장음표시 사용
151쪽
I 32 - s C Η o L A Iad fruendum Deo ita est essentialiter necessarius, ut nulla ratione ab eo separari possit.
ARTICULUS II. Aliud concessum de Deo benevolo bi benefico.
96. Immo etiam illud negare non potuit D. Ca. R. p. ia meracensis, quin Dei beneficia, quatδnus Deum in- . - ζ. - finita beneficum demonstrant, manti oficiant unum ex fas attributis , in quo sicut is in caeteris, carinis. r , i. tas sibi complaceat, eoque delectetur. Iterum , si beneficentia divina in mysterio ChrIsti spectatur ut unum ex attributis, quibus constat bonitas is pers , Elio absoluta, tum Christus ἐν singula ejus masteria funt objectum amoris complacentiae , quae vera cari- tas est. Id ergo in confesso esse annotamus, benevolum illud atque beneficum inter caritatis objecta a nobis merito recensitum, ac frustra litigare aucto em de objecto earitatis nullo respectu ad nos, cum prosecto ipsum benevolum, ac beneficum, utcum que Sumatur, sine respectu ad nos , nee intelligi possit.
Quo sensu beneficentia in absolutum. vertat .
97. Id autem universim observamus', nos hic pro concesso & confesso sumere quidquid semel landa. menti loco assumsit auctor, licet postea variet, ne legitimas consecutiones admittat. Iam ergo quod addit i cum in Deo benefico complacere sibi caritatem , i fate.
152쪽
fatetur: bonitatem Dei relativam tum in absolutam verti, distinguimus; & quidem fatemur beneficum
illud, sive, ut vocat auctor, bonitatem relativam in Re1r
absolutam verti, eo sensu quem diximus: n. 4. Prop. 14.16. 17. I 8. I9.ὶ ita scilicet, ut absolutum illud sit tamen suo modo relativum, propter suum con nota tum : sin autem intelligatur omni modo esse absolutum , negamus nec ipse auctor nobis adversari possit : quare nec quod jactat in rigore tueri, objectum caritatis ab omni re Iatione ad nos esse praecisum.
- De divinis beneficiis , ut sunt utilia nobis. y3. Idem auctor subdit: quod eo respestu caritar sta. p. a sive amor eo Iacentiae cunctis Dei beneficiis Dbquens delectatur, non propterea Dai brneficia, quatenus titilia nobis , sive relative ad nos, esse proprium, aut specificum saltem partiale caritatis ofectum. Sed nos ne id quidem volumus, nec . partiale illud objectum admittimus :i & illa motiva diligendi Dei . & quod sit per se maximus, & quod benevolus sive beneficus, subordinata , non coordinata esse docuimus: ut supra dictum est. eodem num. A. propositione et O. 23. 33. 99. Certe beneficia quatenus utilia nobis a divInagloria separari, mera Iudificatio est; eum illud ipsum
Deo gloriae vertat, quod Deus nullius rei, ac nequidem gloriae a nobis comparandae indigus, idem tamen pro sua bonitate servis suis bene esse velit, utilia lar. Liatur; vcsum lucrum , verum quaestum praestet, te
153쪽
stus munus est pietas, quae vel maxime est caritas. Quamquam enim cum schola praecipua motiva a caeteris distinguimus, non tamen haec utilia a vera carit te arcere possumus. l. ARTICULUS V. Loci n. Augustini is Gregorii Varianetent. Ioo. Neque id sinit Augustinus, docens Deum veL e sa diligi, non ut sibi aliquid, sed ut iis qui
diligunt aeternum praemium conferatuν, boe est ilia quem dirigunt. Alio loco : cui non propter suam, sed propter nostram salutem, utilitatemque servimus. Deo autem haec volenti consentire nos, nee ab ejus gloria nostram utilitatem separare par est, ror. Qua de re etiam audiendus Cregorius Na Eian- Eenus, laudari Deum asserens a eaelestibus potestatiabus , non ut naturae plenissimae aliquid adhaereseathoni suis laudibus, sed ns natura post Deum secunda
t angeliea se ilicet a dioinis beneficiis eareat: quae causa sit complectendi verbi is possidendi Dei, quod
est bonum perpetuum is nostrum. Ergo, uti praediximus , Dei gloria nostra utilitate constat, neque ea incitamenta separari debent. AR-
154쪽
ioa. Amplectimur autem illud Cassiani, mercena- c., u u a. riam Usi cupiditatem eam esse, in qua nou tam 'φ' bonitas largientis , quam praemium retributionis expetitur. Ita ergo volumus divinis beneficiis atten- . tam esse caritatem, ut Iargientis bonitatem vel maxime attendat : beneficia enim in nobis crhatum aliquid sunt: bonitas largientis infinita & in ereata ;quae tamen a respectu ad beneficia nequidem mente NS. cogitatione Separari possit. . . , ε.
. . xo3. Quare frustra objieitur ille s. Thomae Iocus, a... . Quo asserit nos quidem per beneficia disponi ad Summa, p.
ta coepimus, non propter ilia beneficia amamus amicum, sed propter Gus virtutem. Quod quidem est certis. simum: sed interim recordemur, inter virtu es r censeri benevolentiam , ac benescentiam , propter quas ex s. Thoma amicum diligamus. Deus autem est amicissimus, & caritas ex eodem angelico doctore ipsa est amicitia: ergo virtutes Dei , ipsamque .... . beneficentiam erga humanum genus per se dc propter ἀην. t.
155쪽
Quae doctνina sit nugatoria e nostra, an auctoris .
Io4. At enim, inquit, scholae doctrina esset cassa Sumni lo--nugatoriar bene intellera, nego: quippe quae &' ' prim,ria & secundam, sive minus praecipua dc primis' subordinata motiva distinguat quod non est nugato. rium , sed grave dc serium, ad introspisciendam penitus veritatem dc motivorum ordinem spectan T. Quod autem caritas, secundum auctorem, ' divinis beneficiis se oblectet, Deique benevoli ae benefici memor, horum tamen attributorum effecta non cogitet, & gloriam Dei a servorum Dei utilitate seceranat, dc illud scholae nullo respdctu ad nos, pessimo dc nullo sensu ab ipsa beneficentia mordicus & in rigore se jungere satagat ἱ id quidem revera dc nuga- ,. torium , non scholae, sed auctoris , qui rem grauem& seriam ad arguta dc minuta, immo etiam falsa &absurda deducat.
De motivo primario secundario inter se comparatis: ad prop. 23. θ' seq.
ros. De his motivis inter se comparatis, ex prae Adictis propositionibus nunc ista colligimus :I. Deum ut in se optimum , ac beatissimum ita posse cogitari cogitatione abstractiva ae transitoria , absque eo quod actu, dc expresse cogitetur de Deo ut benevolo ac benefico , ut tamen conceptus iIIe
156쪽
IN TUTO. Ys primarius Dei in se optimi, Deum ut benevolum atque beneficum virtute comprehendat. ex n. 4. pro p. 28. & ety. ar. Quod enim sit Deus benevolus ac beneficus, id quoque pertinere ad eius excellentiam ac perfectionem infinitam: neque intelligi posse, ut oportet, Deum esse in se persectissimum, nisi pariter sit perfectissime elemens, benevolus, atque beneficus: ex
pro p. Io. 3o. unde Sequitur . . 'DI. Horum attibulorum amorem omnino esse necessarium ad perfectionem ac plenitudinem caritatis in Doum . ex ea d. pro p. 3o. IV. Non posse autem amari Deum ut persectissime benevolum & beneficum, nisi supposito quod sit in se infinite perfectus. ex prop. zz. v. Quare divinae bonitatis ut effusissime liberalis amore, divinae excellentiae in se consideratae amorem
vr. Nec si pluris valet Dei per se excellentis, quam Dei benefici atque effusissime liberalis intuitus, ideo esse consectaneum, ut pluris valeat quam utrius
sus amorem Dei ut praecise excellentis in se, esse actum primarium caritatis, secundarium autem esse
amorem Dei ut benes ei & benevoli ; addit, non propterea primum persectiorem esse quam ambus simul
157쪽
sἰIO. l. s. etsi alicussus virtutis actus principalis sit dignior quam, ) i, 'M. secundarius, non oportet tamen quod principalis solus sit dignior quam principaIis secundarius simu .
Quam sententiam , ut solet, ab Estio mutuatur, inti dist. I. u. 4. Idem docent etiam omnes auctores
mystici quos vidimus: n. so. 9r. res ipsa loquitur,
neque fieri potest quin eo magis ametur natura prae. stantissima , quo benignior est & benevolentior .
An ygitur Me eontroversia in tenui versetur. Res p. ad Io7. Dices: non videtur auctor procul ab his abe viis se, cum & ultro fateatur Deum in sinite beneficum esse caritatis objectum , bonitate relativa in absolutam versa, a quo nec nos abhorrere vlsi sumus; latenui ergo nostra est concertatio. Utinam i ego vexo id vel omni sanguine compararim, ut nobis ad nudas. voces quaestio jam rediret. Sed si in hare penitus consent rei auctor, non ita in rigore & ad extremos apices urgeret Illud, naIIo respectu ad nos r nec ita divinorum bene fietorum intuitum a caritatis actibus prohiberet, nec tanto studio beatitudinis votum, ac salutis desiderium amputaret ; nec suppositiones impossibi Ies in absurdissima quaequae cogeret: quae nos postea exequemur: ejusque rei meminisse lectorem , & me teneri debitorem velim .ros. Nee sibi constat auctor, quippe qui & Deum beati fieum vel Ie videtur agnoscere per sese ut objectium earitatis, & tamen procul arcere beatitudinem, sine
158쪽
sine qua Deus beatificus nequidem cogitarI potest. Unde fictus Lovaniensis perspicuis verbis; Deum ut benefeum ab objecto formali caritatis exesustr con. L.uv. s sequenter sane cum , ab intuitu Dei ut beatifici excludere intuitum beatitudinis, ludierum sit &absurdissimum. Quare nee audiendus auctor qui interdum ad veritatem aecedere velle videatur . Atqui non convenit sensus, non verba ipsa congruunt: asseverat, negat; adstruit, destruit: nusquam errasse vult: pristinos, gravissimos firmat errores : inducit novos: theologiam universam quatit. Quae partim probata sunt, partim in consequentibus probabuntur et sed prius praemittenda quaedam, quibus & anteriora firmentur, & objectiones praesertim ex scholasticorum ipsiusque sancti Thomae auctoritate repetitae dissol.
De definitione caritatis ex sancto Augustino , deque fruitione ac de amore sui agitur ex concessis Iad prop. 36. .
Profertur definitio earitatis ex s. Augustino. 1ορ. Definitionem caritatis a s. Augustino prinditam , ab Angelico doctore repetitam,' ab univerasa schola receptam, a me vero objectam , licet sibi adversissimam, nec auctor improbare est ausus: quae summa d τὸ men cum quaestionem solvat, mirum in modum ab '
159쪽
χεο SCHOLA. R., ad eo desor matur, & in sensus alienissimos detorque., ' ' η' tur . Est autem ejusmodi: earitatem dico motum an
' proximo propter Ddum. Nos autem de fruitione ex 2. 3 d σεnt. sanctis Thoma & Bona vetatura multa diximus , sed
.ecl. p. 2 . nunc tota quaestio ad vivum persecanda .
ct 3. ARΤICULUS IIrouid restonat auctor : prima responsio sanctis Augustino , Thomae palam imponit.
IMid. II . Uaria sane respondet praesul: ac primum caritatem generica sumi pro ipsa spe : quam signific D tionem, inquit, s. Thomas ratam babaerit: at Verba Augustini reddamant caritatem enim definit eam , qua Deo Iruimur propter Usum. Haec est autem vera & proprie dicta caritas, ut mox concedet auctor. Rursus, caritateφ definit eam, quae est ad Deum, dc ad proximum; est autem haec vera caritas. Denique caritatem definit eam, quae cupiditati opponitur: haec autem iterum atque iterum est ipsa caritas. S. vero a. a. φ .i. Thomas cum S. Augustino hic vult definit m caritatem prout est a spe distincta : non ergo ea caritas comprehendit spem : neque ullus theologorum aliter intellexit : ae nequidem ipse auctor , ut sequentia. docent.
ARTICULUS III. De ipso frui , quid auctor sentiat.
Res . ia 3M, Sebolastici reponunt, inquit, Meldensem an. β' φηρ tistitem fruitionis vocabulo plus justo sibi arrogare :. frui,
160쪽
r N TUTO. 36 ases, ut ais Augustinus, est amore inbarera talaul D. d. . rei propiaν seipsam et en respectu ad nos Iam rescis. C. 4'. 'sum, unda infert: igitur frui Ilum inesurit νε- spectum ad nos, immo simpliciter ἐθη omnimode ad Deum nps refert . Sie ipse illud frui refert ad unam caritatem, qui moX referebat ad spem. Nec mirum si variat, qui a recta via semel aberravit.
Sancti Augustini expressa verba . '
rix. Si sancto Augustino non sibi auscultaret prae ...,. L ut , haec audisset eum ipsa fruendi definitione eon. nexa : quibus fruendum , boatos nos faciunt ; quibus utendum , ad beatitudinem cuUamur. Rursus : quo cas. perfrui beate vivers est is Denique ρ Deus viat ast diligi , .non uν cibi aliquid, sed ut iis qui diligunt aetervum praemium conferatur, boe est ipso quem diligunt. Cum his qui stabit illud Augustino attributum nulla respectu ad nos e Neque dieit Augustinus quod δειν. D. Archiepiscopus fingit , ex Dalaiona oriri beatitu. β. ' dinem r sed hane esse ipsum frui. Neque idem do.
cet Augustinus , caritatis actu expeti fruitionem, non optata ea quae ei annactitur beatitudine: sie au.ctor pro suo acumine. Sed nescit Augustinus illas aris guttas: plane confitetur, Deum amari sella se, ut aeternum praemium, nempe ipsum, a sequamur: manifesto quidem respectu ad noε: sed qui postremo relatatur in Deum. - Te ipsum enim , inquit Augusti V k. .. anus , non propter te debes diligere; sed propter Deum, . . ubi diaectionis tuae rectissimus finis est. Mittamus er-Boss. Cont. Quiet. ec. T. III. L go