Georgii Calixti ... De conjugio clericorum tractatus quo ostenditur, Pontificiam legem, quâ sacris ministris conjugium universim & simpliciter interdicitur, Sacræ Scripturæ, rectæ rationi justarumque legum naturæ, & Ecclesiasticæ primævæ antiquati pr

발행: 1653년

분량: 494페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

301쪽

maria tib placam videtur. -- Ic ct con Onx iisti ad Mossit tauri vel avaritiam viro spo, sed a continentiam ct fortitudinem redux in e virisu, magna illa divini cum ecclesia conjug, aemulatione mirabitu e tequam in tuam unitatem reductam ac redditam, spiritalibus tibi tantos , . or ibin, quanto cast orabus nexibia carito Chrsei copulat; in cujus cormiransi is a vestra. Benedicti vos a Domino, qui fecit utrumque unum, coη. dens in semetipsum duo, faciens mirabili olus, qui convertit no iam animas, ct assectus, temporalia in aeterna mutans. Ecce dem conjugei

qui fustis, sed non ita conjuges,utfuistic estis ipsi neci : O sicut Christum,

ita o vosmetipsos jam secundum carnem non nostis. Haec mutatio deAtera exces, quae in se manens omnia innovat, O convertit mare in aridum, a continentiae ccitatemstringens uenta vitiorum. Benedicta hac inter ma-Leres, de reliqua, quae ante descripta. Priora illorum ad Augustini imitationem ex epistola, quam ab ipso acceperat, Paulinus explesia

sit; sicu i illa ipsa & Augustiniana prius producta conferenti manime. N a. sestumst, Quae igitur ibi annotavimus, hic repetita censeri debent. Similiter quod dicit, Ecce dem conjuges, qui fuistis,sed non it conjugis ut justis es, is nec ipsi, ita dictum est a respiciente ad conversionem ipsorum e gentillimo ad Christianismum, & hine ortam

mutationem, quemadmodum alia epistola eidem Apro dixerat, Videns te non te. Porio, Sicut Christum, ita vosmetipsos am secundum camem non nostis, id est, secundum morbum effrenis & inordinatae cupiditatis. De continentia conjugum Christianorum paullo ante diximus; eamque hic ipse Paulinus non matrimoniali sobriae cohabitationi,sed viiijs opponens, dicit ea stringi sive inhiberi& compesci non legitimum castumque commercium, sed fluenta vitiorum. Et san e locus, qui mox sequitur & prius prolixe descriptus est, evidenter docet, Aprum & Amandam in unis aedibus illum ut patremfamilias, hanc ut matremfamilias cohabitasse. Id vero, si commercium presbyteri cum uxore flagitium creditum fuisset, licere non potuisset, utpote prorsus irrationabile, &sinistris suspicionibus ac scati talis. si quicquam aliud, vehemcnter obnoxium, sicut alibi ha . 188. pridem ostendimus. .essi. . siricii decreta multis in laiana ecclesia displicuisse, a inultis ii ' nec admissa nec observata suilleliine constat. Conit itidem idipsum e rescriptis innocensi, qui post intermedium Anastasuti - Siricio successi & decreta Siriciana non modo rcnovavit Jd artius

etiam

302쪽

eu strinxit. Collacat autem scindament uin sui rigorismon in san-ssionibus Apostolicis, nee inpra i priscae ecclesiae, sed in ipsis illis sui decessoris Siri ei ista tutis. Quin & ipsa Siricii verba repetit, ut conserenti primo statina intuitu patet. Epistola ad Victricium episcopum Rothomagensem talibus utitur: Quo lignum c 'pudicum 2 Capsi, ne iam est tenere ecclesia omnimodo decet, ut sacerdotes o levitae cum m uuam eant, quia ministero quotidiani nec itatibus occupantur. a tam est enim, Sanie te, quoniam ct egosum inritus Dominae Deus ' . Nam ' u temporibus de templo DL acerdotes anno vicissiae non edebant:&caetera. Quanta in citia duorum Romae episcopotam&Sirici j&Innocenti jepiternerias sacerdotum Aharonicoruin, si non nisi hebdomadariae fuerunt, annuas facientium t Et legunturiater Augustini epistolas nonnullae Innocentii, in quibus o di- Inter fridisne' o ingenium ct eruditionem tali dignam prasule desiderari obser gust. epist..Ht Erasmus; ipsum item Innocentium serum potius quam eruitum vis ore hiatorem a Dianandum, quam ad docendum. Caetorum data estit ad Victricium epistola Honorio Augusto sextum & Aristoneto c0s h est anno aera Christianae CCCCIV. Et sic ad quinctum

Anno alitem sequente Stilicone secundum & Anthemio coss. aliasti dedit ad Exuperium Tholosanum, qua pleraque prioris illi is repetit, & nonnulla addit, quae omnia mox subjicientur. consuluerat Innocentium Exuperius de quaestionibus nonnullis , quas ille respondin simodeste sane praefatur, non profecto tam e uim pro irrefragabili potestate ex infallibili cathedra, ut hodidi statur, pronunciaturus, sed tamquam doctor &episcopus colle s sium tonsili j cupidum pro sui captus modulo instructurus

praelatio in hunc modum concepta est: Innocentius Exuperio episeops

dicis saluum. Consilenti tibi rater carisiime, qui depropola specie '

aesentirem, pro captu intelligentiae meae, quae μηt ris, respondi ,. undam res docilis rariopersuaderet, vel auctoritas lectionis ostende. ι pyeli stia tuseries temporam demonstraret. Et quidem dilectio tua, in- t

πνει equata prudentiam, ad edem Apostolicam referre maluit, quid de iatri cast ιι deberet, potius quam usurpatione pr sumta, quasia . irrctitur, de nautis obtinere. Cur enim magis pudendum putemus i- qui quam omnino nescire ' Mihi quoque ira de coratione docilit, pos atatis rationibu a proposta rebon cre o pellor, cos

303쪽

Tit. I. se

s'. ut si per aliquida disiat, quipsulattir ut docear. Propon vi igi r singula, subfctam estonsum Sequuntur copitula; di primum quidem ad rem nostram facit. reliqua hic legi nihil attinet. Primum, igitur ita habet: Proposuisti, quid de his observari Abeat, quos in diaconj - . ., hi sterio,aut in bootopresbyterjpositos, incontinentes esse aut fuisse en rati l prodiderunt. De his, ct trinarum legum c tua: una verbὶ Mosaicarum sorte, quas distortas in suam sentcntiam paullo post abripit λ mani aestisiplina, o beata recordationis viri Sincidi episcopi

monita evidentia commearunt, ut incontinentes, in osciis talibuz pesti, omni ecclesastico honore privarentur, nec admitterentur accedere ad ministerium, quod la continentia oportet impleri. Id enim velim admoum sacrae legis auctoritas jam inde ab initio custodita, quod in templo anno vici su habitare praeceptisunt sacerdotes, ut lentes acris oblationibus. paruo ab omni Iibe purgatos, bi vendicent divina ministeria, neque eos a sacri- aer. 2 7- sciuasi admitti, qui exercent vel cum more carnale consortiam, quia friptum et i, Sancti estote, quia ct ego sanctus sitim Dominus Deus vester. Quibus riis propter soboli succession in uxorius usu aerat relaxatas, quia exalta tribu ad acer οι iam nussit uera praeceptus accedere. Quanto magis hi sacerdotes vel Levitae di et tam , ex die ordinationis suae servare debent, quibus vel .cerdotium, vel ministernum mes oesi e est,necpraeterit dies,qua velastir crs divinis, vel baptismatis cio vacent 8 Nam bea-

ut vaceris orationi, ct hoc utique la copraecepit: multo magis sacerdotes,

es Vilibus 9 orandi 2 sacri candi juge iam est , inper debebunt ab huuf- modi consortio a sinere. Qui si contaminatus 1 erit observa hic malὰ

consutos centones ) carnaliconcupiscentia, quo pudore vel acrificare surpabit . aut qua conficientia, quise merito exaudiri se credit, quum dictam sit, Omnia munda mundis, coinquinatis autem ct in delibus nihil mundum ' Se fortas e hoc dicere credit , quia Hipim est, Unius uxoris ri-ram. Non de permanentem concupisentiageneratai,hoc dixit, propter continentiam suturam. Neque enim integros corpore non admisit, quiait,

m. 8.8 . Qui autem in carne uni, DEO placere non peli unt. Ins autem m non si in carne, sedi nisu. Et habentem Eos,non generantem. dixit. Sed ea plane distar ct disersa tentia est. Nam fi ad aliquos forma illa eccle sticae vitae pariter sp ira , qua ab episeopo Siricas ad provincias commeavit, non pro a itur perrenisti bis ignorationis renia remittitur, ita

304쪽

CLERICORUM. 28 I

ti tauro penitus incipiant abstinere. Et ita gradus, in quilus inrenti fuerint, c retentent, ut eis non liceat ad potiora conscendere. Quibus in bene

istist ibet, quod hunc ipsum locum, quem retinent, non amittunt. Si qui an formam Hrendi missum astricio, detegentur, ne titim cupiditates libi nis abjecisse, icti sunt modi. Omnibus submovendi : quia post actrionitionem cognitam, praeponendam arbitratisunt voluptatem. Hoc primum est capitulum: reliqua, ut diximus, ad rem nostram non faciunt, nec hic describi opus est. Praefatio, uti monuimus, consulentem quid ex usu esse videatnt, magis redolet, quam imperant cm. In ipso autem capitulo pleraque Silicii repetit, & cum eo chorda oberrat eadem. Arguis menta vero quam invalida & incssicacia sint, pridem ostensum &ex se cuivis manifestum est. Nonnullae etiam dictis Apostolicis superstructae consequuntiae impietatem secum trahunt, nisi admodum benigna interpretatione emolliantur ; cujus aliquam ratiovem, ut ricio&Hieronymo in pari culpa haerentibus medicinam faceremus,supra inivi inus. Eadem Innocentio Striciana describenti,quantum potest, subveniat. Id in primis observari cupimus, I docentium nec Apostolorum sinetionem, nde ab eorum aevo d

ductam consuetudinem, & ne quidem ab i psis presbyteris diaconisque missum aliquod votum allegare. Istorum si quid in promtu disset, rem conficere potuisset, nec opus habuisset ad illa partimidium a partim inepta, partim etiam absurda delabi. Quanto enimitatus Apostolicam legem Apostolicique avi praxin adduxi sse quam Mosaica statuta quae quum etiam torqueat, ne sic quidem po itati patrocinantur. Quanto quoque satius fuisset vim votordia a presbyteris diaconis ue editorum urgere, quam dicta Apostolica de manifestis flagitiis agentia conjugio accommodare Dixi set utique, si dicere potuisset, Quandoquidem presbytcri & diaconi voto ad abstinentiam sese obhrinxerunt, merito ad eam, cui tanta & sine ingenti reatu numquam temerandae religionis vinculo iligati sunt,compelluntur. Sed nihil tale profertur, quia videlicet prosari non potuit; atque isto seculo nec Apostoli de coelibatu uicquam sancivisse credebantur, nec votum aliquod presbyteridi conive emittebant. Itaque praeter argumenta nihili &peric losas consequintias nullum habet alium sui sive consilii sive mam au sundum Innocentius, quam decessoris siricii decreta. Quae N ii tamen

305쪽

DE CONJuGIO

tamen a multis admissa &observata minime fuisse, dum exempla generatorum filiorum proseri, agnoscit: quin non decreta sed ni vita appellat; quod unum toto illo capitulo, ut bcnc & prudenter dictum, laudari potest. Neque enim vel ipse, vel Siricius, vel alii

ex hac aetate veteres, prioris autem aevi intuitu recentiores, rectius

sive excusari sive explic at i poterunt, quam si dicamus, Vehementer eos expetiisse, ut sacrorum ministri purae S perfectae abstincntiae gloria in Chri liano populo eminerent , di propterea vehemen ter etiam ad eam cohortatos fuisse , ipsis monitis ob abundat tiam zeli instar mandatorum conceptis: interim quem exitum res

habitura esset pra videre non potuisse. Quod si scire quivissent, per

hujusmodi constitutioncs aliquando futurum , ut apud multo quia picrosque clericos conjugio sornicationes & concubinatus succederet, ipsos o innium primos rigorem suarum sanctionum veι ex parte mitigatur os, vel in totum abrogaturos fuisse. Et obtinere debet hic, quod quum de natura & obligatione legum agere pag.Ilo. mus , ex I rancisco Sua reaio adduximus , Ubi lex fuerit nimium dura δἰ gravis, tunc veri luter praesuini, non esse latam legem illam in principe cum intent:me absolute obligandi sed solum experiendi, quomodoratis lex apopulo recipiatur. Neque vero in ipsa Italia episcopos defuisse , qui iniquas sanctiones sibi observandas non esse ducerent,4 ejusdem Innocentii ad Maximum & Severum Brutiorum episcopos epistola indicat. Ecclesasticorum, inquit, canonum norma nulli esse debet incognita sacerdoti , quia nescira haec a pontifice satis e t indecorum, maxime quum a laicu recisos inu Osciatur, o custorienda esse ducatur. Nuper quodem Maximitiani usibus vostir agens in rebus hecismossi, qualem querelam detulerit, libelli ejus serus an vera declarat. Qui Reu stii ct dia plinae ductus, non patitur ecclesiam possus ab iudignis presbyteris, quos is presbyteri lios asserit procres Oe. Quod non licere exponerem, nsi semusram prudentiam legis totius habere notitiam. Et ideo, fratres caris vi, libelli, qui sub tectiu est, tenore perge D. eos, qui talia perpetrasse dicuntur,. jubebitis in medis collacari: ias sibi ob lectionibus, qua iesupresbyteris impinguntur,s convicti fuerint, a sacerdotali removeantur oscis: quia qui Iaucti nonsunt, sancta tracta re non possunt: atque abent esciantur a miti serio quod vivendo illicitepolluerunt. Miramur autem hac eorum disiim tire episcopos, ut ast commore, aut nescire esse illicit u licentur. Illi igj- tur

306쪽

ture dcopi sanctiones Romanos noK probabant , nec ad eas, quod

sutum quidem dioecesium presbyteros conjugatos attineret, attendendum esse censebant.

Hic jam locus est, ut de synodis Carthaginiensibus&Africanis, quae pleraeque circa haec ipsa Siracii & Innocentii tem pora habita sunt, agamus, & quid de clericorum conjugio itit uernat, consideremus. Nulla certe his temporibus provincia si nodorum & ca- sonum ita serax,ut Africa; nulla civitas, ut Carthago. Et ordo autem harum synodorum, & tempora & canones confusione hodie penitus non carent. In codice canonum graeco canones Carthaginienses vasorum conciliorum in unum collecti exstant: ita etiam intomis conciliorum latinis sub titulo concilio Africani. Caeterum in his ipsis latinis tomis aliquot ordine& numero distincta Carthaginiensia concilia visuntur. Primum ita appellatur,non quod simpliciter sit primum , quum ante idipsum alia Carthagini habitana ne constet, sed quod sit primum post Constantini magni tempora; aut primum,cujus cano nes habeantur. Ex eo canoncm te sum subintroductas sive extraneas mulierculas interdicentem sit pra , descripsimus.

Secundum & tertium, quartum itidem & quinctum locis suis

nota,&quod intomis conciliorum tertium nil meratur, reveta se- ,

cundum esse Baronius judicat. Conciliorum collector, inquit , ab illis ahhis Merare exersus, quae post tempora Constantini potuit reperisse, hoc omine uuium numeravit, sied errore lapis, dam ante illudex inravit celebratum Carthagine, quod consulatu Valentiniani quarto Theodosi reperirat in criptum, existimans de Valentiniano secundo O Theodosio seniore se inte gendum, quum de Talentiniano potius tertio ct Theodosio juniore' accipiendum. Co tigit enim eumdem novomum Valentinianum gererec Galatam quartum cum Theodosio juniore anno domini CCCCXXXV, ut sapertisime docent, quum alioqui nuctus fit reperiri in illis consitituitu Lalentiniani quartus cum Theodositi consulatu conjunctus, si cum Neoterio. a ratione secunda potius quam tertia haec syno in Caritaginiensis dicenda erit. Ex inscriptione sane constat, celebratam esse hanc, quae

tertia dicitur de Baronio secunda putatur, Calatio& Attico COSS. id est, anno CCCXC VII, vivente adhuc Siricio, uti etiam e capi:ulo sive canone XLIIX. datur intelligere: quamvis alicubi mi-x ara etiam deprehendatur , & in hanc ex cliis synodis nonnihil Nn a irre-

307쪽

irrepsisse. Jam vero hujus ipsus canone XVII. subIntroductae mulieres prohibentur: decimi autem noni ad nostrum negocium po- , Tmum faciζnti , quem ex admonitisne Siticu constitutum vult essenuae. Zq. Baronius, gemina eli lectio. Placuit,ut lectores, quum ad annos pube ratis renerint, cogantur aut uxores ducere, aut continentiam prosteri. Mox subiungitur : Hoc XIX. capitulum vetusti cod cesse habent; ut lectores usque ad annos pubertatis legant, deinceps autem nisi uxores custodita pudicitia duxerint aut continentiam profess fuerint, legere nonsnantur. ', quicquid detonuerit in conjugium Siricius, & quantumvis Immundum, carnale inquinatum proclamaverit, Africani tamen, utut Romanae ecclesiae aliquo modo, quippe latini & ad occidentem pertinentes, obnoxu, in coniugio pudicitiam agnoscunt, & uxore ducta pudicitiam non perire , sed custodiri potius. Quam parum igitur hactenus apud Africanos obtinuerit Siricius, hinc apparet. Qqartam & quinctam Carthaginienses loca sua invicem D D. qmψπις νὴ tua onius. Celebrata est utraque anno una Majo , altera Septembri mense. Post consim latum nullis additis nominibus habet inscriptio quinctae dictae. . . . R'0 040 ς plς x Baronius, nunc audiamus. Hoc anno, eo pi anno 396. ta, quem paullo ante diximus, nimirum post consitatum Coriιcta m.33. ri , ut exscripto ad in codice VI. Kalend. Iunii habita est Carthagine mos scptuaginta episeoporum , quae quincta dicta reperitur , dicenda

autem ordine temporum quarta: nam quae quarta numeratur, celebrata est hoc eodem anno, mense Novembri. Quicquid sit, in hac ipsa viil oquincia, iuxta Baronium quarta, capitulum tertium rem nostram attinens ita habet: Praeterea quum dequorumdam clericorum, quam ris erga uxores proprias, incontinentia referretur, placuit epsopos O pre comis vompropria tuta, etiam ab uxoribus continere. Quod nisi fecerint, ab ecclesii Ico remoreantur licio. Caeteros autem cle-nouce, sed ecundum ira cubuque ecclesia consietudinem οἴ- sc cre. 'epetitur in canonibus sub titulo concilii Africani. RRV m foui: , ibi canonem XXXVII: in codice v ' ς h. gin ςniis coacervatos canon cst juxta Hemoti editioncm LXXIV, & graece in haec verba conceptus mi

308쪽

primitur per voces κα- - ἰδὼς .eM: ut alteram lectionem, quae margini adscripta di a Gratiano usurpata est , secundum priora stata- di .yr.ctta. xiciosam esse manifestum sit. Per ἰδίους ορους autem Trullani Pa-8q. tres propria tempora proprios terminos reddidit Her vetus functionisn ulotum deputata, sive vices sacri ministerii intelligunt, ut postea patebit. De ejusmodi vicibus synodus Aurelianensis secunda: cloici, qui ccium suum implere despiciunt, aut rice sua ad ecclesiam can. I . venire detrectant, loci Di dignitate prirentur. Balsamo in illum ipsum Carthaginiensem canonem: Magna quoque ecclesia, Constantinopolitana videlicet, hac ratione sacerdotum ministeria diridit in boomadas. Quod si omnino per propriamtuta proprias sariniones quis velit intelligere; in eum sensum accipiat, quod, quantum attinet abstinentiam ab uxoribus, singulae ecclesiae suas proprias confiitutiones possint & debeant observare : nempe ubi constitutum receptumque, sicut in Romana, ut semper sacrorum ministri abstineant,ibi ita fiat; ubi vero, ut non nisi tempore vicis suae, ibi quoque idipsum observetur. Sed prior interpretatio accommodatior est de magis arridet. In sexta& septima Catthaginiensibus synodis actum est de appellationibus ex Africa Romam transscrendis : ubi iugum quod Romani pontifices Zosmus, Bonifacius & horum successor Celestinus, administris Faustino episcopo retentino , Philippo &Asillo presbyteris, legatis suis, Africanis ecclesiis imponere conabantur,ipsae bonis firmisque rationibus cum moderate tum mascule repulerunt. Sed istius rei discussio in complures annos protracta est,ti parum aut nihil ad rem praesentem. Facit autem eo & co factandum propterea est capitulum secundum Carthaginiensis secundae dictae, quam a Baronio in annum CCCCXXXV. rejici supra diximus. Videtur quoque quoniam tertiae locum secundam tribuit, hanc ipsam secundam in locu in tertiae substituere Ca rerum si habita est, ut vult ipse, COSS. Valentiniano tertio qua tum de Theodosio iuniore decimum &quinctum, id est, anno, scut

limus, CCCCXXXV; tum inter illas septem, quae in tomis Nn s

309쪽

Conciliorum isto ordine numerantur,omnium ultIma suerIt. Quod

omnino verum est. Septem igitur illae secundum rei veritateiam ac serie disponendae erunt. Prima non movetur Ioco. Tertia dicta,

reapse est secunda. Quincta dicta, reapse est tertia. Quarta manet suo loco ,&vere est quarta. Sexta posita est loco quinctae, dc septima loco sextae. Secunda autem vulgo dicta septimae locum occupare debet. Quam quum in annum CCCCXXXV. rejicit Baronius, modum excedit,&integro decennio rccent lorem, quam Oporteret, facit. Anno enim CCCCXXVI l. andali duce Genserico Africam illuvione maxima inundantes tranquillitatem ut provinciarum ita quoq; ccclesiarum sustulerat. Anno itaq; CCCCXXXV. concilia, quae flagrante bello & barbaris ubique discurrentibus celebrari nequibant, haberi dudum desierant. N cc eo tempore Aurelium episcopum Carthaginiensem sup risisse verosimile cit. Interfuit legatus ecclesiae Romanae Faustinus. Habita igitur est, quum ille in Africa adhuc haereret, & pro ambitione Romanae sedis satageret. Epistola, qua Africani, acceptis a Constantinopolitano& Alexandrino episcopis Nicaenae synodi authenticis exemplis, de toto negocio decidunt & iniquos Romani conatus rejiciunt, Caelestino inscripta est. In tertium Caelestini annum, aera Christianae CCCCXXV. incidit consulatus Theodosii iunioris undecimus& Valentiniani tertii primus; in sequentem vero duodecimus illius, secundus hujus. Alterutro horum,&, ut equidem reor, priore habita fuerit synodus, de qua quaerimus, Carthaginiensis secunda dicta. Habita videlicet, quum adhuc Africa pace frueretur,&inea Roman episcopi negocia Faustinus curaret. Consulatus itaque Valentiniani in fontispicio synodi simpliciter scribi debet, quemadmodum Theodosii scribitur, non addito, quotus fuerit, deleta videlicet voce quarto. Haec de tempore habitae synodi Carthaginiensis, dictae secundae. Nune ipsa secundi capituli verba videamus. Aurelius' in scopus dixit: Quum in praeter iro concrcio de continentiae ct castitatis mcderamine tractaretur, gradus risi tres, conscriptione quadam castitatis, per consecrationes annexi sunt. Malim legere : constrictione quadam casitatisper consecrationes connexisunt. Et sc melius legi c graeco, quod subjungemus, patebit. Pergat Aurelius: visiopos, inquam, pres-lyteros O di conos ita placuit, ut condicet sacrosanctos antistites ct Dei

310쪽

CLERICORUM. 277

sct dotes, nec non Ierim,vel quisacramentis divinis inflariunt, contine ter se in omnibus, quop intsimpliciter, quod a Deo psulant, impetrare, ut is apostoli docuerunt, cti aserravit antiquitas, nos quoque custodia mus. Dicit Aurelius in praeterito quodam concilio de moderamine sve modo continentiae tractatum, & tres illos gradus episcopatus, presbiterii S diaconatus pari quadam constrictione castitatis copulatos e se. Id concilium si superest, ipsum cst quod quinctum dicitur, cujus capitulo tertio abstinentiam temporc vicis ministerii sanciri supra ostendimus. Continentem esse secundum A. Videp. typostolum quid sit,alibi dictum. Apostoli continentiam docuerunt, nempe ab illicitis voluptatibus abstinere semper, interdum etiam I.Cor. 7,

alicitis, puta quando vacandum est j junio& prccibus. Atque hoc ipsum de abstinentia circa tempus sacri ministerii sumendaeque cu-clutilita, antiquitas intellexit. Alibi in ea ni rem nonnihil nobis dictum. ' Nune saltim addimus responsa Theophili Alexandrini, pag. 63.

'dae inter canones reposuit ccesesia graeca. Horum quinctum ejusmodi est: Si uxor cum sῖο marito noctu cohabitarit, rei maritus cum ore, o fas axis, debent ne communicare, an non 8 Rest. Non debent, cainet vostolus , Ne fri remini ros invicem , nisi ex consensu ad limpla, ut racetis orationi, ct rarsissimal conreniatis, ne tenter vossata- propter incontinentiam vestram. Decimum tertium tale est: Iis, matrimonii societate junguntur, in quibi Viam septimana diebuspropo-ηtre oportet, ut a mutuo congressu ab ineant, se quibusnam potestatem ha-tianti Rest. Quod ante rixi, nunc quoque dico. Dicit Apostolus, Ne vos petis, ni forte ex consensu invicem ad te in , ut vacetis orationi, Or fas eodem conreniatis, ne ros tentet aranas propter incontinentiam pe-

Iram. Necessario autem sabbato ct die dominico ab inere oportet, quod inrisitis ciso clam Domino osseratur. Ut a tua uxore quisqv am, sive clericus, sive laicus, alia ratione & perpetuo abstineret, nuspiam docuerunt Apostoli , nec ejusmodi aliquam legem Apostolicauim quam habuit aut servavit antiquitas, sicut ex iis quae toto hoc tractatu disputavimus,abunde liquet. Quod igitur Aurelius dicit Apostolos docui sie, antiquitatem servasse,&suis quoq; custodiendam esse, de lege perpetuae abstinentiae accipi neque potest, neque debet. Probat Apostolus, si abstineatur, quum vacandum cst precibus. Hoc sacris ministris non male antiquitas accommodavit, uo i si quoque tanto magis probaret cuperetque ab itineri, quando.

SEARCH

MENU NAVIGATION