장음표시 사용
181쪽
' s C H o I.' Aeis Is alibi pertractata, pro certo relinquitur , amorem Dei ut amici, di esse ciritatis, & eum necessario, miniisM-ue revesti H - conjunctam; quod arat demonstrandum . .
. ri4. Nobilissimum, ae pulcherrimum amἰeitiae genus est illud sponsae, quae etiam amica castissima di ad sponsum candidiorem liliis , & omni puritate puriorem. Quo dico , si pro certo est amorem earitatis esse prorsus sine ullo respectu ad nos; nec amor sponsi ut sponsus est, erit caritatis. Nec erit stud earitatis: ego dilino mao, ἐν dilactus meus mμω- nee illud: tenui illum, nee dimittam; ac nequIdem illud tam caste, quam confidenter editum; oscin Ietaν me osculo oris 1ui : quae si ab amore minatuareentur, tota sacri Cantici languescit, ae frigescit otatio ; nec amorem sed spem sponsus & sponsa nerent ; quod est absurdissimum dc inexuditissumum.
De sancto Bernardo: ad n. pro p. . 3.
Deeasione amoris sponsae erga sponsum , de beato Bernardo quaeritura .
,ss. Beatu . Bernardus is est, qui sponsae xati aem in ipso amore vel maxime collocavit: si , inquit,
182쪽
quil, perfecte diligit, nupsit : persecte autem dili. . eaar. ri. git, quae & se diligi sensit : diligens, inquit, stelli ita. n: ..dilecte est. Et illi quidem suspectum quodammodo est
filii ad hereditatem spectantis nomen.: ceterum pecsponsi appellatio minus relativa est quam parentis :sed sponsi ratio 'designat clarius totam sponsae poς- sessionem in ipso sponso positam: quo respectu amor sponsi potior esse videtur quam paren is , licet ambo idem sint; eo quod in sponsi nomine ipsa amatae personae fruitio sit clarior . I 36. Sane auctor Bernardo multum utitur: nec ta- .men unquam advertit illud , duas caussas diligendi χDei a sancto esse positas: primam, quia nihiI I Ue- De EI. L .. otius: alteram, quia nibiI fructuosius : quas quidem 'duas esse asserit caussas , cur Deus propter se dili gatur: ut ipsum , propter se diligi , in illo fructu , in illo commodo nostro clare comprehendatur . Nec mirum : cum illud a Deo requisitum , nihil aliud quam Deus ipse sit: praemium, inquit, ime qui di. Ibi d. ea. r. Istitur. Quae . nos num. 4. in pro p. nostra a 3. qua perspicuitate potuimus, exsecuti sumus.137. Quin etiam Bernardus quaerens, quo mirito suo Deus diligatur, nullo loco memorat excelIentiam it. Iam ab omni respectu ad nos absolutam. Sed quo merito nostro: sic intelligit : multum meruit de nobis ''qui Di immeritis dedit seipsum nobis. Ac paulo post, si Dei meritum quaeritur eum ipsum diligenaei caussa quaeritur, ἐlud est praeeipuum , quia ipse prior di,
exit nos: perspicua relaticine ad eos quos dilexit. .is . Iam de commodo nostro dicturus haee subdit:
habet praemium, sed id quod amatur: ut etiam Deus '. M 4 in
183쪽
ἐn ipsa commodi nostri ratione ideo in se dilectus Intelliga'ur , quia nullum aliud praemium nostrum, quam ipse est.
139. Unde etiam illud : non en)m sina praemio diligitur Deus , , si absque pr emit intuitu diligendus: perspicue intelligitur de illo praemio, quod extra Deum quaereretur. Subdit: vacua quippe caritas esse non poteιt , nec tamen m8rcenaria est, quires Iric ,. ,ε non quaerit sua mπφ . Cur autem non quaerit e quoa babet , quia ipso amore iam possidet ἰ c qu. . rit quae sua sunt, quia non destrint. I, canν. in Isio. Cetera jam clara sunt: amor ipse sibi sem'' ctas sibi praemium: amat ut amet et quippe qui mamore suo ipsum amatum complectatur totum, nec a 3pe Vires sumit omnes, ut saepe diximus: nullas, haereticum dc eoncilio Tridentino palam contrarium .
16 i. Quod ergo Bernardus addit ad Illud Davidis rεν ,ε. II. Confitemini Domino quoviam bonus r confitetur qui- Dis is, :. dem quia fortasse bonur est sibi, non quia bonus D.. dii. est in Id ἰ conciliandum est eum eo quod vidimus: Deum diligi propter se ipsum etiam e X nostro commodo, quia nihil fructuosius: n/c immerito tamen vituperatur ille qui Deum sibi bonum tantum cogia tat, quique nihil diligit nisi suum : itaque Deus bonus nobis, & bono & malo sensu sumi potest. Qui
vult Deum sibi bonum ut det tantum extranea a Deo; malus est: amor autem ex Bernardo semper
est bonus; cum ipse ut praemium diligitur Deus.1οῖα eas. s. Unde illud e X sistit praeclari ab eodem san cto ibidem pronuntiatum : .ipse Christus in factus est ut amaretur: Usε speratur amandus felicius, ne in
184쪽
IN TUTO. 18soacuum sit amatus. En in vacuum amatus nisi speraretur amandus felicius. Unde sequitur: nee babet tamen quidquam Deus γ se ipso melius: se deditin. meritum , se servat in praemium. Ac paulo post: bouus es , Domin), animae quaerenti te , quid ergo invenientie tago illa anima optimo sensu vult Deum bonum esse sibi : quod quaedam anima perverse &inordinate vult: ea scilicet qt, sesum diligit suum ,& relicto communi bono, propria, id est creata & υ angusta bona, sibi a Deo dari petit. Atque haec Pras ni vi
summa Ipsa alibi explicata, runc in pauciora constringimus , ut clare intelligatur veram & genuinam Caritatem, quae Deum Propter ipsum diligat, etiam ad relativa procedere , eo scisicet modo quo diximus.
Utriasquo amoris definitio ex auctore. i 63. Iam Schola penitus explicata, falso imputatis ordine confutatis, nobis devenit res ad jugu Ium caussae , & ad dups amores , quarti nimirum &quinti gradus, quibus tutus de doctrilia sanctorum liber nititur. Amor autem quarti gradus, est amor caritatis sive Justificans ς amor vero quinti gradus, est amor perficiens sive purus & perfecta caritas.
id i His positis auctoris definitionibus, prima
185쪽
nostra eonclusio est: amεν Justificans est ilia , quem Sebola dinaivit amorem Deo ut in Id est adhaerescentem , nullo raspectu ad nos: quoad illam specifi- eam amandi rationem, ut diximus. Res per se clara , dc ex dictis probata, ipsaque auctoris consessione concessa .
63. Secunda eone lusio: Amor ille purus est atqvo gratuitus: ex termini in constat, cum sit, ut vidi. . mus, pura Dei bonitate in se considerata sultus, atque ea ratione a spe distinctus . unde: 166. Tert; a conclusio: Vibii illo amora supeνius invenitur in inchola: quippe cum in illo consistat pura & perfecta earitas: ex. quo sequitur: I67. Quarta conclusior Amor ergo quinti gradus . quem purum, perfectumque auctor voeat, extra limia res fripolae est , nul aqua theologorum auctoritat
nititur . . ,1M. Quod autem nune auctor ad die, In eo esse quinti gradus vim, ut amorem sui naturalem ae deliberatum excludat, postea considerabimus: interim annotamus nullum adductum, nec adduci potuisse scholasticum auctorem, qui in ea exelusione, amoris . naturalis, ae deliberati, vim amoris puri ae persecti eoIIoearet. Ergo hare sententia a seholae placitis penitus eliminanda est.
269. De amore illo quarti gradus, sive iustificanteas. 'i' haec praesulis dicta sunt: primum: is amor Deum
186쪽
I' N T U T O. . y Iquaerἰt propter ipsum , eumqus omni rei, nesia exceptione , anisponit: quo affectu in genere amoris nihil est sublimius . . 1 o. Aliorum dictum: tunc sin eodem amoris is π. ἀρε
gradu anima amat Deum cyi propter ipsum , propter se: sed ita ut gloriam Dei praecipue diligat, neque in eo propriam felicitatem quaerat, nisi ut est medium, quod refert, is subordioat fini ultimo qui est Dei gloria . Quo nihil sublimius sc sola um.
quam agnovit: ergo quod supra est, nempe amor quinti gradus, iterum atque iterum est saltem suo pervacaneus, totique scholae ineognitus. Iam ergo demonstramus quam sit erroneus,
Primus auctoris error . ,ri. Est In summa doctrinae hujus erroris demon- sumin. εω stratio, quam nunc in pauca contrahimus. Id hibet I quartus gradus D. Camerae ensis in libro de doctrina sanctorum, ut in eo DZus quaeratur propter ipsum, omnique rei anteponatur, exceptione nulla: quiuatiam in eo gloria Dpi praeeipus diligatur, ibique propria Matitudo non nisi ut medium ad bune vitimum finem, hoe est ad Dei gloriam relatum , ei quasvbordinatum requiratur: n. 169. 17o. atqui quintus gradus, qui amori puro tribuitur, nihil potest habere sublimius, nisi huic addas abdicationem propriae beatitudinis, etiam ut refertur ad Deum, a quo nunc D. Cameracensis abhorrete ergo amor quinti fradus non modo est euknidus & nullus, vo.'
187쪽
rum etiam malus, perversus , erroneus. Hoc nostrum erat argumentum in Summa doctrinae: quam autem . clarum sit, D. Cameracensis prodet respσnsio .
: D. Cameracensis responsio , is neuudus error .
su--....' yy iς Rutem illa responsio se habet: finemur. iis . .r ultimum aneti vel habitu ἐν implicite , weI acta, formaliter. Ita , inquit , D. Nomas. Subdit.: in quarto gradu subordinatio ad Dei gloriam plerumque fit babitu, eonfuse, , t Iicite. Ex quo con- 'cludit: sie duobus verbis doctoriae Augetici, actu imhabitu, solvitur Ob lectio.
r 3. Miror his duobus verbis intelligi objectionem. Qlui3m , sanctus enim Thomas illud referri habita' a . . .. προ tribui e peccanti, lenialiter, quod & a
Summa, p. ctor ipse reeognoscit. Atqui absurdum est & erro Reum , nihil plus competere justo , quam ut plerum que agat eo modo quo peccatum veniale committi tur ; sic enim inducitur error Lutheranus a sancta Syn o Tridentina proscriptus his verbis : si quis in Oribet bono opers bustum statem vgnia iter peccara
aa 374. Quin etiam auctor id adilidit: habituatim: QMn relationem oceurrere etiam in actibus Just rum, quibus peccant vertatiter . Vide, inquit.
188쪽
2. Thomam. Clarius: ipsos actus quibus quis venia r. .a. Iirer peceat Mabitu Deo esse subditos is subor diis tos fini ultimo: quod est plane inauditum & erroneum. Non enim ipsum actum peccati venialis, sed peccantem tantum habitu esse Deo subditum, s. Thomas docet. Peccata enim venialia quae babent in Rinordinationem cirea ea quae sunt ad finem , seeun. dum sanctum doctorem , conservant quidem ordinem
ad ultimum finem in subjecto & in actu humana
indefinite sumto; sed non in illo actu in quo est inordinatio. Si enim A se actus in quo est inordinatio & peccatum, esset habitu saltem subordinatus ultimo fini, esset quoque per se referibilis in Deum, pos etque actu relatus in Deuth, seri meritorius; .eo modo quo actus indifferentes, puta comestin, &alii hujusmodi relati ad Deum , fiunt meritorii: quod quidem de actu peccati venialis dicere , est absurdissimum & erroneum . Unde aperte repugnat ratio . ni peccati actualis , ut sit ipso habitu Deo subordinat m . Non enim est ullo modo , ac ne habitu quidem Deo subordinatum, nisi forte ut judici & ul- tori , id quod est per se malum atque pehcatum. Falsa est etiam auctoris regula, & in Responsione ad Summam & ubique inculcata r quod Deo non est Ibia. habitu subordinatum esse mortale peccatum . Si enim illud omne quod non est reseribito in Deum esset
mortale peccatum , nullum esset veniale peccatum , ut vidimus non enim est reseri bile ad Deum : alioquin non esset per se essentia sua malum. Sic auctor exaggerat difficultatem, non solvit. 37s. Quare aliam viam ineamus oportet, certum-' . que
189쪽
ly I s . C Η o L. Aque esse debet viros sanctos piosque in plerumqvis . agere ex motivo caritatis ἰ ergo plerumlue subordi. nare Dei gloriae suam beatitudinem , nec eantum habitu, sed etiam actu aut saltem virtualiter, quod actui aequi polle e. id enim ex natura est justitiae chri stianae ; quo nisi contendant justi omnes s non proiecto Deum toto corde diligunt. Pe ectis autemeribuimus, ut id faciant saepius ι intensius s riden. tius. Ergo amor quinti status , quarti status amore solo eradu d offert, baud ulla alia te . quod etiam paulo post ex auctore statuemus.' quin amor quarti status secundum communem scholae notionerni fotum quintum statum virtute eomprehendit at dictures est; sup. art. r. in hie ergo quidquid ultra excogi, laveris inane figmentum est .
Ex conressas ab auctore confra ipsum infertur, quo . Omnis Iustus Deum anteponas. sibi. ,176. Neque Id praesu I diffitebitur ἔ s quidem se-i psum in te i ligat ; quarto enim amori , id est justifi- x. d. ι canti tribute, ut refera Ileet nou sempast ex ioite ι et implieite oeusi anteponae sibi . Atqui saecsumma perfectionis est. Nisi I enisti ultra supere se . secundum auctorem, quam ut sese ille animi sensus
prodat , expediat , evolvat r inerat ergo eis 3 nomduin evolutus. Neque fieri δotest us quis sit stere justus , nisi eo sensu pol Ieat, quo Deutri anteponae sibi e seque ita reserat ad Deum ut se piopter Deum , & Desini plus se ipso Militat . quod ergo ν terit
190쪽
I M T U T Ο. . 19rgerit pectore , saepe erumpat necesse est, & ex implieito fiat explieitum . s ex 2. quaestione, art. s.
a n Merito ergo diximus, tota. Ista.auctoris tra- .ctatione de communi notione caritatis, deque De . sibi ante serendo, nihil aliud agi, quam ut meus fiat theologis: haec qnim ad iustos omnes pertinent, non. tantum ad persectos, de quibus quaerimus: pessime-i que merentur de amore quem laudant, qui reserunt . ad perfectos id quod omnes pii praestare teneantur li quem statum dum exsuperare conantur quinto ilicii amoris gradu , id profecto,agunt, ut perfectionem in salso & inani ponant: nempe in amovendo stu- 'dio beatitudinis, ut etiam sequentia cIarius prodend. Interim statuimus amorem quinti gradus , de ab eo quarti discrimen ex auctoris quoque decretIs male& erronee esse assignatum et quod erat demonstra dum . . '
Quod amor quinti eradus sita purus ab auctore dicatur inaccessus Nerisqus iustorum .
t g. ga ge re verba auctorIs perspicua in trium epIscoporum Decla atione transcripta sunt. Horum m. ν rao haec summa est: amorem quartἰ gradus , Justificam tem scilicet, nee tamen perfectum aut grataitum ae purum, multos facere sanctos: pDνasq- sanctas animas numquam in bac Uta per exire ad amσrem ab omni pἡoprio eommodo absoIutum : inanem operam furinam si tuis ariquis amor sublimior proponatur .l - cum ad eum pervenire non possint, destiιuti quiv. . . t ad '