Georgii Calixti ... De conjugio clericorum tractatus quo ostenditur, Pontificiam legem, quâ sacris ministris conjugium universim & simpliciter interdicitur, Sacræ Scripturæ, rectæ rationi justarumque legum naturæ, & Ecclesiasticæ primævæ antiquati pr

발행: 1653년

분량: 494페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

331쪽

Nee itaque subdiaconorum uxoribus, quae cum istis coniunguntur: Subdiaconis igitur istis temporibus usus matrimoni j fuit permis sis: quod ex sequentibus etiam magis patebit. Gallicanis hisce concilijs jungantur Hispanica unum & ait

rum, quae juxta striem temporum proxima. Toletanum, quod ter tium dicitur, coite anno Reccaredi regis VVestgothorum quarto aerae Hispanicae DC xxvi i, Clitillianae Di xxx lx Ejus capituluuiquinctum ita habet; Compertum est astu o concilio, epi copos, pres ros, ct diaconos venientes ex haeresi, carnati adhuc desiderio uxoribus cep Iuri. Ne ergo de catero hoc a praecipitar, quod ct canonibus prioribus rem minatur, ut non liceat eis vir e libidinosa sepietate, sed manente inur eus e conjugali, communem utilitatem is eant, ct non sub uno conclavi ma-Mant.. Vel certe, agatur P rtus, in aha domo uam uxoremfaciat habitare, ut castitas apud Deum ct apud homines habeat testimonium bonum. Si quis vero pod banc conventionem ob carne cum uxore elegent vipere, ut lactor habeatur. Qui rarosemper ub canone ecclesiastico cuerant contra i reterum imperata insuis cellulis mulierum, qua insinu dispicionem possunt generare, consortium habuerint, subintroductarum scilicet & ex:r ne arum: illi canonice quidem distit antur, mul exes rerὸ ab episcopu v nundentur,ctprectum iesuvi pavpem tuerogetur. Ecce, prohibetur qui dem usus conjugii; sed longe majore cum severitate in subintroductarum consortia animadvertitur. Quod ipsum anno sequente, Re earedi videlicet quincto,inconcilio Hispalensi non mod5 repetitur cap. A. sed etiam exacuitur in hunc modum: Inter teraco: Ucite, a nobis hoc definitum, pro abolendis cala clericorum, quia quidam episcoporam, non observantes naper estum concilii Toletani decretum, mini, solliciti in sub jectis existi ut, placuit proinde, ut pre byter, diaconi, vel clerici consortia . extranearumsurm narrem, vel ancillarum fami ianitatem persacerdotis sui

admonitionem a sic mino remorerint, si v judices eaόdem mulieres c

voluntate &permissa sopi comprchen , iustis lucris usurperet, ut ritisi hoc dum sacerdos inhibere nonpraer. :let pol est jussicialis coerceat, id tota-- men ab eisdem laic:bus sacrame to episcopo, ut eas claricis naza arte restia tuant. . Quod risituerint; Dices utentia excommunicat onis fi riuntur. 31cilieribus rerbissi uxta priores canones a sacerdote di bactis, pro mearum indigentibus isse et r. Quamquam cum Gallica natum

Hispanica sexti hujus seculi concilia in coelibatum prona, videmus tamen ab illis multo vehementiore zelo & gravioribus sub poe-: ' - λ nis con-

332쪽

in contortium extranearum quam usum coniugum inter

dici. . . i

u quoq; observare oportet,.subdiaconis Hispaniae hactenus Otum usum permissum fuisse; quod agnoscit & annotat ipse Ba-A . G ronius. Non in Sicilia tantiam, inqui Coedoeis Ei Diu continentia αὐ- inum. 8.caronis minime adhuc imperatam fuisse videri potest ex canoηe quin loro. ' tam ita hoc anno D Crx habiti, ubi acerdotes lautum ait draconia is uxoribus casu vivere admonentur. Decretum itaquc Leonis primi, quod ex epistola ad Anastasiurn Thcssa Ionicensem sit pravae moravimus, ab ecclesses Hispaniae receptum non fuit. Nec ab omnibus Galliae, ut ad synodum Matisconensem secundam paullo ante diximus. Ne in Sicilia quidem Romae vicina locum inveni , ut non: garonius, quandoquidem post exactum ab aetate Leonis intes in seculum di amplius, subdiaconi conjugibus suis o si ut molem Romanae ecclesia admitterent a Pelagio & elus succes ore Gregorio, qui magnus appellatur, compulsi uint.Sicent Π scribit ipsGre-ρὸδ l .. D im Leoni. Cathanensi episcopo. Multorum relati ne comperi Drolim eo uetuinem renuisse . atsi diaconisus licite mi ut . Quod ne denub qais qxam praesam et,. Serro et is nostra Otatio auctoritate nostri decessoris su isto modo prohibitum , ut eodem ij, quisem uxoritas fuerant copulati, unum e duobus eligerent, ista, a uis uxor via inerent, aut ceriniusta ratione ministrarepraesumeri t. Et quant in drcituri, Speciosus tunc ubdiaconusbacpro re ab a mi- nitet oio; ct in obitus sui tempus notaris quid. gemito a ministerio, quod si V diaconum oportuerat exhibere, te Pit. -- De catero fraternitis ruor omnino sollicita, ct quos ad hocjin: Uicis N igerit pruinocti, hoc quam maxime diligenter insticiti, ne , si Myti habent; miscend cum eis licentia potiantur, sed adsimi tuiti M. v blica eos euncta ob pare Da. nihilominus distractione tons ia

. Rigorem tanto illum Pelagi Gregorius ipse alicubi impro- Reg. lib. r. ,&' mitigat. Alite triennium, inqiiit, ubiaconi omniam ecclesiaram epist..ia. illa dilabiti sutrant, ut more Romana ecasiae nullatenus His uxoritas tentar. Quod mihi iv um ars incompetens videtM ut qui Uum e tu coatinentia non invenit, ne e castitatem ante omisit, compellatur a

333쪽

praesumant, vi quis victurum caste promiserit quatenus C pr re ita NT.

a. qua perpropositum mentis appetita non sunt, violenter non exigantur; θfutura caute careantur. Qui veroni leamd prohibitionem,quae tetrimennium facta edi, continent cum uis ineribus vixerint, laudandi atq; munerandi sunt.ct, ut in bono sevo permaneant, exhortandi. Fos autem, quipo prohibitionemfactumse asiu uxoribus continere noluerint, promoveri ad acrum orinem c supeliorem scilicet; aut quia subdiaconatus olime. s multis inter sacros non habebatur, ut ex Urbano pontifice allegat Inno. De istate centius tertius pontifex volumus quia nullas debet administerium alta uas ct ris accedere, nisicuju castitas antefiusceptum ministerium fuerit approbata.

orc e. Data est haec Gregorij epistola indictione nona . quae ipso pontifice in annum Christi DXCi. incidit. Quando igitur a decessore Pel gio prius interdictit in fuerit promulgatum, liquet. Liquet etiam. iii bdiaconis Romanae ecclesiae uiuin conjugii pridem ademtum fuisse, a Leone,sine dubio, primo: servatum tamen hactenus ut Hispanarum ita quoque Sicularum ecclesiarum subdiaconis. Pela . pium itaque Siculos, ut Romanae consuetudini se conformarent, impellere voluisse rigidiore decreto, quo aut officio aut uxoribus renunciare jussi erant. Caeteruin id a Gregorio improbari demit gari, subdiaconos, qui ii sum matrimonii rotineat, non quidem exauctorante, sed nec, ut ad superiores gradus conscriadant, permittente, &ne in posterum quisquam, nisi qui abstinentiam promiserit,

subdiaconus creetur, sanciente. Ratio autem, qua ad emendandum

decesibi is sui decretum Gregorius utitur, generalis est, alijs quoq;& pluribus casibus aptari idonea. Qui usum continentiae non invenit, neque castitatem antepromisit, a ua uxore separari Oper hoc diterius cadere, urum inconi petens est. Liquet denique vanis sine a novatoribus de ordinibus, quos sacros hodie vocant, assirmari, Quod jure Apostolico coelibatus iis sit annexus ; quum post tota temporibus, Apostolorum exacta secula subdiaconis Siciliae, Hispaniae, quinctiam nonnullis Galliae usum matrimonii integrum fuisse, &quando, quomodo atque a quibus interditius fuerit, inani L sto

constet. De illicito extranearum consortio nam ab hoc, ut diximus,4 mediae hujus aetatis vetcres latini, etsi a conjugio plerique alieni, se- Peg. b. 7. verius tamen, quam a conjugum commercio clericos prohibent

334쪽

in .

's .

. aeremulieresprohibentur. De quibus ne antiquus humani ene uini mitia exultat,ommum definiendum consensi est,ut aeter ea qui cri comes complectuntur, alias secum mulieres habere non dei hi

tibimus, vixisse hoc ipso sexto sicillis Aratorem

ecclesiis Romanae subdiaconum, qui historiam Apoliolicam versi bos cipolitam Vigilio pontifici obtuler t. eiusque posteriore libro comparians invicem acerdotes Leviticos conjtigatos S sui tempo- me Vibes ea sensu & consuetudinc ecclusiae n qua viveret, ita scrup eiae 3 Ecclesiae nunc ataasides ne e pudicos Ponti res jubet esse vos. Attisit autem Gregorius illa magnus iiive primus seculum Grimum. Eius enim quartoanno deiunctus est, cui post Sabini, num quinquemelli em pontificem Bonifacius tertius successis me maria Diacamprincipem,ut ei apo ooc a beati Petri apo at, emoaenia necclesiarum dest, ecclesia Romana, quia ζαί M Constanti stit na imam Mnniam eccissarum Aribebat. Ea Anastasius biblio. moni diecarius pontificius;&hoc antiquior Paulus Diaconus, Io M.ait perator, rogante papa Ponifacio, at simiam Romana ct s solici re ι se m iniam esse, quum priusConstantinopolitav eprimam omnitam cri ιράρα Repetunt in eumdem sensum & totidem propemodum verbi psuu Chronicis Ado Viennensis, Regino Pru c sis, Herin annus Contractus, Marianus Scotus,sigebertus Gemblacensis, Otho Fri

exicaput esset, epificopo suos unam indignitatem cocmabat, praesertam quamdiu in urbe Imperatores sedem habebant M p sentia: uti eri amat, ex omnibus nationibus to V3 e ut nos multos, ita quoque Christianos attrahebat I ii ita ille si 'epotuis latinus Irenaei interpres, ad hune, inouis ci Cus di

ini perare r. i xi a barbaris aliquos misce ventia commoraremur, hinc Romanae ecesesiae

335쪽

Constantinopolitana praeeminentiam controversiam facere priamatum sibi. cujus urbs imperatori domicilium praeberet gloriam&Fotentia praecelleret, vindicare. Nam, ut diximus, a dignitatev b:um dignitatem episcoporum pendere, &si illam imperatores im- imitassent, hanc uoq; immutari contendebat. Quam rem tangunt Chalcedonensis synodi canones xii. &xvii; &disertissi me Trullani

LIus ect,nos quo Vobservamus,quisic edicit Sit civitas a regiapotesate in novata est vel innorabitkr, civilem ac pubmam formam ecclesiasticarumq&og , rerum ordo consequatur. Sabellicus itaque rem in hunc modum exponit: Bonifacius tertius est ab initia sita ad nimVirationis cum Pheta, ut Romana ecclesia esses omnium aliarum caput: essq; t aegre, nec sine malia

contentione Mosolicaeseri datum. Graeci id ad se decus trahentes ibi Chrisianae pietatis arcem esse oportere asebant, ubi Omperj. Quare dubium non est, quin tantum habeat Romanus pontificius primatus de jure divino, quantum coelibatus habet de jure Apostolico. Sed haec

in transcursu.

Haut longe ab initio septimi seculi habitum est in Gallia concilium Antis odorense, temporibus ponti scis Deus dedit, ut est intomis conciliorum. Ejus capitulum l. hoc est: Non licet presb-rero in uno lecto post acceptam benedictionem cum presbyteraseia dormire, nec in peccato carnali misceri,nec diacono inecsubdiacono. xxv. Non licet re Dcta presbyteri, nec relicta diaconi nec ubiaeoni poste in mortem maritum accipere. Habitum estetiam postea, regnante Clodoveo secundo, Cabilonense, quod de extraneis ita loquitur: Ticet jam prioribus cmnonibus fuerit titutum, placuit tamen renorare, ut qui episcopus, prei Drer aut Laconus, vel quicumq; ex sacerdotali catalogo,praeter personas qua in ipsis canonibus continentum, min qualicumq, extranea mulierefamiliaria itatem habere praesumserit, qtra dedecoris rela ulter, posit ad erres piciο- ηemjuxta tuta canonum ab orine regradetur. Hispania autemhoc septi o secula, conciliorum serax fuit, de praecipue Toletum civitas, cujus octodecim concilia, quorum memoria hodie exstet, numerantur. Ex octavo, quod habitum est

cinno regis Reces indi quincto, Christi DCLIII, apparet fac

336쪽

CLERICORUM.

ram a Tnentiam a clero matrimoniis orbato cxtorqueri non potuisse , sed ad vagas libidines & subintroductarum commercium ipsos quoque episcopos delapsos esse. Quartae congres ionis sive actio- cap. . pis metu, ajunt illi Patres, numero quinquaginta duo, ob ius sese tu mi ut pontificalis culminis lapsus, quem ante flere, quam dissonerei pus ex orine sumtu. -Si deinceps episcopi detectifuerint exsecrabiliata tigit tu cum quibuslibetfaminis pol M. ac familiari peculiaritate versa harenuse irrerocabili sententia Patrum ulcisci, id est, ct loci ct ordinis dignitate irari. Porro: Quincta actionis impulsu perrenit ad tortus con- cap. 3. cibi suram audiitim, quosdam sacerdotes o ministros, obliri sientes mayrum ac re rura constitutoram, aut uxorum, aut quarumcunque faemmarum immunia societate, ct exsecrabili contagione turpari, Opesiona coroebi natione, tam sacru literis, quam patrum regnis obviantes . nec seris ictae re ramine contemplantes, quod sic riptum ess, Sancti estote, qua- Lerit. is,2

m Oeta sanctus sum, dicit Dominud; ct illud apostobcum, Morti cate Colosis restra qua sunt se per terram, id est, fornicationem ct immunditiam , concupiscentiam malam ct avaritiam. Quibus quantὸ est pertina- curru in mala, tant. austerioribus convenit obviare decretis. Propter quod ginis uti is oecialiter hoc a sancto oonsilio definitur, ut omnes epso- pii et in insuis quaerere Picite curent. Et quum hoc veri ne reperire t, omnes placita cautione taliter distringant, ni namqnam via ritu tam a minanda committunt. Mulieres vero, seu libera ut, eti olla, hac illis turpitudine sociata, ita omnimode Ieparentur, aut certe antur, ut ulterius ad consocios sui criminis revertenia omnem habeant denegatum. Illi ver omninὸ coerceri nequiverint,vsque aderi ita ua monasteriis dumtati, disici mis monasticis manean: omnis.

Tantae molis erat universo Hispaniae sacro elero coelibatum imponete, tantae opus severitatis; irritae tamen,& propterea pollbicanium in nono concilio Toletano, anno septimo Reecsuvinei regis, non modd repetitae. s ed etiam adauctae. Sic enim habet pitulum ejus decimum: unum multae super incontinentia ordinis es msitam hactentu emanaverint sintentia patrum , O nullatenus : ipsorum retina ri quirerit cinectio morum; tus adeo sententiam judicantium pro-

commissa culparum, ut non tantum ferretur xitio in auctores siet ras, rarum crin progeniem damnatorum. Ideoque quilibet, ab episcopo

P diaconum d inceps, qui res exancilla et ex ingenua detestano

337쪽

DE CONJUGlo

co intibis, in honore Gola ni Urios procrearint ;tili quidum, ex qai ψία ri probabuntur, canonica censura damnentur:proles autem tris pol citronexata non stam haereditatem parentum nunquam accipiet .sed etiam in e vitutem diu ecclem, ι c in sacerdotis priministri ignominia nati si ijam

perenni manebant.

iv Pota mitis metropolitanus Bracarensis, qui octavo T letano inter sucrat , R inter primos rigidis ejus decitiis subscripsi rat, in decimo Toletano, quod octavo Reces, vindi anno habitum fuit, culpam LI sponte consessus est per epistolium , quo reseraro,ajunt Patres, quid obluaeranda pagina ct abolenda seterarum panderent elementa fetibus potius quam sermonibus lao mosa contio rexensuit. Tunc per fidelem confusione e sagmia, quod tactu famin sordui sei,ct declarato, licet hanc paterna antiquitas sacru regulis deiicere ab honore aernat, nos t.ianen miserationis jura serrantes, non ab alimus nomen hone ru, quod ipse bi sui criminis conssione jam tulerat: sed val da auctoritate decrevamus,perpetua poenitentis hanc t e rixe ossicus ct aramnis. Tunc venerabile rai luosum scies Da mensis Usopum, communi omniuno bum electi e consit vimin eccles Macarensis gubernacula contInere, ita At omnem metroponn provincia Gadicia, cunctos episcopos populo j urentus Ussu,ommainscuram animarum Γ carensis eccle ae Ierna

iam suseipiat. Ejusmodi sane exempla Romanos pontifices & patres latinos commonefac icbant & diserte invitabant ut de rigidis suis deci et is aliquid rem uterent,&remedium incontinentiat divinitus in stitutum, anctum vidi t conjugium, hominibus catera ad sacrum ministerium idoneis sed sine illo remcdi continenter degero non valentibus,permitterent. Qualia satis atrocia vix umquam x posterum desuerunt. Indicio sit Toletanum undecimum, qua in regis ambani, Christi DCLXXV anno babitum, quod inter caetera ita loq ui tur: Si quis episcoporum magnatis cujusquam uxorem, 'Pam , neptem .sea quolibet illi gradu alteropcrimentem. quacumque fraud vel ubii tate, adulterina polluti e friarerit, o honoris proprii gradum uitat, sub exibit elegati e popetuam excommunicationis sententiam perserat. Idem concilium, ut fortius stringat de quoqlio modo ad abstinentiam linpellat,disertam&peculiarem promissionen ab ordinandis edi praec pig. Quamquam omnes, ait, quι sacris mancipantlir o Emis an u rea θε cn M M a Urim i e e Iam ci '- '. - . -

338쪽

m res rata V c. tione nctant, quos ad promotionis gradus ecia δε ita uiatd ipsi . Solet enim G timeri,quod guiaruerpollicettir, si quo generalistonsione concluditur. . Bracarense quoque conciliuin tertium hoc ipse, quem palillo ante indicavimus,anno celebratum, legem de familiaritate &coha bitatione subintroductarum arctius sti ingit, quam anichac uinquam factum. Ouamquam, a i t,antiqua canonum :nstitutio de hujusmodi cap. ritisne ab statas ct multiplices Esubnas at' institutiones indiderat,

nos tauen Deritatis causia omnem fornicandis casionem cupientes auferre, i brumaeoda sancimus auctoritate tenendam, ut nulla sacerdotum sive quis

ui ede clero, absque honesto ctcompetente testimonio, excepta la matre, cavi pibus abctfamini Gret si praesumat adjuvgere. Et non selum cum rei an is malleribus. nec cEm isto etiam rori in Pel propinquis; ne si centia fora e propinquarum mulierum mutus, amiliarior habeatur ad trandam celus. Hic etiam conversatio cum sororibus& propinquis alias concessa, interdicitur. Cui rei dira sine dubio exempla oea

Videmus igitur ex sanctionibus toties repetitis , inculcatis,m peratis, quam dissicile fuerit, imo impossibile, subjato legitimi

conjugii usu ad veram castitatem&abstinentiam clerum adigere. Alii enim conjugio spoliati ad vagas & nefarias libidines sunt probris. Alii melius eonsulti uxores suas abdicare noluerunt, rati leti ejusm6di ab iis ferri, quibus talium serendarum nulla esset potems, nec humana auctoritate separari posse vel debere, quos semel divina conjunxisset. Se itaq; legibus, quas destituti auctoritate ob truderent, nec utilitas aliqua commendaret, quin noxa & dede- palim consequerentur, non teneri. Id arguunt decreta toties petita. Caeterum, aiunt Pontificii, plus tribuendum est patribus d episcopis, qui tot in conciliis decreta sanxerunt, quam retia tuo claro, obsequium praestare renuenti. Hic quide in legem inutilem, noxiam, impossibilem esse credidit: at illi contra utilem, hastam, possibilem. Respondeo, Patres in iis quae ordinem & de-c tum spectant, a scopo interdum aberrare, nihil est absurdi; ut vi-ὸ licet ad decus de emolumentum ecclesiae facere credant , quodpbstet contrarios effectus sortiri experientia comprobet: Patres pyz et tim particularis alicujus ecclesiae, sicut hic latinae. Hae enim

339쪽

lutiones eo facientes non sunt nisi latinorum in Italia, Callia ερ Hispania ; quas universa ecclesia graeca sive orientalis , latina si ve occidentali amplior , diserte improbavit & rcfecit, ut nunc

patabit.

Elapso circiter decennio post habitam sub Constantino P gonato Constantinopoli in Trullo, qui Caesarei palatii locus quidam crat, Oecumenicam synodum sextam, Constantinopolitanam vero tertiam, atque adeo ante septimi seculi finem pilis miniis decennio , a Jeistiniano, Constantini filio , qui postea a reciso naso ρινο στ dictus est, eodem loci Patres redire jussi sunt. Convenerunt itaque Paulus Constantinopolitanus , Petrus Alexandri nus, Anastasius Ierosolymitanus, Georgius Antiochenus patriarchae,&reliqui episcopi, numero ducenti. vigurii septem. Ita enim habet subscriptio. Quare convocati suerint,&quid egerint, ipsi in praeloquio ad Imperatorem testantur. Quandoquidem sanctae ct oecumenica synodi in t ac regia ct irinitus cs

dita urbe congregata, una quidem temporibus Iustiniam divina recordati nu, altera vero sub piae memoriae imperatore nostro Constantino, tua mat suetudinis parente mistirios ei paterne declarato,sacros canones,quem ad modum alia quatuor a cum enicas odi, non coscripserunt, per quos pep*lia deterrore O abjectiore virendi ratione a rorarentur, ct ad meliorem ac subcimtorem traducerentur, -- au άγυιντ-His θεολε- πνκ ema ψοι θεισαν πάρδρν ωDur G havcsanctam ct dirinitus electam sin

versalem synodum congregari decrevisti, ut a te multortim smulconsensu ct concordia, in quod magno sudio incumbis, rectὶ persciatis. - i τλ

ουτω - των δοξάντων δἰ Aerici ν κερπιων Gniripe γ σε α ά --:' . Tam igitur ob rem, quum tua putatis jussu in hanc Dei praesidio munitam re-gramg. 'rbem conrcneri in sacros canones conscripsi; u. Quapropter tuam Petatem obsecramus, Patrum prius in hac crinitus protecta civitate sub bova memoriae olim imperatore nostro congregatorum voces tibi asserentes, ut quemadmodum literis conrocationis ecclesiam honorasti,tta ct eorum, ροα rct sol, per os apices o signo censimo nem. Hac adduccre vo-

340쪽

luimus, ne quis cavilletur, suppositos esse sextae sy nodo canones, quain alias constet nullos edidisse. Patres enim ipsi qui sint,&qu inodo ae quando convenerint, disertὰ proscisi, non sub ConstantiaoPogonato quando habita fuit sy nodus sexta, sed sub ejus filio

Justiniano, ut canones, quos iacc sexta nec quincta ullos edidisset, conficerent , se convenisse apertissimis verbis testantur. Quincta quidem XIV. anathematismos promulgavit, qui ad fidem ejus -. hue mystcria spectant: luc autem de canonibus ad mores, ritus &disciplinam incientibus agitur, quales cum quinctam tum sextam edidisse acgant. Hinc non nulli α κ ilis, quasi quini sextam dicas, appellarunt. Theodorus Balsamo ad praefationem modδ a nobis productam, , γονεν, inquit, αυτη ς G, οδ Q ἰναα geωα των

c quin ιxta, nam quod quinctae ct sexto oris deerat,suppleriit. Quin expoliremis praeloquii vel bis vero simile sit, in ipsa synodo sexta decanonibus edendis deliberatum fuisse & materiam prsparatam,rem tamen ob caussas, nescio qua ,ad exitum perduci no potuisse. Ajunt enim bi Quinis extae patres, se patrum pii iis Constantinopoli sub suo bonae memoria imperatore congregatorum voces adscire. Quid

igitur a dierant nil ne videarmis.

Pcimo autem loco producimus canonem duodecimum, quo de episcopis agitur : Vesta sunt': Καὶ Go, εἰς γνῶ m ηlor ita νηλθεν , - .i Λ τῆ - m λιγη - ε ροα -ο ει των ἐκ π

SEARCH

MENU NAVIGATION