장음표시 사용
321쪽
DIssERT.VI. Thomassinus laudato a me saepius nuperque decreto Concilii Το- C p. II. letani IX. non enim tot inter Documenta Hispana illius sint ite De benef. P. . aliud suppetit: inde autem colligit, seu potius conjicit, hanc ' φ ' η' probabiliter existimari occasionem , vel causam Patrocinii laiciet
ni dum adviverent fundatores, ipsis vitissm aliquid Ecclesia gratificaretur . Continuatam vero hanc facultatem in posteris aut haeredibus Scriptor diligens nec invenit, nec invenire ullatenus poterat. Ouin etiam in Concilio X. Τoleti pariter celebrato paucorum mensium intercapedine , S , quod magis , non ab unius
provinciae Episcopis , sed ab universis Hispaniarum S Galliae Praesulibus , longe majoribus Episcoporum excessibus , quam fabricae incuria suerit, cavetur : res enim est de dote ipsa Monasteriorum, bonisque aliis Ecclesiae, aut distractis , aut male possessis per iniquos Rectores , quibus vel sanguine , vel gratia sibi conjunctis Episcopi commendaverant Nonasteria : at ne Verbum quidem occurrit de fundatoribus . En verba ipsa Decreti : E/uiris C ης- Tri quis Pontificum deinceps aut sanguinis propinquis , aut Duors personis quibuscumque sibi devinilis talia commendare lucra teπ-taverit, ad suum nefanda praesumtionis exeidium , ct quod jussum fuerit devocetur in irritum : qui ordinavit, annua excommunicationi subjaceat ς qua vero ablata fortasse fuerint , ab eo , qui tulit, reddantur in duplum . O amobrem qua Thomasi sinus conjectat, gratificatos esse Episcopos Fundatoribus quoad
viverent, ab eius opinione non recedimus, oeconomiae licet plenam gratificationem intelligimus , ut nempe materialis t*ntum fabricae satagerent nonnulli fundatores provinciae Carthaginensis qui supplices suarum vicissitudinem sundationum questi erant in Concilio . Qua vero jus patronatus laicum, propulsandae causa ab Ecclesiis injuriae , probabilem hujusmodi originem habuisse
sibi auguratur , nequaquam assentiri eidem possumus . Hic enim
non quaerimus quae juris videntur fuisse , sed quae de facto certissime suerunt. XU Hinc est, quod praesentationes laicas pari modo ab Hispa- is 44-hz niarum Provinciis Omnino abjicimus : tametsi iisdem querulistus in Hispa sundatoribus provinciae Carthaginensis factam eam potestatemnit . non negamus . quoad viverent. Nec tamen id velim intelligi citra annum 68 i. quum Concilium Toletanum XII. ad Toleta innum Praesulem & Restem Beneficiarios quoslibet instituendi om- cone. TH. x . nem facultatem retulit: Hanc quoque definitionis formulam ficu
φρ ς' de Episcopis , ita de caeteris Ecclesiarum Rectoribus placuit ob
322쪽
servandam e de quibus uberrime est disputatum in superioribus . DIssERT. VI. Ceterum si interrogarer , quidnam Thomassino in mentem Ve- CAP. ll. nerit , uno eodemque peculiari ex privilegio unius provinciae generalem totius Hispaniae disciplinam educere ; nullus equidem dubitarem , quin virum doctissilinum inexplorata antiquitate Hispana id assirmasse reponerem. Perlustrentur , oro, quaecumque S ex Conciliis ante Toletanum IX. R ex aliis illud sequutis ipse ego attuli in superioribus de re Monastica ἔ certe autoritatem omnem , Omneque jus in Episcopos rejici compertum erit. Dum poenae in Eversores , aut parum aequo S ad ministratores Monasteriorum statuuntur: decreta in solos Episcopos dirigi palam erit. Privilegium ipsum factum sundatoribus, de quibus agimus, tenebitur, non magis ut gratum ii Ddem fieret, quam ut poena infligeretur Episcopis, emanasse . Verba Canonis valdequam aperta sunt: Si supersitibus eisdem Coηc Tolet. I x. fundatoribus , rectores ibidem praesumserit Discopas ordinare , 'e' 'O ordinationem suam irritam noverit esse , ct ais verecundiam suam alios in eorum loco , quos iidem ipsi fundatores condignos eis erint, ordinari. Unde constat liquido, quod autoritas , potestas que omnis apud Episcopum permanebat, ta inetsi ad insolentiam , incariumve Episcopalem corrigendam , facultas ea dem suspendebatur ad tempus, ut fundatorum querimoniis satiSfieret . Estque , ut verum fatear , dignum admiratione, quod viro doctissimo in mentem venerit temporariam hanc , priva tamque aliquorum facultatem ita interpretari, ut cum vera atque admodum posteriori institutione iurispatronatus laici aut Conjungat, aut saltem conferat. Nil, ita me Deus amet, commune
isti cum illa, testesque appello Iuris Pontificii peritissimos quosque
Scriptores . Non juspa tr. sed temperamentum adversus Episco-POS audaces excogitatum , nescio quid simile habens cum vero Patronatu, ad rem quod attinet, iuris autem nihil asserens nisi
Prorsius dissimile, appellandum revera est privilegium illud Carthaginensium Episcoporum. Quod caeteroo ui ne in Carthaginensi quidem provincia Episcopale jus labefactasse, satis superque probat nullum omnino vestigium hujusmodi laicae institutionis ἔ argumentum sane locupletissimum emendatae Episcoporum incurior, quae una Canonis scopus fuit. Non enim Episcopi illi decreverant de quihustumque fundationibus, sed de iis tantummodo . queis imminebat ruina : satisque aperte per se ipsi loquuntur , aientes : Fia eo assone decernimus , ut quam-Disiligo; by Cooste
323쪽
DIssaRT.VI. diu earumdem fundatores Ecclesiarum iu hae vita supersites ex-
CAP. II. titerint, Sc. XIII. Hinc profecto excurrendum mihi esset in basilicarum ejusmodi a laicis fundatarum naturam , quippe quarum exiguitas , fundition. & nullaque cum Monachorum Coenobiis similitudo falcem ad radi dotation.tituli. cem ponerent. Quia tamen cum brevi admodum fundatorum
aliquot vita id privilegium , qualequumque esset , finem ha-huit : supervacaneum sore arbitror , rem ad amussim indagare, quae neque constans suit, neque diuturna . Praestat igitur quae de Episcoporum potestate sunt reliqua , non negligere; tametsi, ne lectorem diutius teneam , paucis omnia complectar quaecumque hac super re dici possent. Episcopo Monasteria omnia sui
conventus, sive ut nunc dicimus suae Dice sis, omnino suberant, praeter Monasteriorum dotem ab ipso Episcopo, sive ex propriis, sive ex aliorum honis constitutam; namque Monasterii bona ita eidem adnexa erant,ut ne ab Episcopo quidem pro aliis Ecclesiae usi-hus possent attingi.Id abunde constat ex Concilii Ilerdensis decreto,sequentibus in Conciliis Hispaniarum praesertim Toletano IU. Canc.MM.e. 3. confirmator Ea qua jure Monasterii de saeuitatibus offeruntur,innulis dioeeesana lege ab Episcopis contivantur. Tanta illius aevi sollicitudo erat, ne Monachi Divino addicti servitio detrimenti quicquam in rebus ad sustentandam vitam attinentibus , accipe rent. Laicis vero non modo jus nullum in Monasteria fuit per idem tempus t sed basilicae ipsae ab iisdem fundatae ex illorum jure protinus decidebant,quum ab Episcopo consecrahantur; ita ut ne id quidem solatii fundatoribus relinqueretur , ut privilegio Monasteriorum fruerentur. Si autem ex laicis quisquam, prosequitur idem canon , ase factam basilicam eonMerari desiderat, nequaquam eam sub Monasterii specie, ubi eongregatio non eoLIigitur , vel regula ab Episcopo non constituitur, a dueeesano lege audeat semerare . Itaque si basilicae a laicis fundatae conis
fluentium ex circumpositis Cellulis Monachorum frequentia , qui regulam ab Episcopo acceptam colerent, in Μonasteria conis versae essent: Monasteriorum utique privilegio essent fruitae. hoc est res suas sibi perpetuo habuissent , ne Episcoporum quidem potestati ullatenus obnoxias, ut Canon vicesimus quartus Chalcedonensis a S. Isidoro in Concilio Hispalensi II. ad verbum translatus pro universa Ecclesia constituerat. Ouamobrem duplex illud praecipuumque iurispatronatus genus iundatio, & d latio, ad Monasteria Hispana quod attinet, ante Saracenicam in-
324쪽
vasionem nova prorsus atque inaudita res est, nec nisi ab Eccle- DIssIRT.VI. siae rerum prorius insciis cogitata . CAP. II.
Quae quum ita sint, jure mihi videor Thomassini coniectu- XIV. ram abjecisse , qua scilicet amovendis ab Ecclesia injuriis patronatum laicum esse in Ecclesiam introductum suspicatur . Neque ub Episeopor. id quidem sequioribus seculis aut debuisse , aut potuisse fieri per potestate.
me negatur . Hoc tantum contendo , quod septem prioribus Ecclesiae seculis nequaquam est factum. Estque. ad rem nostram valde utile Constitutuni S. Gregorii Magni, quod septimo ineunte fecit in Concilio Romano viginti Episcoporum , Omnium que S. Ecclesiae Romanae Cardinalium Presbyterorum , ct Dia conorum , ut a Monasteriis averteret hujusmodi injurias : Duia S.GνQ.M.cimis plurimis, inquit, Mnasteriis multa a Praesulibus praejudicia, stiluιum a s o ct gravamina Monachos pertulisse cognoscimur , oportet, ut nostra fraternitatis provisio de futura quiete, ct eorum salubrι
disponat ordinatione . . . . Interdicimus igitur in nomine Tomiani R esu Christi , ct aatoritate beati Petri 'Priseipis Apostolorum prohibemur , cujus vlee huic Getesiae Romana praesidemus, ut nullus Episcoporum , aut Secularium ultra praesumat de redis ditibus , vel rebus, vel eurtis Monasteriorum , vel de tellulis, vel de villulis, quae ad ea pertinent, quocumque modo, vel qua libet occasione minuere , vel dolos , vel immissiones , aut violentias aliquar facere et sed siqua causa forte inter terram venientem ad partem suarum Delesiarum , ct Monasterioram evenerit, e paci e non potuerit ordinari, apud elestos Obbates, ct alius patres timentes Deum fine voluntaria dilatione mediis Merofanis His Evangeliis Aniatur . Deseriptionesque rerum aut euiatorum , seu computorum aut rationum Monasterii ab Episcopo fieri omnino negamus t sed si res exigit, aliquando bbas lociivius eum aliis εAbbatibus rerum inventarum descriptiones Deiat , ct eorum eonsilio , sive judieis finiantur. Solus autem eAbbas vi ator Dei illius suorum inmialium recipiat eomputum , aut rationem . EAbsente quoque Abbate Episcopus in describendis, pervidendisque rebus Monasterii aequisitis vel datis , nulla occasione se permiseeat quatenus Monachi semper maneaut in Abbatam suorum potestate . Ex hoc S. Gregorii Constituto non minus constat, Mona- XV.chos esse exemtos ah Episcopali potestate, quam Episcopalem IR
eamdem potestatem antea tam late emendi ἔ ut res ipsas mobi tione subjectioles, immobilesve quas dicunt, procuraret . Ac proinde non in non desiit.
325쪽
cus in Hispaniis ccepit post Mau
. Hispania solum, sed ubique omnimodam Monasteriorum subjectionem vel hinc di noscimus . Praeterea compertum nobis est, atque exploratum , quod injuriis, quae Monasteriis aut factae erant, aut poterant fieri , non est objectum patrocinium laicum; sed translatio potestatis ab Episcopis in Abbates . Idque pro iis Monasteriis intelligitur, quae Gregorii Constitutum agnoverunt. Ad Hispanias siquidem minime id pervenisse S demonstratum est disciplina earum superius explorata , S demonstrari apertius potest allatis Canonibus, qui post Gregorium in Hispaniis vigebant, ut docet Codex Veterum Canonum . Hos inter principem habet locum vicesimus primus Concilii Arelatens s I. ε--hates pro humilitate religionis in Episeoporum potestate eonmstant, cte. Quam plane subjectionem & frequentibus Hispaniae
Conciliorum decretis, S subscriptionibus eorumdem , quum suorum Episcoporum vices in Conciliis gerebant, abunde cominprobatam , non est cur iterum ad demonstrandam aggrediar. Satis quippe est certum scire, quod ante Saracenorum invasionem tum omnimoda Monasteriorum subjectio Episcopis perseveravit immota ; tum si mota eadem esset, ut in Gregorii Con. stituto habetur , nil inde laicis emolumenti accessisset, ab Episcopis ad Abbates potestate omni translata . Id si quidem ingenium erat Ecclesiae rerum per ea tempora , in Hispaniis potissimum, ut iisdem laici nullatenus admiscerentur, quia veteres tantum Canones c nullam laicis potestatem in ejusmodi rebus facientes a servabantur. Eapropter hanc mihi dent veniam , qui Thomasino, Iurisque Pontificii scriptoribus adhaerentes iura miscent cum factis : operam prorsus perdunt, dum titulos tum Ecclesiastici, tum Laici Patronatus repetunt a Gothorum tem-POre . Remque melius , quam ipse exposuerim , assequentur r si documenta certa , quae ipse aut recitavi, aut indicavi: studio indagandae veritatis , servandaeque aequitatis diligentissime scruta
Fundationis profecto , & dotationis tituli, qui iuspatronatus etiam laicis peperere , non sunt in Hispaniis antiquiores Saracenorum , seu Maurorum expulsione. Nam praevia usurpatione tum Ecclesiasticorum , tum Iaicorum ius illud sensim est introductum , quod a Romanis Pontificibus diu improbatum , deinde toleratum , ac denique privilegiis Apostolicis confirmatum suis utitur regulis certis , firmisque adjuvatur rationibus, ut passim Doctores ostendunt . Idque de Beneficiis omnibus dictum per
326쪽
me esse ignorat nemo , quemadmodum omnes sciunt, mea nihil DIssERT.VT
reser re quae longo sunt proxima intervallo disciplinae veteri, at- CAp. II. tingere; quum praesertim de Μonasteriis dumtaxat disputem , iisque Hispanis, quae a nonnullis non qualia fuerunt, sed qualia conjiciunt suisse, spectato posteriori aevo , nobis objiciuntur . omissa igitur generali beneficiorum disciplina iuxta ius novum ;de Monasteriorum posteriori sundatione affrmo, quod alia prorsus fuit a pristitia . Hanc vero spectari tota Hispania non posse
antequam totam Mauri desererent, tam certum est , quam quod maxime . Ab exeunte seculo Ecclesiae undecimo in Castellae, &Legionis Regno indagandas hujusmodi fundationes , ac subinde in provinciis caeteris, quae ad Catholicos redierunt, constat: utique tamen constat, chartas iundationum , dotationumque , S Apostolica privilegia in Secretariis asservari aut cujuslibet Monasterii, aut eorum praecipui, a quo alia pendent. Cataloniae tantum Principatui hoc peculiare fuit, ut ante annum millesimum heneficio Regum Francorum ex harbarica oppressione emergeret. Nam Pipini primum virtute Narbonensis provincia, eu Gallia Gothica jugum excussit: deinde Carolus Magnus Marcam Hispanicam Saracenis eripuit: ac postremo Ludovicus Pius toto ex Principatu iisdem eliminatis , Gothorum morem imita- Mare. Hispan. tus totum in Comitatus divisit, ut videre est apud eruditissimum ti b. s. cap. 8. Petrum de Marca in Limite , seu Marca Hispana ς ita ut per nonum seculum, Ecclesiae , & Monasteria plura ibidem fundari coeperint, quae duobus sequentibus maiora semper habuerunt incrementa . An vero in Cataloniae Principatu statim coeperit juspatronatus breviter inquirendum . Magnum quidem discrimen Monasteriis septimi seculi, de XVII. quibus hucusque egimus , cum novis hisce Cataloniae ΜOnaste Non rampn Iusriis intercessisse inficiari non ausim. Quandoauidem emersisse haec di ' .&'M, liquet juxta S. Benedicti Regulam , quam capite sequenti osten- aalterior. m. dam minime in Hispaniis Obtinuisse ante Saracenicam invasionem . Estque id valde conspicuum , tum quia Francorum opibus excitata, Francorum utique Monasteriorum ingenium sequi oportuit, quibus S. Maurus Benedicti nam Regulam tradiderat ς tum quia ex Documentis allatis in Appendice ad lauda-.tum opus Petri de Marca compertum est, Benedicti nam regulam amplexa esse . Locupletissimum rei testimonium sunt Urbani II.
literae ad Abbatem Monasterii Rivi pullensis , quod floruisse liquet principio seculi decimi ex Epistola Leonis septimi apudi rim. II. Qq Nar- Dissiligod by Cooste
327쪽
DnsERT. VI. Marcam : obeunte , ait Urbanus, nune ejusdem Dei Abbate, vel CAP. II. tuorum quotibet Successorum , nullus ibi qualibet Iubreptionis Ibid. --- o Da , violestio prsonatur, nisi quem Fratres eomman n.si . assensu , vel Fratrum pars consilii sanioris, Reandam Dei timorem , edi T. Henedisti regulam elegerint. Quae sane verba videre est adhibita ab eodem Pontifice in Privilegiis Monasteriorum , S. Stephani Balneolensis ; S. Cucufatis in regione Uallensi ς &S. Saturnini in pago Urgellensi, num m. 3 is. 3 l7. S 3a I. qum
etiam a successoribus usurpantur . Et quoniam in exemplum adduximus Rivi pullense Monasterium : hujus historiam apud lauis, datum scriptorem legi velim , ut palam fiat, quemadmodum
Ibid. n. o . MOnasteria ex tenui admodum origine magna sensim acciperent incrementa ; nam a Comite Gui Medo fundatum valde miserum atque angustum , donationibus subinde , ac privilegiis accedentibus nulli secundum evasit. Alia etiam ratio est , cur eam historiam velim perlustrari: ratum quippe ac firmum esse cupio,quod, tametsi Fundatoris alicujus non deest exemplum , qui Abbatem Ibid. n. Icio. eligere consuevit, ut docet Marca , Wifredum Comitem Fundatorem Monasterii Campi Rotundi in Dioecesi Gerundensi, Abbatem ibidem eligere consuevisse ; tamen rarissima hujusmodi occurrunt exempla , & si sorte occurrunt, ius illud patronatus , quod praesentandi appellant, non exceditur. Res enim ipta identidem donatae Ecclesiis , aut Monasteriis , sacrosanetae erant, talesque S a fundatoribus dotatoribusque, ct a Romanis Pontificibus c qui postea usurpationibus coacti, ne animas usurpato rum perderent, largiendo , concedendove laenitatis aliquid adhibuerunt) declarabantur. Rem puto exemplis firmandam esse indidem petitis , unde attulimus superiora. xvIII. In Actis dedicationis Ecclesiae Urgellensis tempore Caroli φης plis N agni instauratae , Episcopus Sisthuius qui eam dedicavit , ac uiris. i. dotavit, ita decernit: Si quis autem uiatis Comes, aut ullus Princeps , sue alius Marebio vel Fudex , aut ulla magna parva que persona qui eontra hane dotem furrexerit, aut in aliquihur fravere tentaverit, aut tollere ,sive usurpare, vel alienare, seu
inva ovem facere voluerit, aut feeerit, sciat , se nisi resipuerit,
aut ad satissaerionem , vel emendationem venerit , autoritate
Dei , ct S. Petri clostoli, vel aliorum Apostolorum,stve 3 18.
S. . Patrum fit exeommunieatus, a liminibus S. Dei Dele . atque a re uo Dei alienatas , ct in infernum demersus . Dabantur haec anno 8i9. Quibus adjungi posset Privilegium Agapeti Disiti sed by Cooste
328쪽
peti II. visado Episcopo Urgellensi, quo privilegia omnia & res DHsERT. VI. eiusdem Ecclesiae confirmantur anno 9s i. nisi hreuitati consulen- CAp. II. dum esset. At loco eius duo hic privilegia reseram Sergii 1 v. alia uid. n. 8 . terum pro Monasterio Cuxanensi , pro Rivi pullensi alterum uno eodemque anno loti. edita . omnes, inquit, proprietates , sive nia. nn. σε
possessiones ere.& quaeumque eloriosi mur Arehangelas Miebati' ex eoilationibus fidelium in Coenobio Coxiano retinere videtur, nostro eonfirmamus privilegio. Item: omnes proprietates sive pos- fessiones Oe. quaecumque beata O gloriosa Virgo Maria exeouationibus fidelium in Coenobio 'Dipollentis retinere Sidetur.
nostro Apostolieo eoufirmamus privilegio. Nec praetereundum mihi videtur , quod non modo Fundatorum , ac Pontificum Romanorum autoritate Bona Ecclesiis, ac Monasteriis de Winciebantur, sed singularum donationum, quae procedente tempore iisdem accedebant audiuntque superdotationes, praecipua conditio erat, ut singulariter , ac perpetuo in Ecclesiastica potestate essent. Sitque instar omnium Donatio per Suniesredum Comitem facta Urgellensi Ecclesiae quam nuper memoravimus. Ego Suniefredas humillimur, O pusillus omnium se, vientium Deo ob Domini amo.' σem, eleemosnam jam dicti piissimi Augusti, o elementissimi,
piissime ct elementissime gubernans imperium ab ilio aecepta potestate, qualem in hoe habere videor, propter ilium , O refrigerium anima mea do, O eoncedo ad domum Poeitatam Domnae meae semper Virginis Mariae Sedis Orgeuitanae , qua antiquitus a fidelibus eonstructa, ct ab infidelibus destructa , atque a praesentibus nostris temporibus Domni, ct piissimi Caroli Imperatoris restaurata esse a multis mentibas non est ambiguum, modiatam unam ex terra arabile , qua ex mortuorum terra sub nostro beneficio , ad viventium miniseror Getesiarum , O Deo militantes , atque degenter sub ipsius regimine sedis ad illius Obsequium O honorem volumus esse mansuram . Quod si & fundatores, & Dotatores, superdotatoresque, ae XIx. postremo Pontifices Romani suis privilegiis omnia coinplecten- Patrocinium tes,bona sua Ecclesiis, ae Monasteriis in perpetuum vindicabant, Rφgyu quid ergo inquies tot extant Regia Praecepta seu Diplomata pro bui petebatue. eorumdem firmitate Rem plane docet eadem Appendix Petri de Marca : ait enim , quod Episcopi S Monachi, ut ab oneribus non D d. aen. 3. 4. paucis immunes essent, utque sua sibi tutius haberent, Regium tr ρει patrocinium implorare conjueverunt et caeterum fundatores non erant, nisi Episcopi S Monachi, queis Reges concedebant valles
329쪽
. Sc saltus, ubi illi aedificantes, Dotatores, superdotatoresque haωhebant Reges , Comites Sc. In Regiis autem praeceptis libera iis facultas relinquitur omnia disponendi, dummodo pro ipsis Regibus, atque eorum prole funderent ad Deum preces,quod unum sibi iure reservabant . Atque haec de Monasteriis Hispaniarum rnisi forte in Cataloniam Gallici aliquid moris irrepsit . In Galliis siquidem multi fundatores , dotatoresque Coenobiorum Ue- . riti , ut Thomasinus recte admonet, ne sorte a filiis haeredi husi' ve illorum bona distraherentur , tuitioni, ac patronatui Regum ea commisere , tametsi evasuri ex uno periculo in aliud deciderunt, nam alia via in distractionem bonorum itum fuit, dum Reges ipsi Nobilibus Ducibusque exercituum Coenobia concessere, quod tandem nefas detestatus Carolus Calvus anno 868.conceptis his verbis utitur in suo Capitulari r Di miss nostri diligenter investigent per singulas paroebias , simul eum Episeopo de
monasteriis, qttit veum timenter in suis proprietatibus aedificaverunt, edi ne ab haeredibus eorum dividerentur, parentibas edi praedecessoribus nostris ob immunitatis defensione tradiderunt:
postea in alodem sunt data . Ut describant quae sit , e, a quo.
vel quibus in proprietatem data sint, edi nobis renunciare pro 'eurent; ut eum Episcopis c, eaeteris fidelibus nostris eo deremus , quid , e, qualiter inde secundum Dei voluntatem , edi no-sram salutem vere debeamus. Quorum simile quicquam in Catalonia evenisse antequam Capitulare istud prodiret, annis quinque S viginti, sententia lata pro Episcopo Gerundensi fidem facit . Ea legitur in saepe laudata Appendice ad Marcam : Dum πor
supradieii Vassi, Vicerimini , vel γudices hanc causam pariter
exqui imus , edi dilixenter investiρavimus, invenimus rei veritatem , memorati fumus ubi nos Dominus per Divina praee to admonuit dicens : diri te justitiam qui judicatis terram , em iterum : recte judicate filii hominum . Et Iex Gothorum in hac causa eommemorat dieens: EAb utraque parte sit probatio ν equiren- da tam a petente , quum ah eo , qui petitur γudex eausam debeat recipi. Hoc examen perquisitum atque fideliter invesipatum, d erevimus judicium ordinavimus ipso Comite, velfuum Mandatarium Sestivanem, ut ipso teloneo edi pascuario pleniter reddidissent, atque revertissent ipse Episeopo veI suum Mandat
rium , sicut em fecerunt . Nec vero hujusmodi conjecturis indistemus , ut Monasteriis Cataloniae , quoad Francorum Regibus paruit Principatus ,
330쪽
Gallicanorum Coenobiorum naturam vindicemus; &nostra quip- DIssERT.VI. pe aetate nostris oculis cernimus , quod Abbatiae regionis ejus CAP. II. . ab Hispanis caeteris valde discrepant. Praestat, ut mihi quidem Iturier non ac- videtur , aliquod indicium petere instaurationis Ecclesiarum , 'R v ' . postquam Hispaniae Regum virtute Saraceni coeperunt ex suis regnis expelli. Suppetit autem praestantissimum ex Urbani ΙΙ. diplomate , seu Bulla ad Proceres provinciae Tarraconensis :bis ergo , inquit, in paenitentiam , peecatorumque remissovem mandamus, ut potentia , ct divitiis vesris in restitutionem
ejusdem Gelesiae devoti me , ct intentissime defudetis . Eis
aAtem , qui veI in Hierusalem, vel in partes alias paenitentiae spiritu , vel devotionis ituri sunt, suademus totam illam via Ojumtus operam resilutioni Ecelesiae Tarraconensis impendere. . . . quibus eamdem ex aeei misericordia indulgentiam pollicemur , quam promererentur , si iniecta viae proIixitatem explerent. Hinc enimvero abunde satis noscimus, cuiusmodi Ecclesiarum , Sc Coenobiorum instauratio esset, nisi de ea/em secus constet valde perspicuo aliquo documento,quod proferatur . Horum autem nullum, ut dicam quod sentio, repeti ex tota illa antiquitate posse mihi persuadent tot chartae , & donationes , & Regia praecepta , & Pontificum diplomata , quae omnia eo spectant, ut Ecclesis S Monasteriis res suas vindicent, atque in Perpetuum iisdem adiudicent. Quamobrem eo adduci rem istam omnem animadverto , ut ad Romanorum Pontificum privilegia alia aliis concessa descendi oporteat, per quae iidem largiti sunt jus ab Ecclesiae rerum conditione olim abhorrens iuxta veterem disciplinam, firmum nihilominus ac ratum , Christi Vicario sic statuente, qui universalis Ecclesiae moderator, patrimonii utique Ecclesiarum omnium oeconomus haud dubie est , nec minor illi rerum sollicitudo , quam personarum incumbit . Caeterum ex tot illis titulis patronatus , qui a jure petuntur , aut raruS admodum , aut nullus est , quem mihi lacta suppeditent. Non igitur inficias eo, quod Hispaniae Reges ex Maurorum manibus
eripientes provincias, & civitates speciale ius quoddam Patronatus sibi sint promeritii illud contendo, quod & Reges ipsi, &Comites, S alii Ecclesiarum instauratores nihil sibi juris arrogarunt , quod vetera documenta testantur .
Quae quum ita sint .aua in recte Salgadus,aliique Iurisconsulti Hispanorum , Coronae Regiae aenatum insitumque esse juspatrO- natus assirment, quasi Reges ipsi condiderint, fundaverintque, ac