장음표시 사용
361쪽
o. FnDlΝΝΗΚ'IlI SUPPLEM. XLV. Erat Antiocho sicut adversus Pervica es celsus animus, ita supplicibus inite ingenium e quare, Iudaeorum mores admiratus, quos in tanto suo periculo plus tumen de religionibus patriis sollicitos videbat, non modo concessit inducias, verum etiam ad sacrificium boves auralis cornibus , et cum omni genere Odorum pocula aurea ac nrgentea multa, ipse ad portas urbis honorifice detulit: et quum ea omnia .sacerdotibus tradidisset, exercitui suo epulum in limnorem hierosolymitani dei praebuit. Vere dictum est, saepe mutorem mansuetudinis, quam severitatis, scu-ctum suisse; beneficioque subactos, quos nulla vis armorum ad obsequium Coegisset. XLVI. Itaque Iudaei , regis unimadversa lenitate, quamquo dissimilem se quibusdam maiori bus suis , sacrorum iudaicorum insensissimis hostibus , praestitisset, publica omnium voce laudatum, Cognomento Pium vocaverunt: Et Ioannes adolescentis generosa natura captus et iam necessaria desecerunt , Iegatos
misit, Mum regi gentem jore pollicitus , si Dioere suis
legibus sineretur. Eo tempore Plerique regis amicOrum suadebant, ut diis homosiusquη ceteris omnibus inimicam gentem exscinderet, Antiochum, qui Di- hanes cognominatus est, cientes : illum, eadem urbe ricta, spurcorum hominum sacrilega sacra et absurdos risus dignis ludibrias traduxisse. XLVII. Nihil haec magnanimam regis mentem. Et ab acerbis consiliis naturae honitate aversam, move runt : igitur ueniam delictorum Pacemque dedit, si, armis traditis , acc*ere in urbem Praesidium Dellent, eo Pro Ione nonnullisque riuitatibus, quas extra snes
362쪽
Tecusarunt: Praesidium, ne risus sui conuersatione alienigenarum Polluerentur, deprecati: pecuniam et obsides obtulerunt. Itaque trecenta talenta PeCuniae Praesentis accepta, ducontis in diem dilatis; obsides quoque traditi, quos inter et scator Ioannis suit. XLVIII. Muvo deinde urbis diruto, obsidionem Solvit, quum gentem validam, et quae post eum nulli
Inacedonicorum regum Paruit, magna cum gloria subegisset. Igitur adolescens , hoc fortunae obsequio magnificus, et bellum advorsus Parthos animo volvens, quo sibi Pomanam amicitiam munificentia Conservaret, publice privatimque donis eos prosecutus, inprimis Scipionem colore constituit, tum ob eximiam viri gloriam . tum quia nequo potentior ullus domi, neque in amicitia constantior Credebatur; quum in in Romae non apud singulos modo sides atque gravitas rarior in dies fieret, sed ipsa quoque respublica , contentionibus odiisque privata commoda publicis anteponentium , horrenda seditione qMassareιur.
364쪽
Ti. Sempronius Gracchus tribunus plebis, quum legem agrariam ferret adversus voluntatem senatus Et Equestris ordinis, ne quis ex publico agro plus, quam qui agenta iugera, possideret, in eum furorem exarsit, ut M. Octavio collegae, causam diversae partis defendenti, potestalem lege lata abrogaret; seque, et Gracchum fratrem, et Ap. Claudium socerum, triumviros ad dividendum agrum crearet. Promulgavit et
aliam legem agrariam, qua sibi latia agrum patefaceret, ut iidem triumviri iudicarent, qua publicus ager, qua privatus Esset: deinde, quum minus agri esset, quam quod di Vidi Posset sine offensa etiam plebis quouiam eos ad cupiditatem amplum modum sperandi incitaverat , legem Se promulgaturum ostendit, ut iis, qui Sempronia lego agrum accipere deberent, pecunia, quae regis Attali fuisset, divideretur. Heredem autem populum romanum reliquerat Attalus, rex Pe gami, Eumenis filius. Tot indignitatibus commotus graviter senatus, ante omnes P. Mucius consul, qui, quum ita senatu in Gracchum perorasset, raptus ab eo ad populum, delatusque plebi, rursus tu eum pro rostris eoncio natus esti Quum iterum tribunus plebis creari vellet Gracchus, auctore P. Cornelio Nasica, in Capitolio ab optimatibus occisus est, ictus primum fragmentis subselliorum, et inter alios, qui in eadem seditione occisi erant, insepultus in flumen proiectus. Res praeterea in Sicilia vario eventu adversus fugitivos gestas contineti
365쪽
bello dum laetos semper exitus, rarus interea clades, rara armorum dedecora. sed melioribus statim com recta consiliis satisque, enarravimus: nunc internae
seditiones, quae a Goaccho graves atque plenae discriminis ortae sunt, ad tristiora, sed non minus utilia, vocant; quando hinc maxime veteris rei publicae mala , et quibus initiis collidi inter sese diversao in civitatibus potestates queant, eiusque morbi Ceditiora post eventum remedia , CognosCuntur.
H. Igitur Tiberius Gracchus, Tiberii bis consulis et censoris filius , postquam sub matre Cornelia, prioris Africani filia, forentem bonis artibus, et pari omnium spe adolescentiam exegisset, in Manciniani temporis adversa, tanquam in scopulum, impactus est : quippe invidia quorumdam optimatium, quos
adversarios in negotio suo senserat, dolorem suum niturus, assectasse modis omnibus creditur, ut supra omne priorum exemplum popularis haberetur. Neque sane aut materia rest novare volenti, aut speciosus
obtentus deerat: palam iniqui in rempublicam, in
Plebem, agrorum PosseSsores erant, qui inter aliorum paupertatem et sumem . latissimorum praediorum ve-ditus voluptatibus et luxu Consumebant. III. Nam antiquitus subactis p. Parina Italorum civitatibus aliquam agri portionem victor Romanus ademerat: in eam ex Vrbe aut Latio colonos mitti obtinuerat, et in singulos certum agri modum distribui. Veniebant autem in Oam sortem culta maxime;
sed quae bello , ut assolet, vastata squalebant, quo-
t. v. C. sis; Α C. t33. - e. Ann.-3i. - Sallust. Fragm. IX. Dionys. II, 3. I. I. Di, r. et Dis apud Valea. Plutareh. imGMoelio. - civi in B . o. e. 27. - Appian. Civit. lib. I.
366쪽
niam impensa et cultu longioro . et primis annis parum fructuoso , egebant, sub tolerabili tributo pii blice elocabantur: de frugibus decimae, de arhoribus quintae pendebantur; eratque etiam in armenta et greges vectigal constitutum. I L Ita putabant sere. ut possessores, quum ipsi tantum agrorum Colere nequirent, Per mercenarios generis italici colerent: quod quum laboris militiamque patientissimum esset, ea Potissimum ratione Contineri simul alique posse ad continuorum bellorum auxiliares delectus arbitrabantur. Sed res alio vertit, avaritia et astu divitum, qui publicos agros, ut Iongissimo tempore possessos, pro suis retinebant, uu-gebantque. Submotis enim paulatim aut vi, aut pretio , Veteribus dominis, non iam agros, sed latifundia colentes, ingenuorum operam aspernabantur, Serviliisque coemptis rura exercebant: id enim erat multo quaestuosius, tum quia liberi homines ab agricultura stipendiis militaribus saepe avocabantur, servis in eodem tempore manentibus; tum quia etiam ex Partu, ancillarum aucta familia, ad heros lucrum ingens redibat. V. 1loc modo fiebat, ut possessorum res samiliaris, Servorumque numerus in immensum augeretur, Pa cioribus in dies ingenuis, qui praeter inopiam dom sticam, tributis etiam et delectibus atterebantur. Quinet, quoties a bellis vacatio erat, pigrum ipsis insem Ctuosumque tempus abibat, quum agros proprios non
haberent, et, abundante se vorum numero, Cond etitia istorum opera nemo uteretur. Non erat OhSCurum, quanto reipublicae periculo sociorum quotidici
367쪽
ID. PREiΝSlIEMII SUPPLE M. minor copia fieret; servi, orti ab hostil,us. ol 'ipsi suturi hostes, si occasio venisset, niageSCerent. VI. Sed adversus ditiorum potentiam diu si ustrii sunt quilesita remedia: neque, licet vehementibus quorumdam studiis instaretur, vim ullam prius obtinuerunt, quam sub annum urbis CCCLXXX rogatione Licinia caveretur, ne quis ultra quingenta agri iugera Possideret: neue Plus quingentis capiti s Pecorum, centumque maioris armenti Pasceret: utque certias mercenariorum numerus ex ingenua Plebe a ροssessor Dbus aleretur. Haec non modo tribuum sus longiis sancita , sed etiam iureiurando Confirmata . egregie Pauperibus et publicae rei subvenerant, ni apud hominos opum dulcedine captos validior legum deorumque metu cupiditas imbecilla iuris claustra fraude vique Perrupivet. VII. Nam sub initia multi dolo malo Partem agrorum in propinquos transferebant, sub illorum nominibus sibi possidentes; ex quibus ipse legis nucior C. Licinius Stolo suit: inox, ut elusac aliquamdiu
leges tandem pro abrogatis contemnuntur. De Colore quidem quaesito, palam a divitibus agri longe supra statutum auctoritate Publica modum Petinebantur. Crebrae inter haec tenuiorum querelae, sed et ipsa boni decorisque publici cura multos egregios viros advertebant, ut mederi Cuperent: verum C II Cta DC- putantibus tutius visum est, relinquero intacta civitatis ulcera, quam impari remedio sollicitare ad acerbitatem atrocioris mali.
ΙΙΙ. Ferturque non alia prudentia C. Laelius Sapientis cognomen quaesivisse, quam quod in tribunatu
368쪽
movere talia conatus, ubi inuiora spe pericula vidit,dcstiterat. Maiore , deinde Perseveruntia, sed multis, et ante omnes Sibi exitiosa, causam eandem agere Ti. Gracchus instituit, quum adolescens nobilis, sucundus. ut iam tribunatum plebiS gerens, auCtori tutem, quum genus assurebat, eloquontiue praesidiis, et iuro magistratus communitum, ad contentionem de tantis rebus attulisset.
IX. Accedebant ad haec quotidiani ab amicis, ab uequutiluis, u matre stimuli : nam et Cornelia saeperi prehendisso filios dicebatur, quod a Populo Scipionis socrus , nondum Gracchorum mater pocaretur: et
Sp. Posthum ius aemulus laudum , et dum militiae Gracchiis abest, forensi gloria multum Provectus, iuvenilem animum urebat. Praecipui tamen incensores Diophanes Mitylenaeus, et C. Blosius, Cumis Campaniae Oriundus, saerunt: alter disertissimus ca tempestate Graecorum, et dicendi Tiberio magister; alter Antipatri Tarsensis sumiliaris , et ab co sapientiae studiis eruditus. X. Movebatur etiam misericordia plebis , maximo quod calamitatem pauperum, dedecusque reipublicae , ipse pur Etruriam transiens videt ut , quo tempore ad bellum nurnuntinum erat pro CtuS: ne suudusinebat populus Omnibus eum modis impellere; passim quo in porticibus parietibusque et monumentis Scripta Proponebantur, quibus Ti. Gracchi tribuna-tris, Unica spes croptos sibi agros ropetentium, in-vOCabatur. Hue tum variue et tam ellicaces machinuo
et senilis animi maturitatem expugnare potuissent:
369쪽
O. FREINSIIEMII SUPPLEU. quo magis mirum fuit, ab acerrimo iuvenum, in re tanta, nihil sine magno consilio summaque moderatione gestum fuisse; donec adversariorum iniquitate et contumacia irritatus , ipse quoque ad duriora deflexit. XI. Tum vero adhuc non suo ipse arbitratu concepit legem, sed de sententia principum civitatis. qui sapientia et amore publicae rei excellere credebantur, quorum P. Licinius Crassus suit pontifex maximus, tum P. Mucius Scaevola, quo nemo iuris publici privatique peritior habebatur, tum maxime consul, et
App. Claudius, cuius filiam Tiberius in matrimonio habebat. Quanta igitur in tam gravi iniuria locum
habere lenitas poterat, adhibita est: neque modo BOenae legum remissae, sed ultro praemium oblatum Possessoribus, quo aequiore animo partem alieni agri ad iustiores dominos redire paterentur. XII. α Quamquam Gnim haud dubiae nequitatis is esset, quae quisque contra mentem legis Liciniae
is possessisSet, ea cum Ductibus et omni causa restitui, is tamen dare se Concordiae civitatis aiebat, ut interis ius populi et consuetudinem possessionis media is via decidatur, per quam nec adimantur omnia Io- . cupletibus, nec omnia relinquuntur. Itaque se le-M gem laturum, qua Populus egenus agrOS recupes raret: possessores, qui filios in povestate haberent, is supra legitimum modum, ducena quinquagena i is gera in singulos retinerent: ad haec administranda. triumviros annuos creari Placere , qui praetereari animadverterent, ne quis portionem Hienam, sicutis antea in scaudem legis factum frequenter suerat,
370쪽
XIII. Haec plebi grata , quac facile praeteriti temporis serebat iacturum, duin in posterum sui ratio haberetur. intoleranda locupletibus erant. quamquam iniuste possessa, tamen , quia Iongo tempore posse derant, pro suo patrimonio impudenterdesendentibus: Iuultaque passim adversus Tiberium aspera et salsa iactabantur, iurenem factiosum , et nimiae poterariis iapidum, nihil aliud, has lanxitione , nisi piam ad regnum quaerere. Facile refellebat ista Tiberius, non causa minus, quam eloquentia, Superior, graViterque inhumanam Possessorum iniquisalem accusabat, qui ciues suos, quorum la re illae Uea accumulatae essent,eι nunc quoque definiarentur , eos extorres agerens iisdem arris, quorum ius atque ditionem tuorum sanguine revublica Parauisset. XIV. α Etiam serae, quibus per Italiam repletae sitiis vae sunt, cubilibus et habitaculis non carent, quora se recipiant: at hi, quorum laboribus Italiae quies,ra quorum mortibus ceterorum vita redimitur.nisi quod ,, eandem cum locupletibus lucem vident, eundem- is que aerem trahunt, commodis communibus omnibus is arcentur: non tectum, sub quo latitent, non locum, is ubi pedem in suo ponant , obtinent: vagi cum is uxoribus et liberis in ipsa patria exsilium agunt is . Conversus deinde ad locupletium agmen, invidiose interrogabat: qua tandem causa iniquum putarcnt , quod ργuli esset, id ργulo diridi' cur seroosciosius, militibus in litem militiae turbam, Postremo suis alienos praeferrent' re Vestra denique opera eLis septum est, ut mentiantur imperatores nostri, quum D ucie instructa pro uris et socis dimicare homines