serviebant , eique servire regnare est . Equidem , dicam quod sentio, levissimum esse puto id genus argumentit legi enim numinquam, non dico ullo canone stabilitum , sed ullo introductum abusu , ut Monasteria subderentur Episcopo , tanquam greX Pro Prius , nullis aliis ovibus ei subjectis . Huc accedit, quod generali in ea divisione Wambanis, de qua alibi sum loquutus , Dum ienfi etiam Dioecesi , quemadmodum caeteris , sui praescri-huntur fines : Damio , ita in eadem legitur , Baee teneat, de Duma usque Albiam: de Rianteea usque ad Missam . Itaque Dumiensem Dioecesilan , sedemque eius Episcopalem , quam tenuit
Primus omnium S. Martinus canonum scientissimus, amplioribus, angustioribusve finibus circumscriptam licet credere; nullatenus autem ad Monasterii unius caiceres coarctare. Ouam rem ne gratis asseram , capita aliquot seligam ex Ricimeri Dumiensis
Episcopi testamento , quod tanquam Ecclesiae illi damnosum Diuitiaco by Corale
299쪽
D1ssIRT.VI. placuit Patribus Concilii Τoletant x. ad trutinam revocare. Haec C p. I. scilicet in eodem leguntur e Pnmersas Decies generis , O eor- m. Talat. X. poris rerum , qua in ejusum Ecclestae domo intrinsecus ad usus i '' domesticos ex tempore suae ordinationis idem Episcopus Reeimirus
invenit, O quae ipse aut de opere utriusque sexus ara eum famularam Getesiae potuit habere eonfecta , atque inlata , aut qua sua provisione habuisse visum est eonquista, omnia moriens jussisset paveribus erogari indidisse quoque quosdam liberos ex ejusdem Geu familiis, quibus etiam eum aliis ad se pertinentibus omnibus , amplius quam quinquaginta reperitur atriusqae sexus dedisse maneipia uam pro libertis ilialis nihil seeundum Canonicam sanctionem actam in commutationem pulseret , Dd nee pro mancipiis, ct reliquis rebus eisdem libertis eollatis aliquid in repraesentationem Gele relictum notesseret Liberti vero , qui ex familiis Getesiae DEii sunt, ct Ru res universa, quae in mane iis , aliisque eorporibas , via illis suis hominibus eouata esse dignostitur ,eaudia in disretione Ves. n. nostri fructus Epsopi disponenda relinquimus. Ex his liquet, hune ab Episcopatuum caeterorum ingenio M.tates .m' nullatenus discrepare . Ac proinde Dumiensi Cathedrae non so- simul eonjunge. tum Monasterium , sed civitatem omnem, ac reliqua in Issam-banis divisione contenta quin subjicerentur , nefas est dubitare . Nicola, Antonii conjecturam fortasse aliquis rejiciendam non putet, qua nimirum familiam tantummodo Suevorum Regum subdi Episcopo illi arbitratur, qua quidem saper re meam in
terponere sententiam nec recuso, nec necessarium esse putor
nam summa huius argumenti est, Dumiensem Episcopatum asia serere adversus eos , qui Monasterii unius valde angustis eum finibus circumscribunt . Caeterum quod Mariana eontendat, Monasterium transformatum esse in Episcopatum , & Martinum ex Abbate Antistitem evasisse , id tum pugnat cum documentis supra allatis , tum mox asserendis adversatur. Enimvero aper
tae , luculentaeque sunt Nationalium Hispaniae Conciliorum sententiae , quas hic spectari velim , ut novae huius sormae Episco patus cum Monasterio conjunctio perspecta sit. Concilio Toletano III. anno s89. celebrato subscripsit: 'oannes aeumiensis Anasterii Olopas . Decreto Gundemari Regis anno 6 Io. Beniamis Heu Damiensis Episcopas. Concilio Toletano IRanno Germanus Manasterii Damiensis Delesiae Episcopui.
300쪽
Concilio Toletano VI. anno 638. Fimeniar Gelestiae Dumiensis DIssIRT.VI. Episcopas . Concilio Toletano VII. anno 646. Reeimiras S. Ee- CAP. I. eIesae Dumiensis Discopus. Concilio Toletano VIII. anno 6s I. O laus Obbas Riachimari Episcopi Belesia Dumiensis. Concilio Toletano X. anno 6s6. Fructuosus ad Bracarensem Metropolim translatus , locum sibi tanquam Metropolitae debitum tenet; de eo tamen ita Concilium loquitur: Ven. Fructuosum Helesiae Pumiensis Episcopum communi omnium nostrum electione, Oe. Concilio demum Toletano XU. anno 688. subscribit: Vincentius tumiensis Sedis Episcopus. Nullo hic discrimine Ecclesiam, Monasteriumve adscribi Dum tensi Episcopo intelligimus; eaque propter utrumque pro sede Episcopali accipi comperimus longe etiam post deletum Suevorum Regnum : nec est cur Marianae audiamus docenti transformationem Monasterii in Episcopatum , aut Nicolao Antonio familiam Suevorum Regum
Episcopo illi subjicienti; quae enim adduxi exempla , ex iis temporibus petita sunt , quum Suevorum Regnum silebat, eademque spectantur in veteri illa notitia, quae Dum tensi Episcopo subjicit
familiam regiam.' An Dumiense hoc Monasterium naturae eius fuerit, cuius- VII. modi fuisse plura in Germania per medium aevum notat Ducan - Tu, gius , incertum mihi est . Docet is cum Mundet heimio , S Gre- neribus eius tZero, quod Cathedrales Ecclesiae appellabantur Monasteria, sive clesiae. quia Canonici sacra in iis munia obeuntes , vitam sub Episcopo a Monastica non multum diversam agerent, sive quia Monachi inservirent Episcopo . Hujus autem rei praesentis inium testimonium est Cathedralis Ecclesia Monasterium Westphaliae , vulgo RuUer , quippe quae ipsum nomen adhuc retinet. Nec pridem est,quum ego disserens de Concilio Lateranens sub Stephano III. cim. Lat. Ste- Salisburgensis Cathedrae conditionem proposui , cui non solum Do m p 4s Monachi inserviebant, sed Abbas quandoque praeerat absque
Episcopo,quod & probavi autoritate Catalogi in antiqua lectio in ne Canisii, cuius suprema pars ita habet r In Catalogo istorum Episcoporum quinque Abbates eontinentur , qui absque Pontisi eati ordine, , dignitate restebant Episcopatum 'uvat ensem . Dum tensis certe Monasterii conditio ab huiusmodi Monasteriis
Germaniae aetate solum discrepat: hiscentum enim sere annis consuetudo haec Germanica praeverti visa est in Gallaecia . Caeterum ex documentis nuper allatis patet, quod Cathedralis ista nullo discrimine Monasterium , ct Ecclesia nuncupatur : eadem que