장음표시 사용
111쪽
niebant, percepta Treverorum suga Sese domum receperunt. 8. Cum his propinqui Indutiomari, qui desectionis auetores fuerant, comitati eos, ex civitate exceSSerunt. 9. Cingetorigi, quem ab initio permansisse in ossicio demonstraVimus, principatus atque imperium est traditum. VIIII. 1. Caesar postquam ex Menapiis in Treveros venit duabus de causis Rhenum transire constituit; 2. quarum una erat, quod auxilia contra Se Τreveris miSerant, altera, ne ad eos Ambiorix receptum haberet. 3. His conStitulis rebus Paulum Supra eum locum, quo ante eXercitum traduxerat, sacere pontem instituit. 4. Nola atque inStitula ratione, magno militum studio, paucis diebus opus emeitur. 5. Firmo in Tre-Veris ad pontem praesidio relicto, ne quis ab his subito motus oreretur, reliquas copiaS equitalumque traducit. 6. Ubii, quianio obsides dederant atque in deditionem Venerant, purgandi sui causa ad eum legatoS mittunt, qui doceant, neque auaeilia ex sua civitate in Treveros missu neque ab se lidem laesam II. petunt atque Orant, ut Sibi parcat, ne communi odio Germ norum innocentes pro nocentibus poenas pendant; si amplius obsidum velit, dare pollicentur. 8. Cognita Caesar causa reperit, ab Suebis auxilia missa esse; Ubiorum salisaelionem accipit, aditus Viasque in Suebos perquirit. X. 1. Interim paucis post diebus sit ab Ubiis certior, Suebos omnes in unum Iocum copiaS cogere atque iis nationibus quae Sub eorum sint imperio, denuntiare, ut auxilia peditatus equitalusque mitiant. 2. His cognitis rebus, rem frumentariam providet, castris idoneum locum deligit; Ubiis imperat, ut pecora deducant suaque Omnia ex agris in Oppida conserant, Sperans, barbaros atque imperilos, homines inopia cibariorum adductos, ad iniquam pugnandi 3. condieiqnem poSSe deduci; mandat, ut crebros exploratores in Sueb0S mittant, quaeque apud eos gerantur, cognoscant. 4. Illi imperata faciunt et paucis diebus intermissis reserunt: Snebos omnes, p03teaquam certiores nuntii de eaeercitu Romanorum venerint, cum omnibus suis sociorumque copiis, quas coegisSent, penitus adeXtremos sines se recepisse: 5. silvam esse ibi influita magnia tudine, quae appellatur Bacenis; hunc longe introrsus pertinere et pro nativo muro obiectam Cheruscos ab Suebis, Sud-
112쪽
bosque ab Cheruscis iniuriis incursionibusque prohibere: ad eius initium silvae Suebos adventum Romanorum e ectareeonstitui8Se. XI. 1. Quoniam ad hunc locum perventum eSt, non alienum esse videtur, de Galliae Germaniaeque moribuS et, quo disserant hae nationes inter sese, proponere. 2. In Gallia non solum in omnibus civitatibus atque in omnibus pagis partibuSque, sed paene etiam in singulis domibus lactiones sunt, 3. earumque lactionum principes sunt, qui Summam auctoritatem eorum iudicio habere existumantur, quorum ad arbitrium iudiciumque Summa omnium rerum conSiliorumque redeat 4. Itaque eius rei causa antiquitus inSillulum Videtur, ne quis ex plebe contra polentiorem auxilii egeret: SuoS enim quisque opprimi et circumveniri non patitur, neque, aliter Si faciat, ullam tuler suos habet auctoritatem. 5. Haec eadem ratio eStin Summa totius Galliae: namque omnes civitateS in partes divisae sunt duaS. XII. 1. Cum Caesar in Galliam venit, alterius laclionis principes erant Aedui, alterius Sequani. , 2. Hi cum per Seminus valerent, quod summa auctoritas antiqui lus erat in AeduiS magnaeque eorum erani clientelae, Germanos atque Ario-ViStum sibi adi unxerani eosque ad se magnis iacturis pollicitationibusque perduxerant. 3. Proeliis vero compluribus factis SecundiS, alque omni nobilitate Aeduorum interseela, tantum potentia an ledeSSerant, 4. ut magnam partem clientiqua ab Aeduis ad se transducerent obsidesque ab iis principum silios ac- ei perent et publice iurare cogerent, nihil se contra SequanoSconsilii inituros, et partem finitumi agri per Vim occupatam possiderent Galliaeque lotius principatum Oblinerent. 5. Qua neceSSilale adductus Diviliacus, auxilii petendi causa Romam ad Senatum prosectus, in perseela re redierat. 6. Adventu CaeSariS lacla commutatione rerum, obsidibus Aeduis redditis veleribus clientelis restitutis, novis per Caesarem comparatiS, quod hi, qui Se ad eorum amicitiam adgregaverant, meliore condbeione atque aequiore imperio Se uti videbant, reliquis reb eorum gretia dignitaleque amplificata, Sequani principatum dimiSerant. I. In eorum locum Remi Successerant, quos quod adaequare apud Caesarem gratia intellegebatur, ii, qui propter
113쪽
veteres inimicilias nullo modo cum Aeduis coniungi poterant. se Remis in clientelam dicabant. 8. Hos illi diligenter luebantur: ita et noVam et repente collectam auctori lutem tenebant s. Eo tum Statu res erat, ut longe principes haberentur Aedui, secundum locum dignitatis Remi oblinerent. XIII. 1. In omni Gallia eorum hominum, qui aliquo sunt numero atque honore , genera Sunt duo: nam plebes paene servorum habetur loco, quae nihil audet per se, nullo adhibetur conSilio; 2. plerique, cum aut aere alieno aut magnitudine tribulorum aut iniuria polentiorum premuntur, seSe in Servi lutem dicant nobilibus; 3. in hos eadem Omnia Sunt iura, quae dominis in servos. Sed de his duobus generibuS alterum est druidum, alterum equitum. 4. Illi rebus divinis intersunt, sacrificia publica ac privata procurant, religiones interpretantur: ad eos magnus adulescentium numeruS disciplinae causa concurrit, magnoque hi sunt apud eos honore. 5. Nam fere de OmnibuS controversiis publicis privatisque constituunt, et si quod est admi sum lacinus, si caedes facta, si de hereditate, si de finibus controversia eSi, idem decernunt, praemia poenaSque conSt,luunt; 6. Si qui aut privatus ant populus eorum decreto non flelit, sacrificiis interdicunt. Haec poena apud eos est graViS-sima. I. Quibus ita est interdictum, hi numero impiorum ac sceleratorum habentur, his omnes decedunt, aditum Sermonemque defugiunt, ne quid ex contagione incommodi accipiant neque hi elentibus ius redditur neque honos ullus communicatur. 8. Vis autem Omnibus druidibus praeest unus qui Summam inter eos habet auctoritatem. 9. Hoc Πωrtuo, aut Si qui eX reliquis exesti in ignitate Succedit, syl Sr meplures pareS, Suffragio
druidum nonnunquam etiam armiS de principatu contendunt. 10. Hi certo anni tempore in sinibus Carnulum , quae regio lolius Galliae media habetur, conSidunt in loco conSecrato. Huc Omnes undique, qui controverSiaS habent, conveniunt eorumque decretis iudiciisque par L 11. Disciplina in Britannia reperta atque inde in Galliam translata esse existimatur ; 12. et nunc, qui diligentius eam rem cogn0Scere VO-lunt, plerumque illo discendi causa proficiscuntur. . XIIlI. 1. Druides a bello abesse consuerum neque iributa una eum reliquis pendunt, militiae Vacalionem omniumque re-
114쪽
rum habent immunitalem. 2. Tantis excitati praemiis ei sua sponte mulli in disciplinam conveniunt ei a parentibus propinquisque mittuntur. 3. Magnum ibi numerum versuum ediscere dicuntur. Itaque annos nonnulli vicenos in disciplina permanent. Neque fas esSe existimant ea litteris mandare cum in reliquis fere rebus, publicis privatisque rationibus, Graecis litteris uiantur. 4 4. Id mihi duabus de causis instituisse videntur, quod neque in Vulgum disciplinam esserri velint, neque eos, qui discunt, litteris consiSOS minus memoriae studere; quod sere plerisque accidit, ut praesidio litterarum diligentiam in perdiscendo ac memoriam remittant b. In primis hoc Volunt perSuadere, non interire animas, Sed ab aliis post mortem transire ad alios, alque hoc maxime ad virtutem excitari putant, Inelu mortis neglecto. 6. Mulla praeterea de sideribus atque eorum motu, de mundi ac terrarum magnitudine, de rerum natura, de deorum immortalium vi ac potestate disputant et iuventuli tradunt. XV. 1. Alterum genus est equitum. Hi, cum eSi usus atque aliquod bellum incidit - quod sere ante CaeSaris adVentum quotannis accidere Solebat, uli aut ipsi iniurias inferrent aut inlatas propulsarent- , omneS in bello VerSanlur, 2. atque eorum ut quiSque est genere copiiSque amplitSSimus, ita plu,
rimos ei reum Se ambactos clienteSque habet. Hanc unam gra-liam polentiamque noVerunt, XVI. 1. Natio est Ommum Gallorum admodum dedita rea
ligionibus, atque ob eam eoam, 2. qui sunt adfecti mavioribus
morbis quique in proeliis periculisque VerSantur, aut pro Victimis homines immolant aut se immolaturos Vovent, administrisque ad ea sacrificia druidibus utuntur, quod, 3. pro Vita hominis nisi hominis vila red tur, non poSSe deorum immo talium numen placari arbitrantu publiceque eiu8dem generis habent instituta saeriseia. 4. Alii in ani magnitudine simulacra habent, quorum contexta viminibus membra Vivis hominibus complent: quibus succensis, ei relimvnli flamma exani' mantur homines. 5. Suppi eia eorum, qui in surio aul in latrocinio avi aliqua noxa sint conprehensi, gratiora dis immorialibus eSSe arbitrantur; sed cum eius generis copia desecit, Aetiam ad innocentium supplicia deSeenuunt.
115쪽
XVII. 1. Deum maxime Mercurium colunt. Huius sunt plurima simulacra, hunc Omnium inveniorem artium serunt, hunc viarum atque itinerum ducem, hunc ad quaestus pecuniae mereaturaSque habere Vim maximam arbitrantur. 2. Post hunc, Apollinem et Martem et Iovem et Minervam. De his eandem sere, quam reliquae genteS, habeni opinionem: Apollinem morbos depellere, Minervam operum atque arti sistiorum initia tradere, Iovem imperium caeleStium lenere, Martem bella regere. 3. Huic, cum proelio dimicare constitueruul, ea, quae bello ceperint, plerumque deVoVent; cum Superaverunt, animalia capta immolant reliqliosque res in unum locum conserunt. 4. Multis in civitatibus harum rerum exstrue los tumuloS locis con- Secratis con Spicari licet; 5. neque saepe accidit, ut neglecta quispiam religione aut capta apud se occultare aut posita lollere auderet; graviSSimumque ei rei supplicium cum cruciatu
XVIII. l. Galli se omnes ab Dile patre prognatos praedicant idque ab druidibus prodilum distunt. 2. Ob eam causam Spalia Omnis temporiS non numero dierum, sed noelium finiunt; dies natales et mensium et annorum in ilia Sic observant ζ ut noctem dies Subsequatur. 3. In reliquis vitae institutis hoc sere ab reliquis disserunt, quod Suos liberos, niSi cum adoleVerunt, ut munus militiae Sustinere possint, palam ad Se adire non patiuntur, siliumque puerili aetate in publico in conSpectu patris adsistere, turpe dudunt. in XVlIlI. 1. Viri, quantas pecvno ab uxoribus dolis nomine
acceperunt, tantas ex suis bonis, aestimatione facta. cum dolibus communicant. 2. Huius Omnis pecuniae coniunctim ratio habetur, fructuSque SerVantur; uter eorum Illa Superarit, ad eum pars utriusque cum fructibuS Superiorum temporum per-Venit. 3. Viri in uxores, Siculi in liberos, vitae necisque habent potestatem; et cum paterfamiliae inlustriore loco natus deceS- Sit, eius propinqui conveniunt et, de morte si res in suspici0nem Venit, de uxoribus in Servilem modum quaeStionem habentet, Si conpertum est, igni atque omnibus tormentis excruci alas intersiciunt. 4. Funera sunt pro cultu Gallorum magnifica et Sum plu0Sa; omniaque, quae, Vivis cordi fuisse arbitrantur, in 'ignem inserunt, etiam animalia, ac paulo Supra hanc memo-
116쪽
COMM. VI. CAP. XVII-XXIII. 169riam servi et elientes, quos ab iis dilectos esse constabat, iustis
funeribus consectiS una cremabantur.
XX. 1. Quae ei ales commodius suam rempublicam administrare exiStimantur, habent legibus Sanctum, si quis quid de republica a sinitimis rumore aut fama acceperii, uti ad magistratum deserat, 2. neVe eum quo alio communicei, quod Saepe homines temerarios atque imperitos falsis rumoribus terreriel ad facinus inpelli et de summis rebus conSilium capere cognitum eSl. 3. MagiSira luS, quae ViSa sunt, Oecultant, quaeque esse eX usu iudicaverunt, mulli ludini produnt. De republica nisi per concilium loqui non conceditur. XXI. 1. Germani mullum ab hae consuetudine disserunt. Nam neque druides habent, qui rebus di Vinis praesint, neque sacrissetis Student. 2. Deorum numero eos Solos ducunt quos cernunt et quorum aperte opibus iuvantur, Solem et Vulcanum et Lunam; reliqu0S ne fama quidem acceperunt. 3. Vila omnis in venationibus atque in studiis rei militaris consistit; ab parvulis labori ac duritiae student. 4. Qui diutissime impuberes perman Serunt, maXimam inter suos serunt laudem: hoc ali Staturam, ali vires nervoSque confirmari putant. 5. Intra annum Vero vicesimum seminae notitiam habuiSse in turpissimis habent rebus; cuius rei nulla est oeculi alio, quo et promiscue in suminibus perluuntur et pellibus aut parvis renonum legimentis utuntur, magna eorporiS parte nuda. XXII. 1. Agriculturae non student, maiorque para eorum Victus in laete, ca8eo, carne eonsiSlit. 2. Neque quiSquam agri modum certum aut sines habet proprios, sed magi Stratus ac principes in annos singulos gentibus cognationibusque hominum, qui lum una coierunt, quantum et quo loco Visum est agri, adtribuunt atque anno post alio transire cogunt. 3. Eius rei multas adserunt causas: ne adsidua consuetudine capti, studium belli gerendi agricultura commutent; ne talos sines parare studeant polentioresque humiliores possessionibus expellant; ne accuratius ad frigora atque aestus vllandos aedisseent; ne qua oriatur pecuniae cupiditas, qua ex re factiones diSsensionesque naScuntur; 4. ut animi aequilate plebem conlineant, eum SuaS quisque opes cum polentissimis aequari Videat.
XVII. 1. Civitalibus maxima laus est quam taliSsime ci
117쪽
cum se vastalis sinibus solitudines himere. 2. Hoc proprium virtutis existimant, expulSos agris finitumos cedere neque quemquam pr0pe audere eonSistere; 3.,'nul hoc se fore tutiores arbitrantur repentinae incursionis timore Sublato. 4. Cum bellum civitas aut inlatum defendit aut infert, magistratus, qui ei bello praesint, ut vitae necisque habeant potestatem, deliguntur. 5. In pace nullus eSt communis magi StratuS, Sed principes regionum atque pagorum inter suos ius dicunt contro- VersiaSque minuunt. t 6. Latrocinia nullam habent infamiam, quae extra sines cuiusque civitalis sunt, alque ea iuventutis exercendae ac deSidiae minuendae causa fieri praedicant. I. Atque ubi quis ex principibus in concilio dixit, se ducem fore, qui Se- qui Velint, prositeantur, consurgunt ii, qui et eauSam et hominem probant, suumque auxilium pollicentur atque ab multitudine conlaudantur; 8. qui ex his secuti non sunt in desertorum ac proditorum numero ducuntur, omniumque his rerum postea sides derogatur. 9. Hospiters violare Ias non putant; qui quacumque de cauSa ad eos Venerunt, ab iniuria prohibent, Sanctos habent, hisque omnium domus palent VictuSque communicatur.
XXlIII. 1. Ac fuit antea tempus, cum GermanoS Galli virtute Superarent, ultro bella inserrent, propter hominum mullitudinem agrique inopiam trans Rhenum colonias millerent. 2. Itaque ea, quae sertiliSsima Germaniae Suni, loca circum Hercyniam Silvam, quam Eratostheni et quibuSdam Graecis fama notam esse video, quam illi Hercyniam appellant, Volcae Teclo- SageS Occupaverunt atque ibi consederunt; 3. quae gens ad hoc tempus his sedibus Sese continet summamque habet iustitiae et bellicae laudis opinionem. 4. Nunc quod in eadem inopia, egestate patientiaque Germani permanent, eodem Victu ei cullucorporis utuntur, 3. Gallis autem provinciarum propinquitas et tranSmarinarum rerum nolitia mulla ad copiam atque uSuS largitur, 6. paulatim adsuefacti superari, mullisque victi proeliis, ne se quidem ipsi cum illis Virtute comparant. XXV. 1. Huius Hercyniae Silvae, quae supra demonStrata est, latitudo novem dierum iter expedito palel; non enim aliter siniri potest, neque mensuras itinerum noverun L 2. Oritur ab Helveliorum ei Nemetum et Rauracorum sinibus, recla-
118쪽
que numinis Danubii regione pertinet ad sines Dacorum et Anartium; 3. hinc se nectit sinistrorsus, diversis ab numine regionibus, mullarumque gentium sineS propter magnitudinem adtingit; 4. neque quisquam eSt huius Germaniae, qui se aut
adisse ad initium eius silvae dicat, eum dierum iter LX proces-Serit aut, quo ex loco oriatur, acceperit; 5. multaque in ea genera serarum naSci conStat, quae reliquis in locis Visa non sint: ex quibus quae maxime disserant ab celeris et memoriae prodenda videantur, haec Sunt. XXVI. 1. Est b0S cervi tigura, cuius a media fronte inter aureS unum cornu existit excelSius magiSque directum his quae nobis Vita Sunt, cornibuS 2. ab eiuS Summo, Sicut palmae, rami late disrunduntur. 3. Eadem eSt seminae marisque natura, eadem forma magni ludoque eornuum. XXVII. 1. Sunt item, quae appellantur alces. Harum eSt consimilis capris sigura et varietas pellium, sed magnitudine paulo an lecedunt mutilaeque sunt cornibus et erura Sine nodis articiisque habent, 2. neque quietiS cauSa procumbunt neque, si quo adflictae easu conciderimi, erigere SeSe aut Sub- . levare poSSuni. 3. HiS Sunt arbores pro cubilibus; ad eas Se adplicant atque ita paulum modo reclinatae quietem capiunt.
. Quarum ex Vestigii S cum est animadverSum a venatoribus quo Se recipere conSuerint, omnes eo loco aut ab radicibus subruunt aut accidunt arboreS lanlum, ut Summa SpecieS earum stantium relinquatur. 5. Huc cum Se consuetudine reclinaverunt, infirmas arbores pondere adlligunt atque una ipsae concidunt. XXVIII. 1. Tertium est genus eorum, qui uri appellantur. Hi sunt magni ludine paulo infra elephanthos. Specie et colore et sgura lauri. 2 Magna Vis eorum eSt et magna Velocitas, neque homini neque ferae, quam conSpeXerunt, parcunt. 3. HOS studiose foveis captos interficiunt. Hoc Se labore durant adulescentes atque hoc genere Venationis exercent, et qui plurimos ex his inierlacerunt, relatis in publicum cornibus, quae sint testimoni0, n. agnam serunt laudem. 4. Sed aduSueScere ad homines et mansuesseri ne parvuli quidem excepti pOSSunt. 5. Amplitudo cornuum et figura et Species multum a noSlrOTum boum cornibus disseri. 6. Haec Studiose conquisita ab
119쪽
labris argento circumcludunt atque in amplissimis epulis pro poculis utuntur. XXVIlII. 1. Caesar, postquam per Ubi 0S e X ploratores conperit, Suebos sese in SilvaS recepisse, inopiam frumenti verituS, quod, ut Supra demonSiraVim US, minime omnes Germani agriculturae student, conStiluit non progredi longiuS; 2. sed, ne omnino metum redituS Sui barbari S lolleret, atque ut eorum auxilia lardaret, reducto exercitu, partem Ultimam pontis, quae ripas Ubiorum contingebat, in longitudinem pedum dueen lorum reScindit, 3. alque in extremo ponte inrrim tabulatorum quattuor conStiluit, praesidiumque cohortium XII pontis luendi cauSa ponit magnisque eum lacum munitionibus firmat. Ei loeo praesidioque Gaium Volcalium Tullum adulescentem praefeci l. 4. I pSe, cum matureSeere frumenta inciperent, ad bellum Ambiorigis prosectus per Arduennam Silvam, quae eStiolius Galliae maxima alque ab ripis Rheni sinibusque Treverorum ad Nervios pertinet, milibusque amplius quingentis in longitudinem patet, Lucium Minucium Basilum cum omni equi latu praemii lil si quid celeritate itineris atque opportunitale temporis prosicere posset; 5. monet, Ut igneS in castris sieri prohibeat, ne qua eius adventus procul Significatiosiat; Sese conses lim SubSequi dicit. XXX. 1. BaSilus, ut imperatum est, facit. Celeriter eon-lraque omnium Opinionem consecto itinere, mullos in agris inopinantes deprehendit: eorum indicio ad ipsum Ambiorigem contendit, quo in loco cum paucis equitibus esse distebatur. 2. Mullum cum in omnibus rebus, tum in re militari Doiust sortuna. Nam si ι magno accidit casu, ut in ipsum incautum etiam atque imparatum incideret, priuSque eius adventuS ab omnibus videretur, quam fama ac nuntius adserretur, sic magnae fuit fortunae, omni militari instrumento, quod circum Se habebat, erepto, rediS equisque conprehensis, ipsume gere mortem. 3. Sed hoc quoque laetum est, quod aedisseio circumdato Silva, - ut Sunt sere domicilia Gallorum qui vitandi aestus causa plerumque Silvarum atque fluminum petunt propinquilale', - comites samiliaresque eiuS angusto in loco paulisper equitum noStrorum vim SuStinerunt. 4. His
pugnantibus, illum in equum quidam ex suis intulit; fugien-
120쪽
COMM. VL CAP. XXVIII XXXIII. 113
lem silvae lexerunt. Sic et ad subeundum periculum et ad vitandum, mullum sortuna valuit. XXXI. 1. Ambiorix copias suas iudicione non conduxerit, quod proelio dimicandum non existimarit, an lempore eXclu-Sus et repentino equilum adventu prohibitus, cum reliquum eXercitum Subsequi crederet, dubium est. 2. Sed certe, dimis- Sis per agros nuntiis, Sibi quemque conSulere iuSSit. Quorum pars in Arduennam Silvam, pars in conlinenles paludeS profugit: 3. qui proximi Oceano suerunt, hi insuliS sese occultaverunt, quas aestuS emcere consuerunt; 4. mullis, ex Suis 1lnibus egresSi, Se Suaque Omnia alienisSimis crediderunt. 5. Catuvolcus rex dimidiae pariis Eburonum, qui una cum Ambiorige consilium inierat, aetate iam confectus, cum laborem belli aut fugae ferre non posSel, omnibuS precibus delestalus Ambiorigem, qui eius consilii auctor suiSSet, taxo, cuius magna in Gallia Germaniaque copia est, Se eXanimaVit. XXXII. 1. Segni Condru Sique, ex gente et numero Germanorum, qui Sunt inter Eburones TreVerosque, legatos ad Caesarem miSerunt, Oratum, ne Se in hostium numero duceret neve omnium Germanorum, qui essent citra Rhenum, unam esse causam iudicaret; nihil sθ de bello cogitasse, nulla Ambiorigi auaeilia misisse. 2. Caesar, explorata re quaeSlione captivorum, Si qui ad eos Eburones ex suga conVeniSSel, ad se ut reducerentur, imperavit; si ila secissent, sines eorum se violaturum negavit. 3. Tum copiiS in tres partes distributis, inpedimenta omnium legionum Aduatucam contulit. 4. Id castelli nomen est. Hoc sere est in mediis Eburonum sinibus, ubi Τiturius atque Aurunculeius hiemandi causa conSederant. s. Hunc cum reliquis rebus locum probarat, tum quod Superioris anni munitiones integrae manebant, ut militum laborem sublevaret. Praesidio inpedimentis legionem quartamdecimam reliquit, unam ex his tribus, quaS proXume cOBScriptas ex Italia traduxerat. 6. Ei legioni castrisque Quintum Tullium Ciceronem praesicit ducentosquis equites adiribuit. XXXIII. 1. Partito exercitu, Tilum Labienum cum legionibus iribus ad Oceanum VerSus in eas partes, quae Menapios adtingunt, proscisci iubel; 2. Gaium Trebonium cum pari legionum numero ad eam regionem quae ad Aduatucos adia-