장음표시 사용
61쪽
Responderi polle arbitror, vim 6 pdictum monasteri u debeat obtinere, qui aposto&no dato, D pdicta requisita no essent bata: cii libellus monasterij defenderet, quia dici potmonasteriu egisse non rei vendicatione, sed a publiciana in re actione, tin qua susticit PM- re titulum & possessione secutam. & allegare bona fide ad recuperanda possessione, a qua quis ceciderit ut ita in Lj.i pS& I siue aut, Ede pub. in re act.& Ang. & alij in l. qui. .
ptor ait. e. i.& Doc .in I. sic itaq;.inaede act. Rursus cli ex libello pateat actore niti m.
mediis et iuris canonici, petatq; posscssione 3 sibi trelaxari, dici linteratu fuisse remediuc reintegra 3. q. i. qa copetit ei qui semes h buit pollessione, a postea ad alique, quoquo
Ex quib. colligit 2 libellus optime defendit.
eius verba in fauore libellantis interpretada de accipienda sint, iuxta tradita per Banimi. si olei.C.lo. dc Panor, in c.Cumana, col. 2. δcle.& c. cum venisset, de restin intea.
Praeterea si quis forte diceret, ex seclido &s tertio cap.producto pro Pte actoris, ex quibus capitulis declarari solet qualitas actionis
I.j. intelata videri iudiciis rei vEdicationis, cuin dictis capitulis dicat, pdia de qui b.agit.' o tincre ad dictu monasteriu i pleno iure, si verba de directo dilio intestiguntur, ut hi in l. r.
cde reu.do.&in l. raptorcs. s. bona.C. de e pi cier.& Bal. Lmater. Gad S. QOrphici anu. Ego adhuc riideo, dictu monasterim re et egi se actione reali contra praeditum reos comaetos, quia notortuost.& ex actis costat,
ncq: ex aduerso negatur reos conuentos reet vera ista sidia detinere, quo casu, 'c5tra illos, qui re detinent, optime agit iudicio rei Qdicationi f. d. l. om.in s. g. de rei ven.de I .vn. C. 8 de aliena. iud in caesac. na G cm Opinio. ne rei vendicatio non solu contra possessore intentat, sed et cotra nudum detentatorem, ut ut E per Docto. in .nihil co . l. naturaliter. ff. de am .po ubi Rub. Alex. nu. a is. Jc n. 2 I. di ibi de Bolo. nu. 3 . & n. 6o. N Clau. Marm.
13.& Abb.i cons i 19. incip. causae sectu, voLij.Vsi eu ex pte rei colati costet dehinoi det Elafio ne, c5 sequens Et est ut qJattinet ad reos coticios recia fueris hoc iudicium inretatum. Neq; obstat dii P Ptereord couento is dru, ipsi G detinet re inlustri sed possident vigore dictae venditionis factae Benacursio eoru patri, anno 1 3 . enaro ex sctis non constat de aliqua traditione iacta dicto Bo
nacursio, sed soluut Excel. vestra dicit innitatur remedio costituti, quo releuari rei conueti nequeunt: quia non constat ex actis de pessessione Thoms ueditoris, quo casu constitus tu prodest, quia ad hoc, ut per constitutudicatur translata possessio necesse est probare costituente possedisse tre constituti,ut PsL de Ang.in l.quis. .j.ss.deacq. poss& Annii
Quod vero de ditio ipsius monasterii concludenter doceatur Ostenditur. quia monasterium iducit inspm emptionis rogatum a serAndrea de Florellis,Notario Pisano die viti. Februari; i s vel alio veriori tre,i quo dξ dictu monasteri u emisse praedia de qui b. agitur, a nobili viro Ioanne Francisco olim Basidet Tignoso, ex quo patet eorunde praedioruso Giu ad dictu monasteri u peruenisse,quia ex allegatione, & demonstratione tituli probatdniu, ut tradunt Doctorcs in I. cum res. Q de proba dc in k.omnium. institu de actio. Et quod monasteri u dniu habeat, domonstratur,quia costat de traditione dicto mona e isterio facta.&de cius posses Na ut ex actis paret per octauli& decimiateritu ca. vlt. loco deductu pro parte actoris DL 33 . de ex M ductione iuriu fol. 6 a. monasteri u locauit tr.ec pdia,&ex illis fructus percepit complures annos, o quo casu ilicet sola locatione non*robet possessio. sed solia praesuptio inducaturim Paea Dc consi. Io I. nu. I 3. par. 2. In: cxlocati nuconiuncta cuperceptione fructuu recterbatur possessio, ut dicit Bar. in L 2.ver. nota illa verba. nu. 3. C de ac q. pos .de Ustib.C. ic agri
ditor praedictus erat dus fundi traditi . ut patet ex instro rogato ab eodE ser Andrea die a T. Aus. ι3 ψ . in quo lir dictu Ioaime francisci emisse dicta bona a Fratre Franctae S. miniano,& ab eo habuisse possessio ,quarecu doceat de titulo emptionis. dc de traditione sibi facta.demtradcntis cito, consequus Eut concludenter praedactu monasti tu de dilio suo docuerit, iuxta tradita per Doc. l.cu res, Q prob.& Spriin ii de Ioca..f. si. ver. 6. cusimi L Ad hoc et facit, τ in instro venditionis factaea pdicto Ioanesta. at Tignoso dicto monasterio id est clausula costituti, p θ tras scripossessio. is inco.sside acipos & s. dixi: quod Iuc maximelcedit, cu costituens possidebat iuxta pdicia,queadmota accidit in casu non Abi notorium est, dictum Ioanncisanci.
62쪽
tune possedisse. te ea predia locare consueuisse, ut patet ex sexto cap.in actis secundo loco deducto. Ex quib. Oib. apparet dictu monasteri u concludenter probasse de titulo dui j & de possessione,& consequenter recte egisse actione r ali: neq:. n. repugnat me cile in possessio. r ne,& in rem vendicare,' quia licet dicam in libello rei uendicationis te possidere, nillil omianus itelligi debet, quod possideas iniuste de indebite, & propterea datur contra turbantem& inquietante aliquem in nossessione, Fabius
Nec obstat ' de titulo non appareat, sed potius constet de titulo aduersariorum, qui
multo ante emerunt eadem bona,vi ex capitu
lis colligit a Thoma Nicolai de Savona,vi apparet ex instrumeto rogato a ser Nicolao datas Campo, quo casut prima venditio videtur Esse praeferenda huic venditioni factae Monasterio posteriori loco, iuxta. l. quoties. C. de rei
16 ' Quoniam respondetur,l qudd quando res' duobus est vendita diuersis temporibus prae fertur ille, cui prius res est tradita, neque tuc prior titulus attenditur. d. l. quoties. C. de rei vc ndica. de l. siue autem. . si duobus. s. de publici& pulcherrime tradit Deci. in consi. a P Parisecunda. numero I.incip. in causa Magnifici Baronis. Quare cum constet de traditione facta dicto monasterio per supradicta, neque appareat ex actis de traditione facta dictri Bonaccursio priori asserto emptori,coseques est, ut potior sit titulus dicti monasterij. &prior contractus non attendatur, ubilius non potuit tranferri sine traditione, ut dicit Isid. l. quoties. columquarta, versiculo,tertio priueipaliter. Quinimmo posito & non dato, quod non eonstaret de traditione facta monasterio, nihilominus dico quod hoc ei non obesset quia t8 1 ex solo contractu emptionis transfertur dominium in ecclesiam, licet secus sit in priuato I. fi . Q de sacrox. eccles & Docto.in L naturali reri f. nihil coci Ude acq. pos de rPea si eaderes duob.vendita fuerit,nimiru priuato & Ecclesiae, de cuius possessione non constet, tunc ρ ecclesia ipsa praesertur, qui alin eam dii tu sine
traditione transfertur, quam opinione tenet Petrus de Bella perti in d l. quoties. col.2.Veri fallit, quia qusdam,& idem tenet et Pau. Casael quoties,col. t.Veri in tex. ibi num. 2.&post eos ide tenet ibidem Ias col. 2.j no ver.hinc
ex ista ratione.& post alios pulchre tradit Dib
Iin. Equamuis,de pactis. I. q. nurnero a. di in
Epitome ad . Decreti par. prima. cis . nu. t. Atq; his concludo dictum monasteria adeo concludenter de iure suo docuisse ut ex
libello proposito, di ex alijs per ipsum in processii deductis,omnino debeat obtinere. Ego Antonius Ciosius s V M M A R I V M.
tur a compro lso. a Arbiter non poten recedere a forma compromisi. 4 compromisam dicitur comensis o conrructas tria actio partium. 3 Iiti ror debet rure remetioni contractus. 6 visa apposita in contractibus debentatiquido rumi. contraditiis a paratur asseruiae. a Per absentia ista cum sententiis mera reddituris Regula pcontradictio aequiparatim absentia,no habet Iocain pluribus ividicitus Hi obstris. I o Fissum a maiori parte videtur fuctum ub omnitas. ii ditis nocet absensia laeseu quam 'Ventia cum contrudis
x a Quando queritur virum quid sit factum, e reum probare timvir de eo acta itidae ii fidem furiunt a Leri testes producatur ab una parte etia pro alia probam. 1 Vm leni soli cum atiis adminiculis contra producentem
is ossis si IeadE depositione sibi adtiersatur is laeti restarunis riste, sibi e trarii in ulla depositione satiar primo dicto. 1 In usibus propriis creditur asserenti.
I 8 cum arrectatio non concludi reiicitur. Is ractum obscurum o indefrutum rutilari debet o latellisi ut satietur concordia testi .dio Tereum ductu stura intiuiguntur contra producentem. α i Srtentia promulgata a pluribus iudicibus uno absense non
paestim vi maior pars possit procedereo itidicare.
a s misit non debet certiorari. α 6 Lata sentiata Mi rei dis sis o cavi cognitio requiri in psumitur arbitri causam eo ocisse. α Tret satis contra ius nihil operuetur. 28 Tenis semel probatas improbari non potest.29 Arbum non iurante siti iam iistiere alii arbun Iene sententia possum. o Ad vatiditurem sententiae iuramentum non considerarum 3 x L dum lutum contra sententiam qus traminis in rem ius dicistam non valit.
vel per instramentum v I p die iudicatum, tunc laudum super re i icatu Iarum valet. 33 Expressa metione i eompromisso sentem a faciendo a sen tentiae, O sis rei iussicula videtur renunciarum. 3 Po clausulam non sistate re iudicata vidensum partes reminciare sententis,o transactoni. 3s compromisso facto in tres arbitros arbitrui res tertio absente non monito de sententiuferenda si duo itiderint sem
36 Duorum dilurorem sententia valet eblente tertio quando tertius ab artis cautur O certi iuri
63쪽
43 sevirat a quae tradicitiis is rem iudicatam hi ullas eastis be
tus tertia quisitam N ad maturi
s Rescripti verba debent intuti, iuxtisformas uni caesonis
porrecta. s Dictis alioquin , coia tionalis es. 7 RV η is debet eo enu eiurorogationi.
Voniam contra primam ambiti orum sententiam Ianuae dicitam inter Nob. Stephanum,& Ioan Paulum Riocios Venetos ex uno latcr & Ioannem Baptistam Guid obonum Lue ensem ex altero, rursus perdictum Ioan. B.aptistam quidam obices opponuntur. Idcirco ut in lucem veritas proferatur , cos quambreui istine fieri poterit, remo.
In primis. n. obiicit Ioan. Bapt. primam a bitrorum sententiam esse nullam, quippe qua ij tulerunt, qui authoritatem illam no habu runt, quandoquidem quinque arbitri electi fuerunt, & nihilominus a tribus solummodo sententia lata sui liquo casu dicedum videtur. eos iudicare non potuisse, cum Omnes sententiam dicere iussi fuerint. l. duo ex tribus. ff. de re iudiea. 'Sed huiusmodi oppositio facillime tolliotest: Nam siue ius commune, siue pactum inoc compromissio appositum consideremus, semper utique concludendum est, primam arbitrorum sententiam valuisse: Iure enim communi inspecto, si in plures compromissu fuit simpliciter, nulloque adiecto pacto, eci maior pars corum sen tentiam dixerit, statur dicto maioris partis, & valet sententia,modo omnes praesentes meri ut, perindeque habetur ac s omnes simul iudicauissent, cum lex intelligat maiorem partem procedere posse. Litem si unus. .principaliter.&f. item si plures. ubi glo. in verbo sed aut omnes. g. de arbitri&l si in tres,& seque.& l. diem proferre. . si plures. ubi Bart. Teodem.& Guliel. Perusi. in suo consilio incip. Venerabilis, quod scriptum extat intracta. de arbitr. DLansranch. de Oria. in si. nu. i 7.& nu. i i 8.& num. iro.& Iasin d. l. duo ex trib. Edere iud.Quamobrena etiam si in proposita specie p supponeremus, comin promissium simpliciter factum esse, nihilominus staretur sententiae maioris partis, cum in profercda sententia omnes praetentes fuerint, quo casu non militat dispositio l. duo ex tribus. Edere iud.quae vendicat sibi locum qua
do aliqui ex iudici b. absunt, ut per Iasti alios ibi dicitur. Si vero pactum in hoc compromisso adiectum inspexerimus, dubio procul iure
possium us affirmare praedietam primam albi a tror uni sententiam firmam esse debere. Nam certe arbitrorum de arbitratorum authoritas atque potestas sumitura compromisso. l. non distinguemus. . deos.l arbiter intra. l. arbiter ex compromisso. g. eo dein . Alberie. in Litem si unus. . item si plures. numero 8. fide arbitri
Signor. consi. 88. numero i. Dcci. consit. 3 . numero 7. parte 3. Cuniun.consi. 7 p. parte a. numero 2. Socin. iun. cons. 65. num ris 8. par. prima, Beroius in c. quoniam contra. numero
29. veri si quis tamen vellet, extra de probat. 3 Ideoq; non possunt arbitri recedere a forma compromissi. Idiligenter. Tmanda.capiti cum dilecta.ca. bonae memoriae . de clectio. Alber. dicta Litem si unus.I. item si plures. numero I. versi. quid si dictum est. U. de arbitri quo copromus forma colligi consueuit valere trium arbitrorum sententiam, quoties i compromis cso fuit data potestas laudandi tribus concordantibus, argumento crucum in plures, de ἡ- fi delega in 6.Paul de Castro conli. 2 a I . parte j. numero t. ubi factum fuit compromisiuin quatuor. Sed in specie d qua agitur, con uenerui litigatores in compromisto, ut trium non discordantium sententia valeret, ut patet in verbis compromissi expresse dicentis, de quod sententia trium concordium valcat&tencat: certo igitur certius est. praedictos tres arbitros primam sentetiam validam protulisse, camque a partibus hoc praetextu impugna 4 ri non posse, quoniam 1 compromissum dicitur conuentio,& contractus,& trafactio partium. l. 3. sed si filius.K. de pacti dil Anchara.
consilio 3 numero 7. & consilio 123. num ro 6 i. Signorollus consilio 88. numero IO. consilio as r. numero I. Sc usilio 238. numero 3. Angei. consilio 66. numero 3.& con sitio 3 3. numero 7. Gratus consilio a o. num
mero 34. libro secundo. quapropter praedit 1 ctosi litigatores, ipsius contractus convcntioni stare oporteti I prima.I. si conueniat, dae ibi glos Edepos. l. legem. C. de pare quandoqui- 2 adem ex vi etiam ipsius pacti data videtur iudicandi facultas ipsis tribus, quemadmodum 6 quique ab initio data suit. 1 alioquin pactum huiusmodi in compromissum appositum nil operaretur, ut dicit Bil in L item si unus. .cuplures. T de arb.de refert dominus Gul Lin prpi
Sc doco tra praedicta primasmam obstare ur, P ex quinq; arbitris contradicebant &aduersabant trib.alijs arbitris quom in tam farct, quo casu dicendum videtur arbitrium
64쪽
non valere, i quoniam contradictio aequiparatur absentiae, i. qui potest inuitis, K de regu. tuta S i per quam quidem iudicum absentiam nemini dubium est quin sententia nulla reddatur, l. si in tres,sside arbitri Sed tamen respondendum est, valere dicta sententiam, quamuis dicti duo arbitri,qui praesentes erant dum sententia serebatur, contradixerunt. Nam si tres arbitri presentes sint, & eorum maior pars in eand cnissententiam eat, ter lius vero ab ijs dissentiat, tunc sententia maioris partis,& consequenter duorum valet, id qδprimo probatur ex communi opinione quae in facto seruatur,ut dicit Albertc. in I. item si unus, s. item si plures, is de arbitrinum. . Vbi firmat praedictam conclusionem adducens glo. insrincipaliteriae l. item si unus. in verbo, impari. ecundo, quia cum tres vel plures eliguntur ad rem decidendam,& inter se discordant, si tur sententiae duorum seu maioris partis dum modo omnesprssentes sint, ut tradit Alberici in I. si in tres, num. 3. is de arbitr. Tertio si ex tribus arbitris electis duo proferant sententia Iraesente tertio & non consentiente, utique va:t sententia, siue taceat, siue contradicat, ut dicit Alexan consi. 48. lib. 7. numero i 2. versiculo,ultimo principaliter. Quarto quando factu est compromisium in tres arbitratores, possunt duo pra sente tertio & contradicente ferre sententiam, secundum commune opinionem omnium scribentium,ut dicit CuriIun.consi. 79. nume. I. parte I. quam opinionem sequitur etiam
C agnoi in l. qui potest, nume. . T de regia. iuri
Quinto facit id, quod scribit Iac in L duo ex tribus,coL 2 arum. .versiculo,secundo nota, T dere iud. qui allesat glo. in l. qui potest, ff. de reseiuri ubi Ias dicit, quod duo ex tribus arbitris possunt iudicare praesente tertio, & no cotradicente, sed non absente, & eandem opinionem sequitur Dec. iii dicta l. qui potest, T. de reginiuri nume. 3.versiculoaecus ubi. Sexto, quod valeat sentctia maioris partis praesente arbitroqui contradicit, firmat etiam Ioan. Bap. Perus. in tracide arbitr. lib. Ic. versiculo,item de illo, sub nu.i .Quae quidem decisio clara est, cum tortius in casum discordiae electus conuenit cualijs primo electis. id quod accidit in casu nostro: tunc. n.valet arbitriu ut dicit Soci Sen. coc q. lib. I. nu. 2. versiculo, secudum quod possint. Nec me mouet quod contradictio aequipas retur absentiae, d. l.qui potest, Ede re*iu.l quia ea regula non habet locum in pluribus iudicibus vel arbitris. Maior enim eorum pari potest iudicare tertio praesente & contradicente, sed non eo absente & inscio, ita limitat in sp
cie Iasin d. l. ex tribus, Ede re iudi c. num versiculo, secundo nota. Nam cum omnes praesentes sunt & contradicunt, tunc videntur non potuisse trahere alios in suam sententiam. d. l. si ins o tres,sside arbit. & i tunc factum a maiori pati
te videtur factum ab omnibus, secus quando aliqui absentes sunt & no certio rati, l. quod maior, Cad munici p. c.j. de his quae sunt a malo. par. Eap. dc Doc.communitor in c. j. de arbi. vi refert di sequitur Ioan. Rap. Perusin tract. duarb. lib. p. cap. t . num. 2 versiculo, finge arbiti tros. Quare t plus nocet absentia quam praesentia cum contradictione, ut pergio. & Albe. in I. si unus isde arbit Quibus quidem omnibus rebus concluditur, quod quando ex pluribus arbitris quidam contradicunt alijs iudicare volentibus, tunc si ij,qui contradicunt, praesentes sunt, certe in ior pars aliorum ferre sententiam potest, & la. ta valet iuxta praedicta. At in casu nostro duo illi arbitri, qui recusarunt ferre sententiam, Pὲ S.
sentes erant, licet contradicerent, dum sentcntia a tribus alijs ferrebatur, ergo trium scnici tia valet. Quod autem pra entes fuissent, demonstrari potest. Primo ex protestatione, quam interposuit Dominus G. I. die xiiij. Augusti is sq. in actis relata,ibi dicitur quod Dominus Gasparcoparuerat coram tribus arbitris in prolatione, &ante testationem supradictae sententiae. Exquibus actis eum sui praesentem liquido coit it,ia quoniam i cum queritur virum quid sit factu. deque solo ipso Leto probando agitur, tunc
acta iudici j, ad cuius instar arbitria red .icta Sur, I i . T. de recep arb. fidem inter omnes Dei unt.& ostendunt id, quod actum asserimus esse fiactum,ut tradit Bar. in L a nu. 12. C.de eden. ubi Alex. col. 6.versiculo, sexta coclus lubi quς- ritur, qui attestatur omnes Bari opinione ea in re secutos fuisse, quemadmodum resert&s quitur etiam ibidem Dec. nu.s l. COl. I O.
Secundo, quod ijdem praetentes suerint colligitur ex depositione. H. R. Ianuensis testis vltimo loco producti, per partem aduersam, qui cum deponat quod Dominus Aug. Cal. post sententiam latam per dictos tres arbitros r cessit ex dicto loco,& post Dom. Augu. Do. G.
utique concludenter probare videntur, quod ante sententiam, atque etiam tempore sentcnt 3 tiae ferendae praesentes fuerunt, i licet. n. testes producantur ab una parte, tame pro alio quo que probant,l.precum, C.deliber. a. Rom.c5sil. 33. nu. l t. incip. quoad primum, Grat. cona 4 sit. 6o. lib. t. nu. 7. i quin immo uni soli cu alijs adminiculis contra producentem creditur, Ut
tradit Soc Iun. consi. 69. lib. I. num. I
Neq; obstat, u ipse Noti in sua d positione
dicat reliquos duos arbitros & arbitratorcs non fulta presentes,qu tres alij tulerunt primosiniam, quia respondetur, ' cum haec depositio aduersetur ijs, quae ipsemet Not. asscruciat in protestatione relata in actis & facta a predictis duobus arbitris , ubi dicit Nor. quod Dona. G. comparuit in prolatione sententiae, de proterstatus est,&c. utiq; non debet ipsum probantu Lio ons. Lib.q. B iuua -
65쪽
iuuare, neque debet admitti , quin immo staniadum est primae eius assertioni. Quem ad in dum seruari consueuit in teste nisi contrario. is ' Illius enim dictum secundum communem. opinionem rcij citur in totum, si in codem depositione lisi aduersetur, ut per Barto. & Bal.& alios in Leos, C. de falc de Pelyn. capitulo ea
in tua, columna tertia, versiculo prima concluso. de testibus, secundum doct. communiter.
t 6 Sed quando testis est sibi contrarius in alia d positione eiusdem causae, tunc statur primo di-bo, ut per Bal. in l.tertia, C. ad i. Iul. de adulti
Abbas in capitulo, cum tua, de testibus. Innocen.Ioan. And. Imo. in capitulo, prsterca, de testibus. Dec. consilio centesimoseptuagesimo- quinto, numero octavo, columna penultima, parte prima, & consilio centesimooctuagesi- monono,numero sexto, parte prima & secuniada, Riciat. intracta. praesum p. in secunda regia. la principali, praesumptione vigesimanona, numero sexto,ubi attestatur e se communem.
Nec obstat attestatio DOm. Augustini Cal. asserentis se noluisse tuteruenire, sed recessis aer se, i cuius dicto videretur standum in actua se gesto, l. quero,s de aedit .cdi .Pau. de Cast. l. qui cunque, C. de seruis fugit. quoniam responde 1 si turi hanc attestationem non esse concludem tem,& propterea esse reij ciendam, L non hoc,
iri C.unde eosna. Cum i cnim hoc dictum gen rate, indefinitum, & obscurum sit, declarari & intelligi debet, ut recesserit post sententia, tum quia hoc pacto intelligamus, seruatur
concordia testium, quod maximi fieri debet. I. secunda, f. creditum,ubi I Oct. Us cert. petat. Nam hoe modo intelligendo concordat cum et o vltimo teste, t tum etiam quia testium obscura dicta intelliguntur contra producetem, ut per Soc. Sen consilio ducentesimoseptuagesimo
quarto numero tertio, volum. secundo, C 'm.
eonsilio ducetesimo nonagesimo no , primo
volumine, numero nono,& consilio ducentcsimo trigcii inooctavo, volumine quarto, numero quinto,& Matth. de Amict. decisio.centes
Non obstat etiam dictum testis tertio loco deductii licet enim deponere videatur, quod Dominus Gaspar venit post sentcntiam, tatne sibi ipsi aduersari videtur, dum postea inquit, Dominum Gasi'. protestatum ni isse nollem teruenire indicta sententia, nam si ipse venit
post sententiam, utique non oportuerat pro te.
stari se nolle interuenire. certum enim filisset, eum non interuenisse ideoque eius ilictuin ta- quam illius qui sibi repugnat non est admittedum, cap. licet, de probat.& cap. quod autcm, vigesimatertia,qu stio. septima Capy decisi. centesima quadragesima secunda numero septimo, cum ii milib.uulgatis. Qui ii etiam si concederemus eum sibi non aduersari, nihilominus non probaret, quia esset unicus, & contradic
rei pluribus nimirum protestationi ficiis ab ip sis arbitris.& testi vhimo loco deducto.*ro casti unicus testis eiusdem partis etiam pluribus ὀcontradicens, non obstat ij qui uti volunt attestatione aliorum plurium testium, Iacob. Bu. trig. intractatu de testib. in Rub. de contrarietate, numero quinquagellino quarto, Z: Cur cintractatu de testib. conclu. quinquagesimaocta ua, num. i io. N Alberie. in suo tracta. de testi f. fin. num. i 6. quoniam testimonium unius no iustificat neque damnat. l. iurisiura di, C. det
stibus,cap. admonere. 3o.qO.ῖ. Id c. vcni ns, testibus.
Cum igitur ex prςmissis constet, praedictos
duos arbaros fuisse pra sentcs dum pium an tentia serebatur, consequens est, reliquorum trium primam sententiam valuisse.
Preterea polito & non dato, quod duo illi
arbitri seu arbitratores absentes fuerint quoare vera secus aecidit nihilominus in casu nostro concludendum esset, valere predictam poemam corum sententiam, quoniam licet communis conclusio Doctorum litini. duo extriat bus,ssidereiud. ivt si in te plures iudices qui praesentes distulationi ipsius cause fuerunt munx diisentiat, & ex eo loco discedati non valet seliet i tentia plurium eo absente, ut per Barto. Alcia Imo. d. l. duo ex tribus,& Abb.cap. causam priamo, col. fi n. decisci deleg. tamen ista commu-22 nis concluso limitatur& non procedi quando in compromisso apponitur pactum, ut maior pars possit procedere dc iudicare. lucentiuvalet sententia plurium quibusdam etia in a sentibus,& de sentetia feroda certio ratis, Spe intit. de arbitr. .fi.& in specie tradit Laristanc.
de Oria. in trach. de arbitris, quaestione i 3 in me. 2 8.& 2 9.Vbi dicit de iuro cano.val crescimtetiam duoru . tertio absente, dumodo tercius
requiratur a duobus tu sentibus, & idena cile, inquit de iure ciuili, lu.indo comprotruis ad tecta cst clausula. ut maior pars iudicare possit prout accidit in specie, de qua agitur: nani hac casu absentibus etiam quibusdani valet sententia plurium tincta praedicta. Ratio aut cin quare in hae communi regulae&communi conclusione quam firmant Doct. in d. l. duo, sententia non valet, di tamen' a d qua dori it appolita clausula. ut maior parvpoc. . sit iudicare,ailignari potest, videlicet quia piae dicta communis conclusio locum solummo lohabet, quando cinnes iudices limul iudicare debriat,& consequenter quando ornii s lia. bem iurisdictione in simul & coniunctim, d aliqui sunt absentes. quinori sunt certiorati, tunc enim non valet sentcntia plurium illis a
s cntibus. Sed quando singuli iudices habent
iurisdietionem in solidum, tunc non proc dii dicta coclusio sed valet sententia plurium uno absente, ut colligitur ex hi s. aus dicit Batain ael. duo, in principio, num. 3.&lacibi, in prima columna
66쪽
lumna,in principio, numero primo, & secudo. At quoties apponitur clausula, ut maior pars iudicare possit, tunc non omnes arbitri habent iurisdictionem simul, neque omnes coniunctim iudicare tenentur, sed suificit maior pars
etiam si aliqui sint absentes, ut de serenda sententia non ignari, alioquin illa clausula nihil operaretur, ut dicit Bald. dicta Litem si unus,
S. cum in plures,sside arbitris,cum alijs cons
Cijs supra deductis. Quapropter si in dicta lia 3 nestatione i atque etiam in casu nostro cessat ratio dictae l. duo ex tribus, merith cessare debet etiam dispositioa adigere β.quamuis, Edeiure patro. capitulo, cum cessante, de appellatio.& per consequens ipsa sententia valet duobus quoque absentibus. Si enim ea clausula adijciatur, potest maior pars iudicare. licet alici sint absentes, modo sint certiorati de Ia o serendo, quemadmodum etiam clausula non apposita, potest maior pars iudicare uando omnespraesentes sui it, ut supra latius
P Quamuis igitur poneremus eos absentes fuisse, tamen ex vi praedictae clausias compromisso adiectae, & notitiae . quam de serenda sententia habuerint, sententi asiabstineri posi
Nec obstat, quod apposita etiam liuiusmodi di clausula, i ipsi absentes nihilominus cit
xi, vocari, & requiri debuerint. ab aliis tribus arbitris, in prima sententia, iuxta ea, quae
dicit Bal Lin dicta Litem si unus, I. item si plures,Cde arbitris,& Lanfranci in tractatu de ar-hitris, qua tione decimatertia, numero vigesi-
silio quinquagesimoquarto, libro primo, numero secundo, & inferius dicam. Quoniam respondetur, quod hic non erat opus aliqua citatione. Nam ipsa citatio,& requisitio fieri
debet, ut & ipsi absentes de ea serenda sente tia certi fiant, & ut ipsi praesentes ostendant se non spemere alios arbitros, qui inde discesse runt, ut per Alberi in Litem si unus, item si plures, numero sexto versiculo sed quid si duo,
ibi, secunda ratio est ne&c. Sed in casu nostro duo illi arbitri, qui abfuerunt, id ipsum
sciebant, igitur non oportet eos citare, vel ceras tiorare, i quia qui certus est, non debet vlt rius certiorari, capitulo,eum qui certus,de re-su.iur.capitulo primo,de postulatipractati l prima, in L aede actiomempti. I prima, s.fin. sside dote praeleg. de Barto. in I prima, E si certum
petati numero undecimo. Quod autem duo
illi arbitri, qui abfuerunt, illud erint, & ceratiorati fuerint, Ostenditur primo ex pratat sata protestatione irelata in actis , ubi habetur, quod cum ipsi duo afferuissent se velle differre prolationem dictae sententiae, tres alij arbitri assirmauerunt, se omnino velle pro-Drre sententiam. Praeterea DOm.August. Pr
legatus, in sua depositione dixit se nolle intem
uenire in serenda dicta sententia , proptercaquod de ea causa instructus non erat. Ru si is ipse Notarius attestatur eos voluisse differre sententiae pronuntiationem ad alium diem, ex quibus quidem actis & attestationibus ina nifeste probatur, praedictos duos arbitros hoc
sciuisse, cum in ore duorum vel trium stet omne verbum, capitulo, cum etas, de testamen. neque videtur interuenisse contemptus, siqui dem ipsimet recusarunt ferre sententiam, ut
praeallegati testes deponunt, qui concludenter probanti etiam si ab alia parte deducti sint, ut inserius quoque dicam.
Tertio principaliter contra primam senia tentiam Ioannes Baptista rursus opponit, praedictos duos arbitros no fuisse de ea causa i structos, neque paratos ad ferendam sententiam,&propterea protestatos sui me de nullitate, ut ex actis patet. Sed huic oppositioni
facile respondetur, duos scilicet ipsos arbitros re vera satis instructos fulta atque etiam iam paratos ad furendam sententiam. Id quod, primo colligitur ex eisdem actis, ubi patet. Udie Lunae, nimirum septima Augusti is 1 ς praefati domini Arbitri omnes atque etiam dictus quintus promgauerunt partibus tempus ad audiendam sententiam die Sabbati . quae erat xij . dies illius mensis tunc proxime futura:
Qua ex re patet eos omnes instructos fuisse, quandoquidem verosimile non est, illos monuisse partes ut accederent ad audiendam sententiam , nisi abunde instructi fuissent. Sicutias enim lata sententia,ubi rei distussio&eaust cortitio requiritur , praesumuntur arbitri cau-
sito quinquagesimo,numero quarto, sicut que pro arbitratore prssumitur secundum cominunem opinionem, quam sequitur Decius post alios in capitulo,quoniam contra. de probac numero centesimooctuagesimoquinto. Ita etiam in simili, ex quo licet argumentari, l.non possunt,sside legib.praesemendum est, eos cau- iam diligenter examina ,qui se statim iudicaturos fore declararunt & ad dicendam sentemtiam se praepararunt. Nec obstat, quod protestati fuerint de nul- Iitate, si lata esset sententiat quoniam cum deta 7 iure prima sententia ferri potuerit, i protestatio illa fuit contra ius,&propterea nilui protestantem iuuat,neque attenditur, Lalimenta, C. de nego. gest. capitulo, si quidam, decima qugstione prima, glossi capitii l. priin. de arbitris, Alalatii. detestatio, in princip. ff. de verborum
significationib. Secundo, quod instructi suissent, ostendi tur ex depositione praedicti domini Augustini, qui sane dicit contulisse se die decimosecundo Augusti, quaesuit dies Sabbati cum alijs omni-B a bus
67쪽
bus arbitris in Plateam Banchorum ad scannum dominorum conueruatorum Inaris, & illic per duas horas & amplius praedictos arbitros inter se habuisse sermonem de expeditio ne ipsius causae ct de ferenda sententia. Nec obstat si quis ob ij ciat, non osse magnavim in hoc testimonio faciendam, cum ipsum superius impugnari de iure posse firmaueri-28 mus quandoquidem 1 testis semel probatus improbari non potest. & contra, Cardinat . in clementi prima, se testibus,Gra consilio octuagesimo primo, numero sexagesimo septimo, libroi secundo, Soc. Iun. consilio centesimoquadragesimo sexto, numero decim otertio libro nrtia
mo. facit id, quod dicit Dec. in c5silio quaoringentesimo septuagesimoquinto, parte quarta,
numero octavo. Quoniam respondetur,qiuod
quando articuli sunt disiuncti &diuidui, ut aecidit in casu nostro, & pat i cx praedictis, tunc testis in una parte potest probari, & in alia reprobari ab eo, qui utitur eius attestationibus:
secus si essent coniuncti atque connini. tunc enim semel probatus improbari non posset, a gumento eorum, quae dicuntur per Alberici intracta. de testibus,prima parte, in Rub. quando testcs repellantur ratione affectionis, numero
vigesimosexto, & numero vigesilaoseptimo . Atque ex his patet non esse verum, quod ipsi non essent instructi. Ucruntamen posito, & non dato, quod non essent instructi ipsi duo arbitri, adhuc concludendum esset, tres reliquos arbitros sententia recte tulisse, neque debuisse eorum sententia
αρ propter hoc su endi, i quia si quis ex iudicibus, vel arbitris sibi non liquere non iurauerit, alij certe iudices vel arbitri ferre sententiam ossunt l. idem Pomponius, I.ῆ si de recep. W-: ita cum simit.
Nec obstat, quod hic non iurarunt, sed simqpliciter protestati sunt sibi non liquere: quoniam respondetur quod tunc oportet eos iurare, cum negant se cogi debere ad ferendam senitentiam, l. duo ex tribus, is de re iudici Lidem Pomponius, s.fi. ff. de recepti arbitris, di Lai stanc. de Oria. in tracta.de aria questione qui qua gesimasecunda numero centesimodecimo 3 o tertio,verscin& nota, quod si non liquet. 1 Sed quo ad validitatem dictae sententiae iuramentum non consideratur: satis enim est eos sim.plicites dicere. libi non liquere, argumento eorum, quae dicit Iasin l. curare. Institui. de actio.
numero quadragesimoquarto. Ex quibus omnibus concludendum est, primam arbitrorum sententiam esse firmam, non obstantibus argumentis in contrarium deductis.
Ex quo inscrinquod ex praedicto primo laudo, quod de iure validum esse diximus, irritatur & annullatur sententia lata Florentiae in fauorem praedicti Ioan. Baptistae de Guid obo-3t nis. Quam uia enim i laudum latum contra scrutentiam, quς transiuit in rem iudicatam non valet. l.& post rem, is de transac. I. si causa cosni . ta Gillo titulo,& cap. ei qui appellat, diffinitativa verse. item si sententia, secunda quaestione sexta, di capitulo expedita, ubi Abia col. a. 32 extra de arbitris. Tamen quado in i comproemisso fit expressa mentio rei liquidae, vel per instrumentum,vel per rcm iudicatam, iste la dum super re iudicata latum valet & tenet, re firmat lueat. lnd. l.&postrem,&l. ci garare, in principio, ff.de condictio. indet,. Se Pauale Ca. t tin l. causis, C. de transact.& Alexa n. consili4 vi:
elimosecundo, in primo volumine, & Ias in Lidiuersa, ade transac.& Grati in consilio cenitesimo, numero vigesimooctavo, libro seclido 33 i Cum enim o pressam metionem rei iudica tae partes faciunt, veluti cum dicunt in c&mpro misso non obstante sententiae5 promittinius dehinc videntur ipsi rei iudicatae renuntias M', utindicit Curianae l. causas, de in laci. numero duodecimo. Sed in casu nostro expresse est facta montio rei iudicatae, ut patet ex instrumento iplius copromisti, ubi dicitur quod cum in dicta lite lita fuerit inter dictas partes in ciuitate Florentiae sententia in fauorem dictorum Nob. doe Guidobonis ,& altera sententia lata fueriti ita ciuitate Pisarum in fauorem dictorum Nob. de Riccij cuperentque dictae partes amita in ter se vivere&sumptibus litium parcere, & de & super dictis controuersiis,& dependentibus,mergentibu connexis,&c non obstantibus dictis rebus iudicatis, compromiserunt.&c. Nemo igitur dubitat, praedictos arbitros, seu arbitratores potuisse in casu predicto super rebus iudicatis, & per sententiam sbpiti, pronunciarc, & contra latam sententiam ludia
34 eare,1 quia per illam clausulam, non obstantore iudicata, videntur partes renuntiaredi sti tentiae,& transactioni, ut dicit Bal .in Ll. si diuersa,C.de transact.& Icquitur Curti in d. l. causas. Qeod. nuri a .adfinem, ubi plura citat, ad quae igratia breuitatis me rostro. Quod vero attinet ad secundam sententiam arbitrorum latam ab eisdem tribus arbitris die ultima Augusti is 19. concludendum esses utato praedictam secundam sententiam de iure n5 esse validam, quemadmodum etiam ipsemet LIoan.Bapti contra propria commoda laborans in suo libello, suisque replicationiblis aperte confessus est. Qu' sanξ fit ut non valeat cliam liberatio, perquam absolutus suit Ioan. l apt.
in dicta secunda sententia a solutione quingentorum scutatorii, in quibus fuerat condemn tus in prima, quae, ut vidimus, firma remanet.
Quod autem secunda ipsa sententia substineri
de iure non possi, probatur.3s Nam,t quando fit compromissum in tres arbitros vel arbitratores, tunc tertio, qui est absens di de sententia ferenda incertus, non m nito
68쪽
nito & non citat alii duo sententiam serre nopotant, secundum communem sentctiam, qua sequitur & communem esse attestatur Curta Iun. consilio septuagesimo nono, numero priamo,parte secunda.Cui etiam simpliciter adlis
rei Cagnoi in i qui potest. Ede rcgu. iv. num ro quinto. Idcirco citare oportet absentem: eo enim irrequisito, alij sentetiam dicere nequeut vi tradit Soci Sen.consi. quinquagesimo quam io, libro primo, numero secundo, versi secuna 6 do quod posuit: Toties enim valet duorum
sententia absente tertio, capitulo secundo, de iussitan sexto, quoties adiecta etiam praedicta clausula ille tertius a duobus alijs arbitris citatur atq; monetur,&certioratur, ut dicit Ioan.
Andr.dicto capitulo secundo, in glo. in verbo libere, & Bal. in l. item si unus, f. item si plures, ff. de arbitri & La ranci de Oria. in praeallega.
tracta. de arbitr. quaestione decimat rtia numero vigesimo nono,& in quinto membro. At in proposita specie non apparet quod duo illi a bitri, qui interfuerunt primae lententiae interfuerint etiam,vel salte fuerint moniti, vel cita ti,vel certiorati de pronunciando a tribus alijs arbitris dum tulerunt secundum laudum. Igbtur predicta secunda sententia secundum communes traditiones defendi non potest. Primo tamen contra dictam communem
opinionem obijci posset, huiusmodi duos a hi tros in hac secunda sententia non fuisse citandos, sicuti diximus non opportuisse eos citari in prima sententia, quasi certi cum essent, certiorandi ulterius non fuissent, cap. cum qui,de
Respondetur tamen secundum commune opinionem, eos omnino in hac secunda sententia citandos fuisse, quamuis clausula adiecta eL set, nec tu fuisse citandos in prima sententia.
Ratio differentis inter primum di secundu Iaudum est, quia in hoc secundo laudo duo illi arbitri ignorabant an tres alij coarbitri iterum iudicare vellent; cum enim semel iudicassent, videbantur functi officio suo, l .iudex postea, T. de re iudic& propterea monendi erant. Quin, etiam si sciui sunt i iterum esse iudica dum, in nendi tamen & citandi fuerant in secunda se tentia , uti ipsi scire possent die & temporis ipsius momentum,quo sententia serenda fuisset. 381 licet enim arbitri ultra diem in compromit appositum iudicare nequcat, intra di m tamequotiescunque volucrint iudicare possunt; &totum illud spatium temporis liberum habet,l.si cum dies, .si intra diem, Ede arbitri in quo diuinare non poterania. si putator, Tad L A qu. At in primo laudo secus accidit. quoniam duo arbitri, qui contradixerunt, de ferenda primaas sententia i certio rati fuerunt, & ideo supersuufuisset eos citare, vel rursus certiorare, ut per Barto. l. prima, num C. I t. Est cert. peti merito valet prima sententia, non autem secunda,secula.
Secundo haec communis opinio impugnari videtur ex doctrina nario. in l. haeredes mei, j.
Q T. ad Trebell. quem sequitur ibidem Angel. dicens quod quando aliquid committitur pluribus arbitris, vel duobus ex cis, duo podiant cognoscere &praeoccupare iurisdictionem a. lijs etiam non requisitis, modo nullum ipsi inde commodum consequantur, ut tenet cliam
Bal. in l. i. Κde ossi c. consul Tertio obstare videtur id quod expresse fi mat Bal. in l. no distinguemus, I. cum in plures, E de arbitri ubi asserit quod quotiescunque cxforma pacti compromissis adiecti maioris partis iudicio standum est, tuc maior iudicare potest absque ulla tertij requisitione, alias illud
pactum nil operaretur. accedit etiam docti eiusdem Bal. in l. tertia, g quod fal. tui.
Sed respondetur, quod haec duo proxime deducta&alia huiusmodi qus deduci possent, distinctionis foedere facillime hoc modo tot
luntur. Nam aut compromissum ab initio fi cium est in tres & duos, aut vero ab initio D.ctum est in tres, cum potestate tamen proccdedi & iudicandi per duos ex cis. Primo igitur casu, si compromissium fiat in
tres &duos copulative a principio, vel etiam alternatiue, quod quatenus ad hoc attinet ideest, hoc quidem casu duo arbitri absque teretio sententiam ferre possunt, & valet, quia facultas atque pol cstas & actus indicandi tributus est duobus in totum & in solidum: ideoque alij non sunt cita nili, & ita procedunt ea tria, quae supra in contrarium deduxi. Nam tunc videntur fieri duo compromissa, unum scilicet in tres, aliud trudito,& per consequens tu li- candi potestas, in solidum residet tam apud duos, quam apud tres, ut dicit Balae dicta l. lcmtia, Q quod Dd. tui. & habetur in l. non distinguemus, β. cuni in plures, C de arbitr. quasi ab initio senserint ipsi compromittentes nihil r ferre, duo ne, an vero tres sententiam serrent, cum & tribus, & duobus aeque confiderent. Secundo vero casu, quando factum est ab initio compromissum in tres arbitros cum facultate procedendi & iudicandi per duos cxcis, ut lare accidit in casu nostro, tunc illi duo iudicare non possunt, nisi tertius ipse ccrtior tur atque citetur, quoniam ibi apparet praedictum compromissum non in duos factum suis se sed tantum in tres data potestate procedendi& iudicandi duobus ex cis, quo casu iudi candi facultas non videtur data duobus in solidum , sed tantum tribus, & ideo omnes arbitri, qui de ferenda sententia certio rati nouerant, citare, & monere oportet, iuxta distinctionem, & opinionem, secundum quam consuluit dominus Salustius de Perusio ciuis i lorentinus, in quod a suo consianci p. vencrabilis,
69쪽
numero centesimo decimo nono, versiculo, &ideo secus dicere.&c cuius opinionem rcfert& sequitur idem Lanfranc. in prae allegato suo
tracta. de arbit r. membro quinto, quaestione decimatertia numero vigesimo nono. Qua-
ob rem cum in specie, de qua agimus, factum sit comprcimissum inquatuor, qui antequam de causi cognoscerent, quintum clis rent: proculdubio hic dicendum videtur, ipsas partes ab initio in quatuor arbitros, & quintum compromissum fecisse, iudicandi tamen pol state concessa tribus concordibus, & proptem ea constat, duos alios arbitros, qui ncque citati, neque unquam certiorati fuerunt in hac secunda sententia, omnino citandos suilla,&dcbuisse certiorari, quemadmodum certiora tos fuisse diximus in prima sententia, alioquin nil valerct quod ageretur, ex quo sic luitur, ut cum de illorum citatione non constet, concludere dcheamus ex praedictis omnibus, ultimum laudum praedictum, secundum iuris ciuilis dispositionem nullo pacto valere, sed stamdum esse laudo primo, quod de iure firmissimum csse probauimus. Quatenus autem attinet ad rescriptum Illum
strissimi nostri Ducis, breui negotio tollitur dissicultas. Quod enim praedictus Ioann. Bap. Guid ob. asseuerabat per illud rescriptum ubi dicitur, fiat illud, quod iustum est, demand tum conseri specta b. Consulibus Maris & Dωhans Pasarum, ut causam ab initio rursus co gnoscant, ego istud arbitror revera non admittendum, quia quod Illustrissimus noster Dux
in hac ca secundo loco rescripsit, omnem dubitationem ademit, dii mandauit suis Excelletis. Rotae Auditoribus ut inspiciant an laudia valli dii sit.& annulici sitiam Florontiae lata. ex qui bus verbis aperte colligitur, non de tota causa, sed de ipsis laudis tantummodo agendum csse. Rursus quod tota causa cognoscenda non sit, quemadmodum optabat praedictus Ioan. Bap. probatur,quoniam qua do quis in supplicati ne petit cam rursus cognosci & Princeps rescribit iudici, iustitia facias, seu facias illud, quod iustum est, dubitaturque an per huiusmodi rescriptum inici ligatur praeiudicatum sententiae, quae transiuit in i cm iudicatam. ea in rc videntur mihi Doctores distinguere, nam aut Princeps r scripsit iudici ordinario, aut vero rescripsit iudici deleuato. Primo casu si rescripsit iudici ordinario, tu e
Doct. firmant non vidcri commissu in ut causa iudicetur, ut tradit Iasin l. iustitia, isde iust. de
iure, col. 2. nu. t o.vcrsita nec obstat illud.&c. Id
quod etia sentit ibat . in cistuduisti, de ossi . legati,nu. 3. versi c. qusro supplicatum . idem sentit Claud. Scysin d. l. iustitia, col a.nu.1 6. quare si dicatur in casu nostro, primum istud rescriptuin casu nostro directum esse iudicibus ordina. xij sequitur ut secundum prmicta non dcbeat rursus tota causa vel cognosci, vel iudicari. Secundo autem casu cum Princeps rescripsit, iustitiam facias iudici delegato, de quaerituransit faetum praeiudicium rei iudicats, diuersas esse video Doctorum sententias. Namque nil in cistuduisti de ossi lega. prsallegato, num. 3. respondet, scntcntiam virtute illius reseri pricorrigi posse; N idem tradit ibi Barbar. Ratio autem, quae Baldum mouit, est, quia inquit. si ea
rursus non cognosceretur, rursus non iudicaretur; certe illa delegatio nihil operaretur & sua peruacua esset,contra l. si quando, is. de legatis. cum simit. Complures tamen a Baldo dissentiunt assirmantes, virtute ipsius rescripti, iustitiam facias, non liccre iudici sentcntiam qus in rem iudicatam transierit retractam. Quam opinionem
contra Bal. firmauit Iac in l. iustitia, V. de iustiti&iu. nil me. i t. versici sed aduerte, & idem Iacin I. causas vel lites colum. 2. num. .& s. C Otransact. Eandem opin. contra Bald. sequitur
etiam Claud. S seli in d. l. iusti tia. K. de iustiti& tu. colum. 3.rium. I Ide num i S. ubi dicit hac opinioncm csse veriorem :& opinionem Iasonis contra Balae sequitur etiam 1 ranc..Curti ind. l. causa colum. 2.& 3. numa o. ubi refert semper se in ea fuisse sententia, ut dictum Baldi fallasissimum esset, & ibi quosdam alios citat, qui Baldi opinionem improbauerui,& propi rea
firmat per ipsum rescriptum res iudicate non fieri prauudicium. Id cautem opinio Iasonis.& si vari s rationibus & authoritatibus firmariotest, lus tamen duabus praecipuc compro-
o Primo, i quia quando sententia transiuit in
rem iudicatam, & consequenter quando partitus est que situ, nisi Princeps apponat in rescri pio clausulain,no obstante,non censetur ei donegasse. d. l. causas, ubi glo. Que transaci de Ias
d l. militia, col. . versi quarto.
t Secundo, i quando Princeps mandat ut iustitia fiat, videtur madasse ut fiat illud, quod duiure fieri debet, Bal. in c. cum venistic de testib. a col. 2. v rsi. quaero I a paenum. 3.1 Illius in odi. n. Principis voluntas esse praesumitur, cuiusmodi debet esse de iure, vi y lueat. in l.cx facto, in prin.
ifile vulg.& pupilluubstitii At si virtute similiurescriptorum non habentium clausulam, non Ob. retractaretur sententia, quae in rena iudica
tam transiuit. id profecto non iustum, sed iniustum et sotivi dicit Curti d.l causo, num. 8. ergo
ipsa causa retractari non debet. a Iasonis opinione firmata non obstat ratio Baldi, videlicet delegatione esse superqua, si causa non re tradictur. Quoniam respondetur primo, quod rescriptum necessario non erit superfluum. vel quia potest euenire visententia nulla sit,& sic non transcat in rem iudicatam , l. j. C. de iuri defacti ignoran. tunc enim sententia poterit re
70쪽
tractari Claud. Scysel. in l. iustitia, Ede itini v. nume. 8. Vcl quia agatur de aliqua facti specie, inquassententia non transierit in re iudicatam, quas resert Alexand. in ui ab hosti ibus. F. sol u. matrim. ut dicit Claud. d. num. i 8. 3 4 Vel quia versemur maliquo casu, in quo potest retractari sententia, quae transijt in rem iudicata, quos enum crat in moderni repe. in l. admonendi, T dc iureiuran. ut dicit Curi. Iun. d. l. causas, nume. 6. & tunc verba illa, iustitiam facias, operabuntur ut ipse iudex dispiciat utruversemur in aliquo ex illis calibus, in quo sententia rctractetur, unde in omnibus speciebus rcscriptu semper aliquid operabitur. 1 Secundo respondetur, quod quamuis rescriptum esset superfluum, nihilominus satius effet interpretari verba rescripti ita ut nillil operaren. tutiquam ut ius alicri quaesitum adim rent, ut dicit glo. magna in i iita . in computatione, C. de iure deliberan. & Ias. in d. l. causas nume. 8. Idcirco cum in casu nostro sententia transerit an rem iudicatam, neque sit apposita in rescripto clausula non obstante ,reliquum est ut retenta opinione Iasonis, concludamus non isse rursus de tota causa cognoscendum. Ultimo posito & non dato ut Baldi opinio vera esset, tamen non obstaret eius conclusio:
s neq; ob id esset tota causa retractanda. 1 Quoniam verba rescripti intelligi debent iuxta formam supplicationis porrectae, i. j. C. de diuers
scripti capit. inter dilectos, vorsi.caeterum .do
fide instrum m. Iasin dicta l. iustitia, & dicta l. causas, & Claud.d. l. iustitia. num c. ao. g. de iussi. de iure.. At in casu nostro ipsi supplicantes non principaliter nec simpliciter in prima supplicatione retractari sententiain poterunt: sed secundario S conditionaliter, id quod patet in ve bis ipsarum precum, quibus petitur compromissum recognosci, etsi constiterit compromissum habuisse debitum principium mediu,& finem, ut approbetur di confirmetur, alio. quin causa retractetur. Ex quibus verbis patet non simpliciter petitum fuisse ut causa r 46 tractet sed secundario & sub conditione . t ut demonstrat illa dictio,alioquin, quae conditio natis est, ut per Banini j nume. ii .ubi alij, si. de conditionib. & demonstrationib. His autetia
precibus Illustris simus noster Dux in rescripto respondit, fiat illud, quod iustum est, crgo de verba ipsius rescripti debent intelligi secunda-47 rio, & conditionaliter, i viros ponito conueniat interrogationi. L si defensor, g. interrogatus, Ude interrogat. act. C. praeterea. Institui. de inutili. stipulat. Quapropter cum supplicantes contra Guid Obonum p ctierunt coinpr
missum recognosci, de si constiterit debita requisita inter iaciat se, illud confirmari, dum Illu strillanus Princeps rescripsit, fiat illud, quod iustum est, videtur voluisse ut compromissum
confirmaretur si requi sita habuerit: sin autem aliter se res haberet, videtur tunc secundo loco non Irincipaliter mandame, ut rursus causa cognoscatur, quamuis hodi .ut supradixi, omne dubium sublatum sit per secundum eius duIllustriis mi nostri nucis rescriptum. At man instum est, compromissium debitu
habuisse principium, O iure fuisse factum, ut
exactis patet: iterraque habuisse debitum me dium, quandoquidem re discussa,& causa exa
minata arbitri iudicar lint, ut exactis constat,& supra disi. Rursus habuit debitum finem, quia laude inde secuta sunt iuxta formam compromissi,& iuxta aut horitatem in eo arbitris& arbitratoribus traditam, siue primum, si ue secundia in laudum inspicias, quamuis ipsum secundum laudum alia de causa,& ratio ne non valeat, videlicet,quia non fuerunt duo illi arbitri citati, pro ut eo casu de iure requirebatur, iuxta super ius tradita: igitur etiam si nofuisset sublatiun per secundum rescriptum, notamen vider tur euenisse casus conditionis, ut scilicet ab initio tota causa retractetur , scd solum perquirendum cst, an praedicti arbitri, intra dicti compromisti cancellos se contio uorint. sicuti debebant, iuxta l. diligenter, Cinan. da. cum supra deductis. Quamobrem spcrosore,ut eruditissimi & iusti Iuni domini Iudices facile intelligam ea que in primu laudo iudi cata sunt, firma esse.& valida; caetera vero,quae illi aduersantur, irrita di nulla. Ego Antonius Ciosius.s V M M RI V M. i rictu O expres par est visio.
a tunt expressi procedis quando contingit, ter pressio sat per illima eisdem modum qui tacito La
3 .acta inter omnes facini fidem. Verba laudi enunciatiua nihil solint in sententiis pro
preterito presemitur circa prasiens. o Ex curem non jit illatio. 7 Pactum intelligitur secundum naturam dispositionis Aper
qua interponaur, Er diaci redigι ad laris communis in iellectum.
Uamuis dubitationes rursus contra Riccios Nob. Veia tos excitatae, ab alijs Ad uocatis diligent cr lub late sint, ni hilominus ut parti mor in Scrum , nos quoque hoc