장음표시 사용
291쪽
n M. p. νυ autem tentationum ea vis, ea natura est, ut iis consentire una sit salus. Sic in tentatione despera ἀνι; a tionis una salus habetur , si auctore directore , in Justam tuam a Deo immiπentem condemnationem simpliciter acquiescas, nec alia via est sedandae. tentationis , cum bubus effectos gmtia tostituta it , Huic conjungenda e tDee ma Propositis.... p. Ubi D. Cameracensis directori quid at age Α-
dum praeeipien , subdite anis omnia , praecipus debet supponere tentationes esss quasdam generis e/mmunis, quarum remedium est mortificatio interior, is exisrior cum omnibus actibus timoris, omnibus praxibus amoris mercenarii. Oportet etiam obfirmara animum , no quidqnam a mittas ulterius , nisi certo eoustiterit ea remsdia mortificationem scilieet Interiorem, & exteriorem esse omnino inutilia r quo loco supponit inutilia esse remedia , quae
sunt per se se maxima ; memoratque tentationem
M.t,h. quae non orations ,-Jejunio , quod in summis tenta- κ. tionibus Dominus praeceperat, sed ipsa consension vinei tur: ex quibus quam horredda consequantur, nimus intueri refugit , decima Propositio. 3. Iam quales esse debeant animae ille pautissimae , quae extremis tuis probationibus , novi que generis tentationibus destinentur, prodit auctor hisa l. r. F. Vezbis : oportet fas usqus adeo essi dociIes, ut num
292쪽
R BD IN IUUS. 29 1 'diebus duris γ humitiantibus r item oportet, nuIII eonsolationi, naui Iibertati additas eas esse: ad Me oportet ut sint ab omni re divulsae, atque etiam a via qua Utatis ipsam divulsionem doceantur: ut sint preparatae omnibus praxibus, quascunque ipsis impositas verint: non sint addi ctae neque suo oratio. nis generi , neque suis experimentis , neque Iecti Dbus, Neque personis, quarum esian auctoritate, ἐν consiliis fidenter utebantur. Liceat perpendere voces Omnes s .mbiguas sane , sed in Molinosi sensum pronas. Quid illi, ejusque asseclis sit ilia docUitει is humiliatio, nemo nescit: cur autem non sufficit ἡut sint omni consolatione , nisi sisti etiam omni Iibertate nudatae Sane illa privatio Iibertatis omnis Noli noso grata, aptaque explicandis flagitiis, in quae eodem auctore quaedam animae vi quadam , ac necessario impetu rapiuntur. Iam ahstractio ab omni 'Te , atque etiam ab abstractionis via : ab omnibus piistinis lectionibus, ab omnibus piortim directorum tonsiliis , quid portendit λ quid portendit animus indistincte ad odines praxes a nclvo directore imponen. das comparatus Haec omnia quam illam animam fa ei unt novis imperiis tractabilem, ac parabilem, praesertim accedente doctrina ut se Hlae animae Judicar
. Irnsint a superioribus , quo nomine etiam confessarii P eomprehenduntur, iisque in omnibus coo modo obe Maa d.ι aiant: sive eaeeam obedientiam praestent: ileur obeli'ν ndeulement en rout: ὶ quae postrema ac proxima dispositio est ad novorum directorum abusus stabi Iiendos. Mirum a tanto archiepiscopo tot contestas
Voces , quas ad con vi tuendas directiones novas s
293쪽
29 QUI BTISMUs novas tentationes, no a remedia, hoc est nova sagitta , pessimus quisque Molinosi sectator arripiat . Duodecima Propositio. ἀ4. Sane laude digna est admonitio ad directores . ne in inferiori parte permittant unquam inordinato a ja. . . p. actus, qui cursu naturali rerum votantarii, ἐν sup riori parti subisecto esse soleant, art. x Iv. Nec tametai,iι omissas voluit possessiones , obsessiones, aliaque ev. teaordinaria ad vias interiores pertinentia , quae quidem a via fidei, ac puri amoris non abso late arceanis tur ; sed ita dumtaxat, ut tantum infrequentiora sint , quam in ceteris viis. Haec igitur probra D. Caia meracensis & vidit, nee ab ea quam tuetur via tant eum amoliri visus est, quantum res pessimas oporte bat : quae quidem commemoras Se gravissimum est tsed tamen dissimulari causae susceptae ratio non sineb t.
mee apta ad tuendam Gusoniam. r. His propositionibus ad Molinosum tuendum per. tinentibus congeneres sunt hae quas Guyonia protulit
, - . . in Interpretatione ad Canticum canticorum. Ubi ni- v. s. ν gredo sponsae, hoc est ii defectas exteriores, siversales , sive apparentes, quibus in statum naturalem reciderρ videatur , in persectis animabus, non ex defectu amoris aut fortitudinis provenit, sed refertur ad fervorem divini Solis ardentibus' ae ανentibus aspectibus eam decolorantis: quo fit, ut nUredo il
294쪽
Ia sit progressus non defectus. Subdit, progressum illum a Juvencutis animabus comiderandum non es v et quarum quine nigredo ab imis procurata, defectus esset , cum ut tua bona sit, non ab aIio quam a Sola Justitiae prov)nire debeat. En nigredo, sive defectus; alii reales, alii apparentes: alii a Sole iustitiae profecti, & progressus loco habiti; atque adeo ad persectas animas pertinentes: alii ab imperfectis animabus orti, qui vitio sint: quale mysterium nemo enuclea verit, nisi ex pravis Molinosi dogmatibus, atque praxibus. a. Alio loco inducuntur vulpeculae, hoc est multi n:ὰ .s , defectus, exigui quidem appellati, sed tamen vineam devastantes: quos dominus vineae immittat: ut ad mineam deserendam anima compellatur. En desectus, iique animam devastantes, exigui dicuntur, & purgationis loco ab ipso Domino immissi memorantur. Quae iterum atque iterum Molinosum spirant. 3. Postea: ignominia sive afectio inducitur ea, , quae duabus rebus constet: prima, quod anima se. 'ipsam, ac defectus naturales rursus induat: altera, ut seipsam maculet creaturarum amoribus: se salirdans les affections des creatures: subdit, nibii est aliud quod mihi ignominiam, atque afectionem comciliare possit e cum commius ii, qui a creaturis μ'
venirent , absque eo quod borum εκ mea culpa causa essem , mibi gloriae futuri essent: en iterum ac te tio Molinosi ritu purgationis loco instituta abjectio, cujus ipsa anima per reditum ad se, Rique ad natura-Ies defectus ac per creaturarum amores sua culpa
causa sit; id autem ut confirmet & explicet: T 4 4. Ad. i'
295쪽
UM. v, 4, 4. Addit animam eo adductam , ut nibu Deo Iam denegare possit: tamen eum Deus explicat pecu iaria consilia , eoque Jure usus quod in eam acquisivit, postuὶat abnegationes ultimas, atque extrema sacri si cia, totis visceribus commoveri bi excusare ser sed ipsam excusationem esse in culm quippe quae prohibeat purificationem animae , puritati is innocentiae suae adhaerascentis, & exuendae propriae Justitiae νε- pugnantis : en illae tentationes quibus obsistere eri mini detur: en persecta abnegatio, atque extremum sacrificium , ex eo quod anima ad seipsam , & ad
amores creaturarum revolvatur: ut n. a. dictum cnta. i. o. I. Haec est igitur illa perfecta purgatio : haec peri
fectissima sui derelictio ι abandon : hoe sacrificium
purissimum , quo. impedimentum omne caelestis connubii tollitur , ae perditio totalis inducitur e manet interim in anima plaga ab amanta inficta, cuIpae poena , immundities, quam contraxisss se putat ἡ putat enim tantum , non revera contraxit. ex reditu ad se , dc ex creaturarum amoribus. nu. o. r. Hine etiam tua vulnera a miritibus, hoe est ν a divinae Justitiae ministris illata: sublato etiam pallio tam earet propriae justitiae: praeeipus licet iLIius ornamento : en sublata it Ia propria Justitia , iI. la , illa, inquam, quae prius gummo ornamento esset a 7. Nec mirum haec probrosa, & infanda obscuris an volvi dictis r quam secutus methodum D. Camer iacensIs habe excusat, & latenter insinuat inductis iIlis, quas supra commemoravimus, tentationibus , consensionibus tantum apparentibus , etsi invineibi Iibus, privationibus omnis libertatis, sacrificiis absolutis s
296쪽
Iutis, & reliquis ejusmodi perplexis, ambiguis, ad
prava vergentibus, immo aperte pravis, neque umquam ex vero excusandis.
Molinosi, ἐν Guyoniae errores. t. probra morum pertinent neglectae vID tutes . Non autem est hic animus retexendi Molinosi verba de omittenda a persectis animabus, ipsius perfectionis, ac virtutum curar vide quae relata sunt x. Secti cap. I. n. I. 2. Guyonia vero his congrua protulit, his verbis: Tullas esse animas ad virtutum praxim magis exerincitatas , quam eas, quae do virtutum praxi in parti. culari non cogiteut.
His consonae D. Cameracensis propositiones. Deeima tertia propositio. I. Purus amor nullam vult virtutem, quatenus ast virtus, id est quatenus est fortitudo, regulariatas, perfectio. l
297쪽
Σ. Tune exereentur virtutes omnes distinctae, non cogitando ουas esss virtutes: quovis momento uibualiud quis euitat, quam ut Dei voluntatem faciat rquasi non in eo ipso vel maxime virtus collocetur, ut Dei voluntati obtemperemus: aut sit perfectius generatim cogitare Dei voluntatem, quam speciatim hane, & hane divinar voluntatis exequendae rationem,
in qua collocatae sunt distinctae virtutes. Unde. Decima-quinta propositio. 3. Amor aemulator Deit simul, na quis iam v Iit esse virtute praeditus , eoqu3 magis sit virtutis praeditus , quod virtuti Jam non studet: quae cum auctor intelligeret pessime sonare, nec ab auribus
christianis serri posse, in errata ita 'mendavit, die pollivit: virtute praeditur: Iege, virtuta propterae. Frustra: Ambigue enim dictum; si enim propter
se sic intelligitur, ut in illo fine animus conqui se at , nullus est justorum etiam imperfectorum, qui propter se virtutis studiosus esse velit: si autem propior se id sonat, ut sibi quisque velit virtutem, ne- 'est etiam persectissimus qui non id velit: quare ista omnia sunt pessima paradoxa ad infringendam virtutis dignitatem, eiusque adipiscendae necessitatem, εc votum instituta, nee ad alium finem conducentia, quam ad Modinosum, ejusque sequacem Guyoniam excusandos, immo vero extollendos, ac laudandos, ut ex supradictis patet.
298쪽
κ . Pessimum est istud: quod sancti stiet a per' mis . a. fectionis statu exeludant praxes virtutum: quo & P M sanctis imponit, & virtutis nomen invidiosum reddit , Et est in Declaratione positum. I. Haec autem emollit auctor, dum praxes virtutum refert ad certam quamdam ordinationem forma Iarum , de qua in eo articulo egit: tamquam nihil ML aliud egerit. Sed neque id tantum egit; verum alia quaedam: atque illud imprimis , ut anima perfecta Deum nullo medio amare intelligatur ; quia nauum commodi , etiam illius aeterni, de quo antea diximus , motivum adbibeat et neque tantae perfectionis est ab illarum formularum crassa servitute absolvi api.mas , ut in eo transformationis, sive summae persectionis ratio, de qua in articulo agitur, collocari mereatur.
6. Sane exprobrat auctor, falso sibi imputari in nia. nostra De elarat Ione, quod dixerit a sanctis mysticis exeludi virtutis praxim, cum ille praxes scrIpserit tpessime objectum, cum ideo in eadem Declarations reprehenderimus, quod plurali quoque numero exclusum voluerit , praxim icti virtutum actus. Iis autem usi sumus vocibus, ut clare appareret excludi ab auctore ipsum virtutis exercitium, ipsos 'irtutum actus: quod damnatum erat in Beguardis dicentibus: quod se in actibus exereera virtutum, sit hominis imperfecti. His congrua affectare, & vanas excusa- ό. ' tiones postea obtendere, nihil est aliud quam hae. reticis favere, eorumque erroribus colorem, ac Pigmenta quaerere: quod tantum praesulem non decebat. CA.
299쪽
riis apostoliea doctrina prueis opponitur. '
a. His autem propositionibus opponimus haec pauli : Ds cetero , fratres , quaecumque sunt vera ,' quae δcumque pudica , quaecumque Justa , quscumque sam Ea, quaecumque amabilia, quaecumque bonae famae li qua virtus, si qua laus disciplinae, cogita-δε : quod profecto longe distat ab eo, ne cogitemus virtuti, quatenus virtus est, aut virtutum distinctioni studeamus. Concinit Petrus de singulis, distinctis. que virtutibus mandans: ministrate in fide veιtra Urtutem, in virtute autem scientiam, in scientia autem abstinentiam, in abstinentia autem patieniariam , in patientia autem pietatem, in pietate autem amorem fraternitatis in amors autem fraternῖ- ratis earitatem. Quibus qui negaverit ita praeci pastudium singularum virtutum ut cujusque pulcritudini haereamus, is profecto Guyoniadi, atque Molinoso magis quam Petro , dc Paulo consulit. sΕ
300쪽
Q artus error de quinque amoribus, deque falso amore puro.
utiasstio, an quinque amores ab auctora definitἱ, sint actas , vel status.
i. Iam quaestionem omnem de quietismo regi vi-
Ο expeditam putaremus , neque adderemus quidquam nisi e re esset, ut rei gerentur principia , quibus auctor in errorem deduci nos voluit. 2. Quinque amorum scholis inaudita , & ad arbitrium conficta divisio, ad errores quietisticos viam sternit falsis definitionibus, quas, ut jam notas, st.'ve ex ipso libello repetendas, supponimus. 3. Has ut tueatur D. Cameracensis, suae causae prae R. . a tasidium reponit in eo, quod quinque illi amores sint: GV .. status non actus. Nae ille in valde exigua re vim 3 magnλm collocat. Ultro enim confitebor hie agi de quinque statibus, sed per suos actus, ut fit, definitis: quo definitiones In actus magis quam in Status cadunt. Sic in amore judaico, rerum terrenarum cupido prius actum quam statum afficit. Sic actus amois xis , qui purae concupiscentiae dicitur , prius est sa- erilegus, atque Impius, quam ipse status. Sic denique amor spei , qui est tertius, prius actu quam statu constat. Huc accedunt egregiae, ae invictae rationes, quibus Dominus Carnotensis pessimam evasionem praecludit. CA.