장음표시 사용
321쪽
gra QUI ET IS. Μ Us sibi eommodum, nempe salutem aeternam. Ergo ex
his propositionibus spes tollitur. . Confirmatur ex illis verbis : exceptis iis easibus in quibus anima non eooperatur toti sua gratiae , nequa eam totam implet. Ergo an mae persectae gratia excludit omne commodi desiderium: salus autem aeternal. est nobis commoda, utilis, proseua, & in nostrum emolumentum vergens. Ergo gratia persecti status salutis excludit desiderium. 8. Iam quod attinet. ad K. Salesium, qui hic testis adducitur: locus in quo haec ex pro sesso tractat LAM. δ. unus est, ductus scilicet ex libro de amore Dei s. . s. . O . cap. 3. & Seg. Λtqui constat, ut saepe demonstravi. mus, eo Ioci agi tantum de eventibus temporalibus jι, mutabilibus hujus vitae; de aeterna salute nihili 'I quidquam: quod si quid de ea subditur, non de sa-
3 luoia substantia , sed de dilatione agi, occasione Pauli , ac Martini' consentientium afl protrahendam mortalem hane vitam pro fratrum sa Iute I aliud autem est se consentire dilationi ex spae procurandae fraternae salutis , aliud , ad rem ipsam indifferenter se habere. Ergo sales Ius numquam eam suasit indi serentiam pro qua testis adducitur . In ρ. νιι v. Id autem Saepius objecimus, auctoremque inter- ιο. ' pel Iavimus, ut si quid contrarium Salesius aliquando memorasset , clara voce testaretur: ad quae it Ie o,
mutuit, nihilque aliud quam eosdem s1ncti viri I cos jam solutos attuIit. Sit ergo certum, propositiones supra dictas, de pςr sese esse erroneas, & nulla Salesii auctoritate sultas.
322쪽
Aliud ex eodem cap. I. Quadragesima Froposirio.
i. Aηima nihil vult sibi , sive propter δε d. ἔνι nta. p. sti omnia propter Deum: quod est contra spem . volentem sibi salutem: eamque volentem propter se , inon tamquam esset sola sibi finis ultimus . sed rela
eo Eesiderio ad Dei gloriam . . Quadrages a prima Fropositio . . r. Anima nibiI vult, ut perfecta ae bstata sit propisr suum commodum d aeque falsum, dc contrarium spei , quae vult beata esse propter suum quidem com modum , sed accendente caritate in ulter orem finem relatum . Nec spem restituit auctor addendo, animam telle perfectionem omnem , atque omnem beatiis di. nem, qu*enus Deo placet, ut nos hoc velIe efficiatiἡstinctu gratiae. Neque enim id velle eo quod Deo id placeat , impedimento est quomInus idem nobis quoque, ac propter nos velimus affectu subordinato , ut dictum est. Elucescid autem error ex seque ut propositione. Quadragesimi secauda Fropositis . . 3. In hoc statu anima non Jam vult talutem ut nu. , ic si salus propria, ut aeterna liberatio , ut mεritorum
323쪽
30 Q U I A T I s M V sm4. ν. 4 merces , nostrum bonum , nostrum commodum . Quae sunt errone a 4 dc exclusiva Spei , cum , ipso fatente auctore, spes Velit Deum in quantum est, inquit, bonum meum , mea felicitas, mea merces. Quae quidem si inter se claris verbis' pugnant, nihil mirum, cum salsa doctrina non possit sibi esse consenta ea .
Aliud ex art. 16. tibi de proprietate.
suadragesima tertia Propositio. a. Seeunda proprietas imperfecta, sed innocua, est amor propriae excellentiae , ut est nostra, sed eam subordinations ad finem essentiaIem, qui est Dei gloria: non Solumus virtutes nisi perfectissimas reas propter Dei gloriam praecipue volumus I sed eas tamen volumus, ut eaνum, b mgritum is mereedem habeamus. Ubi ad imperfectionem refertur, quod velimus virtutes perfectissimas, propter Deum etiam , idque praecipue : quare nihil aliud persectis reservatur , quam ut eas nullo modo velint ut excellentiam sive perfectionem suam , di ut meriti, mercedisque causam ; unde clarius & expressius: adragesima. quarta Propositio. a. Sunt eae. virtutes minus perfectae iis, quas sancta indifferentia exercet propter solam Dei gloriam, sine ulla proprii commodi ratione , nec propter meritum , nec propter perfectionem , nec propter mer.
324쪽
cedem , etiam aeternam. Quo motiva spei etiam suboordinata excluduntur , & ad imperfectas animas ableagantur .
Aliud ex articula x i. amore svἱ: isi an per Dctis animabus non alia amandi causa sit quam ipsa Dei voIuntas sectaris molitis proximis. Ouadrag/sim quinta Fropositio . i. Iliae animae sibi ipsis velut extraneae sunt , Maxι ρουι
nec se Iam diligunt, nisι eo ratu, modoqus quo cete ras creaturas diIigunt purae earitatis ordine: sis enith ese Adam innocens dilekisset unice propter Deum. Ac postea r ergo perfectio puri agnoris in eo consistit, ut ne nos Iam diIigamus nisi propter ipsum Deum. Et quidem tam exacta , tam accurata , dc , ut ejus verbis utari tam rigorosa pollicitum, ita earitatem ordinare oportebat ut se quidem & proximum ani-m1 diligeret propter Deum ,. quod offuit animae ju
stae etiam extra perfectionis statum competit: notiste tamen ut non nisi propter Deum, quod auctor persectis reservat an Imabus , quasi tota amandi ratiλesset ipse Deus I an iri se vero etiam sanctae nul a propria inesset amabilitas. 2. Neque obstat quod auctor eam agnoscere οἱ- deatur, dum in anima diligendam proponit imaginem Dei , & in quovis Dei opere propriam bonitantem, quae etiam in se amandi causam praebeae . - Non, inquan , id obstat: nam eum id tribuat Im- . persectis animebus, perfectis stibiimius quid relinquae X 3 opus
325쪽
3 6 U I E T I s M u soportet, ut animae quidem iustae, sed imperfectae se in se, licet propter Deum, diligant; perfectae vero id addant, ut non nisi propter Deum, tamquam una Dei amabilitas, seclusis mori is proximis, etiam subordinatis, totum amorem alliciat. Alioqui inter imperfectas, persectasque animas nihil erit diseri minis. 3. Quod ergo persecta anima sibi velut extranea sit, ineredibile dictu est, quam male & incommode pronuntiatum sit. Neque valet ratio, quod quivis seipsum non alio ordine quam proximum diligat . Sibi enim quisque est proximus, dc intimus: ratio autem dilisendi sui extenditur ad proximum, qui est alter nos, nostrumque intimum membrum. Hucae cedit, quod dc nos dc proximum ut rem Dei nobis intimi diligamus amore elicito ab Ipsa caritate et quae diligendi ratio justis omnibus communis est. Ita ut Ze Deum, dc proximum, & sos una cari te , duobus licet mandatis comprehensa, diligamus.
IDQ. aνt. A. His concinunt ista: quod impersectis animabus, '' dc adhue proprietariis concedatur, ut propriam excellentiam tamquam suam ex sancta resignatione diligant: persectis, sive in sancta indifferentia positis reservetur , non modo ut amorem propriae excellen- .liae referant ad Deum ut ad finem principalem ve- . rum etiam ad propriam exculentiam nihil attendant, nec jam ullo commodo, ullo merito, tilla perfecti ne, ulla mercede, ac nequidem aeterna moveantur. Max. ν. M. F. Hinc illae apud auctorem frequentissimae voces. 7 e ' ut Matitudo nostra uniee propter Deum, nec nisi propter Deum diligatur, tamquam ex sese sit . indifferens . Unde etiam usque ad illam . sancta indiri.
326쪽
REDI VIV US. . - 327 Tentia protendatur: Separenturque motiva , non au. tem ordinentur tantum , ut faciendum esse saepe mo-
. 6. Neque hu Ie tbligationi nostrae satis auctor consulit , dum exclusivam hanc , unice propter Deum , ct non nisi .proptor Deum, aut propter D i voluntatem , ideo admittendam docet, quod Dei voluntas etiam illam 4nhaerentem rebus co venientiam eom. plectatur, di velit, adeoque & nobis volendam esse decernat. Cum enim illa rebus innata convenientia. ad omnem pateat caritatis statum, redibit illud supra n. a. memoratum, persectos inter de imperfectos ab auctore agnitos nihil relinqui discriminis. 7. Neque obstant sanctorum loci , ubi interdum illa exclusiva quam auctor inducit, statui v Ideatur omnino enim postquam introducta est haec quaestio, di in eo jam res erat, ut Oaenis aequivocatio tolleretur, decebat auctorem accuratiora , distinctiora , elariora , es ab omni ambiguo submota sectari.
nuadragesima sexta Propos tio. 1. Quod sancta indifferentia admittat generalia Re- μα sideria non modo cognitarum , verum stiam omnium Iatentium Soluntatum Dei: ubi notandae istae voces:
327쪽
321 , U I A T I s M U 9 LIieeν , Dei voluntatum . En universim omnium quam vis sint latentissi inae: quibus voluntatibus etiam reprobationis & aliorum & suae decreta continentur a Polo. edis & desiderium ad ea usque protenditura ut est ia
nostra Dec Iaratione positum .
a. Ex hoc autem dogmate id consequitur, quod est saepissime ab auctore dictum , ut sania indigerentia omne de erium non modo subordinet, quod facit resignatio , sed etiam submoveat, & tollat;
usque eo ut nec salutis aeternae votum relinquat i tegrum .
3. Ex quo pariter consequitur, ut si spes salutis insit, non jam tamen moveat ad ipsam quoque Pal tem indifferentes anima S. Max. p. 4. Ex hoc denique sequitur, ut infelix anima ex persuasiona invincibili, ae reflexa suae reprobationis,cn eam , immo & in Iustam eonddmnationem suam vero & absoluto sacrificio aequiescat: sin autem 'vero sacrificio, ergo & voluntario, quidquid tergiversetur auctor. Neque enim erravit David dicens: voluntarie sacrificabo tibi: aut .esse potest sacrificium quod non sit voluntarium. Quae quantumvis absurda , & haeresim aperte sonantia , auctor tame unecessario tueri cogitur ex proposito tuendae Guyo Moren eο- niae inducentis animas , ut se in indisserentia eousqua
dipsa sua aeternitate decreverit, sive de corpore, sive de anima , sive de temporiaibus, sive dg deternis. Unde . auctor adductus est, ut indifferentiam Gu- yoniae exponeret, dicens quod sancta indisserentia admittat generalia desideria , non solum cognitarum,
328쪽
RADIVI v Us. 329 verum etiam omnium , ac latentium quoque voluntatam Dei. CAPUT X. . . Alius Iocus ex Responsiona ad Summam doctrinae, tibi ad Scholam in tuto iactor remittitur. I. Neque quidquam adderemus , nisi D. Camera. censis post tot explicationes, immo tergiversationes Instructionis pastoralis , eo tamen necessario rediret, quo totius Iibri summa propendet; nempe ut allatis Ambrosii, & Chrysostomi locis, salutis desideria tollerentur hae propositione posita . Quadragesima septima Propositio. l. Ut ut explicentur baec satatis , desideria, im- ad perfecta a patribus babentur, qui ea perferiis anima- χ' i. 'iu, . bus nee Imperant, nec suadent. .1 a. Id vero hic uno verbo transigimus, atque in libro nostro eui titulus, Schola in tuto, tractata commo-Seb. In νων.
nemus: quo etiam lectorem remittimus, ut praeci p. sam , ni fallor, hujus quaestionis de salutis desiderio ideam, ac notionem informet. CAPUT XI. & ultimum. Dictorum recapitulatro.
r. Ex his liquet auctorem totum in eo esse , ut immunem, sive inde pendentem a spe, sive quod idem . est a spei motivo, eique insita animos excitandi vi, statuat caritatis perfectionem . 2. Hinc eiscitur, ut animus uni Dei persectioni ue. in
329쪽
33 . QUIA TISMUS in se est intentus, beneficiorum ejus, eorum etiam quibus ipse seipsum det nobis , sive .antecedentium . sive praesentium , live suturorum , ad amorem incitandum nullam rationem habeat. 3. Ex his consequItur, ut animae persectae nihil earitati deteri aut deperire sentiant, si spem omnem abjietant: quae deinde pariunt te terrimum desper tionis saerifieium, in quod collimare totum librum &saepe diximus, nec satis pro merito iaculeari posse dicimus a 4. Hate autem & in se pessima sunt, & alia pessima indueunt, quae nos jam eo inmemorabimus. . . SECTIO UI. De aliis erroribus.
CAPUT PRIMUM . . cuintus error ad Quietismum pertineus circa contem. plationem: uuietistarum placita. i. Hie repetenda quietistarum dogmata supra memorata de diligendo Deo inde pendenter ab ejus benevolentia, ac beneficentia, & consequenter ab omnis h. ἔα tuis motivo salutis aeternat, ac spei christianae: s supra Ic: αὐct. v. &v. ex quo consequitur, contemplationem, quae maxime amore constat, ab his quoque omnibus. In dependenter stare . naeν. te . a. Hinc Molinosus contemplationem reponit iηfdι
amatoria i amoureuse ἐν Obscura, absque ulla ELada. stinctistast ps ectionum, is attributorum. Haec illa
330쪽
R E ' D I U I V U S. 33e est fides , cognitio genoralis, confusa, in qua novi mystici contemplationem statuunt: usque adeo ut & Christus in ea , nedum lit necessarius , potius exeludatur, ex hoc se ilicet Molinosi principio, quod sint requirenda media s Christus scilicet, ejusque mysteria eum devgntum est ad finem, nempe ad
Deum sive ad divinitatem ipsam . . . et: Mala vallas vero ejusdem rei gratia suum actum m p,
confusum, & universalem inducit sine ulla cogitatio. 1 ..H . 3. ne distincta. Unde etiam Deus purus ita ιit contemplationis ofectum, ut nihil addendum sit simpliei misioni Deir ac nequidem ipse Christus, aut personae divinae , cum Deus unus in se ipso considerandas sit nu. H. . sine attributii, sine ulla notione, aut actione distin-Ea, sed secundum essentiam.
A. Pessime ergo, sed consequenter docet, eo quod a. νιεν . p. Christus sit via, per eum esss transeundum non Mo.
haerendum in eo; & veluti lutum cadit, einei apertis oculis, ita humanitatem excideνs, cum anima div ID nitatem attigit. s. sis se, uti solet, Guyoniad Et sociam, docens cant. M . animam refluentem ad mum per contem alionem , ita in Deo esse perditam, immersam, ut nulla supersit Hus cognitio distincta , quantumvis tenuis rpridem enim excidisse cutiuscum gus perfectionis dἱ-stinctionem in Deo; neque quidquam in anima super esse, praeter visum fidei confusae, O generalis, nulla omnino perfectionum, aut attributorum uotiona di. stincta. 6. Addit hine solvi dissicultatem , quorumdam cr. v. ιpiritualium, vetantium euitari da Christo aut cus ' ' Α ε '