Philosophiae turonensis institutiones ad usum collegiorum atque seminariorum. Vol. 1. 3. ...G. Gley Historia philosophiae, logica et metaphysicae pars prima

181쪽

Philosophia medii aevi, a septimo Christi

seculo ad decimum usque Seculum. Septimi octaseique seculi PhilosῬhia.

vehementissime commovet animos, appingens adeo vividδ, quanta ferocitate Longobardi Romam Italiamque depopularentur. Iam aduobus seculis exposita barbarorum incursionibus erat ea regio, quondam sedes avtium εcientiarumque. Igne, serro Cuncta vastabantur; viduae lugebant scholae; evanescebant Iitterarum humaniorum monumenta scientiaeque traditiones; quidquid huic aufugere potuit universali ruinae, servatum a religione, pervenit ad nos usqu/. Hoc eodem aevo scientias in Hispania lavc-bat S. Isidorus hispalensis. In ipsius opere de originibus tractatum habetis encyclopedicum, de cognitionibus humanis, collectionemque fragmentorum, citationum ubertate ditissimam. -

182쪽

S. Augustinus, Gregorii Magni discipulus,

An glorum apostolus, Cantuariae, Malmesbu-xii, Sarisberiete et in aliis ab ipso sundalis ecclesiis scholas instituit. Aliqua de philosophia scripsit Aldhelmus, ipsius discipulus.

Institutus Alcultius in hac anglica schola, Franciam petiit 78 o), orante Carolo agno, Taena in scientiis, humanioribusque litteris instruxit. Principem adjuvit in scholis exigendis prope cathedrales ecclesias et in sacris religiosorum aedibus. Hisce doctis institutis exemplax erat schola palatii, quam adibant Carolus-Magnus regiique principes, ut Al- cuiui lectiones exciperent. Regebatur etiam a

viro doctissimo schola turonensis, quae cum Imetensi, remensi, moguntinaque stabat inter

scholus imperii principes. E scriptis Alcuini

discimus quae doctrina traderetur in ii scescholis, quibus praeerant ecclesiastici seu reli giosi viii. Ibi transcribebantur antiquitatis Sacrae profanaeque libri, quo beneficio, si vehoc unum adesset, quam optimo de religione, scientiaque meritae fuissent illae scholae.. Cum Arabes Alexandriam expugnassent 64ο , oravit Ioannes grammaticus, cognomine Philoponus, concedere lux ipsi Ptolomaeoi uin bibliotl ca. diuino nescit quid Arse

183쪽

bum dux iniresponsum dederit. Ab Arab bus verso regno Persarum 65 i), lii, praeeuntibus Magis, in Indiam orientalem turmatim ausu gere. Ab iis orti quos invisit hoc aevo nostro Atiqueti I dii Perron, apud quos et scripta Zoroastris detexit. Constantinopoli suit assecta scientia damno luctuosissimo , imperante Leone Isaurio des. anu ο 740. Prope palatium importale stabati Ilustriss .ma schola, librorumque collectio copiosa. Scholae magistris, imperatoris jussui pardrc imaginesque sanctas destruere detrectantibus, bibliotheca scholaque cum magistris inccndio consumptae fuerunt. ἰIerosolymae docebat, in domo religiosa, dominantibus Arabibus, Ioannes Damascenus

des. 760), qui multa de religione philosophiaque composuit ; traditionibus Aristotelis

erat addictus.

dad, Arabum Athenas, extrui curaverat. Consilio iuvantibus medicis, natione graecis, crexit ibi princeps scholam, ut esset exemplar earum quae fuerunt in Asia, in AEgypto, in Asrihu , Hispalliaque institutae. In arabicam linguom transferet iussit opera Graecorum, praesertim Aristotelis, ad quorum normam instituta phi-

184쪽

Iosophica tradebant. Scliola Lagdadica non ingloria stetit ad annum i 298), pio suit urbs Bagdadia Tartaris expugnata. Eminuit in Hispania scholas inter.arabicas cordubensis, quae scholis christianis locum cessit siet 35 , .cum Arabes urbe pulsi suere. Versionibus arabicis, quae subibant in Franciam, ex His- Panorum agro, per aliquot secula suerant usi scholastici nostri, philosophica pertrac

In Arabum schola prae aliis eminuerunt

phaxabius, Avicenna, Alben-Zoar veI Aven-αoar, Algageli, Tophail et Averrhoes, qui viva Ioce scriptisque I hilosophica, mathematicam scientiam, artemque medendi tradebant. N tissima sabularis ea fictio, qua Thophail Axi totelis, Baconis, Lockii, Condillaciique doctrinam de idearum origine et actione, tam ingeniosus exposuit. Adducit auctor arabicus insaniem, , qui, derelictus in insula deserta, .lacte pastus a cerva res exteriores observans,

ipse sibi philosophiae codicem instituerit. Reponi possit ad noui seculi finemi Ioannes -Stobaeus, qui philosophicunt Anthologium aera , Florilegium edidit. In ea collectione, cuius pretium extollunt operis ampla dispo-

185쪽

sitio, citationumque gravitas, adducta fra menta reperiatis e tot operibus, quorum Pl xaque jam interierunt. t Philosophia noni decimique seculi. Smaragdus S. Michaelis abbas, Atalardu que Carolo - Μagno sanguine propinquus et

abbas corbeIensis, ambo scholam monaste-xii, cui praesu re, dirigebant. Anglicae scholae discipulus quoque Bonifacius, Germanorum apostolus. Inter scholas quas instituit in Ger mania, notate suidensem atque mOguntinam, quibus praefuit Rabanus . . Ioannes Scotus, Erigena dictus, tu latinam linguam vertit Hierarchiam . S. Dionysii, quam Ludovi eo Pio transmiserant Orientis imperatores. --

turin diuisionem de scholastica philosophia

composuit.

Ad noni seculi finem id egit, Anglorum gratia, rex Als redus des. 9oo) quod in im

Perio Francoram opere glorioso compleve. xat Ca Ius - Magnus. Ad se vocavit, prae sertim a Francorum agro, viros religiosos, . quihus in scholis iteram instituendis adjutus suit. Ipsum, uti scientiarum humaniorumque litterarum in Anglia restauratorem, colit

186쪽

Odo, vir religiosus in turoneIisi monaSterio apud S. Martinum degens, inde Parisios adierat, ut ibi studia philosophica pedisiceret, docente Remigio, monacho apud SariClum Germanum Autissiodorensem. In scholis remensi, storiacensi, cluniacensique docuhre Flodoardus, Abbo, Odo, Gerbertusque post ea summus pontifex Srlvester II nomine. Hunc, cum remensi scholae praeesset, inter alios audivit Robertus, Hugonis Capetii filius atque successor. A Gerberto missi fuerant amanuenses qui in ditioPibus bibliothecis rarissima librorum exemplaria colligerent a que transcriberent. De philosophicis illius aevi traditionibus agetates, epistolas adite Ge berti; inde quamplurima notatu dignissima deprometis. Ipsum philosophum peritissimum appellabat Otto II, qui filium instruendum ipsi commiserat. Restituta fuit imperialis schola constantinopolitana, res imperii curante Michaele des. 867 . Adeo celebre nomen Leonis philosophi, qui scholae praepositus, ut ipsum AI-Μamon Arabum dux invitaverit, Bagdadium inviseret, urbisque scholas regendas acciperet. Consensum abnegante philosoplio, precibus imperatorem adiit dux Arabum, recipiens,

187쪽

a se, si Leo mitteretur, persolvenda decem millia librarum aurearum, foedusq 1e Perpe tuae pacis obsignandum; oblata respuit im

Insausta gloria celeber ille Photius, utique dignissimus, qui locum insignem in historia - seculi noni philosophica teneat. Nobis asservavit in Bibliotheca titulum dispositionemque ducentorum septuaginta novem ex antiquorum operibus. Adductos locos pertractat et evolvit insigni sapientia, singulari mentis acu

mine

Haud ita fausta sit opinio de Suida, qui forsan eodem aevo vixit. Saepius in Lexiconcor Ptis usus exemplaribus, nomina pervertit et in unum iungit loca, quae toto coelo distant ab invicem. Quantumcumque peccaverit, haud inutile Lexicon ipsius iis qui de philosophia veterum inquirent.

Undecimi, duodecimi, decimique tertii secuA' philosophia.. Praesudre cainutensi scholae Fulbertus, La Dancus heccensi, Adelmanus leodiensi. Depbiloisophia sus e scripsit Anselmus, Lansranci discipulus. In Prologo, Primus exponendum

188쪽

suscepit, Ens infinite perfectum existere ne Cessario, cum existentia sit persectio. Propositionem hancce sustus evolvere tentavhre Car-tcsius atque Lethnil gius.

Annos seiὰ quadraginta cum insumpsisset Constantinus Africanus des. 1087 Arabes orientalesque gentes invisens, atque traditiones ipsorum colligens, in Montem-Cassinum accessit, ibi dans operam philosophis et medicis, e graeca et arabica lingua in latinam ver tendis. Magnam ipsi partem acquisitae gloriae

solvat schola salernitana. Turmalim accurrebant Tornacum, excepturi lectiones Odonis, qui scholae praeerat in aedibus S. Martini. Ardentissimus erat ille Pealistarum assecla. Inter nominales adversabatur

ipsi qu1m sortissime Raimbertus, qui Lillae philosophiam tradebat.

Docuit Guillelmus Champeaux in ecclesia parisiensi cathedrali, dein apud S. Victorem, cujus pedes ab ipso sun datae. Apud Sanctam-Genovesam primo lectiones tradidit Ahaila dus, ejus discipulus. In urbe parisiensi litteris operam dederat S. Beritardus, hoc in aevo sacundissimus inter Oratores. Gcnuinae philosophiae principia persectius ipsi quam scholasticis cognita. Pollet

189쪽

ea styIi concinnitate, claritate, sententiarumque virtute, quam ignoravhre, qui vim omnem in vana disputationis arte reponebant. Principia realistarum durius exirrimens Gilbertus poretanus, asserebat inter essentiam divinam atque Deum esse distinguendum. Errorem consulavit S. Bemardus.

Petrus Lombardus scripsi t Sententias; Ioannes sarisberiensis Glicraticum atque Metal-

logicum, quae tria quidem opera diu quasi

classica versantes exposuere scholastici. Evol-

. vit in historia Petrus Comestor opinione scholasticorum de Orbis clementorumque iammatione . Platonem, Aristotelem atque Ios Dum historicum testes adducit. Decurrente seculo decimo tertio, philosophiae cathedram illustravhre Alexander halensis, S. Bonaventura, S. Thomas et Mbcrius ' Magnus. Classicus ipsis auctor erat Aristoteles, cujus exemplaria suerant ab illis allata, qui bellum sacrum in Palestina gesserant. Apud S. Ludovicum anagnostes erat Vince tius bellovacensis, qui regios pueros etiam in litteris instruebat. Forsan et asservandae bibliothecae, quam rex instituerat in aedicula- Sancta, praefuit. Ibi Speculi colicctionem ace

rate quidem at paxum saPienter instruxit. t

190쪽

Philosophia decimi quarti et decimi quinti

seculi.

Oxsordiae Parisiisque docuit Ioannes Scotus, ex ordine fratrum Minorum. Tanta fuit ipsi fama nominis, ut aliorum scholasticorum gloriam oppressisse videretur. Prodiit ab ipso secta scotistarum, quibus hoc solemne dogma, contradicerent ut in omni quaestione tho mistis. Pro his stabat Guillelmus Durandus. Guillelmus occanu', qui primo cum scolistis realismum amplexus erat, postea bellum ape tum ipsis iudicetis, nominalium Partes accepit. opinabantur realistae se naturam entium in universalium scientia detexisse. Nominales exclamabant in ea scientia, qua tantopere gloriarentur, meram inesse quaestionem gram maticalem de vocibus. Assexebant realistae : u Universalia, seu gen nexicae notiones entium, existunt ante, Post, individua. Gaudent ergo, mis Platonis Opia v nionem, existentia metaphysica et abson luta, quae minimo pendeat ab individuis n. Reponebant nominales : u Praeter individua v nihil extra nos datur. Existunt Petrus, Paus lus; ast homo generaliter acceptus est pha