장음표시 사용
321쪽
tertium titulum, nempe pili sitionis totius naturae, alios plures infinitiens Hun thesauri Sapientia Dei. Ex hac prima voluntate discrevit illos
quos voluit juste non liberare ab illis quos vosuit misericorditer libriare;& in illis quos voluit ust non liberares primus reprobationis essectus suit, vel derelictio in peccato originali, propter eos qui otione peccati orig: nalis damnantur; ves denegatio auxilii actualis vincentis concupiscentiam, sive sanantis infirmitatem, propter eos qui damnantur ratione actualis peccati ex infirmitate commissi. CCLVJ. Ad hanc solutionem probandam suificit ostendere, quddic catum originale , ut est in Sio sera e possit esse causa reprobationis; quia si possit, fuit actu, idque propter duo. Primo quia S. AususT3Νus , quem
sequitur S. THOMAs, nihil aliud in hac materia clamat quam pec Clitum originale esse causam reprobatio laic verba autem illius ad litteram propriisissime, dessor malillini e ni relligi cillunt de peccato , ut si infectio naturae indurum est legenti S. AususTINu , Contra stimulum tam pCrta aut horitatis, cum illinetionc quoad tu fluientiam Calcitrare. ccundo, quia argu-nacntum fortissimum palinatium iliorum , qui negant peccatus originale esse causam reprobationis, a nullo adhuc vidi solutum, licet multasMacutas viderim aliquorum juniorum solutiones hoc tamen argumentum
cum praedicta distinctione ita diluitur, ut praedictos authores ad se taliat, utramque sententiam sibi conciliando.
Nam tota vis illius argn menticin hoc consistit, quod in illsis quid peccato originali per baptismum liberamur, peccatum orisinale jam perfecte remissum non potest puniri, ac proinde permissio primi peccati in baptis
etato non potest esse volita in poenam peccati ori inalsis, juxta illud Concilii Tridentini, ex Apostolo desumptum Nihil amnat is finii qui sinim Christi Iesu mali. Haec argutulentatio nullam vim habet contra peccatum, ut est Ne naturae, quia licet remittatur per baptismum peccatum originale, ut est personale baptiza is, non tamen , ut est peccatum totius naturae quod patet ex concupiscentia, morte, alii triue clactibus, quibus omnibus etiam in baptizatis punitur peccatum totius naturin, cum tomen peccatum personae sit toaliter remissium. CCLVIJ Quod autem peccatum origmale ut est i ctio naturae, possit esse causa reprobationis, aperta es auctoritas S. ΠOMAE ad Annibaldum .
Diit. I. q. unica. a. 3 ubi ait Voluntas damnationis rellicit ratiouem libiti in damnato cum da alio ex debito inferatur ista finis da1nnationis est Dei ἰ u M. debitum autem damnations ex parte nostra, non olum sunt opera mala hii cis veliosus, sed etiam NATURAE IN PECTIO. Et paulo post subdit, quod cprcba- tio habet pro causa, minis necessitate praesicuntiam operati um, sed ad ιοι semis. RAEsci εNTIA INFEcTioNis ATu RAE. Quid clarius posset dici, ad osIen-
322쪽
r Fusc. I. PioMENTA sciam IAE mr CAP. II.dendum quod ipsa insectio naturae, non consideriua inscctione persenae, sit putribilis 3
Ratio, quam nuper insinuavimus, non videtur etiam contemnenda. DG sumitur enim ex alia Angelici Praeceptoris doctrina in a. dist. 6. q. r. a. .i'. et de Malo a. . ubi sic ait Habet hae troii fidei, quod nu----- uim creatura raris nudis posse iseu re, ne u μι--πώ ---, neque quam tum iacorpus, neque qua--τMasiqua exteriora, nisi peccato praece te, EL IMPERsosa , EL ALTEM IN NATuna sic sequitur , quia omnis talis lini privatis , quo uti quis potes ad ben ver.mdum i in hominibus poena ilicatur: ct ariratim in Angeis ctsi omne malum ratio talis ere turae νώ s. culd , vel sub lama
Ex qua doctrina sic formatur argumentum. In baptizatis remanens conia cupiscentia AE alii defectus , quibus homo inpeditur ad bene operandum habent rationem poenae propter reipcchum ad peccMum orthmese,ut praeest in naturd ergo similiter per respectum ad praecedentem infectibnem naturae poterit Deus denegare homini baptizato GRATIAM vi CTRiCEM ad vitanis dum primum peccatum.
Confirmatur. Certum est, quod natura humana in omnibus suis sudipositis seminaliter ab Adam cstendentibus peccavit in Adam. Certum quoque est quod non reparetur in omnibus sit suppositis. Ista voluntas quam habuit Deus non salvandi omnes habuit sufficiens motivum ex me
cato omnium ergo sicut Deus denegat baptizato GRAτ1AM viCτRiccue voluntate non salvandi ipsum, ita iotest ei denegare ex voluntate non salvandi omnes orta ex peccato omnium sive quod idem est, ex petacato originali, ut est o sectis naturae si potest, secit, propter rationes num. am datas.
- causa Tradestinationis, Reprobationis.
VT Doctrina solutionis datae s. praeced. evidentior fiat nihilque desit
intentatam utriusqus Solis concordiam, addimus praesentem Appendicem cin qua, praetermissis omnibus scholae subtilitatibus, causam praedellanationis de reprobationis tam in Angelis, quam in hominibus in sua radice Deo praedeterminante, rutroque Ecclesiae Sole praelucente detegemus, aluo sempericliori judicio Claritatis vero gratia eam in diversas ectiones secabimuβ.
323쪽
O Uamvis Praedestinatiora teprobatio, sint in recto actus intellectus, Qq itidem imperii juxta profundam Angelicae Scholae subtilitatem;
attamcn in ordine ad earum causam non attendHUraetus inicilestus , quem in recto dicunt, sed actus voluntatis praesuppolitive connotatus. Ita Magister Noster Doctor Ecclesiae Communi I. p. q. 23. a. S. Respondeo G cendum . artiad ιtm praederimatio includat voluntatem ut supra dictum es in se in itirenda eri ratio praedestinationi , cui ingurritur ratio δυιnae voluntatis. adem cst ratio de reprobatione. Duas autem voluntate mcludunt tam praedeiastinatio , quam reprobatio secundum Angelicum lumen ut chii splendet ibid. art. 3. his verbis: Misenis praedem iis nuta4t οἰ-----ferendi 1 riam iuriis in i a repram invita Minitatem per ima Hir - eia re is, tia.
Iam, forma ἀπι-ationi mininara culta. χ' consormiter ad Maj-mum suin s. usuistini, ut quid ex principiis ejus deducium
docuit. Nam S. Aucuseti Nus constanter asserit in pro principio habet illud cadere sui' praedestinatioue , quod facit Deuc; nec praedestinationis nomine aliud quidpiam intelligit, quam voluntatem Dei aeternam eorum quaesiicit Deus in tempore. Sic se explicat lib. de praedest. S. cap. io dicens: Praedestinatio sim praesiona non potest spe potest autem se ne praerito Vmatismpraesci lia Praedellinatione 'irin Deus a praeservit Qum Pul IPsE FACI unus. Et de dono persev cap In sui, quae fasti mutari ue non potest praesistis
fi NARE. Cum ergo tam gratiam quam gloriam faciat, donet Deus, cin sua praescientia utramque disponat, convenientissime ad mentem praeceptoris sui exposuit Sol Angelicus, praedellinationem includere voluntatem conserendi gratiam dc gloriam Reprobationen vcro includere voluntatem permittendi culpam inserendi poenam siquidem non nititus cst
opus Dei permissio culpae, quam inflictio poenae nec minus in sua prαs cientia disponit perminionem culpae, suam inflictionem scenae. Qua propter ad assignandam praedestinationis 3 reprobationis causam observivida semper et regula Angesica quae i. p. q. 23. a. s. assignatur his
verbis usta in a ignare causam invisis et inlatu ex parte attin uia se t '
324쪽
as gnari ratio ex piarrei ιlCorum amati intum Isilicet Deus vult esse Hirtud propter Iud.
Non est fluui assignare causam praede1tinationis i reprobationas ex parte a filis praedellinandis se potest assignari ratio ex parte essectus praedestina . ti in quintum Deus vult unum lactunt praedestimataonis reprobationis:
Verumtamen flectum praedestinationis, inquit praeceptor nolle ibid. 3, pollumus considerare dupliciter uno modo in particulari uc nihil
, prohibet aliquem effectum praedestinationis esse cautam dc rationem altero rius. Po:teriorem quidem prioris secundum rationem cauta meritoria: , , quae reducitiar ad dispositionem materiae sicut si dicamus , quod eui, pirarordinavit se daturum alicui gloriam ex meritis; quod praenesi Vit, ne daturum alicui gratiam ut mereretur gloriam Asio modo potest con siderari praedestinationis effectus incommuni. Et sic impossibile est, quod se totus praedestinationis essectus incommuni habeat aliquam causam. Quia quidquid si in homine ordinans ipsum in salutem imprehenditur i , tum sub eflectu praedestinationis, etiam ipsa praeparatio ad gratiam. Quibus verbis patet, primum praedestinationis estcistum debere habere
causam, ut praedestinatio dicatur habere causam. Nam prςdestinatio non habet caulam nil totus effectus habuerit causiam, ut ait D. THOMAs. Ex hoc quod primus effectus sit causa secundi, & secundus sit causa primi in diverso genere causae, non ide totus effectus dicitur habere causam ergo ex hoe solummodo dicetur totus effectus habere causam, quod primus eam h .ibeat sine mutua causilitate raependentia. Qui igitur inquirere vult, quae sit causi praeci estinationis, inquirere debet, ii causa ri mi esse-. Eius praedestinationis.
Dictum est ex utroque Ecclesiae sole, praedestinationem esse voluntatem conserendi fritiam, gloriam 'primus igitur effinus pr destinationis est gratia Ut Eatur quid per gratiam intellinitur, cause meritandum est, quod D. THOMAs non dixit praedestinationem esse voluntatem conserendigna mi in veri Aram in sensu disjunctivo, ad cujus veritatem sussceret voaluntas conserendi gratiam ista copulati- dixita ut vino m. Cum enim
praedestinatione transmittatur ercatura rationalis in suum ruiem, gratia non
sit sinis, sed Horia necinesest ut voluntas dandi gratiam, quam includit prςdestinatio, si voluntas dandi gratiam perducentem cum effectu ad glo
rim. Clim etiam gloria sub ratione coronae intendatur, opem gloriae proportionata debeant procedere ex gratia, sive principio supernaturali nocesi uium cst, ut voluntas dandi gloriam , quam includit praedestinatio sit voluntas dandi gloriam per opera procedentia a gratia. Manifestum est , quod gratia perducens cum effectu ad gloriam nori 1bium nominet auxilium habituala, sed habituale conjunctum actuab;siquidem habitus
325쪽
ART. IV. Λ-ENDI AD g. VI DE CAus A PRAEDEST ET REPR. 28t habitus sine actibus non perducunt cum effectu ad gloriam. Ex quo siet sequitur quod auxilium sussiciens non habens aliquem actum influentem in gloriam non possit esse effectus priud estinationis sed oporteat ipsum conjungi eum auxilio efficaci ut sit praedestinationis effectus ac proinde voluntas dandi gratiam , quam includit praedestinatio est voluntas dandi quodcumque auxilium efficaciter perducens ad gloriam; ε gratia, quae est effectus praedestinationis , involuit quodcumque auxilium essicaciter perducens ad gloriam: dc consequenter primus praedesbnationis effectus erit primum auxilium c quodcumque sit illud hessicaciter perducem ad gloriani.
. Eodem pro η isti modo discurrendum est dereprobatione.Non etiam insensu disiunciivo dictum est, quod reprodixtio sit volunt ramumacia m. - Morino μα-ν sed copia iv mmiuoa Ἀ--. Undesnecine est ut voluntas permittendi culpam, quaqi includit reprobatio , sit voluntas permittendi culinini aeterna poena puniendam ac proindEpermissio cuiu libet culpae aeterna poena puniendae est e us reprobationissi permiti so primi peccati aeterna poena puniendi erit primus effectiis reprobationis.
Concludamus igitur, dari causam praedestinationis si detur ex parte cre turae causa primi auxilii efficaciter perducentis ad gloriam et dari uoque causam reprobationis, si detur causa permissionis primi peccati aeterna poen puniendi. Si vero neutrius sit aliqua ex parte creaturae causa, nulla etiam e praedestinationis. 8 reprobationis erit causa. Haec sunt Angelici solis principia, quibus omnis caligo mentium in praesenti luculentissime dissipatur; dc quibus tutissima ε inconcussa intelliguntur esse tam discipuli quam Miltri dogmata. Illis igitur firmiter ei inhaerendum, si quis noluerit esse de veritate suspectus.
Voluntar eonferendi cormam gloria potes esse Depravisone meritorum 'cus voluntas inferendi poenam.
Non consideramus in linc sectione praedestinationem de reprobationem adaequa secundis geminam, quam includunt, voluntatem sesum
voluntatem conferendi coronam gloriae comparamus cum voluntate i ferendi poenam dc quid possit fieri , non quid factum uerit inquirimus. Quidam aequiparant istas duas voluntates, d putant voluntatem puniendi posse esse sine praevisione peccatorum sicut voluntas cor
nandi potin est sine praevisique ineruorum Alii utramque volumicaa
326쪽
tanti emulandi, quam puniendi asserunt priesupponere merita. Verum saltantiu dcscinii distinctionis inter coronam irenam. Certuri est, vita corona non sit sine meritis, quae coronentur; nec a cena si peccatis, quae puniantur. Disserentia est, quod ratio coronae sit quid de bonum, ratio poenae sit quid de se malum. Ex quo oritur quod ratio eoronae possit esse quidam modus excellentior habendi aliquod bonum et adeo si sit aliquid bonum, quod non debeatur alicui, nec modus excellcnistior habendi ala bonum erit alicui debitus ergo nec modus habendi tale
bonum per modum coronae erit alicui debitus. Quare sicut sine ulla praevisione meritorum Petri possum velle essicacia ter dare aliquod bonum non debitalm Petro, v. g. canoni Catum, dummodo sciam collationem canonicatus est in mea potestate ita sine ulla praevisione meritorum Petri, possum esse ut canonicatum , quem volo illi dare, excellentiori modo habeat, nempe sit ratione coronae, dummodo sciam tam collationem canonicatus, quam collationem meritorum esse in mea
potestate. Nullam enim Petro racio injuriam . sed magnum beneficium. quM Veli eanonicatum independenter atiis meritis, di quod ex vos lutitate illi; qua volo ut canonicatum diu possideat, praeparem illi comtirre merita, quibus reddatur digyiis canonicatu. ata concipiamus, quod Deus independenter a meritis Petri velit dares Gomisi ; desiae velit quissistam gloriam quam vult dare Petro independenter a suis meritis, Petrus habeat persectiori inodo , ne essu misetione coronae casam concepimus fieri duobus actibus, concipiamus iterum fieri uno actu, quo stilicetin gloria sit volita simul modus persectior habendi gloriam se ratione coronet Manifestum est ad istum unicum actum non debere praesupponi merita sed sufficere, quod Deus habeat in lupo
testate quaecumque murita, quae vi illius unici a stus in sequenti signo pra parabit: nec ullam injuriam facit Deus Petro, sed summum cingens beneficium, decernendo illi dare gloriam per modum coronae. sine ulla prη-
Non sic se habet poena. Nam poena , cum si quid de se malum , non potest secundum se esse volita: Qvelle malum alicujus non est de se laudabile; sed poena fit bona, si fuerit ulta , non est autem ulla si non sit debita propter aliquod denae ritu in Unde voluntas inferendi poenam abstrahendo a demeritis non est ulta nec laudabilis. Ad maioren istius evidentiam observandum venit, quod in simili docet D. Tuo u As,. . h. ars
327쪽
ART. IV APPENDI Ar g. I. DE ORUS A PRAEDRST ET REFR.48 Mideo sicut aliquis peccarct, si absque Iali fines eη poneret periculo moriatis, ita legislato dc Judex peccat, si absquci Vatione demeritorum velit
Hoc attendens S. AususTr Nus epist. ad Paulinum,ontra Pelagianos exarata dixit: --- ια ----- mcmus Wq--μι - β eandis a ρα-- is liber re: Hemp-- - --r,-- - -- -- ρε eam, si si mare in ira , auo u ob impiitate, o - . Scinfra in his isdem epistola hoc vocat Uindis MAE, O a jHIM P, -- - -- . Dicis. QDd est utile ad aliquem finem bonum a qui bonit tem sed inflictio poenae est utilis ad maniscit em divina iustitit tergo accipit ex ea bonitatem e consequenter sicut Deus vore, quo amus a re iustitiam sicut alia attributa , potest independenter Genimiis velle manifestare suam justitiam cita Mindependenter a demeritii poterit Velle inflictione mimo sub ea inoae, qua in utilis si uisabulonem divinet justitiae.
REsso NDETun, Distinguendo minorem. Inflictio poenae justae est utilis ad ma infestationem divinae iustitiae, conceditur. Insiictio poen: non justet negitur. Ut poena sit uita debc esse inflictio mali debiti propter aliquod demeritum: non ergo utilis erit ad manifestationem justitiae nisi praevide tu demeritum. In hoc , ut dictum est, disti r poena a corona, quod corona possit esse circa bonum uadebitum, inquantum est modus quidam excellentior habendi bonum indebitum poena aute in semper ςruri debo cir imalum debitum, aliouui laudabilis non erit:
PIm nascitur, quod voluntatis nisestandi miscricordiam immat volu tatem conserendii iam ut coronam, haec volunt limperit voluntatei, sonserendi gratiam essicientem merit . At voluntas mani anili tuistitiam, duas immediatε imperat voluntates, voluntatem scilicet permittendi μὲν α voluntatem inserendi poenam, non uom sim alia, Mi cmh mutv di: pendentia in eodem rationis instantiis sim.
A id , quod factum est doctrinam utriusque Solis applicamus, reprimo ae Angelis, secta dis de ruminibus: primo deproestimatio .
Dico mei Ab , indestinationem Angelorum. factam fuisse sine praevi sione meiatorum. Λωtione in istam evicaciter piorum omnia illa gemini
328쪽
as se. I. Picina TA SCIENTIAE MEDIAE CAp. II. Solis loca, quibus in hoc opusculo Scientiam Mediam SS. Aucuoi iux
MoMα adversari evicimus,m quibus praedictam Scientiam cum omnipotentia divina demonstravimus esse incompossibilem. Non enim sine usu Seientiae Mediae potest haberi praescientia meritorum nec praedestinatio aliquid decernit, nisi prius Scientia exploraverit. Verii alio ad hominem, ut loqui lolent, argumento assertionem, stram in presenti probamus . quod sit hac forma proponimus. Praedestiis natio gratuit Angelorum non destruit distinctionem , quam constanterponit S. AugusTi Nus inter gratiam datam Angelis fanis,in gratiam datam hominibus infirmis ergo praedestinatro Anselorum est gratuita. Patet conseq. ex eo quod Adversarij, contra quos princip'liter coneludimus, nulla alia ratione moventur ad negandum gratuitam Angelorum praedestin
tionem, quam quod cuni illa non possu stare praedili dismini adjuto. xu simitatis , dc adautori infirmitatis. Dissicile enim intellectu videtur utrum gratiaeeta a libero arritrio ad nutum voluntatis ejusque benulam.
tum de talam usum si emaciter a Deo praedeterminatum. Prob. ant Gratia praedeterminans ex pris dente actu est alutorium sanitatis, gratia praedeterminans independenter ab actu praecedente est ad jutorium infimutatis. Praedestinatio g tuita non destruit duas illas grarias : quia utraque gratia est opus Dei, praedestinatione autem rescit Deus quae est ipse facturus, ait s. AususTinus mare distinguendae sunt duae praedestinationes gratuitae , non ex parte finis, sed ex parte modi transmi tendi in finem. Ad eumdem enim finem duplici via pervenitur, ex propria scilicet, directione applicatione, vel ex speciali alterius directione applicatione. Alia est ergo praedestinatio , qu praeparat auxilia, qu hus creatura rationalis se dirigat Mapplicet ad suos actas in potest v cari universalis, quia licet ex parte finis naturam superexcedentis sit spe cialis, ex modo tamen providendi est universalis eo quod solo concursu generali praedeterminante executioni mandetur. Alia est praedestinatio, quae praeparat auxilia , quibus creatura rationalis specialiter ab alio dirigatur re applicem ad suos actus; potest vocari specialis propter specillia auxilia , quae praeparimtur a Deo ut amite partici lari Auxilia uni Versiisa incimus in podeterminantia dependenter ab actu praecedente. Auxilis ecialia dicimus esse pracitaterminantia independenter ab actu. praec dente. Cum hac tam auxiliorum quam praedestinationis distinetione optimὸ
conciliatur DocTRiNA AususTiNIANA. Nam ad eam sussicit, quod natura
sana ita praedestinetur, ut in sua testate habeat suos actus utendo gratiae habitibus ad nutum propriae volumatis di natura verbitarina ita praedestia
μαψ, ut in alterius potestate habeat s amas utendis in erubuibus
329쪽
ad nutum alienae voluntatis sed inruinoue istorii potest Deus praedestinare gratis , quia scit Deus per scientiam simplicis intelligenti se abcre a xilia de se essicacia quitas natura sena utatur grati habitibus ad nutum
propriae voluntatis, scit etiam se habere auxilia de se e Scacia , quibus natura infirma utatur gratiae habitibus ad nutum aIienae voluntatisci ergo cumpnedestinatione gratuita optime saluatur DocrRINA AuGuST NI AN A. Si praedestinatio gratuita si voluntas gratuita audi gratiamin glori Im, sequitur, quod praedestinatio gratuit Angelorum non sit aliud, quam voluntas gratuita dandi gratiam praedeterminantem ex actu praecedente &gloriam a peccato non liberantem Deo enim ipso quod gratia praedeterminet ex praecedente actu utuntur Angeli habitibus gratiae ad tuitum pr priae voluntatis.
Ex quo patet, futile esse huiushiod ammentivn. Angelu ' ιμ- - - - - : σπιν - aed istiua πιιμ-- Vel enim, Deus secit, quod Angelus staret per liberum arbitinum ρ vel non fecit' si fecit ei uoiuxta S. Ausum iNua1 praedestinavit si non fecit ergo, quod ηxerui per Merum artarium, non cadis sub omnipotentissima Dei potestate dicanti se. Adversiarii, an minus fuerit in potestate Christi Domini γαπε- mam suam, quam in potestate Angelorum flare an non Hii poten rChristus per Merum αν--- Uureis animam Dam ac Angei pea Iliberim arbitrium steterint in tamen ipse Christus confitebatur, omnia optra sua sibi data esse a Patre, nec se posse quidquam sacere a stipis , scdPatrem in ipibananentem omnia facere, Ioann. s. 7 8. 4. Unde invincibile sermo argumentum: Non minus per . liberum arbitrium adimplevit Christus praeceptum moriendi, quam portiberum arbi- .rium adimplevit Angelus neceptum diligendi vique in finem Volo dicere quod adimplati praecepti non minus in Christo Domino sui opus liberi arbitrii Mad nutum propriae voluntatis, quam in Angeli S. Sed adimpletionem praecepti accepit Christus a Patre, nec in ea secit quidquam
a seipso ergo mi Anselis utriimque poterit verificari, nempe qu=dad-hi plerio praecepti de dilisendo Deo usquε in finem, su itit opus liberi a hitrii ac ad nutum propns voti ni tis & nihilominis, eandem adimiserim. nem praecepti acceperint Angeli a Deo , nec in ea quidouam fecerint a seim sc re consequenter sicut non valet in christo, cirisu mitis anm, ita non valet in Anmis, sin μυ- tib-- ----, zρ - , δ. ad nari ad stam&Fundatur hoc argumentum in s. Ausus Tirio, qu exponens illud Psalm i quod Christus dicit ad Patrem,oria mea, sic ait seloriam 'am Deum
330쪽
sumbi qui non ibi uter audiunt eum et duitur, 31ιid autem habes quod non aere isti βι autem accepisis, quid glo=-rι quasi non acceperisci Si in Chii it veriticantur
.aita,ciba Apostoli, quidnuet in Angeli, audicet Cordatus Theologus.
sECTI QUARTA. Reprobatio Vesorum fuit etiam sine prae visione me
morum; inum tamen, semota nem accepit ex
Duo M Noo, Reprobationem Angelorum adaequat sumptam fuisti: sine prςvisione meritorum; occasionem tamen accepit ex defectibilitate arbitrii, quae fuit quoddam quasi obstaculum alutis omnium Aliget tum Assertio ista, quoad primam ejus partem de independuliuia meriti notas certa videtur, nec ab ullo posse cordaresnegari. Probatiu liac firmissima ratione. Primus effectus, moestionis Angel rum adsequat sumptae fuit sine praevisione meritorum et ergo des pro . tio Angelorum adaequat sumpta fuit sine praevisione meritorum. Patet conseq. ex secti. i. Prob. ant. Permissio primi peccati aeterna poena puniendi sui in Angelis sine praevisione meritorum , sed talis p .issio est primus
effectus reprobationis Angelorum adaequale sumptae eruo,&c mi est aperta, quia cum pcccatum sit ipsum demeritum, permiuioncm primi peccati nullum potest antecedere demeritum , alioqui primum non esset. Minor etiam ex dictis liquetra Si quidem reprobatio ada quate umpta II . cludit voluntatem permittendi peccatum puniendum ioluntatem puniendi peccauim permitIum cstectus ergo reprobationis adaequat sumptae est permissio culpae puniendae punitio culpae permissae Permissio antecedit
punitionem dc inter per milliones illa est prior , quae si primi peccati puniendi Permissio igitur primi peccati aeterna poena puniendi est primus effectus reprobationis adaequat sumptae. & consequenter ubi illa fuerit sine praevisione meritorum, reprobatio adaequat sumpta erit sine praevisione meritorum.
Ex eodem principio manifesta fit secunda pars nostrae assertionis, qua diximus reprobationem adaequale sumptam occasionem habuisse ex G sectibilitate arbitrii, ita ut veriscetur hae e conditis lis nullum et is Bisi reprobast , si no ob uisse isse illia ψω . Nam eamdem habet omissionem reprobatio adaequat sumpta , quam habet permissio peccatit constat autem permissionem peccati occationem accepisse, detectibiliis lites bitrii, tu non es ex Deo, sed i condiatone creatio ratio si