장음표시 사용
141쪽
Illud Pauli : eupiσ dissolvi esse eum Chrhto . esse caritatis ; duobus scholasticis sanctis doctoribus
id elare asserentibus,' nullis contradicentibus. to. Summa autem dictorum est: S. Thomam sub hostro nomine esse reprehensum sanctum autem Bonaventuram Eaud minos clare consentire nobis :quare in ea quaesti σne , in qua coarguimur tamquam scholae inferentes bellum, hxbere nos consentientes s s. Doctores scholasticos duos maximas auctoritatis,
Angelicum videlicet & Seraphicum doctorem. Iam de alio scholae principe Scoto facile transigemus .
De secundariis rationibus objecti v Is caritatIs rad n. 4. Prop. 22. 23. & seq.
llatio ae divisio dicendorum. st. In hac quaestione haec tria tractabimus: primmum, Scoti sententiam: deinde principia de eodem summa ipsa conciliando cum Angelico doctore: deniquΘPiorum virorum praxim , & caeterorum scholastico Tum sententiam .
Stati Ioel preferuntur a. quando quidem Seotus is est, qui doctrInae ejus quae nunc passim in scholis obtinet, sons esse
142쪽
Φideatur, placet interserere ejus integros Iocos sae- lpe indicatos, totamque viri doctrinam exponere. posteaquam enim diserte asseruit: a fido a spe ro 3. HOdistingui caritatem, quia actus Hus eii tendere tu 3 'ofectum secundum se , etiam si per impossibiIe cim cumscriberetur ab eo commoditas fus ad amantem ; in 3. dist. 27. q. unica n. a. non ita multo post
n. 7. & seq. pergit sic : quod natio ob ectiva nactus earitatis , babitus potest tripticiter intelli.
gi i vel prima , quae secundum se apta nata est per e esse ratio terminandi: vel secuπda, quae est aliqua ratio praecedens actum amicitiae in nobisὶ propter quam natus est actus elici circa OUectum: vel . tertia, quae quasi concomitatur, immo quasi sequi tur actum elicitum. De hac tertia nihil nunc ad nos
attinet.. De secunda autem haec observanda sunt. Primum , ut Scotus mox dicebat, eam esse rationem antecedentem ad actum amicitiae, quae vox veri mOtivi in actum influentis vim indicpt: a Iterum, propter eam , actum natum elici, talis , inquit, in proposito est ratio relativa butius naturin ad amam tem in quantum est bonum communicativum sui i ii s sicut enim in nobis primo amatur aIiquis propter bonum honestum ς se udo quia scitur redamans . t Ia redamario in eo est una speciatis ratio ama-hilitatis in eo auiciens ad amandum , alia quam per bonum bonestum s ita in Deo nos sola boniatas infinita , veI baee natura ut baec natura, a IAcit ad amandam, sed quod haec bonitas amaveris ms communicando se mihi. Secundario boe aulair,
ἐν in his gradu amabilitatis potest poni omns iuua
143쪽
ἰn quo ἱnvenitur ratio amabilitatis, is potest do,
do , sive disponendo ad beatificandum: ita quod in-tὸr baee non sit distinctio, nee caritas respiciat magis ultimam rationem quam secundam, nec σμeundam quam primam : sed omnes sint rationes ρει dam, non solum boni bonesti, sed boni communicatiavi, amantis: On quia amantis, ideo digni redari mari , juxta illud Joannis: diIigamus Deum , quo niam ipse dilexit nos. Haec Scotus , a quo proinde
haec tria asseruntur: primum, non solum honestatem esse rationem objectivam caritatis, sed praeter hanc primariam , inesse secundariam plane relativam ad nos, quod illa infinita bonitas sit communicativa sui nobis, amans redamans, etiam beatificans: quae omnia sine respectu ad nos esse non possunt: secun do , eam esse Secundum Ioannem apostolum unam specialem amabilitatem in Deo: tertio, eam rationem non modo esse allicientem ad amandum, sed etiam praecedere actum , in eum influere , eamqucta piam natam esse ad eliciendum actum circa objectum caritatis. Ex his , quam arcte connexa utraque
motiva caritatis , jam patet, & adhuc lueuientius& ineluctabiliter demonstrabitur.
ARTICULUS III. Doctoris Angeliet , doctoris Subtilis in summa
doctrinae . conciliatio. 83. Scotus autem pro more consutabat hoc locos. Thomae sententiam, fundantis ipsam caritatis siva
144쪽
amoris amicitiae rationem, super communicatione illa hominis ad Deum , secundum quod nobis suam bea. ritudinem communicat: quod assidue s. doctor incul- cat, ut vidimus. Scotus. autem tametsi id consutaret, negare non potuit, ad caritatem ita pertinere communicationem illam beatitudinis, ut cum ipso ca Italis objecto necessario jungeretur: quae inter se faci Ie conciliari posse videntur, si dixeris, neque communicationem illam esse praecipuum caritatis objectum, quod nec s. Τhomas negat: neque tamen ab eo distrahi oportere, quod Scotus confitetur.
sancti raomae loci ad eoueitiationem apti.
34. Ut autem pateat, quam bene summa ipsa
conveniat inter s. Thomam & Scotum, legatur in primis hic locus sancti doctoris : ad 3. dicendum , , , ,, quia caritate diaigitur D)us propter se Osum : unda una sola ratio diligendi attenditur principaliter a caritate , scilicet divina bonitas quae est Hus subitantia ; secundum ps. ios. Confitemini domino quo. niam bonus: aliae autem rationes ad diligendum indueentes, vel debitum dilectionis facientes , sunt secundariae is consequentes ex prima. t 2. a. q. 23. art. I. ad a. Is. De redamatione autem haec habet s. doctor: quod earitas non solum significet amorem Ddi, Jed , , 3 ιι. etiam amicitiam quamdam ad ipsum: quae quidem '
super amorem addit mutuam redamationem cum quadam communications mutua. I. a. q. 6 . art. F.
145쪽
26. Scotus vero his gemina docet: posteaquam o . enim objeeit sibi non dari caritatem, quia talis .irtus esset amicitia, quae non nisi inter aequales es sa possit', dist. 27. q. un. 'n. I. respondet, carit tem quidem esse amicitiam ,. aIiquantulum extenden
do nomen amicItiae ): honostas quina, inquit, iudiligibili ,-redamatio in diIecto , sunt conditio sper se in diligibili; non quidem imperfectionis;
immo non esset perfectior si non redamaret: unde subdit: Deus autem habet bonestatem is redama tionem sicut amationem: ev quo excellentius potest ysto amicitia ad ipsum , ita ut dicatur super amiciatia . ibid. n. 2 . 7. En quomodo s. Thomax, & Scotus inter ipsa dissidia , tamen de primariis & secundariis rationio bua objectivis earitatis, & de necessaria redamatione conveniant: sine qua nec esset amor amicitiae, hoc est non esset earitas , ut suo Ioco diligentius ostendetur: nunc autem non res ipsas, sed doctorum decreta & auctoritates attendimus.
ARTICULUS V. Verba quaedam Seoti OUecta, is ex ipso exposita.
88. Neque nos moveri oportet his vocibus scotidicentis , secundam illam rationem diei quidem rationem ob ectivam actu atiicieretem ad amandum, sed aliquo modo aliqualiter: sin 3. dist. 27. q. un. n. s. quae verba nihil aliud volunt, quam ut credantur illa motiva secundaria non habere specifici objecti rationem: neque etiam esse praecipua quη ad
146쪽
vI N I: U , T O. . 47 , ad. amandum alliciant: immo vero illi objecto comis parata , quod est infinitum in se , pro aIiqualibus tantum habeantur, eum ab infinita illa movendi viris tute procul absint: interim illud certum, secunda rium motivum, Dei se it Icet communicationem erga nos, a praecipuo motivo non esse distrahendum: erisse antecedens ad actum amicitiae; huic inesse spe cialem amabilitatis rationem : illudque adeo ad ca-xstatem pertinere , ut cum ipso primario caritatis objecto coalescat: quod etiam sequens locus magis magisque declarabit.
Aliis Seoti Ioeis haee doctrina firmatur. 9. Hanc doctrinam firmat dc repetit scotus in elaboratissimo opere de Reportaris Parisiensibus , Sι.ε. I. R.- quibus subdit: prima ratio diligibilitatis in Deo, et ic .iis.
est honestum d secunda ratio est redamatio, quae '' 'praecedit actum meum: supra: actum amicitiae nostrum notari autem velim loquentia : nec potest esse perfectissima ratio diligibilitatis sine utroque horum: in Deo autem prima ratio diligibilitatis est honestas sua: secauda ratio praecedeus actum , est quia amavit nos . creando Repori. Paris. disti et . q. unica e scho. a. n. 3. quibus iterum iterumque clarescit motivi utriusque primarii sci Iicet ac secundarii in caritatis actibus arcta conjunctio, in quam schola tota consenti
147쪽
so. Id summa ipsa secutos scholasticos , omnes facile recognoscent, qui Thomisticam ac Scotisticam scholas , licet sibi adversantes, tamen concinere animadvertent. Id mystici: id in praxi docent pii , iis pmnes , quos inter Harphius: Deus per gratiam suam ν. T. t. io nobis habitans b vivens, tangit spiritum π α ιβ. strum suo digito, idest suo spiritu, vicissitudinem amoris exigcns, dicens: amat. amorem aeterna liter nos amantem t qua Noee , inquit, interiora unia versa amoris impetu commoventur, ἐν omnes animae ires respondere coguntur: abyssalem amemus amo-νem nos aeternaliter amantem : sic ex instituto totius scholae etiam Scotisticae , mystici duo illa motiva , primarium scilicet, & secundarium in unum con-juogunt, D. ..ti. 9 . Prae t Rusbrokius dicens: Sρ ritus sanctus aia ωα, ta voco διπο 3treριtu verborum vociferatur in nobis rametis amorem aeterno amantem: ac paulo post et nunquam conticescit , sed perpetuo sine cessations clamat: solvite debitum vestrum V amate amorem vos ex omni aeternitate amantem: quibus sane Var-bis perfectissimam caritatem a sancto spiritu infugam adumbrantes, sic ei motivum secundarIum Dei amantis adjungunt, ut in actum earitatis confluant quae priorum omnium est praxis. AR.
148쪽
Quid praesul sentiat de secundariis obfectravis ratiopibus caritatis
uet. Primum quidem illas suggillat ut meas: nee
Iegere voluit annotatum ad marginem Scoti Iocum io.
Insignem , cui ct alios tam perspicuos addidi t quod quidem non Scotus solus, sed etiam s. Thomas Iisdem vocabulis; caeteri autem theologi nullo excepto , saltem aequivalentibus, & summa Ipsa recognoscunt. Q93. Addidἱt mutari specIem virtutis , agjuncto ad ' RHν. motivum specificum alio proprio motivo. Alibi 'quaecumque nova formalitas addita ut essentiaIirmotivo specifico, ' ejus mutat speciem. Quare , si s p Meldensis motivo specifico caritatis, quae est gloria Dei, addit motivum spei , quae est beatitudo , siSe adeptio boni ut secundum motivum essentiale siva inseparabile , mutat speciem caritatis mutando motivum fur specificum , sile formale ofectum. Haec ille: & illud assertum tribuit s. Thomae , nullo sancti doctoris aIIato Ioco . Sed hic duo peccat : primum in eo quod assertum falsissimum est, si motivusti istud secundarium subordinatumque sit : quod liquido
constabit attes virtutesque sedulo percurrenti; nem' pe id perspicuum est, neque quisquam negat sed auctor acutissimus nimia subtilitate se praepedit; nec me , sed s. Thomam , Scotum , totamque adeo scholam ea de re consentientem oppugnat. AlteruN' , E 3 . eI sit jgod by Cooste
149쪽
erratum est, quod essentiale. Sive speciscum eon sun dit cum eo quod est inseparabi Ie . R. . a M 94. Itaque ad Secundarias rationes doctorum au. '' '' ctoritate pertractus subdit, secundum sebolam nihil esse essentiau quam id quod est primum seu prima-L.,, . . rium I secundaria autem motiva aceidentaIta esse , . p. i. 't centies Ingeminat: quasi vero si ad haec minuta redigamur, inter illud essentiale primum & aeciden. talia , non sit admittendum medium, nempe proprium inseparabile, quod etiam saepe essentiale dicitur, quale est homini loqui & alia. Ergo praeter primam rationem , sunt is secundariae consequentes ex prima, ut ex s. Thoma diximus: n. g4. has autem sive proprietates inseparabiles appellamus, sive ratioaes formales subordinatas, nihil ad praxim attinet. Res agendae Christianis non his argutiis metiendae sunt: ' quaerendum quid Christus dixerit: an Dei bene sei, se beatifici rationem ab ejus persectione summa separari voluerit λ an haec ad plenitudinem caritatis conjungi jusserit λ hoc, inquam , quaeri oportebat: non falsa dialectica commoveri, ac velut obstupefieri imperitos , schoIam motiva in scripturis conjuncta
non negantem neque separantem, sed ordinantem, adversus scripturam concitare nefas erat. Haec notet vir disertus , dc ingenio dicendique artibus fidens;
ac tandem agnoscat , nos immerito reprehensos,
quod utraque incentiva Dei persectissimi , ac sese communicantis in praxi conjungamus : immo eamdem nostram ac principum scholae, totiusque adeo theo lorici ordinis esse sententiam.
150쪽
Nostrae propositiones probantur ex concessis a D. Camen Mus sententia de . naturaunitiva amoris.ss. Prorsus D. Cameracensis abutitur defin Ilione scholae dicentis , caritatem esse amorem Dei in se, nullo respinu ad nos, dum ad extremum urget postremam illam clausulam. Sane verum est illud, nullo respectu ad nos, senSu quem nos diximus tέ n. 4. prop. II. & Iz. nam si absolute dc ad stricios apices verum est, caritatis ad nos nullum esse respectum, non ergo . illud verum est quod ex ipso auctore diximus: n. 47. 48. amoris naturam esse essentialiter unitioam: amici ad amati unionem , Gn. Pessentialem esse tendentiam: aut it Iud verum oris 'L M
quod apertam in terminis contradictionem implicat. Cup T.
Si ergo vere auctor asseruit vim illam unitivam, qua amor ipse constet, nec frustra allegavit Augustinum, Dionysium, doctorem Ange Iicum, haec in vi. ctissime approbantes, possibile profecto non est, ut in eo affectu quo caritas in Deum tendit, etiam respectus ad nos ipsi conjungendos non sit necessarius :conjungi autem est frui: ergo in caritate respectus Κ 4 ad