장음표시 사용
111쪽
s CHOLA volum atque beneficum , haud minus esse verum aene cessarium , licet secundarium motivum ejusdem caritatis: hanc esse certissimam totius scholae, hanc omnium sententiam e qui eam inficiatus sit , neminem reperiri: gravi errore teneri Camera censem, qui solus insciari velit : quod uberius suo loco declarabitur. 16. Haec igitur sunt , quae Meldensis Episcopus non ut sua , sed ut omnium theologorum certa & firma decreta tuenda suscepit . Negat idem Episcopus a Domino Cameracensi appellatum esse , aut appellari potuisse quemquam, qui secus sentiat: addit, hunc esse errorum quietismi sontem, quod haec dogmata, sive aliqua eorum, vel obscuraverint vel negaverint.
De amore naturali beatitudinis, ad prop. I. & seq. usque ad 7.
de depromantur doctorum testimonia I in primis S. Thomae . . Plaec autem, quamquam per sese clara sunt &Suo stant robore , tamen magis magisque confirmari oportet. Incipimus autem ab amore beatitudinis, qui sons est moralis philosophiae, ac theologiae omnis, a quo etiam omnes theologi incipiunt: indicamus autem locos, unde theologorum hac de re decreta sumantur . . Lein
112쪽
r. Legendus in primis Magister, in prImum dist. I t. f. 'x. ubi ex Augustino haec fundamenti loco ponit: Res '. . aliae sunt quibus fruendum est, aliae quibus uten- ς ρ' dum est , aliae quae fruuntur is utuntur et illae quibus fruendum , nos beatos faciunt: iIIae quibus utendum est, tendentes ad beatitudiuem ad vantur, ut ad illas res quae nos beatos faciunt , pervenire, eis ast
inhaerere possimus. In ea praecipue verba legendi sunt, excepto nullo, antiqui reςentesve , qui in eam distinctionem scrIpserint. Legendus s. Thomas, 1. 2. X. Th. r. q. I. dc sequentibus, & ejus commentatores ad unum 'pariter omnes pust ipsum concludentes, hominis es saagere propter ultimum finem: q. r. a. I. 3 humanae vitae aliquem esse finem ultimum, nempe beatitudi nem; quem finem omnes velint, dc propter quem omnia vel in te art. 4. 6. 7. 8. quae usque adeo certa sunt, ut his tamquam communibus principiis, uti praediximus, philosophia & theologia innitatur. Hae ergo de causa a citandis auctoribus abstinemus, ne nos irrideant, certa dc clara, nec a quoquam negata, superfluo studio asserentes,
De natura intellectuali in genere idem statuitur. 9. Atque ut constet, illud esse de omni Intellectuali creatura commune decretum ; audiamus Sanctum doctorem ita de Angelis disserentem. Primum ζ .
rn Angelιs est voluntas, boe est inclinatio ad bonum, eΜ cognitioπe qua eognoscant ipsam boni rationem,
quod est proprium intellectui, Di baee quae ejusmo
113쪽
dam quasi ab aIio solummodo directa in bonum , si-eut ea quae eoguitione carent; nequa in bonum partLeulariteae tantum , sicut ea in quibus est sola sensitiaua eognitior sed inelinata in imum univeνsaia b num : ἐγ Me inclinatio dieitur voluntas . Non ergae se in Angelis tantum inclinatio ad bonum, natura in filia sine cognitione ι sed ex ipsa' cognitione bon elicita... Io. Secundo; is ea vesaniata est dilectio naturari secundum voluntatem ex cognitione scilieetr unda se. ι. quitur: quod sit in eo stiam dilectio electima, quia voluntas naturaliter tendit in suum finem ultimum. Omnis enἱm homo naturaliter Quis beatitudinem , O ex hae naturat; volantate causantur omn/s alia v
Iuntates , cum quidquid homo vati, velit propter Mnem: quod etiam competit Angelo in quantum natura intellectualis in AusIo porfecta ost. gr. Tertio ; illa dilectio naturatis est amor surreo quod in rebus cognitions carentibus unumquodqus naturaliter appetit eonsequi id quod est sibi bonum . sicut ignis Ioeam sursum: unde is Angelus is homo naturaliter avetunt suum bonum , On suam perfectio nem: Θ hoe est amare seipsam eo amore quem supra posuit ex cognitione & voluntate scilicet. γ
Da natura voluntatis humanae . . ix. 12. Ex eodem universali principio oritur in homine quoque amor beatitudinis et suaς enim quaedanxpa
114쪽
Iarticu aria bona, quae . non babent necessariam con .n-ionem ad beatitudinεm , quia sine bis potest ali. yias esse beatus, , Husmodi voluntas nor de necessitata inhaeret. Sunt autem quadam babentia neeυ-lariam connexionem ad beatitudinem, quibus scilice homo Deo inhaeret: di quo solo vera beatitudo eonsistit ; sed tamen antequam per certitudinem divinaehisionis neeessitas bHusmodi eonnexionis demonstreis tur , τα untas non ex necessitate Deo inhaeret, nee bis quae Dai sunt, sed voluntas videntis Deum peressentiam neesssario inhaeret Deo , sicut nunc ex π cessitato volumus esso beati. xa. Ex his constituitur quae sit natu a voluntatis humanae: quae nempe est , velle universim suam beatitudinem I atque ei hae necessaria voluntate prosilire in omnes particulares actus liberos: oportet enim' .
quod inud quod naturaliteν alicui convenit , immobiliter , sit principium is fundamentum omnium aIiorum quia omnis motus proeedit ab aliquo immo. bilir illud autem immobile est ipse beatitudinis appetitus , qui ita se habet in voluntatis actibus, si eves8 hrubent in intellectivis prim, principia: atque omnino necesse est, quod sicut intellectus naturali- Aiλ. ιλteν adbare, primis principiis , ita voluntas ex neces.
ita a inbareas ultimo Mir qui finia ibidem est ipsa
115쪽
1 ε ε . I . Hujus autem rei radix est, quod beatus De ua M & habens se ipsum , creaturae cuilibet ad imaginem suam factae concedat, ut sit beata per assimilationem irara ara. sui ad Deum. Unde beatitudo est voluntatis objectum r fitque homo beatus, vel vere, habens Deum, vel umbratice, habens speciem Dei in particularibus bonis a Deo creatis. Beato autem Deo pro tauta veritate hominibus revelata , sit gloria &-bonoe sempiternus: amen ΑαTICULUS V. ' L. . l.
Is. Et si in re clarx abstinendum judicavi a Gnga rendis doctorum testimoniis, Belgarum tamen claris .s morum theologorum gratia , commemoratos volui . i. , E Stium dc Silvium omnium ante signanos. Certe Estius diit. 3. 3 de fruendo dc utendo post Magistrum ex Augustin disserens, statim praemittit ut certum , ipsum frui ad amorem ejus rei pertinere , in qua quis dalectatu propter seipram; sic nimirum , ut in ea voluntas couquidscat tamquam in summo bono, is fae suo ulti. mo: uti autem esse rem propter aliud quo fruendum sit in opdraιionem assumere , dummodo non in ea voluvias ut in v timo fine conquiescat et quo loco aperte cum Magistro, immo cum Augustino, supponit omne F fruentes & utentes , hoc est omnes homine aratio-
116쪽
rit lene usos, in beatitudinem tendere tamquam In vi , l. i. ultimum finem et in x. dist. r. in ipsis Initiis β. i. q. vero S. docet ex Augustino, propter solam beatitudinem tamquam finem ultimum , summum, amandasesIs virtutes, tametsi babeant in si unde amρntur. in 3. quoque dist. 34. β. g. supponit, timorem , ut i tyi omnes affectus , precedὼrg ex amors , quo naturaliter sibi quisqua vult , bene is in gduere felrcit tem appetit. 16. Aune sectari solitus Silvius, ejusque sere ver- Mis. i. r.
bis usus , posteaquam in prima parte q. I. Secutus 1. est ad singulos articulos omnes conclusiones s. Thomae, in secunda deinde parte supponit , diIectionemis' omnia bona opera exercenda esse propter beatitudinem l quia ὶ inordinatum est non ordinare media in suum proprium ae legitimum finem , scilicet in
aeternam beatitudinem : in Σ. 2. qu. 27. art. 3. quo loco supponit cum omnibus theologis, ipsoque s. Thoma , omnes omnino homines in quocumque actu serio , agi ad beatitudinem, de quo dubitare portenti
17. Vides, lector candide , propter soIam beatLindinem , tamquam finem ultimum, sirtutes essεiamandas, easqus ad bune finem proprium ac Iegitimum non ordinars, esse inordinatum quo quid est clarius & tamen falsum esset, nisi beatitudo seret omni creaturae intellige ut I finis naturalis ultimus. Denique rogamus D. C. an possit vel unum aut philosophum aut theologum appellare, qui secus sentiat Uideo conjecturas, consecutiones, ratiocinia , alia eiusmodi disertissime copiosissimeque congesta, qua H a non
117쪽
a no pertineant , animumque abstrahant a vero qumstionis ita tu, De his suo loco dicam r nunc quaero an positi afferre pro sua sententia vel unius aveto' Tis conclusionem, assertionφm , propositionem si ha bet; proferat : si vero non habet qui nullam protulit , eesset incessere communem omnium theologiam .
De personato Lovaniensi. . II. Mirum in sanctum Augustinum i in s. Thomam, in Estium, in Silvium , Belgii decora , per o- natum Lovaniensem adductum , cujus haec verba sunt: L.t . d u. a sanctis Augustino is Thoma aliisqua muItis si- L .. gnificari baud infrequent/r, desiderium beatitudini ηδε ' adeo hominis pectori insitum atque inseparabile, uς quodammodo interveniat omnib*s affectibus , motiai . has , actibus: quibus verbis, ut potest, certissimam dc evidentia simam veritatem extenuat. Quid eni in pauitas tantum, & pon omnes omnino commemoras quin appφllas vel unum qui a s. Augusxini , totiusque adeo generis humani auctoritat discestetit equam aegre autem verum confiteris , qui haee dixeris haud infrequenter asserta , quae nullam non OP. pleant paginam Denique quid hibi vult tuum illud quegammodo Z isthuc ne est intervenire quodammo-UId. -ν. n. do , quod interveniat ut finis istimus propter quem -1. fiant omnia λ quod interveniat ut obsectum proρriuo ac naturue: ofectum eiam voluntatis est beatitudos nes
118쪽
IN TUTO. Iis nee proinde magis separari ab actu voIuntatἰs beatitudo potest, quam a visione lumen aut color. 19. Porro Lovaniensis suum illud quommodo Inis rei d. pag. terpretatur his verbis r ut amor beatitudinis intεν- eveniat semper actibus nostris caltem virtualiter ,
indirecte, implicito, eonfuss, quo quidem veris falsa permiscet : quid sit illud confuse suo Ioco meia morabimus ; certe non indirects intervenit, quod habet objecti proprii, ac finis ultimi rationem: quod intervenit, ut illud immobiIe quo motus omnes fuleiuntur , ut dieebat s. Thomas: quod intervenit more primorum priηeipiorum in conclusione omnis argumentationis, vexo ac necessario influxu. Quare Ion. ge abest b interventu indirecta influxus ille implieitus ἐν virtualis, quo efficitur, ut quemadmodum intellectus primarum rationum ive pri acipi xum vi , ita voluntas beatitudinis tamqὲam objecti proprii ae finis ultimi virtute moveatur . Non ita vetus Lovaniensis finis ultimi rationem ae vim, sanctorumque Augustini & ε. Thomae auctoritatem elu.deret .
ἔκ bis error grapissimus circa beatitudinem . . Hi ne D. Came acensis error er vissimus rnempe Meldensi, errori imputatum , homiπem ibi ais, .anumquam avellere pone motivum beatitudinis in ita Sum. dost. Io actu ratione praedito: hominem euῆ Jactitor inn. se saevitatem agondi sinε beatisudinis motiso nonye amplius noue, ιibi Hudi eradere, dum amο- f 'H 4 rem
119쪽
recognosco haud infeliciter ex gallico versa: ne Cpudet, etsi centies toto illo libello id mihi errori imputatur: quos locos falsus quoque Lovaniensis D. Cameracensi fidus, exscribit. EI. Adversus illam non meam, sed totius theologiae sententiam plenis velis invehitur in ea disseritatione cui titulus : Verie oppositiones inter doctrinam D. Episcopi Meldὰnsis ot meam : in qua di sertatione & ante dicta profert n. super. & haec
addit : Meldensis pollicetur s8 demonstraturum exscriptura , patribus vocem gsse communem naturae Iorius , nee minus philosophorum quam ebristianorum , omnes velle esse beatos, Uri nous non possa , neque sibi eripere posse boe motivum in quocum sucta quem .atio eliciat: ita ut omnium actuum, rota sobora consentiente, is sit finis ultimus. Mirum: haec verba mea tamquam inusitata reprehendit ; ex his litem movet tota dissertatione viginti totis eoinque amplius paginis. Quanto citius quaestionem absolveret , si adduceret vel unius theologi conelusionem ullam i nos enim totam scholam testem afferimus: s. Thomete dicta nihil aliud quam exscribimus ripse vero an vel unum theologum profert , cui novum sit, aut dubium saltem , omnes τdias esse beatos , eum qui finem esse ultimum omnium actuum humanorum , quum nemo nials possit e nullum : quid igitur ratiociniis , incommodis frustra excogitatis, onsecutionibus , conjecturis , sermonem consumit omnem τ nec umquam cogitat duplex incommodum:
alterum , quod sub meo nomiae si Thomae dicta retin
120쪽
IN T N T O. 321 prehendit: alterum , quod sibi ipsi adversatur, ut sequentia declarabunt. . .
S. Thomas sub nomine Meldensis vapulat. ' et 2. Urget sane nos D. C. his verbis e si Deus. , .
inquit Meldensis, non esset totum bominis bonum , id est alia locutione beatitudo illius , tum homini
non esset amandi ratio, quae alio modo non explicatur. Haec igitur mea verba sunt ex Statibus orationis, quae Cameraeensis aperte reprehendit, nec ad- ρ' 'F . vertit haec verba non esse mea , sed expresse s. Thonae ita inferentis et quod unicuiqus erit Deus tota tratio diligendi; eo quod Deus est totum hominis bo- 'num : dato enim per impossibile, quod Deus non esset telum hominis bonum , non esset ei ratio diai. MAgendi: qui Iocus s. Thomae ad libri mei marginem
erat allegatus . . 'Σ3. At enim id Meldensis interseruit , totum bo minis bonum alia locutione esse beatitudinem e sane : revera enim beatitudo quid est aliud quam ta-ιum bomiuis bonum e neque reprehendi potest Meldensis Episcopi interlocutio. 24. An sorte reprehendis illud meum : non aIta modo exprimi diligandi rationam quo enim alio modo melius exprimi potest ratio diligendi , quam his ipsis verbis, ratio diligendi as. Non ergo Meldensis, sed s. Thomae verba Cameracensis imprudens , ad latus licet annotata , Meldensi crimini vertit , euaeque ut scholae inimi