장음표시 사용
121쪽
ma voluntas, a qua non fuit per testatore recessum, nisi quatenus actus
sequens suum sortiretur finem: Ideoctim in casu nostro reuocatio primi testamenti non fuerit simplicitEr, &absolute facta, sed contemplatione 33 filis, & nepotum,& ad confirmanda,& validandam donationem, & consequenter videatur habuisse in se tacitam illam conditionem, si actus il-Ie,nempe donatio,in qua fuit facta , suum sortiretur effectum , sequitur caducata, & desecta dicta donatione ob mortem filiorum, accedente etia expressa reuocationis abolitione, concludendum esse reconualuisse primum testamentum,ac legatum inco contentum, etiam quod expresse non appareat confirmatum,quia non
simpliciter, sed sub illa tacita conditione,si donatio suum obtineret fine,
fuerat reuocatum, ut optime ad propositum considerat eadem Rot. Rom. par. I.divers. .dec. 79 .n. IS. I9 ct a Q. Demtim videtur etiam dici posse, quod annullata reuocatione reconualescant etiam primae tabulae testamenti, quimuis testator expresse nodixerit velle primum valere, vel hoc animo reuocationem irritaste, & hoc fauore personarum, in quarum beneficium fuit facta dispositio. Quo-3qniam certum est haeredes institutos ccii scri praedilectos a testatore venietibus ab intestato, quia dii in illos instituit,& praeferri voluit,videtur pre-3 ue dilexisse; In a in t eto, prisc.de legat. .et Fufar. ΤΑ68.n 28 .ita etia legatarius in re legata cesse turea de ratione praedilectus edtim venietibus ab intestato, sed etia ipsis haeredibus institutis: Igitur quando testator reuocationem testamenti cassauit,videtur hoc fecisie potius contemplation haeredum in primo testamento insti-rutorum , ac prae caeteris contemplatione legatariorum inibi contentorum ratione praedilectionis,quam venientium ab intestato, quia praesumptio admissa fauore haeredum ab iut
testato venientium, tollitur a praecii lectione haeredum,& legatariorum , praecipue de familia. ita perbelle hac conclusionem intelligit Sotain. iunior omnino videndus in cons Io 6.nu. 37. versero qua opinione, lιb. I. & eum sc-quitur optime Cephal. in cons. I9.ππ.2 7. Oper totum quia dispositio fuit satis fauorabilis fauore familiae, pro qua facit etiam Cuiae.
d. g. veteranus, per illum text. cunia
enim ibi statuerit Iureconsultus, legata nuda voluntate adimi post , subdit, non quidem ipso iure,sed exceptione doli mali legatarios petentes submoueri, & cius quidem exceptionis vires ex persona petentis extimari. explicat Cuiae. idest ex persena legatari j, qui togatum pet ij eactione ex testamento, nam si talis sit persona legatarij, ut verisimile sit testatorem omnino praestari voluisse siue ex testamento, sue ab intestato, viputa sanguine coniunctus,vel a te- satore dilectus, eo casu nullae erunt vires exceptionis doli mali, & legatarius consequetur legatum, quod
etiam appositissim E sequitur Baro de
ubi notabiliter asserit, quod licet per simplicem testamenti reuocationem, censeantur abolita legata,& fideic5- missa in eo relicta per d. l. 3. .vit. OD. ex parte, de adim. legat. cum concorae
hoc tamen intelligi debet de legato
relicto extraneo, secus si coniunctus fuerit testatori, eo enim casu non reuocabitur legatum per simplicem testamenti reuocationem, sed cogetur
haeres illud praestare, & allegat d. g. veteranus. Ex qua notabili doctrina videtur optim8 decidi casus de quo agitur, ubi ne dum tractatur de legato relicto sanguine coniuncto, sed
propinquiori de familia, & pro illius
conseruatione, cui verisimiliter si testator fuisset interrogatus, solue dum omnino legatum reipondisset in casuper eum considerato,quo praedefun
cto filio masculo, eiusq; Hsis successisset
122쪽
ssi et Margarita filia, prout successit:
Hinc etiam videmus, licet testament si imperfectu ; quod quide valet inter liberos, non habeat locu quoad legata,& fideicommissa extraneis relicta,quae non debentur; secus tamen decernitur quoad telicta propinquis, vel uxori, vel alumno, alijsq; personis, quibus verisimile est testatorem omnimodo praestari voluisse , ut ob
d deicom .liberi. Nec illa donationis reuocatio fuit superuacanea, sed facta ad finem ut per prius disposita suum sortirentur effectum, ideoq; nedum donationem reuocauit, sed omnia,& singula in ea
contenta,inter quae aderat testamen
ti reuocatio; & propterea videtur ex
ea de enixa testatoris voluntate consare confirmandi per prius disposita;& signanter legatum , seli fidei commissum praedictum, licet tacitε,& nuda voluntate; nam sicut nuda voluntate adimuntur, ita etiam tacite, &nuda voluntate reintegrantur, ae ι.ε. de adimend.legat. late Manlic. de coniectur vltim. volunt. lib. I sit. s.nu. I 8.& ponderat Achiil. Pedroca in coss. 8.num. 139 eq. & praecipue concurrente sanguinis coniunctione, & ta. uore fami liae, ut dixit idem Cardin.
si, O num .9. & idem Pedraca nu. Issa. stante etiam clausula codicillari apposita in primo testamento, per quae haeredes ab intestato grauati censentur praestare legata, l .g.illud quoq; C.de eodicillis, & qamuis clausula ,
illa no operetur reuocato testamento,ut dixit Bart. in l. I. quaA. Is .ix fine,st de iure codicillorum, tamen reuocata reuocatione facile reuiuiscie
clausula, & legata substinentur, ut bene ponderat Ceybs. ιπ d. cons. I6. num. 33. Oseq. lib. . ubi allegat Du-
and.de arte tefandi, tu.6.cautis. 3. in prisc.
Vltimo idemPedroea in conf24.te net, quod cum huiusmodi dispositio in beneficium proximioris de familia, non sit proprie legatum,sed onus,& fideicommissium lubstituto iniunctum, non intelligitur reuocatum ex reuocatione legati, & substitutionis, quod fundatur ex doctrina Bart. in I Alio, S. matri, Issi adimen legat. ubi in fine declarando text. Fadime do, Feodem, dicit diuersum esse qua-do adimitur onus Iegato iniunctum,& quando adimitur legatis,cui onus iniunctum estinam primo casu adempto onere, siue fideicommisso dicitu eademptum etiam ipsum legatum, ea ratione,quia onus, siue fidei commis. sum, videtur causa finalis, ex qua I gatum fuit relictum, l.Titio, I de condit. O demonstrat. & propterea it Ioadem prO,videtur etiam ademptum legatum, tanquam cessante causa , . Secundo vero casu,adempto legato, non videtur ademptum onus, de fideicoinmissum, quia legatum non
fuit causa finalis, sed impulsiva fideicommissi,& probat Bart. ex text. tu.
ἀι.si adimendo .eodem, ubi Modesinus respondit, quod si adimendo Ie-patum, quod Moeuio rei ictum fuerat, fidei commissum ab eo datum, defunctus reuocare noluit,hqredes ex causa fideicommissi conueniri posse recte probari; Unde licet fuerit reuo is catum legatum,& substitutio, nihilominus ex .quo non fuit reuocatum
onus,& fidei commissum ab ipso substituto relictum, illud debetur etiam ab haerede ab intestato; Et quamuis
in aetext. dicatur, reuocare noluit,
quasi quod debeat costare de noluntate reuocationis, tamen Bart.in eadet stadimendo, dicit idem esse in dubio, vino praesumatur reuocare voluisse;& sicut quando legatum transfertur in alium, transferri dicitur cum suo onere,etiam in dubio ut docet S uola in l.Caio I 3. de alim. O cibar. legat. ita etiam quando simpliciter adimitur,etiam in dubio debet remanere s
123쪽
d. t dimendo um concord. inglosso in d. L Cato. Et qua uis videatur contrarium decidi per text.in tibi rem
cit Bart. quod ibi translatio non fuit facta de uno in alium, sed in eundem, ut in disiadimendo, de indisi tibi, ¬atur per Gog. in predictis legibus;
quo casu non possiet aliud, illa transse Iatio in eundem, operari, nisi fideicommissi ademptionem, ex l . de τυν. O pupili. & notat idem Bart. ind. l. si tibi. Hanc igitur Barioli distinctionem , sequitur etiam absq; controuersia Menoch.lib. q. praesumpt. 72. num. a. ubi allegat seipsum in con 62. num.8a ne, ει ι OV. 146. num. 26.9Ruis. pluribus consilijs; & ita determinasse dicit Dom.de Franch. in decis362. per torum, licet distinguat inter onus intrinsiccum, & exti in secum, ut es in casu nostro,ex dictis per C.i Hr. in iplautius, in a. p ι .F. de condit. Odemonstrat.& ibi Albi r. Quando scilicet suit alicui relicta haereditas, &fuit grauatus in quantitate. & indistincte etiam Borioli opinionem , se-cliritur Surd. deos 38. num .8. lo. &hcne etiam videndus Baro in tit. delegat. lib.9.de adempt.legat. num. 7. Ex quibus omnibus diccbamus deberi fidci commissum praedictam ducito o. mil. Aloysio Trano vii proximiori de familia , non obstante di .cia reuocatione testamenti, nulla habita ratione de alijs actibus reuocatoriis, qui at lcgabantur, cum ne dum praesupponantur extorti a test atore , quo casu etiam si blandis verbis id fictum fuerit, parum sublillere, probat late Andreo controu. ιq. IS. O 6. verum etiam quia non par una suspecti praesupponuntur. Haec causa adhuc sub Iudice est, S pendet illius determinatio in Sacro Consilio.
Ilerium, debent intelligi,quod habeat i cIti m iuris; ct consequenter quod pref Sonrm emittat.
3 Legatum sub conditione si Monastertum intrauerit, non dicitur puri
catumst monas imu intrauerit .sed
.. Verba enim debenι intelligi cum OLIM.q Proessus si cum licentia ἀ Mona Ierio obi professionem emisit, exiuerit, oratiud intrauerit, togatu debetur priamo, nonsecundo.s Verba debent intelligi fecundum potiorem se aptiorem significatum. 6 ReIigionem intrare,ct si sileri, inguiantur tanquim duo diuersa. ns te fiatoris in dubio , non praes mitur fuisse alia, quam verba india
8 Virba debeι intelligi naturalitὸr,pro uisonant. 9 . Testa soris verba redigenda sunt ad naturalem intelligentram. Io Uouens Religionem intrare, satisfacis A intrauerit, licet in ea non perseueraueris, ex Diuo Thoma. 11 Conditio si ingrediatur Mo Herium non est momentanea, Id ccessiva. ii Conditiosecce ιa continens actum, habetur pro impleta eo ipso quo impleri cretum est, sed declara vi n. 26. x3 Nouitius largo modo dicitur Rel giosus. I Nouitio intra probationis annum d furi cto, bona acquiruntur Monane mosecundum unam opinionem. II Verba non di bent naturaliter intelligi quotiescunq; sequitur absurdum.16 Diui Thomae a. a. quYst. I 39. dictum
i 7 In voto Liricta Lbet fieri interpreta
I 8 Vovens Religionem intrare, videtur
124쪽
n.rtim ex voto antecedenti iure
Hens,professione ecisse. Habitus non facit monacumined regularis professio. ao Nouitius ante professone no diei verὸ religiosus,sed habetur vlisecularis. a I Nouitius gaudet solum priuilegio fori, ct Canonis si qui uaiante. et a Beneficia per plicem Religionis in
Σ3 Bem um Regularibus conferri Aliatum, nequit conferri nouitio... auamuis ei conferri poterit byneflcium clericis seularibus conferri
24 Nouitius ante prorisionemineudum
a s Novitio intra probationis annum d
cedente, bona non acquiruntur Mo
naserto,sed et alis ex decreto Sacr. Cone Trident. licet antea fuerit con
27 Haeres prae 3 melius, quam a te H toris dispositione dubiam declarare.
sterio, in quo professionem legatarius emisit, non autem Minnasterio, in quo habitum suscepit.
gister in I.squis haeredem, C. de insit. Ofibsit. quaestionem sproposuit, an legatualicui relictum sub conditione si Monasterium intrauerit, debeatur illi, qui intrauit, sed ante professionem intra probationis annum in *culum redijt Θ & cum ante s gnanus ipse fuerit, ne dum dubitaviter proposuit, sed illam determinare noluit: Attamen deinde in Authent. ingressi, in repitis. num. . O 6. videtur illam tacite di finire : verba inquies illius Authenticae debere intelligi de ingressu , qui habeat effectum iuris, non autem de simplici ingressu,& sievi monachus taliter effciatur,ut non amplius sponte sua recedere possit, quod solum per professionis actum consequi poste asseuerat, nam ante professione emissam,non dicitur perfecte ingressus Monasterium. Paulus autem de Castra in eadem
ιβ quis haeredem, dicit non este dubi-3 tandum,quia non dicitur purificata conditio si a Monasterio exivit, cum non dicatur intrasse, qui professione non emisit, verba enim testatoris debent intelligi cu effectu Li. g.haec verba, 1.qμod quisq; iuri in alter.= t. qu ties, Is qui saxiad. cogant. de consequcter de intellectuali ingressa ,emittendo professionem: cuius tantam esse 4 vim asseuerat, quod etsi deinde monachus licite , & cum Superioris ibcentia ab eo exi uerit,uel aliud intrauerit , remanebit tamen legatum, &bona primo Monasterio, in quo pr fessionem emisit, nec Secundum, ius aliquod prstedere poterit, argum tol. inter antiqua, C.de Uufri de quo tamen articulo videda est decisio Rot.
Ita etiam absq; hesitatione aliqua tenuerunt Fulos se Alexand. in risi quis haeredem, de ImoLin l. tib iitu. tione, Iside vulgar. numq. .versis alia, ubi concludit, quod ante professionem intrasse non dicitur, sed velle inatrare,& propterea non erit impleta conditio, argumento I.amplius non a peti. Isrem rat.hab.firmat etiam optime Corneus in Lisi quis haeredem, n. s. O 6. dicens Bartolum absq; ratione
125쪽
dubitasse, sequitur etiam Barbat. in cap. in praesentia, is probat. num. II q. versis. Item quaero , & ibidem Berotir num. quia verba debent intelligi secundum potiorem , & aptiorem significatum, L I. g. qui in perpetuum,st ager vectigal. I. quoties b. idem fermo, F de regul. iur. optime idem
improprium vocat ingrcssum illum, qui fit ante professionem. Attamen Iasin d lsi quis haeredem,
6 trarium, quia intrare Religionem, &profiteri, distinguutur, tanquam duo diuersa,vt probatur in cap.b ne cium, de reg.tur.in o. unde bene dicitur quis intrare Religionem antequam profiteatur, cum non dixerit,& prosissimnem fecerit; & quamuis dicj possit testatorem leg1do sub illa conditio. ne si intrauerit, intellexisse de ingressu effectuali, scilicet cum profes-7 sione, respondet Iason, quod in dubio non praesumitur mens testatoris fuisse alia, quam eius verba indicant, L Labeo, S. idem Tubero, V. desuntem. Ieg. Bart. Se idem Iasin l. neque profesflo, C. de resam. sed simplex conditiosi ingrediatur Monastellum, non importat , quod debeat professionem emittere, nisi exprimatur, nam si hoc testator voluisset facile ei crat exprimere, Lunio. Spenuit. C. de caduc.toll. 8 & ideo debent intelligi naturaliter, prout sonant i .de his,qur ven.atat. impetr. t deicommissum, F. de cond.ct
vol. I .ubi in testamentis senium litteralem, non fictum esse capiendum fatetur:& forte dicit fas voluit testator inuitare eum per ingressum, ut exinde inducere tu ad profitendum.
Sed huiusmodi quaestio, satis fuit
disputata in controuersia Vertente
inter duo eiusdem Religionis Monasteria; dum enim quidam testator legatum filio reliquisset, ut de eo disponere eosset in illius Religionis
heneficium, in quam intrauerit, euenit, ut ille Religionis habitum sumpserit in Ecclesia Clericorum Regularium Ministrantium Infirmis sitata, Neapoli in platea Sarti Georgij maioris r deinde intra probationis annii de Superioris licentia in aliud et iliadem Religionis Monasterium transsuerit,sitam in platea Sancte Luciae ad mare, ibiq; proselsionem emittens,in illius beneficium de praedicto legato disposuit. Disputabant acerrime P tres illius Eci lesiae, in qua habitui regularem susceperat,illi fuisse quaesitum ius, statim atq; Religionem ingressus fuerat,secundum ipsius legati
verba,qus ex doctrina Iasonis,ct Bal. naturaliter,& secundum litteram debebant intelligi, quibus etiam addebant Anchar. in cons. 22 s. num. I. Ubi
9 quod in dubio testatoris verba redigenda sunt ad naturalem intellige tiam.& alios quos te fert Mantic.de
coniectur. vltim. volunt. lib. 8. tit. Io.
num. I. ad quod etiam saxis conferre videbatur doctrina Angelici Doctoris in 1. 2 quaesi. I 39. quem allegat idem
IV. in ael. si quis haeredem, quod qui
Io vovit Religionem intrare, latisfacit si intrauerit, licet in ea non perseuerauerit, & proinde purificatam dici eonditionem per simplicem ingressum Religionis , dicebat etia Rodriq;
ne Surdis decis3o3.num. 7. ubi ea ratione mouetur, quia conditio huius-Ii modi si ingrederetur Monasterium non est momentanea, sed successiva, quod clare probatur, cum non sufficiat ingressus, nisi detur etiam perse-Ia uerantia, at conditio successiva continens actum, habetur pro impleta
eo ipso, quod impleri csptum est, ut
probare dicit Io. Anan.in conf7 .n. I.
verfpraetered, ubi ideo infert, quod post cςptum implementum transeni titur ad linedes, licet aliud sit in c6ditiones
126쪽
esitione , quae momento impletur, I.υnie. 9 sin autem, C.de ea sic. tollend.& sequitur Mantic. de come I. vltim.
te sequitur Gratian. in decis Maribia 33. ubi ex multis comprobat, & per ipsumet uti arbitrum determinatum asserit. 13 Praeterea,nouitius largo modo dicitur etiam religiosus , & professus , cap. I.de Hatu monach. Reb . in praxi hene c. tit. de dispe . cum reguIIact. num. 23 ct Mandos de priuileg. ad in- sargusi. Io.nu. 2 a. Gratian.d dccis3 S. num. I s. qui post Surdum in d. decisso S. sub num. I. fatetur, quod si nouitius intra annum probationis decesserit, quia habetur pro professe, eius
14 bona acquirutur Monasterio, secundum opinionem Decst, qui commune dicit in d. cap.cum prasentia, num. 73. vers nono quaeritur, de probat. Anton. Gabr.de praesumi. conclus. I Z.num. I 3.
Nihilominus contrariu iudicandu fore dicebam ex dictis per Bart. Cas. Fustos moi ct alios, quia verba debet proprie, & effectu aliter accipi, & in
potiori significatu ad hoc ut cum e fectu testatoris voluntas adimpleatur; quis enim tam paruae mineruae erit, ut sibi persuadere possit, testatorem de limplici ingressu intellexisse,
ita ut sufficere voluerit legatarium intrasse Religionem , licet deinderab ea ex iuerit ξ certe nemo. Semper enim praesumendum erit testatoremita legasse, quatenus Religionem ingressus fuerit, ibiq; per maserit, quod neri nequit, nisi per professone; nec II verba naturaliter intelligi debent quotiescumq; sequeretur absurdum, prout esset, si de limplici, & naturali ingressu, huiusmodi legatum inteli,
gere velimus, nam naturaliter etiam
dici posset, quem Monasteri u intrause, qui orandi, vel visitandi, vel per claustra ambulandi gratia, intrauerit, quod lane ridiculum esset assirmare; ideoq; ciuili modo, & cum effectu huiusmodi verba intelligenda dicebamus : testator enim ideo voluit,vilegatarius potuisset disponere in beneficium illius Religionis in quam
intraret, quia praesupposuit eum in , ea vitam gesturum, & usque ad mor' tem perseueraturum, alias fuisset in , odiu eius,cum potius esset in fauore.
Ditii Thomae, ipse enim distinguit, quid vovens in intentione habuerit, dum votum emisit, nam si non intellexit de effectuali Religionis ingressu, lassiciet simpliciter intrasisse, alias 1 I secus: Prgiere1 in voto strictὸ debet
fieri interpretatio, nec erit extendenda , unde cum intrauerit videtur votum impleuisse, praecipue si absq; sua
culpa, seisvoluntate Superioris, vel infirmitatis ex iuerit : praeterquam quod, nonnullo ru Doctorum est opi-I8nio, quod qui Religionem ingredi vovit, statim quod ingressus fuit, ex
voto antecedenti videtur professionem fecisse, unde vere tunc secun
dum illorum opinionem religiosus dici poterit, ideoque satisfecisse videtur ; quod non erat applicabile ad casum , de quo quaerebamus, an per simplicem habitus susceptionem dici possiet Religionem verῆ intrasse: I9 nam certum est, quod habitus non facit monachum , sed regularis professio,capporrectum, ubi Gloss. de regula . & ibi optime explicat Hostens
2o Propterea Nouitius ante professione, nedum religiosus proprie diei nequit,
127쪽
nequit, sed habetur uti secularis, ut
MOsq. nec alio gaudet priuilegio, praeterquam priuilegio fori, de quo
ductis per c arol. de Graps de essemb. curre. . Hu l. nlim. 78. de priuilegio canonis si quis fuad.nte : quia licet proprie ieligiosus dici nequeat, aliquo tamen modo habetur pro persona Ecclesiastica, adeo ut eum percutiens, in canone incidat, ut inquit m Iu Uin cap. latuimus, pos num. q. de regular. ubi Bart. vum. 3. dc late per Tiraquesi.de retract. signet. S. I glost. 8.
aa Hinc etiam beneficia, quae noui lius retinc bat, per simplice Religi nis ingressum , & intra probationis
annum non dicuntur vacare, cap. be-
niatur,ut eidcm conferri nequeat beneficium Regularibus tantum con- . ferri solitum, ut habetur in clem. quia regulares,de suppl.neglig/raelat. O Ae-
nachor. ubi hoc expresse decernitur, licet Glis in d.cap. beneficium, aliter tenuerit , sed eo tempore non dii miserant emanatae praedictae Acmentirae, ut recte aduertit, & obseruat identialis. Campanii. d. cap. q. num. 2 o. & e conuerso eidem conferri poterit beneficium clericis si utaribus conferri consuetum, ut post Franeb. se Aeor. O alios, tradit idem Dis. ubifura , ct Flamin. Paris is r signat. benefic. lιb. 3 .quae s. II.num. 3. Ainc etiam si bona nouitii alienari interim contingerit, subiacere decimae regali, dixit Lafart. de ricimis
cap. I9 n m. y O. ex quo interim noui
lius non emissa professone, vere religiosus non est, & sequitur Itiariquen
24 Nec etiam studum interim amittere, concludunt Capyc. in decis II s. nu. I 3. O Iq. Reg. Tapia in d. auth. -- gre , num. l6.3c innumeris relatis ι- rol.de Grassis d. ect. 4. .as. O a s. Nec est vera illatio, quam Surd. OGratian. assumunt, quod moriente nouitio intra probationis annum asadeo considerabilis est ingressiis, ut bona Monasterio,, non autem pro-. ximioribus, quaerantur: Quoniam
' Ite et aliqui distinguant an tempore ingressus expresse se,& sua bona obtulerit Monasterio , aut simpliciteras ingressus fuerit: & primo casu teneant acquiri Mon alterio; secundo
hodie tamen nullo modo in dubium reuocari poterit, quin utroq; casu ad proximiores ab intestato pertineant ob generalitatem decreti Sacrosco cis Trident f . 23. cap. I 6. de regulari ex eo quia non est proprie religiosus, ut expresse determinat text. να aecap.religioso,=.quam uis,defc nient.em commvn.in 6. per laaec verba : udm-tiis autem, qui Religionem ingreditur,
religionu renferi cum essectu non possi , donec t tacite,vel expresὸ professui; si
128쪽
Neque illud , quod Surae addueit de conditione habente causam se eessiuam, in casu quo agebamus, po-26 terat procedere: Quoniam Doctores per eum allegati, loquuntur in casu, quo nouitius post ingressum decessit, quo casu cum praesumatur in eadem intentione perustere habetur conditio pro impleta,statim quo cspta fuit impleri, prout etia loquitur Gratian. d. d cf3 3. sed no potest eorum assertio generaliter piocederer cum ex supra dictis detur instanria , in quata non potest dici quaesitum legatum
ex deficientia conditionis , non obsante ingressu , nempe si ex iuerit, nam certum est ex dispositione Sacri Conci Trident. illu recuperare bona, licet per Monasterium non steterit,&tradit Menoth. in dia onf. 306. per totis, Epsop Riccius d. deos. 77. & pro pterea datur casus,quo etiam in conditione causam successivam habente,no praesumitur purificata, statim quo adimpleri inesperit; & ideo non mirum si contra Surdi opinione decreuerit Senatus, ut ipse testatur: & magis communiter tenuerui Doctores, quos longa manu recenset ide Conf
sumpt. 84. Sc latissimὸ in addit.adaeeaissum 36.nu. 29 Oseq. O Nouariar. . quasi forens. I. Om. C terv in casu nostro dicebamus esse extra conditionis terminos, non
enim legauit pater silio,si Religione, vel Monasterium intrauerit, sed pu- filio reliquit, eiusdemq; Dotestati commisit, ut disponere posset in beneficium illius Religionis, in quam ingrederetur; nulla igitur hic aderat conditio, sed erat in potestate filij ingredi, vel non Religionem , &se non poterat cogi in Religionem
intrare: θ propterea requirebatur
actus positiuus filij tam Religionem inglediendo, quam etiam duponen-
do de legato sibi relicto,& propterea
non poterat dici acquisitionem huiusmodi legati, pendere ex ingressa tantum in Religionem, sed etiam ex dispositione facienda per eum. Cum igitur filius suam voluntatem, & potestatem explicauerit tempore pro fessionis in Monasterii beneficium , in quo illam solleniter emiserat, illi omnino quaesitum esse dicendu erat tam ex supra allegatis , tumetiar a attenta voluntate filij,in quo remissa erat dispositio,qui poterat etiam du-27 biam testatoris dispositionem declarare tanquam is , qui melius illam sciebat , ex late traditis per Cardin.
Mantieam de coniectur. vltim. -IUnt. lib. 3 sit. I.a num 26. prscipue cum illam declarauerit, prout de iure intelligi,& declarari debebat, quo casu omnino illi standum erat, L anr mittas,1.de haereae infiit. O S.vis. Inis sit. de vulg.ct pupit Ita fuit retolutum in ΑIma Vibra in anno I 634. ut Patres mihi rei
. directorum praefertur cuicumq; emptori secundum quosdam . . . Sicut conducto fundorum publi
a Dominus directus, ct emphileuta diis
. . Ideo ad imparia iudicari non δε- benι .3 Dominus directra in venditione rei emphileutica omnibus praefrtur. 4 Vastu non alienantiar inuiti. . . Idco si alienentur, datur eis p titio.
3 Praelatio Vniuersitati comeditu etiain victu, locatione. 6 Fiscus directus Dominus, es deterio oris conditionIs quam priuatus.
129쪽
. . Euod etiam in Republica procedit... Ea ratione quia Fiscus a quocun-γe fcsonem petere poterit. et Praelationis ius cedi non potes, quia cessionarius noAprafrtur.3 Gilibet rem suam libere alienare pote II. 9 Emphileuta in venditione directi δε-
mi ην praelatio non conceditur.
o Conductor praediorum Ascalium pra-frtu alys nouis conductoribus... Ea ratione, quia potes a Ffco compelli ad conduceAdum. II Praelatio non datur in incorporalibur, nec ius congrui. I 2 corretatiua quando uniformitὸν non se habent, nec eadem in uno militat ratio quam in alio, diuerso iure censentiar. . . Sicut quando generali iure, quod e I sanctium in uno, non extenuitur
ad aliud. 'x3 Dominus directus babet ius in re, imὸ Dominus est: 14 Emphileuta autem nullum tui habet in dominio diri cto. xs Dominus utilis debet recognoscere do
minium directum. . . Non autem e contrario.
x6 Praelatio Universitati competes potius consuetudine, quam legis disestione fuit introducta. 17 Urbanitas siue conuenientia ad iuris necessitatem trahenda non es. 18 Aequitas non praefertur rigoriscripto. 19 Iu titiae nedum aquilatia eLI, quemlia libet de resua ad libitum d onere.
eto Itiri communi derogari non licet a I Directus dominus nullum rus habet in emo a primo emphileuta impo to rem emphileuticia ubconceaed a1 Dominus directusp ertur in vendiationestuctuum rei emphileuticae.
23 census es quodam ius incorporale, O abbactum , O de per se considerata. consenens inpersona credι toris. a 4 Concessio cum pote Hate abstancandi in pecunia, iudicatur quasi emptis, ct
venditio... Adeo ut in ea licia habeat ius congruisue proibomisos. 2s Primus e bitetita subconcedendo, nihil de Gui dominio retinet, nsi censum, quia istudquod habebat, i scundum e biteutam transulit. 25 Praelatio ideo iumino directo concedi tur,quia debet alienationi consentire ex quadam praebeminentia. a Praelationi locus non est,quotiesumq; cons Uus domini non requIritia . 18 Censes in alienatione, domini directi
consensus non requiritiar. .. ιdeo cessat eidem praelatio.
29 Text. in l. fin. C. de iur. emphit. dein
3o Dudimium debetur domino directo ,
non aute primo emphιIetitae rabeonincedenti. . . Nisa alite in contractu subconcessioni uerit conuentiam. 3i Dominus directus recipienda canones,
videtur nedum caducitati,sed prae lationi renunciasse.
E N T V M. In venditione census a primo emphi te uta subconcedendo imp siti , nec secundo emphi te utae, neque domino directo prael tionem esse concedendam, concluditur. DISPVr
130쪽
Uplex articulus, & quidem no iniucundus fuit in S. C. disputatus, in causa, Ioannem Gallerium inter,& Iosephum de Sacto Elia: Conceu sis enim in emphi te usim annis retro-
elapsis quibusda domibus per quosdam de familia de Ac zia, quibusdaFratribus de Sancto Elia sub annuo
canone ducatorum quindecim, fuerunt deinde domus praedictae una cu meliorationibus per dictos fratres denuo subconcessae tali de Felice
sub annuo censu duc. qua traginti et cum potestate tamen affran candi in pecunia ad rationem sex pro centenatior Cumq; deinde ad instantiam Iosephi de Sancto Elia creditoris in magna quantitate dictorum Fratrum de Sacto Elia fuisset exequutus prae dictus census duo. 4o. & demum ipsi Iosepho pro duc. 2 o. venditus,comparuit Io. Galterius, qui a praedictis de Ae zia dominis directis emerat
primum censum, siue canonem duc. quindecim uni cudi recto dominio; ac etiam emerat domus ipsas emphi- leuticas cum expresso onere soluendi dictos annuos due. 4o. Iosepho de Sancto Elia, prout per biennium soluit: & cupiens domus ipsas ab huiusmodi census onere liberare, fecit depositum duc. quingentum viginti pro assean catione,sub pretextu,quod tanti censum praedictum emerat Ioseph; at cum obstaret ei pactum in asseancatione appositum, ut fieri posiset ad ratione sex pro centenario; &consequenter pro duc. 665. relicta hac affrancationis via: peti jt praelutionem sibi concedi super dicto censu ann. duc. o. pro eodem et pretio duc. yzo. quo fuerat emptus a praedicto Iosepho creditore in maiori summa dictorum Fratrum de Sacto Elia.
Hanc autem praelationem duplici Lib. II.
ex eapite sibi concedendam praetendebat: Primo uti dominus utilis dictarum domorum. Secundo uti d minus directus illarum. I Quoad Primum allegabat empli, leutam in veditione iurium direct rum,siue directi dominij, cuicumque emptori esse praeferendum, ex dictis per Bart. in Leote erro, S. I .F.depublie. O υectigat. ubi asserit, quod non potest procurator etiam cum speciali mandato,rem a possessore auferre,& alteri dare, si primus possessor tantum vult offerre , quantum secundus, adducit ad hoc text. in I. congruit penuit. O l. . g. . C.de locat. praerior. civit. lib. I I. ubi aequitati conis gruere , inquit Imperator, ut veteres pini Fores fundorum publicorum , nouis condum ribus praefrantur , si facta per alios augmenta fuscipiant. Hinc deducunt quidam, etiam emphi te utam esse alijs emptoribus preferendum, quos refert Boer. in decis Io T. num. I. relatus ipse a Cas illo d. V .cap 74. num. qq. idem etiam videtur tenere Io.de Platea in d. l. eon
gruit,dum asserit conductorem in paritate,esse praeferendum cuicumq; Ibcitatori,& ibi etiam Lue.de Penna. a Addebatur etiam, quod dominus directus, & emphi te uta sunt correla tiui, cum non possit unus stare sin
& ideo non debent ad imparia iii diear Glo .in l. si in lege, F. domus, JDe ii, cum correlativorum eadem fit dispositio, i M. C. de indict. υiduit. toll. Ripa in rub . de acquir.ρ E. Tirat
3 ditione emphiteusis, dominum directum omnibus esse praeferendum, vectate deciditur in tota. C. de iure emphit. ergo eodem modo in venditione directi dominij emphite ut etiam debebat praeferri.