Fragmenta

171쪽

156 LLLANI cI FRAGMENTA. 119 120 121.

didit, et eum Μως Corinthum prosectus est, Vel sponte, vel ab Aeasto pulsus, bi susceptus sui ab Ilippota, Creolriis silio, rege Corinthi. v. II in sab. 24. SchoLEurip. ed. 20. s. ad . 273. Diod Sic. 4 54. et Paus. 2, 3. P. 18 sq. t. qnter hist de edee, in Mena. d. L. T. XIIII p. 41-55. Eandem Medeae hist Him peculiari commentation inantuae 1785. . illimstrauit Oh meron Carii. Sed videre eam et legere mihi nondum licuit. Pro ειπευς Graius de Histori. Gr. 4, 3 p. 442 legendum putat Iron Recte, ut mihi

quidem videtur. Inieli itur enim haud dubie Hippo Rheginus qui Darii et Xeracis temporibus floruit Eliam

Schi Deiar licti sero Animaduerss. in Allie laetan T. I. P.

231. Vos ii correctio probatur. - Nihil ad n trum locimi annotare Placuit Narserio.

CXX. Pausan. 2, 3 p. 118. extri demedeae filio Ἐλλά-

Alii enim eum vocant Μedum, et Medeae ex Aegeo, Atheniensium rege ad quem confugerat Medea, 's quam Iason uxorem duxerat Hippotae siliam, et ipsa Medea liberos suos interfecerat filium. v. Ollore. I, 9, 28 Eustallia ad Di ova. 10i7. et quos laudaui ad

et Irieta ad lacophr. 232. Scamandrodices et Neptuni filium fuisse sciamus, dixi iam ad fragm. LXXXIIII ubi etiam Ceycis parentes attuli. Fuit autem Ceyx Trachinis iii h

172쪽

salia rex. v. Apollod. 2, 7 6. moster Cycntra, quem Achilles Troianis auriliaturum intersecit, distinguen indus est ab alio semio, qui inmarii ex Pelopia fi liuis, ab Hercule, tau H-- ἀ-46 sqq. sed

saepe hos duo Cycnos inter se coniuSOS Sse, docum

Quae deinde Steph. addit de nominis origine: τι ἐντευθεν δευτεραν φεσιν si Ἀργω ποιήσατο, η τι ἐκεῖ οἱ Ἀργοναυται τον 'μοια κοιλ ων, eorum prius ab ollon Ahod 1, 591 confirmari alteraim ab ipso H rodoto , iis obseruarunt iam alii Varias relicti Imreulis ratione attulit e veteribus scriptoribus Scholiastes Apollon Rhod. 1, 1168 et De aliis Magne

CXXIIII. Dinnys Halio archaeos 1, p. 18, 1. λακελισιον γένος ἐξέλιατεν ' Ιταλίαw ως μεν Ελλανικος o 2 ἐσβιος φησι,

173쪽

γοντων βασιλέα δὲ τουτων αποφαίνει Σικελον, ac ου του-

νομα τοι τε ἀνθρώποις καὶ τὶνήσω τεθῆναι. Pro se suam sine ulla dubitatione legi debet twaasia νη m in ea apud Thucyd. 2, 2 sed pro μοι νης, quae init una ex Hyadibus fragni XXIlII., Hamnitis ad Apollod. p. 85. non 'ale coniicit Ἀδει-οης, AEuae filia fuit Stheneli et Nicippes, atque adeo Pesopis neptis et soror Eurysthei. V. Amuod, 2 4 5. Noli dubito, quin Hellanicu sntelligemius sit apud eundem Dionysium 1, p. 58. 16. Vbi ὁ τας ἱερείας τας ἐν

Ἀργει, inquat, καὶ τα κανἈκάστην πραχθεντα συναγαγων, Αἰνείαν φησιν ἐκ Μολοττων εἰς Ιταλίαν Diδοντα μεe 'Oδυα.

Πωασι παρακελευσαμενον , κοινῆ με αυτων εμπρῆσαι τα

ιος is Καλυδωνίαν αυτην Nomen AlasMaa, appellatur Leda ab Apollonio, non differre putandum est a nomine Καλυδωνία. Nam ' citae Pater, Thespius s. beatius, sui filius Mariis Demonice, pro qua amen Alidrodiς in Scholio illo ponitur Demonice autem fuit filia Agenoris, Pleuronis filii, atques adeo Aetoli nepotis, cx picaste filia Calydonis. J 'leuronis iratris V. Mouod 1, 7, 7 et Pherecyd. fragm. VIII.

Schol. Apollon 2 406. αλανικος ἐν έ ἱερψ ον Θιος γοὶ κεῖσθαι τὼ δερας. Sed Apollonius dicit, venus illud aureum in luco Martis suspensum fuisse. Dissensus iste componi lari se

174쪽

ΙILLLANICI FRAGMENTA. 126 127. 128. 153

possit ex Apollodoro 1 9. 1. quo auctore Phrixus arietem, quo vectus feliciter mare traiecerat, immolauit qui dem Phyxio Ioui , sed aureum eius vellus donauit Aeetae, colesticismegi, a quo exceptus fuerat, qui studiis,pei di in luco artis. Sed praestat dicere non no modorem narratam fuisse. Sic SchOL Aristoph. nubb. 256. dicit, Phrixum sacrificasse arietem χροωμαλλον arti. Vel Μ mirio. Sic magis consentit eum Hellanico πιαι --ιenes catasteriam. 19. 115. M. GH nempe'A-

κατα την μεταξ- αιιάνν θάλασσαν Σιγείου καὶ εὐήονήσου, apud Schol. Aristoph. l. I. ἐν τῶ περαιουσθαι τον. ἐνυβυδι πορθμον Pactye autem erat oppiquit cherso ne si bracio' ad oram Propontidis. Fortas Igitur Maseelibus buc desiit et ibi demum mortua est CXXVIII. Ibsephus archaeol. 1, 4. mutare costa. Ἀκουσαεως, καὶ α ρος τούτοις Ἀφορος -- ικόλαος, --MA; τους

αρχαἶους ζησαντας ἔτη χίλια. Simillima, vel potius eadem, ament Eusebius Praep. euang. 9, 13. P. 415. D. tim S critas chronograph. p. 43. B. s. supra in Φοι- GL Scilicet quum antiquis temporibus longaeuitas habita suerit in praecipuis virtutis et Pietatis praemiis, quoi non olum Permula Hebraeorum iii libris . . loci declarant, verum etiam Graeco rum θν --n ad Callim. h. in Diari. 1320, antiquissimae autem aetatis homines semper putati ruerint se tale et vitae integritate hominibus recentiorum temporum longe praestitisse vid. et norat. 3, d. 6, 46 sqq.): intelligi facile Potest, quomodo iactum sic, ut homines an-

175쪽

tiqui dicerentur ad imigi erit senectutem peruenisse ses. Hesiod 108 3λὶ nequo tantum singulis honod imbus longiaώinum seniuit tribueretur, sed integris adeo ciuitatibus, vel saltem magnae earum parti Cuius geri ris exempluia ipse Hellanicus suppeditauit, quod disci- mu o his Vc, - - λι 8, 13, exti M verbis: Πεμ.lluvio ait, quoad rea ex ratis Diorum, quasi ' Arioliate ducentos explere unos. letus ibi legeni

dum coniiciebat L 13i1uorum, sed minus considerate. Nam

non solum Plinius ita legit H. N. 7, M. f. 49. t Helια-nicus quos in in Aetolia 'iorum sentis ducentostae annos explere tradit). sed constat etiam e multis

scriptoribus, v. c. e Steph. Bya In V. 'Eπειοὶ et ceta. ad Lycophr. 151. Epeos eosdem esse quos leos. Sed

quum sciamus, Aetolum, quum a Salmoneo, Peorum rem eiectauia suisset, concessisse in eam regionem, quae postea ab eo Aetolia dicta est, et colonos eo duxisse Steph. ΘαAn V. Αἰτωλία ibique inte p.) sponte intelligitur, quinam suerint illi quidam ex gente Spiorum. s. Torren ad Valeri mx. l. l. Iam liceat ob argumenti si militudinem adscribere locum Censorusi de die nati e 17.

.,Poetae multa incret ibilia acripεerunt, nec minus iusto rici Graeci quanauis eos a Mero non Par fuit recellere.

176쪽

Λημνίους. διὰ το πρώτους οπλα ποι θαι--λεμοια προς τὰ σίρεσθαι τους πλησίον καὶ βλαπτειν. Haec in Cod Paris brevitas ita traduntur: Ea naturi φησιν, ουτως -τους κληθροαι, τι πρωτον hoάλαυσαν - , οἷς σίνονται οἱ πολέμοι.

ναον, εὐ---Mσαι. loco Taetetis, quem supra attuli post fragm. LVI. et e fragm. LVI. b. Duelligi poterit, cur hos locos reserendos putauerim ad librum αερδαου κτίσεως. Ex eodem vero Geluae loco, quem dixi, apparere videtur, n hoc

Irietzae loco editionem Potieri, quam bene est quod non 'equitur Romana Sebastiani, male πλοιων exhibere pro ὁπλοποίω ν De re ipsa legendus est Strabo 12, p. 549. q. ubi Postquam dixit, nomina gentium, inprimis apud barbaros, minis mutationibus obnoxia esse, pergit hunc in modum: Σίντιες ἐκαλουντ τινες των Θρακῶν Lemnus enim erat insula ad Thraciam . ειτα Σίντιοι, εἶτα Σαῖοι. - α δ υτοὶ τοι Σάπαι νυν ὀνομαζονται πάντες γαρουτοι

177쪽

156 HELLANICI FRAGMENTA. 131. 132. a.

Sotion in libello περὶ ποταμῶν καὶ κρηνων καὶ λιμνων qui extat in burgii edit operum Aristotelis T. III. II. P. 124 extro Mutat νυκύς φαμι ravi' αγνωιαν

Μagnesia haec erat oppidum ad Sipylum montem ini Lydia V strab. 13, p. 21. D. qud et h. l. et aliis in I cis vocat Μαγνησίαι τὴpν-- Σιατ p. me enim cogis mine distinguitur a agnesia Thessaliae regione, de qua cf. fragm. XII et XXII. et magnesia Ioniae ad Maeandrum sita, de qua Scho Apollon Rhod. 1 584. ἔστι δε

σαντος κε συν Μάγνησι τοῖ Κρήτης. Quod vero attii et ad ipsam illam fontis illius vim , puto eum potum ita refrigerasse stomachum ut lapidescere videretur. Nam, ut alios taceam, Plinina H. N. 31, 2. 19. diserte de quadam Arcadiae aqua ad Nonacrin . . nc, inquit, Pu tant inrio frigore esse noxiam. Otpote quum Pro luena ψεα ωPideacat et Paulo post secl. 20. ,in PerPermis

Clemens Alax stromm. 1, P. 307. D. πρωτον ἐμιστολας συντάξαι, πιοσσαν, τὴν IIερσων βαύαευσασαν, φροὶν Ελλάνικος. Hellanicum id narrasse, tradunt etiam Tutianus orati coniri GL p. 142. A. et aliauem praep. evang. 10, 6 p. 476. D. At οἰ Mi 3 fulsis Cyri maloris siliam, Darii Hystaspidis uxorem, satis constat. s. IIeroi t. 7, 2. An vero hoc loco eadem sit intelligenda, dubitari pote4t. Nam

178쪽

HELLANICI FRAGMENTA. 132. a. b. 15Metiam Artaxem memqn filiam habuit At sani, quam linstigantem satide matre,xorem duxit. V. Phit in hi Ait taXerxe C. 23. T. I. Opp. p. 1023. iusdem item Artaxerxis mira, qui a Plutarest l. l. cap. 30 P. 1026. . 'Αρια- σπης, ab Iustino 10 1. 1 Ariarates Vocatur, filiam h

buisse Mossam videtur. Haram CXXXII. b.

onymus de mulieribus, quae bello inciariis L in Bibliothe de arte Laeratur una tinae P. I.

Nomen Λυττουσα S. υττουσα unquam auditum

fuisse, neque inter Graecos neque inter Assyrios aut Persas, sed in Maio is mutandum esse, misit persuasumem Quaenam vero ex pluribus Mossa intellio debeat. quaerendum videtur. diectum patris nomen credere nos paene iubet, intelligcndam esse Artaxerxisinem ni neptim Vid ad fragm. XXXII. Sed ut taceam,hui is nomen a Phuarcho non esse additum, nos etiam ea, quae de Atossa h. l. nariantur, ita statuere vetant. verba ώς αρρενα - ευρεῖν docere videntur, cogitandum esse de Semiramide, Nini, Assyriorum regis, Xore, Ninyae matre, de qua ualinu 1, 2. haec scripsit mulat se, pro uxore Nini, filium, pro semina, puerum - Igitur brachia ac crura vesamentis caput saxa teolo Verba δια βίβλων τὰς ποκρίσεις ποιεισθέα monent. v intelligamus Attossam Persarum reginam, Cyri

liam. v. Ragm. XXXII. quanquam vix probabile uderi poteat, ab hac demum inuentam fuisse artem PD

179쪽

εenbendi. . Verba πολλα δε - ἐγενέτο Harsus

υπουργέαν ευρεῖν. Cons. mox fragm. CXXXV. ' His tamen vel bis significari impliciter potest, regin m ill mapadonibus primam .am Me ministrorum loco. quidem iis sentio 1 Mosaa, quae hoc et praecedente fragmento memoratur, non est cyri filia neque Arta xerxis nemonis aut filia aut neptis. a Non patreusa est Ariaspa quodam, Vel, i Ariaspen patrem habuit. O te is non fuit Artaxeritas filius, sed antiquior aliquis, eat praeter istud nomen, etiam aliud nomen fuerit, quod nunc quidem omnibus est agnotum. 3 Atossa est in utroque fragmento nulla alia nisi Semiramis non vero celebris illa Nini Uxor, sed Belochi filia, quae cum patre regnauit, Paulo P0M mortem Ioauae, atque adeo tinnis quingentis post illam, et mille sero annis ante Cyrum Eusebius Chron. lib. 2. p. 80 edit Mall. ad nn DLXXXII habet haec: ,,Assyriorum octo uua decinuis boloo a an cuiu silia μγμα quae sit Miamis, regnauit cum patre ann. XII. ubi μι- a legendum videtur. In Graecis enim Eusebii p. 22. in

180쪽

ΗΞLLANICI FRAGMENTA. 132 h. e. 133. a. 159

xiv memorauit Conon narratione nona P. B. edit. Get-

- λάθρα καὶ αγνοουσα μιγεῖσα, εἶτα γνουσα, ανδρο εντι φανερ ἔσχε. 4 Duae vel tres Semiramides, totidemque Atossae, inter se confusae sunt, ita ut nunc definiri neutiquam possit, cui Semaraimidi et cui Mossae haec quae hoc isagmento et praecedente namintur, tribui debeant. 5 De chronologia h. l. quaerere neque volui, neque potui sed monuisse susscit, inter Assyriorum reges fuisse Belochum aliquem, et habuisse mliam cui et Amasa et Semiramis nomen fuerit. Haec

φιδος. Μαρφιος videtur idem esse, qui ab Aeschylo m. M. Μαραφις appellatur, sed in Aldi et Robortelli editionibus Μάρτις Apud Herodot 1, 125. inter Περσέων γένεα sunt Μαράφιοι, qui ab Araraphio innelai et Helenae filio descendere dicuntur apud Eustath ad Ho-- mer Il. , P. 400 auctore Orphyrio Verum in re tam incerta non amplius h. l. tempus terendum arbitror. CXXXUL a. Scho AeschyL Pers. 778. ' ταφρένης J τουτον Ἐλμλανικος αφερνηρο καλεῖ.

라틴어 텍스트