장음표시 사용
71쪽
7z MYSTICI rim, illo quidem objecto voluntarie animum occupari , aliis vero Deo imprimente , instigante , ac movente singulares affectus: tamquam animus per se generalibus tantum & indistinctis rationibus occupetur ; divinis vero attributis, divinis personis , ipso Christo adhaerescat, non sponte & ipsa consilianto prudentia: non pure e sed si impellatur, si impressione & impetu agatur: quo fit, ut Christus tantaque illa objecta ipsa contemplatione non satis , per se se digna videantur. Id ergo bonus Deus avertata nobis, quod puri quietismi est, ut vidimus. CAPUT U. Da cisisto subtracto perfectis animabas, auctoris effugia.
13 . Iam quod persectis animabus nempe contemplatricibus subtrahatur Christus, haec verba auctoris,M ἡ. Prob nt: unims contemplatrices privantur visu dia Ss. i. stincto sensibiai is reflexo Christi. Hic auctor conqueritur de suppressis hic vocibus, sensibui reflexo, cur autem eas Voces, inquit, praelati omiserunt, ac mis. dis tantum retulerun visu Cisisti distincto pridata 3 animas P Cur quia nempe haec auctor ipse separat. Subdit enim: ani non sunt nivatae in perpetuum,
Usu sim iei is distincto Cbristi: ergo privantur eo jeO,. inquam visu simplici is distincto, licet non itania Perpetuum. Rursus : initio fervantis eontemNationis,
non repra sentatur Deus nisi ratione confusar animass recolligens tamquam absωρ ta gusta sensibili non potest oceupaνi distinctis visibus, quales sunt at-
72쪽
IN TUTO . 73 tributorum, divinarum personarum, ipsiusque Christi: procul ergo est ab illius status conditione Christus distincte visus, idem , inquit, evenit in exrremis ML . a s. probationibus. Tum : his duobus exe tis casibus, anima vel exertiissima potest occupari christo praesente per fid/m et ergo in illis casibus Cbristo praeseme per fidem anima occupari non potest. Christus autem praesens per fidem , is ipse est Christus, quem tenemur juxta Paulum habere inbabitantem , cuju3 inba- Eνb. IIT.bitationis fides Christi est medium: quae tamen abes. '' se fingitur . Denique inter contemplationis inter L Mox. d., io, ubi cessat pura contemplatio, anima adbue Chri '' 'sto per fidem praesente occupari potest. Ergo extra
illa intervalla, cum viget pur3 contemplatio, occupa ri non potest. Haec sunt, quae quietismum laveant, aperte introducant.
a 39. Neque audiendum illud: non, inquit, a bibui R. . a taparticulas exclusivas : sed tamen verbis illis inest 'exclusio: cessante contemptatione pura, anima adhuc Christo per fidem oecupari potest: claraque est con
secutio : ergo in contemplatione pura occupari non pote St.
16o. Pergit: atqui addidi, inquit, animas in aL Ren alatissimo tantemρIationis gradu constitutas eas esse quae τὰ Chriόto υδἰ maxime occupentur. Extra hos duos ea sus ' ε' scilicet, & adhuc inter Ipsa intervalla , pur . ConmtemPl .ione cessante, nec aliter, aut alio modo: neque ad aliud valet illud adbuc, quo refugit a uetor, m. nisi ut intelligatur, vere his duobus casibus subtrahi Christum: dc etiam extra illos duos casus, etsi tamen a contemplatione pura, non ab intervallis purae ora
73쪽
4 Μ Y s T I C ationis posse subduci r quae auctorem nedum exe sent , magis magisque gravant, ut vidimus.
De duobus casibus, quibus cbristus subtrabatur rauctoris Iabor is Iudibria .
x6t. Quantum in his difficultatibus resolvendis laboret auctor , haec Instructionis pastoralis responsanti. νan. docent: bae Christi subtractioues sive privationes . inquit', non sunt reales , sed apparentes: in his licet nec fides inveniatur illa quae Christum praesentem reddat: sunt transitoriae r quae duos integros status nempe initia contemplandi & probationes extremasci praeterea contemplationis purae directaeque tempus impletu: diuturnae non sunt Christus mox νed bitrergo aberat, a mente dc cogitatione discesserat: Max. dii. o probationο1 per se sunt breves ' saltem illud extre- .,, mum: quis enim legem Deo fixit, ne quantum voluerit di quandiu voluerit probet animas Quis Theresiam G as. n. quindecim, imo ut ipsa memorat, duos & viginti fere annos inter ariditates detinuit, nisi Deus λ sunt intervalla quaedam in illis probationibus: sed horum intercapedinem quis mensus est ut di illud omit-γὼ, , tym , variis cssuris eoici ut sint prolixissimae r sed ι . esto probationes sint breves: an D. Cameraeensimae. ν. excidit, transitum ad contemplationem ordinarie esse ' ' Iongum , quo spatio anima de Christo cogitare non possit 3 an tantum archiepiscopum a Christo per fidem praesente discedentibus has excusationes quaerere
74쪽
IN TUTO.. 73 inportebat dolendum sanae, dolendum, nee piae lacri mat hic cessaverint . ix62. At enim accusari non debuit tam barrendi erroris, de Christo a contemplatione secluso , nisi prolatis ejus expressissimis verbis δ quid si de re tanta tamque perspicua ambigue scripsit, cum perspicue deberet ac posset quid si aperte suffragari non ausus, tamen oecultis molitionibus tam noxio Quietistarum errori colorem, fucumque quaesivit Non erat scrutanda veneni sedes λ non erant persecandi sinus λ sed nunchaee.vacant, cum auctorem apertis verbis, totaque doctrinae serie deprehensum teneamus , ac nihil nisi ludibria respondentem: quae nos & in Praefatione no- u. ιε. stra gallicana fuse persecuti sumus, di in artieulo se , V. '
S. Tberesiae, & B. Joannis a Cruce Hara sententia. 163. Nunc deprehenso auctoris errore , quam ex adverso stet contra sanctam Theresiam , norunt omnes: pauca ergo delibare juvat, tamquam ex favodulcissimo. Sancta Theresia initio a Christi humanit te sese abstrahebat, cujus insania non sine gravissi- - , mo dolore recordetur , tamquam prodito Christo per
ignorantiam. Subdit: fieri ne potost, subiissa in mentem, ut via tinius horae spatio tu mihi Cbriste, ad veram pietatem obstaculo fuisse videaris Z Ecee
nec per horam unam sustinet mente abesse a Christo , nedum per spatia duplicis integri status, aut quocumque tempore viget pura contemplati ac uu. .,j.
75쪽
proinde deplorat tantam eaeritatem: ab eaque avert Ieeum ad quem scribit, auato 'Pauli, aliorumqus famctorum contemplatorum exemplo, qui Cbristi nomeπnumquam non in ore habebant.164. Sane confitetur, cum Deus suspendit omnes animae facultates in variis orationis gensribus , tunc amitii Christi ut bominis praesentiam, eam quam intellectu complectimur: nec tamen Christum tunc omittimus, cum toti ad amandum eum animum comvertamus I addit, qui mentem ab/trahant ab intuemda bumanitate, gradi per aera nullo fulcimentinquamquam Deo pleni sibi videantur. Ex quo etiam infert, animam ordinaris indigere eo sustentacias praesertim in poenH, in laboribus, in persecutionibus νin ariditatibus : hoc est profecto in probationibus quo vel maxime tempore praesul a Christo nos a locat.163. Alio loco haec habet: mibi quidam persuadero, voluerunt, utilius esss animae perfectiori, ut occupetur divinitate tantum, seclusis corporalibus, sed numquam in eam persuasionem adducara quive quae experta sim, bac via daemonem me voluisse deceptam γ a qua via proinde caveri oporteat, neque eredi cuiquam x Iia suadenti: adeo ab eorum auctoritate abhorrebat Ineque cunctatur modestissima virgo hane viam Wri culosissimam pronuntiare, quippe qua daemon aetatur , ad extinguendum sacrae Eucharistiae gustum . 166. Notandum autem illud, interdum suspendi stae ratissimae humanitatis intuitum : sic tamen ut ira eam prius S assidue visam , ac penitus animo em prehensam , voluntas toto amore inardescat, ut dictum est.
76쪽
εἰ e docet : quod studeamus oblivisci figuras, num- 3. . 1. r.eugm intellieitur de Christo, edusque humanitate r quamquam enim interdum in sublimi contemplationis arce, is in simpliei divinitatis intuitu, bcus buma.
nitatis anima non recordetur: nulla tamen adhibenda cura est, ut ea omittatur, eo quod ejus visus ac medita. eio amatoria ad omne bonum auxilio sit, per eamque facilius aseandamus ad sublimissimum unionis gradum: eum aliae quidem corporales formae impedimento sint:
ιed non ille qui seipsum feeit hominem, quia ipsest veritas, ostium , via, is dux ad bonum. a sit. Dicent a beato viro id tantum caveri, πscuram adBibeamuι ad Christum' incarnatum omittendum . Uerum advertenda causa ejus consilii, quod . nempe Christus incarnatus ad omne opus bonum , &ad ipsam excelsissimam unionem adjuvet et quo fit, ut nusquam impedimento esse possit. I 69. Quare, cum formarum recordationem Ru'- ιfert: Deum incarnatum excipit , ecus recordatio ν-
semper adJuvat ad faem consequendum ; quiρρε eum bis via sit, duae ἐν fons omnis boni. Qui autem semper adjuvat, nusquam ossicit, nusquam o, staculo est.
Iro. De reliquis nulla est diffeultas, cum certum ait contemplatione Christi alias duas personas divinas , atque adeo omnia divina attributa introduci :vit sapientiam is divina Judicia, ac praed/stinationis, praescientiaequs altissima areana; quemadmodum idem V me stam. vir beatus docet, & sie in animam maxima licet ' 'abstractione suspensam per Christi mysteria persectio
77쪽
1 MYsTI crnes Dei, personaeque divinae assidue reducuntur: nec a mente discedunt .
Conclusio imi νeeapitulatio bHas primie partis isari. videt ergo Iector diligens ι de tribus vel gra
vissimis articulis, quibus sere tota vitae spiritualis ratio continetur, quam D. Cameraeensis sanctae Tlieresiae, B. Ioanni a Cruce , eaeteris probis mysticis adversa fronte concurrat, qui favere se velle profitebatur: adeoque abesse, ut damnato libello praesulis aliquid illis metuendum veniat, ut eontra probato , illi sanctissimi auctores non nisi improbari possint. 272. Nunc juvat quae dicta sunt repetere paucis: primo quidem articulo hare vidimus : in oratione quietis, suspendi. lIgari, impediri per eerta momenta divina operatione animae facultates : eam oratio ' nem ideo supernaturalem dici, quod supra communem discurrendi viam a Deo, elevetur per illud auxilium quod sit extraordinarium ac supra communes gratias: non ergo operationem hanc ab ejus gratiae quae sit communis omnibus justis inspiratione pendere. II 3. Quod auctor in viis spiritualibus agnoscari orantias, sed improprie dictas, manifestam esse cavillationem, quae vim verborum eludat, eum etiam B. Ioannes a Cruee de illa impotentia meditandi Ecdiscurrendi Ioquens, quae sit nota eransitus ad conq
oe' meditari posse: quo nihil est significantius ad vera in
78쪽
I N T U T O. Is impotentiam designandam: atque hac etiam voeffusam esse β. Theressam, alibi observavimus.174. Neque omittendum, me nihiI aliud quam
sanctorum verba. exscribentem, fanatis mi accusatum: quae accusaIio redundet in eos, quorum exprimo disertas, planasque sententias. 17s. Secundo articulo,' auctoris contra Omnium Q dem.
spiritualium doctrinam excludentis actu, proprii labo-' ' μ' ris, proprii conatus. propriae industriae, & sub gratiae actualis nomine omnia ad inspirationem extra sed inariam revocantis , purum putumque sanatismum ostendimus. 376. Tertio arti euIo, de subtracto Christo , aediuinis attributis, divinisquE personis a pura con templatione quietisti cum exrorem, s. Theresiae ac Ioanni a Cruce penitus repugnantem, deprehendi: quae hac prima parte demonstranda .usceperam.
79쪽
In qua solvuntur spiritualium auctoritate/a D. Cameracensi ofectae.
nss. ras . suam sententiam . Primus iste ex s. Τheresiae sexta
mansione : animae hujus statur vellent, ut videret Deus, sese non ei famulari spe meroedis: quem lo- .c ' Cum Sic urget praesul: an vult Sancta dicere veI itias animas Deo ostendere a se ressita spem P absit ab ea taliι impietas: ergo bis spectatur mεrees tamquam ob ectum affectus naturaris mercenarii. 278. Ego vero quaero primum, utrum hujus affectus naturalis, sancta virgo Theresia ullam umquam fecerit mentionem si quam : locos proserat: nullum autem protulit, ae ne tentavit quidem. Si nullam, ergo illam Interpretatur ex libito suo, non ex illius dictis.179. Quaero iterum, an B. Theresia ita nolit famulari Deo σε mercedis, ut eam ipsa spes nequidem cohortetur ad currendum stadium P Hoc si S m v. a. Voluit, palam ad Versatur Concilio Tridentino definien- ti valere spem , ut justi suam ipsorum socordiam excitando, is sese ad eurrendum in stadio cobortan. do, eum hoc imprimis ut glorificetur Deus, mercedem quoqus intuentur internam e cujus rei exemplum
80쪽
MYsTICI IN TUTO. si Moysen & Davidem praebent Tridentini Patres. Ergos. Theresia his potior, nec doctrina concilii, nec horum exemplo uteretur , quod nemo dixerit. Iso. In promtu ergo est beatae virginis sensus: γnon vult se famulari Deo spe mercedis, tamquam solo vel praecipuo motivo, certum: tamquam S illa spes nullum sit motivum cohortans & invitans, falsum & haereticum. a I t. Nihil igitur ad rem facit affectus naturalis , nisi ad infringendam s. Theresiae sententiam: illa enim, non affectum tantum naturalem, de quo nec umquam cogitavit, supernae felicitatis excludit; sed ipsam spem supernaturalem mercedis aeternae, ut quidem esset finis ultimus, aut motivum primarium ac praecipuum: quod est ab omnibus theologis traditum. x8a. Quod ergo Sancta subdit: has animas non e gitare da gloria assequenda, tamquam de motivo, quo magis incitentur, Tridentino concilio , ct sanctorum exemplis esset contrarium, nisi eo modo sumtum , quo diximus. ε 33. Nee aliter intelligendus huc collatus Bernaris Inst.
sumit praecipuas, vel maximas: fateor, non sumit ullas : salsum & haereticum .
Da affectu naturaII. 184. De affectu naturali, quo uno se auctor nunc expedit, saepe diximus: hic autem quaerimus tantum, Boss. Cont. Quiet. G. T. III. F an