장음표시 사용
351쪽
cua denegatur baptismus est a massa danmationis i hciatus. Hinc S. Ausus Ti Nus , sicut effectum adaequatum praedeltinationis explicat per liberationem a massa damnationis ita d essectum adaequatum re robationis explicat per de teli istionem in massa damnationis. Nam lib. de ono persev cap. 4 postquam dixerat, quod praedeltinatio eli et praeparatio beneficiorum Dea quibus certissime liberantur quicumque liberantur, statim subjungit rcaeter autem ubi nil in masi perditionis justo ἀνιη judicio tanquuntur. Ergo dc
ille cui denegatur perseveranti adulto divino judicio in massa Perditionis re linquitur quod certe verum non est si denegitio perseverantiae non sit inpunitionum peccati illius ex quo uno omnes vimus in condemnationem:
ia messicundum propositum vocati, epe hoe nee e ctr. Et rursus in eodem libro cap.9. Faciat Vse -- charitate quia scit se futendum scit enim talem eorripiemdum, facturo De aut miseraeordiam autjudicium: misericordiam quid μὰ inosa ditionis ita qui eorripitingratiae largitate dis retus est. Quaresa S AususTiso plane recedunt qui discretionis causam ex parte reprobationis nolunt esse justum Dei judicium quo debitam reddit poenam.
Nam si quaestiones, Cur Ommbus Iramulis non detur baptisimus cur omnes adulti non jurii Pentur ἰ eur omnes justi civi non perseverantes non aliter a S DOCTOREQlvuntur, quam justitia divina id fieri. Sic disertis verbis habet lib.depret-dest. sanct . c. 8. AFides igitur Minchoata, dc perlaeta donum Dei est;&hoc donum quibusdam dari, quibusdam non dari omnino non dubitet qui non
vult mani sestissim s acris litteris repugnare. CVR AvTEM NON OMNI Bus,, DET usu, dclem mouere non debet, , si credit ex uno omnes iste in condem is
senationem sine dubitatione justissimam cita ut nulla Dei esset justa reprehen-M sio, etiamsi nullus ino liberaretur. Unde constat magnam esse gratiam, , quod plurimi liberantur, ecquid sibi deberetur, in eis qui non liber tur Magnoscunt ut qui gloriantur , non in suis meritis, quae paria vident esse, , damnatis, sed ma omino glorientur. Cur autem tibi potius quam illum liberi et inserutabaa sunt uaria qui ct lavestigabili viae qui Melitis enim eccile, audimus aut dicimus, οἷο- tu quis ei, si restondeas Deo, quam dicere au-- deamus quasi noverimus quod occultum esse voluit, qui tamen aliquid imisjustum velle non potuit. Et lib. de dono perso. cap.8. v ERGO NON OMNI Buc Et his respondeo; oniam Deus judex justus est Da per . boe gratis ab eo datur gratia: o Justi eius
in alii judisi demon ratur quid in eis quibs datur , eonferat gratia. Non itaque
352쪽
GAT uV NON LIBERA Tu DEBITVM AGNOSCAT.
Quae omnia breviter expressimus in solutione g. cujus occasione praeis sentena addidimus appendicem' dum diximus, Quod non omnes damnenLur, xiisericordia esst,sum non omnes salventur, justitia est.
sECTIO ULTIMA.J S. Auchnino istenditur, rademnationem pris wnientem omnia merit, non plus habere di cultatis , quamst Mem Dei pra- scientiam
OBstupesco acutum Molinissarum ingenium , quo insuperabiles se a&Invenire putant dis ultates in sententia utriusque Solis asserente sicu dogma tutissimum dc inconcussiam, qudo indepenaenter ab omni merito per si quidam in vas honoris quidam in vas irae discreti sint. tamen constitutio Dei praeveniens onmem determinationem volinitia non plus habeat dissiculnuis, quam simplex Dei praescientia nec cacia decreti . praevenientis seniori impugnetur argumento, quam certitudo praescientiae a mulierculis impugnari selet. Qitisquis, inquiunt, apud se ita ratiocinari potest vel sum de numero He rum, vel non sum is sum de illo mimero , impossibile est ut dam-ner; non est ergo quod metuam damnationem, vel de bonis operibus, vel de perseverantia sim sollicitus. Si vero non sum de numero sic electorum, fustra etiam sum sollicitus, frustra Iraecepta ferreo,&c. Quia certissimulsum, omnia nihil mihi profutura ad salutem, omnibus enim istis non posisum intrare in istum numerum, extra quem nemo saluatur. Quid ergo sequi potest, nisi in primis socordia, in secundis desperatio. Ita Lessius depraedest.
di reprob. sec.a. n. s. ωcaetcri Molinistre. Ipsissimum est Impugnatorum S. AususTINI argumentum. Nam de utraque parte, tam de sollicitudinis ademptione, qu m de ejeratione apud Prosteru=n timunt e propositum vocationis Dei quo tigendorum ct reiiciendorum scιtur Iacta discretιε, ut secundum quod placuit Deo ereatori . atii vasa honoris , ali rasontumelia intereati, OLU euram resurgeisdi adimere, e sanctis occasionem re-
353쪽
, isteriis Remorueri ita e omnem 'industriam , ros a se tuto fir ei constitutis μα--n intra raria viamiares. Videam hic Molinutae ipsissimas'iris obiiciunt quearimonias adverses istud Des propintum quo Mummis rWveniendo volunt tes, eligendorum ec reiicien rum discretionem facit. . Quid igitur Cordatus dicet ' Non aliud certe quam facillimum esse, res
verissimas hominibus maxime imperitis ita proponcrc , ut non aedificentur, sed scandalizestur auditores, sicut facillimum este, opima medicamenta sic applicari ut noceant potius quam ut prosint grotantibus Dosisi vis imp riti mnedici si inquit S. AirsusTl Nus lib. de dono pericv. c. 22. etiam utile medicaminiumsic alligare ut aue non Ur,aut obit. Nam idem dilemma pari pro risis do ad auferendam honorum operum bilicitudinem, inferenda inique despe rationem , de praescientia intorqueri potest. Veliu ac sum de illorum num e ro, quos Deus ab aeterno praevidit este salvandos, vel non sum. Si sum nulla
mea in posterum distbluti aut segnities aciet, ut inde excida r ut quid igitur sollicitus sim in non sim nulla sellicitudine emiani ut in illo numero comprehendar quid igitur restat nisi desperati l Quod tamen argumentum ab omnibus Citholicis dissoluendum est. Quar s. Ausus: Os istam praedestinationis ac praescientiet similitudinem . quantum ad sellicitudinem ac sec iam benes vivendi notans, docet nos non magis deterreri debere a conflienda praedestinatione Dei. a decemnit aliquos facere bonos, quam a praescientia quod ex seipsis in laturi
boni, ii quis dem populo sic loquatur prim/m recte vivatis sto πα- rem, rates vos eritis Possia, qualis iras Deus fututro esse ρη--τ, τε iam si bono, malis malis, lib. de dono perie v. c. s. Unde conseqirenter addit: -- Menim si hoe audito non illi in monem figmtiemqtis vertastur , Ἀλωε ore liuoad libidinem post mentiscentias fas eant, proptere. depraescientia Dei falsum 'tin dum est esse quod dictum est ΝΟ es Deus illos nos futuros esse praescivit boni erant,
in quantalibet nune malignitate versentur famem malos mauertint, in quanislibunune bonitate emantur in adsert exemplum cuJusdam fratris in monasterio, qui isto argumento tantum profecerat, ut descrta monasterii societate, velut canis ad vomitum suum reverteretur. Et cap. 21. cum illo modo Contra reprobationem a regno Dei arguerent sui Impugnatores : Et si arsis qua obeditis, i praedestinati estis πιιciendi,sbtraheniatur obedientiae vires, ut obedire cesseris respondet eis S; AususTinus inverten
do idipsum argumentum adversus praescientiam , quam libentissime fa tebantur cillo autem Mo , qui , qu H emAm utant eauem sentis iis , sim aevi uerbis et tirm a praemomia Dei sumis in negare non ossunt,
354쪽
'ρρ'o.Quapropter absque ulla tergiversation dicendum est, utriunque consoquentiam esse vitiosam , quia voluntas absoluta dandi gloriam, consequenter operandi gratiam non magis tollit sollicitudinen boni operis praedestinatis, quam praeicientia. Neutro quippe modo nacrita seu bona opera sine bilicitudine ac diligerula d voluntatis cooperatione secutura sim t. Sed in hoc est di flerentia, quod qui crediderit primum, humillima voluntate sollicitudinem illam expectandam esse judicabit, rogandam a Deo, qui nisi sollicitum faciat, se nunquam sollicitum esse posse , non dubitat qui. vero seCundum, sollicitudinem illam a scipio sup egba voluntate petit inius est. Nam eam gratiae sic tribuere, ut illam ipsam gratiam humanae subiicias voluntati, quatenus eam in actu secundo essicacem aut inesticacem reddat, ut opus sequatur, si gratiam i nutu deterininavem, non est aliud quimisellicitudinem atque operationem a ripa seu ab humana voluntate peter nec est aliud quam aliquid esse ab humana voluntate in actu bono, quod
Non sic Fulgentissimus Ecclesiae PS. Ausum s qui Impugnatoribus. suis mistimantibus idem ad nutum humanae Voluntatis non autem ex de creto des edestinatione Dei esse largiendam , qui quem dignatur vocat, M. quem vult religiosum facit , in hunc modum clpondς lib. de dono perseu. c. i7. Siculi 3 Deu eatium futurum esse praescivit, quamvis id incerium habeat, non iri non agit ut eauri Ar hoc est non ideo non est sollicitus agere ut
caltus sit, quoniam Dei ἀ-ο se audit futurum ese quod κaerit, imo etiamgaudet,ejus charitas nee inflatur, tamquam id non acceperat. Non solum ergo prae4casione praed D nationis ab hoc opere non in ditur, veram ad hoc adjuvat uitam oriatur in L o.
Uterque igitur qui de numero eleel orum est, sive ex praevisone, sive ex praedestinatione, sollicitus de bonis operibus ac salute esse debet, quia Scpraedc:linatio & praescientia habet per lollicitudinem & opera bona electionis essectum reipsa esse conferendum. Nec enim ulla est ratio, cur minus solliciti simus ut praestemus id quod per nos ipsos Dcus fieri praedestinavit,
quam id quod Deus nos facturos est,prqscivit. Nam sicuti non fieret id quod Deus praescivit esse laturum, nisi adhiberentur ea media, per quae id fui tui esse praescivit, ita non fieret id quod praeordinavit, decrevitdue talibus mediis fieri nisi quoque talia media, per quae istud fieri decrevit, adlubeantur. vide ari . V. .
Quase clarissimum est, praedemnationem non plus habere discinatis quiis praescientiam, eo ipso quod inmota quam media, tam sibilantia alias,
355쪽
Aixet'V. AppaNnixa β. VI DE CAVs A PRAEUEsT ET REPR. 3II quam modus, aequaliter subiiciantur praedestinationi ac pro: scientiae. Si enim praescitus ad aliquem finem non neglig t media necessaria ad consecuti nem finis, quia non nisi cum praevisione mediorum necessariorum est prae
scitus ad finem cita praedestinatus ad salutem nonicbet negligere mcdianeis cessaria ad salutem, tua non nisi cum prae Elcllinatione mediorum est praedestinatus ad salutem. Similiterii praescitus ad aliquem actum , ponit libcre illum , quia non solum subitatui adius sedet On Nil mocus ad libortatem re qui situs est praescitus 3 ita prςdeliinatus ad aliquem actum , ponet libere illum, quia non solum sibilantia actus , scd omnis modus ad libortatem requultus cit etiana praeci estinatus. Haec est ratio cur in bonis loco inpraeseriit, potet semper poni l praed citi navit, secundum regulam S AUGusTi Ni n. 23 allatam. Ex quo fit, ut nullo testimonio sanctorum Patrum possit effica citer urgeri nostra sententia, imo omnibus illis testimoniai comprobe
tur, quae ad impugnandum nos , assilinum Advexurii vide nunierum citatum Quos enix rogamus ut cause serio advertant, quid sit melius, inse aerare, an in Deo sperares quid tutius, Me se committere volantati, an ivinae se committere voluntati Qui sperat gratiam a voluntate determianandam non in Deo, sed in sua determinatione confidit Qui sperat gra tiam voluntatem determinantem, non in sua determinatione, sed in Deoi taliter confidit. Hinc s. AucusMNus urgebat suos Impug atores, quod gratiam determinantem desperationis esse causam assererent, cum tamen secundum eam in Deo maxime speretur ut patet lib. de dono perseu. c. 7. his verbis : Ego autem nolo exaggerare meis verbis sed rus egitaiaum potiis relinquo ut videant quale fit quod sibi perjuaserunt, praedicatione praedestinauonis audientibus plus desperationis quὼm exhortationis ferri Goe es enim seere , tune de sua salute homi nem desperare quando' spem suam non in seipso sed in Deo didicerat ponere. Et cap. 11. vero timendum est ne tune de se homo dehperet , quando spes eius ponenda demonstra.
tur in Deo , - autem duperare , si eam in sei sv rbissimul influus ui Quorum verborum vis Menergia consistit in hoc, quod constans fuerit S. AususTiNi doctrina, nullas cnesin homine vires adeo sufficientes , quin indigerent ulteriori Des auxilio praedeterminante ad actum praedestinationem vero non esse nisi talium uixillariim de se effocivin praeparationem. E contra Impugnatores s. Aucusor x volebant, nullam eis intiam adeo potentem, quae non dependeret a propria liberi arbitrii deter Milone, quam Deus debebat meridere , ut es caciter hominem pratamnaret si quis
hanc sententiarum contrarietatem diligenter perpenderit, vimin energiam praedictoruo verborum percipiet. Nam constat , cum qui Meepit a Deo om
nime uisitum ad actum. sola determination m volunt iis opus has
356쪽
-3I 'Opus III PIGMENTA sc I ENYI MEDIAE CAP. bet, nihil pro actu exequendo a Deo sperare posse, sed in ira determidatione totaliter confideres: Qui vero agnoscit imbecillem esi omnem suam sui iacientiam si ulteriori auxilio non adiuvetur non in suis vicibus sed in Deo
sperare potest. Ex quo perspicuum est , S uousTi Nuxi ustissim exprobrassi e suis Impugnatoribu , quod vellent eam sententum esse cauiam deipsrationis, quod ostenderet 'em hominis non in sui determinatione, sed in Deo i a ponendam. Non igitur immerito suis Impugnatoribus dicit: τοὐλπι-- est η mne ἀμω- 'ret, quandos sciri ' -- ἀμ- in Deo, ηιαν autem ιβι cret, ρε-m I pso super semus, is beluo sinu poneret.
Verum demus Molinistis, hominem non indigere ulteriori auxilio, sed in sola voluntatis fine determinatione repositam habere salutem anideo salutis suae certiorem habebit Minime. Non enim Madmissa certus est, quod ad credendum 8 amandum Deum se determinabit sicut nec Hostis certus est, quod ad credenduin tamqndum Dein sit a Deo doterminandus. Uterque incertus est. Sub illi utriusque incertitudine iudicet Colistus,
quis duorum certius spere dc constantiorem habet cursum, an Moianista qui suae volarotati quae infirmior et se committit, an non potius TH Maset , qui voluntati Dei quae potentior est se committies urget hoc mi r biliter . AususTi Nus contra suos Impugnatores lib. de praede it. Sanct. C. I l. dicens : Savi eum ApoRO dicit , Ideo ex si e . ut seuniam gratiam firma sit promissio, miror homines infirmitans in se malle committere quam firmitat promissionis Dei. Se incerta est mihi, inruu de meipso Miliotas Dei. Ride Iuanctibs obm-tas de tei's certa Hi, nee times ' steti videtur flare, isdear ne cadat. Cam igitur utraque
g. VIJ Fhirimum hinuemantur Minnistae rimactrinam de modo cognoscendi futura commentia.
N Usquam Moliniae: ita produnt sum in Angelica dolarina ignorantiam.
cu'm dum ex modo cognoscendi sutura contingentia , illim D. M imuit Deo, putant excitidi decreta de stemacia, de virtus eorum ex cum praedeterminatio pthysica Sic enim argumentantur. D. THOMAsenumerans omnes modo cognostibilitatis futurorum contingentium semper negat ea certoet infallibiliter cognosci in causis suisci sed admissis decreti di physica istός terminatione, Deus certo: infallibiliter cognosceret illa in causis suis praedeterminatisci ergo modus cognoscendi sutura contingentia, quem tradit Angelicus Magister excludit decreta de se ei acta, re praedete minationcm physicam.
IIJ. Hoc argumςntum, quod adeo extolluntjuniores Molinistae. Procedit
357쪽
hicr. IV. --ix AD g. VI DEAEAus A PRAEDEST ET REPR. 3I3 procedit ex pura Angelicae doctrinae ignor inua Pro quo sciendumest quod
aliquid cognosci in causa contingit dupliciter; uno modo, ut medio regnitimis eo , sino modo, ut termis ullam. Ultimis. Tunc causa tabet se ut mediunt ii nitionis prius cognitum quando effectus cognoscitur secundum
illud esse, quod habet extrae causam per speciem expressam causae. Tunc verbcausa dicitur torminiis ultimus cognitionis , quando effectus cognoscitur eis chandum esse quod habet in causa, cognitio non transit ad esse, quod habet effectus extra causam. Huic distinctioni duo principia Moliolitis ignota, vel f te ab eis contempta conjungo. Primum principium apud Angelicum Doctorem indubitatum est, Essetis
divinam esse medium 'ilis Uηirum , quo Deus alia a se cognoscit. Hoc docet variis in locis, Et i coni. Gent cap. 6'. bi Verbii Esec enim cornitios cienter havetur per eunπ;onem suae Ge. A scire dicimus imumquo'ue quando
milaria Cap. 66 probat e codem Deum cognoscere etiam ea quae non sent. cap. 67. Deum cognoscere sutura contingςnria,ac cap. 68 cogitationes me nis
CCLIX. Ignorantia hujus principii mater sui scientia Mediae. Nam si
Deus quidquid est a se distinctum cognosCat in quantum est causa illius, po tet ad hoc , ut cognosica gratiam datam in his circumstantiis conjungi cum determinationethberi arbitrii, quod sit causa istius Conjunctionis , cristam conjunctionem in e sientia sua prius cognita, sicut in causa videat Atqui juxta principium datum scientia Deicit causa eorum omnium quae Deus tua essentia cognoscit, sicut in causa ergo luXta principium datum scientia Dei erit causa illius conjunctionis, quam habet gratia in his circumstantiis data cum determinatione liberi arbitrii MConsequenter non erit Scientia
Nedia, quae non est causa sui objecti, sed posterior eo. Evidens igitur est asserentem, Deum omnia alia a se cognoscere in eia entia sua, s sit in causa prius cognita, nullum dare locum scientiae sdiae, quae non potest dissae causa rei scitae, nec prior illa Et cum pridictum incipium adeo sit in o. osia firmatum, ut non aliter descientia Deir spe u creaturarum loquatur, quam de scientia artificis, respectu artificia tum quicum ' hoc principio destructo ex aliis D. Tno, AE testimoniis,
it plurimum uiscatis, scientiam Medi m aDoctore Anguli adscit
358쪽
3r opus e. I. Pro MENTA sc ENTIAE MEDIAE CAP. II.
senuerit, non nisi sonitus habet, factusque est velut aes senans, cymbalum olum tinniens. CCLX Secundum principium apud Angelicum praeceptorena non minus
indubitatum est, quod scillcct, nullum futurum , live nec ellarium, sive contingens Cognoua Deus in esieritia sua, sicut in term no vhι-cνPItιonti: Cum ad hoc requiratur, ut cognitio divina non terminetur adesie, quod habet res sutura extra essentiam divinam quod est impossibile, eo quod cognitio divina mensuretur aeternitate, quae omnibus di mitiis temporum presentialiter coexistit. Quod eleganter explicat Angelicus Magister'. de M. ritate art. a. his verbis: Nu a uia cognoscitur ursum m os, i indu ιη'ς ω-
t uti,nem, scolis, O rei eventum ramentii νοσῶ aeteriti adfuturum, Ne autem non potest inveniri inter cognitionem Arimam, quamcum Me rem tiVmtem .se semper ordo divinae cognitionis ad rem σπικωπι Me esu cur praes otii ad proni Praeclaro hoc probat. i. dist. 8. q. r. a. s. diCens dis Divina enim cognitio modum aeternitatis habet qui est esse totum simul, sine succellione, uno sicut quamvis tempus semper sin successivum, tamen aeternitas est praesens omnibus temporibus una, dc eadem, Mindivisibilis, ut nunc stans, is a cognitio sua intuetur omnia tempora, quamvis sibi suco cedentia, ut praesentia sibi, nec aliquid eorum est sertur una respectu ipsius, is sed unum respectu alterius und siecundiam Boetium melius dicitur proviis dentia, quam praevidentia, quia non quasi futurum, sed omnia ut praesenis Maia uno intuitu procul videt, quasi ab aeternitatis speculo sed tamen po-
is teli dici praescientia in quantum cognoscit id, quod futurum ei nobis,
CCEM. Ex duobus supradictis principiis Colligitur primo , dupliciter cognosci aliquid in decreto divino Puno modo, ut m messi priis coemto, Velinatiis ut aiarmimmte m. - pria raptitum, alio modo, M.termis ultimo co- νη--1. Priori modo omnia sutura sive nectaria, sive contingentia cognostis Deus in suo decreto,iuxta illud D Thom. i. p. q. r4 art. s. quod De su
uirit is sit o. alia autumias virit, ni ipsis sed in , ubi nota, quod cognoscere aliquid in stipis accipitur dupliciter a D. Hora , semel prout opponitur cognitioni quς terminatur tantis ad es quod habet res in causa,&1ta cognoscere aliquid in stipis in idem ac cognostere illud secuntam in
quod habet actu extra causam secundo accipitur prout opponitur cognitioni in alio prius cognito & hoc modo dicit D. Mo M. Deum videre alia a se non in ipsis sed in ieipso quia ut ex primo principio habetur, omnia alia a se cognoscit inessentia sua sicut in causa risis cognita: Et consequenter messentia sua per decretum determinata Virtus enim libere agentis,in per modum artificis, non est causa cffectus nisi ex proposito suae Iuntatis Ideo vixit D. TuoMA. i. p. ' V artim ad 3. Simo De ea n saurum uomi M
359쪽
Posteriori autem modo quo aliquid eognoscitur in decreto, sicut ι --
adtimo cor utimis, Deus nullum suturum live necessarium , sive contingens, cognoscit in suo decreto. Nam ad hoc requiritur, quod inter decretum deesse rei inveniretur ordo praeteriti ad futurum, ut sic cognitio terminaretur solum ad esse rei quod habet in causa , non vero ad se quod habet extra Cauiam eo modo quo Ecclipsis sutura cognoscitur ab Astrologo in suis caulis, qui non videto quod habet Ecclipsis extra causas suas , sed solum intuetur illud esse quod habet in determinatione suarum causarum Hic autem ordo praeteriti ad futurum non potest inveniri inter decretum divinum de quamcumciue rem futuram, sed semper ordo decreti divini ad rem quamcumque est sicut ordo praesentis ad praesens eo quod decretum divinum, non minus ac divina cognitio, a termitate mensuretur. Hinc
CCLXII. Colliges Caindo, hanc esse rationem, quod Angelicus Prio.
ceptor saepό non meminerit deci et dumJoquitur de cognoscibi:ume suis turorum contingentium. Sala, scilicet, cognitio futuri contingentis quam trabei Deus in decreto, non est cosnitio futuri, sed praesentis est enim uasi crepitio rei in speculo. Unde D. MoΜAs intendens trad et e sum cognostendi murum contingens sub ratione suturi semper attendit ad causas creatas res dii quarum dicitur futurum. Et nanc ponit:
continuo disseremiam inter futurum contingens, d futurum necessarium quod futurum contingens non habet si determmatum in suis causis per intrinsecam causarum determinationem antequam actu procucatur; Equidem de essentia contingentis est , quod causa illius non lit intrinsech determinata ante actualem productionem , ita ut iniet intrinsecam causae determinationem AE existentiam contingentis non inveniatur ordo praeteriti ad futurum, sed ordo determinationis caul, ad existentiam conissingentis sit semper ordo prςletuis ad praesens. Et ideo constanter asserit
Angelicus Praeceptor, suturum contingςns non posse cognosci certo in suis cauus secundum trium sua considA- Futurum Utem necessarium hisce esse determinarum in suiscausis per intrinsecam determinationem cau- sarum antequam actu producatur ita ut inter intrinseco determin ii remousio, d existentiam necessarii inveniatur ordo praeteriti ad futurum. Et ideolotest certo cognosci in suis causis intrinsect consideraxis
Brevi ac claruis dico. quod, uasis uri contingentis antequam physici, praedeteraunentur non sunt. Grminat ad nisi productionem inus .
360쪽
or Usc. I PIGMENTA scIENTIAE MEDIAE CAP. II.
rem suturi necessaritantequam physic praedeterminentus sunt determinatae ad illius productionem. Haec est ergo disserenti antersiturum contingens, ne uarium, quod futurum contingens non habet in determinatum hi causa ante physicam causς praedeterminationem, nec consequenter sim et ,xio futuri per aliouam cognitionem stiri potest, in Alsitas subesse non possit. Nam cognoicere illud in causis physic prideterminatis non est co . scere illud sub ratione futuri, sed sub ratione nessentis, ouandoquidem ordo phvsic predeterminationis ad existentiam rei non sit ordo praetcriti ad suturum , sed ordo praesentis ad praesens Futurin autem necessarium habet se determinatum in causa ante physicam causa prςdeterminationem 'cide,certo sciri potest sub ratione suturi siquidem inter spe dete minatum quod habet in causa, dcesse quod haber ira causam datur ordo pretieriti ad
Ad formam igitur argumenti respondetur, concedendo Maiorem, eo quod D. TuoMA tradit modos cognoscendi futura contingentia sub ratione futuri convenienter ergo dixit futura contingentia non posse cognosci ccri in suis causic quod debet intelligi de causis non physice pret determinatis, quia solummodo per ordinem ad causas non physice praedeterminatas possunt contingentia habere rationem futurorum. Unde distinguitur Minor Ad 'missis ametis, physicis praedeterminationibus ccrto cognoscentur sutiani contingentia in suis causis praedeterminatis , sub ratione futurorum, negatur sub ratione presentium, conceditur. Dei Edistiumsturm emo modus cognoruendi sutura contingentia, quem tradit Anyticus in gliter , excludit secreti de iis emacia, αμ sicas praedeterminationes, ut rerminos inimos cenistinis, conceditur; virm apiat evnta, negatur Pax
C ad Eneri atur quoque innuentum P. Annati, quidi'. r. num:
M. in himimodum angumentatur. Quando S. TH in concedit eminus necessarios praesciri posse in causis suis, ut iuturos, vel separat ausi di causas a decreto, vel non. Si primum, falsum est effectus illos co osci posse in suis causis, quippe quae seclus tali decreto nihil operaturi sumus si secundum ergo dum negantur effectus continoentes posse similiter in suis causis cognosci debent hae quoque sumi prout substant divinae voluntati. Respondetur, D THOMA separare tam causas necessarias, quam causas
contingentes a decreto , ut praedeterminante, non autem eas separare a deis Creto, ut PraepaOnte. Decretum enim Dei, sive essicacia divinae voluntatis
non solum intendit effectus, sed etiam causas praeparat. Nam, ut docet Anselicus Propceptor . p.q. o. art. 8 volens quaedam fieri Deus necessario;