장음표시 사용
71쪽
co De Ecclesiis. Magi Datilus.
rum officio.Pastorum igitur ecclesiasticorum vitae ratio in persectione sita est, primum essentialis ut loquuntur quae quidem
omnibus est,qui nomen Christo dederunt,communis,ac sine ova quisquis magistratum ecclesiasticum inierit, parum abest, quin mortifera noxa teneatur Deinde accidentali id est,contranentia ex sacerdotii ratione,obedientia,quam in sua consecratione summo promittit Pontifici:paupertate,hoc sensu,ut o nia reserat in Deum,non autem quod omnino opu dominium a se abdicet: multum enim interest inter eam persecti nem,ad quam religiosi ex voto progredi tenentur, & eam, in qua constituti sunt Episcopi: isti perficientes illi perficiendi sunt. Qua
tum igitur differt ab actione perpessio, tantum est discriminis teius,quae in Episcopo constituitur perfectio,& in ceteris. Cum vero longe sit semper agens patiente praestantius,excellentior quoque in Episcopo utraq; perfectio esse debet. Quamobrem
Couciliatio consentiant inter se duae illae sententiae necesIe est, quoniam utraque persectioneEpiscopos elucere, ut ceteros,oportet primo loco constitutae auctoritates egregie cocludunt;velum- tamen ratiO,ac gradus ipsorum,atque ceterorumlonge dispa
ideoq. fere non eadem recti officii pei sectione sunt praediti. x eenim probi viri,ac civis of icio quis fungitur, si moralium virtutum praeclara actione eluceat: Principis autem munus digne haud praestabit,si heroica praeterea virtute non exce llat: ita Christiani ac religiosi hominis praeclara ratio eonstat , diuinis praeceptionibus,& consilijs seruatis sed excellentior modus,ac . . ratio in Episcopo desiderantur. Nam ut heroica virtus pra ' stantia est ciuilium virtutum, ita Episcopalis probitas est ex cellentia Christiani. Cum enim ex omni hominum genere
nullum ad Dei similitudinem propius accedat, atque si, qui publicos magistratus,ac potissimum Ecclesiae gerunt,quoniam Eoa dij sacris in litteris appellantur,eoque pertinet illud: Dijs non detrahes non licere scilicet maledictis insectari eos, qui imperandi auctoritate pollent,quae sane proprie in Deum cadit necesse est eos non qualibet officii recti persectione excellere ,.sed propemodum diuina. Erigit se virtus heroica ut Arist. doce
72쪽
eed ut non tantum suos animi turbidos motus regat,sed etiam placidissime componat, ad praestantioremq; fine ducat. Effertie Episcopalis virtus, ut no modo suos rationi aduersos motus moderetur, ac sedet, quin subiectorum quoque inores ad diuinam legem honestatis,ac pietatis consormet,ad aeternitatemq; eorum animos incitet. H inc charitas, qua incensi Episcopol uanimi esse debent,no quolibet gradu seruere praescribitur, sed summo, ac singulari;quippe quae requirit, ut tantus sit pa storis ardor,ut necem quoque lubire non vereatur, ne gregis suae fidei crediti cladem aliquam lupi moliantur. Nulla vero charitatis actio tanta est, ut contendere cum ea possit, qua quisque mortem substinet,ut gregem suum tueatur. Maiorem hac dilectionem ait Dominus nemo habet, ut animam suam ponat quis pro amicis suis . ideoque hanc a Petro Dominus exegit dicens: Petre amas meξnimirum quod pastoris munus illi committendum prorsus non est,cuius animus singulari charitate non ardeat. Vinculum enim sanae persectionis esse a D. Apostolo statuitur, quoniam nullo sunt usui absque illa virtutes ceterae,quae animum perficere Videntur; neque ad optimum , ac summum bonum quidquam conferunt; sed dissipatae, ac dissolutae,vacante'; omni robore iacent, ut P. Anicimus eo loco disserit. Hac igitur primum virtute diuina, ne dum heroica, quoniam a Deo tribuitur, in Deo versatur', ad Deum diuino modo refertur, ac diuinos effecit,praeditos ecclesiasticos esse magistratus opus est .Quod longe maior in cis virtus desider uir,quam quanta pleriq; praediti sunt. Quocirca D. Chrysost. in c. 3. Epistolae i. ad Tim. ait sic: Qui regendos alios suscipit, tanta decet gloria virtutis excellere, ut instar solis ceteros, velut stellarum igniculos in suo fulgure obscu- et ret; atque huc pertinere postremae rationes videntur laque nulla reliqua est
73쪽
De ceteris Ecclesianici Ada inarus mirtutibus.
V IA uirili,ae sorti ratione conclusum est,ean dem esse Ecclesiastici magistratus virtutem,
atque ceterorum, modum, ac rationem non s
eandem;quodq;praestanti,omninc , singulari charitate eum excellere oportet; modo retia qua virtutis officia persequamur, sine quibus munus eiusdem praeclare constare nullo modo potest. docet Apostolus, Episcopum,sive dicas ecclesiasticum magistratum, ad Hebri ν. sanctitate praeditum esse debere. Talis ait decebat, ut nobis esset Pontifex,sanctus,innocens, impollutus, segregatus a peccatoribus, c,Sanctitas aute virtus est religionis eximia, quae mentem nostram ab omni de diuinis prauo sensu liberam, ac voluntatem omni vitiorum Iabe purgatam,castam,& sine macula Deo offert, easque Κ & vires earum omnes illi consecrat .. Itaque munus eius, ut sancti, in primis est,recte,& catholice de Deo,ijsq; rebus,quae ad eum pertinent,sentire, sanctorum Patrum,Romanaeq; Ecclesiae decreta complecti,ac tueri,nullis re-hus nouis, etiam religionis, ac pietatis specie vestitis studere, raim. s. amplectri; ut Apostoli verbis praescribitur sermonem fidele, qui est secundum doctrinam prosecto maiorum nostrorum . Nulla igitur in eo haeresis, quin ne leuis quidem eiusdem suspicio haereat. Altera functio in voluntate sita est, illisq; tribus vocabulis declaratur,Innocens,quoniam nullum debet proximo detrimentum inferre, aut existimationis, aut personae,aut rerum.Impollutus,quod nullis prauae voluptatis,ac viiij sordibus seipsum deturpetiSegregatus a peccatoribus, qui quidem ab omni prauorum, ac perditorum hominum, atque adeo asesentatorum, lierum, adolescentulorum conuictu, consuetudine,familiaritate abhorrςat, ne ossediculiam subiectis pareat.
74쪽
SI enim dom5 Caesaris non crimine selum,sed eius suspicione
carere debere dictum est,quid domus Episcoporum ξ Reliquae sunt duae sanctitatis praeciari simae soboles, oratio, & deuotio, quarum altera in Dei familiaritatem, atque amplexus inducit,subiectis j, opem salutarem diuinam procurata Altera animum suaui quadam,ac fere incredibili iucunditate complens, ipsum promptum,& alacrem reddit ad omnia,quae Dei cultus requirit, Hanc igitur sanctitatem,sive religionem tam praeci
ram virtutem praestantissima ratione Episcopos, ceterosque Praepositos complecti necesse est. Quare D.Bemardus,pascere exemplo conuersationis,uerbo praedicationis,fructu orationis, maior horum est oratio. Atque ob eam rem sequitur:& excelsior caelis factus. Quia Pontifex Christus caelum conscendens, pro grege suo interpellat. Alia virtus, qua ipsos florere oportet,humilitas est Christiana, siue quod sere idem, modestiata, sacris oraculis attestantibus: Rectorem te possierunt ρ noli eK' Ecciscat. tolli,sed esto inter illos, quasi unus ex illlis. Haec autem animi est demistio odeste.& summisse de se,suisq;rebus sentientis in Deum ci, omnia referentis x ita ut hic lammissus humilisq;. sensus, in incessu quoque,in aspectu, in gestu, in sermone, in , vestitu,in congressu,taesculentis,& poculentis, in famulis,dcaulicis ceterat alia supellectili,ac re externa eluceat. Verumtamen caueat, ne humilitatis specie deceptus id complectature remum, ut sordidus,& abiectus incedat, quin potius summopere modum , ac decorum seruet suae dignitatis, usum regionis,ac loci,& eorum,quae sunt eiusdem generis,cum quibus. vera humilitas prosecto constat. Commendauit hanc Christus Apostolis virtutem, eiusque successoribus de Principatu contendentibus.Qui maior est in vobis,fiat minor.Quare & D.PO Matbria trus Episcopos instruens ait,non dominantes in clero.Egregie I. Tet.s autem D. Bern.abalmifico Patriarcha nostro instructus docet: Praelati prodesse magis studeant,quam praeesse. Ac de Saule Iegitur,cu esses paruulus inoculis tuis,caputin tribubus factus es. De Davide quoque in eandem sententiam habes, Noli resticere vultum eius,&c.Quia ego abieci eum. Ratio enim inde. -
75쪽
ab initio est vetustissima in domo Dei,ut qui se humillat,exaltetur, & contra. Ac fastus quidem, & tumor, nimiusq; rerunt L G i l extrinsecarum splendor,ne dum animi sensus elatus, ad tyrannidem specta non ad patris rationem,quam praesidis ecclesi stici tueri debent. Huc pertinet,quod animorum curam gerere,
res est grauissimi oneris,muneris laboriosissimi, quod sustinere vix Angeli ipsi queant: quid homines terrestri inclusi domi Iu plagula cilio Pater noster D. Benedictus ait: Scialiquam dissicilem, &arduam rem suscipiat,regere animas, & multorum seruire in ribus,nobilium,ignobilium,locupletum,inopum,peritorum , imperitorum,proborum,improborum,uirginum, viduarum, se num,iuuenum,& quae sunt eiusdem generis.& ob eam causam NagianZenus ait: Re vera,mihi videtur esse ars artium,& discruplina disciplinarum, hominem regere, qui certe est inter omnes animantes maxime & moribus varius, & voluntate diue
, sus. Si igitur vix, aut ne vix quidem quisquam hominum tanti esse potest, ut per se ad eiusmodi munus digne obeundum parsit, certe diuina ope omnino opus est; ea autem nemo nisi hu-I.Pet. . milis potitur: Superbis enim Deus resistit, humilibus autem dat gratiam. Humilitati ergo est summa ope Ecclesiae praesidibus studendum. Iam vero duae reliquae sunt, quae proprie Pastoris munus attingunt,lenitas,& seueritas; quoniam has,quasi habenas moderandi, regendiq; subiectos tenere eos necesse est. Cum enim sint,qui& saniste vivant,officia seruent, praeceptis parcant,labuntur tamen,aut errore plerumque, aut imbecillitate, ut facile resipiscant. Contra autem sint alij facinor tsi,& nefarii,qui libidinibus omnia polluat,caedibus vexet,fraudent,rapiant,peierent, maiorum,ac Dei legem negligant. Praesidem utraque pollere opus est virtute; sunt namque ita connexae, ut altera sine altera esse nequeat. Nemo enim habens in familia probum, sed imprudenter ab honesto aberrantem, non prauitate;ac improbum proposito malo; aut ambos lenitate complcctitur,aut ambos seueritate coercet.Quod si faciet,&iniquus,& stultus est; sed probum amice, ac leniter corrigit, beneficiis, & laudibus reuocat; improbum seuere obiurgat, puer ni
76쪽
nisque assicit,ut & hic exemplo ceteris sit ad non peccandum, & ille ad promerendum, ut alios metus coerceat, alios honor prouocet. Atque in hanc rem nihil potest afferri praeclarius, quam quod legislator. noster praescribit:In doctrina sua Abbas apostolicam debet illam semper sermam seruare, qua dicit: Argue,obsecra, increpa, id est, miscens temporibus tempora, iis roribus blandimenta,dirum magistri, pium patris ostendat Id, uti affectum, id est, indisciplinatos, & inquietos debet durius a
guere;obedientes autem,& mites ut in melius proficiant,obs crare. Itemque alium quidem blandimentis, alium vero increpationibus,alium suasionibus regat. Hinc vulneribus sauciati ut in Evangelio narratur prius Samaritanus vinum insedit,&oleum. Habet medicus peritus acriora, habet & Ieniora rem Luci acidia. Ducit,& reducit oves pastor tibia,& unco. In quam sent&tiam praeclare docuit S.Bern. Audiat Praelati,qui sibi commise Super e fis volunt esse sermidini,utilitati raro; discite lubditorum m tres vos esse debere, non dominos, studete magis amari, quam timeri, et si interdum seueritate opus est,paterna sit,no tyrannica, matres Auendo,patres vos corriplandoexhibeatis mansuescite,ponite seueritatem, suspedite verbera,producite v ra, pectora lacte pinguescant,non typo turgeant. Sed de his nimis multa a multis. Nos aliam virtute Ecclesiasticis magistratibus apprime necessariam ostendamus, munificentiam. Pastores sunt igitur eam tenere sermam debent,qua Deum usum, quin & uti,& usurum Vates cecinita Dominus regit me, & nN Pμx .hil mihi deerit, dic.Turpissimum enim est, Gn ita animorum curam gererri ut corpusnegligant,cum pane quoque subiectos pascere astringantur. Quis enim est pater, qui filios fame necari patiatur , ac non potius,ut incolumes sint, omni ope nita. tur)Hinc legimus sanctos Episcopos eam egentium, viduarii,
pupillorum, monialium, aegrotorum, Xenodochiorum, ceterarumq; miserabilium personarum curam suscepisse, ut sin ut eorum nomina in codice descripta haberent, ut ferendae opis varias rationes certo scirent. Quid enim magis esta Christia -
77쪽
Impares Eeclesijs magnitudine c6struat, pictos delectetur ii bere thalamos,vestiatur ibi imagines pretiosis coloru indumetis,pauper autem sine vestibus incedat,& vacuo ventre clamet d ostium;& ut verum satear,spoliantur pauperes saepe, ut Ve' si tantur lapides,& ligna, ornant praetoria columnis, sores domibus anteponunt, q iae utinam pauperes includerent,non e cluderet. U. autem Bernardus egregie hoc vitium perstringit, dicens: Clamat penuria pauperum, clamant nudi,cIamant sa- mclici , dicite Pontifices quid facit in freno aurum numquid aurum a freno repellit frigus, siue esuriem λ nobis fame, & stigore miserabiliter laborantibus, quid coserunt tot mutatoria, vel extenta in perticis,vel plicata in manticis nostru est quod . effunditis,nobis crudeliter subtrahitur, quod inaniter expedi eis,& cetera quae ibi sequuntur. Quibus usum nimium, immoderatumd; condemnasse,intelligendum est, non decori dignistatis , ac personae interdixisse ; ideoq; canonicae sanctiones seuere admodum constituerunt, certam fructuum ecclesiastico rum portionem miserijs egentium subleuandis,pietatitq; Di chs exercendis impendendam esse. Aique de his latius dei ceps agemus .
An liceat magi iratum Ecclesiasticum appetere.
t VONI AM autem & ea , quae modo diximus , institutionis gratia dicta sunt,& de ijs controuersae agitantur ι initium sumendum est ab ea quae stione, qua, an liceat Ecclesiasticum magistratum appetere,inter nonnullos disseritur. Ac prismum qui aiunt, ita se ad disputandum comparant: Eo est appetitio honestio ac laudabilior,quo est bonum, quod expellatur, praeclarius ac persectius, at rempublicam capessere & gubernare maius quodd1&praestantius est bona,praeclarε enim
is r Ptak1suillum res habet, si uni ei in talicitudine vitam
78쪽
agenti consulatur, at vero si genti,de ciuitatibus,multo & pus,
chrius, ac diuiniusti gitur non modo licet magiitratum expete re,sed summa est cum virtute coniunctum, que magis in ma gistratu ecclesiastico, qui in animi perfecta curatione,aeternitatisq; adeptione plena vestituta ideoque L . Apostolus appe titionem eiusmodi & bonorum numero ducit, de actuosumbo nu esse sincere censet. Fidelis inquio .ermo.Qui Episcopatum ri . desiderat,bonu opus desiderat. His adde,quod Romanus ora tor dixit: Nihil est principi Deo, qui omnem hunc mundum regit,quod quidem in terris fiat, acceptius,quam concilia,coeritusq; hominum iure consociati , quae Ciuitates appellantur, barum Rectores,ac Gubernatores: Diuinam vero gratiam, ac ' ue lentiam conciliare sibi,atque adeo egregiam, maxime expetendam esse videatur;igitur licet cuique ecclesiastica i peri a expetete.Deinde obtinuimus antea, Episcoporum persectionem longe excellentiorem esse ea,quae est religiosorua cupiditate autem teneri vitae ac religiolae persectionis tantum N
est, ut viiij loco ponatur, ut eximiae potius laudis,ac meriti esse existimetur: ex quo perspicuum est, Episcopatus appetis tionem maximo virtutis decore dignissimam esse. Postremo, nisi imperij ecclesiastici cupiditas virtutis studio eluceret, adiem sancti viri minime se comparassent,promptosq; exhibuissent,quippe qui illicitum omne semper auersari solent ό aitque vates Isaias: Ecce ego, mitte me; paratum se ad publici magia
stratus obeunda munera,ac diuinam veritatem euulgandam offerens.Non ergo vitio danda est cupido Episcopatus, siue alterius magistratus ineundi,atque gerendi. Qui autem negan . - riauctoritate potissimum. D. Augustini nituntur dicentis, ocus 7 seci'
superior, sine quo populus regi non potest, etsi administretur, ρομut decet amen indecenter appetitur. D. autem Bern. acerri
me in eos.Vnde tantus ardor praelationisξvnde ambitionis i pudentia tanta unde vesania praesumptionis humanae thaule Ambrosius praeclare dixit: Aerugo metis est,appetentia digni talum,itaque ambitio,fatile malum,secretum virus, pestis o
79쪽
ctitatis,excaecatio cordium,ex remedijs morbos cinns,ex modicina languorem generans; discedit igitur a virtute plurima
cupiditas ecclesiastici magistratus.Sunt ergo utrinque mom& ea paria rationum. Hinc & Epicurus ut Seneca de beata vita . . refert dixit: Non accedat vir sapiens ad Remp. nisi aliquid interuenerit. Zeno autem asseruit, accedat sapiens ad Remp. nisi aliquid impedierit. Quamobrem duplex est ad concentus in tionem distinctio asserendar una est rerum, quae in magistratu insunt;altera est,finis, quem sibi homines in eo capescedo proponunt. In magistratu primum inest praeclara functio, versatur
enim in actione, quae quidem in eo quo de agimus , est Chri- stiani populi cura.Quocirca Christus Dominus,pasce ait oues
meas.Deinde est summus gradus,ac dignitatis prae ceteris ammmau. a 4. Plitudo praeclara. Fidelis inquit seruus, quem constituit D minus super familiam suam.Postremo consequitur hoc munuta honor,& obseruanti opumq; magna copia.Docet Apostolus:
ia rim. . Qui bene praesunt presbyteri,duplici sunt honore digni; siqui dem ut magno sunt loco apud Deum,ita apud homines maxis mi ducuntur. Ex his perspici potest , functionem illam quia
dem praeclari esse muneris, excellentiq; Iaudis merito di gnissimam, ideoq; cadere sub rectam appetitionem potest, ut primo loco auctoritate ac rationes concludebant:opulentiam vero ex eo quaerere cupiditatis est sordidae; opes enim ad sub- - ' Ieuandam praesentis temporis necessitatem subsidio sunt, non ad animorum curam exercendam. Itaque appetitio eiusmodi peruersa est,uendicans ut finem id,quod non est finis,sed ad GMait 3- nem institutum est. Hos acerbe obiurgauit Christus Dominus: amant primos accubitus,&c. Idemque de honoris,& obseruatiae amplitudine statuendum est. Quoniam non aequo velle iure esse cum ijs, qui natura sunt pares, vitio vertit Dominus in Maii. io. Euangelio: scitis quia Principes gentium dominantur eorum vos autem non sic: sed qui maior esse inter vos voluerit, sit i quam minister. Arrogantiar igitur est vitium,ceteris praeesse velle. Atque ad hanc rationem reserenda sunt ultimo loco tostimonia,& argumenta conclusa. Sed rem hinc totam egregiεs, i complere
80쪽
Lib. IV. Cap. II. ' . complectitur praeclarus Doctor Hugo cum dicit: sunt quida, qui sciunt, & possunt,& volunt praeesse. Quidam qui sciunt,
ct possunt, nec volunt. Quidam,qui nec sciunt, nec possunt, sed volunt.Quidam nec sciunt,nec possunt,nec volunt.Scire, posse,& velle,charitatis est,uel superbia .scire,posse, & nolle, humilitatis est vel inertiae.Nec scire,nec posse,sed velle cupiditatis est,& stultitiae . Nec scire, nec posse, nec velle discretionis est,& prouidentiae. Qui enim sciunt, & possunt, ct v lunt praeesse,si velint prodesse, charitatis est, & prouidentiae, alioquin superbiae. Qui sciunt,possunt,& nolunt,humilitatis,
quod renuunt; inertiae vero cum sciant, quod omnino dem stant.Qui autem nec sciunt,nec possunt,sed volunt,cupiditatis videtur,quod volunt; stultitiae si velint; quod nec sciunt,inec possunt,nec volun prudeter agunt. Summa ergo discre--tio estmolle quod non potes,fugere quod nescis. Quamobre-perspici ex his potest,vitio ne,an virtuti adscribi eiusmodi aptetitio debeat. Sequitur ea disputatio,qua in ambiguo ponis xur, sitne plerumq; mortiferum peccatum ξ Quae tamen bre-bibus ita absolui potest. Id quod potissimum in exitialis o minis constituenda ratione spectandum est, animi est prom
situm. Nam ut erudite,ac pie admodum docet D. Bern. si eo quaerit,aut tenet an o, ecque intuitu, ut huic vitae habeat ecessaria, euangelizet, ut manducet/t pernicioso nimis o
dine caelestibus terrena mereatur.Et paulo post: Vn iuersos Gquidem in ordinibus echlesiasticos, ceteris ad sanctuaetium pertinetibus honorem quaerentes proprium,aut diuitias, seu corporis voluptates, postrem quae sua simi, non quae Iesu Christi,manifeste prorsus,& indubitantes non ea, quae Deus est, charitas,sed aliepa a Deo,& omnium radix malorum cupiditas introduxit. Perversio autem diuinitus instituti ordinis inlatio diuinae charitatis,mortiferum peccatum est. Huc cψη quoque spectat luod mox adiungit: Sponsa nec cubiculum,inec cellam ingredi,nisi Rege introducente praesumit:tu irres merenter irruis, nec vocatus,nec introductus;trahe me post rectit illa curremus in odorem unguentorum tuorum,nunc au