Opere di monsignor JacopoBenigno Bossuet vescovo di Meaux. Tomo primo °64. Contro gli errori de' quietisti e de' falsi mistici opuscoli di monsignor JacopoBenigno Bossuet vescovo di Meaux. Tomo 3

발행: 1800년

분량: 383페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

251쪽

us 2 s C Η Ο Ε ganima non nisi privato suἰ, hoe est inordinato amrνe desideret. 333. Quod igitur hie fingit auctor amorem naturalem σtiam per respectum ad beatitudinem formaIem , s -mniat. Neque enim Bernardus hie quidquam loquitur daamore naturali, aut de beatitudine formali, quam anima resuriat; illa enim fruitio , IIIa earitas, illa selicissima confabulatio eum sponso, qua tantopere delectatur , nihil quidquam est aliud quam ipsa beatitudo formalis ot creata, quam auctor in ore habet: neque .enim aut illa claritas, aut illa tonsabulati σ, increatum est aliquid : eum sit tamen id quod nos.formaliter beat. Hoc autem neque ab anima refugi , neque ad privatum sui amorem trahi, aut Bernardus dicit. aut sinit ipsa veritas.

334. Cave dixeris istud de Deo, sive, ut AugustInus loquitur, de veritate, gaudium esse naturale, nisi eo sensu quo necessario & per se naturam delectat, exsatiat. neque tamen minus e celeste ,& insusum est. 33 . Caeterum, ut diximus, hic beati Bernardi loeus tu ins noster est. Ostendit enim sponsam, hoc est animam perfectissimam , perfecta caritate quaerere Deum, quo fruatur e chius amore mutuo delectetur reum quo suavissime colloquatur maximo sane rein separabili respectu ad animam .

ARTICULUS XI κ.

De exeluso ab auctore salutis desiderio .

336. Quaestione decima quarta, salutis desiderium ab ipso quinto gradu seu Matu excludi demonstravi -

252쪽

IN T . U T O. 2 3nius e ss. Joannis Chrysostomi & Ambrosii perpendimus locos , atque ex his demonstravimus , pessime esse conclusum, ipsum salutis desiderium nee imperatum, nec suasum, & angusti animi esse, & ad imbecilles animas remittendum, quod auctor intendit.

De amori naturali: Alberti Magni auctoritas. 337. Quaestioni xv. ea de re institutae tantum asdimus. quae ex Domini Camerae ensis recentibus scriptis collegimus. Reducit in palaestram Albertum Magnum in Instructione pastorali citatum . ad stabiliendum ν. . 1. commodi etiam sterni nomine , amorem naturalem . Miror autem, a praesule me compellari his vocibus: ipse tu agnovisti in ejus auctoris verbis commodum L Lut o aeternum, quod in aeternitate non suΡrsit. Hinc insultat auae, p. H. his verbis : quid de rua ratiocinations credendum est, eum falsa illa sit ex te ipso , eum ad Albertum Magnum qui eadem vota usus est adhibetur P338. Mirum , inquam, sic agis tanquam concesse. rim in Alberto magno aflud aeternum esse commo dum , quam salutis aeternae: atqui ego ne cogitavi pist ibid. quidem. Persecti amoris nomine apud illum doctorem intellexi eatitatem e quae nutium commodum si tem - AI. Mas. porarium, sive aeternum quaereret , ut In eo scιιιζει finem ultimum couocaret. Haec mea verba sunt , quae auctor ad amoris naturalis significationem trahe re frustra nititur. 339. Quando quidem vero praesul Albertum ma- suum

253쪽

Ψ34 S C H O L Agnum adduxit, sciat illius sententiam nihil differre' ab illa eaeterorum doctorum, ac maxime sancti Thomae , quo discipulo gloriatur. 2Eque enim felicitatem defii, nil . Od est optimum; propter quod omnia alia I operata sunt; propter felicitatem enim omnis fit operatio. Nulla ergo est quae non ad eum finem resera, tur , ac frustra quaeritur actus humanus ab illo fine. π M. p. ro. absoIutus. Pergit: summum bonum ess beatitudo

bocque bonum voluntatis est ob ectum : non ergo ulla. voluntas est ab hoc bono absoluta . Quod quidem po-n;d. v xi. ste a Sic exponit 2 bonum ipsum commune , cui s. rario in inteIlectu est objectum voluntatis. Rursus: nta. H. mens quia imago Dei est , beatitudinis est partieeps rquam proinde si abdicat, non vult esse imago Dei denique sic describit naturam voluntatis, ut, quia nid. p. o. est appetitus inteuectivus I nedum caeco impetu seratur , ad imam tendat rationem appetibilitatis absolute , iquae ab intellectu apprehenditur; quae ipsa doctrina est , quam a B; Augustino ductam B. Thomae tra

didit

η a 4o. De praemio autem sie habet est gaudium de Deo quod praemium essentiris est: quod praemiumnia. .. Hil δ' oporta Dei avrehensiora, aut ad ipsum Jueundio

arma eonjunctione tamquam sponsum consistit , quoebeatitudo vocatur. Papad. an 34I. Quod ergo delicata anima quasi abominatur per modum commodi, vel praemii amare Deum, si ad extremum urgeas, beato auctori, quem laudas,i Aperte repugnaveris . omnino comparate ista intelligenda' sunt, nihilque aliud indicant, quam' sponsamvsupray

254쪽

as quἰ dirigit Deum , quia 3ὶ bonus est, is propter hoc priuipaliter ut suam beatitudinem sibi communi-eet , en principaliter, idest, ita ut in eo finem ultimum collocet 1 naturalem On imperfectam earita.

. rem habers convincitur. Quae verba et si in speciem sibi saventia , referre auctor erubuit: satis enim inistellexit imperfectum illud sonare inordinatum ; nec caritatem Dei esse, sess sui quae' in eo desiderio ut in fine u Itimo acquiescae, ac secundarium objectum Deo primarii, principalisque ponae. 342. Sane motiva' secundaria beatus auctor non ea. cec in eodem paradiso animae. ad Iitteram O. Inda.ctivam , inquit, verae caritatis est agnitio Dei r nani in ipso' materia totius dilectionis consistit, scilicet nobiLitas, potentia , benignitas , providentia , ΘαQuae sunt pleraque relativa ad nos. Item . inquit, dilectio Dei ad nos aeterna , immensa , non interpo- Iaia , ἐθη fidelissima inductiva est verae caritatis. En illa secundaria quae inducant caritatem veram , &ad Deum secundo loco nos moveane, ipsa Dei gloria instar snis ultimi ac primarii collocata quod cum omni schola planE congruit, ut vidimus.

34 I. Quod pios excessus Sanctis tribu I auctor eri.

mini imputat, ex Chrysostomo atque ex ipso Pauloe consutavimus. n. I97. 2or. 2 oz.

344. De amaroriis amentiis remisimus ad Berna r. in Cana.

dum, & alios. smystici in tuto, n. r93. Nunc iuvat r.

255쪽

236 s C Η Ο Ε Α' afferre loeos in quibus inellifluus doctor sponsam ne

gat sui. rationisve compotem: dicit ebriam amore.

Alibi, saturam, eructantem &c. quippe ex et Iia vinaria prodeuntem : totum quod rationis consilii Iudieiiva videtur oblitam. His subjungimus Guillelmum s. Theodorici Abbatem, Bernardo supparem, ejusque. adhue superstitis vitae scriptorem sanctissimum , cuius Da nae. θ haec verba sunt: audi sanctam insaniam i sius mem' ' te excedimus , Deo . Vis adbue audire insaniam stsin autem dele me da libro vitae. Vis aliamst ipsum audi Apostolum: optabam anathema essδ , &e. Haec ad Spiritus Sancti adventum apostolorum ebrietas rhaee insania , cum dic et ad eum pestas: insanis, Paule, &c. Male ergo sibi auctor consulit, qui I modico studio reprehendendi nostra, sanctos etiam xeprehendit. 344. Neque ideo Paulus. aliique eiusmodi amot res meriti exsortes i eum dc illul ad meritum a m TIs spectet, quod ejus vis non nisi tanta hyperbole exprimi potuerit: quod saepe dicendum est adversus auctorem assidue nobis haec salsa imputantem.

ARTICULUS XXII.

346. De pura natura, de animae rationalis mortalitate, de felicitate neglecta a philosophis, deque aliis ejusmodi , sutiles quaestiones ad involvendam rem introductas saepe notavimus: n. 2o6. 243. non enim Paulus, non Moyses , non alii ad haec animos, retorquebant: agitur non de vana & praepostera i ma-

256쪽

gInatione cujusvis alterius status , sed de anatbema. te a Cbristo, de libro vitae aeternae , rebus stantibus ut sunt, a Deo per evangelium constitutae. Porro beatitudinem dc naturalibus & supernaturalibus votis appetendam, etiam in illis actibus , quibus eam ex impossiesti abdicare videbkntur, gerebant in animo: eto . zo8.ὶ alioquin nec habuissent caritatem, quae est motus ad si uendum . n. Io9. 3c seq.

ARTICULUS XXIII. De primariis, , secundariis rationibus Ofectreis earitatis.

347. De illis tam in se eonsideratis , quam inter se comparatis , quid auctor sentiat, dc quam ipsi adversentur doctores caeteri, saepe quidem commemoravimus , praecipue vero n. 92. Io6. ὶ , quae ad eno dandam diis cultatem omnem, dc scholae decreta explieanda & tutanda vel maxime pertinent : atque etiam ad ostendendam hujus controversiae gravitatem : n. ior. Ios. in his autem positis & in unum brevivitatis gratia recollectis, auctoris errores facile elu.cescent .

ΛRTICULUS XXIV.

Errores in hoe libelra notati recensentur. . 34 r. Non enim omnes , sed eos quos In hoe Iibe Ilo memoravi raus, recensemus: sunt autem ejusmodi. I. Error: non omnem actum rationalem fieri ex n. r.

amore sive appetitu innato beatitudinis, tanquam s. I , Boti. Cont. Quiet. ec. T. III. R nis

. re

257쪽

et si s CHOL Λnis ultimi: cdntra s. Augustinum expresse, & contra universam theologiam ch . Θ, ε. λδ. Appetitum illum innatum esse eaeeum : eontra

III. Amputa Io motu ag fruendum Deo, vigere persetiissimam caritatem. Iv. Non ergo valere definitionem caritatis ab eo-

3ι . t . . dem Augustino traditam, & a Magistro, a s. Thoma , α universa schola receptam. v. Ex eo quod amor caritatis sit penitus absolu, tus ab omni respectu ad nos, etiam quoad motiva secundaria, ac subordinata, minusque praecipua, Sequitur contra scholam universam error gravissimus; quod amor caritatis non sit, ut omnis amor, essentialiter unitivus.

va. Et quod amor Dei ut amici, ut Domini, ut ψ Dei nostri: Christi vero ut sponsi, ut Salvatoris,

&c. caritatis non sit ; quod est contra Evangelium , dc consensum patrum & theologorum omnium. m. εσε. σιν. VII. Ex his everti a sancto Bernardo allatas duas Q causas diligendi Dei propter se, nempe: pro merito suo, pro commodo n&stro .n rai. is.. VI . Amorem iustificantem, qui ab auctore quar- gradus dicitur, etsi Deum sibi, rebusque omnibus snulla excepta, anteponit, nee sibi se licitatem quaerit , nisi in quantum subordinata est gloriae Dei

tamen non esse amorem purum .

IX. Dari amorem pupum , qui quinti gradus dici-

tur, super quartum illum gradum, i ii t hic vim o

mnem amoris comprehendat.

Σ. Λ morem illum purum, sive quinti gradus, pse

258쪽

hisque sanctis animabus esse inaccessum , nec e Is praedicandum . xi. Amorem quarti gradus subordinari Dei gloriae α ij, i, Lmagis habitu quam actu , nec ad eum plerumque re- 7 TF . feci magis quam actum peccati venialis. xr r. Actum peccati venialis Deo habitu subordi- ibid.

natum esse . O .

xiii. Quidquid non est habitu subordinatum Deo. nia. esse peccatum mortale: ex quo sequitur, nullum es.se veniale peccatum. xiv. Actum amor Is elicitum ex suppositione im-n. M,r. ara. possibili, quod anima iusta aeterni suppliciis, rebus - ut sunt, addicatur, in se absolute persectionem esse, quam actum alioqui persectissimum sine illis suppositionibus . xv. In iis actibus qui per suppositiones impossibiles ,., fiunt, etsi non ipsam rem, t1men motiva re ipsa Separari. xv x. In eo amore ita immolari salutem, ut bea- ror. M'. titudinis ae salutis des Iderium ab eo amputetur. xvi t. Securos non suisse Moysen , ct Paulum t . vo . quod non essent, ille delendus e libro vitae, hic vero anathema futurus maxima sanctorum contumelia , & in Deum blasphemia. xvi xi . . Praeter illud salutis sacriscium conditio. n. lo . ai'. natum ex impossibili, a s. Ioanne Chrysostomo, ejusque schola, & aliis quibusdam agnitum, dari aliud sacrificium absolutum, cuius nulla sit mentio apud illum , dc caeteros patres, aut auctores. xxx. Sacrificium illud absolutum consiste te in eo n. a 3. quod casus impossibilis non modo possibilis, sed etiam actu realis aestimetur. R ε xx. sa-

259쪽

Δ . It x. S Icrificii ergo illius absoluti idem esse objo. tum atque conditionalis, nempe salutem aeternam. n. et s. . eo TXI. Spe in mercedis, salutisque desiderium in per se torum statu nec suasum nec imperatum, dc ad imbecilles, angustasque animas remittendum . Haec igitur sunt, quae ex hoc libello facile condemnentur. His adde alios errores copiose demonstratos Mysti ei in tuto: dc ibidem recollectos, n. I74. II S. 176. . Uerum & haec & alia bene multa, quibus se Quietismus erigere nititur, positis fundamentis, ac remotis obicibus, Deo dante, postea bre,vius, ac plenius enitescent.

260쪽

Da Summa suaestionis , ac de variis libri defensoribus. i. Iiror sie affectos esse quosdam, ut cum ii

lustris si ini Cameraeensis explicationes abjiciant, nihilo se eius ejus librum mordicus tueantur, ipsique faveant plusquam ipse sibi. Et is quidem abjεcta spe tuendi libri ut sonat, non modo versionem Ia tiisna m apparavit eam, in quam multa nova intersereret; verum etiam ingenti studio Instructionem pastoralem adornavit, qua explicationem affectus naturalis, ac motivi novo inodo sumti adeo ne eessariam judicaret, ut liber ipse collapsus abiret in ruinam , nisi hoc se adminiculo sustentaret. Quin etiam in quadam epistola pro nuutiavit istud : hac interpretatione ιublata , nulla sui parte constare posae librum, ac de iciis a pagina ad pagiaam, immo ds linea ad lineam sea. ters i saniis, sive amentiis. Haec ille: cui tamen , si Deo plaeet, novi defensores meliore via, quam qua ipse se purgat, consulendum putant. Eo Nec immerito ejus explicationes abjie Iunt :quippe quae toto libro nulla vel levissima voce Indicatae, ac desperatis rebus praepostere, ac per vim intrusae sint contra omnium lectorum sensum. Nemo

SEARCH

MENU NAVIGATION