장음표시 사용
131쪽
s C H Ο A '132ris nullum esse motivum , id quod adeo moveat ut essentialiter appetatur, aperta contradictio est. De motivo sane secundario quem auctor nec tacet nee nid. ν. ,1. Capit, alibi disseremus, & omnia ista ex scholae deiseretis facile componemus. γ
Fictus Lovaniensis aperte sancti Noniis auctoritatem elisdit.
39. Nunc ut perspicuum sit quantum a s. Thomae doctrina aberretur, id unum profero. Ostendit s. Thomas, amicitiam quae est caritas, fundari in communicatione beatitudinis, non ea praecise causa quod amor sit unitivus, quamquam etiam ea, sed eo quod caritas sit amicitia mutuam communicationem postulans , ex annotatis supra n. 38. ct seq. & ex 2. 2. q. 23. art. I. Ecc. 6o. At quam auctor haec eludat, docent seque M tia : pars locorum sancti Tbomae quos Meldensis adducit , respiciunt tantum amorem singularis amici tiae , Non vero naturam caritatis. Hominum fidem lNon ergo agit sanctus doctor de natura caritatis quaestione 23. in qu 1 expresse de caritate tractat prout est opposita fidei dc spei Non agit de natura caritatis
cum eam ex natura sua esse demonstrat veram amicitiam mutua communicatione constantem quos autem
ego alios sancti Thomae allegavi locos , nisi inde depromtos Sperat tamen auctor, haec a se traduci posse ad amicitiam singularem, quae sit a caritate distIncta: adeo omnia a se dici dc approbari posse confidit.
132쪽
IN TUTO. 1 361. Pergit: vult quidem sanctus Thomas eam eIIst a M. amicitiam, quae communicationem mutuam bonorum postulet: non autem id esse motivi Ioeo in amicitia.
Quid ergo iliud est apud sanctum Thomam , Deum diligi ut est eausa , principium , Obvectum beatitudinis, & alia quae supra annotata sunt n. 39. & seq. an haec quoque a se obliterari posse sperat, & publicae fidei tam aperte illudi 62. Nec minus inane est illud : hos Ioeos indicara ' tantum , caritatem habere pro ofecto Deum ut beatificum , non autem beatitudinem a ludicrum & supra confutatum: n. 43. 46. quid est enim beatificum sine beatitudine , aut quid est beatitudo , sine fruitione boni, benevoli, benefici, beati fiei Quod additis. Thomae locos eo pertinere, ut ostendat a caritata spectari Deum non secundum naturalem ordinem , sed quatenus nos elevat ad videndum intuitive Deum robtrudit quidem ea quae sanctus doctor tacet, premit vero ea quae totis quaestionibus, articulisque docet de mutua amicitia, de communicatione super qua illa
fundatur: de obiecto, de fine, de principio, de causa quibus diligatur Deus ὲ de respectu finis ultimi, ides
Dei fruendi, ipsiusque beatitudinis, proprio caritatis aliaque a nobis supra memorata n. 38. 39. & seq.
quorum cohaerentiam aptamque connexionem cum re
Ii quis scholae ac ipsius s. Thomae decretis ostendemus Itune sufficit sanctum doctorem a praesule , fidoquo Lovaniensi, quem nemo cognoscit, nec esse intelli ctum, ac sub meo nomine vapulasse.
133쪽
De sancto Bonaventura. 63. Sancto sanctum jungimus Bonaventuram Thois D 3 d. et s. mae : ejus autem doctrina haec est: quod earitat quia Θ dem ex beato Beruardo praemium non intuetur; verum
μή F id id dicendum, quod illuή inteIligitur de praemio
creato: ds praemio autem increato non habet verita. tem , quia maxima caritas , maxime desiderat uniri Deo im habere Deum .' en quae optet non homo hahens caritatem , sed ipsa caritas , nedum a caritato perfecta haec separari possint. n d. dlae. 64. Neque ideo minus asserit, habitu earitatis ba'
' bilitari nos ad adhaerendum primie bonitati propter senia is super omnia. Rursus: dumicem esse mὀrcedem ,' ereatam ἐν inersatam , temporalem is aeternam: isseeundum hoc, duplicem mercenarium , videlicet bonum is malum: im duplicem mercimoniam, unam audabilem, alteram vituperabilem : nam qui, inquit , principaliter respicit ad mercedem creatam im temporalem , malus mgrcenarius est ἐν bune vituperat Dominus et ilIs vero qui respieit principaliter ad mercedem aeternam de qua dicitur: merces tua magna nimis ; bonus mercenarius. 6 S. Neque 'espondendum, agi de homine se eundum habitum susto, qui spem exercere possit : agitur enim in titulo quaestionis , de motu caritatis, an pos sit esse mercenarius: unde sic loquitur : de prima mercimonia inteuigendo, non est dubium, quod motus - fariιatis non potest esse mercenarius. De secunda mem; cimoin
134쪽
i , IN T U T O. , Iaseimbvia dubium esse fatetur: nam quidam , in qu Ie, moluerunt dicere quod non est a caritate, sed ab affectu quodam naturae, caritatem concomitante. Aliis autem videtur , quod taIis affectus mercenarius possit esse a caritate: desiderium enim habendi aeternam mercedem , is fruendi aeterno bono, est desiderium gratiae ; nec est amoris naturalis aut acquisiti, sed gratuiti a gratia proficiscentis. 66. Hane quidem dubitationem movet : Ipse autem inclinat ad eam partem quae dicit, quod motus
caritatis possit esse mercenarius, secundum quod eomstituit mercedem suam circa bonum increatum ad
quod tendit sicut ad finale praemium. Uides iterum
atque iterum, non hominem qui caritatem habeat, sed ipsum caritatis motum intentum esse Deo ut praemio aeterno & increato. 67. Ex quo principio sic respondet ad quartum tquod objicitur de timore, quod iust qui principaliter nId. ad ..habet oculum ad paruam non potest Deo esse acceptus rdicendum quod non est simiIl : nam cum poena nee
iit Deus, nee aliquid Dei; qui principaIiter a Dippaenam tamquam finem ultimum, nou est recte ordia natus , cum principaliorem habeat intuitum ad aliud quam ad Deum: sed merces ist beatitudo summa est ipse Deus: ideo ipsam principaIiter potest quis aspicere , b tamen in finem recte ordinatus esss. En caritatis, non modo habitus , sed iterum etiam motus In mereedem aeternam intentus , idque principaliter ex s. Bonaventura: quem ideo , ut & ε. Thomam , ab academiis mecum proscribendum propon; opor. tebat. I 4 68. Nein
135쪽
13663. Neque dicas, Sanctum sub dubio loqui: ultro enim confitemur suisse tum aliquos, qui aeternae me cedis intuitum procedere volebant , non a caritais per se, sed ab affectu naturali : quae nunc opinio penitus exolevit: immo aperte est haeretica , quae desiderium possidendi Dei , naturae non gratiae tribuebat. Ipse vero sanctus & contrarium docet, & de Ipso motu caritatis loquitur : & eum motum aeternae mercedi quae Deus est, intentum esse posse asserit:& objecta ex Bera ardo clare solvit: unde exi sit ista conelusio: or sic patet, quod nullum est inconveniens dicere , quod motus caritatis posit esse mercenarius , si dicatur esss mercenarius ex intuitu m8rcedis aeternae ἐν increata: eoque principali, ut mox dictum est. φ
63. Hune locum praesul protulit, ac respondet, I .. Lαν. a qui sanctum Bona venturam de caritate generice, prout comprehendit tam amorem concupiscentiae, quam amo rem amicitiae. Sed contra est , quod in ea disinctione S. Bonaventura post Magistrum , & eum omnibus scholasticis , agit specialiter de caritate prout est con tradistincta a fide & spe , easque virtutes ex infor Ib;l. dlii. mibus formatas facit ; quod sola praestat proprie di- 'cta caritas. Ibidem agit de proximi caritate, aliisque ad veram caritatem pertinentibus, eique sub nexis. Si autem de amore concupiscentiae agit, hinius rei causa est, quod utrumque amorem ad propridiis . dictam
136쪽
dictam caritatem pertinere , ipse quidem docet, ut statim apparebit, & suo loco elucescet.
Alius Iocus ab auctore prolatus Uus responsionem confutat. o. Confirmatur haec alictoris consutatio ex loco 4. Lut. p. quem ipse profert, sed truncum & mutilum : hujus autem loci haec verba sunt i actur caritatis est dili . E. v.
gerer diligere autem id est quod velle bonum cum l. .argo caritas diligit aliquem , bonum optat ei quem diligit: illud autem bonum quod caritas optat unum
suum est, videlicet bonum aeternum is summum bo. num . Istud autim summum bonum aliquando homo per caritatem optat Deo, aliquando sibi, aliquando
proximo . Dcundum quod optat ipsum ipsi Deo , dicitur diligere Deum , quia vult quod Uss Deus sit summum bonum , is quod habeat omne bonum peressentiam : secundum quod optat illud proximo , dicitur diligere.proximum , quia vult quod babeat iLIud bonum pre gratiam icti gloriam : secundum quod optat illud sibi , diligit seipsum . En locus ille ab
auctore prolatus , in quo exscribit ea quae Dei caritatem exprimebant: premit autem , quae. proximi &sui, in quibus tota erat declaratio veritatis. 7ι. Hinc exurgit demonstratio : ipse satetur tauctor hic agi de vera & proprie dicta caritate ἔ atqui illa earitas optat sibi summum bonum : ergo vera &proprie dicta caritas optat sibi summum bonum. Con-irmatur : eadem caritate homo optat sibὴ summum
137쪽
caritatem: ergo optat etiam sibi vera dc proprie di, cta caritate . Quae verba s. Bonaventurae non solum ejus sensum, sed etiam ejus doctrinae veritatem clare aperteque demonstrant.
ARTICULUS IX. Alii Ioei r tibi de summo bono , bi dZ sultimo, deque fruitione., i I x. Alio Io eo Seraphicus doctor hane proponit qua stionem : an earitas in diligendo praeponat Deum πω nῖά dou. bis: in qua quidem haec statvit . I. quod. caritas famz, ' eit Deum difigi tamquam finem ultimum ἐν tam quam summum bonum: a. quod caritas, quia diligit Deum sicut summum bonum , diligit eum superemnia . 3. quia diligit sicut finem ultimum , diligit eum proptir se. 4. subdit: quod autem diligitur pro pter se Or super omnia , diligitur dilectione fruitio .ni3 r quod vero propter astud diligitur, diligitur di Iectione usus. s. ex his infert quintum , nempe quod earitas facit nos Deum plusquam nos ipsos diligere. 73. Quid sit autem diligere propter ultimum finem , amore scilicet non uras sed fruitionis , ex ipsis iniuriis repetendum ; nempe ex dist. r. in a. sententia rum , ubi distinctio fructus & usus ex Augustino exti m. ἐυν. plicatur: Sic autem loquitur sanctus e sotas Deus per- ms se fruitur e nihiI autem aliud ab ipso. potest perfecte se ipso fruit solus enim Deus est summum
bonum ἐν diligit se fruendo se , ἐν ita nee fruitio Dei
138쪽
ν N . T U T ον ν 39ye; nee usus est eum indigentia, sicut nostra frui-rio ἐν usus. Unde patet ipsum frui nostrum ex indi,
gentia nostra dici , ac nostrum finem ultimum esse eum qui sit summum bonum nostrum fruendum & habendum , non autem utendum , sive ad aliquid aliud reserendum.
74. Ex his solvit objectionem istam : ad illud quod Md. art. ι, objicitur , quod contingit recte servire intuitu meres. 'ais: dicendum; quod illa merces aut est ipse, sicut dominus' dixit ad Abraham , ego merces tua, O
sie intuens mercedem non utitur Deo , quia non rein
fert ad aliud. Ex quo clare intelligitur, quid sit illud quod sanctus vocet finem ultimum , nempe id quo
fruimur ars. Hinc illa quaestio: an Deo sit fruendum i sta- nta. arst. Devit autem , quod eo fruendum est quod beatos nos '' facit, quia in bearitudina est recta fruitio e sed Deo Beati efficimur, quia ipsa est nostra beatitudo rpostea et respondeo: ad arg. dicendum, quod Dao fruere,
dum est , eo quod ipse suus perfecte fuit is dei
Eat ipsum animum propter se, , super omnia: qui est manifeste finis ultimus perjecte finiens . 76. Duo ergo perspecta sunt: primum , ipsum frui Deo ut mercede, esse finem illum ultimum, de quo loquitur Sanctus : deinde illud frui, etsi respectum habeat ad nos , non tamen efficere ut Deum ad nos reseramus ; immo nos ad Deum : aliud enim est , Deum amare propter aliud , quod est inordinatum et Ialiud est, illud ipsum quod propter se amamus, Velle & cupere nobis tamquam finem nostrum ultimum: quod est rectissimum Sc ordinatissimum , ut & ex
139쪽
I4o η C Η Ο Ε Α rantecedentibus constit It, 8c etiam sequentia suo I co declarabunt.. 77. Nunc ergo redeundo ad illam quaestionem: uni 1-- , .:is ritas Π diligendo Deum praeponat sibi , ex ipsisas, arr. 3. principiis Seraphicus doctor 8c quaestionem solvit, ut vidimus, & ad objecta respondet e praesertim autem
ad 6. ad illud quod ob ieitur , nihil potest alteri ma n . gis uniri quam sibi: potest diei quod Deus magis esν intimus unicuique rei quκm ipsa sibi , is plus pono
det esse rei a Deo conservante , quam ab ipsis pri
cipiis intrinseeis ; bi complementum beatitudinis , spiritus rationalis babet a Deo non si se ipso rideo eum dieitur, quod nibia potest alteri magis uniari quam sibi; si hoe intelligatur de ereaturis, ver talem habere potest I si vero inlevigatur de ipso i Deo , veritatem non babat e Deus enim intima VI hitur ipsi animae , is ideo anima ex intimis media ιis babet Deo adhaerere , eum habet caritatem . amplius tendit in ipsum quam in se , is in eo rσ- quiescit amplius quam in se, quia metire est ei Deus , quam ima sibi. Quae magis magisque essitiunt, ' ad caritatem pertinere , quod velimus habere Deum ut nobis optimum, & ab eodem affectu qui sit nobis Intimus, caritatem omnino avelli non posse: quae ipsis sima nostra , nec jam tantum s. Thomas , sed etiam s. Bena venturae sententia est , quorum adeo conjan
140쪽
De illis verbis Pauli: cupio dissolvi &c. ex ss. Thomais Bonaventura et ad π. 4. pro p t. 78. In ea propositione diximus , certum ess omnibus theologis, locum illum Pauli: cupio esse eum Christo , pertinere ad caritatem & esse caritatis: cujus rei testem adducimus primum f. Thomam; deinde g. Bona venturam. S. Thomae haec sunt, dedistinctione trium graduum caritatis: tertium σtu , Ldium est , ut homo ad hoc principaliter intendat, μη
ut Deo inbaereat is eo fruatur e bi hoe pertinet ad perfectos, qui cupiunt dissolvi θ' esse cum Cbristo:
ecce perfectorum & ipsius Pauli studium, idque principale , ut Christo perfruant ue. Unde idem San' vid. q. 1 .ctus doctor ad caritatem reserti supponit, quod quis 'desideret esse eum Christo : ex quo desiderio consequatur ut dicat: Hei mihi , quia incolatus meus prolongatus est ibid. q. 28. art. 2. ad 3. . 73. Sanctus autem Bonaventura docet, iuud Fau, trid lat. a li esss amoris gratuiti: ex quo probat, ad effectum ' 'caritatis non tantum spectare amare Deum amore amicitiae , immo etiam amore concupiscentiae . Frui enim , inquit , est amore inhaerers , ly constat quod
frui Deo est per caritatem ' Quod hujus Sancti locis
supra memoratis apprime congruit. De amore autem concupiscentiae ex iisdem doctoribus multa commemorare possemus, sed praetermittimus, quia non sunt
hujus loci ; immo sorte in totum nee hujus quaesti. nia. Suffcit autem ut certum sis id quod asseruimus i illud ,