장음표시 사용
281쪽
arz QUI E et Is Mus non Intima : tum illud perversissimum, qa haberI pro non intimis, sed tartum apparentibus, quae sint reflectentis animi : ergo propositio ipsa sua excusatione se ipsam conficit.
Tertia Fνopositio, ιδ νR se. p. 8. Eodem art. x. Sic legitur: in illa impressiona involuntaria deserationis fit absolutum sacrificium commodi ρroprii in aeternitatem: ergo illa immolatiorem spectat tota aeternitate duraturam , adeoque non aliud quam ipsam aeternam salutem : quo aperte firmantur ea, quae de commodo proprio aeterno in prima propositione relata sunt . . suarta Fropositio . . IMd. o. 9. Confirmatur ejusdem propositionis sessus err
neus ex hoe addito : fit absolutum sacrificium eom. modi proprii in aeternitatem, quia easus impossibilis . I. s.. animae videtur possibilis, is acta realis: idque per-ν. H. Suasione & convictione in vincibili. Casus autem impossibilis spectabat beatitudinem aeternam, ae poenas aeternas , quibus non amisso amora Dei piae an mae addicerentur. Ergo & ille casus non modo possibilis, verum etiam actualis,& realis visus, spectat aeternam salutem: ergo piae animae revera sibi videntur aeternis praentiis privandae , aeternis suppliciis' addicendae: idque in vincibiliter. Quod est haereticum, & implum, ae blasphemum . 'Eo. Ergo piis ac sanctis, immo etiam persectissimis animabus, haeresis, impietas, ac blasphemia a
xribuitur: hoc autem ipsum , nempe imputare sancti a
282쪽
R B D i V I V V s. 33 aeteresIm , impietatem & blasphemiam, hoc, inquam, ipsum est haeresis , impietas, blasphemia . Ergo unde eunque spectentur propositiones istae blasphemiis
II. Hinc autem recte concluditur, in illo saetificio absoluto nullius alterius rei abdicationem edi, quam salutis aeternae , quod est misericordi Deo, non spei, quod jubet, sed desperationis offerre sacrifi-- cium: quae' abominatio est, ac pejus aliquid quam immolare canem s
Quinta Propositio. 11. Ton bie agitur , ut ei animae in proponatur Max. De. praecisum dogma fidei da voluntate Dei ad sa andοι 'omnes homines, aut etiam fides iudi qua quisqvs de.
Bet eredere, velle Deum salvum esse unumquemqus nostrum . Ac postea : non hic, inquam , agitur , ut vid. ν. quis ratiocinetur cum illa anima, quae omnis ratiocinationis incapax est . . Quae omnia , ut ante dicta, eo Sων. n. s. pertinent, ut anima pla tentetur supra id quod po. test , cum nulla rationis, aut fidei ope sublevari queat: ει ut ιb ea tollatur rationabias obsequium , Aposto' At,m. XII. o teste , pietati christianae necessarium .
13. Tune director potest sinere, ut anima si Π- citer aequiescat amissioni sui commodi proprii, is austae condemsationi, in . qua se esse ex parte Dei credit: eodem articulo x. quae propositio eadem qua arti io, Ceterae censura inuritur. Reliqua eodem ictu codia uunte nempe illud acquiescere simpliciter justae
283쪽
2 4 QUIA TIs M Uscondemnationi auctore directore , non potest esse nisi reflectentis, deliberantis, libere assentientis , voluntarie sacrifieantis, damnationi consentientis , φι- cum ea condemnatio, quae ex parte Dei agnoscitur adversus animam de suo pessimo statu invictissimct. simul, & ut ita dicam reflexissime persuasam, nihil sit aliud quam ipsa damnatio. Quae si esset tantum abdicatio affectus humani, non tantus esset Eni mas desperantis labor, neque id condemnationis, ac reprobationis, sed potius liberationis loco haberetur. Ergo haec omnia absona & impia , ex ipsis etiam
explicationibus.14. Haeta autem explicatio alibi ab auctree abdicatur. Sed nec pluris valet ea quam ejus loco subris a. u. stituit: Tunc acquiescere animam Justae c- lemum κε -- η , tioni suae ex parte Dei, cum fatetur esse ss dignam 'de la . r. sempiternis suppliciis a falsissimum. Aliud enim est,
zi. id agnoscere, ae simul amoliri a se iram justi judi
eis piis supplicationibus, quod est sperantis in Deum, ac de sua salute solliciti: aliud, acquiescere & consentire justae condemnationi tamquam immedicabilirquod est desperantis, ac blasphemantis.
solutis auctorἱs responsionibus amplius manifestatur error : responsio prima quctoris ducta ex articulis Issiacensibus . I. Saepe responὁet auctor ei rea abdicationem, dc immolationem salutis aeternae, nihil aliud a se prin poni
284쪽
poni praeter id quod articulis Issiacensibus, maxime
maxima inter hos articulos, ct auctoris. doctrinam discrimina . Primum enim, articuli tantum per condit Ionem AN. D. impossibi Iem procedunt: auctor autem etiam per absolutam & veram abdicationem salutis z casu impos Max. νου.
sibili reali is actuati viso . v ν
Secundum hinc consequens: Issiacenses articuli tantum velle itatem admittunt, ex objecto quippe impossibili : auctor vero voluntatem veram & absolutam : quae toto genere disserunt. Tertio, auctor justae reprobationis, & condemnationis suae persuasionem, & convictionem, eamque insuperabilem, ac reflexam, atque adeo in superiore animi parte statuit: a quo in articulis abhorremus. Quarto , in articulis vetatur director, ne sinat ani- Art. D. mum desperationi, ac damnationi suae acquiescere :quod in auctore contra est. Quinto, apud auctorem director animae laboranti dogma fidei, praesertim illud de Dei bonitate, non praedicat, nec ratione agit : quod contra facere articulis Issiaeensibus diserte jubetur. Iidem articuli, si1d. ad solatium animae laborantis, fidei decreta eum re cta ratione coniungunt, & jubente Apostolo rationa- δον. s.πεν. bile obsequium proponunt, ut supra dictum est. 3. Toto ergo , ut a junt, coelo disserunt ab auctoris dogmatibus Issiacenses articuli. CA.
285쪽
Altera responsio auctorIs repetita ex vita s. pranceisei Salesia, prour a me refertur ac di responso mortis.
, 1. De s. Francisco Salesio in sensum ineluctabiIIg
SS. p. 3 . desperatIonis abducto deque vitae ejus auctore, ac
'. nota ad me ipso qui laudaverim, alibi egimus, & gallicos tra-T , , risu ctatus opusculo gallico melius explicari posse duxi- ' mus. Nunc suscit, hunc statum ex ipsis auctoris . explicationibus esse impium nec modo a tanto vi- . m FrancIsco Salesio , verum etiam ab omni pia anima penitus alienum. γ 2. Illud tamen praetermittere non possumus: quod D. Cameracensis in nos retorqueat illud a nobis iur,. ι eodem Francisco Salesio agnitum responsum quod.ν Mφ . . dam mortis aetLrnae , sius certae reprobationis: quoότν'ἰν. δενοῦ ι . . . V . num. aa. p pace eius dixerIm, apertum est mendacium. Neque
enim uspiam scripsimus in beato viro fuisse responsum mortis aeternae t absit i nec etiam absolute re- sponsum mortis: sed quasi responsum mortis. Re-- sponsum autem mortis diximus sensu pauli, verae ac propriae mortis, ita ut taederet nos, inquit Apostolus, II. Gν. I. oriam vivere: sed ipsi in nobismetipsis responsuri mortis babuimus, ut non simus fidentes in nobis , L v. 3. ep. sed in Dgo qui suscitae mortuos. Quod beato Sa Iesio
Liv. s. er apprime convente, a quo tunc spem Omnem vitae ab-Tν.;ι. ...ii jectam esse testantur ejusdem epistolae, qu13 - tertio , . ' ' scripto nostro ga Ilico commemoravimus . 3. Nihi I ergo nobis cum D. Cameracensi commu-
286쪽
RADI v I v v s. 23 ne est, qui nec in Salesio, nec in ullis pi Is an Imabus. certae reprobationis sensum, nec persuasionem insu-petabilem eamdemque reflexam, hoc est in ipsa par te suprema ct rationali constitutam , nec absolutum sacrificium , nec ullum in desperationem assensum admittimus: quae blasphema & impia , D. Camera censis nec a se avertere s nec nobiscum communieare potuit .
Alid responsio Cameracensis repetha ex falsis ari culis, quibus idem antistes Muinosum damnat . I. Hoc se maxIme argumento D. Cameracensis effert, quod falsis suis articulis Molinosum clare proscripserit, nedum ejus erroribus favere voluisse videatur. Atqui falsum hoc est. Illustrissimus enim auctox, grave dictu , sed re ex antecedentibus no ta summam quietismi tueri voluit: noluit in apere tam damnationem incurrerec ergo quaestionem involuit : non nihil mitigaverit: nec satis cogitavit quam ex tenui scintilla tota flamma resurgeret. a. Quorsum ergo, inquies, falsos illos articulos appa 'vit, & totum quietismum omnino consedere velle visus est Experire Iector quisquis es : facito compereris quis sit ille quietismus ab auctoro consuistatus : Iarva Quietis mi est, horrendis, ac nimiis de formata figuris, atque coloribui. Ras enim quieti sta irum id profitetur usquam, ut Deum aeteνno odio pro-P' Τ'' 'sequatur r ut seipsum reipsa odio habeat: Dei opus QS imaginem in seipso propter Doum diligera re et rodio
287쪽
its QUIETIS MUS odio absoluto se oderit, tamquam opus Dei Non esset bonum; atque ad illud extremum abnegationem sui exacuat odio impio animae suae , quo supponitur eam esse malam natura , ut Manichaei docuerunt. Haec auctor de quietistis fingit. At a te usque adeone metuis , ne vero ictu laedas figmentum est, spectrum est, quod poetarum instar discerpendum tradis, &justum in Quieti stas christianorum odium inani fragore consumis: denique jacularis In nubes: ipsos transilis di intactos relinquis.
His propositionibus totus liber continetur .
I. Iam ergo confutatis responsionibus , quibus auctor errores suos involvebat magis quam certa ratione tuebatur, perspicuum manet ab eo defensas propositones ante dictas , quibus Molinosi salutis incuria propugnatur . His autem propositionibus semel agnitis, & damnatis totus liber concidit. Huc enim antecedentia : huc consequentia : huc totus spectat Iiber. Postea quam enim Eo nobis tota res redit,
ut in desperationis barathrum perfectae, ut sibi quidem videntur , animae demergantur e quis di eo abhorrebit, ut spei theologicae movendi vim detrahat, aut cujusvis occultae voluntatis, hoc est reprobationis ipsius desiderium introducat Ex quibus facile consequitur illa Ra i mae a se ipsa tanta distractio, quae spem cum desperatione conciliet, & cum infidelitate fidem , & vitia omnia eum omnibus virtutibus : quo nihil est in Μolinosismo tetrius. Has au
288쪽
R A D I v I v V s . 289tem consecutiones in Summa doctrinae liquido de . Summa do
monstratas D. Cameracensis vadit, ct in Re SponsIO- s. s. ne sua reliquit intactas : alibi vero conversus ad vaniloquia , nihil aliud, quam suos errores ipse prodidit : quod etiam sequentia demonstrabunt.
Secundus error de probris in absoluto sacrificio involutis, deque distractione partium animae per actus directos, ac reflexos, ac de tentationibus novi generis .
CAPUT I. Dι probris , ac propudiis morum.
x. Quisquis insandae sectae arcana perspexIt christiano orbi nimis nota , is profecto Intelligit, in hoc sacrificio, in his extremis, quas u cant probationibus, in hac salutis abdicatione , quae morum propudia involvantur : a. quibus ut abhorrere D. Cameracensem credimus, sic horum principia , eaque proxima ab eo esse posita certo certius est, dc ex antecedentibus,& ex sequentibus quoque propositionibu magis elucescet.
a. Tum in extremis illis probationibus anima a seipsa dividitur, exspirat tu crues cum Christo , dicens: Deus meus, Deus meus, ut quid dere- Iiquisti me: art. x. cui concinit illud articuli XIV. Arr. ra. p. in extremis probationibus4ad amoris purifieationem βρss. Cont. Quiet. ee. T. III. T fit
289쪽
nostro: pars inferior non communicabat superiori immotantarias perturbationis suas . . . superior quoqua. non communicabat inferiori suam pacem, aut beatitudinem . Denique: in ea separatione actus inferioa νῖs partis perturbationis sunt omnino caecae, is invo-Iuntariae , cum omne inteuectuale, voluntaritim sit supprioris partis. Quorum error in eo consistit , , non quod admittatur quaedam separatio superioris, iamb. Iv. feriorisque partium, quam omnes theologi post Pa Ium agnoscunt: sed ut admittatur ea separatio, qua. concilientur in summa parte spes in infima , vera desperatio, ex consensu, ct acquiescentia voluntatis , quam vidimus: su p. pro p. 6. 3. Hinc error secundus, ac pejor , quod in illis probationibus , actus inferioris partis perturbariovis
sint omnino caecae , im invotantariae : neque enim omnino caeca , & in voluntaria ea perturbatio est, quae a superiore parte, id est, ab ipsa ratione regitur, justisque imperiis coercetur: quo imperio destituta in omne flagitium proruit: unde etiam fit, ut secundum Molinosum infanda illa eveniant. 4. Tertius error , isque pessimus, quod haec omnia ad exemplum Christi fiant, atque animae desperatae, distractis 3uperiore atque inferiore partibus , in eum modum quem vidimus, cum Christo expirmi in cru- es , cum eoque dicant, Deus meus, Deus msus ut quid dereliquisti mo. Haec autem annotamus Sin praejudicio erroris singularis suo Ioco redarguendi dein voluntaria perturbatione Christi. Octaα
290쪽
RADI v I v Us. sys octava Propositio . 's. Ad eamdem propositionem pertinet Istuil de reflexis, directisque actibus t ea separatio fit ex differentia actuum realium , sed simplicium, on directorum intellectas , ae voluntatis, qui nauum retiu-quunt vestigium sensibiIe, em actuum reflexorum, qui vestigium sensibile relinquentes fg communieant imaginationi, ac sensibus, qui pars inferior appel-Ientur ut distinguantur ab ea operatione directa, intima intellectus, qua pars superior dicitur i
6. Quo loco omittimus errorem auctoris, partem superiorem in directis, inferiorem vero in reflexis actibus, repugnante etiam philosophia, reponentis illud adverti volumus, esse in reflexis actibus dea sperationem ipsam , stante In directis summa , ad persecta spe : ex quo elicitur veri consensus in omne uitium, una cum virtute eidem opposita conciliatio totusque iste locus , & sibi contradicit , & ad coimrandum , palliandumque quietismum elare pertinet . His consentanea est doctrina circa tenta 4 Ines quasdam novi generis ι
De tentationibus extraordinariis .
rima Fropositio. s. Dantur tentationes noti generis sive extraordinaris , natarae differentis a .algaribus. Harum