Fragmenta

181쪽

rodotus. S. 118. em eundem vocat 'Dταφέρνεα s. 'Dταφερο miti Fuit autem Vnus ' ei mulis viris, qui Pseudosmerdi interfeceriint. T. Bra Limor' . cor iuratione septem Persarum in regni surpatorem, Tubing 1674. et quae Ioh. Friederichus, qui Lipsiae 1622.

'είου παῖδας εἶναι 'πιλά- ο ια. Ab Herodoto non eptem Darii Hystaspidae filios memorari, sed duodecim ita ut dissensio eius cum Heblanico sit admodum leuis, Perspicue docet Va kenai:

ad Herodot 3 88. . . ' . . .

Hellanicus tithor est id habuisse. Videtur igitur Hellanicus cum iis sensisse,7 qui Se. mramidem omnium Primo teneros mares castrare insti- visse narrant, V. e Ammiam Morcaelum 14, 6 CL cum Loesine dira de eunuchis, Lips. 1666 4. C. stolli ea trai te des eunuques, 1707. 12. Verum auctoris nomen est Chartis Ancillon. Gui Sciaden exerc. de Minuchis, quae extat in eius otiis in is ocis a isti

1684 4. p. 494 29 qui originem eunuchorarinisum. iit ab Attye venualiacmo Puer Phrygio Alitisam ad

182쪽

Medos issemitit ut om iis Solom apud Athenae.12, p. 514. D. e quo loco saltem apparet, non Persis tribuendum esse hoc inuentum, quamuis ευνουχισμου inuentores Persas Prodat, Praeter Donati- etiam Si

XXVI. M Math ad . . p. 816,12. de Apolline Thymbraeo λέγεται καὶ me του ξ, υμβραῖος se δὲ Mil Θυμβριος et κατα Ελλάνικον μιιβριος διὰ Ου δ. Εκ h. l. vel e Steph. 'a in V. Θήμβρα, hausit Phaoor quae habet in v. Θυμβρης. tiam Asclepiades in Heanus apud Sino Iheocritici, ire per discripsisso legitur, Θυμβρις - si quis Hellanicum Grammaticum

intelli:geret, non repugnarem. Sed potest etiam Historieus, quippe Lesbius, atque adeo Dorica dialecto sus, recte intelligi. In uniuersum autem valde dubium

est hoc loes nomen Hellantes. Nam in Lipsiensi Sebo liorum Codice sol. 129. a. ad Iliad. κ. 430. pro verbi' κατα- Ουχ leguntur haec καὶ συμβριος δια του λ αλν ικοῖς quae miror non esse in editione illoisoniana. ppollinem Thymbraeum dictum fuisse a loco quρdam Thymbra Troiae vicino, et thymbrae herbae aetasimo, ubi Paris interserit Achillem vulgaris semtentia est. CLUmb. 13, p. 598. A. E physicis, ut solet, hoc de cognomen derivat, ut sit quaa d του πιβρο θεὶς, Nacrobius Saturnn 1, 17.

183쪽

Nausisse In uniuersum consentit cum Hellanico Apollodisrus sti . . In nonnullis tamen ab eo disteri. Sic pro eo, quod Hellanicus cum H - Il. φ, 442 sqq. Apollinei' et Neptunum θοπευσαι dicit Laomedonii, A ulod eos a volui Me την αομεδοντος υβρει πειράσαι, et sponte ponicitos esse, pro mercede se Pergamum esse muro cinctu ros, et non reddita mercede non solum Neptunum iniuriam illam ultum esse per belluam marinam, sed Apollinem quoque, eat immissa quod haud dubie Hellam-cus omisit propterea, quia non ad consilium suum e linere videbatur. Puto enim, eum hanc historiam eo consilio narrasse, ut ostenderet causam qua motus

Hercules bellum intulerit Laomedonti Deinde Apollod non simpliciter tradit Hesionen a patre expositam fuisse,

sed saxis prope mare alligatam. quos illos non immortales diserte vocat sed ita describit ἀλιππους,

ας ὁ Ζευς ποιντ τῆς Γα μήδους αρπαγῆ ἔδωκεν, nempe Troi, Ganymedis patri. v. Hom. R4, 265. Euam ine dissensit ab Hellanico, quod ipsum Herculem dicit

proposuisse conditiones, sub quibus liberaturus esset Hesionen. Praeterea non pauca mittit v. c. illud,

quod Hercules deis inus μυ tectus dicitur per Mi N. ἀμ-

184쪽

HELLANICI FRAGMENTA. 137. 138. 163

φίχυτον, h. e. Iti dichio interprete περικεχωσώHis ἔξωθεν κιὰ ἔσω Τε- ωστε προβασεις ἔχειν φανερας. Ceterum apud Pindar. l. . l. sqq. 31 sqq. Λpollo et Neptunus in condendo muria Troianis dicuntur adititi suisse

ab Aeaco, Pelai fratre, cuius ex En ide, Chironis filia, filius fuit Telamon. -υuod 3 12 6. Iissione autem sui filia Laomedontis e stia scamandri, quae ab aliis Στρυμ so dicitur, ab Hellanico ρυμω. Ita enim SehoLNonti . , 250. et ex eo haMor. In V. Ζευξίππη si ι--Πριο μου - κατα Ελλά- ον ἐκαλε- ρυρι-- tamen Villoisonus edidit ρυμοὶ ita ut Apollodori stellanicum sit secutus. Ab adiis aliter vocatur La medontis uxor v. Schol. Hom. l. l. et Polloc 3, 12,

30, baud dubie, quia habuit plures. CXXXVIII. Tveta ad secophr. 469. Eaλμαος στορεῖ, ὁτι

του μαχλεους το ξίφος, ό ελαμὼν παραμηρήσας του- του ἔπι- δυσχεραναντα τον μαψια -ους περ αυτον ἐσώρευει το δὲ φαμενου, τουτο τε μών φη, γείρειν μιλλω βωμον Iiρακλέους Αλεξικακου. καὶ Ουτως τῆς οργῆς Πρακλῆς πονεται, καὶ γερα αυτρ τ' Ἀσιονaetri se καὶ Θεάνειραα , δωρεῖται Haec eadem narrat Apollodori 2 6 4. Nempe T Iamon de quo v. ad fragm. XXXVII. sui Herculi, inexpugnanda Troia socius. v. Pi/ιdar. Isthm. 6, 39 sqq. 5 26 sqq. Nem 4 40. qq. 25 sqq. J Qui quum prior Hercule Troiae muros perrupi set, indignatus est Hercules, minis θέλων -- κρειττον --ζεσθαι, quae verba addidit Minodorus. Idem pomae non

habet Πρακώους Ἀλεξικακου, quod est ἴδιον Ηρακλιους titίθετον, teste Schol. Aristoph. Dubb. 1375. Et sane Her 'cules a Patiatio Alexandrino in Brunckii Analecit. Vol.

185쪽

164 HELLANICI FRAGMENTA. 138. 139 140.

CL Seho Apollon Rhod. 1. 1218. Sed Apollodorus habet M. Mia..is , quod epitheton sane h. l. aptissi mum et quo iam ornatus sui Hercules ab Archi-Deho, poeta lyrico ante Pindarum celebri, in carmine epinies inmereulem composito. Sosior Pind. G. s. 1. Cf. Eurip. Herc. sur. 961 581 sq. De utroque illo nomine 'Aλεύκακος et καλλίνι ος Aristides T. I. P. SCedit Ictb haec dicit: si ἐμπνυψαι, καλώνιστος τε ἀ

δοται.

ώσωσιν αυτους καὶ τὴν πολιν. Causa facite patet. Nisi enim Troiani nauigationi operam dedissent, Paris non potuisset Spartam Prosincisci et Helenam rapere, malorum cauaam.

cxxxx Arrian disserit Epictet. 2, 19. τίς ἐν ὁ του πιιτ ρος ' πατήρ; Πρίαμος τίνες αδελφοί; Ἀλέξανδρος καὶ Annφοβος - αὐτων τὰ 'Eκάβη παρείληφα ταυτρο Uiν στορίαν παρα τίνος παι ομηρου γράφει δὲ περὶ αυτων, δοκῶ, καὶ Ελλάνικος, καὶ εἴ τις αλλο τοιουτος. Alii Hectorem faciunt Apollinis suum. vi Susia chorus, Euphorion et Alexander Aetolus, apud cere. ad Lycophr. 266. Αλέξανδρος Paris dictus fuit ἀπο - παρ-m τον μορ- Schol. Nom. IL 325. 6 3. et Dortu ad Chariton. 8, i. p. 48. p. 596 ed me FZJὶ

Accepit autem hoc nomen ab eo, qui illum in Ida a Priamo patre expositum susceperat et educauerat. U.

Apollod 3 12 6. Aliam tumologiam tradit S Mi 0 Androm. 294. De Hecubae patre dissentiunt poetae.

186쪽

BELLANici FRAGMENTA. 141 142. 165 --rus u. π, 180 dies eam Dymantis filiam Eur

et nigramemnonis arma Tractauerat hoc argumentum Arctinus Miiasius in quinque libris Αἰθιοπίδος quorum argiamentum debemus Proclo, e euius Chrestomathia Muper excerpta quaedam, in codice Veneto reperta, et

187쪽

166 BELLANICI FRAGMENTA. 142. mi P. I inter Inedita, p. 32 Fuit autem mm non proprie rex Aegypti in Thebaide in cuius regia fuit nobili4sima illa statua quae quotidie exoriente sole sonum vocalem edidisse dicitur, et ad quam videndam et alios multos scimus longinquas peregrinationes suscepisse et Alexandrum Μ. Q omnino rei no ad Curi. 4, 8, 3. et Paul. Em Iablonshi de Memnone Graecorum ς Astyptiorum, huiusque celeberrima in Thebaideis ta- tua yntagmata tria, res ad Viado i753 4 nec igitur sentire videntur, qui putant, emnonem ictum satas Aurorae filium, quod ex Oriente Troianis belli socios adduxerit Aethiopas, quos Graeci incolere utabant regiones Orientis australes. N id 'Ao γωδ pud Strob. 15, p. 728. A. Memnonis matrem non Auroram aut Diem vocat, e cisaiam. De re tamen aps Vid tu posse dubitari. Immo facio cum mynio ad Apollod. P. 756. qui ..haec omnia inquit, si quid veri subest, auxilia Priamo ex orientali aliqua regione Asiae minoris adduci declarant. emnon ad Troiam inis aecit Antilochvin v. Proclus i. i. p. 33. , pso interfectus est ab Achille, vi frater eius Elnathio ab Hercule e lempore quo Geryonis boues abegit. v. Schol. Pimi. l. 2, 148. Causa mutationis Tithoni in cicadam satis nota est omnibus solemnis autem nominum Auror et Disspermutatio multis exemplis probari potest sic nescad lacophr. 18. et Schol. Pi H l. l. habet Πνερα, quum ipse cophron, ut Hesiod ibeog. 984. Folloci. 3, 12, 4.

aliique inbeant μός. Eodem modo C phalum eius amore capta dicitur rapuisse apud Apollodomis', ain a

sed ΙΦερα apud Pausan. l. 3. P. 8 et 3 18. p. 256. ConLHeraclidis Allegoriae, in Gale opusculis mythologicis. physicis , et tricis p. 492. et Ioh. Christi rns Uucommentatio, quae inscribtipr allegoria Homerica, ptus Aurorae explicata et inserta est Fera. Mos inii Museo critico, Vol. I. Fascic. III. Lemgo V, 1775. . . 286 M. Aurora situr s. Die Tithoni amore capta,

pellit ei a Parcis immortalitatem, ed quum oblita es-

188쪽

BELLANICI FRAGMENTA. 142 143. 167set sinis perpetuam iuirentutem petere, ita senectute debilitatus fuit ut insantis instar esset tractandus. Unde ille vitae pertaesus uxorem rogauit, vellet ipsi mortem in serre. Quod quum illa non Ps inset, mutauit eum inomiae m. quia cicadae in senectute inmitur mite posita iuvenescere. v. Huin sab 270 et maxime nomen. in Ven. 2i 9 sqq. Huius de Tithono sabulae allego-raeam aliquam, sed mihi quidem minus probabilem, explicationem axtulit Athe eua 12, P. 548. . . --Q. Praep. evang. 10, 12. P. 498. B. κοα τὸ οκτωκαιδέκατον λος τῆς Ἀγαμέμνονος βασιλείας, Πιον εα- . . . 'μοφ reos του Θροως βασιλευοντος Αθvννοι

λι-νος. Hellanteum ita statuisse, tradit etiana Clemens Aiax.stromm. 1, P. 321. D. et cum Heli nico Dionysium Amouum consensisse, vidimus ex Eusebii loeo. Sed aliter sentit Dion . Halis 'r Aeol. 1, p. 51 4 Vuον, inquit, iamrium: uo. δη του θέρους, πιακαιδεκα προτερον ήμεραις τῆς θερινῆς τροπῆς, γοοι φθίνοντος μονος h. e. die vigesim tertio Θαργηλιωνος, 'tam ψα ιτο - χρο on ἄγουσα De hac rationum differentia vix

opus est ut Maedam a me dicantur, mutuam salis saepe illa explicata fuit. Cf. Petri Castellari de mensib Alti- eis, et Sam. Petit de anno Attico, qui libri cum aliis huius argumenti extant in Gronoν thes T. IX. Tharge-tion. t ex ipso Dio ad a. Hal intelligitur, sui metis is anni Attici undecimus . penultimus Bougriuriuius in commentat ad . 11. laudata p. 73. viat si quidem in teger sit Hellanici locus, hanc ad menses Atticos rationem ab eo allatam esse in Atthide, quia constet, in I ερείαις τῆς Πρας Troiae excidium ab eo relatum fuisso ad tem pora Callistus, 'aurdotis Argiuae. Scilicet Henr Dod--uus in opere de veterib Graecori Romanorumque P

189쪽

168 HELLANICI FRAGMENTA. 143.

Θωδεκάτη μὲν ην μηνῖς Θαργηλιῶνος. ν ρ' ἰωναριον κικλήσκει μὲν Λογγῖνος' ' -ουαριον δ' ἀνερες παντες καλέουσι.

Οἴκαδε τ θεμεναι λυγρον τον νοστον ἰδοντας. hoc loco num recto collegerit Bou inoillius, quae eum inde collegisse dixi tu, lector, ipse 'cile diiudi cabis. mihi Dodotellus eoius notae omnino legendae sunt ad verba I etxae et emendanda et inustranesi, non ineptam aenientiat attulisse videtur, qua statuit, Ortasse hunc Hellanici locum petitum esse Phoroiride, et sertasse Phoronidia opus metricum, cuius auctorem supra ignotum esse dixi deberi Hellanico. Haec viri d et sententia nititur maxime verbo αείδει, quo vadimus Dei eiusum esse, quo tamen solo, nisi grauiora argumenta asserri possunt, nihil esticitur.' Scilicet verbum yδεω non semper de poetis dici, multis locis ostendit tot Sic Eustata ad Homor Odyss. α, p. 1402, 46. οβω quam commemoraui του πάλαι ρητορας, statim addita

190쪽

- BELLANICI FRAGMENTA. 143. 169

lume pertium locus Strabonis', p. 18 ed. Casa . πρώτι λα δε φυλαξαντες τὰ ποιητικὰ συνέγραψαν οἰ περὶ Κάδμον

καὶ Φερεκυδην και Eκαταιον - καὶ τλαδειν δε ἀντι του

φράζειν τι θέμενον παρα τοῖς δεα , ταυτο τουτολιμαρτυρει,

κης ὐπηρξ is 4 - πιν, et quae ibi plura sequiintur. Sic

Aristotelea Rhetor. 3, 1. s. ποιητικη πρωτα ἐμετο λιξις Aristides T. I. p l. Οἱ καταλογάδων δοντες τὰ σά πολλὰ δε ποιηται μνη- Quin etiam Latini interdum Messia verbo canere sunt Apiam Flo d. p. 363. ed. Elmen/vorse ricani Empedocles imina, Plato dialogos. Socrates hymnos, pies antinus modos, Xenophon historicia. Xenocrates diras. Huc eodem e tinent loci, quibus ποιοτῆς dicitur de quocunque scriptore, ut in. Platonis uinydem T. I. Opp. p. 305 B.

Pherecyd. p. 2. de non inibus ποέημα et ποίησις dixti et Cuρer. Obss. 2, 10 p. 217 sq. Idem O ellus docte animaduertitis cerea errorem, in Callisto dicit Athenis sacerdotem suisse Muralem vise era ori Hesychii hi' , ubi Io s. Callithoe, quae fuit prima Iunonis a vaesa cerdos dieitur sacerdos Min. te, τῆς Ἀθηνας De Dem Phonte, cuiuis iam supra mentio facta est fragm. LXXXXI. et ad fragm. LXXXXVIII. V. Meui s. de regg. Athenn. 3, 6. T. Lipp. p. 702 - λ et apud GronoM. T. IV. P. 11i4 sqq.

De illo Hellanica lino, in Troianis Matificauim

nunquam omini urbem vastatam sessae dixit, disputaui iam . 6. Ἀddi potest Dio ιι Chrysostomi orat. XI. πὲρ ω μκων , - , in qua Homeri narratione cum e-ςorum,omuli comparat. Idem argumunium non nuduperas cui in est meo i- , δε- , in in mi L. bis iocati Hllo Troiano in quae eonii. 0mnus sero bistoritas ostenditur Troiam in illo bello, quod decennale puta- minime a fir eris summis suinisue avisse si iam,