장음표시 사용
231쪽
proprii boni, ut etiam diligit proximum ratione eou. saetainitatis, vel allecu3 alterius conditionis ha
manae r non aeternae felicitatis naturaliter appetitae. - 27s. Sed neque sanctus Thomas, neque Estius hunc amorem inducunt, ut in eo sive remanente, sive sub tracto , perfectorum ab imperfectis discrimen constet. Hoc autem unum est, quod ab auctore spectatur. Ergo amor ille naturalis deliberatus quo utitur, nus quam est in Estio , nusquam in s. Thoma.
. . ARTICUL Us iii Dionysii cariusiani locus 276. Instruct Io Pastoralis in progressu sermonis ev. Dionysium Cariusianum laudat de amore naturali Ic quentem, Sess de eo amor ν naturali, qui proveniat ex amore beatitudinis: qui amor proinde non est deliberatus , & quo nec perfecti nec impersecti carent. Nihil ergo ad rem facit amor ille naturalis quem hi doctores memorant, nullusque eorum est qui non longissime ab anctoris mente distet .
LOei sancti Bonaventurie da affectu naturali./ ,. a 7. De affectu naturali citat auctor tres Io eos sancti Bonaventurae : pr Imum r unde simWiciter dicendum est, quod expectatio boni aeterni non est mercenaria, nec minuit meritum , nec facit ad imperfectionem caritatis vel meriti, nisἱ inquantum mens bominis mestum affectuose , intense re icit
232쪽
IN T U T O . . 133 ad eommodum propri. boni: multi autem sunt qui a beatitudinem expectant, is tamen parum de se, i. LM .
multum de Deo curant. Hunc excessum ardorIs & ν. 4v. adhaerentiae ad seipsum, ad desideria naturalia re fert auctor : ego autem non ad naturalia , quae ipso teste innocua sint, sed ad vitiosa & prava , quibus quis de se ipso plusquam Deo cogitat, ejusque gloriae parum studet; quod in vitio est. Negat autem Bonaventura hoc provenire ex expectat Ione mercedis, quia multi sunt qui beatitudinem expectant, is tamen parum de se θ' multum de Dao eurant, dum
alacres δc erecti vix unquam in se sistunt; sed etsi curam sui gerant, eam tamen in Dei honorem transeferunt a 278. Rursus Bonaventura de affectu naturali Io uta. dux.quitur, cum eos commemorat, qui mercedis aeterna desiderium dicebant naturae esse, non gratiae; quam ' ' sententiam dudum exoletam, immo dc haereticam esse monuimus : n. 63. 68. quare nec iste textus ad hune locum pertinet. 279. Tertium s. Bonaventurae locum citat auctor ex compendio theologicae veritatis q. 24. quem locum .. p. si legisset, primo, credo, intuitu vidisset , nec pro. uefecto laeuisset, hoc opusculum esse tantum s. B naventurae adscriptum : deinde nec per quaestiones, sed per Iibros septem, & librorum capita distribu,tum. Libro autem quinto cap. 24. haec habentur Ver ne eamp. ba, quae praesul citat de amore naturali, quem auctor ille quisquis est, nec Iaudabilem esse nee vitupera. 'bilem dicit: sed non ipse sibi eonstat; subqit enim amore illo secundum coucupiscentiam diligi Deam,
233쪽
α34 1 s. C H o L A quia netessitati nostrae subvenit: quo amore non H- Iigitur res propter se , sed propter usum fus: undshoe modo plus diligit homo seipsum diIectione naturali, quam Deum . Quem amorem falsus Bonaventura , cum nec laudabilem, nec vituperabilem dicit. sallitur. Itaque nec is locus. ad amorem mantia te vituperabilem pertinens , quidquam omnino facit ad amorem naturalem , qui praesuli est innocuus i ergo Ineruditum opus merito contemnendum, quippe quod Bonaventuram nec sensu nec stylo refert; cujus se neris opuscula in hoc septimo tomo ad ealcem cum, isto congesta sunt.
bis contra librum absoluta eonetasio. 28 o. Multos quidem alios Ioeos affert auctoris Inis structio pastoralis pro amore naturali, s d qui hujus amoris nec mentionem faciunt: agit enim conjecturis, & consecutionibus, ullo unquam verbulo de νὸι ιυν eodem amore, ut demonstravimus . Unde extat ar. δ' ' eumentum ni fallor invictum. Pro naturali amore . citantur multi Ioel in quibus hujus nulla mentio est: qui autem eum nominaverint auctori non congruunt, ut mox.vidimus, quod postquam consxit it , ac pullos locos esse claruit, quibus illa unica auctoris eno datio niteretur, jam demonstratum est, librum, qui non alio sundamento staret, non modo eve umfunditus, verum ex ipso auctore sup. n. 23ν falsum, inconditum, a se diasonum esse, nes sustin
234쪽
Quod ille amor sit inutilis ex confesso. 2 I. Ac revera inutilem esse ex ipsa auctoris concessione constitit: quem locum de inuti Iitata amoris naturalis ex Ipso auctore .tractavimus Iibello cui titulus: Mystiei in tuto , re nisi valde fallimur ad evidentiam ducta n. i 87. 138. quo nunc brevitatis fratia lectorem remittimus. ARTICULUS -VII. . De commodρ proprio aeterno.
.282. Ibidem commemoravimu3 commodum proprium aeternum , i, tu internum penitus abdicatum, cui Ioeo demonstratum affectus naturalis solutionem in convenire non posse : sibi d. n. x s. it 6. qua de re
viden/a est praefatio Galli ea in Instructionem pasto.. xalem. p. X a Q. & seqv.
Aliud argumentum contra amorem naturalem. 233. Huc accedat istud valde notabile, ac deere..torium ὲ si de amore illo Dei naturali, innocuo ac , deliberato, in primo suo libello cogitaret auctor, hujus definitionem attulisset ab Ipso libri exordio, cum etiam amorem Dei Iudaicum, quo diligitur Deu M., ὸ., propter bona ab ipso distincta, ac propter rorem s. p. 3. Laeli, ae pinguedinem terrae, definiendum put rit, , , quem
235쪽
236 s CHOLA quem fatetur libro esse Inutilem: quanto magis commemorasset amorem naturalem Dei, & sui deliberatum & innoeuum, quo totius libelli rationem contineri nunc melit non autem definivit: quinque amores definivit: a. Iudaicum ex uno commodo temporali, qui est carnalis & vitiosus, pureque Servi-
. lis. a. Sacrilegum & impium, quo Deus diligitur
tantum ut instrumentum felicitatis nostrae. 3. Amo
rem spei, christianae scilicet, non modo innocuum, sed etiam per se se bonum & ex Dei gratia. g. Amorem caritatis, meritorium & justificantem. s. Amorem purum sive perfectit carItatis umma excellentia praeditum. Sed ad nullum horum quinquear rum amor naturalis Dei, & sui reserri potest, eum omnes Isti amores vel sint vitiosi, vel merito. rii : amor autem naturalis sit quidem deliberatus, sed tamen innocuus, ac per se nec bonus nee m lus. Ergo ille amor naturalis, si auctori credimus e suu-damenti loco suturus, ab ipso definitus non est, neque ulla ejus mentio est inter definitiones illas, quibus tota libri ratio constat. 284. Si dicas amorem natura Iem eo ni Ineri amoret ervio, qui est spei, de quo auctor non videtur aperte pronuntiare utrum sit bonus vel malus: contra:
r. Non affertur ibi character proprius hujus amoris, qui est ut sit naturalis, deliberatus, in noctius; ergo non est ibidem intentus. Contra: r. Si amor in te naturalis hic intelligi deberer; amor spei theologicae, ac supernaturalis, ab auctore printermissus ese set. Non aurem praetermitti debuit . Quod praetermissus esset, hine patet, quod amor spei theologicae
236쪽
I NTUTO.237aon est naturalis , sed ex gratia ; nec est indisse. rens, sed per se bonus. Ergo praetermissus est, si tertius amor sit amor naturalis ille nec bonus nec malus. Contra: 3. Amor ille est amor ejus spei, quem s. Franciscus Salesius asserit esse virtutem theolo figicam atqui amor ille supernaturaris est, & ex Dei gratia; amor ille per se bonus est, licet non sit iustificans. Amor autem de quo dicimus non est su
pernaturatis , cum naturalis vocetur: non est per se
bonus, sed indifferens: non ergo comprehensus sub tertio amore, qui spei dicitur. 233. Hinc demonstratio: amor naturalis non est ullus eorum quinque amorum, qui ab initio libri tra duntur et quod autem non traditur in illo initio, quo libri argumentum, tandamentumque ponitur, nulla loco in libro est: ergo amor naturalis penitus p:ae. termissus est cujus mentionem vel maxime fieri
' Et ultima: de reeapitulatione 'dictorum.
286. IIaec recapitulistio, reeollecta hujus libelli summa, ad extremum ob oculos ponet omnes abucto ris errores in hoc libet Io recensitos . . Meminerit amtem lector, nos haec scribere, & typis tradere, linter ipsas quotidie prodeuntes D. Cameracensis elucubra
237쪽
cubrationes , quibus aue errorem suum, aut hujuς muniendi vias magis magisque prodit quare cogimur hic subinde inserere quaedam' novas occasione dictorum ejusdem auctoris, quae posteaquam ham ex cusa sunt, eduntur in lucem .
summa doctrinae a sancto Augustino' tra ditae de beatitudini. 237. Primum ergo te colligimus Iocos ex sanetis Augustino allatos, quorum caput est id quod de ne-eessario amore beatitudinis sanxit millies, ut est dictum n. 4. pro p. z. ): postea autem isti loci , distinctius allegati prodierunt. su p. n. 228. 229. γ288. Horum autem haec summa est, nou possa indifferenter baberi beatitudinem: propter beatisadinem amari virtutes non ergo futuram esse virtutem eam , quae suadeat non amandam beatitudinem rquod si perficeret, nec ipsari virtutem amaremus , quam propter solam beatitudiaem amamur. ibid. 289. Radix autem borum est y quod omnes homi nes esso beati velfur . idque umum appetans, pro pter boe caetera quaecumus appetunt eaqus sit per spectissima, examinatissimae; eliquatissima omnium sententia ac voluntas quam Deus indidit: quo natu: -
zyo. Ergo qu seumque' asserit cum praesulet gari actum voluntatis , quo beatitudinem non velimus, contra Deum & contra naturam , es ζ impius is ibid. λ - - :
238쪽
etsta Nec minus evangelio ac Scripturae repugnat quam naturae. n. 23r. & seq. et set. Quod autem D. Cameraeensis recent Issimo a. LO seripto ad me ipsum edito, voluntatem consequendae avx, pheatitudinis, sive ejus appetitu , quem schola vocat 'G1κ λ .. innatum , semel iterumque ac tertio eaecum appel- 'lat, facile confutatur ab Augustino dicente r quia non potest quisquam appetere quod quais sit nescit, sequitur ut omnes beatam vitam sciant , quam veIIa se sciunt: ergo vitae beatae appetitus non est caecus.
sed ex cognitione elici tuis: n. 299. quod etiam invenimus apud s. Thomam. su p. n. s. & seq.
Pro certo supponitur, caritatem esse motum assuendum Deo. 193. Ejus rei gratia eσmmemoravimus desinitionem laritatis a sancto Augustino traditam; quod autem Cameracensis vocem fruitionis elusit, eaque intellexit exoludi respectum ad nos , atque etiam beneficia fueut sunt utilia nobis, id .consutavimus ex Augustino: n. Ioo. IIo. LII. II 2. y ubi sancto Augustino comites dedimus so Gregosium Naaianzenum , Cassianum, ipsum etiam s. Thomam a praesule citatum, & saep&rediturum o n, Io I. Ioz. IO3. '
Furus amor baud minus ab Augustinoe agnitus ety4. Id enim est purἱ amoris : nee seipso quispiam frui debet, quia nee seipsum debet propteν seipsum ' '
239쪽
diligera , sed propter tuum quo fruendisn est. Tum ilIs est puro amore praeditus qui se refert ad Deum , non Deum ad se: qui seipsum non propter seipsum, diligit, sed propter Ddum : qui totam diIsctionem refert in ilIam dilesionem Ddi, quae nullum a urivulum duci extra patitur , cusius derivatione minuatur; qui denique id sentit, a se debere amplius
diiui Deum quum seipsum. 295. Ille, inquam, amor est purus, qui nullo vel tenui rivulo diminutus, Deum anteponit sibi. Atqui ille amor haud milius in se comprehendit be Etitudinis votum et ratione generali Jc communi omni actui: eum beatitudo ea sit quam omues unam appetuut, propter quam unam appetunt quidquid appetunt: su p. n. 229. ) ergo ut a nullo actu , ita nec ab illo amore, bea i itudinis votum separari potest. 296. Speciali ori ratione , nempe virtutis : caritas quae est virtus respicit beatitudinem, cum hujus gratia virtutes omnes, adeoque ipsa caritas diligatur. ibid. n. 228. 297. Denique specialissima ratione: caritas appetit beatitudinem, cum sit virtus illa quae fruitur Deo, in eoque fine acquiescit. su p. n. Io9. 298. Porro Augustinus . casti purique amoris Iaudator eximius , ad puritatem amoris praecipuo studio ferebatur, cujus etiam hoc dictum est: Deum tanto habebimus praesentiorem, quanto amorem quo in eum tφndimus , potuerimus babere puriorem. Ergo sect forem beatitudinis in quovis actu , etiam puri amo ris studiosum suisse constat.
240쪽
De Magistro θ' de sancto Yboma.a99. Augustino . subjungimus ejus discipulum , immo
vero exscriptorem Magistrum sententiarum, eumque aequentes omnes Magistri interpretes in I. dist. I. n. g. 3oo. Ex sancto vero Thoina haec collegimus : finem ultimum vitae humanae esse beatitudine in , propter quam homines omnia vel ni, idque certissimi Mincipii in moralibus Ioeo esse : n. g. id angelieat haud minus quam humanae naturae convenire , atque adeo intellectuali omni creaturae': ex hac volunxat heatitudinis causari omnes alias voluntates : s n. s. ro. ex quo fit, ut angelus & homo naturaliter appetant suum bonum , & suam persectionem: H. ex hoc immobili deduci voluntatis motus: n. 13. motum autem sive tendentiam ad beatitudinem, ita esse innatum, ut tamen ex cognitione sit elicitus : n. 9.& seq. 29. &seq. & hene esse naturam voluntatis humanae, ut quemadmodum omnis conelusio ex rationibus primisque principiis, ita omnis deliberata voluntas ex illa voluntate Innata ejusque virtute oriatur. n. Q. 13. 3or. Horum autem omnium radi eam esse, quod Deus beatus hoe beatitudinis votum cuicumque naturae ad imaginem suam factae indiderit; n. 14. ulteriorem autem intimam profundissimamque radicem esse Dei bonitatem, necessaria atque essentiali dc transcendentali relatione respicientem ad nos.c sup. q. 13. art. 3. 2. 3.