장음표시 사용
331쪽
DIsuRT.VI. dotaverint Ecclesias ex manibus Haurorum ereptas , lectori iu-CAp. II. dicandum relinquo. Id tantum cum Thomassino affirmo , quod vo benef. I .1. Canonistae,& Iurisconsulti posterioris aevi uni suorum temporum disciplinae oculos, animosque advertentes, superiora secula ad illam accommodarunt, quodque nefas fuit apud historicos , aut in synodalibus literis , similibusque in documentis invenire, proprio arbitratu commenti sunt. Quibus idem objicit Ioannis Maiarianae historiam , ac postremo concludit, non tantopere laboraturos suisse Catholicos Reges, ut a Sede Apostolica impetrarent Privilegia, & concordata regiarum ad Praelaturas nominationum , si jus illud Coronae insertum concretumque suisset primaeva ab origine . Qui d si magnus hic disciplinae veteris exisplorator nostra aetate mandatum literis audivisset non modo quicquid ejusmodi Canon istis in mentem venit, sed novis, at isque inauditis ante hunc diem argumentis agitatum Opus , quoius istud repetitur certum a seculo Ecclesiae septimo , quum maxime apud Hispanos viguit veterum Canonum disciplina ὶ Eo nunc tandem deventum est , ut ejusmodi commenta , reclamante omni antiquitate, elegantissimis typis excusa omnium manibus versentur i Quam sane in opinionem ea perduxerint rudes Ecclesiae rerum , ignoro; id tantum scio , quod detergendae antiquitati Hispanae tot commentis ego insudans in laudatum opus aegre incidi, meaque omnia fore irrita intellexi apud multos . Nec tamen ab incepto recedendum mihi esse duxi: quid enim timeat verae Hispaniarum gloriae assertor, dum S.Sedis autoritatem tuetur, Catholicorum Regum pietatem ac religionem patefacit, Hispanorum Praesulum doctrinam , ct sanctimoniam
proseri,uno verbo disciplinam restituit 3 Ouidquid igitur de posteriorum temporum patronatu ab Apostolica Sede concesso diximus , comprobare pergam , ostendens quae ante Saracenos fuerint Monasteriorum instituta r ut Benedictinam regulam, quae ansam dedit Canon istis , ut nostra cum illis tempora miscerent, ab Hispaniis omnino ablegem .
XXII. Interea id ratum , firmumque esse debet, quod quaecum. que per septimum seculum Coenobia in Hispaniis fuerunt , nullo prorsus titulo ad alios , praeter Episcopos pertinuerunt et quod Concilii Toletani IX. canon tertius uno, alterive Iaico quoad superstes esset coneedens nominationem rectoris Basilicae a se fundatae neque ullum juspatronatus induxit, neque Episcopalem utoritatem ullatenus labefactavit: quod eanon sextus Concilii
332쪽
Toletani XII. Monarchiae totius utilitati prospiciens Episcopo - insu r. ULrum omnium autoritatem in unum Toletanum refudit , tametsi CAp. l I. Regius tunc temporis assensus , rerum ac temporum ratione habita , exquireretur , quae res ne minimum quidem detrimentum attulit Ecclesiasticae disciplinae, ut abunde est deinon stratum suo loco: ac demum quod quicquid iuris patronatus tum Ecclesiastici, tum laici haberi potest in Hispaniis, nonnisi post
annum millesimum invenietur. Quumque hoc sola Romani Pontificis autoritate inhaereat: aut Conciliorum generalium decretis , aut privilegiis , Bullisque Romanorum Pontificum probari illud oportet; quemadmodum ab omnibus Catholicae Ecclesiae populis fieri compertum est , atque exploratum . Haec si pro certis habeantur, ut sunt plane certissima , tum recta habebitur conditio Monasteriorum ante excidium Monarchiae Gothorum ;tum ea quae emerserunt, seu potius excitata iterum sunt , post
quam recuperari eadem coepit, nullatenus comparanda cum an
tiquis illis palam erit, quippe quae nullo discrimine a Regibus, Comitibus , Ecclesiaeque viris fundata inveniuntur , dum illa econtrario a solis Episcopis fundari consueverunt . Huc accedit, quod iis pristinis soli Episcopi praescribebant Regulam ; dum posteriora ad Regulam S. Benedicti sunt accommodata, ut de Rivi pullensi S aliis diximus . Ac proinde non Episcopi Abbatem aliaque ossicia , ut olim , constituebant et sed Congregatio Monachorum ut praecipit Regula : quam ne quis violare praesumeret, privilegia plerumque Apostolica a Monachis obtinebantur . Unum hic subjicio quod sit instar omnium , concessum scilieet Gon defredo Abbati Cuxanensi ab Agapeto II. Et tu, inquit, ad Mase. quum ab hae luee fueris subtractus , a nulla persona ibi eligatur n. 17. Abbas , nisi de ipsa Congregatione elixatur Obbas seeundum Deum a praedicta Congregatione . Ex dictis multa fient planiora, ubi vetus Coenobiorum Institutio perspecta erit.
CAPUT III. De institutis, seu Regulis Monasseriorum Hispa
niae ante Saracenor. MAximo laborarunt opere quicumque hanc ornandam Pro- I. Vinciam susceperunt, ut seu adscriberent , seu vindica a C. tentio Serirent Monasteriis Hispaniarum Regulam S. Benedicti . - uirum Izς - ἡ est , Disit iroo by Cooste
333쪽
est , quantos impegerunt in scopulos, quantas evadere nequie quam moliti sunt sirtes . Facile omnium princeps Mabillonius . qui aliorum conatus & expendere , S expilare potuit , secundo , ut ita dicam , flumine abreptus, in communem aliorum opinionem venit, suo haud dubie ordini tantam partem mini me ademturus . Quid vero Z Haesit in priino 1imine. Neque initium , neque Autorem hujus Regulae assequutus , nutare coepit ;ae pro aliorum fiducia suam ipse meticulosam conjecturam interia potuit . aeuo autore demum, inquit, quove tempore Tenedihinna Regula vigere in Hispania erepit 3 Fateor , hie mihi haerere aquam; existimo tamen id fastum esse opera S. 4Martini Abbatis, o Episeopi aeumiensis . Hinc patet doctissimi viri certamen ingens, qua studii, qua ingenii: diu enim anceps ita deismum assirmat, ut vix non neget; ita negat, ut assirmare viis
deatur . Magnum mihi quidem cum eo discrimen intercedit: quamvis enim ingenio ei concedam ; studii tamen causas omnes procul habeta. Ouod suscepi scribendi genus expeditum , ac plane historicum , nullum pene aditum praebet ad innumeras reUOlvendas concertationes, quibus invicem digladiantur vindices hujus Regulae r hunc nihilominus fructum analytica me ipse methodo assequuturum confido , ut omnium subjiciam oculis vera Monasteriorum Hispaniae Instituta , antequam Saraceni in illam irrumperent , rejecta Benedictina Regula ad posteriores aetates, de quibus in calce superioris Capitis sum loquutus ; ita ut toto Regum Gothorum aevo tum ante, tum postquam Arianam haeresim detestati sunt, aut ignota prorsus suerit Hispqnia rum Monachis celebris ista Regula , quam , ut ait Gregorius, discretione praecipuam , sermone taeulentam scripserat vir sanctissimus ; aut si sorte cognita, nequaquam potuerit observari ab iisdem, utpote quos oportuit morem gerere Episcopis , quorum quisque Orientalium , Afrorum , Gallicanorumque spectatis Regulis, collecta undique salutaria praecepta Monasteriis sibi subditis proponere consueverutit. Ac primo statuendum mihi videtur apud animum nostrum, quod Μonachus capud Hi anos praecipue nomen suit generale Religiosorum illorum , qui non erant Clerici; sed severiori navantes operam disciplinae aut iidem in Coenobio degerent, aut ex cellulis convenientes in Basilicam aIiquam , cui Ohid Monasterii nomen erat, ibidem congregarentur ) Veterum Monachorum Antonii, Sc. praecepta audiebant , piaque eorum medi.
334쪽
ditatione distinebantur. Perinde utrumque Monachorum ossi- DIssERT. H.
cium explicant Patres Concilii Toletani VII. I iis sancti ordinis C p. III. meditantes Metrinam primum posint discere quae Iuut a Patri- Cone. N. v II. bas instituta , ut post valeant docere qua junt fantia meditatione pe/eepta. Quasi dixissent et Doctrinam Monasticam perfecte
exequi discant, ut vitia odisse, ac virtutem amare discant , at que ita proficientes eo perveniant, ut junioribus persectionis magistri esse valeant. Haec generalis professio erat Monachorum tota Hispania ; neque ullum omnino documentum invenire est. quod per aliquanto laxiorem , seu minus severam disciplinam non secernat Clerum a Monachatu. Caeterum aquam tundit,qui inter Monachos , S Monachos putat discrimen aliquod reperiri. Nolim vero aliquis credat, aut singularem hanc meam senistentiam esse, aut solos ad Hispaniae Monachos referri eam opor intere . Nam doctissimus Lucas Holstentus tum ante me ita sensit,
tum latius patuisse hujus rei summam per septimum Ecclesiae se- eulum testatus est i Gide fauor , inquit, si jumt m primi sex x μ fcM.Mιν. septemque Eeelsae seulis se usus invaluerat. Certe vestigia cap. s.
mihi quidem non apparent, qui quocumque intueor , uniformem ubique Monaehatus rationem, ct Deilem ac promiscuum invicem transitum, mutuumque commeatum professionum , ct Caenobiorum cerno . Cui sententiae si ullibi adamussim respondet res Monastica, in Hispaniis certe id contigisse ante Saracenicam invasionem is tantum ignorat, quem Concilia Hispana, paucanque quae extant, Monachorum Hispaniae Regulas explorare piget . Profecto aliud nihil ex tota illa antiquitate licitum erit exprimere, quam praediinim inter Monachatum , & Clerum discrimen; itaut Monachi omnes unius tantum generis Religiosi suerint, prosessione aut devotione a Clericis distincti. Prosessione inqua in ,aut devotione: nain qui non ultro Mona in III. sticam amplectebantur disciplinam, sed parentum pietate de Wove Qtu pueritiabantur , antequam pubertatem attingerent, ii Monachorum in acoetu apud Hispanos habebantur,etiamsi minime ingrederentur in erant. Monasterium. Quam rem minus assequuti esse Widentur nonnulli,
qui studio infigendi Benedicti nam Regulam in Monasteriis Hispaniae , consuetudinem devovendi filios nacti, ex eadem Regula id prosectum contendunt. Addo igitur professioni Monachatus S parentum devotionem cum Concilio Toletano IV. Monachum ciae. Tint. iv.
aut paterna devotio , aut propria professio facit : quidquid ho- eap. s. rum fuerit, alligatum tenebit. Froinde bis ad mundum rever-
335쪽
VaSenerale Monachorum institutiam in Hisp.
. ti intereludimus aditam , ct omnem ad seculum interduimus regressam . Quo insuper ex Canone intelligimus, quod non solum a saeculo perpetuum secernebantur qui sponte fiebant Mona. chi , sed & qui a parentibus devovebantur ἔ dummodo aut tonsura , aut religiosa vestis in conspectu hominum hos aliquando pueros a laicis distinxisset, quod declaratur in alio posteriori Concilio : De his, qui in parva aetate coram parentibus rellia gionis babitum tenuerunt, quoniam usque hae disolutae Urea tionis esseditis interdum mutare fecit honestum conpitationis edi. Uum .... Ideoque si in qualibet minori aetate vel religionis tonsuram , vel religioni debitam vestem in utro ne sexu ratis auaunus , aut ambo parentes dederint, certe aut nolentibus vel
nescientibus Iesse jusceptam , O non mox visam in Idiis abdicaverint : Ied vel eoram Ie , vel eoram Delesta , psiamque in eono ventu eosdem Mios talia habere permiserint , ad fecularem reis verti habitam ipsis AHis quandoque penitus non licebit: sed conis
zieii , quod tonsuram, aut religiosum vestem aliquando rubuerine , mox ad rellaionis enitam , habitumqtie revocentur . Quid vero his rei est cum Regula S. Benedicti Audiantur ejus verba : Si quis forte de Nobisibus offert Mium Iuum meo in s Ionasterio , si ipse puer minori .etate est , parentes ejus facianr peti tionem , quam supra diximus: ct eum oblatione usam petitiois
nem , edi manum pueri involvant in palla altaris , ste eum gerant . Attente nunc relegantur Hispanorum Praesulum decreta , nil aliud horum simile ab iis involvi compertum erit, quam teneram hujusmodi Monaculorum aetatem . Itaque Hispanis pueri erant Monachi non qui offerebantur Deo in Monasterio, sed qui ab uno ex genitoribus deuoti tonsuram , aut religiosam vestem extra Monasterium gestaverant e quod omnino aliud est a S. Benedicti decreto , ut per se patet ς nec vacat inutilia congerere.
Hujusmodi haud dubie suerant duo s. Helladii discipuli Justus, & Eugenius , quorum uterque Toletanam Cathedram est adeptus . De iis siquidem verba Deiens lideson sus : Iustus, inquit , Helladii disciputas ab infantia Monaehas ab Heialadio ad virtutem MLoncst eae institationis edaeatus partire , instrumus, in saliensi inonasterio tertiat post illum rei lar essfactus. Et: Eoeuius .... ab infantia Monaehus ah Heliadio eum 'n'o pariter faeris in Mona'erio institationibus eruditus. Pronum quippe est ereditu , quod pueri a parentibus , sive ab
336쪽
horum altero sic devoti , ut fieri consilevit in Hispaniis , ac DrsnRY.UL propterea secreti a seculo , ubi parem attingebant aetatem , in CAp. III. Monalteria ingrederentur , Monasticam vitam professuri. Caeterum tantula haec similitudo cuin Regula S.Benedicti non hanc , seu privatam aliam in Hispaniis Regulam obtinuisse evincit, quippe ubi S certo scimus , S ex infra dicendis sciemus ceristius , speciales fuisse Regulas ex priorum Monachorum Instituutis expressas , Arianorum quidem aevo a primis iis Fundatori-hus supra memoratis , post arianismi autem detestationein ab Episcopis . cauare .hanc mihi dent veniam qui in verba iurant Card. Aguirrii, eiusque sequacium Mabillonii, S Peregii, stuis Coll. Cone. p.
dio devinctos scriptores aut oscitanter sequuntur, aut venerania 603 tur inscite . Unum idque generale erat totius Monachatus institutum , vita contemplativa : quod abunde describitur , adventante jam rerum exitio , seu prope finem septimi seeuli a Felice Toletano Antistite in vita Iuliani sui praedecetaris i 'Divino, inquit, aftante Diritu theoretica, tali contempιativa quietis D. m. m. in desectati fiant cJulianus nempe S Gundi lanes Levita perfrui 'pe bono, s Monetieae Institutionis tonstrinti repagula. Atenim
poterat quis esse Monachus , etiamsi Coenobium minime incoleret citra devotos a pueritia , ut legitur de nuper laudato Hel Iadio, antequam fieret Coenobitat Sab saeculari habitu Anain Ibid.e. .eτ r .cbi votam , pariter explebat, edi opus . Et clarius de Eugenio altero Toletano item Episcopor inta Monaehi detestatus est.
diuisagaci fuga urbem Cinaraugustanam ρetens, illic Mart)νum sepulebris inhaesit, ibique studia sapientia, ct propostumgMonaebi deeenter incoluit . Vereor equidem , ne eruditis nΟ-stri aevi molestam rem faciam , dum conclamatam causam ago , persuadens scilicet lectoribus harum rerum , ut credant, nullam
fuisse Monasteriis Hispaniarum privatam Regulam ante omUum seculum , nisi quam primi Fundatores , Institutoresve Episcopiax multis Regulis concinnarunt. Bona autem cum eorum Ue
nia , nimis alte radices infixit opinio haec Benedictinae Regulae in Hispaniis vigentis Gothorum tempore . Ouam sane ad Opinionem nisi nunc demum securis admoveatur analytice rem de inon strando , integra semper erit res. Pergam igitur, ut Caepi, veritatem in apertum proferre .
In Hispaniis enim .ero aliud Monachi non poterant nosse, v. quam quae aut primi Institutores docuerant, aut Episcopi post- ,' ' modum ex antiquis Patrum Regulis collecta iis tradiderunt. ii
337쪽
DIssgRT. VI. Ouid primus omnium Institutor Donatus attulerit ex Asriea, R. CAp. III. cile colligimus ex Augustino , quem generali amplectentem deis finitione Monachatum tam orientis , quam occidentis nequie-S. N.de Aser. quam ordinis recens excogitati autorem faciunt. uir nescit, βῆu inquit , summae eontinentiae hominum Gripianorum multitudinem per totum sebem in dies magis magisque diffundi , ct iis Oriente maxime , atque Alanto quod vos nutu modo potes latere Clarius etiam id constat ex Salviano , qui Holstenti opinionem de uniformi ubique Monachatus ratione , lacilique S promiscuo transitu , & commeatu Monasteriorum, ac professionum confirmat, facitque integram descriptionem habitus totius
L ινian. dein corporis atque animi; Non sine causa, inquiens , sud fuit. 'φφή M quod intra Afrieae civitates, O maxime intra Carthaginis muror palliatum, edi pallidum , edi reeisis comarum fluentiam ju- his ad tutem tonsum videre , tam infelix ille populus, quam infidelis fine eonvitio , atque execratione vix poterat . Et Aquanis do aliquis vel servus aut de AE 3ptiorum Coenobiis , aut de fa- eris Hierofoθmornm Deis, aut de functis eremi , venerandisqueseeretis ad urbem illam officio divini operis aeeessit, simul ut in populo opparuit, eontumelias Derilegia , ct maledictiones exiscepit . Ouid autem derivem ex hisce sontibus Hispaniensis Monachatus generale institutum Egregius scilicet ille Doctor, quota pissime usus sum duce ac magistro indagaturus suorum temisporum disciplinam , mirum in modum Hispaniae Coenobiorum ingenium declarat. Is igitur de Monachis sermonem instituens r ς δ' oram quidem , ait, conterfationem, ut Patrum edocet is 'ς' s --, bremiter intimaιο . Hi eontemtis primum, sique se
fertis mundi hujas illaeebris , in eommuni vitam sanctissimam congregati simul vant, viventes in orationibus , in ustionibus, in disputationibus , in vigiliis , in jejuniis, nulla superbia tumidi , nulla invidia lividi, sed modest, vereeundi, placati , concordissimam vitam sectantur , eogitationes suas alterutrum revelantes , invicem discutiunt, edi eorrigunt, e e. Longum esset argumenta omnia persequi, quae generalem Monachatus rationem in Hispaniis suisse ostendant, indeque ablegent non solum Benedicti nam Regulam , sed aliam quamvis peculiarem , quae ' libertatem Episcopis adimeret tradendi Regulam aptam Monasteriis suae ipsorum juris ditionis, S Patrum quod-
. ammodo exhausisse sontes crederetur .
h. Ain, Vςqμο id ego affirmo , quasi vero iniuriam mediter adversus
338쪽
sus praestantissimam S. Benedicti Regulam , quam postea Mona- DIssERT.VI. chi pene omnes occidentis amplexi , modum imposuerunt tot CAP. III. privatis Regularum scriptoribus . Ouidquid enim dico, eo coliam an nomentimat, ut verum detestam Hispaniae Monasteriorum institutum Rud/ς inny sunde optimo meritoque jure Benedicimum rejici , quia VIX DO-men iis potuit innotescere . Rem sane arduam creditu hanc aliis quis existimet: at minime eum pigeat Dialogos Gregorii meis cum legere , ubi de Regula S. Benedicti rem habet: Vir Dei, Diati p. II. . ait, inter tot miraeula quibus in mundo elaruit, dinrisae quoiscv-34
que verbo non medioeriter falsit. Nam scripsit Monachorum re gulam diseretione praeeipaam,fermone taenuntam . Cujus siquis velit subtilius mores vitamque cognostere, potest in eadem institutione Regulae omnes Magisterii tuitis aestir invenire, quia S. vir nullo modo potuit aliter docere , quam vixit. Hariolari & mihi lubet cum multis. Concedam itaque, quod S. Gregorius Regulam S. Benedicti jam perlustraverit, quum Constantinopolim prosectus est Apocri sarius , deque ea sit colloquutus cum Leandro Hispalensi Episcopo , quo ibidem familiarissime utebatur. Quid autem de ea dixerit Z Nil certe ab iis diversum , quae meis moriae hominum commendabat in praedictis libris . Leander igitur Gregorio Magistro didicerit, S. quoque Benedictum scripsisse
Monachorum Regulam: non quam stilicet ubique omnes am-Plecterentur, eaque propter aut ipse a scribenda sua pro monia libus desisteret, aut Episcopis Hispaniarum autor esset , nihil amplius referre , ut antiquis Patrum Regulis tam seduIam na- Varent Operam propria quisque Μonasteria inlarmaturi: sed quae doctrinam , quae vitam , quae mores s. Benedicti luculenister exprimeret . Erantne haec satis , ut ordo in Hispaniis coalesceret, qui ne in Italia quidem erat cognitus 3 Esset is pervulgatus & in Sicilia , S ubi quumque S. Benedicti Discipuli nova in Brmarunt Monasteria . In Hispanias certe nec discipulum ejus ullum profectum esse a firmare hucusque homo ullus est ausus τnec Regulam illam ese missam conjectura saltem est assequutus . Quin etiam Leandro nonnullos Gregorii libros esse directos
Compertum est et at Dialogos nec uaquam eo transmitas fuisse testantur quis extant utrinque documenta di ita ut Benedictinae Regulae auditum fuisse nomen a Leandro augurer potius , quam exist anem , augurerque ne omnia negare dicar, quae Ornamenta Ecclesae vocant, quum mera sint figmenta , quae veras in dubium res vertunt
339쪽
ρ VII. In Galliis eadecomita luit a S.Benedicti tepore,passimque accepta octavo Seca Cone. Germani
Secus actum esse in Galliis nemo nescit ; nam vel superstite, immo iubente S. Benedicto eo prosectus S. Maurus Benedictinam Regulam , nisi propagavit , saltem celebravit. Annales siquidem testantur , sanctum eumdem virum Clotario Regi valde acceptum ruisse . De certa ejus origine aut progressu , ct in sexti seculi exitu, ct in septimi majori parte cur scriptores sileant, dissicultates temporum , atque Ecclesia ruin vicissitudines sunt in causa. At circa dimidium octavi seculi Regulam Sancti Benedicti acceptam esse in toto Francorum Regno, tam certum est , quam quod maxime. Ita siquidem statutum legimus in Concilio Germanico anno a. in monachi, ct anciua Dei Ionaia seriales , juxta Regulam S. Senedidit Caenobia vel Xenoriebia sua ordinare, gubernare, vivere studeant: ct vitam propriam degere seeundum praedicti Patris ordinationem non negligant. Quod posteriore anno in Liptinensi synodo est conii rmatum; ct idcirco: Ahbates ct Monachi reeeperunt Regulam S.Patris Beneis dicti ad resatirandam normam Regularis vita . Quamobrem unque ad annum praedictum 43. Benedicti ni ordinis aetatem disserri oportet, quidquid non ignota ea Regula esset alicubi . Cur autem ita ego statuam , non modicas causas adesse intelligo; quarum unam ex Liptinensi codem Concilio asseram : Foruleatores, in adulteros Certeos, qui fansia toea , vel Monasteria onte te-Nenter coinquinaverant, praeceperunt inde tollere , ct ad paenitentiam redire . Estque animadvertendum , quod quamvis aliis
ea Regulis praestantior haud dubie esset ς Episcopi nihilominus , quamdiu stetit disciplina, nullatenus passi essent ius suum sibi oripi r at quum Ecclesia omni Galliarum pessumdata, circumstrepentibus ubique armis daesidia , ct ignoratio coeperunt in dies gliscere, facile permiserunt Episcopi, qui ne sua ε quidem sedes
obtinebant, ut Monasteria etiam , utquumque, instaurarentur .
Idque Bonifacii Moguntini opera factum fuit, egi Ec psae Galliarum instauratio resertur accepta : nec melius , aut expeditiu potuisset fieri et quam unicam omnibus Monasteriis regulam Pro. Ponendo , ut vidimus deliberatum , confirmatumque in Conci. liis quibus praeerat idem Bonifacius . Continuo illa quidem non coaluit , non enim continuo licuit rem Ecclesiasticam revocare ad nitorem pristinum , sormamque veterem : attamen sola ea in
Galliis dominata est, quoad Benedictus Anianae Abbas, tempore Ludovici Pii sub initia noni seculi duodecim conditis Monasteriis in Narbonensi provincia,Benedimnam Regulam propagaVit.
340쪽
Ouare ejusdem instaurator appellatur a Francisi me est Senedi- DHssRT. VI. Hur , per quem Dominus Christus in omni Regno Prancoram Re- CAP. III. agulam S. Benedicti restati amit. Duci ne Hist. Post haec tompora in toto occidentis Imperio unam hanc
Regulam , antiquatis fere caeteris floruisse Scriptor veteris di- viii. sciplinae comprobat documentis r neque arbitror novae mate- In Hii niis Beriam lucis indigere. Ad Hispanias me verto, quo non ante praedaetim i nstau rationem Benedicti Anianae Abbatis, pervenisse qu ornono see. Benedictinam Regulam S contendo, & si Deo placet demonstro. De benes P. I.
Aiebam superiori capite, coepisse Mauros Hispania pelli a Fran- F corum Regibus t ac de Caroli Magni rebus inibi genis Egin hartus in ejus vita affirmat, Ab eo tantum 'renai montis jugum perdomitκm , ct usque ad Iberum amnem , qui apud Navarror uortus ,' fertili mos Hispaniae agros seeans sub Dertosae civi- . 'ratis maenia Talearies mari miscetur. Deinde attuli ex Marea Hispanica Parisiensis Archiepiscopi documenta plura ordinent S. Benedicti inihi vindicantia . Nunc vero animadverto, quod ii B ex documentis , quae diligentissime perquis ta ab eodem Ar chiepiscopo in Chattulariis & Secretariis Ecclesiarum Hispaniae,& ab ejusdem continuatore viro doctissimo congesta Se in lucem edita in laudati operis Appendice extant, nullum excedit tem pora Ludovici Pii, quem ordinatorem fuisse illius partis Hispa- , niarum est demonstratum. Namque ad Monasteria quod attinet, Gm tam Donationis invenio Monasterio Exalatens factam a Marc.mθ.ap. Protosis resipresbute= o , ct Ioelis ejus , anno 8ss. Hinc vero ρς 4 si argumentum minime dubium mihi praesto est, quod Benedicto Anianensi pra pagatore ejus ordinis in Galliis Benedictinum institutum antiquius haud facit in Hispaniis . Quam sane opinio nem Yepesius ipse , qui de hoc ordine tam mira seraedicat, magis magisque confirmat inventione illa sua Codicis Regularum , cui tetas vetustior tribui non potest Benedicto eodem , qui eas collegit , Codicemque Regularum appellavit, qnem hodie duobus -- luminibus impressum studio Lucae Holstenti omnium manus ver. Mabiu-γε--sant. Ejus exempla duo ille proseri ex Monasteriis Arlueensi, Bh si Cara dignens , quorum utrumque S. Petro est dicatum . In alte
Quos equidem Codices ut non contendo ad amussim referre editum ab Holstento , ita non affirmarem corruptos , atque inter-