Cornelius Nepos Zum Ubersetzen aus dem Lateinischen ins Griechische fur obere gymnasialKlassen bearbeitet von Richard Volkmann

발행: 1862년

분량: 142페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

91쪽

VII Itaque copias contraxit, bellum adversus Antigonum comparavit. 0uod una erant Macedones complures nobiles, in his Peucestes, qui corporis custos fuerat Λlexandri, tum autem obtinebat Persidem, et Antigenes, cuius sub imperio phalanx erat Macedonum, invidiam Verens, quam tamen effugere non potuit, si potius ipse alienigena summi imperii potiretur quam alii Macedonum, quorum ibi erat mul-2 titudo, in principiis Alexandri nomine tabernaculum statuit, in eoque sellam auream cum Sceptro ac diademate iussit poni eoque omnis cotidie convenire, ut ibi de summis rebus consilia caperentur, credens minore se invidia fore, si specie imperii nominisque simulationea Alexandri bellum videretur administrari. Quod effecit. Nam cum non ad Eumenis principia sed ad regia conveniretur atque ibi de rebus deliberaretur, quodammodo latebat, eum tamen per eum unum

gererentur omnia.

VII1 Hic in Paraetacis cum Antigono conflixit non acie instructa sed in itinere eumque male acceptum in Mediam hiematum coegit redire. Ipse in finitima regione Persidis hiematum copias divisit, non ut vo-2 luit, sed ut militum cogebat voluntas. Namque illa phalanx Alexandri Magni, quae Asiam peragrarat deviceratque Persas inveterata eum gloria tum etiam licentia non parere se ducibus sed imperare postulabat, ut nunc veterani faciunt nostri. Itaque periculum est, ne sa-ciant, quod illi secerunt, sua intemperantia nimiaque licentia ut omnia perdant neque minus eos, cum quibus steterint, quam ad vereus a quos fecerint. Quod si quis illorum veteranorum legat sacta, paria horum cognoscat, neque rem ullam nisi tempus interesse iudicet.

VII, 1. quod una erant: παφεῖναι. Gen. cons. - Obtinehate vors tand. - cui s. imp. erat: der Fuhrer. non: ne sic quidem. - potuite μέλλειν. - quorum - multitudo: Helche viete Eugegen HBren, Par

Aus drupli geminnen. τα αρχεια praetorium. - nomine: ἐκ του ον. - statuit: παρασκευάζειν. S. 2. eonNenire: συνεδρευειν. de sum m. rebus: τα αεὶ κατFπει- γοντα. - minore - fore: morti ich,

latione bleibi Heg. g. 3. quod effecit: Horin er sichnichi lausehie. - eum eONNEniretur: da sie kamen, ειν Gen. cons- principia: τα ἀφIεια, η. oben, σκηνή. - cum tamen: καίπερ . - νererentur: aus Eum. beZogen. VIII, l. acie instructa: ἐκ παρατ.- in itinere: ἐξ ἐφοδου. - m. acceptum: κακῶς πασχειν. - hiematum: εἰς την χειμασίαν. - insn. regione: τὰ Oμορα. - diuisit: διανέμειν. - non ut- voluntas: nichinach seinem eignen, sonderia nach

dor Sol daten. s. 2. Al. Magni: s. unisu 13, 1.

- perustrarat: διαπορευεσθαι. inveterata: παλαι λαβοντες. - licentia: αυθαδεια. - veterani: έ-

στρατευμένοι απεστρατευμένοι - ἀπολελυμέωοι της στρατείας sindexauctorati, uber keines egκ Invalide in unserem Sinue, Wie App. B. C. V, 26 be eisi . - nimia: καθ'

92쪽

Sed ad illos revertar. Hiberna sumpserant non ad usum belli sed ad ipsorum luxuriam longeque inter se discesserant. Hoc Antigonus cum qcomperisset intellegeretque se parem non esse paratis adverSariis. statuit aliquid sibi consilii novi esse capiendum. Duae erant viae, qua ex Medis, ubi ille hiemabat, ad adversariorum hibernacula posset perveniri. Quarum brevior per loca deserta, quae nemo incolebat bpropter aquae inopiam, ceterum dierum erat sere decem, illa autem, qua omnes commeabant, altero tanto longiorem habebat amfractum, sed erat copiosa oinniumque rerum abundans. II ac si proficisceretur, si intellegebat prius adversarios rescituros de Silo adventu. quam ipse tertiam partem consecisset itineris, sin per loca sola contenderet, sperabat se imprudentem hostem oppressurum. Ad hane rem con- τficiendam imperavit quam plurimos utris atque etiam culleos comparari post haec pabulum praeterea cibaria cocta dierum decem, ut quam minime fieret ignis in castrig. Iter quo habeat, omnis celat. Sic Paratus, qua constituerat, proficiscitur. Dimidium sere spatium consecerat, cum ex sumo castrorum eius IX suspicio adlata est ad Eumenem hostem appropinquare. Conveniunt duces: quaeritur, quid opus sit saeto. intellegebant omnes tam celeriter copias ipsorum contrahi non posse, quam Antigonus adlaturus videbatur. Hic omnibus titu hantibus et de rebus summis desperanti- 2bus Eumenes ait, si celeritatem velint adhibere et imperata lacere, quod ante non secerint, se rem expediturum: nam quod diebus quinque hoStiis transisse posset, Se effecturum, ut non minus totidem die-

u. R. H. - adlata est: προσπίπτει sconstr. mit μM. - eonis. N. Psas I

93쪽

XVIII. EUMENES.

rum spatio retardaretur: quare circumirent, Suas quisque contrahereta copias. Ad Antigoni autem respenandum impetum tale capit consilium. Certos mittit homines ad infimos montis, qui obvii erant itineri adversariorum. litSque praecipit, ut prima nocte quam latissime pos-4 sint ignis faciant quam maximos, atque hos Secunda vigilia minuant, tertia perexiguos reddant, et assimulata castrorum consuetudine suspicionem iniciant hostibus iis locis esse castra ac de eorum adventuli esse praenuntiatum, idemque postera nocte faciant. Quibus imperatum erat, diligenter praeceptum curant. Antigonus tenebris obortis ignis conspicatur. Credit de suo adventu esse auditum et adverSarioso illuc suas contraxisse copias. Mutat consilium et quoniam imprudentem adoriri non posset. 1lectit iter suum et illum amfractum longiorem copiosae viae capit ibique diem unum opperitur ad lassitudinem sedandam militum ac relicienda iumenta, quo integriore exercitu

decernuret.

X Ilic Eumenes callidum imperatorem vicit consilio celeritatemque 2 impedivit eius neque tamen multum profecit. Nam invidia ducum, cum quibus erat, perfidiaque Macedonum veteranorum, cum superior proelio discessisset, Antigono est deditus, cum exercitus ei ter ante separatis temporibus iurasset se eum defensurum neque umquaIn deserturum. Sed tanta fuit nonullorum virtutis obtrectatio, ut sidem 3 amittere mallent, quam eum non prodere. Atque hunc Antigonus, cum ei fuisset infestissimus, conservasset, Si per suos esSet lieitum, quod ab nullo se plus adiuvari posse intellegebat in iis re hiis, quas impendere iam apparebat omnibus. Imminebant enim Seleucus Lysimachus Ptolemaeus opibus iam valentes, cum quibus ei de suminis

Tetardarenture libers. nach Diod.

nere

gers στρατοπεδεία). - esse castra: Verbum. 3. 5. quihus - eurante sie aher

X, 1. impedivite Parti c., ebenso profecit προτερειν, vet. X, 5, 2.

94쪽

rebus erat dimicandum. Sed non passi sunt ii, qui circa erant, quod quidebant Eumene recepto omnis prae illo parvi futuros. Ipse autem Antigonus adeo erat incensus, ut nisi magna spe maximarum rerum leniri non posSet. Itaque eum eum in custodiam dedisset, et praesectus custodum XI MaeSisset, quemadmodum servari vellet, ut acerrimum inquit leonem aut ferocissimum elephantum. Nondum enim Statuerat conservaret seum necne. Veniebat autem ad Eumenem utrumque genus hominum, 2 et qui propter odium fructum oculis ex eius ea su capere vellent, et qui propter veterem amicitiam colloqui consolarique cuperent, multi etiam, qui eius formam cognoscere studebant, qualis esset, quem tamdiu tamque valde timulissent, cuius in pernicie positam spem habuiS-Sent victoriae. At Eumenes eum diutius in vincliA esset, ait Ono- 3Inarcho, penes quem summa imperii erat custodiae, se mirari, quare iam tertium diem sic teneretur, non enim hoc convenire Antigoni prudentiae, ut Sic deuteretur victo: quin aut interfici aut missum lieri iuberet. Hic cum serocius Onomarcho loqui videretur, quid qtu' inquit animo si isto eras, cur non in proelio cecidissi potius, quam in potestatem inimici venires Huic Eumenes utinam quidem 5 tua evenisseti sed eo non accidit, quod numquam cum fortiore sum Istressus. Non enim cum quoquam arma contuli, quin is mihi succubuerit. Non enim virtute hostium sed amicorum perfidia decisti. Neque id salsum.' ' Nam et dignitate fuit honesta et viribus ad laborem serendum firmis neque tam magno corpore quam sigura

De hoc Antigonus cum solus constituere non auderet, ad consi-XIIlium rettulit. Hic cum omnes primo perturbati admirarentur non iam de eo sumptum esse supplicium, a quo tot annos adeo esSent male

mum: ωμος. - non d. statuerat:

wartet halten. g. a. penes- custodiae: Helchein

g. 4. ferocius: προς υβριν. - quid

tu: τί δε. - cur: τί ουν. - in Pot. venires: s. I, 2, 5. g. b. sum constressus: προστυγχα - νειν. - arma contuli: εἰς χειρας ἔρχεσθαι. - quine μη ου se l. In f. decidi: πταίειν. - neque id falsum roρθῶς γε. - hone8ta: ευπρεπής. Diribus - srmis: καρτερικωτατος προς πονους. - s9. Denustar schon

XII, 1. sol. eonstituere: ἰδία γι

γνώσκειν. - consilium: συνεδριον.

- rettulit: αναφέρειν την βουλην. - perturbati: μετα θορυβου. - male

95쪽

XVIII. EUMENES.

habiti, ut saepe ad desperationem forent adducti, quique maximos 2 duces interfecisset, denique in quo uno tantum esset . ut quoad ille viveret, ipsi Securi esse non possent, interfecto nihil habituri negotii essent, postremo, Si illi redderet salutem, quaerebant, quibus amicis3 esset usursus: seSe enim cum Eumene apud eum non suturos. IIic cognita consilii voluntate tamen usque ad septimum diein deliberandi sibi spatium reliquit. Tum autem, cum iam vereretur, ne qua seditio exercitus oriretur, Vetuit quemquam ad eum admitti et cotidianum victum removeri iussit. Nam negabat se ei vim allaturum, qui ali4 quando fuisset amicus. Hic tamen non amplius quam triduum sanulatigatus, cum castra moverentur, insciente Antigono iugulatus esta custodibus. XIII Sic Eumenes annorum quinque et quadraginta, cuin ab anno vicesimo, uti supra ostendimus, septem annos Philippo apparuisset, tredecim apud Alexandrum eundem locum obtinuisset, in his unum equitum alae praefuisset, post autem Alexandri Magni mortem imperator exercitus duxisset, summosque duces partim reppulisset pari lini uterfecisset, captus non Antigoni virtute sed Macedonum periurio 2 talem habuit exitum vitae. In quo quanta omnium fuerit opinio eorum, qui post Alexandrum Magnum reges sunt appellati, ex hoc facillime potest iudicari, quod nenio Eumene vivo rex appellatuS est 3 sed praesectus, eidem post huius occasum statim regium ornatum nomenque SumpSerunt. neque, quod initio praedicarant se Alexandri liberis regnum Servare, praestare voluerunt et uno propugnat 0re sublato, quid sentirent, aperuerunt. Huius sceleris principes fuerunt 4 Antigonus Ptolemaeus Seleucus Lysimachus Cassandrus. Λnligonus

habiti: s. 8, 1. - forent adducti: εἰς

quique e participiale Apposition gu

g. 2. denique: απλως δέ. - in quo - esset: der allein fovi et vermoclite

hil hab. neg. essent: σχολάζειν, V l. XVII, 5, 4. - si - salutem: ἐκελνον χαίρειν ἐάσας. g. 3. υ&que - reliquit: ness sicli si eben Tage Zeit σχολὴν ποιεισθαι, γίγνεσθαι περ Eu liberlegen.

sed . oriretur: στασιάζειν. - remo

veri: ἀφελεῖν. aktiv. - allaturum: προσαγειν. Mit dem Parti c. sortZu- salire n. S. 4. non - triduum: gwei oderd rei Tage. - f. fatigatus: ασιτος ἰν. Hier mag ein Sat2 ei dei . castra moverentur: γίγνεται ανα-

XIII, 1. Stelle voran ein sol ches Lebensende also halte Eum .', dani

potent. - praefectus: στρατηγος. S. 3. sumpserunt: εαυτω περιτμθ1σθω. - quod in . praediearantedas voli An sang an Euaestandene. - praestare: s. Eu II, 8, 4. - pro .

gu VII. 10. l. - quid sentirente threeigeno Gos innung.

Di ilia oo by C

96쪽

autem Eumenem mortuum propinquis eius sepeliendum tradidit. Himilitari honostoque lanere comitante toto exercitu humaverunt ossaque eius in Cappadociam ad matrem atque uxorem liberosque eius deportanda curarunt.

XIX.

Phocion Atheniensis etsi saepe exercitibus praefuit summosque Imagistratus cepit, tamen multo eius notior integritas vitae quam rei militaris labor. Itaque huius memoria est nulla, illius autem magna fama, ex quo cognomine Bonus est appellatus. Fuit enim perpetuo 2 pauper, cum divitissimus esse posset propter frequentis delatos honoreS potestatesque Summas, quae ei a populo dabantur. Hic cum 3 a rege Philippo munera magnae pecuniae repudiaret, legatique hortarentur accipere simulque admonerent, si ipse iis lacile careret, liberis tamen suis prospiceret, quibus dissicile esset in Summa paupertate tantam paternam tueri gloriam, his ille si mei similes erunt, 4 idem hic inquit vellus illos alet, qui me ad hanc ilionitatem perduaeue sin dissimiles sunt futuri, nolo meis impensis illorum ali auster6que linuriam. Idem cum prope ad annum octogesimum prospera pervenisset II sortuna, extremis temporibus magnum in odium pervenit suorum civium, primo quod cum Demade de urbe tradenda Antipatro con- 2Senserat, eiusque consilio Demosthenes cum ceteris, qui bene de republica meriti existimabantur, populi scito in exilium erant expulsi.

S. 2. perpetuo: διατελεῖν. - eum

συχνως. - potestatesque: εξουσία, Sing. - quae dabantur: ἐπιτρέπειν Parti C. g. 3. Ρarti c. Constr. - repudiaret : παρπιτεισθω. - legatique: Gen.

tamen: αλλα γε. - prospiceret: προνοεισθαι. - paupertate: ευτέχεια. - tueri: παρατηρεῖν, σωζειν.

g. 4. ayelius: ἔσχατιά. Vgl. Luc. Tim. 6. - hanc dignitatem: g. Eu I, 1, I eaque aetate. - m. impensis: fovi et an mir', oder αυτὸς δαπα-

νων.

II, I. prospera: ευημερεῖν. extr. temporibus: Euleigi'. Daguγέ. -- pervenit: περιπίπτειν. S. 2. eonsenserat: s. Eu II, 8, 2. - bene meriti: s. Eu XVIII, 6, 5. - POP. acito: s. zu III, 1, 5. - Ο

97쪽

Neque in eo solum offenderat, quod patriae male eonsuluerat, seda etiam quod amicitiae silem non praestiterat. Namque auctus adiutusque a Demosthene eum quem tenebat adscenderat gradum, cum adversus Charetem eum subornaret. Ali eodem in iudiciis, cum capitis causam diceret, defensus aliquotiens liberatus discesserat. Hunc 4 non solum in periculis non defendit sed etiam prodidit. Concidit

autem maxime uno crimine, quod, cum apud eum summum esset

imperium populi, et Nicanorem Casssandri praesectum insidiari Piraeeo Atheniensium a DercIlo moneretur, idemque postularet . ut provideret, De eommeatibus civitas privaretur, huic audiente populo Phocion negavit esse periculum seque eius rei obsidem fore pollicitus 5 est. Neque ita multo post Nicanor Piraeeo est potitus. Ad quem

recuperandum cum populus armatus concurrisset, ille non modo neminem ad arma vocavit. sed ne armalis quidem praeesse voluit. sine quo Λthenae omnino esse non posSunt.

ut Erant eo tempore Athenis duae factiones, quarum una populi causam agebat, altera Optimatium. In hac erat Phocion et Demetrius Phalereus. Harum utraque Mae donum patrociniis utebatur. Nam populares Polyperchonti favebant, optimates eum Cassandro 2 sentiebant. Interim a Polyperchonte Cassandrus Macedonia pulsus est. Quo facto populus superior factus statim duces ad ersariae factionis capitis damnatos patria propulit, in his Phocionem et Demetrium Phalereum, deque ea re legatos ad Polyperchontem misit, qui ab eo peterent, ut sua decreta confirmaret. Hoc eodem prosectus esta Phoeton. Quo ut venit, eausam apud Ι'hilippum regem verbo re ipsa quidem apud Polyperchontem iussus est dicere. Namque is tum regis

- in iud. - lib. diseesserat: diese Worte si iid gus ammen Eu ne limen, etῆς δίκης ἀποχυεσθαι. - eap. caus. diceret: θανάτου δίκην εἰπειν,

aberis

III, 1. faetiones: σταοις. - eatis.

VII, 6, 4. - namque lar relative

98쪽

rebus praeerat. Hic ab Agnone accusatus, quod Piraeeum Nicanori qprodidisset, ex consilii sententia in custodiam coniectus Athenas deductus est, ut ibi de eo legibus saeret iudicium. Huc perventum est, cum propter aetatem pedibus iam non va- IV leret vehiculoque portaretur. Magni concursus sunt laeti, cum alii reminiscentes veteris famae aetatis misererentur, plurimi vero ira exacuerentur propter proditionis suspicionem Piraeei maximeque, quod adversus populi commoda in senectute steterat. 0ua de re ne 2 perorandi quidem ei data est facultas et dicendi causam. Inde iudicio legitimis quibusdam conlactis damnatus traditus est undecimviris, quibus ad supplicium more Atheniensium publice damnati tradi solent. Hic cum ad mortem duceretur, obvius ei fuit Euphiletus, quo fami- δliariter fuerat usus. Is cum lacrimans dixisset o quam indisina perpeteris, Phocioni huic ille at non inopinata inquit, hunc enim exitum plerique clari viri habuerunt Athenienses. In hoc tantum suit odium 4 multitudinis. ut nemo ausus sit eum liber sepelire. Itaque a servis

sepultus est.

Timoleon Corinthius. Sine dubio magnus omnium iudicio hic lvis extitit. Namque huic uni contigit, quod nescio an nulli, ut ei patriam . in qua erat natus, oppressam a tyranno liberaret et a Syracusis, quibus auxilio erat missus, iam inveteratam servitutem depelleret totamque Siciliam mullos annos bello vexatam a barbarisque oppressam suo adventu in pristinum restitueret. Sed in his robus non 2

- reminiscentes: ἐννοειν. - Met risi des frii here n. - misererentur:

99쪽

simplici fortuna conflictatus est, et id quod dimicilius putatur. multo a sapientius tulit secundam quam adversam fortunam. Nam cum frater eius Timophanes dux a Corinthiis delectus tyrannidem per milites mercenarios occupaSset particepsque recti poSset esse, tantum abfuit a societate sceleris, ut ante tulerit rivium suorum libertatem Patris 4 saluti et parere legibus quam imperare patriae satius duxerit. Hac mente per haruspicem communemque astinem, cui soror ex eisdem parentibus nata nupta erat, fratrem tyrannum interficiundum curavit. Ipse non modo manus non attulit, sed ne adspicere quidem fraternum 5 sanguinem voluit. Nam dum res conficeretur, procul in praesidio fuit, ne quis satelles posset Succurrere. Hoc praeclarisSimum eius factum non pari modo probatum est ab omnibus. Nonnulli enim laesam ab eo pietatem putabant et invidia laudem virtutis obterebant. Mater vero post id factum neque domum ad se filium admisit neque adspexit, quin eum fratricidam impiumque detestans compellaret. 6 0uibus rebus ille adeo est commotus, ut nonnumquam vitae finem sacere voluerit atque ex ingratorum hominum conspectu morte decedere.

II Interim Dione Syracusis interfecto Dionysius rursus Syracusarum potitus est. Cuius adversarii opem a Corinthiis petierunt ducemque, quo in bello uterentur, postularunt. Huc Timoleon missus incredi-2 bili felicitate Dionysium tota Sicilia depulit. Cum interficere posset, noluit, tutoque ut Corinthum perveniret esseeit, quod utrorumque Dionysiorum opibus Corinthii saepe adiuti suerant, cuius benignitatis

memoriam volebat extare, eamque praeclaram rictoriam ducebat, in qua plus esset clementiae quam crudelitatis, postremo ut non solum auribus acciperetur, sed etiam oculis cerneretur, quem et ex a quanto regno ad quam fortunam detulisset. Post Dionysii decessum

- ου c. eeleris: συναδικεῖν. - stat.

duxerit: s. Eu XVI, 1, 3. g. 4. Hae menter a. Eu IV 4, 4.

haruspicem: μαντις. - communem

genden parentibus. - non modo

non: s. Eu XIX, 2, 3. S. b. in praesidio: ἐφεδρευειν. satelles r s. Eu IV, 3, 2. - probatum

χαιιβανειν. - incredibili: θαυuαστος τις. - felicitate: s. gu L, 2, 5. g. 2. eum posset: s. Eu XIX, I, 2.

Iebat: demonstr. Mer aber Holite,

100쪽

cum Hiceta bellavit, qui adversalus erat Dionysio. Quem non odio tyrannidis dissensisse sed cupiditate indicio fuit, quod ipse expulso Dionysio imperium dimittere noluit. Hoc superato Τimoleon maxi- 4mas copias Carthaginiensium apud Crinissum flumen fugavit ac satis habere coegit, si liceret ΛDieam obtinere, qui iam compluris annos possessionem Siciliae tenebant. Cepit etiam Mamercum Italicum ducem hominem bellicosum et potentem, qui tyrannos adiutum in Siciliam Venerat. 0uibus rebus consectis cum propter diuturnitatem belli non III solum regiones sed etiam urbis desertas videret, conquisivit, quos potuit, primum Siculos, dein Corintho arcessivit colonos, quod ab his initio Syracusae erant conditae. Civibus veteribus sua restituit, 2 novis bello vacue saetas possessiones divisit. Urbium moenia disiecta sanaque deserta resecit. Civitatibus leges libertatemque reddidit. Ex maximo bello tantum otium totae insulae conciliavit, ut hic conditor urbium earum non illi, qui initio deduxerant, videretur. Areem sy- aracusis, quam munierat Dionysius ad urbem obsidendam, a landamentis disiecit, cetera tyrannidis propugnacula demolitus est deditque operam, ut quam minime multa vestigia servitutis manerent. Cum 4 tantis esset opibus, ut etiam invitis imperare posset, tantum autem amorem haberet omnium Siculorum, ut nullo recusante regnum obtinere, maluit se diligi quam metui. Itaque, cum primum potuit, imperium deposuit ac privatus Syracusis, quod reliquum vitae suit, vixit. Neque vero id imperite secit. Nam quod ceteri reges imperio potuerunt, hic benivolentia tenuit. Nullus honos huic defuit, neque 5 postea res ulla Syracusis gesta est publice, de qua prius sit decretum,g. 3. ado. erat: ἀντιποιεῖσθαι.

quem ind. fuit: parti c. An kn5Pfung. τεκμαίρεσθαι. - eupiditate: Holle ud fur sich hande in t ἰδιοπραγεῖν).- dimittere: κατατιθέναι od. ἰδιωτευειν.

g. q. sat. habere: αγαπαν. - sitieeret: εἰ c. Opi. - Obtinere: αρ- χειν, υποχείριον ἔχειν. ΙΙΙ. I. diuturnitatem: τυ συIνον,τo μῆκος. - deflerius: ἔρημος. eonquisivit: συναγειν. - arcessivit μεταπεμπεσθαι. - er. conditae: οἰκίζειν. g. 2. restituit: S. 1, 1. - vaeue faetas: ἐρημουν. - posseR8iones: χω ι α. - urb. moen. disieeta: das

liavit r παοέχειν. - deduaeerant: ἐκπεμπειν, αποικίζειν. g. 3. munierat: περιτειχιζειν.

a tund. disiecit: αρδην ἀνατρέπειν,

SEARCH

MENU NAVIGATION