장음표시 사용
371쪽
' REMIGIIIS ANTISSI0DORENSIS 3 1 eanones saepissime retulit ex Dionysii Exigui interprelatione ; quamvis etiam Isidori Mercatoris collectione usus fuerit, cum interdum priscorum Pontificum Epistolas ab Isidoro confictas exhibeat. Primus Collectionem hanc canonum Reginonis , Appendiue aliunde com sarcinata auctam, ex IIS. Codiee Bibliothecae Helmstadiensis in lucem emisit Ioachimus Hildebrandus Helmstadii A. 3659. Deinde Ste 'hanus Bal ius recoguitam , et Appendice Mimstadiensi Mictiore, novaque a Se a l-dita, cum Praefatione doctissima et notis et Appendi, ce Actorum Veterum ornatam , edidit Parisiis A. 167 I. Scripsit praeterea Regino Libros II. Chronicorum ad A lalbernnem Augustanum Episcopum ah adventu Christi ad annum usque m8., quamvis hodierna, quam hahemus, Chronici hujus editio in anno 9o5. jam desinat; nisi larte duo tresve postremi anni in unum in ..erint compacti , ut Labheus suspicatur. continuavit haeuChrontea usque ad Ottonem II. qui anno 972. imperare' coepit, alius Auctor , quem Gerardus Ioannes Vossius Romerium fuisse conjectat. Ediderunt hoc chronicon Ioannes Pistorius Niddanus Franco furti A. 15M., et Burehardus Gouhelsius Struoius Ratis bonae A. 1726. in Collectione Vuterum Germaniae Scriptorum: In Bee- mensi Bibliotheca eci tui IIS Epistola quaedam Reginonis de Harmonica institutione ad Radbodum Archiepi-
CCXIX. Remigius, natione Gallus, S. Germani
Antissiodorensis O. S. B. Monachas , non autem Antissio lorensis Episcopas, ut quidam Perperam scri Pserunt, stib finem Saccuti ix. floruit. Rhemos evocatuso ima annum 882. a Fulcone Rhemensi Archiepiseopo Suholae illi maxima nominis sui commendatione prae-
372쪽
REMIGIUS ANTISSIODORENSIS. fuit, obiitque circa annum mo. Genuina Remigii An -- tissi odorensis Monachi opera sunt: Commentarius in omnes Psalmos, ex Ambrosio, Augustino, et Cassiod ro maximam partem consarcinatus , intermisiis de suo quibusdam Enarrationibus, Coloniae excusus A. 15Sti. Commenturius in omnes Prophetas minores , demPis
Osea, qui cum Commentariis Oecumenii in Epistolas Paulinas , et Aretae Caesariensis in Apocalypsin , An- tuersiae prodiit Α. 15 5. Expositio de celebratione MiSSae , quae cum commentariis Remigii in Psalmos ot Prophetas minores extat Tomo XVI. Bibliothecae Patrum Lugdunensis. Commentarius in omnes S. Pauli Epistolas , quem Joannes Baptista Villa andus S. I, cruditissimis in Ezechielem Commentariis nolissimus, edendum curavit Romae A. 1598. sub nomine S. Remigii Rhemensis Archiepiscopi. Verum S. Antitisti opus illud ad judicari non posse, ut alia silentio praeteream, vel ex eo evincitur, quod Saracenorum ibi vice non una fiat mentio, laudenturque S. Benedictu, , Cassiodorus, S. Gregorius M., ac Venerabilis Beda, S. Remigio Rhemensi, qui circa annum 5So. obiit , utique posteriores. Quidam Commentarium illum S. Remigio Lugdunensi, alii vero Baymoni Halherstadiensi , sed plirique ex Eruditis eum nunc Remigio AntissiOdorenSi tribuunt, quod illius stylum, diutionem , methodumque redoleat. Liber de Diυinis O ciis Coloniae a. 15SU. vulgatus , nee tolos Remigii ost, nec Λle uini, sed inter utrumque, et Elpricum , sive verpricum Monaeum , qui circa annum Io O. floruit, dividendus. Exta ut praeter haec tu MSS. Bibliothecarum Codiei bas. tilia Remigii Antissi odorensis opera, quae hactenus in lucem Mumquam prodierunt: scilicet Commenturius in.
373쪽
canticum Canticorum. Commentarius in Modabρsim. Homiliae de Festioitatibus Sanctorum. Interstretatis Vocabulorum Biblicorum. Liber de Indumentis Ecclesiasticis. Glossae in Martianum Capellam de Nuptiis Mer-ourii et Philologiae. Glossae in Donatum de Grammatica. In librum de Rhetorica , Geometria, Artim eti- , Astrologia, Musica. Tractatus in Marcum et in Matthaeum. Commentarius in Regulam S. Benedicti. CCXX. S. Remigius, natione Gallus, Sacri Palatii Lotharii Imperatoris Archi capellanus , ejusdemque favore post mortem Amoloni A. 85S. Lugdunensis Archiepiscopus, multis interruit Synodis , Gothoscului controversia in Galliis servente , nempe Valontinae Ill. A. 855., Tullensi l. apud Saponarias A. 859., Lingonen, i d Em anno, Tullensi II. apud Tu stantun A. 86o.,
Suessionensi III. A. 86S., Cabilonensi Ili. A. 87o. Obiit A. 875., die XXVIII. Octobris. Liber de tribus Distolis , nomine Ecclesiae Lugdunensis scriptus : Abs lutio oujυsdum Quaestionis de generali per Adam damnatione , et speciali Per Christum ex eadem ereρtione Biectorum : Libellus de tenenda immobiliter S. Scri-Pturae veritate , et S S. PP. authoritiale fideliter sectanda , seu Censura Ecclesiae Lugdunensis Capitulis IV. nodi Curisiacae πρυsita, quae Gilbertus Mauguitius Tomo I. Veterum Authorum, qui Saeculo IX. de Gratia et Praedestinatione scripserunt, Parisis edidit A. abbo. , ac postea Tomo XU. Bibliothecae Maximae Lugdunensis illata sunt, communius ab Eruditis S. Remigio Lugdunensi tribuuntur. At non desunt alii, qui cun boonorato a S. Maria , Carmel ita eruditissimo ,
374쪽
gradibus charitatis. De quatuor gradibus pIolentae charitatis. De gemino Paschate. . Sermo i in die Paschae. Declarationes nonnullarum di cultatum sacrae Scripturae , ad S. Bernardum Claraepallensem Abbatem . seu modo Diritus Sanctus sit amor Patris, et Filii. Tractatus de di ferentia peccati mortalis , et penialis. De superexcellenti Baρtismo Christi. Sermo de missione iritus Sancti. De comparatione Christi ad storem. et Mariae ad uirgam. Quomodo , Christus ponatur in
signum populorum. De differentia sacrifcii David, et Abrahae. De disserentia sacri ii Abrahae a sacrifcio B. n. Virginis. Expositio di cultatum suborientium in deser*tione Tabernaculi foederis. De Templo Salomonis ad litteram. De concordia temporum Regum con regnantium super Iudam , et Israel, ad S. Bernardum Abatem Clarae Vallis. Explanario Psalmorum aliquot Seu Mysticae annotationes 4 Mariorum locorum in Psalmos Davidis. Explanatio in Cantica Canticorum. Derisione Mechielis. De Templo Ezechielis. Decisio aliquot dubiorum Apostoli. Libri VIL in Apocalypsim
S. Joannis. Scripsit: etiam Richardus Librum unum planationis i mysticae in Danielem Prophetam, cu-jns magnam partem suo compendio Allegoriarum in Danielem intinuit GodUridus Tilmannus. Opera omnia Alohardi Victorinii Tomis II. in folio prodierunt Venetiis A. 1591., coloniae A, 162I., Rothomagi A. I 65o. CCXX II. Robertus Pullos , natione Anglus, RODiausis Archidiaconus , fervente in Anglia civili bello Parisios se contulit, ubi, Theologiam publice docuit, et . cum S. . Bera ardo Clarae Vallis Abbate amicitiam. contraxit, qui Pullum maximis extulit laudibus, utque diutius Parisiis moraretur, datis ad Ascellinum Rossensemi
375쪽
3 6 RUFINGS AQUILEIENSIS. Episcopum litteris, enixe petiit. In patriam dein rever
sus Oxoniensem Academiam , iam petie collapsam , re stituit, ac instauravit , Henrico I. Anglorum Regi ob insignem probitatem et scientiam charissimus, cujus Commendatione ab Innocentio II. Romano Pontifice A IIo . PresbΤter Cardinalis S. Eusebii , postea a Lucio 1 l. Cancellarius Apostolicu; creatus est. Obiisse credituroirca annum octo. sub Eugenio HI. Rom. Pontifice. Sur, Psit antequam inter Cardinales S. R. E. adlegeretur, Libros VIII. Sententiarum Theologicarum, quos ex Codice M S. S. Remigii Rhemensis erutos, notisque et
animadversionibus illustratos, edidit Uigo Mathoud O. S. N. e Congregatione S. Mauri Parisiis A. 1655. in solio. In Coibertina , aliisque Bibliothecis, inter MSS. Codices extant ejusdem Pulli Sermones de Communi Sanctorum , hactenus inediti. CCXXIII. Rusinus Toranius, Concordiae, Λ qa leiensis territorii oppido , circa medium Saeculi IV.
nutus, suscepto Aquile jae fidei lavacro, ae sacro etiam Pre byteratus Ordine, Monasticam vitam professus est. Anno o7 I. cum Melania, nobilissima Matrona, relicta Roma in Orientem prosectus, ante obitum S. Athanasi
Alexandriam pervenit, ubi , Didymo Alexandrino propinante, Origenis venenum hausit. Inde in Aegypti imteriora secessit, visisque dii triensibus Monachis , quorum maxima erat ea tempestate probitatis fama , Alexandriam reversus, ob Catholicae fidei professionem in vincula ab Arianis, sub Valento Principe rerum potientibus conjicitur; a quibus multa passum Melania magno aere redemit. Hoc defunctus periculo in Palaestinam se contulit , ubi Melaniae opibus adiutus Monasterium conStr
Ait, in quo viris sanctia, Hierosolymam religionis ergo
376쪽
RUFINUS AQUILEIENSIS. agrperegrinantibus, hospitio excipiendis intentus, compi Tes annos tranSegit. Amicitiae immemor , quam jam A. 37o. Aquilejae contraxerat cum S. Hieronymo Joannem Jerosolymitanum Episcopum , S. Hieronymo aliis jam docausis subtusensum , quod is S. Epiphauio faveret , adversus veterem sodalem et amicum congitare non desiit; cui tamen utcumque conciliatus A. o97. cum Me lania e Palaestina discessit, Romamque eodem adhuc anno tenuit. Ibi biennium ferino commoratus, Libros Origenis Periarchon, seu de Principiis Latine vertit., in quorum Praefatione Hieron3mum ob Origenis varios libros in Latinum sermonem versos, cximie laudans, Peraetae a se librorum Periarchon interpretationi patro-e inium parabat. Imitio Origenis erroribus non contentus sua nddidit Rufinus paradoxa: nempe Adami mor tum ejus peccato adscribendam non esse, nullumque Adami peccatum, quod originis vocamus, Per geuerationum iu posteros transsundi. Iliae Pelagius ac Coelestius , tunc Romae degentes , an Rufini studiosi aaditores , in pravas opiniones abierunt. His doctrinae doliis Romae disseminatis A. 3 8. ad finem vergente , Roma Mediolanum di, cessit, tum affines revisurus Aqui-lc jam se contulit, Ut Origeniati a Peste Patrium etiam solum iu ficeret. S. Hieronymus de his rebus ocrtior factus , avno 399. Prolixa in ad Pammachiasin, et Ucea num cristolum eXuravit, in qua uelutas sibi in Praesatione Librorum reriarchon lacidus despexit, eorumque interpretationem, velut Catholicae religio ui Pernicio,issimam , dule,tatus e t. Cumque Rufinus in rabi in actus, fraula omnis amicitiae tessera , duas advertos Hiero ur-mum iuvectivas evulgasset; huc ille inverecundia pra-
vocatus, tribus Ay0lugeticis libris os hominis ferreum
377쪽
3 S RUFINUS AQUILEIENSIS. eontrivit. Interea Pammachius et Marcella , ns Origenis
errores latius Romae serperent, Rufini versione in apud S. Anastasium Romanum Pontificem, ut sanae fidei adversantem, deserunt: qui nihil ultra morandum ratus, Rufi muti Romam ad dicendam causam evocat. Vorum sum ille, itineris molestias fractasque vires obtendens, professiongm fidei suae ad Pontificcm misisset, qua Omnem de se haereseos Suspiciorum excute νe conabatur, Anastasius Origenem , ejusque versione in A. 4ΟΙ. lata sententia condemnavit , nulla tunc Rufini facta mentione : quod ipsum hoc anno Venerius Mediolanensis, et Chromatius Aquileiensis , Metropolitae in suis Ecclesiis praestitere. Multi equidem sentiunt ipsum etiam Rufinum anathemate suisse pereussum, atque Ecclesiastica eommunione ab Anastasio Privatum. Verum Card. FO-
risius , Pagius, Constantius, Vallarsius , aliique, id Π gant. Si enim id laetum fuisset , Rufino sane uGn licuisset post ea tempora degere prope Urbem Romanam in suburhano Pineti Monasterio: neque amplius post ea tempora inlima amicitia et familiaritate conjunctus lai set cum S. Paci lino Nolano , S. .hromatio Aquili tensi, S. Gaudentio Brixiensi, et S. Petronio Bononiensi Epia scopis ; qui cum Viri fuerint sanctitate , et Religionis
zelo praestantes, societatem et consuetudinem non Servasserit' cum homine ab Ecclesia ejecto, et Pontificum decretis proscripto. Hinc non obs re creditur, quod etsi Rufinus apud Anastasium Pontificum errorum suspicione laboraverit , postea tamen apud Innocentium I: Anastasii succesqorem suspicionem illam diluerit. Obiit anno 4im exeunte, vel initio avni .i I. Prope Messanam ita.
378쪽
Genuina Ru fini Aquileiensis opera sani : Libri ILde Benedictionibus Iudae , et reliquorum AI. Patriarcharum , ad S. Paul i num Nolanum. Libri III. Commentariorum in Oseam Prosthetam , cum Praejutione in XII. minores Prophetas. Commentaria in Josilem , et Amos Prophetas. Expositio Symboli ad Laurentium Episcopum. Libri II. Historiae Ecclesiasticae ad Chromatium Aquile jensem M ab Arianae haereseos primordiis ad Theodosii M. mortem pertingentes. Apologia pro Origene , siue de deprauatione Librorum Origenis. Alia Pro eodem εjusdem argumenti Apologia ex ipsius Epistolis. Epistola, sive Apologia ad Anastaςium Pastam deside εua. Invectiva posterior aduersus Hieronymum. Quatuor ultima haec opuscula inter S. Hieronymi Opera sermo in omnibus Editionibus habari solent. Prior in. mero mum inoectiva , multaeque ejus Epistolae ad timorem Dei hortatoriae, inter quas eminebant illae ad Probam datae, iniuria temporum interciderunt. Commentaria in Daoidis Psalmos LXXV. vel Mifini omnino non sunt, vel. a recentioribus quibusdam fuerunt imterpolata ,. adsutis subinde centoni bas quibusdam ex S.
Augustino, et S. Gregorio dIagno. Professione indei,
quae Xll. Anathematismis constat adversus errores Orige uis, et Pelagii , Henricus Card. Norisius Lib. I. Hist. Pelagianae ,. Cap. IIl. aliiquo cum illo. tribuunt Rufino Aquilejeusi ; alii vero cum Garrierio et Pigio alteri Rufino , lul,quis. demum illo tuerit, adscribuut. Rufini Aquileiensis opera prodierunt Parisiis A. I 5M., . et Veronae A. 1745. Idem Rufinus multa vertit e Graesto sermone , sed ut plurimum pessima fi le . mutando, trungando , addendo ; ut nova Potius quam aliena videri possint ; nea d,
379쪽
vinan lo quis assequi valeat , quaenam Rufini, quaenala ipsius Authoris partes fuerint. Praeter Libros Periarchon , et alia Origenis opera, de quibus in hoc ipso Indiculo voce Origenes diximus , Latine versa ab eo fuerunt Flauii Iosephi Judaei opera, nempe Antiquitatum Iudaicarum Libri XX. DE Bello Iud dii eo Libri Vl I. Libri II. uontra Apionem. Eusebii Caesariensis Historia Ecclesiastica, in qua dimidium libri octavi omisit , d
Cimum vix attigit, multis contractis, multis additis. Prodiit cum Rufini Continuatione, et Historia Tripartita Basileae a 528. , et I 57o. S. Clementis Romani R cognitionum Libri X. addita Praffatione, et Epistola ejusdem ad Iacobum Iratrem Domini. Extant apud Joan-Mein Baptistam Colelerium in Patribus Apostolicis Tomo I. Parisiis 1672. Anatolii Liber de Paschate editus ab Amydio Bucherio S. I. una cum Victorii Aquitani C none Paschali Antuer piae A. 1653. Eusebii Caesariensis A Ologia yro Oi ene. Pamphili Mar tis titulo insignita. Extat inter Upera S. Hieronrmi. Xysti . sive Sexti PFihagorei Ethnici Philosoρhi Enchiridion , seu
Sementiae , S. Eixti l l. Papae et Martyris falso titulo eis Pruefixo, editae Coloniae I 522. , et Lovanii 1618. . Basilii Caesariensis, et Gregorii Naaianaeni Ορuscula quaedam , quae in antiquis Patrum illorum Latinis editionibus iuveniuntur. Vitae Patrum . quae Cobieetionis Horiberti Rosweidi S. I. Aut uerpiae ' Ο5. Li-Brum secundum cou,tita uni, Rufiui Aquileietis is vel auctoris, vel luteri retis esse creduntur. Lvagrii Pontisci Upuscula Plurima , et Seritontiue Pamphili Martyris udςersus Mathematicos , quo nomine Astrologiae judiciariae Nec tutores intelliguutur , a Rufino Latini tale
380쪽
RUPERTUS TUITIENSIS. - 3ga CCXXIV. Rupertus, natione Germanus, Monasti- eam vitam iuxta regulum S. Benedicti primo Leodii ad S. Laurentium, postea Osthrochii prope Trajectum professus est. Cum maximum discendis Sacris Scripturis studium impendisset, sed propter ingenii tarditatem parum proficeret; Divinae Matris dono, quae multis e orata precibus dormienti aspectabilem se praebuit, tam tam in Sacris Litteris consecutus est scientiam, quan tam ea aetate alius nemo. Ea doctrinae, et probitatis eximiae fama excitatus Fridericus Coloniensis Archiepiscopus , evocatum Coloniam Ruper tum Tulliensi coenobio Abbatem praesecit: cui et virtutis et eruditionis praestantia , totque editis doctissimis lucubrationibus famam insignem comparavit. Obiit Vir religiosissimus aeque ae doctissimus anno D 35. sub Lothario II. Imperatore die IV. Martii. Card. Baronius in Annal. Eecies. ad annum MLLI., et Card. Bellurminus in Lib. de Script. Eccles. cen ent , Ruper tum in Libris suis in gravissimum errorem impegisse ; quod nimirum unionem hypostaticam panis et vini Eucharistici cum Verbo propugnaverit. At vero Pagius, Gerberonius, Natalis Alexander, Mahillonius, Fleurius , Dum esnil, aliique
magno consensu Rupertum ab hoc errore vindicant;
quamvis lateantur, durioribus , et subobscuris quibusdam locis occasionem dedisse , ut haec sibi tribueretur opinio. Genuina Ruperti Tuitiensis Abbatis opera sunt: Commentariorum de Sanctissima Trinitate, et oρeribus ejus Libri ALII. in utrumque Testamentum , aci Cuno nem Abbatem Sigembergensem , postea Ratis bonensem Episcopum. Commentariorum in XII. Proyhetas minores Libri XXXI. ad Fridericum Archiepiscopum Co-