장음표시 사용
61쪽
ostensum est cap. 3. 4. n. I 27. I9. Iad. n
a.. i. 237'. quod ergo sngli auctor novum haeresis ge-- H ρ nus imputari sibi , nempe quod a Semipelagianis gratiam praeveniri docentibus abhorre t , ludit: satis enim novit, noς probe intelligere , Dei latente gratia omnes christianos actus praeveniri. Illud quaerimus , num expectare otiosi illam gratiam debeamus,& an praeveniri nos oporteat praeunte gratia actuali, ea quae singulis casibus Dei beneplacitum, atque eventuum arcana , & quid in unoquoque casu agendum uobis sit, ostendat. Haec ergo sunt quae improbe mus: haec sunt quae pessimum otium, pessim m gratiae expectationem , pessimum fanatismum inferant. a.' - - X3r. Quaerie operosissime auctor subtilissimus , G ι ν- . quid s. Augustinum voluisse arbitremur, cum dice 'G. H. E ret: non activat gratia nisi sponte conantem An 'r' noir enim , inquit , etiam' sponte conantes , mus prae v enit ὶ Quiς enim id theologorum ignorat Illud vult Augustinus, non esse, ut sponte Sonemur, ex .pectandam gratiae palam se exerentis opem non es-ae reprehendendum , aliquid expectari ex se, ex propria industria ; non esse voces illas propiti cona tas propri*que industriae ad Semipe Iagianos able-mp. a tu gandis ', non fuisse rejicienssam universim Justitia 'l' proprietatem libero' arbitrio & prqpriis conatibu necessario conjunctam, ut diximus c p. 3. 4. 6. Ihaec nos Augustinum secuti v iis novo systemate ex- roris arguimusω - 239. Ne ergo Se praesul torqueat his quaestioni
bu3 et quid in me reprehendunt rilam enim diei Mui
62쪽
r N T V et o. 4ste reprehendimus in propriis conatibus naturalibus
extinguendis ita laborantem , ut omne pariter nostros proprios conatus extinguas. Cum enim a natu
ratibus conatibus supernatura Ies internosci non po*- sint , sub Iatis universim conatibus , laboribus, industria propria universos liberi arbitrii conatus cis ruinam trahis I ad gratiam actualem divini beneplaciti arcana Teserantem nos remittis: his manifeste fanatismum se ves ox o. Sic soles, do Iens dico, sic soles: sic a per-
fectis exeludi jubes aeternae beatitudinis, ac promis. sorum quoque amorem naturalem , quo sub titulo demonstravi necessario deveniri ad extinsuendum etiam supernaturalem, qui a naturali discerni nulla indu- pr. n. 32 r. stri possit: sic etiam in auferendo conatu naturali θ' laboras , ut eo sublato nullum de Inde conatum prO- rhεεν prium εuperesse constet .: ac nihi I persectis suppetere praeter instinctum senaticum. - d z' TCAPUT IX. r is a ctibus reflexis ad instinctum Fanaticum
ablegatis oras. De re siexis acti hus hae e habet: animae per . M. x. derfectae cum sint per se se indifferentes ad actus dire. ia,' ρ' Uy dyos aut reflexos , bos edunt eum vel praeeeptum ad id urget, vel gratiae attractus impellit'. praecepti
autem casus urgens ad reflexos actus vix ac ne vix
quidem invenitur: ergo expectandus ille quem vidi-mqs gratiae actualis beneplacitum divinum iudicantis mutu : nulla prudentiae ratio adhibenda, sive ad
63쪽
M Y s T I C Igratiarum actiones, sive ad lectiones pias, sive ad cautiones vitae humanae tot inter pericula necessa- Tias , sive, quod est maximum, ad virtutum ultro dc propria sollieitudine incitanda studia . In his, quae vel potissimam faciunt vitae christianae partem , non regimur ratione vel prudentia , , sed instinctu & impetu: quod ad fanatismum dueit.
Da praecepti casu. Mae. I42. Qu0d autem praeeepti casum hie & alibi au- ''ctor excipit, est: bie, inquit, mirari mibi IAν. εγι. εο. edat, quod antistes perspicacissimus meruditissimus,
in libeIIo earpendo sibi ipsi adeo indulserit, ut baee proferat vocibus absolutis, is sine ulla restrictione,
aut temperamentor vanaque est exceptio de praece. Stiri a pii casu, qui in praeceptis a firmativis rarissimus '' ' est , ae vix umquam ad certa momenta Ie Vocandus: quo fit, ut animas in aliis quibusque momentis non se ratione aut prudentia schristiana , sed impetu rapi velint ac putent. Haec ille sibi a me objecta memorat: mea verba recognosco in Summa doctrinae. Uerum non advertit gravIs monitor vocem illam meam, ad certa momenta, semel atque iterum in culcatam: quis enim, si res ad momenta redigatur, quis certa m menta assignaverit; quis dies certos, quis horas queis sub poena peccati, fidem, Spem , caritatem, poenitendi, precandique, ac res divinas . . considerandi actus exerceas λ Si ad exteriora veniamus i quis praeseripserit qua bora praecise in diebus festis
64쪽
estis sacrae Missat assistas Haec ergo omnIa instin.ctui permittes: ut omittant consilii res, connubhun, coelibatum, totum directionis ordinem, eleemosynas absque gravi illa necessitate faciendas ', quibus si addideris reflexos actus supra memoratos, c1utiones, Iectiones, gratiarum actiones, reliqua ejusmodi i numerabilia, vides impulsibus partieularibus nihil esse subtractum . 143. Pergit e Si bane propositionem in Casuistae Ead. Dusvis operibas Iegeret Me Idensis Episeopus eοκ t' 'tinuo bane ut laxiorem, i i evangelio infensam censura gravissima protereret e postea : tantus praesae inpprims novit quid in hae materia Summus Pontἐ.fex Innocentius XL seUerissime condemnaverit. Novi equidem: novi ci Alexandri VIII. de praecepto amandi frequentando diligentissimum sanctissimumque decretum : his obsecutus praeceptorum affirmantium certissimam legem in meo quoque catechismo eradidi: non propterea certa momenta plerumque indicari posse , aut ego aut quisquam hominum ereis didimus . Magistriam re reor, inquit, ἐγ 3Ueo: me Ibia. enim voluit hoc etiam nomine compellatum: at ego gratiis actis id unum supplico , ne mihi falsa imputentur: neve, quod neque ego neque ipse certa illa momenta praeceptis affirmativis assignare possimus, ideo puro manifestoque sanatismo singula momenta , instinctibus, impulsibusque particularibus, insuper habita prudentiae christianae ratione , relinquamus :quod unum egisse me, prolatae objectionis Verba te sιν α ,1 i.
65쪽
ARTICULUS III. De Contem p Iatione : ibi quoque Fanatismus . CAPUT PRIMUM.
De transitu ad purum amorem. 144. Transitum ab amore mixto ad purum . morem quo constat contemplatio , aperto fanatismo tribui, Ma . dra ex his verbis patet I id quod ita directione essentiria' ' est, boe est, ut nihil aliud facias quam gratis a qui tingula vestigia r iisqua te finibus coerceas , ut sinas vers Deum , neque umquam de puro amore verba facias, nisi ei, cujus Jam unctio eor aperuerit illi perbo quod adeo durum ese animabus adbiae sibi adhaerescentibus , quodque eas tu scandatam perturbationemque cociceret. Ergo purus iamor is est j quem docere sit uetitum et non hic valet illud et quo Deerar. p. modo audient sing praedicante e Dei instinctui soli eo p. lamisi. Permittenda xes: a Iloqui turbae, scanssala ineluctabilia orientur : quod quid aliud quam fanatismus est j ut etiam alibi demo ostratum . CAPUT II. . Vitilitigationes auctoris r male auegati Patres is
. 14 S. Ad haec tergiversatur auctor, neque quidquam aliud : id enim ait intel Iigendum da quadam a conomia , dr quodam arcauo usitatσ sanctis eirca probarioves extremas is sublime puri amoris exercidium rcujus
66쪽
. euius rei Gregori uin NaΣian Eenum , Ioannem Chrysostomum , Cassianum, alios in . Instructione pastorali iappellatos testes adducit et quid nostra Id sussicit: non oportere dide his verba fieri ad quemquam. :.totum relinquendum Deo sinendum ut agat prout ipse voIuerit : expectandum attractum gratiae actualis, illius sci Iicet antea expIieatae: atqui haec ipsissima sunt , quae nos mero instinctui ae fanatis
r46. Quamquam nee lactipatrum at Iegati , ad iI- , lud arcanum quidquam faciunt: nempe Me Gregorius Nagianae enus de illo pauli anathemate , ausum nIi oro. r. 'quid esse 'Paulum, iss se , quoqua audere : ergo illud υι. . arcanum est : quae illa consecutio λ rem,m ximami, rem arduam Gregorii Naalangeni verba indicant: non profecto arcanam, quam toti plebi explicabat, idque tribus Iocis alibi a me citatis, quibus tota sancti Pa- ν reftris interpretatio Ionge a D. Cameracensis mente Π' ' 'diversa memoratur.
i47. Quid autem ChrysostomI Iocus ex homilia 6. ad Romanos ab auctore allegatus nempe istud : uae homilia pxaecedenta dixisset , muna ct impra o γλη m. natu in captum I. quae jam dicturui esset, maioris ., γ R.m is longa magis maverantia omn/m dicandi iacui
uatem. Ergo nova , arcana , inaudita , occultanda , Iicet in ipsa urbe regia tantae multi tudini praedickix, ita commentatur,ainsr , .sed Io nne Chrysostomo -
I At enim C ssianus ab andore memoratus areanas eremi traditiones refert e sane re fert ζ.σς, d6 pu o κὲν is ta
67쪽
thodis exercendae, sive assequendae orationis eontinuae , quantum in hac vita fas est, deque eius rei gratia frequentando Psalmo Ixxxx. Deus in ad istorium, eui con nectantur variae, & quodammodo perpetes cogitati in ear .. . ν. nes: de his, inquam, agitur tantum. Lege Lector diligens relatam a praesule collationem, nihil aliud repe Reg. De Gersone autem; ab eo supponie auctora .ia vitam mysticam in puro amore collocatam: quod fali M. sum e Me Constitit ait. 1. n. 4o. omnino quicumque theologiam mysticam occultandam putant, ii pro-- cul absunt ab ea reponenda in puro amore, qui supraeecta praedicandus . Quare quidquid respondet auctor mera viti litigatio est: qua contempta merus nobis ad ineundum puri amoris exercitium sanatismus rein
. . CAPUT III. De eontemplationa Christi , ae personarum , attributorumque divinorum .
I4'. Primum, supponenda de eontemplatione Christi sententia salsorum spiritualium , a nobis alibi in Instructione scilicet super orationis stat Ibus explie --ε. eur las ta , quoTum haec Summa est: unionem personalem eum
p ..' ,. Christo bomina in imperfectis statibus eelebratam, DI . .. .. cum ipsum Deum anima pervenerit, omittendam rin summo perfectionis gradu quo anima refluit in Deum , tota eam ess immersam ae μνditam in Deo , ἐνa ut amittat etiam omnem visum Dei a se pere
Fum F quamvis distinctam cognitionem , quaN-
68쪽
I NTUTO 69tumcumque exigua sit: quo attributa omnia personae λ-- divinae, adeoque ipse Christus excluditur. Huc accedit illud: animam , afecta per totos decem ac viginti annos omni euitationa de Christi statibus, omnem eorum virtutem in se reperire, etiamsi pρr totam viam omni visu distincto Cbristi careat, nec de eo loquatur aut cogitet: itaque tunc non aliter de Christo cogi. tatur, quam eo quod sub Dδi ipsius aspectu consuso illo Ac vago comprebendatur christus, neque mediis hoc est Christo ipso mediatore utendum , cum ad finem perventum est: quo etiam necesse sit viger. fidem unam quae nullam psrfectionem ἐν attribui rum distinctionem admittat. Haec igitur est novorum apiritualium doctrina ita Molinosus , ita Mala vallus , ita vel maxime falsa prophetis illa , quae apud nos dux quietis mi fuit. His autem quas excusationes auctor, quae fulcimenta quaesiverit, nunc ostendero
Praestati sententia isi eavillationes. Iso. D. Cameracensis haec verba sunt: coutemp&tio pura ἐν directa , negativa est in eo quod nousose oecant voluntarie ulla sansibili idea, imagina uua distincta bi nominabilir sed supra omne sensi-
hiis tr distinctam sola idea pura inteIIectuali Oiabstracta entis illimitati. En igitur quo voluntario contemplatio pura directaque occupetur. isi. Hic auctor duo facit : primum, ut defini xt contemplationem puram ct directam esse negatῖvam.
69쪽
d einde , ut doceat qua ex re praecise negat Iva intelligitur : ut profecto constet, contemplationem, quae non eo modo negativa sit, impuram , hoc est mixtam atque compositam, in directamque haberi. κ. ,. a l. AI 2. Hie auctor cavillatur in hunc modum: uuia γες;- 'Ni'a'me dictum; contemplatiouem cum pura directaque est, non's moluntarie occupare imagine sensibili , ideaque ulla distincta . Contra: tu dixisti: con remslationem puram ἐν directam esse negativam , quod universim dictum nemo non videt. η ν. u I3, Inst set non id dicere potui, cum dixestym. et .se ... contemplationem puram is directam admittere omnia β ofecta, quae pura fides offerre potest, citasque locum e. lib. de doctrina sanctorum qui est D I 88. recte: at nomerat omittendum id quod eo loei addis r illania. ita. objecta admitti , qas Deur ipse offert, is, quibus anima non occupatur nisi impressione gratiae: utique singularis , quae nisi hic Intelligatur nihil est , eum
ubique εit necessarius gratiae communis influxus . Ita omnia tibi apprime constant , valetque illud tuum, Mia. ita. non occupari animam, voluntarie quidem, nisi ente
illimitato, non uua idea distincta a dc tamen occupari aliis quoque ofectis, atque ideis distinctis; sed
si Deus offerat, eoque animam adigat, tua impressione gratiae ac tialis quam vidimus : qua quippe beneplaciti voluntas nobis innotescat s su p. art. Σ. cap.
To n. 27. di seq. R. . a l. 1 4. Falsum ergo illud quod dieis: eontemplatio - ἰ- ρ pura is dirocta quandoque negativa est: eontra enim desinisti viniversim, emtemplationem puram ἐν di. rectam negativam esse et hum etiam praecise in quo
70쪽
petur : nec caeteris objectis ideisque distinctis , nisi offerente Deo, ex impressione gratiae singularis. 133. At negas a te M sertam impressionem illam R. .gratiae singularis ; negas exesusam propriam electi 'nem . Quid igitur signiseat illud , contemplationem motantaris quidem non nisi illimitata & abstractissima entis ratione occupari , caeteris vero objectis non
nisi impressione gratiae , offerente Deo P Quid est
illud , inquam , offerente Deo λ an non Deus offert illam quoque abstractissimam rationem entis an non illi intervenit gratiae communis impressio λ an non intervenit omnibus actibus, ct inter contemplandum di extra contemplationem λ Si non ergo hic aliud po- istulas, si non impressionem gratiae singularis intendis , plane vacat illa gratiae impressio , quam hic
singulatim requiris, Ec actui animae se se Sotantaris Gecupantis opponis. Is6. At enim , anquit , non exclusi propriam eis- R. . .ctionem : ea voce scilicet, fateor: at vero exelusisti t 'conatum proprium , laborem propriuae , propriam industriam : at Induxisti gratiam actualem , Omnia singulatim omnique casu ostendentem, quae Deus velit beneplacito suo : at his duobus dogmatibus induxisti fanatismum, quem hic quoque ad contemplationis objecta seligenda pestinere constet. a 37. Frustra objicit, a Meldensi quoque admitti R.ν. contemplatiouem , qux se ente luimisHν ω abstra dissimis rationibur aliquando secupet. Quis enim' eam negaverit aut ignoraverit λ absit autem ut dixe-