장음표시 사용
91쪽
Aia multitudo consalutaverat. tempore illi praece-α pio at hi numero aviiun, regniun trahebant. Vinde, Cum altercatione congrem, certamine irarum ad caedom vertuntiu . ibi in turba ictus Remus
eecidit. Vulgatior fama est, ludibrio fratris Rc-mum novos transiluisso muros: inde ab irato Ro-
hil muto. lnisa I, 86, 4. Agedum, Meidis . pro cecidit, IIariet. 2.' inquis, divina ru. iuaugura, feri- s Vcith. ante ad edere uertuntur me possi, quod nunc ego mente con- Ilel m. a. J vid. infra ad 36 , M. cipio. 6. et Cl. Cortium ad Sall. CatiI. f. i. Priori R-o augurium -- 6 I. Hic tamen nihil muto ob reianisse ferturi Pal. pr. augurio. ne- liquorum rodicum consensum. que aliter fuisse videtur a manu a. Novos transluissa muros IPrima in tertio. sie Papinius. Murum adpellare videtur muriae fossarum designationem e ni-Nee penia augurio melior. si quis murum ex ligno factum
intelligat. Lapideo enim muro Sed tamen litera dietionis prae- primus Tarquinius Priscus ur-eedentis postrema saeit, ut prae- nem cinxit, ut postsa dicturus ost ulerim lectionem receptam hule Livius. At haee opinio Dion v- novitiae. GRUI EBUS. Palati- sio quoque suspceta est: mihinus Primus, ut erat quoque in sabulae similis videtur. GLABE- tertio , augurio senissa. GEBHAR- ANUS. Post a quid om Livius di-DUS. Omnes nostri roceptae le- cturus est, Tarquinium Priscum et ioni adhaerent. neque ex suis urbem muro lapideo tinxisset aliquam scri Pturae varietatem ut in a c. 36, 3. Muro quoque lapi-II earne protulit. deo circumdare urbem parabat. Dimmqua nunciato augurio J Pall. e. 38. 6. Muro Iapideo, cujus extres Daque. GEBII ABDUS. ἐρα- ordium operis Sabino bello turba
que nunciato etiam Vo T. pr. Por tum erat, urbem. quia nondum mu-
tug. IIarlei. a. et Haverti. Veith. I retera , cingere paraρ. Verum F i a nuncia o Fragm. Hav. νnum fuisse Tarquinium Priscum, Utrumque regem sua inuisitudo qui id fecerit, non addit. Im- consaIutavera I satuta era/ Leid. mo adversatur plans narrationi
raveris. 36, 14. 4. Iudihrium Muros urbis, rudi et vili Vera regem eum eo aιmari j fle. 44 , eo cros, ipso primus ingenιibus 22. a. quum aut con ι usem eou- Iapidibus ad regulum formatis fa-DIutarus. auo quo dis mags-- bricandos curauit. Unde patet, eum luissem. Epit. lib. iM. Ma- iam ante Tarquinii Prisci tem
stus est. ubi etiam multi eodd. sa- isse; sed primum suisse hunc re fatus es. v. ibi ., Mox Minus sem, qui murum ex lapido qua-
92쪽
lLIBER I. CAP. VII. mulo quum verbis quoque increpitans adjecisset, Sic deinde, quicumque alius transiliet moenia meri in
terfectum. Ita solus potitus imperio Romulus 3 con- 3dita urbs conditoris nomine adpcllata. Palatium primum, in quo ipse crat educatus, mumite Sacra Diis aliis Albano ritu, Graeco Herculi, ut ab Evandrato construxerit. Vir II. Romam a Romulo cinetam suis e tradunt Floriis I, I. Ad ιutelamno a urbis su cera vallum videba uri et Aurel. Uict. in viris it Iuctr. i. Γι Romam prius Iegibus, quam moeuibus, muniret, edixiι, ua quis pavum transiIiret. Hinc constat, necesse non esse, ut eum Glareano per murum hoc loeo intelligamus muri et fossa. rum designationem, vel murum ex ligno iactum. Si enim munimentum ligneum murus vocari potest , potest et munimentum exiespite eodem nomine indicari; quomodo murum cespititium pro vallo dixit Capitol. in Anton. Pio c. 5. Bruannos per Lollium Urbicum Iegarum vicit, aIio muro cespistisio, submotis barbaris, ducto. Ubi Casauh. monot, Capitolinum, dicendo ALIO muro est-θititio. resp exisse priorem, Bh Hadriano exstmetum,quem Sparistian. simplici er murum vocat in
Hadriano e. 11. In Bruannia muI-ιa corraxit, murumque per octogi
ta miIIia passuum primus duxit. tui barbaros Romanosque diuidereι. Et hine murus suxeus aP. Suet. Ner. 38. nisi ibi opponitur Iateritio. et/Ixoi, de vallo, quem vel Hadrianus vel Antoninus in Britannia duxit, verba iaciens, vocat Dio Cass. l. 72. p. 82Ο.Tων γὰρ ρο τst νήσω υπερβεβη-κδrων τὼ Nixos ris duostiecis ciυών τε και τα -ν P sita ι- τρα-τorreba. et διατεixi cntu l. m. p. 866. Etiam murum rer tranF-rsim iustilam Britanniam ductum a Severo memorat Martian. in Ius Vi t. c. I R. quem murum aut OaIIum vocat pollea c. 22. ubi videndus Salmasius. Similiter itaque vallum Romae ex cespite nnomulo laetum murum hic Livius vocare Potest, quemadmodum mωnia Romae a Romulo structa memorat Ovid. 3. Fast. V. 69. Moonia conduntur; quas, quamvis parva fuerunt, p. 4o. Non tamen expediit transiIuisse Remo. et 4. Trist. Eleg. 3. V. 7. Adspicuo iiD. procor, quaae non bene moenia quondam Dicisur Iliadas arans isse Re
murum etiam 4. Fast. v. 835. Augurio Inisi faciunt fundamiua
et v. 339. De quis aut muros, auι versam
Transeat, aurinum testa dede neci. quod Remus laustrans . Eumiles
Coepiι, et, His popuIus, dicere, ιutus eris rLucan. I. V. 03. Memo primi madorans famguina muri.
93쪽
4 dro instituta erant, facit. Herculem in ea Ioca, Geryone interemto, boves mira specie abegisse memorant, ac prope Tiberim fluvium, qua, prae soarmentum agens, nando trajecerat, loco herbido, ut quiete et pabulo Iaeto reficeret boves, et ipsum
5 sessiun via procubuisse. ibi quum cum, cibo vino-
Orosius 2, 4. RomuIus, infe et o primum alio Numitore, dehinc Remo fratre, arri uit imperium.
mrbemquo consti uit: reguram aui, muros fratrix. temptum soceri san-
tiam convocalis , eoIIem quadranguia figura circumscripsi, bobus ma-νi et femina sub eoaem jugo jun-Gis , perpetuumque sutium duxie. in quo moenia fundaturus erat. At
Dion. et aliis vallum dieitur χά ραε. si quis tamen neque mu-νus ne ue TeIxor simpliciter de vallo diei posse contendat, loca aecipi possunt de muro lateri. Io, ad euius distinetionem mu rus a Tarquinio struetus Iapideus vocatur. Ceterum Glareanus, subjungens hanc opinionem Dio. nusio quoquo suspectam esse, si hi tabulae similem videri, in animo habet illam opinionem, qua Remus moenia Romuli transiluisse dicitur. quam Livium pro-hasse , Iieet vulgatiorem hanc fa
mam esse testetur, ex verbis P
ius demonstrari nequit: immo inae potius contrartam eolligenis
dum puto. Se deinde, quicumque aIius transiIira moenia meaJ Alia colloeatio in Palatino primo quicum in
sua alius moenia mea r anxiIie . et in seeundo moenia transiIiet mea.
GEBHARDUS. In Harlei. 2. Ea dem erat collocatio verborum, quae in Palal. primo. τὰ mea deerat in Loid. a. et Haverh. qu rum posterior omittit etiam V cem aIius. Contra voce addita sic doinde eat, quieumque Portug. in marg. xie puniatur deinde, qΜi- eumque Fragment. Hav. sveith.JUtrumque tamen ah ingenio librarii vel alterius prosectum PH-to , qui ellipti eam locutionem supplere conatus est. Id enim ipsis in more suisse, pluribus exemplis infra evincetur ad 37,
18, I. . 3. Palatinum primum , γε quo ipso erat educasus , muniit J Palatinus primus Pallantinum, fi Curidus olantium cum nota expunisclionis τῶ n. Et expreMe Campani reeensio 'Iulium. Celeiarum Pal. sec. omittit τὼ primum. et, pro erat, exhibet fuerat.
Patarium Florent. Voss. ambo. Lei R. uterque, Fragment. Ita . et Harlei. pr. Praeterea munire idem Harlei. pr. Tum alio ver horum ordine in quo erae minaeducatus Leid. prior. munium Veii h. muaeivit Hel m. I. Graeco Hereuit, ut ab Evandro1
Douiatius monuit, illud Graecol
94쪽
que gravatum, Sopor obpressisset, pastor adcola ejus loci, nomine Cacus, ferox viribus, Captus pulchritudine boum, quum avortere eam praedam vellet; quia, si agendo armentum in speluncam compulisset, ipsa vestigia quaerentem dominum eo deductura erant; aversos boves, eximium quemque
sed ad ritum. Ut in propitiandis ecteris Diis Minutus Alba
Hercu Iem autem solum, qui apud Thebas Boeotiae natus erat, Gnaeeorum more coluerit. ΝOumale. Macrob. 3. Satur. 6. Hoc
sit, ne quis in a.de Dei nempe Bereulis ubitum ritis imitetur. nam i e ibi operto est capite. Varro ait. Graecum hunc esse morem ἰquia si, ipse, sive qui ab eo re- Iieri aram maximum statuerunι, Graeco ristu sacrifcaνerunt. Cete. rum et hie eadem vocabulorum series nora in Omnibus constat editionibus. Nam sacra Diis, Albano ritu aliis, Graeco HereuIi est in Leid. see. l. 4. Hercutem in ea Ioea, Gerρο-
eis illis leviter memoratis, ad nova sui temporis sestinarit, somtassis rationem habet. At quod de ara maxima tantam resert sabulam, omissis longe magi fi ne is cessariis, nullam meo quidem iudicio excusationem recipit. An non ad rem magis erat, latas a
Romulo leges referre, ut facit Dion usius, quam Evandri cum Hercule colloquium 8 Si uerodotus tale qu d desisnasset, quam
elainasset spureus aliquis, ee quidquid Grari ra mendax audet in historia 3 Sed Aelli e et Livium excusant haec verba fuma est, ita memorant, ferunt. Horodotum non juvant ων ἀκηκοα, ουτω λέγουσι, πτ' ἐμοι anica, et si qua sunt sim .lia. O numen populi Romani
Non tantum eodices. quibus usus sum, zo et agnoscunt, sed etiam omnes editiones, usque ad ut imam Gruteri, in qua sine dubio
l. 5. Ubi quum eum cibo vinoqne gravatum sopor obpreo et a Vett. ibi. LIPSIUS. Ordo diversus in Palatinis duobus, ibi eum cum vino ciboque gravatum. uter melior,
incolas peteres novi coIoni nocturna
caede udor i. GEB HABDUS. sinaeiboque etiam Ilarlei. a. At Ovid.
Epist. 14. Horo1d. V. 33. Jamque cibo vinoquo graves inmnoque jacebant. ubi vero a Lipsio damnatum in sola ed. Paris. anni FI3. vi di. Mutato ordine verborum 1 Meum eum cibo vinoque eodex Ha verL. Mox τω Ioch abest a cod. Leid. sec. bovum, Pro θoum, ha
95쪽
6 pulchritudine, caudis in Spoluncam traxit. Hercules , ad primam auroram Somno excitus, quum gre
gem perlii strassct oculis, et partem abesso numero Sensisset, Ρergit ad proximam speluncam, Si sorte co vcstigia scrrcnt. quae ubi omnia soras vorsa Vidit, nec in partem aliam ferro, confusus atque incertus animi, ex loco infesto agere porro armen-7 tum occepit. Inde quum actae boves quaedam ad desidcrium, ut sit, relictarum mugissent, reddita
het Havork..a manu prima. Viis de infra lioe cap. g. I. sejus lo-Ci, eae ira veilli. JD-ininn eo deductura eram I du- eruca II arte i. a. tum Deum, pro dominis, Ila verti. a manu Pr. J Iale. I aullo ante alio ordine eam 1eIIeι praedam Leid. pr. l. o. Et partem abesse numero
seu es, rergi/J Genuinam esse harie lectionem di niteor, siquidem Palat. Primus partem obesse
sen et. numero pergit: Et securiis
diis partem abesse sensPet numero, pergi . Unde restillio et partem abosa se usisset, numero pergit ad
F oximam speIuncam . numero Illa
est ei to. Plautus Amphitr. I. . V. 6. J Xumero mihi in mea Amfui . , arro Cato. quod qui cito fucrtirum graid se ostendere volebat, Hicebas, numero id fore. Vide Fe- sitim Pt Noni im. Ignoratum sibi correctores immutarunt, aut fla-- sititim crediderunt, verbo antiquiore Livium uti. GEBHAB I,t S. Immo stagitium Puto, antiqiinta sinitIta verba , quae apud
aecul uni prius in usu erant, Livio nolenti obtrudere, Mithus R- Iihi aut niim quam , But quam ra Tissimo usu reperitur, nisi ubi ipsa vet istissimarum sormula. TNm vorha profert. Vide infra ad 36, 2, 2. Nine, quan Vis Fareem abesse seu isset numero, Femis
Praeserat etiam Hari ei. a. nihillam n mutandum puto ; sed fel Cx sententia librarii ita distin.
xtiendiim esse, ut numero ad Uer hum abesse, non ad sequens per git, reserntur. Ex Ioco infesto agere porro ar mentum occepitJ Palat. Primus ac emur malo. Infra 3, 66. habet Palat. spe. Ad quarum prim mstrepisum, velut signo accepso, ar ma accepere Aequi. Forte legendum , arma occepere. 4, rebus actis consulas ii, quos diat- mus , Idibus Decembribus magistre- tum occepere. L hi tamen MSS. occepere. e. 55. Ad quod bellum tibi ex senatusconsul o consules deIectum habere oci ipiunt. quod male in Palat. secundo interpolatum est in lucipiunt. 5, 9. ρη Calaudis Octobribus malistrati moeciperem. Male ibi codices acci perent. sie 5, 32. principio 6, si Hi ex interregno mugis /um μέν pere. Perporam et ibi MSS. libri accepere. Adde 33,31. Simile men dum haeserat in Sisennae Das mento apud Nonium svoee 'ae' solari, J l. 3. Occulae raciteque ad
veniensium cohorrium praestolam Oc cipiunι. Emendavi ex MS. scit Fiunt, I, 5. Antiquarum. Sic mox c. 8. quin Pal. sec. accepta νiugo, Idque primum ad occe a magnitudinem roboris Di . Tai'γuid fuisse in tertio, rasura Prae
96쪽
inclusarum ex spelunca boum vox Herculem conis 'vertit . quem quum vadentem ad speluncam Cacus
vi prohibere conatus esset; ictus clava, fidem pa
storum ne quidquam invocans, morte Occubuit. Evander tum ea, profugus ex Peloponneso, aucto-Britate magis, Piam imperio, regebat loca: Venerabilis vir miraculo literarum, rei novae inter rudes
artium homines; venerabilior divinitate credita Carmentae matris, quam satiloquam, ante Sibyllae in
DUS. cepit , os r. a. et uariet. 2.umema coepit Haverh. qui etiam eo iusto Praesert a Inanit prima. arnisntum hu cepit Leid. sec. sed recte vulgatum Gebliardus de .sendit, quod et in , oss. i. Leidens. I. Harlei. antiquissimo, Portiig. et fragm. Ilav. apud me superest. Vide infra ad 3i, , 6. Paullo anto intertus animae Ilari. a. manifesta librarii aberratione. uidis persa Vetth. oeeipit Holm. I. Ig. 7. quaedam ad desiderium, ut sit, relictarum mi/gusentJ Alio oris dine quaedam, ut si ι, ad desiderium relictarum Harlei. a. sed receptum praestat; non enim indieat Liavius, vaccis sollemne esse, ut mugiant, sed relictarum desiderium caussam istius mugitus esse solere. Insuper Cl. Heu mannus suis ad ino literis malebat ob de-sderium. Sed vide Cl. Cortium ad Salliist. Fragm. 3. II ist. P.M3. Denique reddita ivclusarum sp
hoc cap. g. 5. Cacus prohibere eo ualusJ Flor. uterque, Gud. Voss. snterque, Ilel m. noti. et editt. omnes ad annum littius seeuli 33. Cacus Di prohibere conatus. Quod non est otiosum. Ita enim exprimit Livius liune Caeum Δρξαι χειρομύδικων. non vero Herculem. Et Postremae editionis margini id a Patre ait seriptum video, Mi seis Cure admiserim. Ju C. GRO 'OV. Illud ut, quod recte Cel. Gron - ius retraxit, et Ruper ii in omni- hiis nostris, nisi quod pro eo in uno Leid. pr. legatur cMi aperto seriptoris librarii errorest ut et in Oxoniensibus, quos Iscarne e Ol-vit, codicibus, iam omisera tui. tima Gruteri oditio anni ium.
l. 8. Ea, profugus ex Peloponue- Io, auctoritate et e. regebas IocaJ Eo profugus ex Peloponneso, auctoriis ιase regebat Iota Portus. Sed ma. nil nec . addita voce praeseri, Eo profugus ex AIoponneso oa auctoritate regebaι Ioea. vide supra ad c. 5, 2. Hic tamen praevaut re p. 42. liquorum eodd. consenis
in Italiam adven/um, mira h gentes fueram a Pal. Prim. mirare in ea gentes. secundu ac tertius miratae in ea gentes. GEBHARDUS. miratae gentes Voss. I. et Leid. a. mirarae in ea gentes Voss. a. mira/ae eae gentes Leidens. pr. Harlei. i. et Fragm. HaVerk. miis ratae her gentes Hari. I. soli ex nostris eodie ibuq Haverh. et Portiig. vulgatum servant. Praeteroa an-
97쪽
9 Italiam adventum, miratae hae gentes fuerant. Is tum Evandor, concursu pastorum, trepidantium circa advenam manifestae reum caedis, excitus, post- . quam facinus sacinorisque caussam audivit, habitum sormamque viri aliquantum ampliorem augustioremque humana intuens, rogitat, qui vir esset '
io Ubi nomen patromque ac patriam accepit; Pove
i. q. Hubitum formamque visi a-ιiquam um ampliorem augustioremque Aumaκa in MensJ Pall. duo aliquantuIum, et sic iungatur cum τω intuens, non cum proxime insequentibus. Campani editio male oIiquanto. GEB IARDUS. Ο-mno nostri hic nihil mutant. aIiis quantum et sIiquantulum saepe comInulantur. vide infra ad 7, 36, 5. Cur vero vel aIiquuntum vel aliquantuIum ad τό intuens reia serendum sit potius, quam ad Proxima ampliorem augustioremque, non adseqlior. abi umque viri formamque aIiquantulumFeu .
oiri abest in II elin. I.JRUitui, qui vir esset a quis vir esset vost'. I. et Leid. a. sed nihil Inutandum; saepe enim Livium qui pro quis usurpasse docethlienan. aa 27 28, 4. Infra c. 4 ,3. qui sis, non unde nasus Sis,
puta. uhi iterum eodd. alii quis sis. 2 7, 13, 3. qui pavor hic, qui error, suae repente oblivio animos cepit. Vide supra eap. Praee. 3. 4.
infra ad 6, 32, 5. 24, 15, 4. et Cl. Cortium ad Sallust. Catil. 44.
f. Io. Ubi nomen patremque ac putriam aere iιJ Palat. primus νυ nomen, patrem, Fatriamque. GΕBII ARDUS. Pariter etiam IIarlet. u. Et id voluisse videtur librarius
Have rh. qui a manu prima dederat ubi nomen patremque, Fa striam. Sed ubi nomen, patrem, ac patriam Voss. a. Nihil muto. vide insta ad a, 31, 1. 'νε nate, HereuIes, salaeJ Boit. et 1Iolin. Hercule. J FR. GRO.
Arte Grammat. Io. Nostri vulgatum tuentur. s Hercule IIel m. a . quam opuleuti fima OIim in feriaris gens Maximam νομι, tuoquaeritu coIat J νοcent VOS. a. Vide supra ad c. 3, 2. Verum tum etiam legendum foret eoia,is. Nihil itaque mutandum. Praeterea opulentiomam in terris otim gens Leid. SEC. f. xi. Doxtra Herculas da a, ac cipere se omen, inpIeturumque fa-oa , ara condita atque dicata, ais 3 Dextra Herculas da a coristanter defendendum ost. Nam dear Evandro data, Hermus se omen
divinitatis accipere dixit, et se fata, id est, ea quae Nieostrata
cecinerat, impleturum, aram isque maximam conditurum et dicaturum. Nam et omen divinitatis Evander secerat, ea memo
rans , quae de matre Carmenta , sati die a muliere, audierat. TUR. NEBUS 11. Advers. 1 . Palati ἀnus secundus post omen interserit respondit, excusso τω ale. GΕΒΗΑBDUS. Haec scripta sunt Turnebo, ut doceat, non ad sentire Sigonio, legenti dextrinHerenti data. accipere se omen. Ad versus eamdem emendatio nominsurrexit etiam notiori et t. in disput. de arte corrig. antiq.ith. P. 24. ae promittens, se d multis quam maxime absurdis , Diuiti ε Ooule
98쪽
LIBER I. CAP. VII. 81nare, Hercules, salve, inquit; te mihi mater, veridica
interpres Deum, aucturum coelestium numerum cecinit:
tibique aram hic dicatum iri, quam opulentissima olim interiris gens Mammam vocet, tuoque ritu colat. Dextra II
Horcules data, accipere se omen inpleturumque fata, ara condita atque dicata, ait. Ibi tum primum bove i et eximia capta de grege sacrum Herculi, adllibitis administerium dapemque Potitiis ac Pinariis, quac
quae ex Sigonii emendatione et
interpunctione sequantur, alibi copiosius acturum, sic legendum et luterpungendum pronunciat,
Dex ra Herculas data, accipera Saomen ait, impiaturumque fata. Aracondita a que dicata. quamvis auisiem Sigonius I. Erriend. 2. P. 144. Teposuerit, se Robortello tum denique responsurum, cum inis commoda , quae se demonstratu.
rum pollicetur, indicaverit; ip.
se tamen hanc emendationem in repetita notarum editione omittendo tacite eam damnasse videtur. Vide etiam J. Fr. Grono. vium ad Verba seq. hoc cap. In ultimis verbis etiam eodd. nostri nihil mutant, nisi quod condita ae dicasa ait constanter o T. amistio , utorque ilari ei. Loid. ambo, Florent. Portus. Pt Have rh. Praeserant, et condita atque dicata respondit ex Oxolliensi B. laudet lea me. sae dicata II lin. I. l. 12. Ibi ιum primum bove eximia eapta de grege J Ibi dum primum Osr. ambo, Loid. ambo, Florent. et liarie j. antiquior. s Hel m. I.Jetiam bovem eximiam captam de grege o T. i. quid si uno verborum ambitu , distinctione mutata, legamus Ibi dum primum bove eximia capta de grege sacrum Herculi etc. factum, forte ita evenit, ut et c.
p. 43. Sacrum adhibitis ad mi nisteriumJ Pall. tres et Campanus sacrum Herculi adhibi is etc. GEB. II DUβ. Tres Pall. et Flor. Livius. Tom. I. eum Sigoniano saerum Hercuti adhibitis. Sive ab Evandro Heraculi . sive ab Hercule ipso: hoe enim ambiguum manet, si si re. sistet posterilis Sigonius, eoque laudet e veteri libro D xrra Horis cuIi da a. Sed reiecit hoe olim Turnebus, monuitque intelliae n- dum osse, dextra Evandro data
Herculem se divinitatis omen a ciscuiore dicentem induci, sequo sata, quae Carmenta cecinorat, impleturum, aramque maximam conditurum et dicaturum. Con.
tra nihil absurdius esse, quam dicere, ipsum sibi Herculem a
set Si Fonius. Verum non conis venit inter auctores. Dion usiussi. I. p. 3 i. et 32. J scribit, Ieretilem Jovi Inventori posuisse
aram, et iuvencum mactasse Evandrum vero a matre edoctum, Suporis accessurum Heris exilem , occupasse gratiam divini e ultus ei tribuendi, et statui Iso illi aram Maximam, et ad ea n hovem iminutasse, rogato tamen ipso των Ιερων Narci ρEa- σθαι, ipsumquP Herculem M. cIaι των βοων rixat κcti τsit ἄλλης λεiar τὰς δεκάτas ἐξελόντα επι rέτου τἀ βωδες ἐπιγυσαι. Λuetor de origine Ilo in . se. 6.J ex Cassio et libris Pontificalibi is Inventoris Iovis eandem facit, quani Maximam aram ab Hercu Ie consecratam , apud quam illo deeimam sui pecoris profanarit.
99쪽
tum famili ac maximo inclitae ea loca incolebant,3 sactum. Forte ita evenit, ut Potitii ad tempus pruesto essent, iisque exta adponerentur 3 Pinarii,
Potieioque et Pinario ritum in. staurandi tra lidemit. Virgilio m.
Aen. V. 269.J---- primusque Poticius auctor Et di mus mi culei custos Avaria Taeri Hauc aram Irico statuit, quae
Ovidio si. Fast. v. 5 q.J Hercules Immolat ex illis taurum tibi,
Consti ut quo sibi, quae Maxima
Taeito si 5. Ann. 43. J magna nonnumque, quae praefenti Herculi
Pheas Evander sacra rat. Solinol Polyti . c. i. J et aram Hercules, quam vocerat, si amissas boves reperisset. pvuito Caco, patri In uis tori dicauit, et suo quoque Mumi ni infli ui/ aram . quae Maxima apud Pon/sces habetur. Servio denique ad laron. 8. Aen. V. 271. J Alii Maximam dicunt, quia iIIo tempore omuibus erat potior, quam sibi Hercules. postquam a mair
tuit. Ex quibus liquot, festinas. se Sigonium. Posset alioqui le-ir impleturumque fata. Aracontra atque dicata, ibi tum primum. Per Evandrum scilieet. J. FR. GROXO IUS. sacrum Poririis ae Piuariis, ruti quis mediis omissis, Voss. ambo, Leid. amho, Ilari.
loca, quae 4 πάνυ Gronov. lati. davit, quibus addo etiam Proia peri. 4. El. 9, 67. Maxima quae gregibus deuora ess
facta mauus, Haec nuIIis umquam pateat stem
randa pueIlix. amvis ergo ea loca satis doemant , non convenire inter auctores ; eui tamen sententiae I. ivius adhaeserit, ex praocedentibus hoc cap. et sequentibus colligi potest . ubi sacra Herculis non ab ipso illo, sed ab Evandro institω-ra, et Politios ea ab Gaudro e doctos suilla dieit. Non itaquo ambiguum manet, quo sensu illud Hertuti, si id recipi placeat,aecipiendum fili; utrum sacrum laetum Herculi ab Evandro, ansae rum sactum ah Horeule ipso no quid tamen dissimulem , ueriscuti lioc antiqviramum sollemne
ob imgo . cui fit, insiturum Deo mille iii ii Livius testatur 9, 34, 8. quare alios ibi, alios hoe loeo
seri plores xecutus mille videtur,
uod interdum ipsi accIdisse in
rn videbimus nil 42, 47, 6. PraPterea in eod. II ariet. I. v ei sa erum librnrius notas addidit, quibus indicabat, eam delendam e se , ut bove eximia capta de gregae Hercuti fiat um positum sit, Pro ei saeris catum. hoe sensu sacerae saepius Pon; tur. Vide infra al37, 3. 5. Unius tamen e dicis au etoritati non nimium tribuo. sin-eoIebant faso Inrte Veith. Verba HercuIi, ndhibiris ad ministeriti. dapemque desunt in Helm. I. 9. 13. Ust Positii ad tempus praeis sto offen/J Quantum tribuam maianuscriptis codicibias, ex hac notatione leetor intelligat. vos Di illae I by Cooste
100쪽
extis adesis, ad ceteram venirent dapem. inde institutum mansit, donec Pinarium genus suit, ne extis solemnium vescerenturi Potitii, ab Evandro 14
cum in Pal. primo restet, ad γε praesto essent, persevero legenis dum eleganti diaeresi, ωι Pori ii ad impore proeso essent, Pro Praesto adessent tempore, hoc est, j. 44. mature. Nam, ut ait Α fer, in tempore venire omnium rerum est primum. GEBHAR. DUS. Ego etiam manuscriptis eodicibus multum tribuendum puto, ita tamen ut librariorum erroribus etiam integerrimos deturpatos agno cam. vel ipso Gebhardo obsoletis magis deleetari deberem, nisi laterer, spe culpa serthae hoe Ioeo pro Ῥs in Pa. latino primo datum esse.
Iisiue exta ad onerentur, Pinarii extis adess ad ceterum Denirent
dapemJ Longe elegantior ieetio est in duobus seriptis eodie ibus, quorum alter a Ilu lidio relictus, qui primus in orbe Christiano tollegium trilingue instituit, alter eli Atrebatonsi eollegii, quorum testimoniis subinde utemur, ae proinde ad compendium alterii in Bustidiamini, alterum Α- trebat ensem pere tuo appellabi. mus, in quibus ita scriptum invenias: iisque exta potirentur, Pinarii ad referam darem venirent. quod omnino tostigatius arbitror. Per τροπον enim rei ιιολονικον originationes eorum vocabulorum doeot. Nimirum quod a teri a Ro/iendo Pori ii sunt dicti, alteri dπὼ τῆ πειν&ν. Nec reis morari nos debet, quod alterum sit Graecum, alterum Latinum: verisimile enim est, advenas et sua et indigenarum lingua loeutos esse , ut soro somper fieri solet. P. NAAMLS Miseell. 5, 4. Manusc. praeponerentur. LIPSI6S. Lipsit tither praeponeretitur dictum sorte, tit Plauto sin Menaechm.
prandium pransoribus. Nannius defensit et, quantus est, lectio
nem suam iisque exta potire itur.
iam enuntio, huius neqtie volam neque vestigiuin conspici in libris nostris, quin qcriptis, quaeulis. GEBII BDUS. Aniinii e .mendationem yrobat etiam G pr. Joh. Vonius in Elym. voce mistior, adscripto loco Servii. ad Maron. 8. Aen. v. 260. Fertur δε- titius diei. quod eorum auctor epulis saeris potitus sit; Huarius, qu deis, sicut dictum est, fames epula rum sacrarum indicta iit: hoe enim eis HeretiIἡs dixisse dicitur. υιιε ἔς δὲ πρινώσετε. Nostri nihil variis ant, nisi quod praῬοuerentur. Prisapponeren ur, male habeant oss. h. et Leidens. a. Sed nihil muto. Nam adeonere solemne vorbum est de ei ho ac potu, quum inmensam inseruntur. Sueton. in Caes. 43. Adposita e trieIinio auferrens. V. Cel. Bum. ad Petr.
Satyr. c. Io. Eodem sen ii non
tantum Latinis adponere, sed Graeis eis Eliam πaραπιθένar usurpari, docet Budaeus in Comment. Ming. Graee. P3g. m. 433. Simplex ponere similiter adhiberi. docuerunt Nic. Hein s. ad Ovid. i. Art. Am. V. 220. et Cortius ad Ρlin. a. Ep. 6. shisque exta Hel m. I.JA. extis DIIemnibus Descerentur Pall. primus ne tertius extis Dis
Iempnium. GEB HARDUS. Seri ho eum duobus Pall. et aliis,
ne extis fotenvium ν cerentur. Intellige sacrorum vel sacrificio