장음표시 사용
101쪽
per Rotam; Illam tamen intellex runt, tune demum dici esse in mera facultate creditoris reliabendi sortem , quando nedum fuit lis conte-ao stata , & Iata sententia , sed relaxatum mandatum exequutiuum uino
pro censibus, quam pro sorte principali, ut habetur in prsdictis decisio6.
eium, & clarius in alia decis in υna Bononiens censes coram Lancellotio, relata per eundem Cencium dee. 2ψ8. num. 3. ubi melius explicat, hoc intelligi quando mandatum fuit relaxatum pro sorte principali soluenda ipsi emptori, secus si pro illa deponenda ad finem prouidendi, quia tunc neque dicetur esse in mera facultate creditoris illam consequi, ac propterea censum non esse extinctu; afirmat, & in his terminis loquitur
Iegatus; cum regulam illa exemplifieat non in simplici libelli oblatione, vel litis contestatione,led in mandato exequutiuo iam obtempto pro sorte principali, & fundat suam opinionem in decis Rotae in una Romanacssus cora Pamphiliosub a9. Nouembris Is 93. relata per Cenc. in decis 283.&per Pacisc. de uetulano interd.dec. a I 2. Vnde cum eo tantum casu videatur esse in mera facultate creditoris habere sortem, quando fuit expeditum mandatum exequutiuum; quis unqua a firmare poterit,contractu diei rescissum, & censu extinctu statima die petitionis,vel litis cotestationis ,1 Quinimo textus in I. Iulianus I 3. S. erri, j. de actiou. empi', potius via detur nostram quam Dom .Rs uiti sententiam comprobare, dicit enim Vlpianus ibi, osserri pretium ab emptore, debet, cum ex empto agitur , O ideo sinet ij partem osserat, non dum est exempto actio. Uenditor enim quasi pignus retineri potes eam rem, quam vendidit. Si igitur Vlpianus tunc dari actionem ex empto,asserit, si emptor
totam ne dum partem Pretij offerat, quomodo poterit ex hoe argumen. tari per libelli oblationem,& litis c&testationem, intelligi contractum rescissum, non soluto, imo nec oblato pretio per debitorem . Et propterea ex hoe non insuls εχ χ dicendum arbitrabar, Dom.Rouitum mutasse sententiam; quia licet antea hanc tenuerit opinionem, fundatam super authoritate Simon. de Praelis, O Gozzadmi, qui nihil ad hoc applicabile,ut mihi videtur, asseuerant, sicut neque text.in G.Iulianor,g. eriri, gde action. empti, tamen cum deinde haec doctissima Commentaria Typis secundo mandauerit in additionibus ad hunc locu, addidit decisRotae χοε.
a. ea . Unde cum praefati Doctores per eum nouiter allegati, aliter teneant; recessisse a primaeva opinione
dicendum est, quia illius dictum debet intelligi secundu Doctores quos
allegat,& conseque ter post expeditumandatum exequutiuum pro sorte. Quinimo neque huiusmodi Graistiani opinionem procedere, neque 23 sequendam , pronunciauit pluries eadem Rota Romana, ut habetur explicite in una Romana Fabriani intemdicti coram Litta die 23. Iunk I6oo. relata per eundem Cencium in decis 272. ubi neq; issicere dixerunt Do-24 mint,relaxationem mandati exequu-tiui pro sorte principali ad extintii
nem census, sed oportere, ut procedatur ad actualem, & realem sortis restitutionem , seii partis illius, quae omnino necessaria iudicatur ad census dissolutionem , & ideo recedendum dixerunt a pridicta decis coram Pamphilio, qua declararui habere locum, quia fuerat processu ad restitutionem partis, ut habetur in ae decisaph. & iterum in alia Romana anterioritatis coram Iuno d. decis aqo. && ita expresse sentit, sic declarans
102쪽
totum, de Rota Romana diuersor. nouissis 1 8. Omnino videnda, & sequitur late ide Cenc.de cen . quaes. Io 7.
per totam, O num. 24. Vbi num. I I. te
net hoc procedere, si fuerit deuentu ad aliquem actum restitutionis sortis aequi pollentem, puta per dationemia in solutum factam iudiciario nomine, ut per Seraphin. decis I 3 33.par. 2. vel per assignam eta facta pro census extinctione, dummodo talne ex eiS emptor cum effectu integra satisfactionem fuerit consequutus, & habetur per Rotam d. decis Iob. edi 2 7. secussi fuisset facta ais gnatio pro maiori ipsius caut hela, & securitate, ut post octan dicis 397 .num. s. late ident
Cencium ubisupra num .r 6. O IT. ubi alias decisones, & declarationes adducit. Et qua uis idem Cenc. num. 2.3. videatur ten re, quod sufficiat relaxatio mandati, ad hoc ut census non amplius debeatur uti census,licet data mora debitoris, debeatur intere L se, non census per decf. Rota 229.
in fine, tamen quidquid sit de hoc
cum aliter fuerit resolutum per Ro- tam in d.decisa 72. ct 29 o. certum est non suscere simplicem libelli oblationem, neque litis contestationem, sed ad minus esse necessariam sente-tiam , vel mandati relaxationem. Neque officit mala fides ex litis conte statione proueniens, quia illa procedit in odium debitoris, &rei, dis qui cum viderit malam fouere causam liti non cesserit, ut loquuntur praecitati Doctores, sed non poterit procedere in damnum, & perniciem creditoris, prout in casu occurreti,inquo, si hoc admittebatur debitor ex eius mora,& mala fide in protelando
litem, lucrum,no damnii esset consequuturuS; nam creditori no curreret
amplius tertis uti tertis a die litis cotestatεὐ& ideo no deberetur illarum intereste, di nihilominus pretiu capitale recuperari effectualiter non posset absque sententia,&e equutionea quae dolo debitoris In Iongum dilataretur tempus, & ideo ex eius culpa lucrum sentiret contra omnes iuris regulas. Et ita fuisse seruatu antiquitus,testatur idem Dom. Rouit. vbbupra, imo nonnulls adducebatur sentetiae eiusdem S.C. condemnantes ad tertias decursas usque ad sententiam, ut legitur in exemplo producto in causa Nicolai Grimal di contra Principem Squillac ij in anno I 6 Io. referente
Regio Consiliario Fabio Riccardo, in Banca de Felice, in hoc processu fol. 373. dc ideo diceba non posse fieri fundamentum in stilo Sacri Consilii, dum diuersimode fuerat iudicatum. Die primo Iulij I 63r. Facta relatione in S. C. per Regia
Consiliarium Andream Prouen Zanum doctrina, & morum grauitate, referta, fuit decisum deberi intere L se tertiarum decursarum , usque ad diem litis contestatae, & ut mihi ipsemet retulit decisio processit ex stylo, & consuetudine ita iudicandi introditista, cui tamen nunquam acrquiescere potui ex praedictis.sVM MARIUM
r Nuentarium legitimὰ confectumTI operatur, ut actiones haeredi compse
. . Ims incit ut haereditas dicatur iacens, ac fl biseres non adiussi. 2 Inuentarium ad hoc solumfuit ἀIu- Itiniano inuentum , ne haeres μ in
. . Ideoq; confusionem actionum adis mittit cessante damno. 3 Separatio non conceditur nisi ad innantιam ereditorum defuncti, non autem haeredis . . ,
. . Adeo ut neque stse haeres illam
petere valeat. '4 Inuentarium separationem operatur, O es loco tituli de separationibus.s Inventaris beneficium purum iuuat quotiescumque haereditas es opulcta. . . Via quasenui est in haereditata
103쪽
eompensatur eum credito. 6 Haeres qu uis cum inuentario haereis ditatem opulentia adeat,non ideo mianus haeres erit, ac si simpliciter adiuiset... Imo magis vere,'ereditoribus, O legatarijs magis obnoxius.
Haeres Ost cum beneficio inuentarij non potes I facto defuncti contra ue
. . Pro ea tamen quantitate, qua ad illum ex haereditate peruenit.
8 Hrre ne beneficio legis tenetur ratu haberefacta defuncti pro quota haereditatis, etiam A bona haereditaria non suppetant... Quia praesumit tune lex θ reditatem esse locupletem. ς Decilio Grammatici ς 3. Niscitur.
io Iura, ct actiones haeredi competentes, confusae dicuntur, pro ea tamen portione , quam ex haereditate percipithaeres, etiam cum beneficio inuetarij. II Damnum pati non dicitur, qui ex ha-νeditate tantundem,ct plus percipit. 12 Haeres etiam cum benesiis inuentarij opulentum haereditatem adiens, n g, ' personales actiones,neque spotheιarias, imo sec reluendica;iones exercere poterit. . . Dum ex hareditate tantundem habet.
3 3 Actis pro auito eicomisso filio com
peten3, per paternae haeri ditatis opulenta aditionem confunditur.
I Doctrina Ant. Fabri In Cod. lib. Irtit. 4. dirin. Iq. expenditur. I s Haeredis actis,etiam cum beneficio inia uentarii adeuntis, confunditur, quarenus bona haereditarιUufficiunt... auia inuetariu tum Fcratur,nὸ teneatur ultra vires.
I 6 Haereditas paterna,O materna per Flium adita, efficitur unicia ipsius patrimonium, O quῖad haerede iij noeonsideratur amplius uti parerna, O
r7 Bonassis aequaliter sunt diuidenda
inter auum paternum, O maternos, nullasam di tinctione bonorum , a quo peruenerunt.
I 8 Inuentarium incere, ac si baereditarnon sit aditu,procedit periuris ionem,non fecundum veritatem. I9 Haeres cum inuenturio transfert dominium in emptorem bonorum hN- ditarit rum absq; onm Θpothecae. aci Fict o inducitiar ex aequitate, ne haeres sit in damno, Unde illa ce sente , haeres cum inuentario vere dicitur
II Paragium, quod sorori debetu verseudo confundituros haeres eius extiarit, quἀmuis cum Inuentario.
. . Si plus turis consequitur ex seudo, quam sit dos de puragio. a 2 Iusfuceedendi infudo, non potest mulin persen vae cons Here, O ius petendi dotem de parabo.
ARGUMENTUM. Inuentvij beneficium parum iuvaminis haeredi, opulentam haereditatem adeunti asserre, quin iura,& aebhnes,etia hypothecariqnon confundantur, quatenus tamen vires haereditatis suffciunt.
Nier alia commoda, quae ex Iustiniani beneficio cosequitur haeres, qui cum beneficio
legis, & inuentarij sollemnia ter consecti haereditatem adit, illud x est potissimum , ut actiones haeredi
competentes contra defunctum, non confundantur, sed illusae, & ii tactae remaneant, ut habetur in I n. g. in computatione,C.de iure de lib. notat Glos ibidem in υrebo confundantur caeteriqῆ
104쪽
eommunit3r,haerediine aditam eum beneficio inuentarij teneri haeredi, nec per aditionem essici unicum patrimonium confusum, sed de per sis considerari hqreditatem,& de perie haeredem: ex quo inferunt Doctores, quod inuentarium constituit haerede in eo statu, ac si haereditate non aditiisset , ac sperari idem, ac si haereditas esset iacens: & propterea sicut haereditas iacens tenetur haeredi, Lut iubitum, C.de haeredit.action.ita etiam haereditas adita cum beneficio inuetarij, ut post Bald. I. sen, Gusan. ει
O . ubi ex hoc cessare fatetur rein pugnantiam, nequis sibi ipsi obligetur,de qua in l.Vranius,Τ. de eiusfnam no haeres,sed haereditas erit haeredi obligata. Nihilominus non semper inuentarium haec omnia operatur,no enim est herba Bettonica, sui. verbis D ctorum etar ita ut Omnia firmet,omnia cosolidet ; fuit namq; solummodo , Iustiniano inuentum, ne haeres fit in damno,ad texicia d. l. . g. Osi praefatam,ubi omnes c.de iure deliber. ideoq; actiones minime praeseruat, nisi eo casu., quo haeredis intersit actiones non confundi, ex eo quia vel vere, vel de facili accidere possit, quod haeres sit in damno, si aetiones confunderentur ν&eonseque ter quando dicere ditas a creditoribus, &legatarijs exhauriretur. EDe hoc, igitur articulo longe fuit disputatum in S. C.& coram Regio Consiliario Io Bast lista Apicella ilia diuisione haereditatis quondam D. Onuphrij Cosso Dacis Sanctae Agatae inter D. Ioannam Cosso neptum,& haeredem Uniuersalem in Dud Iibus, & pro tertia parte in bur geniaticis , & D. Lueretiam Cosso amitam , & similiter : haeredem pro alia tertia parte in altodialibus, docuius successione late egimus lib. I.
disputat. r. eum pluribursequentibus. In hae igitur diuisione duo potis-fimlim opponebantur pro parte D.
Lucretiat, qu0rum alterum ab alistro dependentiam habere.vid baturit.
α Primum, quod cum in haereditate praefati Ducis D. Onuphrij aderam
diuersa patrimonia , paternum n, mirum , maternum , dc Ziernum, &in illis nonnulla onera: praetendebat D. Lucretia separationis beneficio , praedictas omnes haereditates, & patrimonia, licet in unum, eundemque haeredem D. Onuphrium obuent , diuidere, & onera unius ab eodenia deducere; non obstante quod per illarum haereditatum aditionem unicum ipsius Ducis, cui succedebatur, patrimoniu essent effecta, ita ut Onera paterna a patris haereditate, materna vero, & Zierna, a matris,& patrui successione deduci deberent. - Finis autem butus praetentionis in eo consistere videbatur: nam cum iii haereditate paterna, prs ter Civitatem Sanctae Agatae cuius valor magnania. haereditatis parte absorbere videbatur, aderant etia quaedam bona allindialia; ac etia nonnulla onera, quorum contributione spectare certum erat tam ad bona seu dalia qu/m ad altodialia pro rata bonorum, vid- tur minor pars onerum ipsi D. Lucretiae competere,quae pro tertia parte tantum bonorum burgensaticorum tenebatur; maior autem ad D loan. nam pertinere uti haeredem uniuersalem in studalibus,& pro alia tertia parte in burgensaticis. Caetera vero patrimonia maternit scilicet, & Zie num, in quibus non aderant boni , seudalia, minoribus etiam oneribus reperiebatur obnoxia, ideoq; min rem quoq; contributionem subiicere tenebatur: & propterea totis viribus' huiusmodi separationem faciendam esse contendebat, ne una haereditas
alterius obrueretur oneribus. Hanc autem separationem cum
aliter obtinere nequiret: separatio H enim
105쪽
s enim non datur, nisi ad instantia ereis ditorum defuncti, nomaute haeredis, cum fuerit hoc separationis beneficium inuentum,ne defuncti creditores damno afficerentur per haeredem, qui illius bona oblieasset, LI. S. ex ' evntrario,O S.atqui, iuncto S.quassu, O l. p.ri separat. OLI. O 2. C.d hon .aurh.Iudicio ae refert conf. de
Georgio in alleg. I 8. num. I. ita ut nec
ipse haeres separationem petere valeat secundum D .de Franch. in de . cf. 2 6. num. 9. ex alio illam assequi nitebatur, ex beneficio nimirum in uentarij: quod separarionem operatur ex dictis per Ba Lin l. r.*.in computatione, num. 3. C.de iure deliber. &esse loco tituli de separationibus,dixit post alios Monticui. de inuentario
cap. 9.num. 7 .e, Phanuc. esdem tract. par. 7. num. 266. Et propterea clinia,
certu esset in facto Ducem D.Onu-phrium fuisse heredem patris,ac matris, illorumq; haereditate adluisse e si beneficio legis,& inuetarij sollemni. ter confecti, necessario dicebat illashqreditates per aditione no fuisse co- fusas.sed separatas existere,& oneravnius ex alterius substantia non esse persoluenda ex inuentarii praerogatiua ; quo iura,& actiones ilissa con-
seruantur, nec aditione confunduntur, ac si haereditas non esset aditata, ut tradit late post alios Bolanae de
Secundum,quod ab eadem D.Lucretia opponebatur, ab huiusmodi etiam resolutione videbatur dependere : dicebat enim D. Lucretia a die mortis Ducita matris sibi compe-tijsse paragium in illis bonis, ideoq;
Ducem D. Onuphrium fratrem, uti matris haeredem uniuersalem, sibi irta eo paragio debitorem extitisse; inoris tuo igitur eo ab intestato, & absque filijs illius haereditas praedicto oneri obnoxia remanserat,ac propterea licet ipsamet D. Lucretia fuerat eius haeres pro tertia parte allodi alium; ino tamen creditum hoc paragii per eius aditionem confusum dici poterat,quia in uetarij beneficio peream. met confecto,iligium, & separatur . permanserat, & consequenter antea omnia huiusmodi paragium sibi super bonis maternis uti aes alienum debitu,esse deducendu ab hereditate D. Onuphrii contendebat,reliquum deinde haereditatis pro rata diuidendii inter ipsasmet coheredes. Ideoq;
totis viribus maternam haereditatem locupletem, & opulentam reddere conabatur,cui paternam etiam hqre ditatem in maxima summa debitriscem esse affirmabat. Uerum enim vero, haec omnia licet prima facie probabdem quanda
rationem continere viderentur, re
tamen diligentius perpensa,& considerata, nullo modo in casu de quo agebatur, proced re posse, existim
Quoniam, ut superius diximus, licetinuerarij beneficio iura, ct actiones contra haereditatem competentes, intacta, & illesa conseruentur, tamen procedit,ne haeres damnum aliquod patiatur,&haereditas a creditoribus, & Iegatarijs exhauriatur: &propterea nonnulli consideratur casus, in quibus inuentarii beneficium parii in iuuat. Et in primis ut ad nostram de qua agebamus disputationem perstringeremus et quotiescun-s que haereditas est opulenta ; puta quia heres tantundem,vel plus, ut in casu nostro, perciperet ex haeredit te,quam occasione sui crediti,vel iurium,& actionum consequi, vel percipere posset; eo enim casu,inuenta- iij beneficium ad nihilum deseruit, nec iurium confusionem impedit, neq, separationem inducit: quoniam haeres,quatenus est in haereditate, noobstante inuentario tenebitur, ac si illum no confecisset, nec poterit aliquid, occasione sui crediti super haereditate praetendere,quia tantundem
ex ea percipit; & multo minus aliquod
106쪽
quod praetendere poterit haeres haeredis, ut in casu praesenti.
Confirmabam hoc ineuitabilitδr, es quia haeres, etsi cum beneficio legis,
5: inuentari j haereditate Opulentam adeat,non id co minus harea erit, ac si simpliciter adluisset,imo magis v re haeres erit,& creditoribus,& legatarijs mags obnoxius, ut habetur inci .F.in computatione,ubi Fulgo ubmum. s.cst 3. in trinc.very .ctbιc.es ea-fus, a firmans, nihil conferre haeredi beneficium inuentarij,quando haereditas est solue do,quia repelletur pro ea parte, pro qua est haeres, notat opintime Anton. Fab. in suo famoso Codice lib. 6.tit. II d rured lib.di m 6.nu o. Si dem lib. ait. 32. de b n.auth Iudici se . disso. io. in princ. & late tradit Tira queli. in tract mortis causa figit,
par. A explicitis. ἀnum. I. t que ad 8. quia,hoc solum fauoris continet, ne haeres sit in damno, & non teneatur ultra vires haereditatis; da inno igitur cessante,nihil operari dixit, nonnullos adducens idem manuc. in 6 pari vershactenus,num. 2. & optime Dom. de Franeb in def83.numa .er per tot.
Ideo explosa fuit, & ab Omnibus reiecta illorum opinio , dicentium hae-ν reditatem cum bencscio inuentarii adeuntem, posse facto defuncti contra uenire; quorum errorem damna uit Pin P. communi in I. I. par. 3. postarum.8 l .in T. ampliat. ver otabis V.dehon. matern. Nam haeres etsi cum beneficio inuentarij vero ost haeres, ut diximus, & non potest facto defuncti
contra uenire: cum illa tamen distin-8 ctione, nam sicut absq; inuentario tenetur habere ratum pro quota haereditatis,pro qua est haeres,etiam si bona haereditaria non sussiceret, & tantundem ex haereditate ad cum non Peru enerit, ex co quia non confecto inuentario, praesumit lex haereditatem locupletem, glancimus, auth. de haeressic alciae Ita confecito inuentario , tenebitur approbare factuin de- Lib. II. functi non pro quota hereditatis, ita
qua haeres scriptus est, sed pro ea
tantum quantitate, quae ad illum ex haereditate peruenitu equitur Dom. de Franch.in d decf. 83.ηum q. ubi Una 9 cum Pinello inuehitur contra Gram
malleum contrarium tenentem in
de f. 93. quam minime fuisse decisi ne in Sacr. Cons. sirmiter asseuerat,& tenet idem de Franch. decisis 3.
si, EI. qui hanc opinionnm communemin indubitatam dixit in cap. I.an
agnat.num. 3 . O cap. I . g. hoc quoque,de
Ex hac autem ratione procedit, quod haeres adeundo, etsi curia beneficio inuentari j, non tamen iura,&actiones separatas retinere valebit Io pro ea tamen portione,quam ex hς- reditate percipieridum enim tantun dem ex haereditate habet, non potest dicere esse in damno , & per consequens inuentarium nihil operabitur, nec confusonem impedire poterit , vi dixerunt Cis. Bart. Fulgin. H. x. OSalic.in d. debitori, G.de pactis, ubi aD
firmant,& signanter Alex. nu. q. vers.
conclude , suod si creditor debitori successsset,ctiam cum inuentarij beneficio , confusam tamen dici acti nem, & creditum, dummodo ex hoc
ei damnum non oriatur, & idem in ad. g. In computatione, ubi etiam Bart. nu. 6. insitem quaero si defunctus pos
Gl . quam ibi communiter DD. sequuntur,& damnum omnino cessare certum est in haereditate opulenta , prout in casu nostro, nunquam enim
II damnum pati dicitur,qui tan tunde, & plus ex haereditate consequitur,v
107쪽
dixit idem Partia d. g. in comparatio.
ne,verfaut habet ustra. Propterea, haeres haereditate opulentam adiens,partim refragante beneficio inuentarij, nedum persona Ies actiones pro consequendis credi-Ia tis exercere ncquibit, sed neq; hypothecarias , imo neq; reluc dicati ne experiri, prout docet Roman. in cons. I 8.num. 4. ubi non posse filium haereditatem paternam etiam cum beneficio inuentarij adeuntem ; rei uendicationis actionem intentare,affirmat , dum de paterna substantia tantum sibi remanet, quantum illa rortio,quam vendicare intendit,importabit, & Romanum sequuti sunt
ali', quos refert Mandeli. in addit. ad Roman.ibidem,idem consuluit Fulgas in eoU87 . ci platerfamilias pos n. 3.
cie asserit, in haereditate opulenta, in qua nos versamur, nihil prodesse inuentarium,nisi ad effectum, ne haeres vltra vires teneatur,sequitur Andr.ab Exea de pactis num. 228. verflua sublimitatio , & ex hac ratione dicebat A ct.in consit. Huae memoria, nu.9. auth. Isernia,O aliorum, inuentarium in laudo haereditario nihil prodesta, quatenus haereditas suppeteret. Hoc etiam in nostris sere termini, consuluit Ruinus omnino videndus in confII 3. ntim. 6. lib. 2. in pulchro casu, actionem nimirum pro auito fideicommisso filio competentu, fuisser 3 per haereditatis aditione confusam, tametsi inuentarium confecisset,cum illius non intererit, eam actione non confundi, dum haereditas e. t opulenta, propterea impossibile esse,stante confusione , ea bona retinuisse ratione fidei commissicum sibi ipsi non potuerint esse obligata, nec sibi ipsi
haereditatem restituere, ae l. Uranius,
1. des iussi . sed necessirio fatendum, illa acquisiuisse ex haere litatis paternae aditione, magῖs qur ex aulto fideicommisso, & propterea concludit in suo casu, matrem,quet ad secunda vota transierat, illa bona tantummodo,quoad usum fructu ac quia fuisse,tanquam bona ex paterna hqreditate peruenta, non autem auita-ῆ
quod in proposito approbat etiam Phanue.de inuentam d. g.6. g. bactenuissem. q. ubi inter alios casus, in quibus inuentarij beneficium non opitulatur, ponit quando haeredis notis interest actiones non confundi, & n5 interesse docet, quando haereditas est opulenta, ita ut tantundem haeres ab ea consequi valeat,ex Bart. in L F. in
Tradit hoc etiam perbellε idem
Anton.Faber lib. h. tit. . C.de transactis di . I .num. I 4. ubi his disertissimis I 4 fatetur verbis: quod haeres cum beneficio legis, & inuentarii perindEhaeres vere est, ac si inuentarium non fecisset, nisi.no tenetur supra vires hereditatis,nec iurium suorum iacturam,& confusionem pati cogitur,su-Pra,quam ex haereditate ferre possit: sequitur ad propositum. Nam quin iura ipsius confundantur ad concurrentem usque haereditatis quantitatem,dubitari non oportet atq; ita ac cipiendum,quod scriptum est in *.im computatione, quae verba satis clare nostram disputationem determinare dicebamus. Ita etiam post Roman. Fulgos. Dest.
II ait,quod quatenus bonatisreditaria lassiciunt,actio haeredis confunditur,
quia inuentarium solum operatur,n teneatur ultra vires, ad notata in ἀν- in computatione, O in d.Lae bitori,C. pactis, ubi Dec. num. 2o. & in Lex qua persona I9 .num. a. e regu iur. bone etiam Surd.1n decis Io. post xv. II.
ubi eo tantum casu,actiones n5 con
108쪽
fundi, & de eius eredito esse habendam rationem assirmat, si cum creditoribus , & legatariis concurrat, ει sequitur Honἐeaeia cons. .num. .
in s. Cum igitur Dux D. Honuphrius
nullum penitus ob paternae haereditatis aditionem,passus fuerit damnu, cum fuerit opulentissima, & satis vltra onera ex ea consequutus fuerit . non esse dubitandum concludebam, quin actiones,& iura sibi competentia fuerint ita coisse, ut inuentarium uoad ea, separationem minime in-uxerit ex praedictis,cum illi non interfuerit, actiones no confundi, dum tantundem,& plus ex ea haereditate perceperit: & consequenter nulla
debebat inter eiusdem D. Honustij cohaeredes fieri haereditatum distinctio, ac separatio,vnde bona, vel de bita processerint: praecipue diim ipse vivens de hac sepatione,& diuisione
nihil dixerit. Propterea omnes coheredes absq, alia bonorum,& onerum distinctione succedent, cum omnia
essecta fuerint ipsius D. Honuphrij
patrimonium per aditione l. I. S. v seres, Isde acquis possest . adeo ut quoad ipsas cohaeredes non possit considerari amplius uti haereditas pater na, vel materna,sed uti ultimi defuncti haereditas, cui ipsi aequaliter, seu pro portione hereditaria successere, S. I. Inmt.de hare quatit.ct disser. ροιβή plures, S io impuberi,f. de vuL
asted. iacit Agmct.in decis I 78.num. 4. O Gratian. disceptforens.cap. 9TI .n. 2 6. O 27. etenim hoc casu, unius hereditatis opulentae, duo patrimonia etiam confecto inuentario dici nequeunt, ι. iurisperitus, 3. I Jde excusat.tutor. Per quam praecipue rationem in casu satis simili consuluerunt non aspernende authoritatis Doctores: bo-ε7 na scilicet filii, aequaliter esse diuidenda inter auum paternum, & maternum , nulla facta separatione ho- Lib. II.norum, a quo peruenerint: no enim
considerari debent tanquam a patre, & matre obuenientia, sed tanqu1m proprium fit ij, eiusdemq, nepotis patrimonium per aditionem unicum esse tum, cui aequaliter per auos succeditur,ex autb.defuncto,c.ad Tertuli. sic expresse contra Bart. iuxta morcitate defendit ibidem Balae quem sequuntur Salic. Fu of ct eateri, quos
cundum Baldi, de sequacium opinionem, sepius fuisse iudicatum,& optime disputat Barbose in Z pos dotem
Osq. Et ex his dicebam,non obstare iIIud axioma,quod inuentarium facit, ac si haereditas non esset adita, & re putetur pro iacente, & conseruar omnia iura haeredis illsa, ac si haer ditatem non adluisset; illud enim 18 non erit ita simpliciter, & indisti cte intelligendum ; sed respectu ce ii, & limitati effectus secundum iuris
fictionem, non autem secundum veritatem : quia rei veritate attenta,hε- reditas est vere a bla, & haeres vere est haeres,imo magis vere,cum transferat dominium in emptorem bon i9 rum haereditariorum absque onere
hypothecae, iuxta notata in aeg. OF praefatam: quod non licet simplici haeredi absque beneficio inuentarii,& potest agere,& conueniri, ut bene aduertit Riminalcin d. l.debitori, C.de pactis, sed lex illud fingit ad illum tantum fine, ne haeres aliquod damnum ex aditione patiatur, & ideo sto quotiescumq; haereditas est soluendo, cessat damnum,& conseque ter fictio legis, quae ex aequitate induci- stur,ut bene ex mente Omnium expli-
109쪽
facit satis optime id quod refert Fac
asserit huiusmodi assumptum ita generaliter acceptum, non esse verum, imo absurdum continere,sed temperandum esse quantum ad hunc sola effectum, ne haeres detrimentum patiaturin ne teneatur ultra vires,& ne suas quoad damnu vitandum, actio
Propterea nullo modo dubitandae sie dicebam , quin actiones omnes essent per aditione confusae, & separatio penitius excludenda, cu hereditates omnes fuerint opulentis sinae,&plus habuerit D. Onuphrius ex haereditate , quam ex ipsis actionibus percipere posuisset; Et consequenter multo minus haeredes haeredis, cum no videretur amplius posse considerari uti haereditas paterna, vel materna, sed uti proprium ipsius heredis patrimonium cui succeditur, ut Iate discurrit Valas. in praxi partia
in S.haereditas, quas. a. ubi ad multa infert, & Cons bar. Anna in conss. 4 .
Ex quibus toll. etiam dicebam aliam oppositione de paragio, quod
praetendebat praecapere, ac deinde suecedere in eo,quod supererat, nalicet ipsa inuentariu coniecisset, prout non fecit, dum haereditate D. Ho-nuphrij adluit, non tamen exinde potuisset ante omnia detrahere paragiu,
quod sibi in bonis maternis debebatur : dum enim successerat D. Honu phrio, qui paragii debitor elat, confusum, & extinctum illud debitum per aditionem fuit,nec beneficio inuentari j iuuari poterat, cum ex illius haereditate satis vltra paragium fuerat consequuta, ideoq; ex superitis adductis pro ea quantitate , quaei
haereditate crat,creditum confusum,
siue extinctu dicebam, & ne videre- γλ tur punctualis desiderari decisio in materia paragii, ita perbellε docet
Petr. de Gregor.de dote Oparagio, f. s. num. 8. ubi in quaestione, quam ponit
an dos de paragio debeatur ei, quae successit in studo: satis ad propositum distinguit, quod si propter maiora onera studi,quam sit illius valor, vel propter concursu in creditorum, maluerit praeseruari sibi ius petendi dotem de paragio , & concurrendi cum alijs super studo; tunc si inuentarium confecerit, tale ius petendidotcm non poterit dici confusum , vel extim tum,sed remansisse se par,
tum tanquam onus studi,ad notata in L I.C. eiure deliber c, d. debitori, C. de pactis, subdit deindὰ num. 8. 1 et , ver fAn autem, quod si fetidum non reperiatur tot oneribus grauatum ,
quae absorbeant fructus, vel valorem illius , ita ut comode possi alijs creditoribus satisfieri; tunc cum plus iuris consequatur ex seudo quam sit ipsa dos de paragio,non poterit do-t cm prae capere ex beneficio inuen-rij obstantibus regulis, & conclusionibus praedictis, & allegat Andr. in consit. Ccmitibus, in pen. col. in 1. DEI. vers. quid ergo, ubi ait, quod in persona filiae, vel sororis, quae successura
est in seudo, non potest simul, & semel assislcre ius succedendi in se udo , & ius petendi dotem de paragio super seudo,eo quod ad inuicem sibi contradicant in eodem subiecto, sequitur etiam de Ponte in cons. 62. nu. a.lib. I. de confirmat dicta per Napodan.in Confuet. Si moriatur, ς.eas aut in verbo paragium, per totum.
Propterea ex his omnibus nullo modo, haereditatum, & actionum separationem fieri debere, sed aequaliter tanquam unicum Ducis D. Ho-nuphrij fratris patrimonium , deductis pro rata oneribus, diuisionem csse faciendam, nulla penitus facta
110쪽
bonorum, & haereditatis distinctione γ
dicebam. De hoc eode articulo optimε alleis pauit D. Reg. Canc. Galeota controu. S. M. 2. qui una mecu in caussa Principis Τarsae cum D. Carolo Spinello fratre doctissime scripsit. Ita fuit per Sacr.Cons iudicatu,&deinde tras actione omnia terminata.
1 Uamentum primo locosactum i persimplicem reuocationem coria septem testibus declaratam , non re
. . Nisi alium te ter dixerit barede, mel declarauerit velle decedere intestatus... βuia taehὸ videntur eo ea ,insi- tuti υenientes ab intentato fecundum Bariolum . . . Vel nisi Iesus decem annorum is rexerit. . . Contrariu tamen tenuit Bal. quod etiamsi causam non dixerit, ubit
reuocatio... As Barioli opinionem magis communitersequuntur omnes.
a Testamentum primum in tantum reuocari poterit,in quantum fecunda voluntas dissituὰ man e Ietur. . . N: mirum velsecundum tectam tum porsecte condendo, vel expresse declarari velle ab intestato decedere. 3 Text.in I. sancimus, C. de testam. Oin S. ex eo, Instit. qui b. mod.testam. infirm. & l militia, g .veteranus, T. de milit.testam . declarantur. 4 Primum te lamentum neq; reuocari, etiam F te Hator expresse deesar auerit velle intolato decedere, dixit AiIton. Fab. . . Nisi aliud condiderit te Zameniatum,vel decennium Guxerit. s Tex. in l. I.g. si haeres, is si tab testam. nuli .extab. loquiIur,quando expres- ferat testator vesie ab intestato δε-
6 Reso A adducitur ad text. in I.peto fide legat. 2.
Revocatio rasameti coram minori n mero, quam septem testium, nullum operabιtur sectu, etiam publιco in erueniente instrumento. . . Nisi decennium esuxerit. Decennium iuxta l.sancimus, C. desic stament. oportet, ct a die conditites amenti currere incipiat, ita utela umsit ante reuocationem secun-dtim Glo T. opinionem.
. . Sed alij tenet sutis esse, quod e -xerit ante,velpon reuocatione, m- modo ante te toris obitum. 9 Decenniν lapsum copulari ἀ die reu cationis,dixerunt alij, quia tanto tepori patiosubsinetur reuocatio, et a ra minori numero testu declarata.
. . auinim)fusficere, etiamsi parum
temporis desideretur pro complendo decennio... Sed G Iosiae opinionem sequuntur magis communiter Doctores. Io Te Iamenti tabula,licet perm luem
reuocationem coram minori numero
tesium non infirmenxur, hoc tamen intesiligitur quoad inHitutiones, O subsitutiones. . . Secus quoad legata, ct fideicommissa, in quibus sessicit minor i
nium numerus. II Legata,ntida voluntate ad muntur.
ix Testator si coram te bus dixerit re uocare te mentum ; legata cens rireuocata non minus, quia si nominatim ea revoca et ex d. g. veteranus.
ia Confessio debiti in te mentosum, per
reuocationem tectamenti etiam impcrs ctefactam,reuocata censetur. . . Νή fuisset iurata, , acceptata. I 4 Text. in I. si iure, isde legat. adducitur , in quo Poponius videtur cointra dicere Papiniano fri Paulo in d. l. militis, S. veteranus, Ede militi testam. a s Legata duplicit, reuocari posunt,emprfe, O nominatim, vel tacite per
reuocationem te menti. . . Si expresse, per nudam υoluntatFreuocata intelliguntur. . . Si tacite eatenus, quatenus fecu